Nadigar Thilagam Sivaji Ganesan (Part 3) [Archive]

joe

2nd July 2007, 09:39 PM

முந்தைய விவாதங்கள்

நடிகர் திலகம் சிவாஜி -பாகம் -1 (http://forumhub.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=2132&postdays=0&postorder=asc&start=0)

நடிகர் திலகம் சிவாஜி -பாகம் -2 (http://forumhub.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=7685&start=0)

முக்கிய பக்கங்களின் இணைப்புகள்**********************************

1.நடிகர் திலகம் - சிறப்பு இணையத்தளம் (http://nadigarthilagam.com/nadigarthilagam/)

திரைப்பட விமரிசனங்கள் / பார்வைகள்
-----------------------------------

1.அம்பிகாபதி -திரைப்படப் பார்வை -பாலாஜி (http://www.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=7685&postdays=0&postorder=asc&start=300)

2.என்னைப் போல் ஒருவன் -திரைப்படப் பார்வை -சாரதா (http://www.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=7685&postdays=0&postorder=asc&start=300)

3.ராஜா -திரைப்படப் பார்வை -சாரதா (http://www.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=7685&postdays=0&postorder=asc&start=330)

4.பொன்னூஞ்சல் -திரைப்படப் பார்வை -groucho070 (http://www.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=7685&postdays=0&postorder=asc&start=360)

5.சவாலே சமாளி -திரைப்படப் பார்வை -சாரதா (http://www.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=7685&postdays=0&postorder=asc&start=375)

6.அன்பைத் தேடி -திரைப்படப் பார்வை -சாரதா (http://www.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=7685&postdays=0&postorder=asc&start=390)

7.எங்க மாமா,மூன்று தெய்வங்கள் -திரைப்படப் பார்வை --சாரதா (http://www.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=7685&postdays=0&postorder=asc&start=405)

8.புதிய பறவை-திரைப்படப் பார்வை -பாலாஜி (http://www.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=7685&postdays=0&postorder=asc&start=510)

9.அந்த நாள்-திரைப்படப் பார்வை -பாலாஜி (http://www.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=7685&postdays=0&postorder=asc&start=540)

10.அந்த நாள்-திரைப்படப் பார்வை -சாரதா (http://www.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=7685&postdays=0&postorder=asc&start=555)

11.கப்பலோட்டிய தமிழன் - groucho070 (http://www.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=7685&postdays=0&postorder=asc&start=165)

<a href="http://www.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=7685&postdays=0&postorder=asc&start=105">
12.பிராப்தம்,மூன்று தெய்வங்கள்,தர்மம் எங்கே,ராஜராஜசோழன்,சிவகாமியின் செல்வன்,வாணிராணி -ஒரு பார்வை - முரளி ஸ்ரீனிவாஸ் </a>

13.தங்கச்சுரங்கம் - - சாரதா (http://www.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=7685&postdays=0&postorder=asc&start=615)

14. ஊட்டி வரை உறவு - - rajeshkrv (http://www.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=7685&postdays=0&postorder=asc&start=735)

15. ஆட்டுவித்தால் யாரொருவர் - அவன் தான் மனிதன் - - சாரதா (http://www.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=7685&postdays=0&postorder=asc&start=735)

16. பாசமலர் - - பாலாஜி (http://forumhub.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=10065&postdays=0&postorder=asc&start=60)

17. நிறைகுடம் - - முரளி ஸ்ரீனிவாஸ் (http://forumhub.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=10065&postdays=0&postorder=asc&start=435)

18. நிறைகுடம் ,கல்யாணம் பண்ணியும் பிரம்மச்சாரி - - groucho070,முரளி ஸ்ரீனிவாஸ் (http://forumhub.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=10065&postdays=0&postorder=asc&start=465&sid=07ea5b3bb6217cbab41833632380ec08)

19. இரு மலர்கள் - - முரளி ஸ்ரீனிவாஸ் (http://forumhub.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=10065&postdays=0&postorder=asc&start=510&sid=29230a62a9c90103d6cd99c682ccf712)

20. விடிவெள்ளி - - NOV (http://forumhub.mayyam.com/hub/viewtopic.php?p=1186697#1186697)

21. நெஞ்சிருக்கும் வரை - - முரளி ஸ்ரீனிவாஸ் (http://forumhub.mayyam.com/hub/viewtopic.php?p=1190179#1190179)

22. மரகதம் - - முரளி ஸ்ரீனிவாஸ் (http://forumhub.mayyam.com/hub/viewtopic.php?p=1191364#1191364)

23. பாக்கியவதி - - NOV (http://forumhub.mayyam.com/hub/viewtopic.php?p=1194939#1194939)

24. அமர தீபம் - - முரளி ஸ்ரீனிவாஸ் (http://forumhub.mayyam.com/hub/viewtopic.php?p=1197866#1197866)

25. அன்னை இல்லம் - - NOV (http://forumhub.mayyam.com/hub/viewtopic.php?p=1205619#1205619)

26. உத்தம புத்திரன் - - முரளி ஸ்ரீனிவாஸ் (http://forumhub.mayyam.com/hub/viewtopic.php?p=1217235&sid=820767f50921e1ed24766d889a581b38#1217235)

27. கூண்டுக்கிளி - - முரளி ஸ்ரீனிவாஸ் (http://forumhub.mayyam.com/hub/viewtopic.php?p=1230154#1230154)

28. இளைய தலைமுறை - - சாரதா (http://forumhub.mayyam.com/hub/viewtopic.php?p=1235809&sid=a56b81b4d336df64c9e07b4b614cae9e#1235809)

29. பலே பாண்டியா - - முரளி ஸ்ரீனிவாஸ் (http://forumhub.mayyam.com/hub/viewtopic.php?p=1237378&sid=c2766712d2ba167268a13239d122499d#1237378)

30. படிக்காத மேதை - - முரளி ஸ்ரீனிவாஸ் (http://forumhub.mayyam.com/hub/viewtopic.php?p=1243166#1243166)

31. எங்கிருந்தோ வந்தாள் - - சாரதா (http://forumhub.mayyam.com/hub/viewtopic.php?p=1250952&sid=4a6196ee2c1e2d2b49e960eee39cb3bd#1250952)

32. சுமதி என் சுந்தரி - - சாரதா (http://www.mayyam.com/hub/viewtopic.php?p=1283743&sid=5a42487c4d6edaf27e3a2fa857c40c03#1283743)

மற்றவை
---------

1.உலக அளவில் விருதுகள்! -விகடன் கட்டுரை (http://www.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=7685&postdays=0&postorder=asc&start=30)

2.நடிகர் திலகத்தின் வெற்றி பரணி (1971-1975) -முரளி ஸ்ரீனிவாஸ் (http://www.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=7685&postdays=0&postorder=asc&start=45)

3.நடிகர் திலகத்தின் திரைப்படங்களின் முழுப் பட்டியல் - நக்கீரன் (http://www.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=7685&postdays=0&postorder=asc&start=120)

4.நாட்டிய மேதையும் நடிகர் திலகமும்!-விகடன் கட்டுரை (http://www.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=7685&postdays=0&postorder=asc&start=180)

5.நடிகர் திலகம் பிறந்தநாள் விழா நிகழ்ச்சி தொகுப்பு ,நடிகர் திலகம் சினிமாவும் அரசியல் பயணமும் (1980) -முரளி ஸ்ரீனிவாஸ் (http://www.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=7685&postdays=0&postorder=asc&start=270)

6.சிவாஜியும் அப்துல் ஹமீதும் (http://forumhub.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=10065&postdays=0&postorder=asc&start=45&sid=ea38c4b51df68c5c31f82a4323dfc67e)

7.நமது கலை மரபின் சிறந்த பிரதிநிதி -எழுத்தாளர் ஞானி (http://forumhub.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=10065&postdays=0&postorder=asc&start=90)

8.இமயம் -சிபி இணையத்தளம் (http://forumhub.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=10065&postdays=0&postorder=asc&start=270)

9.நடிகர் திலகம் நினைவுநாள் விழா நிகழ்ச்சி தொகுப்பு -முரளி ஸ்ரீனிவாஸ் (http://forumhub.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=10065&postdays=0&postorder=asc&start=330)

<a href="http://forumhub.mayyam.com/hub/viewtopic.php?p=1187325#1187325">10. நகைச்சுவைப் பாத்திரங்களில் நடிகர் திலகம் -karthik_sa2
</a>

<a href="http://forumhub.mayyam.com/hub/viewtopic.php?p=1194997#1194997">11. நடிகர் திலகம் பிறந்தநாள் விழா -2007 -முரளி ஸ்ரீனிவாஸ்
</a>

12. நடிகர் திலகத்தின் விருந்தோம்பல் - மோகன்லால் -முரளி ஸ்ரீனிவாஸ் (http://forumhub.mayyam.com/hub/viewtopic.php?p=1211054#1211054)

joe

2nd July 2007, 09:52 PM

வாருங்கள் தோழர்களே!
வான் புகழ் கொண்ட நம் நடிகர் திலகம் புகழ்பாட!!

DHANUSU

2nd July 2007, 10:32 PM

Thank you very much dear hubbers and thanks a lot for those kind and encouraging words showered on me. I am really delighted to hear such kind words from you for which I am indebted.

With all your support and encouragement let me try to add my bit to this wonderful thread on the ONLY ACTOR on earth.

Thank you all once again.

I am delighted that we have crossed "Thirisoolam" and entering "Kavariman".

DHANUSU

2nd July 2007, 10:37 PM

This is regarding the post by 'joe' on Vishali Kannadasan's programme. I have not seen the programme now. I strongly feel that it is a re-telecast of the programme with the same name, telecast a few years ago by the same person, in the earlier avataar of Vijay TV.

Joe has written exactly the same thing which I had opined during the watching of the programme at that time.

DHANUSU

2nd July 2007, 11:12 PM

Today's (02/07/07) "Then Kinnam" (Jaya TV) was indeed a boon for a NT fan. The programme was presented by an upcoming cine actor ( I am unable to recall his name). I could see only the last three segments of the programme. Four songs from "core" NT movies were telecast.

1. Ponaal pogattun poda - Paalum Pazhamum
2. Iravinil aattam - Navarathiri
3. Malarthum Malaraadha - Paasa Malar
4. Irandu Manam vendum - Vasantha Maaligai.

After watching the songs I could feel a lump in my throat.

As if this not sufficient, two songs from NT movies were telecast at KTV at 12:30 pm.

1. Vandhene (theru koothu song) - Navarathiri
2. Neeye unakku yendrum nigaraanavan - Bale Pandiya

As I was watching the 'theru koothu' song I recollected the appearance of NT in both the songs from the same movie. What a marked difference. NT looked bulky in 'Iravinil aattam' song and slim in the later song. How this could be possible in those days. Of course, this was discussed at length in the previous thread, which came to mind during the watching of the songs.

Once again the words uttered by that unknown person, during the final procession of NT, as told by Rajinikanth, came to mind:

"IRUNDHADHU ORU NADIGAN DHAAN"

And I thanked my stars that made me sit at home today and watch these immortal songs which made my day.

DHANUSU

2nd July 2007, 11:29 PM

Tributes to NT from some of the members of the public.

http://www.chennaionline.com/articlecomments/displaycomments.asp?CommentTitle=The+rise+of+a+col ossus

DHANUSU

2nd July 2007, 11:33 PM

Some more tributes for NT

http://www.rediff.com/news/2001/jul/27ganes1.htm

DHANUSU

2nd July 2007, 11:39 PM

The ultimate scene that set Kodambakkam on fire

http://www.youtube.com/watch?v=yl8rhexutJg&mode=related&search=

DHANUSU

2nd July 2007, 11:42 PM

A touching tribute on NT

http://thehindujobs.com/thehindu/2001/07/23/stories/04232236.htm

DHANUSU

2nd July 2007, 11:46 PM

Reports on NT's funeral day

http://thehindujobs.com/thehindu/2001/07/23/stories/04232232.htm

http://www.thehindujobs.com/thehindu/2001/07/24/stories/04242233.htm

DHANUSU

3rd July 2007, 12:01 AM

DHANUSU

3rd July 2007, 12:34 AM

Standing tall, shining still
T R JAWAHAR

That Sivaji Ganesan's statue has become sub-judice should be of little concern for his admirers. The actor non pareil stands tall in the hearts of the people.
Born into a poor family, Ganesan took flight from home at the tender age of seven to meet his tryst with destiny, on the stage and screen. The spark was evident from his early days. In fact, he defied all logic and rules of artistic evolution. Sivaji Ganesan was a consummate actor from day one!

'With my first movie itself, I landed on the moon', he once told this writer. In fact he said, 'moo...o oon' in his typical booming baritone with that all too familiar drag that was vintage Sivaji. For a prolific performer of his calibre he was too humble and ever remained an ardent student of his vocation, even after he had written and re-written the grammar of acting several times over. ' What do I know? I only did what my directors bid me to do. All credit goes to them'.

He was certainly not acting when he said this, but the remarkable under-statement reflected the character and disposition of the man to life and to his career. 'I can never become a director. I can only act and this I can and I want to do till my last breath. I am not so talented as these youngsters who could write, act, sing, dance and direct'.

I still remember those bulging, probing eyes rolling in mock seriousness when he made the statement. Sivaji never wavered from his karmic duty as an actor. He was never even tempted into lofty rhetoric when lesser beings in the industry used to harangue endlessly on the pros and cons of acting. But then Sivaji did not have to speak. His portrayals spoke a million words, wrote a thousand theories on the art and science of acting and has spawned generations of actors, all trying to imitate and emulate him.

The sheer volume of his output is astounding and the versatality and vitality of his performances confound all. The breath-taking array of his roles makes one wonder if it was really just one man who did all this. He could switch from extreme roles in a jiffy. The regal gait of a monarch and the clumsy walk of a village idiot, the cunning viles of a villain or the utopian goodness of a hero, a doting father or a wayward son, a sanguine saint or a senseless maniac, as Lord Shiva or His devotee, from a short-tempered musician to a soft-spoken family man, you name it, and a visage of Sivaji would pop up your mind's screen. He was the undisputed master of melodrama and little wonder that the people of Tamilnadu, have laughed and wept with him for over five decades and will do so for time immemorial by watching his immortal performances.

Sivaji Ganesan was an ageless wonder. If the current generation were to study his career they would emerge completely confused about the chronology of his movies. Would anyone believe if I say that he did Navarathiri, Karnan and Puthiya Paravai in the same year? Or for that matter Thillana Mohanambal and Ooty Varai Uravu? Or again Thiruvarutchelvar and Iru Malargal? And to think that he was just thirty one when he played Kattabomman, the macho Tamil chieftain who dared the British or as the venerable V.O.C just a year later! For him acting was a series of different states of mind and the moment his mood shifted to the latest role on hand, the inner spirit automatically generated the relevant body language and expressions on the exterior. Here was a man whose every cell, every drop of blood, every sinew and muscle could act, thus creating a colossal facade that was much, much more than the sum of all its parts.

Such was the range of his histrionic abilities that he dwarfed all his peers and strode the tinsel world like a towering titan. Bestowed with an imposing demeanour, a powerful screen presence, a resonating voice that could also melt into a cool stream and vibrant eyes housed in a remarkable face, Sivaji was a make-up man's delight and a director's dream.

Sivaji was often accused of over emoting, but then with his bottomless ocean of skill, he could carry on till eternity unless the director bothered to say 'cut'. And few directors had the heart to stop the deluge and often left it to his fans to consume to their fill. In a way such directors did him a dis-service, but Sivaji had also proved that he was capable of 'restraining' himself if the director wanted it that way and movies like Sridhar's Nenjirukkum Varai, Balachander's Yethiroli and Savale Samali stand testimony to this facet of the actor. Sivaji was a gold mine of talent. He could be presented as raw gold, cut to size, polished to taste, made into any kind of jewellery or moulded into any shape. It was wholly upto the director to take his pick. But he was gold all the same, pure and pristine.

Sivaji was a national treasure but was also sadly a victim of regional bias. In a milieu dominated by Hindi film intellectuals who moulded filmi opinion at the national level, Sivaji was deliberately overlooked, though international recognition came his way unsolicited. For them Dilip Kumar and Raj Kapoor were pan Indian icons but Sivaji never figured in their scheme of things just because he hailed from a regional filmdom and spoke a local tongue. And paradoxically for him, in Tamilnadu he suffered because of the reverse effect. While he threw his lot with a national party, he was promptly sidelined owing to the dominance of Dravidian politicians of the sixties, who had appointed themselves as the sole custodians of Tamil. Could there ever be a greater protagonist of Tamil than Sivaji Ganesan or has anyone else enriched and elevated the language as he did, beyond paroachical walls and transcending State borders? Though Sivaji Ganesan brought glory and world attention to the State and his mother tongue, it is also a fact that he was badly let down here. An artiste of international stature was confined to totally local terrain.

All said, Sivaji Ganesan would ever remain the mascot for acting, for admirers and critics alike.

courtesy:

http://govikannan.blogspot.com/2006/08/blog-post_02.html

DHANUSU

3rd July 2007, 12:50 AM

An article by famous film critic Randor Guy, on NT

http://sify.com/movies/tamil/fullstory.php?id=13273571&vsv=37

groucho070

3rd July 2007, 08:20 AM

Been out of action for sometimes now.

And our Danusu has been working overtime. He out-Joe-ed Joe in collecting links, including my own. Thanks Danusu. I still haven't read some of the links. I'd do so soon.

I owe this thread many posts. Alas, my new job is pretty demanding time-wise.

We need to go back discuss elements in NT's performance. The last time I think we had a lively discussion on NT's on screen anger. We should do that soon. Sorry everybody. I'd be back and post some more (ivan post pannulaa-nu yaar azhutha :D )

joe

3rd July 2007, 09:55 AM

I'd be back and post some more (ivan post pannulaa-nu yaar azhutha :D )

:evil: ..No excuse! Come soon and post more :)

Jilaba

3rd July 2007, 10:21 AM

Jilaba

3rd July 2007, 10:32 AM

saradhaa_sn

3rd July 2007, 12:49 PM

எங்கள் அண்னன் நடிகர் திலகத்தின் புகழ் பாடும் தளம், தன்னுடைய மூன்றாம் பாகத்தை துவங்கியிருப்பது கண்டு மனம் ஆனந்தக் கூத்தாடுகிறது. நிச்சயம் 500 வது பக்கத்தையும் தாண்டும். அவற்றை வெற்றிகரமாக நடத்திச் செல்ல ரசிகக்கண்மணிகள் வந்துகொண்டேயிருக்கிறார்கள்.

இத்தளத்தின் தகவல் களஞ்சியமாக வந்திருக்கும் திரு. தனுஷ், பல்வேறு பூக்களில் இருந்து தேனைச் சேகரித்து ஒரு கூட்டில் கொண்டு வந்து சேர்க்கும் தேனீயாய், சுறு சுறுப்பாக இயங்குகிறார். வாழ்த்துக்கள்.

இரண்டு பாகங்களை அற்புதமாய் கொண்டு சென்ற அருமை சகோதரர்கள்
Joe
Murali Srnivas
S.Balaji
groucho070
tacinema
Usha Sanker
mr_karthik
Jilaba
Nakeeran
Thirumaran
Dhanusu
(விடுபட்டவர்கள் மன்னிக்கவும்)
கூடவே ராமருக்கு உதவிய அணிலாக நானும்
மீண்டும் முழுமூச்சுடன் தங்களின் பங்களிப்பைத் தந்து இந்த மூன்றாம் பாகத்தை விரைவாக நடத்திச் செல்வார்கள் என்று ஆவலுடன் எதிர் நோக்குகிறேன்.

நடிகர் திலகம், தலைமுறைகளைக் கடந்தும் வாழ்வார்.

Shakthiprabha.

3rd July 2007, 01:05 PM

wow 3rd thread.

starts with a bang with kalakkal pics ! :clap:

Thirumaran

3rd July 2007, 01:10 PM

இரண்டு பாகங்களை அற்புதமாய் கொண்டு சென்ற அருமை சகோதரர்கள்
Thirumaran

Thanks for including my name. But i did not do anything compared to others :oops:

Hope i can be a active part in this episode :)

saradhaa_sn

3rd July 2007, 01:16 PM

I have one query nagging in my mind for quite some time. Who was the director for "Motor Sundaram Pillai"? I was under the impression that it was Mr. Balasubramanian, S/O Mr. SS Vasan, producer of the movie. The credits of the movie pronounce the director as "Balu". But may websites, claim that the movie was directed by Balu Mahendra, the veteran cameraman-Director.

I request my senior hubbers to kindly clarify this. Following is the link to one of such websites.

http://www.tourintalkies.com/news/Featureexclusive/exclusive24.asp

Ho... What a poor knowledge...

Dhanusu, you are 200% correct. Motor Sundaram Pillai was directed by S.S.Balasubramanian (alias) S.S.Balan (alias) Balu, under supervision of his dad Thiru S.S.Vasan. It was released on 26th January 1966. It was produced by Gemeni banner.

But Balu Mahendra became director only in 1980 through a Kannada movie (Kokila) and his first Tamil movie was 'Azhiyatha Kolangal'.
Dear Dhanusu & Jilaba....

அந்த கூத்தை ஏன் கேட்கிறீர்கள்.......

1972ல் 'கனிமுத்துப் பாப்பா' என்ற படம் துவங்கப்பட்டபோது ஒரு பத்திரிகை மேதாவித்தனமாக செய்தி வெளியிட்டது.

"இதுவரை குணசித்திர நடிகராக பல படங்களில் நடித்து வந்த முத்துராமன், முதன்முறையாக கனிமுத்து பாப்பா படத்தை இயக்குகிறார். அப்படத்தில் ஜெய்சங்கர், லட்சுமி ஆகியோருடன் படத்தை இயக்கும் முத்துராமனும் நடிக்கிறார்"

உண்மை என்ன தெரியுமா?. அப்படத்தில் இயக்குநராக அறிமுகமானவர் எஸ்.பி.முத்துராமன்.

இதேபோல 1973ல் 'ராணி' பத்திரிகையில் அல்லி பதில் பகுதியில் ஒருவர் கேள்வி கேட்டிருந்தார்.

"கௌரவம் படத்தில் ஒல்லியாக ஒருவர் சிவாஜியின் கார் டிரைவராக நடிக்கிறாரே. யார் அவர்?"

பதில் : "அவர் பெயர் ஒய்.ஜி.மகேந்திரன்" (பதில் சொன்னவர் இதோடு விட்டிருக்கலாம். தன் அரைவேக்காட்டுத்த்னத்தை பறைசாற்ற எண்ணினாரோ என்னமோ, கூட சேர்த்துச்சொன்னார்) "இவர்தான் தங்கப்பதக்கம் படத்துக்கு கதை வசனம் எழுதுகிறார்".

உண்மையில் தங்கப்பதக்கத்துக்கு கதை வசனம் எழுதியவர், இயக்குநர் மகேந்திரன்.

ஆகா... என்ன ஒரு தெளிவு..!!!!.

sivank

3rd July 2007, 02:07 PM

Nice to see you Saradha Madam.

Ungaluku ivlo thannadakkam vendaam. Unga contribution pathi yellarkum theriyum. Yennoda ore aasai neenga marubadiyum neraiya reviews yezhudanum.

It was so nice to read your reviews in Tamil. Please carry on

sankara1970

3rd July 2007, 03:13 PM

Few days back, I was watching Sangili re make of Hindi film Kalicharan * Satruhan Sinha

When Sivaji, who was in jail was shown, after few scenes,

I, for a moment, forgot it was Sivaji and I thought it someone real and

few shades of Satruhan Sinha, came to my mind.

I was dwelled into the storyline-and only later I realised it.

He mesmerised me.

groucho070

3rd July 2007, 03:31 PM

இரண்டு பாகங்களை அற்புதமாய் கொண்டு சென்ற அருமை சகோதரர்கள்
Joe
Murali Srnivas
S.Balaji
groucho070
tacinema
Usha Sanker
mr_karthik
Jilaba
Nakeeran
Thirumaran
Dhanusu
(விடுபட்டவர்கள் மன்னிக்கவும்)

Putting me amidst those name is a joke. I did nothing. And Saradha mdm's contribution. Tremendous.

And everyone else, congratulations for making this thread a big success.

And Saradha mdm and others, we need to continue writing reviews. I promise in a day or two to give one. Hope we can all analyse them movie by movie basis. Joe and now Danusu are doing brilliant job providing links (Joe-vukku rest kodukkuraru). We need more analysis in this thread.

joe

3rd July 2007, 04:11 PM

Today I happened to watch last 30 mins of 'Sathyam Sundaram' starring NT ,KRV ,Vijayakumar,Madavi,NaLini kanth,SurLi etc ..Can veterans like Murali sir give more info on this movie? :)

Murali Srinivas

3rd July 2007, 07:54 PM

Dear Dhanusu,

Again by your link waves, I could not post in Page 1.(just kidding).I was also watching the Thenkinnam and I started watching it only from Ponal Pogattum and I was wondering whether I missed any other song. Only one, I had missed it seems.

Today morning due to some other job, started late from home to office and saw the first 4-5 songs of todays episode. Two songs were there

1.Itho Endhan Deivam - Bapu

2. Malar Koduthen - Trisoolam.

When I started Sittukuruvi from PP was begining to get telecast. Must watch it in the night. One vignette from Bapu is during the interludes NT would hold Sri's hands and do a circling and then it would be a different shot when he starts singing but still he would studder (when we go round in circles and stop, our body cannot stop and we would find our body studder towards one side). What an observation and enactment. Must watch in the night also.

Saradhaa,

Ellorum sonna piragu naan sonnal adhu formality-yaga irukkum but naan ungalai pona II part-leye varavetru vitten.

Joe,

SS was a remake from Telugu where NT and KRV played the elderly couple role who would go out of the way to help others and they would have a sorrowful flashback. If you could check the post on NT's political innings during 1980 -82, I had mentioned about this movie and some interesting side info involving Sowcar. A 100 day movie, it hit the screen in 1981. Can we expect a review from our fellow fans?

Regards

DHANUSU

3rd July 2007, 10:19 PM

A letter from an 18-year old boy from Mumbai, mourning the death of NT

O Shivaji!
Sir: A man who arose after a hundred deaths has finally fallen into eternal sleep. One of the most versatile actors of all times, who had played every role a man can ever imagine in the best possible way, has died.

‘V.C. Ganeshan’ was the name with which Shivaji Ganeshan entered films first. One veteran of the Tamil film industry, who saw him play the role of the great Maratha king, Shivaji, pronounced that he can no longer be separated from the name ‘Shivaji’. Hence, just like a saint gets a new name on enlightenment, this thespian got the name, ‘Shivaji Ganeshan’.

From then on, he went on to play a variety of roles from grandson to grandfather, patriot to traitor, hero, villain, comedian, singer, poet, artist, sportsman, a handicapped person, you name it and he has played it. These movies will keep him immortal.

So magnificent was his career that even I, an 18-year-old, born and brought up in Mumbai, cannot stop crying at the thought of his death. His life is, was, and will be an inspiration for every young man who has the power to dream.

— S.G. KRISHNA
On e-mail

courtesy:

http://www.narmada.org/archive/ie/20010725.letter.html

DHANUSU

3rd July 2007, 10:44 PM

A classic song sequence from an all time classic movie. Watch out

http://www.youtube.com/watch?v=0wSgu5DFN6Q

joe

3rd July 2007, 11:15 PM

Naan asainthaal asaiyum agilamellame

http://www.youtube.com/watch?v=iWJGqFoL8JA&mode=related&search=

DHANUSU

3rd July 2007, 11:17 PM

Incredible charisma on screen

The passing away of Sivaji Ganesan on July 21, 2001, will remain a dark hour in the history of Tamil cinema. A year has gone by, but the immense talent of the actor will be remembered and revered forever, writes A. V. ASHOK.

Sivaji Ganesan... a complete artiste in every sense.
SIVAJI GANESAN raised an amazing body of work from "Parasakthi" (1952) to "Thanga Padakkam" (1974) that is unequalled in the history of Indian cinema. He was the most gifted actor of our times and a complete artiste in whom voice, diction, looks, face, expression, posture, gesture and presence miraculously combined to create a histrionic charisma of haunting intensity and awesome dignity.

Endowed with a sterling voice that he magically modulated, Sivaji excelled in histrionics of aural splendour that beautifully brought to the fore the glory of the Tamil language.

It is no exaggeration to say that Sivaji's heroic outpouring as Veerapandiya Kattabomman is an integral part of the Tamil cultural psyche. Alongside his enchanting voice, Sivaji was gifted with a malleable face that so naturally accepted any type of moustache and hairstyle and that inflected an infinite range of expressions from royal majesty to rustic simplicity.

Superadded to voice and face was Sivaji's singular gift of mesmerising bodily postures and gestures that he aesthetically used with inventive embellishment in his art of characterisation.

All the intensity, wonder, and dignity of Sivaji's histrionics were in place even in his very first film and in that poignant courtroom "still" deeply etched in the Tamil imagination.

Sivaji scaled a new and brilliant standard of histrionics in the 1960s in a captivating series of films of family melodrama directed by Bhimsingh: "Bagappirivinai", "Padikatha Medhai", "Paava Manippu", "Paasamalar", "Palum Pazhamum", "Paarthal Pasitheerum", "Padithaal Mattum Podhumaa", "Paar Magale Paar" and "Pachai Villaku". Whether it was a patriot like V. O. Chidambaram Pillai or a mythological character like Karnan or a saint like Appar or a monarch like Raja Raja Chozhan or an aristocrat or a middle class householder or a village idiot or even the Lord himself, Sivaji composed manifold portraits of attractive form and soulful depth.

The veteran had a flair for comedy too... with `Thengai' Srinivasan and Nagesh in "Anjal Petti 520".

The simpleton Rangan with a heart of gold in "Padikatha Medhai," the struggling, sacrificing gentleman Raghu in "Nenjirukkum Varai," Lord Siva rescuing the poverty-stricken poet Dharmi with resplendence and rage in "Thiruvilaiyadal," the love-struck brilliant nadhaswaram vidwan Sikkil Shanmugasundaram in "Thillana Mohanambal," the disfigured and disowned son Kannan in "Deiva Magan", Prestige Padmanabhan, the good-hearted Brahmin factory manager heart-broken by family tragedy in "Vietnam Veedu," Saapaturaman, the epileptic village bumpkin in "Raman Ethanai Ramanadi," Rajnikanth, the glamorous and hypersensitive Brahmin barrister stuffed with self-importance in "Gauravam," the long-suffering village elder refreshed by a breeze of love in middle age in "Mudhal Mariyadhai" and the hired suave "foreign"-father in "Once More" are among Sivaji's many unforgettable roles.

It is not so much the staggering range of Sivaji's roles that inspires awe but far more importantly that Sivaji crafted his infinite roles from the inside with uncanny understanding. All the memorable roles of Sivaji are manifestations of one sovereign role: that of a custodian of culture.

With lip-sync of stunning perfection, Sivaji revealed an unattainable dimension of his own, in rendering songs. T. M. Soundararajan's resonant voice and Viswanathan-Ramamoorthy's lilting music also made Sivaji's songs a perennial delight.

Sivaji enacted philosophical songs with gripping seriousness and love songs with vivacious joy. His songs sung as a husband in the company of the wife while musing over an hour of sorrow in the family are deeply moving images of conjugal spirituality. Sivaji was much more than an actor. For an entire generation, he was synonymous with "excellence". Sivaji is the only Indian actor who leaves us awestruck by the stupendous scale of his achievement and makes us curious about the source of his genius.

(The writer is a professor, School of Critical Humanities, Central Institute of English and Foreign Languages, Hyderabad.)

Courtesy

http://hindujobs.com/thehindu/fr/2002/07/19/stories/2002071900990600.htm

joe

3rd July 2007, 11:21 PM

Sivaji is the only Indian actor who leaves us awestruck by the stupendous scale of his achievement and makes us curious about the source of his genius.

:thumbsup:

DHANUSU

3rd July 2007, 11:24 PM

An excellent blow by blow analysis on a particular scene from the epic "Thillana Mohanambal" with visual aids. Dont miss this

http://marathamizhan.blogspot.com/

DHANUSU

3rd July 2007, 11:31 PM

A good article on NT with links to some more

http://www.rediff.com/news/2001/jul/21siv1.htm

DHANUSU

3rd July 2007, 11:40 PM

An interesting anecdote involving Kannadasan and NT
http://www.hindu.com/fr/2005/07/01/stories/2005070103810500.htm

DHANUSU

3rd July 2007, 11:42 PM

Watch some of the memorable scenes/songs enacted by NT

http://movies.sulekha.com/starvideos/promo230.htm

DHANUSU

3rd July 2007, 11:55 PM

A review of "Gowravam"

http://www.geocities.com/bbreviews/rewind/gowravam.html

http://www.geocities.com/ram_aishoo/Gowravam.htm

DHANUSU

4th July 2007, 12:00 AM

A lion in his own lifetime

Ramanujam Sridhar

``SHOULD we go home?'' asked the father anxiously of his 9-year-old son who was sobbing hysterically in the darkened theatre hall. The theatre (I guess) was Chitra. The film (I am sure) was Pasa Malar and the boy in question (I am certain) was me. Sivaji Ganesan, who for the best part of four decades made eyes moist without batting an eyelid plunged millions into tears when he breathed his last.

It is perhaps not fashionable to proclaim oneself an unabashed admirer of a film maker, particularly a Tamil one at that. But then, one cannot forget the range of emotions which one experienced, first as a growing boy and then as a maturing (?) adult by watching, analysing and discussing the same films over and over again for several years.

It is difficult to pin down the precise nature of Sivaji Ganesan's influence on the post-Independence-born Tamilian. Being one of those, let me put down a few things which we experienced as children and young adults. We most certainly would have been better students had it not been for the great man's films. We bunked class more often than not. Even a theatre in Tambaram (easier to get tickets) was more interesting than the college in Nungambakkam (which, incidentally, was the best college of its time). It was easier to remember Kattabomman's interactions with Jackson, word for word, than it was to remember the theorem of Pythagoras angle to angle.

We all believed that we were elder brothers born to love, protect and sacrifice (for) their younger sisters. We all believed that families are meant to be united (hence joint) and brothers meant to be forgiven when they were in the wrong. We believed (conveniently) that education wasn't everything. We saw likeminded emotional youngsters burn their terylene shirts after being influenced by Kappalottiya Thamizhan. We assumed that Bharati looked like Sivaji Ganesan in Kai Kodutha Deivam.

Yes, we were young, impressionable perhaps gullible even. But, honestly, the actor was a great influence on our lives, perhaps more so in the life of my friend who saw Nenjirukkum Varai 27 times! I think the influence of being a good son, loving brother and a preventer of the disintegration of the joint family was very profound on us. More so in the context of the Chithis and the Vazhkais of today, where people urge their own children to kill, maim or jail their loved ones. Thankfully, we were spared these heinous influences. For however villainous M.R. Radha was, he at least made you smile.

Sivaji Ganesan was good and very often a great actor. Good actors are good because of the things they can tell us without talking. When they are talking, they are the servants of the dramatist. ``It is what they can show the audience when they are not talking that reveals the fine actor,'' said Cedric Hardwicke.

Early in his career, Villupuram Chinnaiah Ganesan came under the influence of arguably the best dramatist of that time, Karunanidhi, whose radical dialogues he brought to life. His dialogue delivery revolutionised the way films were made in the fifties. Films, which had 60 songs suddenly, gave way to films which had six minutes of dialogue delivery in one stretch.

Sivaji (one knows) had a phenomenal capacity to absorb and memorise his lines, which were invariably read out to him. He also had the distressing habit of knowing the lines of his co-actors, sometimes even better than they did, causing embarrassment. In fact, his dialogue delivery showed a whole generation of people how Tamil was to be spoken. Directors cashed in on this and realised perhaps much later that his ability extended beyond mere dialogue delivery. And yet, it is very often the voice of the lion which is at the top of mind when we recall the great man.

Perhaps it' is also important to remember the times Sivaji lived in. This was before teleprompters, slow motion replays and ready availability of DVD cassettes of the best imported films that one could watch time and time again to borrow a look or a gesture. I would see him come on Friday night to Rajakumari theatre in Pondy Bazaar to watch Marlon Brando in The Ugly American. He was a great observer, always seeking inspiration. Rumour has it that barrister Rajnikanth in Gowravam was a famous, pipe-smoking industrialist whom Sivaji had observed and subsequently portrayed, to win hearts, if not awards. In fact, that was a major disappointment for the thespian.

Lesser mortals (and actors) than him won more awards and he found to his chagrin that it was easier to get recognition at Cairo and France than at New Delhi. Such is the way of jurists and politicians. Sivaji faced equal if not greater disappointments in politics where he was marginalised. To cap it all, on the personal front, the travails of his grandson-in-law were perhaps the most difficult of blows to face.

Sivaji was an actor's actor. There was hardly anyone who wasn't influenced by his acting style, whether it was a schoolboy acting as Othello on Parents' Day, an amateur artist mourning his mother's death in a play or unabashed admirers of him such as Sivakumar and Y. G. Mahendran who took pride in aping him.

In fact, it is no exaggeration to say that all Tamil actors found Sivaji's style, mannerisms, range of emotions and dialogue delivery having an influence on them as individuals and actors. A lot of people (myself included) felt that Sivaji had a tendency to overact. Sivaji himself was aware of this criticism and he once said something very relevant. He said Tamilians in particular and Indians in general were warm, effusive, expressive of emotions, prone to laugh loudly and sob openly at funerals. Even the men. Not stiff upper lip like the British who ruled us but open, sunny, emotional, like the Italians. Perhaps the actor knew the pulse of the audience. He knew his consumer.

`I am not a poet' is a famous line from a song in a Sivaji Ganesan starrer, Padithal Mattum Podhuma. It needs a poet of Kannadasan's stature to pay tribute to the lion-hearted actor who perhaps missed out in not venturing on to the small screen. But his contribution to Tamil cinema and life is not a small one. He leaves behind a race that is devastated and only just realising the value of the great actor who had made them laugh, made them cry and made them feel. Today every Tamilian feels the void.

(Ramanujam Sridhar is CEO, brand.comm, a communications consultancy.)

Thanks

http://www.hinduonnet.com/businessline/2001/07/30/stories/183044sa.htm

DHANUSU

4th July 2007, 12:03 AM

Sivaji: The legend lives on

N. Ramakrishnan

CHENNAI, July 23

THERE was this day in the late 1980s when Sivaji Ganesan was active in politics. He had called for a press conference in the office of the party he was heading and just a handful of reporters had turned up. Being used to seeing the veteran actor on the screen, it was the first exposure for the rookie journalist to see the actor in person.

The press conference itself did not merit more than a couple of paragraphs the next day, but the journalist left the conference dazed. All along used to seeing the Sivaji emote on screen, the journalist got a chance to see first-hand the various facial expressions of the thespian -- a frown here when he did not agree with a point made by one of the journalists, a deep laugh when the question was a trifle uncomfortable or downright humble when the actor-politician wanted to evade a direct reply.

On another occasion, Sivaji had come to pay homage to a former chief minister of Tamil Nadu. He stepped down from his car clad in a starched dhoti and shirt, stubbed the cigarette he was smoking and the next minute had tears streaming down his expressive face. The assembled journalists were stunned. Here was a man who till a minute ago was perfectly composed and was smoking a cigarette and now here he was looking grief-stricken.

That was perhaps the hallmark of Sivaji and what made him dominate the Tamil movie scene the way he did. Contemporaries, admirers and critics alike use adjectives like a colossus, a walking university and what not. None of them perhaps did full justice to the great artiste, who breathed his last on July 21.

The septuagenarian actor had not been keeping well for sometime. However, the news of his death in a private hospital still came as a shock to millions of his fans and admirers. For one, the perennially faction-riven Tamil film industry got together to pay homage to an actor who had done all kinds of roles -- the young man angry at society's cruelty, the charming hero wooing his heroine, the savant, the Hindu God, the musician and the role of a father in his last few movies.

Born V.C. Ganesan, the title Sivaji was conferred on him after his role as the Maratha chieftain. Since then, Tamil film buffs knew and referred to him only as Sivaji.

Sivaji graduated to the screen from the stage, and that probably explains his powerful delivery of dialogues. His first film, the story and dialogues for which were penned by his friend and politician, Mr M. Karunanidhi, shot Sivaji into the limelight. In Parasakthi, through his fiery delivery of the dialogues, a trenchant criticism of society, Sivaji made his mark. There were any number of roles he donned, and film industry personnel never tired of how he lived the roles he played.

Despite all the success he enjoyed on the silver screen, success eluded the veteran actor in another role he played -- as a politician, this one in real life. This was quite in contrast to his contemporary, M.G. Ramachandran, who was Chief Minister of Tamil Nadu for a decade and would have continued for longer but for his illness and death in 1987. Sivaji, a staunch follower of Kamaraj, was for long in the Congress, later the Congress (I) and even floated his own political outfit. He was a member of the Rajya Sabha, but that was as far as he would go in politics.

An actor who played out his life in full, the lasting tribute was thousands of his fans and admirers lining the streets of Chennai as the funeral procession wended its way to the crematorium. V.C. Ganesan may have died, but the legend of Sivaji is sure to live on.

Pic.: THE LAST JOURNEY: A grief-stricken Prabhu, son of Sivaji Ganesan, sits on the cortege along with actors, Rajnikanth, Kamal Hassan and music director, Ilayaraja.

Picture by Shaju John

Thanks

http://www.hinduonnet.com/businessline/2001/07/24/stories/18244401.htm

DHANUSU

4th July 2007, 12:07 AM

Tributes to the legend

http://www.chennaionline.com/articlecomments/displaycomments.asp?CommentTitle=In+Memory+of+Chev alier+Sivaji+Ganesan

DHANUSU

4th July 2007, 12:11 AM

Another tribute to NT
http://www.lazygeek.net/archives/2004/10/poongatru_thirumbuma.html

DHANUSU

4th July 2007, 12:17 AM

From one of the last interviews of NT

http://www.thehindujobs.com/thehindu/2001/07/27/stories/09270226.htm

DHANUSU

4th July 2007, 12:47 AM

Sivaji's ever-memorable roles!

By Randor Guy
Wednesday, 01 October , 2003, 10:13

Thirumbi Paar (1953, one of his best roles as anti-hero done long before such roles became fashionable)

Antha Naal (1954, an award-winning classic. Again in a an anti-hero role)

Manohara (1954, a cult movie)

Amara Deepam (1956)

Rangoon Radha (1956, anti hero, an adaptation of the Hollywood classic and Ingrid Bergman-Charles Boyer starrer, Gaslight)

Utthama Puthran (1958, a major hit, he plays a double role, a rehash of the famed Alexandre Dumas novel and Hollywood movie, The Man In the Iron Mask)

Bhaga Pirivinai (1959)

Veera Pandia Kattabomman (1959, a bio pic, one of his most famous and immortal roles)

Deivapiravi (1960, a family drama)

Padikkatha Methai (1960)

Kappalottiya Thamizhan (1961, a bio pic and cult film)

Paava Mannippu (1961)

Paalum Pazhamum (1961)

Pasamalar (1961, The ‘Pa’ series of hit movies of the Sivaji Ganesan- A Bhim Singh team)

Alayamani (1962, powerful melodrama)

Arivali (1963, a rehash of The Taming of the Shrew, a comedy)

Andavan Kattalai (1964, an adaptation of the early 1930’s German classic movie and Marlene Dietrich-starrer, Blue Angel)

Puthiya Paravai (1964, a crime thriller adapted from a little known Hollywood movie, which was however a big hit in India, Chase A Crooked Shadow)

Navrathri (1964, he plays nine different roles in this unusual movie which shows the amazing varied range of his acting talents and skills).

Thiruvilayadal (1965, a folk myth tale, a major hit)

Motor Sundaram Pillai (1966, in this film he is a father with girls of marriageable age. An adaptation of a Broadway play and the Hollywood film Remarkable Mr. Pennypacker, which in turn was based on the real life incident of an American truck-driver who had two wives in two different towns!).

Vuyarntha Manithan (1968)

Thillana Mohanambal (1968, a cult film, brilliant portrayal by Sivaji Ganesan. This film has been acquired by some American universities in the video format as a study of the famous Thanjavur culture.)

Vietnam Veedu (1970, a major hit and an excellent performance in the role of a Palakkad Brahmin who faces retirement and its insecure consequences)

Thava Puthalvan (1972, he plays a musician suffering from night blindness. In the film the new trend of having English songs in local lingo films began. A song Love is fine, darling... written by this writer and composed by M. S. Viswanathan, and sung by Ajit Singh, was a major hit.

Courtesy

http://sify.com/movies/tamil/fullstory.php?id=13273585

DHANUSU

4th July 2007, 12:53 AM

The grammar for the intimacy between a husband and a wife

http://www.youtube.com/watch?v=SunIcgSSrog&mode=related&search=

DHANUSU

4th July 2007, 01:05 AM

எங்கள் அண்னன் நடிகர் திலகத்தின் புகழ் பாடும் தளம், தன்னுடைய மூன்றாம் பாகத்தை துவங்கியிருப்பது கண்டு மனம் ஆனந்தக் கூத்தாடுகிறது. நிச்சயம் 500 வது பக்கத்தையும் தாண்டும். அவற்றை வெற்றிகரமாக நடத்திச் செல்ல ரசிகக்கண்மணிகள் வந்துகொண்டேயிருக்கிறார்கள்.

இத்தளத்தின் தகவல் களஞ்சியமாக வந்திருக்கும் திரு. தனுஷ், பல்வேறு பூக்களில் இருந்து தேனைச் சேகரித்து ஒரு கூட்டில் கொண்டு வந்து சேர்க்கும் தேனீயாய், சுறு சுறுப்பாக இயங்குகிறார். வாழ்த்துக்கள்.

இரண்டு பாகங்களை அற்புதமாய் கொண்டு சென்ற அருமை சகோதரர்கள்
Joe
Murali Srnivas

S.Balaji
groucho070
tacinema
Usha Sanker
mr_karthik
Jilaba
Nakeeran
Thirumaran
Dhanusu
(விடுபட்டவர்கள் மன்னிக்கவும்)
கூடவே ராமருக்கு உதவிய அணிலாக நானும்
மீண்டும் முழுமூச்சுடன் தங்களின் பங்களிப்பைத் தந்து இந்த மூன்றாம் பாகத்தை விரைவாக நடத்திச் செல்வார்கள் என்று ஆவலுடன் எதிர் நோக்குகிறேன்.

நடிகர் திலகம், தலைமுறைகளைக் கடந்தும் வாழ்வார்.

Dear Madam,

Thanks for the kind and encouraging words towards a junior hubber like me. I stand nowhere before people like yourself, MS, Joe, Groucho, Rajeshkrv, Thirumaran, tacinema and ofcourse the new entrant ragasuda who has made an outstanding contribution in creating a website in the name of NT. Of course there are many other hubbers who have contributed immensely to this thread and I seek their pardon for not mentioning their names, as at the moment I am unable to recall their names.

However, I take your words in the sense of motivation and try to contribute my bit.

tacinema

4th July 2007, 01:24 AM

Nice to see this thread is entering 3rd part. It has been a great trip we all have had and will continue to have - to discuss about NT. I am sure that this thread will become a memorable one to be preserved for the future generation to know about our Thava Puthalvan NT.

Dhanusu,

You are simply on fire! Beautiful work. Thanks for the links. Though I have read most of them over a period of time, it is still feeling great to read about our incomparable NT. A great man, a great actor of any generation.

Please continue your contribution. How come Randor Guy's ever memorable list misses Parasakthi, NT's debut film?

Saradhaa Madam,

I am honored to come under your list. My contribution is nothing when compared to contributions from NT veteran and giants, including yourself. In front of Murali, Joe, Groucho, Raghavendra, Usha, yourself and others, I stand small. In fact, I have more learning experience (about NT) here than contributing.

Thanks for everyone who made impressive contribution.

Our journey will continue and this thread will become a mini-encyclopedia for NT and his movies.

Endrum Anbudan!
A proud NT Rasigan

Nakeeran

4th July 2007, 08:40 AM

Watch the lovely song ORU RAJA RANIYIDAM fm Sivandha mann :

http://www.youtube.com/watch?v=8-U-YhLxttM

I think , in tamil cinema, this is the first movie to have been picturised overseas ?? Seniors pls clarify .

Looks like shots were taken in Germany, Swiss & many european locations !

NT looking absolutely majestic & youthful

while kanchana is gorgeous as ever ! :D

The song is a splendid work by Mellisai Mannar !

3 different charanams

diferent interludes

one of the lengthiest song in tfm

TMS-PS ever cheerful singers

The best part of the song IMO is when TMS sings Alps malayin etc when there is a splendid chorus from behind !

Lovely picturisation ! Thats Sridhar the great creative director ! :thumbsup:

groucho070

4th July 2007, 08:59 AM

Thanks Nakkeerar-sar. I think this is the first to be shot overseas. And yes, at that time this was the lengthiest mainstream song...my mom dislike the song (despite my protest) because it refuses to end. This is, of course, years before ARR came out with 6-7 minutes plus songs. Not that I am complaining.

groucho070

4th July 2007, 09:04 AM

Interesting info for NT fans who don't watch new films. I don't either, with exception of Rajini/Kamal.

In Sivaji (the film) we get three mention of NT:

1. When Rajini introduces his name as "Parasakti Hero".
2. When Rajini appears as NT for the song Mayakkem Enna. Of three (MGR, NT and Kamal) his NT interpretation was spot-on. Natural for a sishyar.
3. When mimic artistes are recruited to do Sivaji's (Rajini) voice. Sinni Jeyanth does NT instead (the scene I laughed the hardest) and the cops shows NT pix and says, "Intha Sivaji illa" and shows the film Sivaji.

Joe, did I miss anything?

joe

4th July 2007, 09:04 AM

இடை இடையே சிவாஜி போனது எங்கே?
அன்று சினிமா உலகில் இரு பெரும் மன்னர்களாகவும்
இரு துருவங்களாகவும் இருந்த நடிகர்திலகம் சிவாஜியும்
மக்கள் திலகம் எம்.ஜி.ஆர் அவர்களும் கூண்டுக்கிளி படத்தில் ஒன்றாக இணைந்து நடித்தனர். இது அன்று பெரும் அதிசயமாக பரபரப்பாகப் பேசப்பட்ட படம். இப்படத்தின் படப்பிடிப்புக்கு இரு திலகங்களும் அதி காலையிலேயே படப்பிடிப்பு இடத்திற்கு வந்துவிடுவார்கள். படப்பிடிப்புக்கு இடையே
நடிகர்திலகம் சிவாஜி திடீர் திடீர் என மறைந்துவிடுவாராம். இதனை அவதானித்த இப்படத்தின் இயக்குநர் ராமண்ணா சிவாஜியைத் தேடி பார்த்தபோது ஒரு மறைவான .இடத்தில் இருந்து சிகரட்புகைத்துக்கொண்டு இருந்தாராம். என்னப்பா இந்த மூலைக்குள் என்று ராமண்ணா கேட்க உஷ்! அண்ணனுக்கு தெரியப்படாது அவர் எதிரில் அது கூடாது என்று சொன்னாராம் சிவாஜி. இரு துருவங்களுக்கும் இடையில் கூட அன்று ஒரு மரியாதையும் பக்தியும்
இருந்தது. இன்று...

joe

4th July 2007, 09:07 AM

Joe, did I miss anything?

4.In Climax when Rajini says "Sivaji-yum Naan thaan ,MGR-m Naan thaan" ..People know who are Sivaji and MGR he is refering to..

joe

4th July 2007, 09:12 AM

சென்னையின் புகழ்பெற்ற லஷ்மண் சுருதி இசைக்குழு கின்னஸ் சாதனைக்காக 36 மணி நேரம் தொடர்ந்து இசை நிகழ்ச்சி நடத்திய போது ..நடிகர் திலகம் பாடல்கள் என்ற பிரிவு பற்றி குறிப்பிடுகிறார்கள்

http://www.lakshmansruthi.com/orchestra/36hrs.asp

நடிகர் திலகம் சிவாஜி கணேசன் பாடல்கள்

இந்த நிகழ்ச்சிக்கு அரங்கம் ஐந்தே நிமிடங்களில் நிரம்பி வழிந்தது. டிக்கெட் கவுண்டரில் இருந்த நண்பர்கள் டிக்கெட் கொடுக்கத் திணறினர். புரசைவாக்கம் இதய வேந்தன் சிவாஜி கணேசன் ரசிகர் மன்றம் சார்பாக எங்களது இசைக் குழுவைப் பாராட்டி கேடயம் வழங்கப்பட்டது.

'எங்கே நிம்மதி' பாடலுக்கு அரங்கினை அமைதியாக்கி நிகழ்ச்சியில் ஒருவித ஈடுபாட்டை ரசிகர்களுக்கு கொண்டுவந்து பாடலை (ஒன்ஸ்மோர்) கேட்க வைத்தார் பாடகர் விஜய். இளைய திலகம் பிரபு அவர்கள் படப்பிடிப்பின் காரணமாகத் தான் வர இயலாததை முன்னரே தெரிவித்திருந்தார். எனினும், இந்த நிகழ்ச்சியின்போது தன்னுடைய வாழ்த்துத் தந்தியை அனுப்பிவைத்து எங்களைக் கௌரவித்தார்.

நடிகர்திலகம் சிவாஜி கணேசன் பாடல்கள் நிகழ்ச்சியினைப் பார்ப்பதற்காக தமிழகத்தின் தெற்கு கோடியான நாகர்கோவிலிலிருந்து உமாமகேஸ்வரன் என்ற ரசிகர் வந்திருந்தார். அவரது பெயரை மேடையில் அறிவிக்க வேண்டும் என்று கோரிக்கை விடுத்தார். அவரது பெயரை அறிவித்ததும்தான் தெரிந்தது, தமிழகம் முழுவதும் கோவை, மதுரை, காரைக்குடி, விழுப்புரம், நெல்லை, சேலம், தருமபுரி போன்ற பல்வேறு நகரங்களிலிருந்தும் ரசிகர்கள் வந்திருக்கிறார்கள் என்பது.

வசந்தமாளிகை படத்தில் வரும் 'யாருக்காக' பாடலின் போது ஒரு ரசிகர் சிவாஜியைப் போல் சால்வையை போட்டுக்கொண்டு ரசிகர்கள் மத்தியில் நடித்து அனைவரையும் கவர்ந்தார். 'சோதனைமேல் சோதனை' பாடலைப் பாடகர் சுந்தரேசன் பாடும்போது சிவாஜியாகவே மாறி வசனம்பேசி நடித்து கலக்கினார்.

groucho070

4th July 2007, 09:15 AM

அன்று ஒரு மரியாதையும் பக்தியும்
இருந்தது. இன்று...

:lol: Sonna Kovappaduvaangga. Kuripidda oru rasigar koottam especially. You know. I know.

joe

4th July 2007, 09:25 AM

[tscii:23774f3204]சிவாஜியும், அப்துல் ஹமீதும்...
-----------------------------------------

அடுத்து வரும் தலைமுறைகள் நடிப்பதற்கென்று எந்த ஒரு பாத்திரத்தையும் விட்டு வைக்காது அத்தனை பாத்திரங்களையும் ஏற்று நடித்து அந்த பாத்திரங்களாகவே வாழ்ந்து கொண்டிருப்பவர் நடிகர் திலகம் சிவாஜி கணேசன் அவர்கள்.

அந்தப் பாத்திரங்களின் மூலம், நடிக்க வரும் அத்தனை நடிகர்களுக்குமே பாடம் நடத்திக் கொண்டிருக்கும் பல்கலைக்கழகமாகத் திகழ்பவர் அவர்.சிவாஜியைப் போல் தமிழை அழகாகவும், உணர்வு பூர்வமாகவும் உச்சரித்த நடிகர் இன்றுவரை இல்லை. இனியும் பிறக்கப் போவதில்லை என்றார் கவியரசர் கண்ணதாசன்.

தனக்கொரு இமேஜ் என்கின்ற எல்லை கட்டிக் கொள்ளாமல், குரூபியாய், கொள்ளைக் காரனாய், தொழு நோயாளியாய், மூத்துக் சிதைந்த முதியவராய், அத்தனை பாத்திரங்களையும் ஏற்கத் துணிந்த சிவாஜியின் ஆண்மையை வியக்கின்றேன் என்றார் 'கவிப் பேரரசு' வைரமுத்து.

தமது கொஞ்சு தமிழ்ப் பேச்சால் வானொலி மற்றும் தொலைக்காட்சி நேயர்களைக் கொள்ளை கொண்ட பாட்டுக்குப் பாட்டு பி.எச். அப்துல் ஹமீது அவர்கள்.. சிவாஜி பற்றிய தமது நினைவலைகளை, ஒரு ரசிகனின் பெருமிதத்துடன் இங்கே பகிர்ந்து கொள்கிறார்.

எனக்குத் தமிழைக் கற்றுக் கொடுத்த ஆசிரியர்கள் பலர் உண்டு.

ஆனால் ஒரு பாமரனும் கூட தமிழை எப்படி உச்சரிக்க வேண்டும் என்று கற்றுக் கொடுத்த ஆசிரியர் அவர்.

பள்ளி நாடகங்களில் நான் நடித்த காலம் தொட்டு வானொலி நாடகங்களில் நடித்தது வரை, வசன உச்சரிப்பிலும், பாவங்களை வெளிப்படுத்துவதிலும் அவரது பாதிப்பே என்னிடம் அதிகமாக இருந்தது.

'பைலட் பிரேம்நாத்' படத்தில் நடிப்பதற்காக அவர் இலங்கை வந்திருந்தபோது எனது மானசீக குருவான நடிகர் திலகத்தை இலங்கை வானொலிக்காகப் பேட்டி காணும் பாக்கியம் எனக்குக் கிடைத்தது. அன்று தான் அவரை நான் முதன் முதலாகச் சந்தித்தேன்.

கொழும்பு நகரில் கடற்கரையை ஒட்டியிருந்த அந்த மிகப் பெரிய நட்சத்திர ஹோட்டலின் ஐந்தாவது மாடியில், கடலை எதிர்நோக்கி இருந்த உப்பரிகை போன்ற பகுதியிலே நிலா வெளிச்சத்திலே அவர் அமர்ந்திருந்தார்.

அவரை நெருங்கி...'வணக்கம் அண்ணா...'என்று நான் சொன்னதும் எனது கைகளைப் பற்றிக் கொண்டு 'வணக்கம் கேப்டன் சாம்பசிவம்' என்று அவருக்கே உரிய பாணியில் என்னை வரவேற்றார்.

கேப்டன் சாம்பசிவம் என்பது இலங்கை வானொலியில் ஒரு வருட தொடராக நான் தயாரித்து வழங்கிய ஒரு வீடு கோயிலாகிறது என்ற நாடகத்தில் நான் ஏற்று நடித்த கதாபாத்திரத்தின் பெயர் .

அந்தப் பாத்திரத்தின் பெயர், நடிகர் திலகத்தின் மனதில் அழுத்தமாகப் பதிந்துவிட்டது என்பதை அறியும்போது சொல்லொணா மகிழ்ச்சியும், அதே சமயம் ஒரு வித நடுக்கமும் என்னுள் பரவியது.

அவர் சொன்னார்...

என் மனைவி உடல் நலம் குன்றி மருத்துவமனையில் இருந்தபோது நானும் தங்கியிருக்க நேர்ந்தது. அப்போது பொழுது போக்காக இலங்கை வானொலி நிகழ்ச்சிகளைக் கேட்டேன்.

தற்செயலாக உங்கள் ஒரு வீடு கோயிலாகிறது நாடகத்தையும் கேட்டேன்.

அந்த நாடகம் என்னை வெகுவாகக் கவர்ந்ததால், தவறாமல் கேட்கத் தொடங்கினேன்.

அதிலும் நீங்கள் ஏற்று நடித்த கேப்டன் சாம்பசிவம் கதாபாத்திரம் என்னை மிகவும் கவர்ந்தது.

அன்று தொடங்கிய எங்கள் நட்பு, அவர் குடும்பத்தினர் அனைவரும் என்னையும் என் குடும்பத்தையும் நேசிக்கும் அளவுக்கு வளர்ந்தது.

ஒரு குடும்பம் ஒற்றுமையாக ஒரு கூட்டுப் பறவைகளாகத் திகழ வேண்டும் என்பதில் அவருக்கு மிகுந்த அக்கறை.

நடிப்புலகில் எத்தனையோ தலைமுறைகளைக் கண்ட அவர், தன் குடும்பத்துத் தலைமுறைகள் ஒன்றாக வாழ வேண்டும் என்பதிலும் மிகுந்த அக்கறை உள்ளவராக இருந்தார்.

நல்லதொரு குடும்பம் பல்கலைக்கழகம் என்று அவர் பாடியது போலவே தன் வாழ்க்கையையும் அமைத்துக் கொண்டார்.

நடிகர் திலகம் அபாரமான நினைவாற்றல் கொண்டவர்.

அவரை முதன் முதலாகச் சந்தித்தபோது எனது மகனுக்கு ஒரு வயது தான்.அவனைத் தன் மடியிலே வாங்கி வைத்துக் கொண்டு பெயர் என்ன ? என்று கேட்டார்..

சிராஜ் என்று சொன்னேன். அவர் உடனே சிராஜூதீன் தவுலா என்ற வரலாற்று வீரனின் பெயரைக் குறிப்பிட்டு அவனை உச்சிமோந்தார்.

பின்பு, 21 ஆண்டுகள் கழித்து அவரை மீண்டும் சந்தித்தபோது அதே பெயரைச் சொல்லி என் மகனை வரவேற்றார்.

நடிப்புலகில் பலருக்கு நடிப்புக் கல்லூரியாக இருக்கும் கலைக்குரிசில் சிவாஜி கணேசனிடம் நான் காணும் சிறப்பு :

உலகப் புகழ்பெற்ற நடிக மேதைகளில், ஓவர் ஆக்டிங், அண்டர் ஆக்டிங் மற்றும் இவை இரண்டுக்கும் இடைப்பட்ட நடிப்பு... என தனித்தனிப் பாணியில் பிரகாசித்தவர்கள் உண்டு.

ஆனால் இந்த மூன்று பாணிகளிலும் நடிப்பை வெளிப்படுத்துவதில் வல்லவராக விளங்கிய நடிகர் உலகிலேயே சிவாஜி ஒருவர் தான்.

சமீபத்தில் நடிகர் நாசர் அவர்கள் தனது இரங்கல் செய்தியில் - சிவாஜி அவர்கள் பராசக்தியில் காட்டிய இயல்பான நடிப்பை இன்றுவரை எவராலும் சாதிக்க முடியவில்லை என்று சொன்னதையும் இங்கே நினைத்துப் பார்க்கிறேன்.

நடிகர் திலகம் அவர்களுக்கு பாரதத்தின் பெருமை மிக்க தாதா சாகிப் பால்கே விருது, அண்ணாமலைப் பல்கலைக்கழகம் வழங்கிய டாக்டர் பட்டம், பிரெஞ்சு அரசின் செவாலியே விருது அனைத்தும் வழங்கப்பட்டதை சிறப்பிக்கும் வகையில், தமிழகத்தை முந்திக் கொண்டு இலங்கையில்தான் முதல் மரியாதை விழா எடுத்தோம்.

அந்த விழா அமைப்புக்குழுவிலே நானும் இடம் பெற்றிருந்தது எனது பெரும் பாக்கியம்.

இனப் பிரச்சனையால் சிதறுண்டு போயிருக்கும் அந்த நாட்டிலே, கலைக்கு இன மத மொழி பேதம் கிடையாது என்பதை நிரூபிக்கின்ற வகையில், காமினி பொன்சேகா முதற்கொண்டு சிங்களப் படவுலகின் முன்னணிக் கலைஞர்கள் அனைவரும் கலந்து கொண்டு அந்த விழாவைச் சிறப்பித்தார்கள்.

சிவாஜி மன்னன் அணிந்த மணியைப்போல் முழுக்க முழுக்க தங்கத்திலே செய்து விழா மேடையில் அவருக்குச் சூட்டினோம்.

அந்த கௌரவத்தை பார்த்ததும் நடிகர் திலகம் அவர்கள் மிகவும் நெகிழ்ந்து போய்விட்டார். சபையோருக்கும் மெய்சிலிர்த்தது.

அதன் பிறகு -சிங்கப்பூரில் சுமார் பத்தாயிரம் பேர் கூடியிருந்த மாபெரும் அரங்கிலே அந்த மகத்தான கலைஞனுக்குப் புகழாரம் சூட்டும் பெருவிழா நடைபெற்றபோது அதைத் தொகுத்து வழங்கும் பாக்கியம் எனக்கு கிடைத்தது.
(அதற்கு சில ஆண்டுகள் முன்புதான், அதே அரங்கில் முதன் முறையாக நெஞ்சுவலி ஏற்பட்டு அவர் மயங்கி விழுந்தார். அப்போதே அவரை இழந்தவிட்டோம் என்ற வதந்தி காட்டுத்தீ போல உலகெங்கும் பரவியது)

அதே மேடையில் தனக்கே உரிய கம்பீரத்துடனும் சாந்தம் தவழும் புன்னகையுடனும் வந்து நின்ற நடிகர்திலகம்...கோடிக்கணக்கான ரசிக நெஞ்சங்கள் வழங்கிய நல்லாசியும், இறைவன் அருளும்தான் என்னைக் காப்பாற்றின.. என்று கண்ணீர் மல்கக் கூறினார்.

அந்த விழாவைச் சிறப்பிக்க வந்திருந்த ஒவ்வொரு பிரமுகரையும் குறிப்பிட்டு அவர் நன்றி தெரிவிக்கும்போது

...இத்தனை ஆயிரம் மைல்கள் கடந்து பறந்து வந்து என்னை கௌரவிக்க மேடைக்கு வந்திருக்கும் இலங்கை நண்பன் அப்துல் ஹமீதின் அன்பை என்னவென்று சொல்வேன்... என்று சொன்னார்.

நான் உருகிப் போனேன்.

நடிகர் திலகத்தின் இறுதி ஊர்வலத்தை நேர்முக வர்ணனை செய்யுமாறு இலங்கை வானொலி, லண்டன், ஆஸ்திரேலியா மற்றும் கனடா நாடுகளில் உள்ள 24 மணி நேர தமிழ் சாட்டிலைட் வானொலி நிலையங்கள் என்னைக் கேட்டுக் கொண்டன.

சிவாஜி கணேசனின் அன்னை இல்லத்தில் ஆரம்பித்து, பெசன்ட் நகர் மயானத்தில் இறுதிச் சடங்கு முடியும்வரை அந்த நேர்முக வர்ணனையை கண்ணீரையும் சோகத்தையும் கட்டுப்படுத்த முடியாத ஒரு சூழ்நிலையில் நான் வழங்க வேண்டியதாயிற்று.

ஒரு கைத்தொலைபேசியை வைத்துக் கொண்டு நேர்முக வர்ணனையை வழங்கிக் கொண்டிருந்தேன்.

ரஜினிகாந்த், கமல்ஹாசன், இளையராஜா போன்றவர்கள் மட்டுமன்றி விஜய் போன்ற இளைய தலைமுறை நடிகர்கள் அனைவருமே அப்பா.. அப்பா என்று அழைத்துக் கதறிய காட்சி என்னை மேலும் நிலை குலைய வைத்தது.

அவரைப் போல் திரையில் சோகத்தைப் பிழிந்து தந்த ஒரு நடிகர் கிடையாது.

அவர் மறைவும் உலகத் தமிழர் இதயங்களில் அந்த அளவுக்கு சோகத்தைப் பிழிந்து தந்தது என்றால் அது மிகையில்லை.

இந்த சிறியேனுக்கும், தமது இதயத்தில் நண்பன் என்ற பெரிய அந்த°தைக் கொடுத்து அழகு பார்த்த என் மானசீக குருவுக்கு, என்னால் கடைசியாகச் செய்ய முடிந்த ஒரு சிறு காணிக்கையாக இந்த நேர்முக வர்ணனை வாய்ப்பை இறைவன் எனக்கு வழங்கினானோ என்னவோ...

http://vaanoli.blogspot.com/2006/02/blog-post_113956763744665728.html

[/tscii:23774f3204]

joe

4th July 2007, 10:31 AM

நீர் அணிந்த ஆடை கூட நடிக்கும்
உமைத்தொட்ட காற்றும் பேசி நடிக்கும்
உமை நோக்கி ஒளியுமிழும் விளக்கு நடிக்கும்
நெற்றியாடும் சுருள் முடியும் மெல்ல நடிக்கும்
கலைக்குரிசில் பாதம்பட்ட தரை நடிக்கும்
திரையரங்கம் போர்த்திநிற்கும் கூரை நடிக்கும்
கலா ரசிகன் அமர்ந்து ரசிக்கும் நாற்காலியின்
கால் நடிக்கும்,கை நடிக்கும்,திரையில் விழும்
இடைவேளை என்கின்ற எழுத்து நடிக்கும்
அது முடிய ஒலிக்கின்ற மணியும் நடிக்கும்

நரை தடவி நீர்வந்து நின்றபோது
இருபதிலும் என் முடிகள் நரைக்கக் கண்டேன்....உயிர்
வரைபடங்கள் தமிழினில் நீர் வரைந்தபோது
இரை மறந்து திரையரங்கில் தமிழ் குடித்தேன்
குறைகாண முடியா நிறை நடிப்பில்....இந்த
குவலயத்தில் உமைப்போல எவர்தான் உண்டு ?...திரு
விளையாடல் படமீனவப் பின்னணியில்
கம்பீரமும் அலட்சியமும் காலில் வைத்து....கடற்
கரையோரம் மிடுக்காக நெஞ்சுயர்த்தி...நீர்
திரை கிழிய நடை போட்ட காட்சி கண்டு
விரல் கிழிய விசிலடித்தேன்...வியந்து நின்றேன்...

'கந்தன் கருணை' படத்தில் அந்த நடையைப் பார்த்து
என் கந்தர்மடம் வரும் வரைக்கும் சொந்த நடை மறந்தேன் ஐயா...'திரு
அருட்செல்வர்' படத்தினிலே பெரும் ஆடல் அரசி பத்மினியார்
மயில் நாண ஆடும் போது ஒரு நடை நடந்தீர்...அடடா!...
நாட்டியத்தை நான் மறந்தேன் உம் பாதங்களில் தான் பறந்தேன்
நடை வெள்ளம் கொண்டே நாட்டியத்தை அடித்தீர்..
படித்து வந்தேன் உந்தன் படங்கள் பார்த்தே வாழ்க்கையிலே
மாந்தர்களின் பன்முகங்கள் படித்து வந்தேன்....ஐயா
துடித்து நின்றேன் உம் படத்து வரிசை நின்று
டிக்கெட் விற்றுத் தீர்ந்த போதும்...நம் நடிப்பின்
இமயம் விண்ணில் சேர்ந்த போதும்!

ஆழ்வாராய் வந்து நின்று தவத் தமிழை ஆண்டீர்...'திரு
மால் பெருமை' திரைப் படத்தில் நீர் குவித்த கரத்தில்
சிக்கி நின்றேன் நெக்குருகி ஜீவ தீபம் கண்டேன்
வயது பன்னிரண்டில் இப்பாலகனும் பக்தி ஆழ்வாரானேன்!
'சுருக்க' வலை சூழ்ந்திருந்தமுதிர் முகம்தனிலே
விரிஞான ஒளி சுமந்து திரு அருளை அப்புகின்றீர்...அந்த
நாவுக்கு அரசரெனும் 'அப்பர்' கதாபாத்திரத்தில்...திலகமே
நீர் வந்து நின்றீர்...அடியேன் 'அப்பூதி அடிகள்' ஆனேன்!

- யாழ் சுதாகர்
yazhsudhakar@gmail.com

S.Balaji

4th July 2007, 10:44 AM

Dear Joe

Hats off to you first :D

Many guys like me have come earlier & disappeared but your unflinching sincerety & dedication towards NT & this thread is phenomenal !

You have been the torch bearer from day 1 till date & this is what defines a true fan .

I was totally off from thread 2 as I wanted a break but you have been astoundingly refreshing every moment . Thats amazing to see

But what I realize that we have a long way to go still about NT !. There are so many movies of the 50s and 60s which I will try to cover soon atleast once in a month.

Pls continue to run the thread with the same level of enthusiasm & cheer.

And congrats to all the participants . I cannot name one or 2 but its a very big list . Hence saluting you all .

Cheers :D

thilak4life

4th July 2007, 10:44 AM

Joe, did I miss anything?

4.In Climax when Rajini says "Sivaji-yum Naan thaan ,MGR-m Naan thaan" ..People know who are Sivaji and MGR he is refering to..

Don't know about NT fans, MT fans are little pissed (For the obvious reasons). But, idellam oru periya matter akura alavuku perusu illa. :)

thilak4life

4th July 2007, 10:46 AM

'Joe'-nu paeru keta udane, modala NT thaan nyabagathuku varuvaar :)

crajkumar_be

4th July 2007, 10:50 AM

joe

4th July 2007, 10:50 AM

Balaji,
Thanks ! :D Pls contribute whenever you have time. :)

Thilak,
I am honoured :D ..Being a Kamal fan ,sure you should have great respect for NT ..Unga karuththukkaLaiyum sollunga ..We NT fans will be happy to hear from youngsters like you :)

thilak4life

4th July 2007, 10:54 AM

Don't know about NT fans, MT fans are little pissed (For the obvious reasons). But, idellam oru periya matter akura alavuku perusu illa. :)
<Dig>
I would say amused, rather.. for obvious reasons :razz:
</Dig>

Oh yeah, thats the *better* word :D

Joe,

Kandipa.. Will post about some of his old classics sometime later :)

joe

4th July 2007, 11:19 AM

I added a poll..Pls participate :)

saradhaa_sn

4th July 2007, 11:33 AM

joe

4th July 2007, 11:37 AM

Dear Joe.....

In the new poll, do you think it is easy to select one of them?.

Definitely 'NO'.

If you add one more option as "COMBINATION OF ALL', then that option will sweep the whole votes.

Because NT is the combination of all.

I really really thought to add this option ..but didn't want to add in the last min ,since it is better to know which particular aspect is *most* attractive.. :)

Btw, Pls suggest me if any better option to be added ..(Mind ..max no of options is 10)

thilak4life

4th July 2007, 11:37 AM

Ma'am,

I think, it makes sense, because, it clearly says, What aspect from Nadigar Thilagam you liked most?

joe

4th July 2007, 12:08 PM

Comments on VeeraPandiya Kattabomman.
http://www.us.imdb.com/title/tt0250803/usercomments

joe

4th July 2007, 12:14 PM

NT as comedian...

http://www.hinduonnet.com/thehindu/thscrip/print.pl?file=2003072501450300.htm&date=2003/07/25/&prd=fr&

groucho070

4th July 2007, 12:29 PM

NT as comedian...

http://www.hinduonnet.com/thehindu/thscrip/print.pl?file=2003072501450300.htm&date=2003/07/25/&prd=fr&

Good writeup. But the writer failed to mention NTs work as comedian in Manitharul Manikkam. How many big stars have appeared in a side-comedic role before? I wonder...

mr_karthik

4th July 2007, 12:39 PM

Dear Joe, no doubt you created a tough poll that every NT fans and hubbers will definitely will be thrown in to utter confusion, to poll for for which one. Because none of them can be deleted fron NT. (Is there any possibility to vote for all? :D )

இரண்டு பாகங்களை அற்புதமாய் கொண்டு சென்ற அருமை சகோதரர்கள்
Joe
Murali Srnivas
S.Balaji
groucho070
tacinema
Usha Sanker
mr_karthik
Jilaba
Nakeeran
Thirumaran
Dhanusu
(விடுபட்டவர்கள் மன்னிக்கவும்)

Thanks Saradha madam to add me also, but I am in doubt 'what I have contributed, comparing with others?'. But adding me in your list gives me boost for my active participation in future.

As Balaji sir rightly said, the list is too long and we cant neglect any one of them. ('vidupattavargal mannikkavum'nu oru vari pottu thappichiteenga).

I coincide with Balaji sir, that, the main reason for this thread's achievements is (everyone will accept) none other than Mr. Joe.

Whenever there were no new posts in the thread, he continiously poured his contributions and thus 'KEPT THIS THREAD IN THE FIRST PAGE OF THE FORUM' always.

Thanks for everyone for the success of NT threads.

Sanguine Sridhar

4th July 2007, 01:12 PM

Another tough one...! :roll: I will choose dialogue delivery

sankara1970

4th July 2007, 01:13 PM

First tamil movie to be shot outside India was Navayugam-could be remake or dubbing movie

Watch the lovely song ORU RAJA RANIYIDAM fm Sivandha mann :

http://www.youtube.com/watch?v=8-U-YhLxttM

I think , in tamil cinema, this is the first movie to have been picturised overseas ?? Seniors pls clarify .

Looks like shots were taken in Germany, Swiss & many european locations !

NT looking absolutely majestic & youthful

while kanchana is gorgeous as ever ! :D

The song is a splendid work by Mellisai Mannar !

3 different charanams

diferent interludes

one of the lengthiest song in tfm

TMS-PS ever cheerful singers

The best part of the song IMO is when TMS sings Alps malayin etc when there is a splendid chorus from behind !

Lovely picturisation ! Thats Sridhar the great creative director ! :thumbsup:

sankara1970

4th July 2007, 01:18 PM

Rajnikanth has been a sincere fan of NT always and here he made it clear that "Sivaji -is name of the film"

Earlier film Chandramuki, he pays tribute to NT's photo when he visits Prabu's house.

I feel he is the first one to do so among the current actors.

Interesting info for NT fans who don't watch new films. I don't either, with exception of Rajini/Kamal.

In Sivaji (the film) we get three mention of NT:

1. When Rajini introduces his name as "Parasakti Hero".
2. When Rajini appears as NT for the song Mayakkem Enna. Of three (MGR, NT and Kamal) his NT interpretation was spot-on. Natural for a sishyar.
3. When mimic artistes are recruited to do Sivaji's (Rajini) voice. Sinni Jeyanth does NT instead (the scene I laughed the hardest) and the cops shows NT pix and says, "Intha Sivaji illa" and shows the film Sivaji.

Joe, did I miss anything?

mr_karthik

4th July 2007, 04:21 PM

Earlier film Chandramuki, he pays tribute to NT's photo when he visits Prabu's house.

It is the movie by Shivaji Productions.

If Rajini did that in his other movies, or in his (Rajini's) own productions, then it is appreciable.

S.Balaji

4th July 2007, 06:48 PM

[tscii:83c4385921]Many movies with core theme BROTHER-SISTER relationship / fondness have come before and after this .

But till date ( or probably it will never be ) the portrayal of 2 of the greatest stars of tamil cinema in PASA MALAR can never be surpassed IMHO.

Part of the evergreen , famous PAA series which in my opinion, the 1960s is the best period of Nadigar Thilagam and tamil cinema itself

It’s a magnificent presentation of blood relationship between a brother and sister who gives his heart and soul for the sake his sister’s welfare which is reciprocated equally well by the sister as both die at the end .

The movie is full of emotions and enmity .

From an ordinary down to earth clay doll maker to soon rise to the level of a big business man due to hard work , Shivaji , who is too fond of his sister Savithri, comes to know that she is in love with Gemini Ganesan. GG actually is his close friend and also fellow comrade in his earlier factory where both worked together. Though NT didn’t like this development, on realizing the true respect Savithri had on him, yields to the proposal and makes them marry. NT also makes GG his business partner in the process.
Nadigar thilagam also marries MN Rajam who is actually indifferent .

The organized villain/villie group of GG’s mother and his brother in law successfully plot a split in their relationship / friendship that NT gives away all his wealth in favour of GG and moves away , cutting off his contacts with even Savithri. The movie also shows NT having a baby boy and Savithri , a kid girl.

But the blood brother-sister affection and bondage remains intact despite the separation. The great Director Bhim singh uses this situation of the movie to insert a song which in my opinion is one of the very best of THALLATTU songs in tamil cinema.

MALARNDHU MALARADHA PAADHI MALAR POLA VALARUM VIZI VANNAME .

The wonderful song is beautifully used with Savithri starting off with lyrics :

மலர்ந்தும் மலராத பாதி மலர் போல
மலரும் விழிவண்ணமே - வந்து
விடிந்தும் விடியாத காலைப் பொழுதாக
விடிந்த கலையன்னமே
நதியில் விளையாடி கொடியில் தலைசிவி
நடந்த இளம் தென்றலே - வளர்
பொதிகை மலை தோன்றி மதுரை நகர் கண்டு
பொலிந்த தமிழ் மன்றமே

Standing before a portrait of Nadigar thilagam, she first starts singing in praise of the kid .

And the next shot swiftly moves towards Nadigar thilagam who holds his son on hand and repeats the same words.

Sensing the situation, the magnificent due MSV – TKR use lullabies as the ludes . And they are mild, calm, quiet and comforting as if the sound is needed to make the kids sleep !!

As the song moves to first charanam, Shivaji continues but this time touches the old tradition of blood relationships extending their ties to their next generation . Brother’s son/daughter getting married to sister’s was a pattern those days & Kavignar beautifully covers this aspect through a mind blowing lyric :

யானைப் படை கொண்டு சேனை பல வென்று
வாழப் பிறந்தாயடா புவியாலப் பிறந்தாயடா
அத்தை மகளை மணம் கொண்டு இளமை வழி கண்டு
வாழப் பிறந்தாயடா வாழப் பிறந்தாயடா
அத்தை மகளை மணம் கொண்டு இளமை வழி கண்டு...
அத்தை மகளை மணம் கொண்டு இளமை வழி கண்டு
வாழப் பிறந்தாயடா

But as he approaches the final sentence, he realizes the vertical split in the relationship and repents heavily by repeating the same words ! Vow !! wonderful presentation by TMS ! He always sang from the bottom of the heart for NT and this song is a classic example to show this great man's total commitment to a song . TMS once mentioned that he never sang just only for money but for the art of music !!

TMS virtually weeps while completing his part.

As if to reciprocate her love and affection towards her brother, Savithri this time continues with same flow on the proposal :

தங்கக் கடியாரம் வைர மணியாரம்
தந்து மணம் பேசுவார்.... பொருள் தந்து மணம் பேசுவார்
மாமன் தங்கை மகளான மங்கை உனக்காக
உலகை விலை பேசுவார் உலகை விலை பேசுவார்

P.Susheela virtually breathes like Savithri now ….just listen when she sings …… mangai unakaaga….. Ulagai vilai pesuvaar…

மாமன் தங்கை மகளான மங்கை உனக்காக...
மாமன் தங்கை மகளான மங்கை உனக்காக
உலகை விலை பேசுவார்

P.Susheela herself will weep to give a precise impact to the plight of Nadigayar thilagam Savithri whose face will show a dramatic change & she will weep , deeply missing her dear brother …..

Now Savithri recollects with immense pain on what sequence of events that lead to the split in the relationship :

சிறகில் எனை மூடி அருமை மகள் போல
வளர்த்த கதை சொல்லவா
கனவில் நினையாத காலம் இடை வந்து
பிரித்த கதை சொல்லவா...
பிரித்த கதை சொல்லவா

Nadigar thilagam ends the song by the words :

கண்ணில் மணி போல மணியில் நிழல் போல
கலந்து பிறந்தோமடா - இந்த
மண்ணும் கடல் வானும் மறைந்து முடிந்தாலும்
மறக்க முடியாதடா உறவைப் பிரிக்கமுடியாதடா

Lying flat on the floor, with a pinch of frustration but hope and optimism , he completes the song…..

Finally, both sign off with :

ம்ம்ம்ம் ம்ம் ஹ்ம்ம்ம்
அன்பே ஆரிராராரொ ஆரிராராரொ ஆரிராராரிரொ
அன்பே ஆரிராராரொ ஆரிராராரொ ஆரிராராரிரொ

Kavignar Kannadasan rules supreme with splendid lyrics & shows how much he had read the situation clearly by covering the finer aspects of brother-sister relationship and assures that this bondage can never be separated………

TMS and PS once again have shown their class … Amazing voice modulation

Normally for a thaalaattu song, a composer could have easily applied a Nilambari to close out but the situation is sorrowful / pathos oriented that the duo came up with extraordinary tune and very gentle orchestration ….this again shows their presence of mind and great ability to stand up to the mood of the song ! MSV himself said once that ..the bhavam of the lyrics will have to be presented in a musical format. This might result in raga or not but what matters is the tune should reach an ordinary music follower !! Great vision …

Once again, the duo have down played their rich orchestration by being very low key but gave an emotional performance !!

This movie is one of the classics of tamil cinema ….

Magnificent portrayal by Shivaji and Savithri ….

Subtle but very impressive show by GG as usual …

Wonderful music by the magnificent duo – MSV-TKR with class songs

Pasa malar movie .......continues [/tscii:83c4385921]

S.Balaji

4th July 2007, 06:56 PM

[tscii:02c03c1650]PAASA MALAR - THE MOVIE's HIGHLIGHTS :

SOME SPECIAL SCENES :
A.Nadigar Thilagam overhearing a dialogue exchange between the lovers GG & Savithri. Instantly, he gets very upset that he takes out his pistol to fire at GG but becomes curious to know what Savithri has to say. While GG wants to marry Savithri at any cost, even says some strong words about NT’s indifferent attitude and persuades her to come out from NT. Savithri, in a resounding manner rebuts GG by saying how special is her sister-brother relationship with NT & even love is secondary to her when GG or NT comes before her ! On hearing such words, NT involuntarily / spontaneously will wipe out the tears in his eyes through the pistol itself !

B. NT after becoming a rich business man, undergoes a diametrical change in his attitude in such a way that he exhibits his Bossism at large , especially on his old friend but partner now GG ! This irks GG to such an extent that both get into verbal exchanges quite frequently. One such situation arises when GG had to fight for the rights of some affected workers while NT will be very casually sitting on his chair & with a stamp of arrogance, he will counter all the posers of GG . This scene is a bit lengthy but its needed to show the emerging animosity & rivalry between 2 good friends once but now turning bitter enemies. The style of NT casually but arrogantly cutting a pencil while responding to all the questions of GG is something special to watch !

C. The song Malarndhu malaradha ….itself is a wonderful scene by itself which was very much essential to show that the fondness between the blood relations didn’t cease or diminish 1%

D. The climax, when NT remembers his old days when he used to sing Kaiveesamma kaiveesu ! I believe, in the 60s and 70s, the whole theatre will weep on seeing the plight of the 2 greatest stars of tamil cinema . Holding her on his lap, both will die unable to see the condition of each & this is the best possible end to this emotional story .

MAKEUP / APPEARANCE :

NT has a very interesting makeup . Once he becomes a businessman, the eyebrows are being shown much thicker !

During that song Malargalaipol thangai urangugiraal , he wears a Barathidasan style attire & with spectacles !

There is a distinctive difference in the body language of that innocent old NT to a rich businessman. While the previous guy is all humble & simple……the second character is all majestic, proud, arrogant.

But the rich man traits all disappear once Savithri moves away from him & so also his wife M.N.Rajam. He displays the mood of a deserted guy who now has no mission to complete . With no ambition or desire to live, he runs it mechanically until the climax.

THE SONGS :

Engallukkum kalam varum :
The song used when NT was a clay doll maker & a poor guy. Kavignar speaks heavy socialism through this song

Malargalai pol thangai urangugiraal :
An affectionate brother’s dream on how his sister’s future should be and what kind of continuing relationship he expects. U will see the fondness in NT's every frame !

Paatondru ketten ----Pavayin mugathai parthar oruvar :
Needed to introduce M.N.Rajam & build wrapport with NT . Watch the style of NT while playing the piano ! He had displayed an uniqueness while playing this instrument ! Many such movies like Pudhiyaparavai, Enga Mama etc

Yaar yaar yaar avar yaaro :
For the evergreen pair GG-Savithri soon as they concur with each other . Beautiful song by PBS and PS

Varaayo thozi varaayo :
Savithri’s wedding covered through this song . A wonderful rendition by L.R.Ishwari . The shot of NT crossing the manapandhal wiping his tears casually is terrific !

Mayangugiraal oru maadhu :
First night for NT . While Savithri sings this eternal beauty & sitar being played by GG, some nice facial reactions , class personified by NT. Midway, he will turn the photo of Savithri back !

Malarndhu malaradha padhi malar pola :
Later in the movie after the brother sister are separated

This movie became an inspiration for many movies to adopt the core theme . Movies like Annan oru kovil , Kizakku seemayile ………….. to today’s Vijay’s Thirupaachi , the brother-sister based story always proved to be a resounding success !

The original movie released in 1961………. Annan oru kovil released in the later 70s …. As I mentioned earlier, nothing to beat the original movie…… Even NT himself could not repeat the same magic though the movie ran very well ! One reason could be that there has to be Nadigayar thilagam Savithri so that he would have given an inspired performance .

A word about Savithri ……… Noone could have performed a role like this with high level of intensity like her… Amazing portrayal …. Level headed while interacting with GG but full of affection personified whenever she sees NT ! Richly deserved the name Nadigayar thilagam . I believe after some of shooting of some scenes with NT , she will be so upset & involved with the flow of the movie that nobody will dare to go before her ! The best scene for Savithri IMHO is probably the one when she speaks volumes about her brother to GG when NT was observing both . The conviction she shows about her brother speaks volumes . A single shot is enough to describe her greatness . Amazing actress. There will be marked innocence in the earlier stages but the body language will change after they become rich…. It will be that of a graceful woman with that class of a high society brought up !

Also about GG , he is another great performer . I always feel that he does his part very casually & in a light hearted way but in a terrific manner ! The argument scene between GG and NT is one such where he is exceptionally aggressive !
The scenes with Savithri shows why he is Kadhal mannan !

Bhimsingh’s name will feature forever in the history of tamil cinema for the famous Paa series.

This movie is still be referred as a benchmark for brother-sister relationships

[/tscii:02c03c1650]

joe

4th July 2007, 07:06 PM

Balaji,
What an analysis of Great Paasamalar :clap: :thumbsup: hats off :notworthy:

Murali Srinivas

4th July 2007, 07:52 PM

Dear Balaji,

What a comeback! I know what you are capable of and so my adjectives will sound like cliche. Hope you don't go on a hibernation again. I agree with your earlier post about Joe. Though again I don't want to sound cliche, Joe deserves all the compliments.

Joe,

Naan Indha Vaakeduppai purakanikiren. Endha ondru-kku vaakalithalum adhu nyayamanadhaga irukka mudiyathu enbadhal indha mudivu.

BTW, the rate at which this thread is going I feel we will be hitting the Part 4 soon. Good going.

Regards

joe

4th July 2007, 08:21 PM

Naan Indha Vaakeduppai purakanikiren. Endha ondru-kku vaakalithalum adhu nyayamanadhaga irukka mudiyathu enbadhal indha mudivu.

:cry: Unmai thaan.

joe

4th July 2007, 08:34 PM

மரணம் நடிப்பாக மாறக் கூடாதா?

http://www.aaraamthinai.com/special/2006/may30sp.asp

Shakthiprabha.

4th July 2007, 09:21 PM

This poll was very unsatisfactory.

I WISH THERE WAS AN OPTION WHICH SAID...

ALLLLLLLLLLLLLL OF THE ABOVE :(

I voted for VERSATALITY

Shakthiprabha.

4th July 2007, 10:06 PM

மரணம் நடிப்பாக மாறக் கூடாதா?

http://www.aaraamthinai.com/special/2006/may30sp.asp

:) :)

VERY VERY VERY emotional.

I ACTUALLY had tears when I finished reading :)

tvsankar

4th July 2007, 11:50 PM

Dear all,

I voted for Expression.

Cinemavil nadipu enru parkum podhu - Paarparvargaluku mudhalil manadhil padhivadhu
EXPRESSIONS dhan.

Sivaji in expressions are SOMETHING GREAT in all HIS CHARATCTERS......

Adhan pin dhan matra amsangal ellam...

Especially, HIS FACE EXPRESSIONS....

Chinna kangal dhan. Anal adhil pirakum bhavangal....

Ordinary face dhan - Anal adhil velipaduthum Unarchigal.....

Sivajiku FAce il irukum ANAITHU NARAMBUGALLLUM - Avar pechai ketkum.....

Adhanal dhan Avarai Inru varai SPECIAL aga feel pannugiren......

tvsankar

4th July 2007, 11:55 PM

Dear Saradha,
Sivajin 2 bhagangalai Nanraga kondu senravargal list il ennai serthu irukireergal.

Unmaiyil, naan avvalavaga contribute pannavillai enbadhae ennam.

ingae ezhudhubavargal ellam migavum vishayam
therindhavargal (including you)

Enaku ungalai pola ellam vishayam avvalavaga theiryadhu.
Anal sivaji ai piditha oru rasigai.Adhanal enaku thonriyadhai dhan ingae solli irukiren.

Anyway, Indha list il ennai serthadhal, ennal mudindhadhai contribute seigiren....

Thanks for your listing.....

ragasuda

5th July 2007, 12:03 AM

Dear hubbers,
I am extremely delighted to see the discussion going on in a rapid pace. Actually the juniors are the seniors and the seniors are juniors in the way analyses are made of NT. NT would not have asked for more. But he is not with us to see you all, particularly to see the youngsters analysing him. As a fan who had the golden opportunity of moving with him, I can definitely say, he would have transformed himself into a child to enjoy and appreciate the discussion of youngsters.
Oru kuzhandhaiyaai maari ungal paarattukkalaikkondaadi magizhvar. Appadippatta oru innocent manidharai udalaal izhandhuvittom enbadai ninaikkumbodu manadu ganakkiradhu. Ungalaiyellam sentimentaal touch panniuvadarkaaga idhai ezhudavillai. Aanal naan ezhudiyadellam nidarsanam. "Naan anuppuvadhu message alla. Ullam. Adhil ulladellam ezhuthum alla." Please carry on.
Please visit the orkut website which runs parallel to our hub. There are about 1400 hubbers in the communities of NT and the discussions there are equally astonishing. I am reproducing below a portion of the discussion from a hubber (by name Suvarna, who is a doctor it seems) and see for yourself.

When the film schoolmaster was released ,there were big posters all over kerala showing sivaji Ganesan with a pen in his hands.The character is that of a boy who stole a pen ,and the schoolmaster instead of scolding,gave the boy his own pen saying that he should never commit the folly again.And in the end when the boy grow up as an honest truthful officer,he still carries the pen given by the teacher and cherishes it as his very best award.It was a touching episode ,and as a child I was moved by it.And ofcourse cried.Though the role was only for a short while he outshadowed all the other actors by that appearence.I think in Oru yathramozhi also his presence had a charismatic and thrilling overshadowing of whoever appears with him on scene and the malayalam actors who acted in those scenes definitely would have gained a cherished experience for acting with such a genius.I am a malayali who learned Tamil while I was 14,by reading the name sivaji Ganesan in Pesum padam.

sakthivel_cool

5th July 2007, 12:17 AM

நடிப்புலக சக்கரவர்த்தி

http://i18.photobucket.com/albums/b126/cdjm/NT1.jpg

:notworthy:

joe

5th July 2007, 06:47 AM

Orkut Community

http://www.orkut.com/Community.aspx?cmm=7140729

Shakthiprabha.

5th July 2007, 08:55 AM

Dear all,

This was a small way of saying my admiration for my idol. I had written this poetry 3 years back on shivaji's death anniversary day in our HUB POETRY SECTION, later submitted in yahoo literary group.

I wish to post the same here.

_______________

ஷிவாஜிக்கு அஞ்சலி
----------------------------

நடிகனாய் இமயம்
உவமைக்குச் சிம்மம்

எளிய கவியும் எழுதித் தோற்கும்,
கவித்துவம் இல்லா சிறியவள் நான்.
வலிய சொல்லும் வீழ்ந்து துவள,
சொல்வளம் மிக்க கலைஞன் நீ.

இறைவன் அளித்த வரமோ?
கலையுலகச் சிகரமோ?
உன் திறமைக்கு உவமை
தேடித் தேடி சலித்தேனோ!!

எழுத்தின் வடியா உணர்வுகளையும்
எளிதில் காட்டிய கலைஞனே... -உன் மேல்
விவரிக்க முடியா பக்தியைக் கொண்டு
வார்த்தைகள் இன்றித் தவித்தேனே!

கவி புனையத் துணிந்து, பின்னே,
காவியம் அன்றோ நீ!...என உணர்ந்து,
வெட்கித் தலை தான் கவிழ்ந்தேனே.

உன் இமாலய வெற்றிக்கு,
என் பணிந்த சமர்ப்பணம்.

_____

என்றும் ஷிவாஜி ரசிகையாய்...
ஷக்திப்ரபா

joe

5th July 2007, 09:03 AM

சக்தி,
உள்ளத்து உணர்வை உள்ளபடியே சொல்லும் கவிதை ..மிக்க நன்று பாராட்டுக்கள். :D

Shakthiprabha.

5th July 2007, 09:05 AM

ஜோ,

எதேதோ எழுத நினைத்து, எதுவுமே எழுத முடியவில்லை.

இவரை எழுத ஆரம்பித்தால் சிறு கவிதையில் முடித்து விட முடியுமா என்ன!

நன்றி. :)

joe

5th July 2007, 09:05 AM

சக்தியை தொடர்ந்து நான் முன்பு எழுதியதையும் இங்கே மீண்டும் பகிர்கிறேன்...

உனக்கு தேசிய விருது கிடைக்கவில்லையாம்!

குடகு மலையைக் கடந்தாயா என
இமய மலையைக் கடந்தவனிடம் கேள்வி!

பிரான்சுக்கும் எகிப்துக்கும் தெரிந்த உண்மை -இங்குள்ள
பீஷ்மர்களுக்கு மட்டும் தெரியாதாம்!

சிதம்பரனார் செல்ல மகன்
சினிமா என்பதையும் மறந்து
"ஐயோ அப்பா!" என்றரற்றினாராமே! -இந்த
சிறப்புக்கு முன் ஆஸ்கார் எந்த மூலைக்கு?

விண்ணுலகில் கூட...

சிவனும் ,சிதம்பரனாரும்
கட்டபொம்மனும் ,கர்ணனும்
அப்பரும் ,அம்பிகாபதியும்,
ஜார்ஜ்-ம் ,சாக்ரட்டீசும்

கண்ணாடி பார்ப்பதற்கு பதில்
உன் முன்னாடி தான் நிற்கிறார்களாமே?

- ஜோ

Shakthiprabha.

5th July 2007, 09:13 AM

சிவனும் ,சிதம்பரனாரும்
கட்டபொம்மனும் ,கர்ணனும்
அப்பரும் ,அம்பிகாபதியும்,
ஜார்ஜ்-ம் ,சாக்ரட்டீசும்

கண்ணாடி பார்ப்பதற்கு பதில்
உன் முன்னாடி தான் நிற்கிறார்களாமே?

- ஜோ

HOW TRUE HOW TRUE! :clap: :clap: :clap:

VERY WELL written JOE.

Loved ESP the last few lines.

joe

5th July 2007, 09:23 AM

இறைவன் அளித்த வரமோ?
கலையுலகச் சிகரமோ?
உன் திறமைக்கு உவமை
தேடித் தேடி சலித்தேனோ!!

சக்தி :thumbsup:

joe

5th July 2007, 11:44 AM

நடிப்புலக மேதை சிவாஜி

- அனுஷிராம்

அக்டோபர் 01, 2004

தமிழ்நாட்டில் நடிப்புக் கலைக்கு இலக்கணம் வகுத்த கோமகன் பிறந்து இன்றுடன் 77 வருடங்கள் பூர்த்தியாகின்றன. சினிமாதான் சகலமும் என்றாகி விட்ட தமிழ் சமுதாய சூழலில், ஒரு ஐம்பதாண்டு காலம் தனது நடிப்பால் அனைவரையும் கட்டிப் போட்டவர் நடிகர் திலகம் சிவாஜி கணேசன்.

தீந்தமிழை வளர்த்தவர்கள், பரப்பியவர்கள் என்ற வகையில் சான்றோர் பலரை நம்மால் சுட்டிக்காட்ட இயலும். ஆனால் அமிழ்தினும் இனிதான தமிழை, தமிழ் மக்களுக்கு உச்சரிக்க கற்றுத் தந்தவர் என்றால் அந்தப் பெருமை சிவாஜி கணேசன் ஒருவரையே சாரும். கலைஞர் கருணாநிதியின் கன்னல் தமிழ் வசனங்களை தனது சிம்மக் குரலால் சாஸ்வதமாக்கியவர் சிவாஜி.

தமிழ் சினிமாவில் யாருக்கும் கிடைக்காத ஒரு அரிய அமைப்பு சிவாஜிக்கு வாய்த்தது. அவர் பராசக்தியில் அறிமுகமாகியபோது கோலிவுட்டில் கதாநாயகர்கள் பஞ்சம். அதை சிவாஜியும், அவரை திரையுலகினரும் நன்கு பயன்படுத்திக் கொண்டனர்.

ஆக்ஷன் படம் என்றால் எம்ஜிஆர், காதல் படம் என்றால் ஜெமினி என்று இருந்த நிலையில், தன் மீது எந்த முத்திரையும் விழாமல் பார்த்துக் கொண்டார் சிவாஜி. அதன் காரணமாக சரித்திரம், புராணம், நகைச்சுவை, வில்லன், காதல், குடும்பம் என்று சகலவிதமான ரோல்களில் அவரால் பிரகாசிக்க முடிந்தது.

படங்களில் நடிக்கும் போது, ஏற்று நடிக்கும் கதாபாத்திரமாகவே மாறிவிடுவது சிவாஜியின் வழக்கம். அதனால் தான் இன்றுவரை சிவபெருமான், வ.உ.சி., கட்டபொம்மன், கர்ணன், ராஜராஜ சோழன், அப்பர் ஆகியோரை சிவாஜியின் உருவில் தமிழ் மக்கள் கண்டு வருகிறார்கள். சிவாஜியை இந்த உயரத்திற்கு கொண்டு சென்றதில் அவரது நாடக அனுபவம், பாடி லாங்வேஜ், கர்ஜிக்கும் குரல் ஆகியவை முக்கிய காரணங்கள்.

சராசரி தமிழனின் உயரம்தான் சிவாஜிக்கும். ஆனால் தனது அற்புதமான பாடி லாங்க்வேஜ் மூலம் 6 அடிக்கும் அதிகமாக விஸ்வரூபம் எடுக்கும் திறன் அவருக்கு இருந்தது. வீரபாண்டிய கட்டபொம்மன் படத்தில் நடித்ததற்காக ஆசிய- ஆப்ரிக்க திரைப்பட விழாவில் இரண்டு கண்டங்களிலும் சிறந்த நடிகர் விருதுக்கு சிவாஜி தேர்வு செய்யப்பட்டார். விருதை வாங்க சிவாஜி மேடைக்குச் சென்றபோது, தேர்வுக்குழுவினர் ஆச்சர்யப்பட்டனர்.

சிவாஜியின் உயரம் இவ்வளவுதானா? ஆனால் படத்தில் அதிக உயரமாகத் தெரிகிறாரே என்று கேட்டார்கள். அதனால் தான் நடிகர் கமல் ஒரு பேட்டியில், என்னிடம் சிவாஜியின் உயரம் எவ்வளவு என்று கேட்டால், ஐந்து அடியிலிருந்து ஆறரை அடி வரை என்று கூறுவேன். அவர் அப்பராக நடித்தால் 5 அடியில் இருப்பார். ராஜராஜ சோழனாக நடித்தால் 6 அடிக்கு மேல் இருப்பார் என்று கூறினார்.

சிவாஜி படிக்காதவர் என்றாலும் வக்கீல், போலீஸ், தொழிலதிபர் என்று எந்த வேடத்தில் நடித்தாலும் அந்த வேடத்திற்கு ஏற்ப நாகரீக நடை, உடை பாவனைகளிலும் ஆங்கில உச்சரிப்பிலும் கலக்குவார். தமிழ்நாட்டில் இருக்கும்போது வேஷ்டி, சட்டை அணியும் பழக்கமுடைய சிவாஜி, வெளிநாடு செல்லும்போது கோட், சூட் அணிந்து டீக்காக செல்வார். அப்போது அவருடைய தோரணை ஒரு சீமான் போல் இருக்குமாம்.

ஒரு முறை சிவாஜியும் அவரது மகன் ராம்குமாரும் அமெரிக்கா சென்றார்கள். அப்போது சிவாஜியின் தோரணையைப் பார்த்து, அவரை அமெரிக்க கஸ்டம்ஸ் அதிகாரிகள் அதிகம் சோதிக்காமல் விட்டுவிட்டார்கள். அவருக்குப் பின்னால் வந்த ராம்குமாரை குடைந்து விட்டார்களாம். இதை ராம்குமார் வியப்புடன் ஒரு பேட்டியில் கூறினார்.

சிவாஜியிடம் இன்னொரு சிறப்பம்சம், ஒவ்வொரு கேரக்டரிலும் அவர் காட்டும் வித்தியாசம். கிழவர் வேடத்தில் சிவாஜி எத்தனையோ படங்களில் நடித்துள்ளார். ஆனால் திருவருட்செல்வர் படத்தின் அப்பர் வேடம், நவராத்திரி டாக்டர் வேடம், தெய்வமகன் அப்பா வேடம், தேவர் மகன் அப்பா வேடம் என ஒவ்வொன்றிலும் பாடி லாங்குவேஜ், வசன உச்சரிப்பு ஆகியவற்றில் பெரும் வித்தியாசம் காட்டியிருப்பார். இதே வித்தியாசத்தை நாயகன் கமல், ஒரு கைதியின் டைரி கமல், இந்தியன் கமலிடம் காணமுடியாது.

பொதுவாக சிவாஜி மீது கூறப்படும் குற்றச்சாட்டு அவர் ஓவர் ஆக்டிங் பண்ணுகிறார் என்பது. இதற்கு பதிலளிக்கும் முன்பு, உலகின் தலைசிறந்த நடிகர்களுள் ஒருவராக மதிக்கப்பட்ட, மறைந்த ஹாலிவுட் நடிகர் மார்லன் பிராண்டோ, நடிப்பிற்கு விளக்கமாக கூறியதை குறிப்பிட விரும்புகிறேன். அஞிணாடிணஞ் டிணாண்ஞுடூஞூ டிண் ணிதிஞுணூ என்றார் பிராண்டோ. இயல்பிலிருந்து திரிந்தது தானே நடிப்பு.

மேலும் சிவாஜி, நாடகத்துறையில் இருந்து சினிமாவிற்கு வந்தவர். நாடக மேடையில் மிதமிஞ்சிய நடிப்பு மட்டுமே வேண்டப்படும். அளவுக்கதிகமான பாடி லாங்வேஜ் மூலம் மட்டுமே கடைசி வரிசை ரசிகர்கள் வரை கதாபாத்திரத்தை கொண்டு சேர்க்க முடியும். அப்படி நடித்துப் பழக்கப்பட்டவர், சினிமாவில் நுழைந்தபோது அவரிடம் தேவையான அளவு நடிப்பை இயக்குநர்கள் பெற்றிருக்க வேண்டும். சிவாஜி ஒரு காட்டாறு. அதற்கு அணை கட்ட மறந்து விட்டு, வேகம் அதிகமாக இருக்கிறது என்று ஆற்றின் மீது குறை கூறுவது சரியில்லை.

எந்த வடிவிலும் குடம் செய்வதற்கு ஏதுவாக குழைவான மண்ணாக சிவாஜி இருந்தார். அவரிடம் இருந்து தேவையான அளவை தங்களுக்கு எடுத்துக் கொண்டு, சரியாகப் பயன்படுத்தியது பாரதிராஜாவும் (முதல் மரியாதை), கமலும் (தேவர்மகன்) தான். நடிக்கவே தெரியாதவர் நம்பர் ஒன் இடத்தைப் பிடித்து, அதன் மூலம் அரியாசனத்தைப் பிடிக்கும் அவலம் எல்லாம் நேர்ந்த தமிழ்நாட்டில், ஓவர் ஆக்டிங் என்ற பெயரில் ஒரு உன்னத கலைஞனை குறைத்து மதிப்பது முற்றிலும் சரியானதில்லை.

இப்போது இருக்கும் நடிகர்கள் யாவரும், சிவாஜியின் பாதிப்பின்றி தங்களால் ஒரு படத்தில் கூட நடிக்க முடியாது என்று கூறுவதிலிருந்து அந்த மகாநடிகனின் சிறப்பு தெளிவாகும். இவர்கள் மட்டுமென்ன, இனி வரும் நடிகர்கள் கூட சிவாஜியைப் புறக்கணிக்க முடியாது. ஏனென்றால் அவர் நடிப்புலகின் அரிச்சுவடி.

http://thatstamil.oneindia.in/specials/art-culture/essays/sivaji.html

joe

5th July 2007, 12:01 PM

நமது கலை மரபின் சிறந்த பிரதிநிதி
ஞாநி

நடிப்பில் மிகப் பெரிய வெற்றியையும், அரசியலில் மிகப் பெரிய தோல்வியையும் சந்தித்தவர் சிவாஜிகணேசன். −ரண்டுக்குமான காரணங்கள் நமது கவனத்துக்குரியவை.

அரசியலில் சிவாஜி தனது வழிகாட்டிகளாக முழுமையாக ஏற்றுக் கொண்ட தலைவர்களாக −ருவரை மட்டுமே குறிப்பிட முடிகிறது. ஒருவர் காமராஜர், மற்றவர் வி.பி. சிங். பெரியார், அண்ணா, நேரு, −ந்திராகாந்தி, ராஜீவ்காந்தி என்று பல அரசியல் தலைவர்களுடன் அவர் உறவாடிய போதும், காமராஜரை மட்டுமே தன் முழுமையான தலைவராக அவர் பல சமயங்களில் பிரகடனம் செய்து வந்தார்.

சிவாஜிகணேசன் ஓர் அனைத்திந்திய அரசியல் கட்சியின் மாநிலத் தலைமைப் பொறுப்பை ஏற்றுச் செயல்பட்டது என்பது ஒரே ஒருமுறைதான். வி.பி. சிங்கின் தலைமையில் −யங்கிய ஜனதாதளத்தின் தமிழகத் தலைவராக அவர் −ருந்தார். காமராஜர், வி.பி.சிங்க போன்றவர்களின் அரசியல் கொள்கைகளும் வழிமுறைகளும் வேறுவிதமான அரசியலால் ஓரங்கட்டப்பட்ட நிலையில், அவர்களை ஆதரித்த சிவாஜியும் அரசியலில் வேரூன்ற முடியாததில் ஆச்சரியமில்லை.

தமிழக ஜனதா தளத்தின் தலைவராக சிவாஜி −ருந்த போது (1991) தேர்தல் பிரசாரத்துக்கான ஆடியோ வீடியோக்களைத் தயாரித்துத் தரும் பொறுப்பு அக்கட்சி நண்பர்கள் சிலரால் எனக்குத் தரப்பட்டது.

சிறு வயது முதல் சிவாஜியின் படங்களின் ரசிகனாக −ருந்து வந்த எனக்கு அவரை −யக்கும் வாய்ப்பாக அது −ருந்தது. மண்டல் கமிஷன் என்பது என்ன? ஏன் −ட ஒதுக்கீடு தேவை? மண்டல் எப்படி அறிவியல் பூர்வமாகத் தனது அறிக்கையைத் தயாரித்திருக்கிறார் முதலிய விவரங்களைத் தெரிவிக்கும் ஓர் உரையையே பிரசார ஆடியோ கேசட்டாகத் தயாரித்தோம். சுமார் 40 நிமிட உரையை சிவாஜி பதிவு செய்தார். வீடியோ கேசட்டின் தொகுப்பு உரையையும் அவரே கேமரா முன்பு வழங்கினார்.

−ந்தப் பதிவுகளைச் செய்வதற்கு முன்பு அவர் காட்டிய தொழில் பூர்வமான அக்கறை, உழைப்பு என்னால் மறக்க முடியாதவை. நான் எழுதி வந்த முழு உரையையும் பல முறை தனக்குப் படித்துக் காட்டச் சொன்னார். பிறகு அவர் எனக்குப் படித்துக் காட்டினார். குரல் ஏற்ற −றக்கங்கள், சொற்களுக்கான அழுத்தம், உச்சரிப்புத் தெளிவு ஒவ்வொன்றும் சரியாக −ருக்கிறதா? நான் விரும்பியபடி அமைகிறதா என்று நடுநடுவே கேட்பார். சில −டங்களில் கரடுமுரடான சொற்சேர்க்கையைத் தானே மாற்றி அமைத்து, அப்படி மாற்றி வைத்துக் கொள்ளலாமா என்று அனுமதி கேட்பார்.

ஐம்பதாண்டு கால அனுபவத்துக்குப் பிறகும், அவர் முதல் நாள் நடிக்க வந்தவனைப் போல அன்று காட்டிய சிரத்தையும், உழைப்பும்தான் அவருடைய கலையுலக வெற்றியின் ரகசியம்.

சிவாஜிக்குப் பிறகு, திரையுலகுக்கோ, நாடக மேடைக்கோ நடிக்க வந்த எந்த நடிகரிடமும் அது வர்த்தக சினிமாவானாலும் சரி, நவீன நாடக −யக்கங்களானாலும் சரி, அவருடைய பாதிப்பு −ல்லாமல் −ருக்கவே முடியாது. அந்த அளவுக்குப் பல தலைமுறைகளைப் பாதித்தவர் அவர். ஆனால் அவருக்கு முன்னோடி என்று ஒருவரும் −ல்லை.

சிறுவயதிலேயே நாடக மேடைக்கு வந்து விட்டார். அங்கு பயின்ற தமிழ், கடைசி வரை அவருடைய தெளிவான உச்சரிப்புக்கு ஆதாரமாக அமைந்தது. ஏராளமான ஆங்கிலப் படங்களை ரசிகராக அவர் பார்த்திருக்கிறார். ஆனால் அதில் எந்த நடிகரையும் அவர் பிரதி செய்தது கிடையாது. தன்னுடைய பாணி நடிப்பை அவர் தாமாகவேதான் உருவாக்கிக் கொண்டவர்.

சிவாஜியின் நடிப்பு மிகைநடிப்பு, செயற்கையானது என்ற விமர்சனம் அவர் கோலோச்சிய காலம் முதல் −ன்று வரை பல தரப்புகளில் கூறப்பட்டு வருவதுதான். ஆனால் அந்த விமர்சனங்கள் எல்லாம் தமிழ்க் கலையை, −ந்தியக் கலையை, −வற்றின் மரபுகளின் அடிப்படையில் பார்காமல், ஐரோப்பியக்கலை மரபின் ஊடாகப் பார்ப்பதிலிருந்து எழுபவை.

தமிழக, −ந்தியக் கிராமியக் கலை மரபுகள் மேற்கத்திய யதார்த்த பாணிக்கு முரண்பட்டவை. −ங்கு தெருக்கூத்தானாலும், யட்சகானமானாலும், ஜாத்ராவானாலும், எல்லாமே ஆங்கிலத்தில் Stylisation எனப்படும் அலங்காரபாணியைச் சேர்ந்தவை.

நமது புராணங்கள் எப்படி யதார்த்தத்துக்கு அப்பாற்பட்ட கற்பனைகள் மூலம் யதார்த்த வாழ்க்கை உண்மைகளை விளக்குகின்றனவோ, அதேபோல, கலைகளிலும், நடிப்பு என்பது யதார்த்தம் மீறிய பாணி மூலம் அசல் வாழ்க்கையைத் தரிசிக்கச் செய்வதாக −ருப்பதே நமது மரபு.

அந்த மரபின் மிகச் சிறந்த பிரதிநிதியாக, ஒப்பாரும் மிக்காரும் −ல்லாத கலைஞனாக விளங்கியவர் சிவாஜி. அவருடைய மிகச் சிறந்த படங்களைப் பார்த்த பிறகும் கூட என் மனதில் எஞ்சும் முக்கியமான வருத்தம் சிவாஜியின் முழு ஆற்றலையும் பயன்படுத்திக் கொள்ளப் போதுமான கதாசிரியர்களும், −யக்குநர்களும், வர்த்தகச் சூழலும் கடைசி வரை அவருக்கு வாய்க்கவில்லையே என்பதுதான்.

சிவாஜிக்கு வாய்க்காமல் போன −ன்னொன்று அவருக்கு உரிய அனைத்திந்திய அங்கீகாரத்தைப் பெற்றுத்தரக்கூடிய அரசியல் செல்வாக்கு. பத்மஸ்ரீ, பத்மபூஷன், மாநிலங்களவை உறுப்பினர் பதவி அவருடைய அவ்வப்போதைய காங்கிரஸ் சார்பின் அடிப்படையில் தரப்பட்டிருந்தாலும், −ந்திய அரசு அவருடைய பிரதான தொழிலான நடிப்பில் அவருக்கு உரிய அங்கீகாரத்தை நீண்ட காலம் அளிக்கவே −ல்லை. வியட்நாம் வீடு, எதிரொலி, எங்கிருந்தோ வந்தாள், எங்க மாமா, சவாலே சமாளி என்று பலவகைப் படங்களை அவர் தந்த அதே சமயத்தில் −தில் எந்தப் படத்துக்கும் ஈடாக −ல்லாத ஒரு ரிக்ஷாக்காரனுக்காக எம்.ஜி.ஆருக்கு தில்லியின் 'பாரத்' விருது தரப்பட்டது. (எம்.ஜி.ஆரே அந்தப் படத்தை விட வேறு பல படங்களில் சிறப்பாக நடித்திருந்த போதும் அப்போது அந்த விருது கிடைக்க அரசியலே காரணம்).

சிவாஜியைவிட மிகக் குறைவான பங்களிப்பைச் செய்தவர்களுக்கெல்லாம் தாதா சாகிப் பால்கே விருது கொடுத்துத் தீர்ந்த பிறகுதான் அவருக்கு பால்கே விருது கிட்டியது.

பிரெஞ்ச் அரசு செவாலியே விருது கொடுத்த பிறகு தான் சிவாஜிக்கு −ந்தியாவில் அரசின் உலகத் திரைப்பட விழாவைத் தொடங்கி வைக்கும் வாய்ப்புத் தரப்பட்டது.

சிவாஜிக்குக் கிடைத்த விருதுகள், கிடைக்காத விருதுகள், எல்லாவற்றை விடவும் முக்கியமானது திரைப்படச் சரித்திரத்தில் அவருக்குக் கிடைத்துள்ள −டம்தான். உலக அளவில், நடிப்பு முறைகளில், ஸ்டானிஸ்லாவ்ஸ்கி பாணி என்றெல்லாம் பல வகைகள் பேசப்படுகின்றன. தமிழ் சினிமாவைப் பொறுத்தமட்டில் என்றென்றைக்கும் சிவாஜி பாணி என்ற ஒரு வகை −னி நிரந்தரமாகிவிட்டதுதான் அவருடைய பெருமை.

நன்றி : தினமணி [tscii:b76712e706][/tscii:b76712e706]

joe

5th July 2007, 12:09 PM

[tscii:787f5cbb4d]சிவாஜி விட்டுச் சென்ற தடம்
தெ.மதுசூதனன்

1931 அக்டோபர் 31 செலுலாயிட் ·பிலிம் தமிழ் மொழியிலும் பேசவும் பாடவும் ஆரம்பித்தது. முதல் பேசும்படம் காளிதாஸ். −தன் பின்னர் உருவான படங்கள் பேசவும் பாடவும் தொடங்கி நூறு சதவிகிதம் தமிழ்பேசும் படம் என்ற விளம்பரங்களுடன் 1935க்கு பின்னர் பல்வேறு படங்கள் வெளிவந்தன. தியாகராஜபாகவதர், பி.யூ. சின்னப்பா போன்ற நட்சத்திர அந்தஸ்து மிக்க கதாநாயகர்கள் தோன்றினர்.

−வர்கள் செல்வாக்கும் மதிப்பும் மிக்க கலைஞர்களாக தமிழ் சினிமாவின் வளர்ச்சிக்கு உறுதுணை புரிந்தனர். பின்னர் எம்.ஜி.ஆர். சிவாஜி என்னும் நட்சத்திர திலகங்கள் தமிழ்ச்சினிமாவின் திசைப்போக்கை வழி நடத்தினர். சினிமா பார்க்கும் பார்வையாளர்கள சிவாஜி, எம்.ஜி.ஆர். ரசிகர்கள் குழாம் என பிளவுபட்டு நிற்கும் போக்கும் உருவாகியது.

1952−ல் பராசக்தி படத்தில் சிவாஜி கதாநாயகனாக அறிமுகமானார். −தைத் தொடர்ந்து சினிமாவில் பல்வேறு வேடங்களில் நடித்து 'சிவாஜிபாணி' என தனியே அடையாளப்படுத்தும் தனித்தன்மை துலங்கும் வகையில் நடிப்புக்கு ஓர் −லக்கணம் வகுத்துக் கொடுத்தார்.

பகவத்சிங், திருப்பூர்குமரன், வ.உசி. சிதம்பரம்பிள்ளை, வீரபாண்டிய கட்டப்பொம்மன், ராஜராஜசோழன் போன்ற வரலாற்று நாயகர்களாகவும்; அப்பர், சிவன், நாரதர் என்று கடவுள் பாத்திரமாகவும்; தொழிலாளி, விவசாயி, ரவுடி, கொள்ளைக்காரன், வக்கீல், நீதிபதி, காவல்துறை அதிகாரி, குருக்கள், பாதிரியார், குடும்பத்தலைவன் என பல்வேறு வேடங்களில் நடித்து வந்தார். −துவரை சிவாஜி ஏற்று நடித்திராத பாத்திரங்கள் எவை எவை என்றே கணக்கிட வேண்டும். அந்தளவிற்கு அவர் ஏற்றுள்ள பாத்திரங்களின் எண்ணிக்கை உள்ளது.

சமுதாயத்தின் பல்வேறு பிரதிநிதிகளை - பாத்திரங்களை ஏற்று தனது நடிப்பினால் உயிரூட்டி வந்த நடிகர். அசல் நன்றாகவும் உண்மையானதாகவும் −ருக்கும்படி தன்னை ஒவ்வொரு படத்திலும் மெருகூட்டிக் கொண்ட கலைஞன் சிவாஜி. −துவரை 300க்கும் மேற்பட்ட படங்களில் நடித்து சாதனைச் சக்கரவர்த்தியாக நடிப்புலகில் வரலாற்றுச் சுவடுகள் பதித்துள்ளார்.

தமிழ்மண்ணின், தமிழ்க்கலாசாரத்தின் உயிர்ப்பின் ஆழத்துக்குள் உள்நுழைந்து மீண்டும் மீண்டும் தனக்கான பிறவியை எடுத்து வந்த மகா கலைஞன். அந்த நடிப்புச் சுடர் தனது 74வது வயதில் (21 ஜூலை 2001) அணைந்துவிட்டது.

1.10.1927 −ல் பிறந்த சிவாஜி தஞ்சையை பூர்வீகமாக கொண்டிருந்தாலும் விழுப்புரத்திலேயே −வரது குடும்பம் வாழ்ந்து வந்தது. பள்ளிக்கு கல்வி கற்க அனுப்ப பெற்றோர் எவ்வளவோ முயன்றனர். ஆனால் சிவாஜிக்கு படிப்பில் அவ்வளவு ஆர்வம் −ருக்கவில்லை. மாறாக நாடகத்தில் நடிப்புத்துறையில் ஆர்வமாக −ருந்தார்.

1935ல் தனது ஏழாவது வயதில் நாடகஅரங்கில் நடிக்கத் தொடங்கினார். யதார்த்தம் பொன்னுசாமிப்பிள்ளை நாடகக் கம்பெனி, எம்.ஆர்.ராதா கம்பெனி, என்.எஸ்.கே. சபா, கே.ஆர்.ராமசாமி நாடகக் கம்பெனி, சக்தி நாடக சபா ஆகியவைகளில் தனது நடிப்புத் திறமையால் பிரகாசித்தார். −ந்த நாடகப் பள்ளிகளில் நன்கு தேர்ந்து பட்டை தீட்டப்பட்ட நல்ல கலைஞராக, நடிகராக சிவாஜி வெளிப்பட்டார்.

1945ல் தந்தை பெரியார் முன்னிலையில் அறிஞர் அண்ணாவின் சிவாஜி கண்ட −ந்துராஜ்யம் நாடகத்தில் சிவாஜி வேடத்தில் நடித்தார். அவருடைய சிறப்பான நடிப்பைக் கண்டு பாராட்டி, ''வி.சி. கணேசன் −ன்று முதல் சிவாஜிகணேசன்'' ஆகிறார் என்று பெரியார் கூறினார். அன்று தொடங்கிய சிவாஜி கணேசன் உச்சரிப்பு தமிழ்ச் சமூகத்தின் முக்கிய குறியீடாக, உயிர்ப்பு மையமாக மாறிற்று.

1951ல் ஏவிஎம் படப்பிடிப்பு நிலையத்தில் காலடி எடுத்து வைத்தார். பராசக்தி படம் மூலம் அறிமுகமாகி தமிழ்த்திரை உலகில் தனக்கென்று தனித்த முத்திரை பதித்து தமிழ்ச் சினிமா வரலாற்றில் ஓர் சகாப்தமானார். அவரது பாதிப்பு −ன்றி நடிப்புத்துறையில் யாரும் நுழைந்துவிட முடியாதளவிற்கு சிவாஜிபாணி நடிப்பு பலரது நடிப்பில் வெளிப்பட்டிருந்தது.

−துவரை தமிழ்த்திரை உலகம் கண்டிராத ஒரு நடிகனின் உருவாக்கம், ஆளுமை தமிழ் மரபின் ஊடாக வெளிப்பட்டு அந்த மரபின் தலைமுறைக் கையளிப்பின் பிரதிநிதியாகவும் சிவாஜி விளங்கினார். ஆழ்மனதும், உள்ளுணர்வும் ஒருங்கிணையும் போது வெளிப்படக்கூடிய படைப்பு உந்துதல், பாத்திரப் பிரக்ஞை −துவரையிலான நாடகப் பயிற்சியால் மேலும் மேலும் மெருகு பெற்று 'கதாபாத்திரமாக வாழ்தல்' சிவாஜிக்கு −யல்பாகியது. −துவே நடிப்பின் −லக்கணம் கண்ட −லக்கியமாக சிவாஜி பரிணமிப்பதற்கும் காரணமாயிற்று.

சிவாஜி நடிப்பு −லக்கணம், நடிப்பு முறைமை சார்ந்த சிந்தனைப் பள்ளி தமிழில் உருவாவதற்கும் சாதகமான சூழல் உருவாகியது. தெளிவான வசன உச்சரிப்பு, உடல்மொழி சிவாஜியின் தனித்தன்மையாயிற்று. ஒரு நடிகனின் உருவாக்கம், அதனூடு வெளிப்படும் ஆளுமைச்சக்தி யாவை என்பதையெல்லாம் உணர்ந்து கொள்ள சிவாஜியின் தடங்கள் ஆழமானவை அகலமானவை.

''நீ நன்றாக நடிக்கலாம். நீ மோசமாக நடிக்கலாம். ஆனால் முக்கியமானது என்னவென்றால் நீ உண்மையாக நடிக்க வேண்டும்'' .

''உண்மையாக நடிக்க வேண்டுமென்பதன் பொருள் சரியாக தர்க்கரீதியாக முரண்பாடற்று சிந்தித்து கடினமாக உழைத்து உணர்ந்து பாத்திரத்தோடு ஒன்றி நடிப்பதாகும்''.

''−த்தகைய உளவியல் போக்குகளை எடுத்துக் கொண்டு நீங்கள் ஏற்றுக் கொண்டிருக்கிற பாத்திரத்தின் ஆன்மீக மற்றும் புறவாழ்க்¨க்கு ஏற்றாற் போல பொருந்தச் செய்ய வேண்டும். அதைத்தான் கதாபாத்திரமாகவே வாழ்தல் என்கிறோம்.''

''படைப்புத் தொழிலில் −துவே தலையாய முக்கியத்துவம் பெற்றது. உள்ளுணர்வுத் தூண்டுதலை ஏற்படுத்தும் பல வழிகளைத் திறப்பதோடு கதாபாத்திரமாகவே வாழ்வதால் நடிகரின் ஒரு முக்கிய குறிக்கோளையும் நிறைவேற்ற உதவுகிறது. பாத்திரத்தின் புறவாழ்க்கையை மட்டும் வெளிப்படுத்துவது அவருடைய வேலை அல்ல. அவருடைய சொந்த மானுடப் பண்புகளை அந்த −ன்னொரு மனிதனின் வாழ்க்கைக்கு ஏற்றாற் போல் மாற்ற வேண்டும். ஆத்மார்த்தமாக அதில் தன்னை அர்ப்பணிக்க வேண்டும். நமது கலையின் அடிப்படை நோக்கமே மனித ஆன்மாவின் அகவாழ்வைப் படைப்பதும் கலைவடிவாக அதை வெளிப்படுத்துவதும் ஆகும்.''

−வ்வாறு ரஷ்யக் கலைஞர் ஸ்டனிஸ்லவீஸ்கி ஒரு நடிகனின் உருவாக்கம் பற்றிய சிந்தனையாக முன்வைக்கின்றார். −தனை சிவாஜி தன் −யல்பான நடிப்பில் நன்கு வெளிப்படுத்தியுள்ளார். சிவாஜி ஸ்டனிஸ்லவீஸ்கி யாரென்பதைக்கூட அறியார். ஆனால் சுயம்புவாக தான் கண்டடைந்த நடிப்பு முறைமை அதற்கான −லக்கணம் ஸ்டனிஸ்லவீஸ்கியின் நடிப்பு முறைமையுடன் ஒத்துப்போவது ஆச்சரியமாக −ருக்கிறது.

சிவாஜியின் நடிப்பு மிகை நடிப்பு, செயற்கையானது என்ற விமரிசனம் பலராலும் −ன்றுவரை முன்வைக்கப்பட்டு வருகிறது. −ந்தப் பார்வை மேற்கத்திய அளவுகோள்கள் ஊடாக பார்க்கும் பார்வையினால் வெளிப்படுவது. கீழைத்தேச −ந்தியக் கலை தமிழ்க் கலைமரபுகளின் செழுமையின் தொடர்ச்சியில் −ருந்து −தனைப் பார்க்கும் போது 'யதார்த்தம் மீறிய பாணி' −ந்த மரபுகளின் விளைச்சலாகவே உள்ளது.

ரஷ்ய கலாச்சாரம் பின்புலத்தில் −ருந்து கண்டடைந்த நடிப்பு முறைமை பற்றிய ஸ்டனிஸ்லவீஸ்கியின் பாணி உலகளவில் −ன்று பரவலாக பேசப்படுகிறது. அதுபோல் தமிழில் சிவாஜி பாணி என்பதாக பேசக்கூடிய அத்தனை சாத்தியங்களையும் தன்னளவில் தமிழ்க் கலாசாரம் வெளிப்படுத்தி உள்ளதை நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்

தமிழ்ச் சமூகமும் அதன் சினிமாவும் என்னும் ரீதியில் நாம் சிந்திக்கும் பொழுது சிவாஜி பற்றிய சிந்தனையாக அது திசை திருப்புவதும் தவிர்க்க முடியாது. அந்தளவிற்கு தமிழ்ச் சினிமாவின் திசைப் போக்கின் வழிநடத்தலில் 'சிவாஜி பாணிக்கு' −ன்றுவரை ஒரு மவுசு −ருப்பதை கண்டு கொள்ள முடிகிறது.

உலக அளவில் நடிப்பு முறைமைகளில் பல்வேறு நடிப்பு பாணி −ருப்பது போல், தமிழில் 'சிவாஜி பாணி' என்ற ஒருவகை 'சிந்தனைப் பள்ளி'யாக மாறிவிட்டது. −துவே தமிழ் சினிமாவின் வரலாற்றின் சிவாஜி விட்டுச் சென்ற தடம்.

http://archives.aaraamthinai.com/special/sivaji/pg-04.asp[/tscii:787f5cbb4d]

joe

5th July 2007, 12:39 PM

நடிகர் திலகம் மறைவுற்றபோது தொலைக்காட்சியில் திரையுலகப் பிரமுகர் ஒருவர் (சிவகுமார் என்று நினைவு) சொன்னது:

தில்லானா மோகனாம்பாள் எடுக்க ஏ.பி. நாகராஜனுக்கு மிகுந்த தைரியம் தேவைப்பட்டது. காரணங்கள்: 1. அந்தச் சமயத்தில் கதநாயகன் மீசையில்லாமல் இருக்கவே முடியாது. மக்கள் ஒதுக்கிவிடுவார்கள். சிக்கலாருக்கு மீசை கிடையாது.

2.சமகாலப் படங்களே வரவேற்கப்படும் நிலை. புராணக்கதையில்லாவிட்டாலும், சமீந்தார்காலக் கதையாயிற்றே.

3. போதாக்குறைக்கு முழுக்க முழுக்க கருநாடக இசையையும் பரத நாட்டியத்தையும் அடிப்படையாய்க் கொண்டது. பொதுசனம் வரவேற்குமா என்ற பெரிய கேள்வி.

எல்லாவற்றிற்கும் துணிந்து எடுத்த நாகராஜனின் வெற்றி இசரித்திரமானது. தயாரிப்பாளர்களும், விநியோகிப்போரும் சில சமயம் இயக்குநருமேகூட மக்களின் ரசனைக்குக் கட்டளைக்கல்லல்ல.

கொசுறு செய்தி: படம் முதலில் வந்தபோது ஸ்ரீவைகுண்டம் பெருமாள் கோவில் நாதஸ்வரக்காரர் என்னிட்ம் சொன்னது: "சிவாஜி உண்மயாவே அதை வாசிக்கறாருங்க. நடிக்கலை". இசை தெரியாத என்னளவே இசைக்கத்தெரிந்த அவரும் பிரமித்துப் போயிருந்தார்.

அவன்தான் மேதை.

அன்புடன்

மதுரபாரதி
http://www.treasurehouseofagathiyar.net/13900/13975.htm

mr_karthik

5th July 2007, 01:15 PM

நடிப்புத்தலைவன் மேல சக நடிகர்கள் வைத்திருந்த மதிப்பு:

"நான் ஒன்றும் சினிமாவில் பெரிதாக சாதித்து விடவில்லை. என் நடிப்பு முழுக்க அப்படியே சிவாஜி சாரை காப்பியடித்துதான் நடிக்கிறேன். நான் மட்டுமல்ல. எல்லா நடிகர்களும் அப்படித்தான். ஆனால் ஒன்னு, என்னைப்போல சிலபேர் பகிரங்கமா சொல்லிக்கொள்வோம். மற்றவர்கள் சொல்லாமல் காப்பியடிப்பார்கள். அவருடைய நடிப்பில் பத்தில் ஒரு பங்கு கூட என்னால் நடிக்க முடியவில்லை என்பது இன்னொரு உண்மை"

- நடிகர் விஜயகுமர்.

*********************************************

நிருபர்: "அன்புள்ள அப்பா படத்தில் உங்க ரோல் ரொம்ப சின்னதாக இருந்ததே. அது உங்களுக்கு வருத்தமாக இருந்ததா?"

நடிகர் ரகுமான்: "அட நீங்க என்ன சார்...!, சிவாஜி என்ற இமயத்தின் பக்கத்தில் நின்று ஒரு போட்டோ எடுத்துக்கொள்ள முடியுமா என்று ஏங்கியவன் நான். இப்போ எனக்கு அவரோட நடிக்கவே வாய்ப்பு கிடைச்சிருக்கு. இதுல சின்ன ரோலாவது, பெரிய ரோலாவது?. எதிர்காலத்தில் எல்லோரிடமும் 'நானும் சிவாஜி சார் கூட நடிச்சேன்'னு பெருமையா சொல்லிக்குவேன்".

*************************************************

நிருபர் : "படிக்காதவன் படத்தில் ரஜினி சார் கூட நடிக்கும்போது பயமாக இருந்ததா?"

நடிகர் விஜய் பாபு: "ஒருவேளை நானும் ரஜினி சாரும் மட்டும் நடித்திருந்தால் அவர் மேல பயம் இருந்திருக்கும். ஆனால் அந்தப்படத்தில் பெரிய சிங்கமாக சிவாஜி சார் இருந்தார். அதனால். அவர் மேல் இருந்த பய பக்தியில் ரஜினிசார் மேல் எனக்கு பயம் வரவில்லை"

sivank

5th July 2007, 01:49 PM

groucho070

5th July 2007, 03:22 PM

Joe, great poem. There is one line I need to check. I will PM you.

As for the poll, I voted for Versatility. Yellarum all of the above option keetkuraangga. I think Versatily means all of the above. If you can do all that, then you are versatile. Ambuduthe!

Murali Srinivas

5th July 2007, 07:19 PM

Joe,

With Balaji and groucho promising to do reviews often, saradhaa would come out again with top posts,karthik,jilaba would be contributing, dhanusu would link us to all about NT in the net and you without saying would be as active as ever, I am enjoying and hope to sit back and enjoy the unfolding. I am very happy that this thread is very active. Hope this continues.

Regards

PS: SP! Nice lines. It could have been bit longer.

joe

5th July 2007, 07:59 PM

you without saying would be as active as ever

நேற்று இன்று என்றும் நடிகர் திலகத்தின் பரம ரசிகன் நான்.

பள்ளிப்பருவத்தில் எங்கள் ஊரில் மூங்கிலில் பாதி கதவு அளவு பட்டம் செய்து கடற்கரையில் பறக்க விடுவோம் .அப்போதே பட்டம் முழுவதும் நடிகர் திலகத்தின் படங்களை ஒட்டி பறக்க விடுவேன் நான் :)

joe

5th July 2007, 09:09 PM

சிவாஜிகணேசனுக்கு பிரியாவிடை கூறல்
ஒரு பண்பாட்டாற்வியற் குறிப்பு
கார்த்திகேசு சிவத்தம்பி

சிவாஜிகணேசன் காலமாகி விட்டார் என்ற செய்தி தொலைக்காட்சி வழியாக வந்தபொழுது (21.07.2001) அது தமிழகத்தின் கடந்த மாத காலத்தின் அசாதாரண நிகழ்வுகள் பற்றிய நினைப்புகளுக்குள் அமிழ்ந்து விடும் போலவே இருந்தது.

ஆனால், வந்த நிகழ்ச்சிகள் அப்படி அமையவில்லை. மரணம் இயற்கை மரணம் என்றாலும், இழப்பு திடீரென வந்தது போலவும், அத்ந இழப்பு சின்னதொன்றல்ல, மிகப் பெரியது, முழுத் தமிழகம் தழுவியது என்ற தொனியில் ஊடகங்கள் எடுத்துரைக்கத் தொடங்க அந்த எடுத்துரைப்பு தமிழுணர்வில் படியத் தொடங்க, அந்த மனிதன் மறைவுக்குள் தமிழ்ப் பண்பாட்டின் 'இனங்காணல்கள்' சில தொக்கி நிற்கின்றன என்பது புரியத் தொடங்கியது.

அரசியல் தன்னை ஒதுக்கியது கண்டு ஒதுங்கிப் போய் தன் நடிப்பும் தானும் என்றிருந்த சிவாஜிகணேசனுக்கு இறுதி மரியாதையாக வீரர்களுக்கு வழங்கப்படும் இறுதி கெளரவம் (துவக்குவேட்டு மரியாதை, 'லாஸ்ற்போஸற்' இசைப்பு) வழங்கப்பட்டது. சோகம் தமிழகத்தையும் தமிழ் பேசும் உலகத்தையும் தாண்டியது. அனைத்திந்திய சோகம் ஆயிற்று.

சென்னையில் நடந்த இறுதிச்சடங்கில் கலந்து கொள்ளாத ¦ளிமாவட்டத்தினர் தங்கள் தங்கள் மாவட்ட நகரங்களில் இறுதிமரியாதைச் சடங்குகளை மீளுருப்படுத்திக் கொண்டாடினர். பெண்கள் அழுதனர். ஆண்கள் மொட்டை அடித்தனர்.

உண்மையான ஆச்சரியம் என்னவென்றால் இந்த உணர்வு வெளிப்பாடுகள், போலியானவையாக இருக்கவில்லை. சினிமாத்தனம் என்று சொல்வோமே அந்தப பண்பினவாக இருக்கவில்லை.

இந்த 'நிகழ்ச்சி' (நிகழ்வு அல்ல) தமிழ்நாட்டின் பண்பாட்டுச் சமூகவியலில் ஈடுபாடு கொண்டுள்ளவர்கள் ஆய்வுக்கான ஒன்றாகும்.

அரசியற் பலமும், சமூக அதிகாரமும் இல்லாதிருந்த சிவாஜிகணேசனுக்கு இத்தகைய நெஞ்சுருக்கும் இறுதி மரியாதை ஏன் கிடைத்தது என்பது ஒரு முக்கியமான வினாவாகும்.

அதற்கான விடை காணும் பணியினை மேற்கொள்வதற்கு முதல் இந்த நிலைமையை உருவாக்கியது ஊடகத் தொழிற்பாடு தான் என்பதை மறுக்கமுடியாது. தொலைக்காட்சி அலைவழிகளும் வானொலிச் சேவைகளும் சிவாஜிகணேசன் எதனைச் 'சுட்டி' நின்றார் என்பதை மீளமீளச் சொல்லின. இவையாவற்றையும் தொகுத்துக் கூறுவது போல் அமைந்து, சன் தொலைக்காட்சியினர் அளித்த ஒரு ஒன்றரை நிமிட நேர சிவாஜித் தொகுப்பு. சிவாஜி நடித்த பிரதான பாத்திரங்கள் ஒவ்வொன்றையும் ஒன்று மாறி ஒன்றாக நம் கண்முன்னேயோட விட்டனர்.

அப்பொழுது தான் அந்த உண்மை பளிச்சிட்டது.

தமிழகத்திலும், தமிழ் பேசும் நாடுகளிலும், தமிழுணர்வு, தமிழ் பாரம்பரியம் பற்றிய சிரத்தை சமூக அரசியற் பிரக்ஞையில் முக்கிய இடம் வகித்த இருபதாம் நூற்றாண்டின் பின்னரைப் பகுதியில் தமிழர் தொன்மைகளிலும், வரலாற்றிலும் முக்கிய இடம் பெறும் பலரை 'மீள் உருவப்படுத்தியவர்' சிவாஜிகணேசனே.

காப்பிய பாத்திரங்கள் - கர்ணன், பரதன்; சமய பாத்திரங்கள் - அப்பர்; அரசியற் பாத்திரங்கள் - இராஜராஜன் , கட்டபொம்மன், வ.உ. சிதம்பரனார்.

சிவாஜியின் ஆளுமைக் கூடாகவே நாம் இந்தப் பாத்திரங்களைக் கண்டோம். அவர்களை மனிதர்களாகச் சந்தித்தோம்.

தமிழ்ப் பண்பாட்டு உணர்வு விருத்தியில் இந்த 'மீள் உருவாக்கம்' மிகமிக முக்கியமாக அமைந்தது. இந்த உருவாக்கங்களுக்கான அரசியல் இலாபத்தைப் பெறும் ஆற்றல் விழுப்புரம் சின்னையா கணேசனிடத் திருக்கவில்லை என்பது உண்மைதான். ஆனால், அந்த நடிகன் மூலமாகவே நாம் தமிழனின் அசாதாரணத் திறன்களைக் கற்பனை செய்தோம், கண்முன் நிறுத்தினோம்.

அந்த வகையில் சிவாஜி தமிழ்ப் பண்பாட்டின் 'உருவத் திருமேனிகளில்' ஒன்றாகிறார்.

சிவாஜி பற்றிய ஊடக மீள நோக்குகள் தமிழ் சினிமா மூலம் நாம் பெற்றுக் கொண்ட 'உணர்வு அகற்சி'களை காட்சிப்படுத்திய - காணபியப்படுத்திய கலைஞனை, அவன் திறனை முதனிலைப்படுத்தின.

அந்த உணர்வின் படிப்படியான ஆழப்பாடுதான் சிவாஜியின் செயற்பாடு மூலம் நாம் எவ்வகை உருவாக்கங்களைப் பெற்றோம் என்பதை வெளிப்படுத்தத் தொடங்கிற்று.

சிவாஜியின் பாத்திரங்கள் பற்றிய சிந்தனை சமகாலத் தமிழ்ப் பண்பாட்டின், அந்த பண்பாட்டின் வாழ்வியலில், ஆள்நிலை உறவுகளில், சமூக அலகு உறவுகளில், குறிப்பாக குடும்ப உறவுகளில் எவையெவை மோதுகை அமிசங்களாக அமைகின்றன என்பது பற்றிய உணர்வை வலுப்படுத்தும்.

நாடகத்தின் - அரங்கின் - பிரதான பயன்பாடுகளில் ஒன்று மனிதர்களை அவர்களின் மோதுகை நிலையிலே காட்டுவது தான். இது நாடகம் (அரங்கு) பற்றிய உலகப் பொதுவான விதி. அரங்கின் விஸ்தரிப்பாக அமைந்த சினிமாவும் இந்த மோதுகைகளை மிகச் சிறப்பாகப் பதிவு செய்துள்ளது.

தமிழ் நிலையில் இந்த மோதுகைகளை சிவாஜிகணேசனைப் போன்று எவரும் சித்தரிக்கவில்லை. பாத்திரத்தொகையிலும், சித்தரிப்பு ஆழத்திலும் சிவாஜியின் சாதனை மிகப் பெரியது.

மிக மேலோட்டமாகப் பார்த்தாலே இந்த உண்மை புலனாகும். பாசமலர், படிக்காத மேதை, பாகப்பிரிவினை, மங்கையர் திலகம், தங்கப்பதக்கம், வசந்தமாளிகை, முதல்மரியாதை, தேவர் மகன் முதலிய திரைப்படங்களில் பிரதான கதாபாத்திரங்களின் (சிவாஜி சித்தரித்தவை) மோதுகை நிலைகளைப் பார்த்தால் இந்த உண்மை நமக்கு புலப்படும். இந்த அம்சத்தைப் பற்றி சற்று உன்னிப்பாக ஆராய முனையும் பொழுதுதான், சிவாஜியின் நடிப்பு வரலாற்றின் ஒரு முக்கிய உண்மை தெரியவரும். சிவாஜி சித்தரித்த பாத்திரங்கள் பெரும்பாலும் (ஏறத்தாழ எல்லாமே) இந்த மோதுகைகளின் 'பாடு'களை தாங்குகின்றனவாக - துன்பத்தையேற்றுக் கொள்கின்றனவாக அமைந்தன என்பது தெரியும்.

சிவாஜிகணேசன் பற்றிய நினைவுகள் நமக்கு, நமது பண்பாட்டு வட்டத்து வாழ்வியலின் 'மனிதத்துவப்பாடுகளை', 'மனித நிலை சோகங்களை' எடுத்துக் காட்டுகின்றனவாக அமையும்.

சிவாஜிகணேசனுக்குள் இருந்த நடிப்புத் திறன் பிறர் இன்ப, துன்பங்களை தன் உணர்வு நிலைக்குள் உள்வாங்கிச் சித்தரிப்பவன் - இந்த மனித மோதுகைச் சித்தரிப்புக்கான தேடலை ஊக்குவித்தது.

'நடிகனுக்கான சவால்' என்பது இந்தச் சித்தரிப்புக்குள் தான். தனது இந்தப் பணி நன்கு நிறைவேறுவதற்கு அந்த நடிகரோடு 'ஊடாடும்' மற்றைய பாத்திரம் முக்கியமாகும். இதனால், சிவாஜியோடு நடிக்கும் நடிகையர், துணைப் பாத்திரங்கள் மிக முக்கியமாகினர். தான் மதித்த நடிகையர் என பானுமதி, பத்மினி, சாவித்திரியின் பெயர்களை சிவாஜிகணேசன் எடுத்துக் கூறியுள்ளார். (இலங்கை வானொலி 22.07.2001 அன்று இ.தயானந்தா அளித்த நினைவு நிகழ்ச்சி) சிவாஜிகணேசன் 'சுட்டி'நிற்கும் பண்பாட்டுத் தொழிற்பாடுகளைப பற்றி ஆராயும் பொழுது தான் சிவாஜிகணேசனின் சினிமா வருகையும், அதன் பின்புலமும் உற்றுநோக்கப்பட வேண்டியவையாகின்றன.

தமிழ்த் திரையுலகத்தின் 'அமர' கதாநாயகன் சிவாஜி ஒருவர் தான் என்று கூறவே முடியாது. அவர் காலத்து வாழ்ந்த மதனபள்ளி கோபால் இராமச்சந்திரன் (எம்.ஜி.ஆர்) முக்கியமானவர். எம்ஜிஆர் தமிழ் சினிமாவை பயன்படுத்தியது போலச் சிவாஜியால் பயன்படுத்த முடியவில்லை. வளப்படுத்தியதுடன நின்று விடவேண்டிய நிலைமை ஏற்பட்டது.

இங்கு முக்கியமாக பார்க்க வேண்டுவது, சிவாஜியின் சமகாலத்தவர்களிலும் பார்க்க, சிவாஜியின் வருகைக்கு முன்னர் இருந்தவர்களே.

தியாகராஜ பாகவதருக்குச் சிவாஜியை விட கவர்ச்சி இருந்தது. கே.ஆர். ராமசாமி 'வேலைக்காரி' மூலம் மிகப் பெரிய புகழை ஈட்டியிருந்தார். சிவாஜிக்கு முன்னர் வந்தவர்களுக்கும் சிவாஜிக்குமிருந்த முக்கிய வேறுபாடு, அவர்கள் பிரதானமாக பாடகர்களே (பாடகர்கள் அல்லாதவர்கள் பிரசித்தமடைவது 1950 களின் பின்னரே - எம்ஜிஆர், ஜெமினிகணேசன் முதலியோர்) சிவாஜி உச்சரிப்புச் செம்மையையே தனது பிரதான ஆஸ்தியாகக் கொண்டிருந்தார்.

சிவாஜியின் நடிப்பு அங்க அசைவுகளில் மாத்திரம் நம்பியிருக்கவில்லை. அது 'சொற்ப சீரமை'யிலும் தங்கியிருந்தது.

இந்தச் சொற் சீரமை ஓர் அரசியல் பின்புலத்தோடு வந்தது. அண்ணாதுரை, கருணாநிதி தமிழ்நாட்டின் அரசியல் மேடையையும், அரங்கையும், சினிமாவையும், தமது சொற்பொழிவு முறையாலும், எழுத்து முறையாலும் மாற்றிய காலம் அது. அரங்கில் பாட்டுப் போய் வசனம் முக்கியமான காலம். கதையிலும் பார்க்க வசனத்துக்கு முக்கியத்துவம் வரத்தொடங்கிய காலம்.

சினிமாவுக்குள் இந்தப் போக்கை ஸ்திரப்படுத்திய பாரசக்தி மூலம் சிவாஜிகணேசன் அறிமுகமானார். தமிழ்ச் சினிமாவில் நடிப்பு, இப்படத்துடன் ஒரு புதிய பரிமாணத்தை பெறுகின்றனது.

சிவாஜிகணேசனின் இந்த வருகை இவரை மற்றச் சினிமா நாயகர்களிலிருந்து வேறுபடுத்துகின்றது.

தமிழ்ச் சினிமாவுக்கான நடிப்புக் கலைஞர் வருகை ஸ்பெர்ல் நாடக மரபு வழியாகவே நிகழ்ந்தது. இதனால், ஆரம்ப காலத் தமிழ்ச் சினிமா அமைப்பிலும், எடுத்துரைப்பிலும் அந்த நாடக அரங்கின் இயல்புகளையே கொண்டிருந்தது.

சிவாஜிகணேசனின் நடிப்பு முறைமை இந்திய நாடக மரபின் 'நாட்டிய தர்ம'முறை வழியாக வருவது (இது பற்றி மூன்றாவது மனிதன் ஜூலை இதழில் வந்த எனது கட்டுரையைப் பார்க்கவும்) சிவாஜிகணேசன் 'நாடக வழக்கு'க்கான ஆற்றுகையை தெருக்கூத்து மரபுக்குரிய 'அகல்வீச்சு' ஆங்கில வழியாகச் செய்தார்.

அப்படித் தொடங்கியவர் பின்னர் படிப்படியாக சினிமா என்ற ஊடகத்தின் தனித்துவமான 'காமரா வழிப்பார்வை எடுத்துரைப்பு' என்ற அம்சத்தினால் உள்வாங்கப்பட்டு அதற்குரிய நடிப்பிலே கவனம் செலுத்தத் தொடங்குகிறார்.

நடிகர் முதன்மைக்குப் பழக்கப்பட்டுப் போன தமிழ் சினிமா படிப்படியாக 'டைரக்டர் முதன்மை'க்கு வரத்தொடங்கியது. இந்த மாற்றத்தில் பாலச்சந்தர் பெயர் பெரிதும் அடிபட்டாலும் உண்மையில் கட்புலநிலை, நின்று நோக்கும் பொழுது தமிழ்ச், சினிமாவின் தமிழ் மண்வாசனை பாரதிராஜாவுடனேயே முனைப்புப் பெறுகின்றது.

பாலச்சந்தர், பாரதிராஜா வருகைக்கு முன்னர் எம்ஜிஆர், சிவாஜி 'கோலோச்சி' நின்ற காலத்தில் படப்பிடிப்பின் பொழுது கமராவின் அசைவியக்கத்தையும், கோணங்களையும் இந்தப் பெரும் நடிகர்களே தீர்மானித்தார்களாம். (இது பற்றி சத்யஜித்ரே கூட ஒரு நேர்காணலில் கூறியிருந்தார்) அந்த அமைப்பு 'மேடைத்தன்மை' யானதாக விருந்தது.

நெறியாளர்கள் முக்கியமாகத் தொடங்க சிவாஜியின் நடிப்பில் புதிய ஒரு விகசிப்பு ஏற்படுகின்றது. 'முதல் மரியாதை' சிவாஜியின் சினிமா வாழ்க்கையில் ஒரு மைல் கல்லாக அமைந்தது.

நாடக மரபின் சிசுவாக இருந்த சிவாஜிகணேசன், சினிமாவுக்கேற்ற நடிப்பின் விற்பன்னராகினார். சிவாஜியின் சினிமா வாழ்க்கை தமிழ்ச் சினிமாவின் இந்த வரலாற்றுக் கட்டத்தை எடுத்துக் காட்டுகின்றது.

சினிமா படிமங்களின் கலை - அசையும் படிமங்களின் கலை. அதனால்தான் அதை 'மோர்ன் பிக்சர்' (அசையும் படம்) என்பர்.

சமகால ஊடக உலகின் படிமத் தயாரிப்பில் சினிமாவுக்கு ஒரு முக்கிய இடமுண்டு. உலக நிலையில் தொழிற்பட்ட இந்த உண்மை தமிழ்ப் பண்பாட்டினுள்ளும், தமிழ்ச் சினிமாவின் ஊடாகத் தொழிற்படத் தொடங்கியது.

பணபாட்டுப் பிரக்ஞை பிரதானப்படத்தொடங்கிய சமூக அரசியற் சூழலில் அதற்கான ஆள்நிலைப் படிமங்களும் தோன்றின. அந்த நடைமுறையில் தனது சித்தரிப்பு திறனாலும், பல்வேறு பாத்திரத் தேர்வினாலும், நமது பண்பாட்டு வாழ்வியலின் ஒரு 'உருவத்திருமேனி'யாக சிவாஜிகணேசன் என்ற வி.சி. கணேசன் திகழ்ந்தார்.

அவர் மறைவுதான் அவரின் பாரிய படிம வாக்க முக்கித்துவத்தை நமக்கு உணர்த்திற்று.

தமிழ்ப் பண்பாட்டில் நாடக ஆற்றுகையாளர்களை விதந்து கூறும் பண்பு நவீன காலத்திலேயே ஆரம்பிக்கின்றது. இவர்களின் பங்களிப்பு தமிழ்ப் பண்பாட்டின் நவீன கால இயக்கத்துக்கு முக்கியமாகிற்று. என்.எஸ். கிருஷ்ணன் எம்.ஜி. இராமச்சந்திரன் என வரும் அப்பட்டியலில் சிவாஜிகணேசனுக்கு நிரந்தரமான இடமுண்டு.

தினகுரல் 29.07.2001

நன்றி: ஆறாம்திணை.காம்[tscii:ba1ce0a8fb][/tscii:ba1ce0a8fb]

m_23_bayarea

5th July 2007, 09:13 PM

The poll needs another option... 'All of the above!'

Cant vote until then... :P

Selvam_mayyam

5th July 2007, 10:02 PM

4 da record...i voted fr versatility..bt were s da 'all da above' option?

DHANUSU

6th July 2007, 07:44 AM

DHANUSU

6th July 2007, 07:46 AM

I am stunned and stumped by the spate of links/articles provided by Joe. Someone had said that Dhanusu out-joed (of course I didnt take it seriously) but once again Joe has proved what he is capable of. Great work Joe.

joe

6th July 2007, 07:50 AM

Danusu,
Thanks ! Infact you inspired me to find more about NT :D

Let us together "திக்கெட்டும் சென்று நம் திலகத்தின் சிறப்புகளை கொணர்ந்திங்கு சேர்ப்போம்" :D

tvsankar

6th July 2007, 08:20 AM

Dear all,
Kalainyar Karunanidhi and Sivaji kalandhu konda vizhavil Sivajin speech ai solla mudiyuma ?

Nadipai patri thannudaiya feelings ai miga
azhgaga solli irupar Sivaji....

Andha vayadhana kalathilum, nadipai patri pesum podhu dhan mugathil ethanai bhavangal!!!!!

Nadipai NESITHA oru GEM ....... CINEMAVIL MATTUM.....

DHANUSU

6th July 2007, 08:58 AM

Yesterday (05/07/07) Raj digital plus telecast the eternal "Paasamalar". But watching the movie was a disappointment. There were so many cuts. The huge cut was, after the meeting of NT and GG after the later gives him a job in his firm, after much reluctance, the next scene shown was NT leaving his house with wife MNR after the domestc problems reached a flashpoint. Almost 40-50 minutes of the movie was deleted, with two beautiful songs, described by Balaji.

Balaji has beautifully described the song sequences. The one shot which I like in "Vaarayo yen thozhi" is that during the rendition of the stanza "malaraadha penmai malarum" describing the events that would be unfolded during the ensuing night, the mates of Savithiri would make fun of her, while climbing down the stairs, accompanying the bride. On listening this NT would display a smile with shyness and slowly move out of the place, lowering his head. What a splendid scene!!
Another of my favourite scene was also edited yesterday, which was described by Balaji {the arguments between NT and GG while GG speaks on NT sharpens the pencil}.

joe

6th July 2007, 08:59 AM

Dance is not only jumping and fast moving ,it is more on Expression.

Traditional koothu ..Nadigar Thilagam and Nadigaiyar Thilagam trying to beat one another in hilairious koothu song in Navarathiri.

Enjoy..

http://www.youtube.com/watch?v=PTV77pK_z38

joe

6th July 2007, 09:29 AM

நடிகர் திலகமே !
பராசக்தியிலே நீ படுக்கையிலிருந்து எழுந்த போது
உன்னோடு தமிழ் சினிமாவும் எழுந்தது !

அது ஒரு சரித்திரத்தின் ஆரம்பம்
புதிய வகை பூகம்பம்

கலைஞரின் கனல் மொழிகள் -உன் குரலால்
கவிதையாய் பொழிந்தது

நீதிமன்றம் ..விசித்திரம் நிறைந்த பல வழ்க்குகளை சந்தித்திருக்கிறது.- ஆனால்

தமிழ் சினிமா -உன்னைப் போல ஒரு நடிகனை கண்டதில்லை.

http://www.youtube.com/watch?v=yl8rhexutJg

joe

6th July 2007, 11:00 AM

நடை ,உடை ,கம்பீரம் ,நளினம் ...

Any challenge?

Watch out 'Devane Ennai Paarungal" from Gnana OLi

http://www.youtube.com/watch?v=i7reUBJRZ2s&mode=related&search=

thilak4life

6th July 2007, 11:07 AM

Joe and Others,
Thanks for the links :)

Will check it out tonight :D

sriranga

6th July 2007, 11:09 AM

My uncle is a big fan of NT. He has actually watched most of NT movies first day first show and has seen them repeatedly.

He has actually stopped visting theatres after NT stopped acting. he rarely comes to movies, just to accompany us.

whenever there is a Nt movie in TV, he never moves an inch.

His opinion about NT, his last few years in acting were his worst.

m_23_bayarea

6th July 2007, 11:11 AM

நடை ,உடை ,கம்பீரம் ,நளினம் ...

Any challenge?

Watch out 'Devane Ennai Paarungal" from Gnana OLi

http://www.youtube.com/watch?v=i7reUBJRZ2s&mode=related&search=

Awesome Song! And a GREATT movie, too! 8-) 8-) 8-)

joe

6th July 2007, 11:14 AM

Thailak,Sriranga,
Thanks for your visit :D

Don't miss the song 'Devane ennai paarungal' ..Summa kalakkiyiruppar NT :D

Cinemarasigan

6th July 2007, 12:51 PM

நடை ,உடை ,கம்பீரம் ,நளினம் ...

Any challenge?

Watch out 'Devane Ennai Paarungal" from Gnana OLi

http://www.youtube.com/watch?v=i7reUBJRZ2s&mode=related&search=

No challange to Sivaji in terms of any expressions.. Each and every cell in his body acts perfect to the scene.. GREAT!! :clap:

R.Saravanan

6th July 2007, 01:08 PM

selvakumar

6th July 2007, 05:19 PM

[tscii:3899e87bc0]Not sure whether this was posted here already.
An analysis by our ex-hubber Jai Ganesh on ANDHA NAAL !
____________________________________

http://passionforcinema.com/andha-naal-thamizh-1954/

Andha Naal - Thamizh (1954)

By: V.P. Jaiganesh

Andha Naal (that day) was a different movie attempt by S.Balachander(Trivia: He played the part of a person in hiding in the Sivaji movie - Maragadham - now available in Moser Baer VCD), who followed it up with a much interesting Bommai(the doll) and “Edhirpaaradhadhu”(Unexpected). S.Balachander must have been an international movie follower and must have caught the glory behind the script of Kurosowa’s “Roshomon” much earlier. Here he weaves a similar murder mystery involving the murer of Rajan played by a Suave and stylish Sivaji Ganesan. There are obvious suspects like enemies in business and house servants. There is also a demure and coy housewife Usha played excellently by the Kannada star Pandari Bhai.
Balachander(not to be confused with K.Balachander who came much later) was known to be an uncompromising film maker and that was evident (markedly) for avoiding songs in this movie to keep the plot tension strong and audience always on the edge of their seat. Contrast this with a much modern movie on similar lines “Raam” by Ameer who had to make compromises to add songs so as to sell the movie. This is clearly indicative of how thin a line of freedom is there for an innovative director in Indian movie scenario. Coming back to Andha Naal, the lack of songs was more revolutionary those days because it was a norm to have a minimum of 25 songs in 1950s in a movie.
The success of the director in this movie has to be credited on three major counts. Firstly for taking a recent historic setting as a backdrop to generate the much needed plot tension, namely that of World War 2 and an imminent fear that lay over Madras(Chennai as it was called then) - possibility of Japanese bombing. Secondly, the conscious decision to place the story withing the four walls of the crime scene. Third and most important aspect being the controlled performance offered on screen to audiences that were fed prominently on either non stop song train or non stop dialogue train ( sivaji himself notorious for continuous flowing and thundering dialogue delivery in earler movies like Parasakthi and Manohara). There was no over emoting and the lighting and cinematography(I dont know much about this, however this film was much different from its contemporaries) was done to accentuate slight twitches in the face of the actor so that the tension of running thought in the character’s mind could be aptly conveyed to the audience.
Music too was used in a minimal way. I guess the music was by Balachander himself for this movie. In later movies he used the genius M.B.Srinivasan. (Trivia: Legendary K.J.Yesudas sang his first thamizh song for the title track of Bommai (the doll))
Coming to performances, the movie was known far and wide for Sivaji’s foray into a different style of acting, more modelled on Hollywood. The urban city slicker with negative shades was brought alive to legendary proportions by this actor who is rightly hailed as the “Varsity of Acting”. The same actor would have played the same character in a totally different manner had it been a stage play. In the movie and that too helmed by Balachander, Sivaji knew exactly how to present himself in the frame. Be it a menacing glance or total arrogant carelessness and casual attitude to his wife, he presented a new way to me frigthening without straining too much. His performance in this movie would be perfected further by him in his later movie “Pudhiya Paravai” , which incidentally was a murder mystery too.
Pandari Bhai had almost nothing to do in Sivaji’s first movie “Parasakthi”. she was more familiar to audience as a Hari katha artiste from Mysore. In this movie she had the major bulk of the acting and emoting to do as the grieving widow of Rajan (as mentioned earlier played by Sivaji). She too being a stage artiste knew what to do and how much. The result was one of the earliest restrained performances by a leading lady in south indian screen those days who had to shed bucketful of glycerines regularly.
In short this was one movie that wasn’t aimed at any particular audience and still was successful in winning over all. the success was unexpected as many thought that the director was a crazy guy to do movie without songs and the actors stupid to put their career on the line by opting for the movie. 53 years later, still everyone in Thamizh nadu remember this movie as one of the earliest murder mysteries (and one of the very few) shot and told in a way that would have made a hitchcock proud. Did I mention Roshomon in the start of my post? Yes, this movie was very much similar in the way the character of the dead man and the events of the day in which he died were gradually pieced together by an Inspector by interviewing various characters. There were many twists and turns in the plot and I don’t want to reveal the surprising climax(It was for me). Go ahead grab a VCD or a VHS tape from Raj Video Vision (I donno if there was a DVD of this one) or wait for Sun TV to telecast this movie and enjoy the fun of seeing a vintage story recreated by one of the most underrated genius of Indian movie industry, the great S.Balachander.
[/tscii:3899e87bc0]

selvakumar

6th July 2007, 05:22 PM

[tscii:fb4b654a3e]Jai Ganesh's reply in the same page on why KH praises Sivaji !

Kamal praises sivaji becoz Sivaji is behemoth of an actor, who can cater to the audiences soaked in theater and stage effect with loud non-stop dialogues, with stylish underplayed mannerisms, with slapstick comedy, with very subtle pathos, with dollops of understated romance, with loads of menacing villainy or for the matter stuff of art house acting. His “loud” performances were in the days where subtlety had no space. He introduced subtle acting in movies like Andha naal, pudhiya paravai, annayin aanai so on and so forth. Sivaji’s mythological movie acting is something unequalled and unparalleled in Indian movie history. For his subtle and not so subtle acting glimpse, please watch “Thiruvarutchelvar” a devotional movie of Saivism saints. That is why Kamal thought that the role of Periya Thevar must be done by none other than Sivaji in Thevar Magan. The same reason why Rajinikanth wanted Sivaji for his padayappa. If SIvaji didn’t work on art movie kinds, there were his own personal reasons. Had he done couple of offbeat roles, he would have bagged couple of golden lions atleast. Trivia: The intial cast of Bala’s Nandha was Ajith and Sivaji Ganeshan. When I saw Nandhaa, I wished how it would have been to see Sivaji for Raj Kiran (not to say that Raj Kiran did a bad job). Sivaji unfortunately couldn’t act due to health reasons and passed away subsequently.[/tscii:fb4b654a3e]

Murali Srinivas

6th July 2007, 06:57 PM

Joe,

The article by Karthikesu Sivathambi is a class one.

Selva,

As for as I know this review of Andha Naal was not published here.It makes good reading.Thanks

Dhanusu,

As once SP remarked, all NT fans think alike it seems (or since we all think alike, we have become NT fans?) Why I am writing this because I had written the same in Part II, what you and Balaji had posted here about Paasa Malar (the scenes and songs which both of you have highlighted)

Regards

Nakeeran

6th July 2007, 09:21 PM

A song apparently Mellisai Mannar seem to have answered to Nadigar Thilagam's question that he has to come out with the best like how he does for MGR !

Aagaya pandhalile , I believe was the song of the year . Cheers !

NT with Usha Nandini

TMS and PS takes the honours

Watch the melodious stunning song here :

http://www.youtube.com/watch?v=0NZSok8X7rI&mode=related&search=

joe

6th July 2007, 09:38 PM

Immortal 'Malarnthum Malaratha' song

Needn't anything explain..

http://www.youtube.com/watch?v=ZvihoDTYj4s&mode=related&search=

rajeshkrv

7th July 2007, 02:53 AM

பாசமலர் (1961)- இது ஒரு குறிஞ்சி மலர்
பல வருடங்களுக்கு(12) ஒன்றாக பூக்கும் மலர் இது

ஆனால் பாச மலரோ இனி என்றுமே மலராத மலர முடியாத ஒரு அற்புத மலர்

திரு பீம்சிங்கின் பா வரிசையில் மற்றொரு படம்
பீம்சிங் - சிவாஜி கூட்டணியின் மற்றொரு படம்
ஆனால் இதற்கு முன்னால் அல்லது இதற்கு பின்னால் இந்த கூட்டணியால் கூட இது போன்ற ஒரு காவியத்தை உருவாக்க முடியவில்லை என்பது
நிதர்சன உண்மை

இயக்கம்: பீம்சிங்
வசனம்: ஆருர்தாஸ்
பாடல்கள் : கண்ணதாசன்
இசை: மெல்லிசை மன்னர்கள்
பாடகர்கள் : டி.எம்.எஸ், சுசீலா,பீ.பி.ஸ்ரீனிவாஸ், ஜமுனாராணி, ஈஸ்வரி
நடிகர்கள்: சிவாஜி,ஜெமினி,சாவித்திரி, எம்.என்.ராஜம்,தங்கவேலு மற்றும் பலர்

சொல்கிறவர்கள் என்ன வேண்டுமானாலும் சொல்லட்டும் (be it an emotional drama, over acting or whatever) இந்த படத்தை பற்றி நமது பாட்டி தாத்தாக்கள் பேசாத பொழுதிருந்ததில்லை இது தொலைக்காட்ட்சியில் வரும் பொழுது கண்ணீர் விடாதவர்களே இல்லை அது தான் இந்த படத்தின் பலம்

கதை ஒன்றும் புதிதல்ல் அதே அண்ணன் - தங்கை பாசப் போராட்டமே ஆனால் சொன்ன விதமும் நடிகர்களின் நடிப்பும் புதியதாக அமைந்தது
குறிப்பாக வசனம் மிகவும் அருமையாக அமைந்தது

அதற்கு முன் தேவர் பிலிம்ஸிற்கு வசனம் எழுதிக்கொண்டிருந்த ஆருர்தாஸை பீம்சிங் மற்றும் சிவாஜியிடம் அறிமுகப்படுத்திய பெருமை திரு.ஜெமினி கணேஷை சேரும். அப்படி உண்டான அறிமுகம் பின் நட்பாக வளர்ந்தது. சிவாஜியின் பல படங்களுக்கு ஆரூர்தாஸ் வசனம் எழுதினார்

ஆனாலும் பாசமலரின் வசனங்கள் இன்றும் மக்கள் மனதில் பளிச்சென இருக்கிறதென்றால் இந்த மனிதரின் திறமை தான்

முதலில் வெகுளித்தனமாகவும், பின் தொழிலதிபராகவும் பின் ஒன்றும் இல்லாதவராகவும் சிவாஜியின் பரிமாணங்களை சொல்லி மாளாது ..
அடேயப்பா பாசமிக்க அண்ணனாக,குடும்பத்த்லைவன் என்பதால் காட்டும் கண்டிப்பு, பின் தங்கையின் கணவனிடத்தில் காட்டும் கோபம் பாசம், மனைவிக்கும் தங்கைக்கும் நடுவில் மாட்டிக்கொள்ளும் சாதாராண மனிதனாகட்டும் ஒவ்வொரு காட்சியிலும் பிரமிக்க வைக்கும் நடிப்பு

சாவித்திரி: நடிகையர் திலகம் இந்த தங்கை வேடத்தை வேறு யார் செய்திருந்தாலும் இதில் 10 சதவீதம் செய்திருப்பார்களா என்பது சந்தேகம் தான்

ஜெமினி - மிகவும் கடினமான பாத்திரத்தையும் சுலபமாக சாதாரணமாக தோன்ற செய்திருப்பார் இவர் ..

படத்தின் உண்ர்ச்சிப் போராட்டத்திற்கு ஈடாக படத்தின் பாடல்களும் பக்க பலம்

குறிப்பாக
மலர்ந்தும் மலராத பாதி மலர் போல என்ற பாடல் இசை ரசிகர்கள் மத்தியில் இன்றும் மறக்கமுடியாத பாடல்

இந்த பாடல் வந்து 46 ஆண்டுகள் ஆனாலும் இன்றும் எங்கு கேட்டாலும் , எந்த தொலைக்காட்சியில் பார்த்தாலும் நம்மை ஒரு கனம் நின்று கேட்க/பார்க்க வைக்கும் சக்தி இந்த பாடலுக்கு உண்டு.

அதற்கு காரணம் மெல்லிசை மன்னர்களின் அந்த இசை, கவிஞரின் அழுத்தமான வரிகள், செளந்தரராஜன்,சுசீலாவின் குரல்கள், இரு திலகங்களின் நடிப்பு என எல்லாம் காரணம்

சுசீலாவின் விசும்பலும் அதற்கு சாவித்திரியின் நடிப்பும் தொழில் பக்தியின் உதாரணம்.
செய்வதை திருந்த செய் என்பதை உணர்ந்து செய்யும் கலைஞர்கள் இருந்த காலம் அது.

இதைப் போல அண்ணன் தங்கை கதை வரப்போவதுமில்லை
இதைப்போல ஒரு நடிப்பை நாம் பார்க்கப் போவதுமில்லை
இதைப்போன்ற ஒரு இசையை நாம் கேட்கப்போவதுமில்லை
இப்படி எல்லா விஷயங்களிலும் நம்மை மூழ்கடித்த
திரைக்காவியம் இது..

tacinema

7th July 2007, 06:48 AM

Rajesh,

Nice, beautiful and subtle write-up about Paasamalar. One cannot believe that this movie was released in 1961 and the movie sounds so fresh even today. Though nothing innovative in subject, it is just the presentation and the performance of artists involved made the movie a blockbuster.

I was amazed the response that this movie received in Mumbai (i was living there then) in late 1990s. It was full house for Sunday morning show and there was huge applause during all important scenes, especially during Malarndhum Malaradha song. For a while I felt like watching the movie in Madurai theatres, so huge applause that the first stanza of the song was full of claps and whistles. It shows the power of the movie and more importantly, it talks big about the performance of NT-Savitri, that too after 30+ years of its original release and from outside TN!

Fans: can we list here the best NT scene from Paasamalar? For me, the best: Confrontation with GG during factory shutdown - I think NT does three things at the same time: Smoking cigarette, intensely confronting with GG (sharp dialog delivery from both NT and GG) and sharpening pencil. What a versatile NT for us - a rich and arrogant NT. Please list your favorite scenes here.

Is Paasamalar NT's own movie? Because I think it is produced by Rajamani (NT's mother name) pictures. Can someone clarify?

DHANUSU

7th July 2007, 07:19 AM

I have one small information, narrated by a person [ I think his name was Mr. Mohan or some such thing] who was associated with the production of "Paasamalar", during an interview.

The climax scene of the movie was to be shot the next day. The previous evening this person happend to be with NT. NT spent the whole evening and night watching some movies in the small home-theatre in his house, along with this person. He never took rest. In the early morning, he went for a wild walk and running around his house. The person, quite amazed, enquired NT, why he was doing all these things instead of taking rest and getting up fresh for the shooting. NT replied that, in the scene that was going to be shot, he [NT] should look weak and sick and in the last few hours of his life. Hence, he is preparing himself to suit that. What a dedicated homework!!

This brings to mind another incident narrated by TR Ramanna, in a TV interview. During the shooting of "Sorgam" TRR explained to NT about the shot that would be taken the next day. i.e. the famous "Julius Caesar" scene and gave him the dialogues. Next day the shooting began and in the end of the scene, to the surprise of TRR and everyone NT after falling down after being stabbed by Brutus, started acting like suffering from 'fits'. After the shot NT told the director that the previous night after reaching home he read a book on Caesar and learnt that Julius Caesar suffered from epilepsy. The director was stunned by the homework done by the legend!!

DHANUSU

7th July 2007, 07:27 AM

Sivaji Ganesan was perhaps the first film personality in Tamil Nadu to be loved and respected in such large measure merely for his excellence in acting. Many characters in his films have had an impact on the general psyche of the people. As expressed by several fans in their letters to newspapers paying homage to the actor, his films created many role-models in human and familial relations. His heading a large joint family of at least three generations, at a time when joint families are cracking everywhere, has also been a talking point for his admirers. What is certain, however, is that through the effective use of the medium of cinema, one can win the hearts of the people, with no motive and without any prop. And that is Sivaji Ganesan's singular success.

Thanks
http://www.hinduonnet.com/fline/fl1816/18161140.htm

DHANUSU

7th July 2007, 07:58 AM

For some of the memorable scenes/songs enacted by NT

http://www.tamilclipz.com/view_video.php?viewkey=0d1648e0851e1467ba79

Dont miss the "Thiruvilaadal" 'Dhrumi' scene and also the 'success' scene from "Parasakthi".

DHANUSU

7th July 2007, 08:17 AM

A review on NT's performance in comedy movies

http://phoenixflicks.blogspot.com/2006/09/sivajis-under-rated-comedies.html

DHANUSU

7th July 2007, 09:01 AM

Day before yesterday (01st of October), was the birthday of a great person to have walked on this earth. His talent in his own field is unmatchable and he is loved by so many.

From Parasakthi to Padayappa, Sivaji Ganesan created waves amongst movie lovers for almost 50 years. He may be no more, but he is still the favourite actor for many many…. He has done almost any character that could be imagined. He has one of the handsomest face I have seen. In my child hood, I remember watching Thangappadhakkam and try to imitate Mr. Chowdhry in that "Sodhanai mel Sodhani" song. His acting in Mudhal Mariyadhai and Thevar Magan proved that he is good at doing subtle, underplayed act too.

The "Sindhu Nadhiyinmisai Nilavinile" song in which he appears as persons from different states of India with different traditional dresses is just one classic example I can mention here.

Courtesy

http://krishari.blogspot.com/2005/10/happy-birthdays.html

DHANUSU

7th July 2007, 09:14 AM

A tribute to NT

An immortal performer

C V ARAVIND pays tribute to a phenomenon called Sivaji Ganesan who enthralled Tamil film audiences for over three decades.

His was a sublime presence in the south Indian film industry for decades on end. Chevalier Sivaji Ganesan, Dada Saheb Phalke award winner was a consummate artiste the like of which the country might never see again. What distinguished this thespian, who died in Chennai three years ago in July, from his contemporaries was his sheer artistry and range, his innate ability to slip under the skin of the characters he portrayed and his absolute grip over the histrionic medium, that acting verily is.

If his illustrious contemporary MGR held sway over the masses, Sivaji held the classes in a thrall and also had the rural populace rooting for him whenever he essayed one of their kind on the silver screen. Honing his skills in theatre, Sivaji won his spurs right in his first film Parasakthi - a hard hitting critique of the social order penned by former Chief Minister Karunanidhi. Blessed with a voice that earned him the title Simmakuralon (one with the voice of a lion) Sivaji was known to reel off pages and pages of dialogue, written in chaste Tamil in a single take. There were films that ran on the strength of his dialogue delivery like Manohara and Thirumbipaar. His association with the master of mythological cinema A P Nagarajan gave the industry some of its finest classics like Thiruvilayadal, Saraswathi Sabatham and Arunagirinathar.

Apart from playing nine different roles in Navarathri, Sivaji played a wide variety of roles like that of a breadwinner of a Brahmin family in Vietnam Veddu, a patriarch whose sons go astray in Rajapart Rangadurai, a fiesty lawyer in Gauravam, an incorruptible police officer in Thangapadakam, a nadaswara vidwan in Thillana Mohanambal, a stark raving lunatic in Engiruntho Vandhal... and the list goes on. Perhaps the last of his magnificent efforts came in Bharathiraaja’s Mudhal Mariyadhai where he was cast in the role of an ageing widower besotted with a young village belle, played with aplomb by Radha. The role offered the patriarch of Tamil cinema an opportunity to bring his histrionic talents into full play. Ironically Sivaji who had never been considered for a National Award for best actor was chosen for a Special Jury award for this film which he disdainfully declined.

One criticism that has often been hurled at Sivaji was that his performances were unduly loud and that he inevitably played himself whatever the character he was enacting. The reason for his loud dialogue delivery was perhaps his long innings on the stage where in those early days even mikes were a luxury and actors had to bawl their lungs out to be heard by the audience especially the back-benchers. The second charge that it was always Sivaji in the film and not the character, is ridiculous in the extreme. In some of his outstanding roles, the actor was so totally involved in his characters that even the most diehard critic could discern the tremendous effort that had gone into the characterisation.

There was hardly any occasion in his long career when his audiences let him down and it was only advancing age and illness that forced him to slow down his pace and eventually settle for cameo roles in films like Kamal Haasan’s Devar Magan. Yet even in these miniscule roles the class was always apparent. A past master at tragedy he had a number of fans even in Bollywood and the one time superstar of Hindi cinema Shammi Kapoor once remarked that Sivaji had well over three hundred faces.

During the three decades and more that he held centre-stage, there has never been even one occasion when he had come late to the sets or misbehaved with co-stars or directors. A multifaceted artiste, philanthropist and an industry leader who headed the south Indian Film Artistes’ Association for several years, Sivaji’s place in the pantheon of all time greats of Indian cinema is secure.

Courtesy

http://www.deccanherald.com/Archives/aug222004/enter1.asp

DHANUSU

7th July 2007, 09:29 AM

Montage of images

Sivaji Ganesan exuded charisma on screen and at home too. Ably supporting him through his career was his wife, Kamalamma. SABITA RADHAKRISHNA shares a few treasured memories...

AS A star-struck teenager, Sivaji Ganesan was the only actor I wanted to meet, having seen most of his films. His incredible acting talent, grasp of characterisation, mobility of expression, inimitable rendering of dialogue and charisma, will go down in history as the hallmark of one of the greatest actors India has produced.

I remember him particularly as the hapless hero enmeshed in the cross-fire of affection in "Mangayar Thilakam", the tragedy- struck son in "Ethirparathathu", the accomplished nadaswaram player in "Thillana Mohanambal," the ageing hero in "Mudhal Mariyadai," lead actor in innumerable historical and mythological films and a countless others. Such sterling performances left one undecided as to which film was his magnum opus. Diehard critics felt his rhetoric was loud and dramatic, but the rest of us believed he was an actor of his times and it was difficult to remain unmoved through any of his films. I remember him during one of his recordings at the Madras Doordarshan when he was asked to enact a scene from the film on the Mahratta chief, Shivaji. It was done in one take, in one breath so to speak, such that it left us breathless.

My friend Usha, promised an introduction to Sivaji Ganesan, as their families were closely knit by friendship. Sivaji and his wife Kamalamma, warmly received us into their home as friends. Sundays would always be the best day to visit them and we could not escape the afternoon meal. The table groaned with delicacies - pepper chops, jumbo prawns or large slices of fish and biriyani. We sat with Sivaji at the table and 'pigged out' for he would raise his eyebrows in disapproval if we picked at the food, and was disappointed at our vegetarian tendencies. My idol did not have clay feet. He came across as a warm, caring person solicitous of your comfort. He enjoyed talking to you, if you wished to listen. When we did meet, for the first time, I was nervous, wondering how I would converse with him in my poor Tamil. But I did, and after several meetings and visits to his home, he would tease me about my language ("shocking to say the least, when Tamil is your mother tongue!") He had a delightful sense of humour and imitated the modern TV anchor girls, who had their own brand of Tamil and diction.

Many years ago, when I was working on a script for Madras Doordarshan, I needed to visit the place and possibly stay there overnight. Usha, who agreed to come with me, suggested that we stay at Sivaji's place. I almost fainted. I could not take the liberty and, more so, there were four of us. When Usha checked with Kamalamma and told me that they had extended their welcome, I went along, though it was with a sense of trepidation and much hesitation. Our train arrived in the early hours of the morning and we thought we would creep inside without disturbing the household. Sivaji was lying on a cot outside, enjoying the coolness of the new day and welcomed us in his usual style. It was as if he was just a family friend, whose hospitality we enjoyed and it was difficult to believe that a celebrity like him had no airs or hang-ups. I requested him time for an interview after I returned from work. "Sure, sure, Mudaliaramma," he said, you can take all day!"

This article is actually dedicated to the wonderful woman, Kamalamma, who has been friend, companion and wife to the actor. Her name was frequently on his lips and she answered without any hesitation, however trivial the reason might have been. It might be to tend to his guests or arrange for the milk or to plan the programme for the day. Her perpetual smile, her big pottu and untiring energy are a big part of my memories. At their home in Madras, she would serve us and "us" would be at least 10-15 guests. She bustled, serving the guests herself, wiping the perspiration between frequent trips to the kitchen, but still carrying on, with a smile that radiated from her heart. Her daughter-in-law Baby was getting cast in the same mould and these two gracious women would eat at 3.30 p.m. in the true tradition of the Indian woman of yesteryear after the last guest had eaten. We suspected this was probably the order of the day, every single day.

Sivaji was such an awesome figure that however much he put you at ease you did not let your hair down with him. With Kamalamma, you could laugh and joke, and recount anecdotes. I remember asking her if film gossip did not worry her all these years. "When your husband is a film star and is literally worshipped by so many people, you have to face the inevitable. You have to trust your husband and brush gossip aside, closing your eyes to things which do not really matter in the larger context of life. Besides, my husband has not done anything to provide grist to the gossip mill... "A woman who is willing to walk in the shadow of a colossus is rare in today's world. A woman so supportive, and loving, and to whom being there for the family was of paramount importance - that describes Kamalamma.

Sivaji on Kamalamma: "One has to exercise tremendous will power and control, because you act in close proximity with a number of beautiful women. That is why it is necessary for every actor to have an understanding, considerate wife, who is also pleasant- looking! Our tensions are enormous, but you think of the wonderful woman waiting for you at home, someone loving and caring, that you do not feel like indulging yourself in petty, meaningless relationships. Kamalamma is and always has been my anchor, my counsel and support. every actor has not been as lucky as I have!"

To Sivaji, the family was always important and the extended family was also his responsibility. He gave his unqualified affection to his brothers' family as much as he did to his own children. Dignity and respect were of prime importance and for the gauravam the family members were expected to toe the line... woe to them when and if they strayed.

On awards, and not getting his rightful due: "What are awards, they are just souvenirs of appreciation, and don't I get them from my fans?"

On present day acting: "Kamal Hassan is the finest actor we have today and deserves all the accolades he has received. The present-day actors do not work hard, at least most of them don't. In our days we had such intensive training and rarely used doubles. Any person is selected for a "suitable" role. Anyway they are actors of their times and in their own way give performances the director demands."

On retiring from films: "Though I have slowed down, I will never retire. I will die with my grease paint on."

And that's what he did, almost...

I have not had the courage yet to visit Kamalamma after her bereavement. I can commiserate with her in her pain, her immeasurable grief and insecurity. Having been the pivot of Sivaji Ganesan's existence, especially in the autumnal years, God give her strength to continue being a pillar of strength to her family to whom she has become doubly precious

Courtesy
http://www.thehindujobs.com/thehindu/2001/08/09/stories/13090785.htm

DHANUSU

7th July 2007, 09:33 AM

[tscii:bdb49164e8]This is one man in Indian cinema who needs absolutely no introduction! One of the most revered actors of all times, Chevalier Sivaji Ganesan is a name familiar to all. Known for his expressions, dialogue delivery, meticulous precision and unparalleled discipline, Sivaji Ganesan is a veritable yardstick, especially in Tamil cinema.

Therefore, it hardly comes as a surprise that the current Chief Minister and DMK president Karunanidhi has decided to erect a statue for the yesteryear star in Chennai.

While on a visit to his native place, Thiruvarur, the DMK president happened to chance upon the statue of his good old friend, Chevalier Sivaji's, standing imposingly in Pondicherry. The sight filled him with nostalgia and rekindled memories of a time when he used to admire the statue for close to ten minutes! This time too he stopped his car to admire the statue, and it was then and there that he decided to erect a similar statue in Chennai.

Euphoria is what the entire film industry felt, unanimously, at this decision, and the Sivaji family is honoured. They made a personal visit to the CM's residence to express their heartfelt gratitude.

This new statue has been built by the famous sculptor, Mani Nagappa, the man, or rather, the hands behind the original Sivaji statue in Pondicherry. Unfortunately, Mani Nagappa is off to the US, so his very talented protégé, KG Ravi, has the responsibility of seeing this through. In fact, work has already begun, with the statue being eight feet tall.

Chief Minister Karunanidhi along with minister Parithi Ilamvazhuthi, paid a visit to the sculptors' workshop at Teynampet yesterday, to have a look at the statue which is almost ready. He was very happy with the perfection of the statue.

KG Ravi who is visibly proud of this venture says, "When the stalwart was alive, he had given my master a sample photograph and requested the statue to look the same. With only slight alterations made, we carved the original statue that took a year for completion. But for this statue in Chennai, we employed a group of 6 people, and we worked continuously, day and night, for 45 days and finally completed the statue. It weighs nearly 750 kgs and is purely made from Bronze. The cost of this statue is a whopping Rs.6 lakhs! Plans are on to erect it somewhere opposite the DGP office near the beach. If you notice, most of statues along the coast in Marina beach are black in colour.

We thought of making Chevalier Sivaji's statue also in black, but it was the CM who wanted it in a golden colour. So we have coloured the statue in gold, for which we used the very expensive MRF Gold paint."

The statue will be unveiled on July 21 on the death anniversary of Sivaji Ganesan. A lot of people from the film fraternity are expected to attend the event. Only the very best materials, the best location and the best talent, for a man who is much more than simply a legend. A legend who lives on, and now the statue is standing proof for that!

http://www.behindwoods.com/tamil-movie-news/june-06-04/30-06-06-karunanithi.html

[/tscii:bdb49164e8]

DHANUSU

7th July 2007, 09:41 AM

An actor's actor

Sir, - Sivaji Ganesan was a colossus hitting the screen with his prodigious talent in Parasakthi and rising straightaway to stardom. More than a star, he was an actor's actor who was emulated by many in a career that spread over half a century. His dedication to the role was total. For instance, he studied the mannerisms of renowned musicians to enact a nadaswaram vidhwan in Thillana Mohanambal. In Navarathri, he played nine distinct cameo roles which in its Hindi version could hardly be equalled by a famous actor in the north.

Parasakthi heralded the basic tenet of the Dravidian political movement. Though Sivaji shifted allegiance to the Congress in later years, his contribution to the Dravidian movement was extraordinarily effective as he was gifted with unmatched abilities in dialogue delivery.

Some of his most famous films which won him awards were made by a Kannada filmmaker/actor, B.R. Panthulu, his close associate. Not bothered about star status, he played a relatively minor role in Panthulu's award winning Kannada film School Master. Bangalore was close to his heart. It is fortuitous that the International Film Festival is being held this year in Bangalore. The Festival must honour the memory of the great actor by a dedicated retrospective of his films. It would be appropriate for the Directorate of Film Festivals to bring out an official publication focussing on the actor's career.

M. Bhaktavatsala,

Bangalore

* * *

Sir, - In your editorial, `Sivaji V.C. Ganesan, 1927-2001' (July 24), you have drawn attention to the great actor's ``passion to do his job well'' and his ``elusive ambition: to emerge a success in politics as well''. Sivaji's failure to make a mark in politics is not merely due to his lack of interest in creating an image for himself but due to other reasons. The main reason was his abandoning of the Dravidian ideology which he presented so forcefully in Parasakti (1952) through his verbal pyrotechnics. After the emergence of the DMK in the 1950s, the trenchant dialogues of C.N. Annadurai and M. Karunanidhi, when delivered by ``roaring lions'' like Sivaji Ganesan, constituted the main ingredient for instant success in Tamil Nadu politics. The public activities of a film star receive wide publicity in the media, but Sivaji made no efforts in this direction. He did not make political pronouncements either in his films or on other occasions. He will continue to live in the hearts of millions of film-goers all over the world.

S. Gopalakrishnan,

Chennai

* * *

Sir, - When one chronicles Tamil film history it will always be ``before ,Sivaji'' and ``after Sivaji''. During his time, he strode the scene like a colossus. For Tamil movie-goers, it will always be a mystery as to how lesser actors, especially in Bollywood, had bagged national recognition earlier than Sivaji. Never one to go after awards, he was the first Indian actor to receive an international acting award at the Afro Asian Film Festival. He will always be remembered for his stirring portrayals in Veerapandiya Kattabomman, Pasa Malar, Navarathri, Thangapaddakam and Devar Magan. The list is endless.

R. Viraraghavan,

Hyderabad

Views from some general public on NT

Courtesy

http://www.hinduonnet.com/2001/07/28/stories/05281307.htm

DHANUSU

7th July 2007, 09:45 AM

Sivaji: The curtain drops
24 Jul 2001, 2239 hrs IST,THE TIMES OF INDIA NEWS SERVICE

bangalore: almost all of sunday i spent in front of the tv, watching film clips and song sequences from movies starring sivaji ganesan. this may mean nothing to the set that entertains itself at urban edge and knows no south indian language. but for me, and i am sure for thousands like me, the passing away of the great actor is the end of cinema as we once knew it. sivaji ganesan films-- and they were that no matter who else made up the cast-- take me back to the time before 100-channel satellite tv and dvds. that was when an outing to a cinema hall was an occasion. when i was a girl, we dressed up for these trips and waited for the intermission and ice-cream. in a world where books, the radio, movies and holidays to one's grandparents' place were the only breaks from the daily routine, i was hopelessly hooked to sivaji films. all the people i knew at that time were either sivaji fans or mgr worshippers. it was the `intelligent person's actor' versus the hero of the gallery-- much like the kamalahaasan - rajnikanth divide. being a devoted fan, i can say i've watched nearly two-thirds of the 300 films sivaji made. today, i can't identify most of the current stars, mainly because i've grown away from tamil films, finding them too loud and predictable. i cannot, for instance, tell rambha from meena, though i can identify nagma for entirely different reasons. but mention a sivaji film and i know who the heroine was, who the villain and comedian, plus all the songs. the songs in sivaji films were special-- mostly written by kannadasan, a poet who dwelt on love, life, death and disappointment in lyrical tamil. at the risk of sounding parochial, i have to say he would have been celebrated everywhere had he written in hindi. and sivaji brought those memorable songs alive with his brilliant emoting. it is now fashionable in some circles to dismiss sivaji films, saying he overacted and went overboard with his histrionics. sure, there were some forgettable films in which an overweight sivaji in multi-coloured clothes pranced about parks with some slender heroine. but at the time, even they seemed like superb entertainment and one went home humming the songs. but before this low patch, there were wonderful black-and-white films which will live on as classics forever. like paasa malar after which there was not a dry eye in the audience, paalum pazhamum with a vivacious saroja devi-- about love between doctor and nurse which is nearly thwarted by disease. and kappalottia thamizhan, about a freedom fighter who launched a ship as a sign of defiance against the british. there were dozens of other such films, all crowned by sivaji's impeccable manner of speech, the many gaits he could adopt and his bright, expressive eyes. and nearing the end of his career this master actor came up with mudhal mariyadhai, playing or rather underplaying a middle-aged man caught in an unhappy marriage and finding companionship with a young woman. later there was devar magan -- remade in hindi as viraasat-- in which sivaji's quiet dignity was the perfect foil to kamalhaasan's fire and rage. i saw on tv sivaji's fans expressing their sorrow in the melodramatic fashion peculiar to tamil nadu. i am saddened by the realisation that sivaji will no more act in films, but the wealth of work he has left behind, i know, will lift that sadness. priyabala@indiatimes.com.

Courtesy

http://timesofindia.indiatimes.com/articleshow/599432736.cms

DHANUSU

7th July 2007, 09:48 AM

End of an epic
22 Jul 2001, 0136 hrs IST,K Sabarinath

his was the art of exaggeration. an exaggeration of epic proportions that lasted over 300 films and half a century. few could match him, much less ignore him. the screen made him immortal and he made it the stage, the womb from which the legend of sivaji ganesan was born to finally explode in technicolor on the screen. there was none before him and few would dare to tread the path of this toshiro mifune of tamil cinema. literally donning sivaji's shirt, kamalhaasan, in his inimitable style, claimed his heritage and proclaimed himself the true heir in thevar magan . notwithstanding the cinematic statement, kamal would be the first to confess that the mantle rests uneasy. potent nationalism combined with the rebellious muse of subramanya bharati proved a fertile ground for the young villupuram chinnayya ganesan. having ordained 'sivaji' by no less a person than periyar e. v. ramasamy naickar, the tamil social reformer, for his portrayal of chatrapati sivaji, the actor's actor in the next few decades became popularly known as nadigar tilagam (star among actors). if the stage set the tone, the cinema proved an organic continuity for sivaji as historicals and mytholoigicals were the order of the day. essaying roles ranging from veera pandiya kattabomman, thenali raman, to kappalottiya thamizhan , sivaji captured the indian epic mind and brought in a monumentality to his characters rarely seen on indian screens. the rigors of performing on stage lend his infectious voice a range from the deeply sonorous to the effeminate bringing in credulity to his lengthy monologues. his first role on the stage was as sita in ramayana ! no wonder then the aspirants of his period had a tough act to follow! if the voice resonated in an implacable stream making rich the delicate inflections of the tamil lingo, it was the face that cast the actor's dye. a face in navarathri brought to life nine characters and has since become the bible for many a budding actor. not that the "method actors" of today would take to it kindly, but his method harks back on a theatre tradition of the stylised sanskrit dramas of yore dedicated to the lord of creation and destruction - shiva. the extremes that punctuate many of his performances. recognition to this great actor has also come in extremes. the often told story has president nasser of egypt enquiring to pandit nehru about sivaji ganesan who had just won the best actor at the afro-asian film festival in cairo in 1960 for his veera pandiya kattabomman. nehru is supposed to have pleaded ignorance! sivaji became the only person to play host to nasser during his visit. for a person who was awarded the chevalier dans ordre des arts et letters (knight of arts and letters) by the french government in 1994, the indian government deemed him fit for the dada saheb phalke award in 1997. more recently when the jayalalitha government was caught in a muddle over the arrest of dmk supremo m karunanidhi, sun tv did an impromptu airing of parasakthi . a film which brought sivaji to the masses and became the vehicle of dmk ideology. a tribute nadigar tilagam wouldn't certainly mind!

Courtesy

http://timesofindia.indiatimes.com/articleshow/1460026006.cms

DHANUSU

7th July 2007, 09:58 AM

A granddaughter remembers...

Some moving reminiscences on the occasion of veteran actor Sivaji Ganesan's birth anniversary.Sivaji Ganesan... a name that's synonymous with great acting and a charismatic presence on the silver screen. He was known by several titles and has more than 300 films to his credit. Enough and more has been written about Sivaji Ganesan, the actor. But what was he like as a grandparent? His granddaughter takes a trip down memory lane...

"To us grandchildren (nine of them), he was our dearest Dada Sahib, who lavished us with lots of love and affection. We consider ourselves fortunate to have grown up under his loving are.

By the time we arrived on the scene, he had slowed his hectic pace of life and was much more relaxed and more accessible to all of us.

I remember my sisters and cousins would spend the greater part of the day playing in our grandfather's room, listening to him narrating stories about his real and reel life or laughing and enjoying ourselves as he repeated the verse "Vannanukku vannathi mela aasai, vannathikku kazhudai mela aasai"!

One of his favourite stories was about how he played female roles such as that of Noorjehan, during the early days of his stage career. Perhaps that explains why he was very good at giving us useful tips on make-up and colour combinations.

Grandpa loved to see all of us dressed traditionally... in grand silk saris, with lots of jewellery and flowers adorning the hair. Dada Sahib always rehearsed our bridal make-up before our weddings. In fact, I remember during my Bharatanatyam arangetram, he personally supervised every detail of the show, whether it was my costume or the stage dicor.

My grandfather was an early riser and was obsessed with neatness and punctuality. We imbibed these qualities from him. He was very broad-minded and forward in his thinking and views.

While talking about him, it would be apt to mention my grandmother, Kamala Ganesan or Kamalamma as she is better known.

The maxim "Behind every man there is a successful woman" is absolutely true as far as she is concerned.

My grandparents were Appa and Amma to everybody.

Ours is a joint family and all of us stay at "Annai Illam", our home. The credit for keeping the family bonds strong goes to my great-grandmother Rajathi Ammal and Kamalamma."

PRIYADHARSHINI NAGENDRAN

Courtesy

http://thehindu.com/thehindu/2001/10/01/stories/13011285.htm

DHANUSU

7th July 2007, 10:10 AM

'Sivaji' V.C. Ganesan, 1927-2001

VILLUPURAM CHINNIAH GANESAN portrayed a vast canvas of emotions on the silver screen. By bringing to life several historical and fictional characters that were assigned to him during the past five decades, `Sivaji' Ganesan has left behind a huge and enduring legacy for generations of actors and film directors to come. In his transition from theatre to the celluloid world, Ganesan retained the essence of what drives many a performer - the urge to satisfy his audience. That he did so with elan and brought out the nuances expected of a role has ensured him a place in Indian cinema. His portrayals of freedom fighters, which included immortalising the Mahratta warrior-king, Chhatrapathi Sivaji, bringing to life the Tamil rebel chieftan, Veerapandiya Kattabomman and reliving the patriotic V. O. Chidambaram Pillai on the silver screen, are testimony to his ability to impact his audiences. As a professional film actor, Ganesan was a part of a period that saw tremendous shifts in the performing arts in India. The emergence of the silver screen and the decline of the popular theatre is one. Yet another is the present day ease with which individual shortfalls can be managed with technical advances. In addition are the shifts in story plots from the mythological to the commonplace and the romances.

If histrionics dominated over Ganesan on the silver screen, it is no doubt a reflection of his origins in theatre. Even within the five decades that Ganesan was part of the film industry, he managed several transitions. His launch into the world of cinema as well as his immediate claim to fame and success came in the form of a role of an angry young man in 1952, which related to an overwhelming desire of that period for social change. Rather than remain trapped within the confines of a stereotype, Ganesan shifted with ease to play several roles and bring out the essence of the characters assigned to him. For the vast multitude that thronged to the theatres to watch him in action, his purpose was singular: to provide entertainment. That it came in several forms, a considerable amount of them in the form of tear-jerkers or loud delivery of dialogues, is more reflective of the times and the receptiveness of the audiences, than the ability of the actor himself. In addition to bringing to life freedom fighters and mythological characters, Ganesan's portrayals of the several commoners in a society - the upright police officer, the romantic, the do- gooder, the village bumpkin, or even the ugly man consumed by guilt, to mention but a few - made absorbing viewing.

It was perhaps the professional actor in him, driven by the passion to do his job well, that drew Ganesan away from creating an image for himself and subsequently distanced his elusive ambition: to emerge a success in politics as well. For, the decades during which Ganesan emerged as an unparalleled performer were also those when cinema gained space in the political agenda, particularly in Tamil Nadu. Much of Ganesan's success and performance would also have to be seen against the political and social backdrop of Tamil Nadu. The transition of the Dravidian movement from that of social reform to a political entity, seeking to enter the portals of power, necessitated the spread of its message to the vast millions. And, both theatre and cinema were inherent parts of this effort at translating a political ideology into a public agenda. It was also this moment in Tamil Nadu's contemporary history that Ganesan and his talents came to be a part of an important tool of propaganda: initially for the Dravidian ideology and subsequently that of the Congress. That he never won a national award for the best actor is bound to hurt many, but the fact that, for years to come, actors aspiring to enter Tamil movies will continue to be judged by their ability to re-enact a small part of a role played by `Sivaji' will be a lasting honour that few can lay claim to.

Courtesy

http://www.hindu.com/thehindu/2001/07/24/stories/05242512.htm

DHANUSU

7th July 2007, 10:11 AM

PARASAKTHI
A movie review by Balaji Balasubramaniam

--------------------------------------------------------------------------------
Cast: Sivaji Ganesan, Sriranjini, S.V.Sahasranamam, S.S.Rajendran, Pandaribai, V.K.Ramaswamy
Music: Sudarsanam
Direction: Krishnan Panju

Parasakthi truly marked the beginning of an era in tamil cinema. Sivaji Ganesan entered Tamil cinema with a bang and never looked back as he laid down the rules for acting. His confident performance here gives strong signs of his success thereafter. In a role that established actors who like a challenge would give their right hand for, he proves that he is a born actor for whom emotions come naturally. His transition from stage to screen is smooth and there are no signs of the over acting that made its appearance once he was established.
Chandrasekharan(S.V.Sahasranamam), Gnanasekharan(SSR) and Gunasekharan(Sivaji) are three brothers earning a living in Rangoon in the midst of World War II. Their sister Kalyani(Sriranjini) is getting married in Madurai but since only one person from each family is allowed to travel on the ship, Gunasekharan travels back to India. A few years have passed since Kalyani's marriage but then tragedy strikes their entire family. Kalyani is orphaned and loses both her husband and father on the same day. Gunasekharan is cheated of all his money by a woman. Chandrasekharan and Gnanasekharan decide to get back to India by land but are separated in a bomb blast with Gnanasekharan assumed to be dead.

Most heroes in Tamil cinema, including MGR, Rajnikanth and Kamalhassan, have worked their way up from small roles, taking time to establish themselves. Other heroes saddled with strong roles in their debuts have faltered and disappeared from the scene. But Sivaji is unique in this respect. He is burdened with a strong role that requires lots of emoting, spouting of long dialogs and even a little bit of uninhibited dancing. And he passes the test with flying colors. He is phenomenal in the role, conveying all emotions with ease. He is unfettered in the sequences where he poses as a madman and displays no nervousness whatsoever.

While the movie made history with Sivaji's introduction, another aspect of it that makes it enjoyable even today is the strong dialogs from the pen of M.Karunanidhi (infact his name appears on the credits first and much before the names of the actors). He takes shots at several ills prevalent in society and while he doesn't go so far as to suggest remedies, he looks at all sides of the situation. There are several clever lines and wordplays that make us smile. The scene where Pandaribai asks Sivaji to look at himself and points out that he is to blame too is one of the standout scenes with her comment about his situation in the world of beggars being superb.

Ofcourse the courtroom scene is legendary with Sivaji's 5-minute, non-stop tirade against the people who made life a living hell for his sister (Vivek had a very nice spoof of the same in Paalayathu Amman that managed to be funny without making fun of it). Both the dialogs and the actor take equal credit for making the scene as effective as it turns out to be. Sivaji's pointed questions at the lawyer who tries to interrupt him and his description of the bad guys are excellent lines delivered with skill.

As the story suggests, most of the movie is rather pessimistic with the family lurching from one tragedy to the next. There are also a few contrivances like Sivaji's hiding of his identity from his sister. There is some genuine suspense as the paths of the different members cross without them realising it or being too late to make use of it. The screenplay(also by M.Karunanidhi) has some nice twists towards the end to bring about a nice climax. Highlighting the strong link between movies and politics even then, the final sequence shows people like EVR, Anna and Karunanidhi himself at meetings.

Though none of the remaining cast members have the chance for a consistently strong performance throughout the movie, they do have their moments. SSR gives a hint of his famous diction and dialog delivery during his argument with the guard at the refugee camp. Respected senior actor S.V.Sahasranamam is impressive when he cries over his sister's plight. But Sriranjini is rather wooden with her monologue in the courtroom not delivered with the strong emotions it deserves. V.K.Ramaswamy makes a believable corrupt businessman. Barring a couple, none of the songs are memorable. Consequently some of them, like the duet between Sriranjini and her husband, test our patience.

Courtesy
http://www.geocities.com/bbreviews/month/psakthi.html

DHANUSU

7th July 2007, 10:15 AM

Tamil psyche
3 Aug 2001, 0040 hrs IST

your editorial on sivaji ganesan (july 24) was fair, frank and objective. had i continued to be a resident of tamil nadu, i might have dubbed it as biased because of my ‘tamil psyche’ which, as aptly described by you, wants to see everything belonging to tamil nadu portrayed larger than life. as soon as a tamil celebrity surfaces, he is not only regarded as great in tamil nadu but becomes eligible for comparison with the greats of the world. the western visitor, out of deference to the host, normally admits the superiority of tamil culture. in the case of marlon brando, as you pointed out, the story was slightly different. he no doubt admitted to the greatness of sivaji ganesan, but while doing so he also had a subtle dig at tamil vanity. the word ‘quipped’ used by you for describing the character of his comments is crucial. the sarcasm was, however, lost on the enthusiastic followers of sivaji ganesan, who flaunted it to the world as marlon brando’s admission of the deceased actor’s superior skill. in the event, the exercise failed to add any lustre to the image of the superstar, who did not really need a certificate, to prove his greatness. another aspect of tamil vanity needs to be mentioned here to make the picture complete. no celebrity in tamil nadu is referred to without being prefixed by an honorific. in course of time, the name is ignored. the title alone is enough to identify the individual. further, in no other part of the globe would one come across a person proudly decorating his name with a ‘dr’ on the basis of a doctorate conferred by a local university honoris causa , though, in point of fact, he may richly deserve the ‘live’ one. s srinivasan, delhi

Courtesy

http://timesofindia.indiatimes.com/articleshow/1645059367.cms

DHANUSU

7th July 2007, 10:46 AM

Times of India editorial on NT

Tamil Chevalier
24 Jul 2001, 0143 hrs IST

sivaji ganesan is no more. but he has left behind a veritable kaleidoscope of characters who live on in the 300-odd films he acted in. in his first film parashakti , v c ganesan - that was his real name - captured the hearts of thousands of tamilians with his impeccable and charged dialogue delivery, scripted by none other than tamil nadu's former chief minister, muthuvel karunanidhi. in less than a dozen years ganesan went on to complete 100 films, each successive film raising his stature as an actor, with an extraordinary range. if his portrayals, at times, seemed rather dramatic and his expressions exaggerated, the actor in him was merely playing to the gallery. everything in tamil nadu is depicted larger than life. from the huge cut-outs of film stars and politicians to the jumbo-sized, colourful garlands presented to vips, the message is very clear: size matters. so much so that till very recently, even protagonists on the silver-screen sported ample physiques, with no fear of getting eased out on account of increasing dimensions. hence it was only in the order of things that everything had to be exaggerated to make any impact. you had to literally jump and skip with joy, as did mgr, his contemporary, to show that you were happy or you had to narrow your eyes to a slit, brows furrowed, as did jaishankar, to tell the viewer that you were deep in thought. romantic scenes usually meant a lot of fluttering of eyelashes and coy looks, an art perfected by another contemporary of his, gemini ganesan. tragedy? that meant shedding copious tears, regardless of sex or age, and fear would of course be plainly writ on the face, leaving you in no doubt as to the emotions the character was going through. sivaji depicted the navarasas to perfection, especially in the famous film, navaratri , in which he co-starred with savithri, who passed away more than 25 years ago. nadigar thilagam (`jewel among actors') sivaji ganesan has won many laurels including the dadasaheb phalke award and he was honoured by the french with the title of `chevalier'. as has been the tradition in tamil nadu, the line dividing cinema and politics is very thin. sivaji's foray into politics was not very fruitful, but it gave his devoted fan clubs a sense of purpose and direction. ``sivaji can act like me, but i cannot act like him'', quipped hollywood legend marlon brando, soon after he met the tamil actor. in his later films, however, sivaji's acting reflected a mellowness that was in keeping with the more mature roles that came his way.

Thanks

http://timesofindia.indiatimes.com/articleshow/689870811.cms

DHANUSU

7th July 2007, 10:58 AM

Sivaji comes alive on Gold

Goldquest International (P) Ltd, a leading numismatics company headquartered in Chennai in association with Sivaji Prabhu Charities, immortalised the legendary actor Dr Sivaji Ganesan through an exclusive medallion launched by Kamal Haasan at a function in Chennai. The unique medallion forms part of the GoldQuest’s limited gold medallions with only 10,000 pieces being minted. Priced at Rs 44,000 a medallion, it would be sold through internet. Ramkumar, eldest son of Sivaji, said that a part of the sale proceeds would be given to charities which are undertaking the education of many financially weak students. “My father, who did not have proper education, was keen that those who are good at studies but have no money for studies should benefit from the trust,” he said.
With the launch, Sivaji Ganesan joins the prestigious list of legends like Mahatma Gandhi, Mother Teresa, Pope John Paul II and John F Kennedy. Earlier, in August 2002, GoldQuest had launched the Nehru medallion during the first anniversary celebrations of the company in India. Vijay Easwaran, MD of GoldQuest, Radhika, Sarath Kumar, Prabhu and Ramkumar along the company’s director Japa Das and JR Mayer were present on the occasion

Courtesy

http://www.screenindia.com/fullstory.php?content_id=1797

DHANUSU

7th July 2007, 11:12 AM

On Sivaji Ganesan's third death anniversary last week, one man remembered the actor with an anecdote. This was Sivaji Ganesan's dentist, Janakiraman. He recalled that in 1968, the legendary Sivaji visited him for the first time. The actor had an acute toothache. So much so that Janakiraman had to pull out one tooth. But instead of throwing it into the wastebasket, the doctor preserved it. Today Sivaji's tooth has been his prized possession. And, of course, Janakiraman too became a favorite dentist with the Tamil film industry.

Courtesy

http://www.bollywoodsargam.com/modules.php?name=News&file=article&sid=9160

DHANUSU

7th July 2007, 11:35 AM

THE SCENE from THE MOVIE enacted by THE ACTOR

http://www.youtube.com/watch?v=jKI0IJY5jp8

DHANUSU

7th July 2007, 12:21 PM

http://www.thehindujobs.com/thehindu/2001/07/29/stories/09290221.htm

Strokes of a genius

The release of "Parasakti" in 1952 saw the birth of a star - Sivaji Ganesan - in Indian cinema. His perfect delivery of dialogue and identification with every role he played, established him as an actor par excellence. K. HARIHARAN, film maker and scholar, writes on the thespian's successes and failures.

WITHIN the post-independent history of Indian Cinema the role of Tamil cinema has always been seen as a dysfunctional variant. For the powers to be and the Indian elite, Tamil Nadu and Tamil cinema were synonymous symbols of "kitsch" Madrasi culture. "Andu gundu nariyal paani" was how, even I was referred to in Mumbai where I grew up! And that's all my friends knew about Tamil Nadu. The only thing noteworthy for them about this southern State was its "classical" Mylapore culture - the world of Bharatanatyam and Carnatic classical music.

So to which culture did Sivaji Ganesan belong? The answer is obvious. The world of "kitsch!" And why did this happen? I would like to briefly elaborate here with the words of Edward Said, the renowned critic of post-colonial culture and politics. "In the first place culture is used to designate not merely something to which one belongs but something that one possesses. In the second place there is a more interesting dimension to this idea of culture as possessing possession. And that is the power of culture by virtue of its elevated or superior position to authorise, to dominate, to legitimate, demote, interdict and validate."

So it was imperative that after 1947, counter-culture in Tamil Nadu had to have a two-pronged attack for the people who actually "belonged" to this "andu gundu" culture. They had to fight the Delhi culture and the superiority complex of a local elite power, which decided what would constitute "Indian culture". The local Tamilian elite had to play mirror-reflection of "proper Indianness" and decide what to authorise and legitimise as good Tamil culture too. So in 1952 when "Parasakti" was released it must have been obvious to every "belonging" resident Tamilian that a great star had arrived. It was an overwhelming success. Sivaji Ganesan captured the spirit of the typical post- independence protest and disillusionment resting in every Tamil youth. The film also dovetailed with the resurgence of a strong pro-Tamil Dravidian movement and radical social reform processes and in the process stigmatised the Tamil elite as corrupt aliens.

There were many other stars in this game too. From MGR, SSR to Karunanidhi and Kannadasan, the list was really long. But thanks to his immense capacity to understand the melodramatic capacities of cinema, Sivaji Ganesan could easily translate any potential story into a series of powerful gestures. But the elite within and without, however dismissed his performance as pure "hamming" or stereotypical "overacting"! It was considered and it is still considered an embarrassment to even talk about his films. High- class newspapers would have pages on film festivals at Cannes and discuss films, which would never see the screen. Yet, of the 300 films that Sivaji Ganesan acted in, none of them were found deserving to win even one national award for him as "best actor". But so were stars like Raj Kapoor or Dev Anand, never considered worthy of any award. Fortunately they had to counter just a single establishment. But together they were all seen as "anti- social elements" fanning the taste for vulgarity, encouraging disobedience and promoting indiscipline.

Why is there an antipathy by the elite and their media towards anything which is genuinely "popular" by its own strength? Why do serious discussions on cinema never ever figure Sivaji Ganesan as an important element?

The problem is cultural. To accept Sivaji Ganesan is to befriend a whole grammar of protest, profanity and reform. When I said that he had the immense talent to convert any potential story into a series of powerful gestures it is precisely in this area that he demonstrates his versatility. Let's take the classic example of "Thillana Mohanambal". (I am sure if I had called this film a classic two weeks ago, several readers would have laughed but today they might accept it out of hypocritical reverence to a dead soul. What a way to achieve "classic" status!)

In this film, Sivaji had to combine in himself the traits of a "classical musician" falling in love with a "classical" dancer but, in an atmosphere of "low-brow" culture. Meaning, people who wear red blouses and blue saris, "zamindars" who live in multi- colored houses, and people who frequent cheap folk dancers. It is into this ambience that Sivaji brings in his precise yet different strokes. In an intuitive way he has observed the nuances and behavioural styles of musicians. He brings in his enormous talent of perfect dialogue intonations, flawless synchronisation of the musical instruments, and a good timing for action/ reaction. And still he had to rise above the character and display the sensuality of a Sivaji Ganesan. At this level Sivaji is at his melodramatic best. He knows exactly when to face the camera frontally, when to raise his voice and when to quiver his lips. Only he knew well how to add the right amount of profanity to an already complex script of love and sacrifice.

Several films breezed by in his repertoire. From comedies like "Bale Pandya" to mythologicals like "Thiruvilaiyadal", from historicals like "Veerapandiya Kattabomman" to family dramas like "Paava Mannipu", from rural subjects like "Pazhni" to urban gangster dramas like "Thanga Padhakam". But if I were to select his most comfortable position as an actor, it was when he played the insider, the typical family man caught in the crossfire of modernity and tradition. He was his best playing the vulnerable hero who had to take decisions in Catch-22 situations. "Motor Sundaram Pillai", "Padithal Mattum Podhuma", and "Aalaya Mani" are all films about a man torn between two loyalties. Any one way was bound to hurt and only providence could reconcile the differences. Besides being the perfect content for a man with such enormous histrionic talent, I somehow feel that this must have been close to his personal character too. The saga of the poor little lad who came from humble belongings to live in a big mansion on Boag road in T.Nagar. Seeing the house from outside, I have always imagined Sivaji as the simple man who always humbly depended on others to make all his decisions, a man who would religiously relish every morsel of "home-cooked" food (veetu saapaadu)!

I am told that he never saw himself as different from his brothers, his wife or his son. I have always been told that he was the most obedient actor on the set and a perfect co-actor to all the other characters in the film. Recordists in all dubbing theatres will always talk fondly about his speed and precision in voice dubbing.

No wonder he could never play a do-good "outsider" like his colleague MGR. The "insider" in Sivaji was just too strong to see others as schemers and capable of stabbing in the back. I am sure that it was the brief foray into politics that would have brought all those sycophants, who are the bane of true artists, inside his house. People who would call him the second best actor in the world and never ever tell who was actually the best! People who would put giant rose garlands on him and praise every small gesture that he made. Such people have the ability to put a brake on anybody's creative urge and catapult them into isolation and a false sense of megalomania.

In the summer of 1972, Sivaji Ganesan donning the robes of an emperor witnessed the biggest assembly of extras dressed up as soldiers. It was the shooting of the greatest magnum opus in Tamil cinema called "Raja Raja Chozhan". Sivaji would have felt uncomfortable watching the spectacle of cinema take over his own charisma. Sivaji who had gotten used to the intimate confines of Bhim Singh family drama scripts in the 1960s suddenly saw himself being dwarfed by the colossus of the Brihadeeshwara temple at Thanjavur. Even the great Raja Raja could not survive the powerful shadow of exhaustion and isolation in the 12th Century. Sadly for this film, the first cinemascope production in Tamil cinema, it was a resounding flop. The summer of 1972 would end the great Sivaji Ganesan's heyday. From that year onwards four out of every five films he made were virtual disasters. He had to accommodate all kinds of fancy demands by distributors who insisted that he had to dance, fight and romance around despite his bulk, his age and his brief foray into politics. Slowly, for all practical purposes, the Tamil cinema industry would be writing off this thespian as a non-viable entity. Writing about Sivaji Ganesan just a day after his death, I too would be joining the long list of ministers, bureaucrats, fellow film colleagues in singing praises of glory like an obligatory ritual. Imagine reading laudatory statements made by "important" people who would not have even seen a single film of his all their life. Having neglected him completely during his lonely days, may be lonely years, I certainly feel it is the greatest act of hypocrisy to mouth long passages of praise when someone is no more.

It is indeed my deep regret that I learnt to truly appreciate the great performative capabilities of a giant like Sivaji Ganesan only in the last decade. Like most members of the elite, I was acculturated into believing that acting could be worth considering only if it bordered on a kind of naturalism, which in fact has never been part of the so-called "Indian culture." Then whose culture is it? The elite and even premier film institutions like the Film and Television Institute of India (FTII) at Pune and the Satyajit Ray Film and Television Institute (SRFTI) at Kolkata will never question such positions, which are prescribed by European critical standards. May be the Directorate of Film Festivals and the National Film Development Corporation (NFDC) will now hold retrospectives of his films at some international venues while several non-popular film-makers will continue to have their films toured all over the world, endlessly. Is this the burden of being popular?

The writer is an alumni of FTII, Pune and has made "Thangaraj Enge" the first children's film in Tamil. His "Ezhavathu Manithan" won an international award, for the best Tamil film (at Moscow). He has also set up the first and only Indian Film Studies Department abroad (University of Pennsylvania).

DHANUSU

7th July 2007, 01:17 PM

Stamp to honour Sivaji

``I AM the right person to be here today. I come from the land of Chatrapathi Sivaji,''said the Union Minister for Communication, Mr. Pramod Mahajan, releasing the `Sivaji' Ganesan commemorative stamp. ``In our State, there are many actors who have donned the role of Sivaji but none has been so immortally associated with him,'' he remarked.

At the function, short and sweet, organised by the Music Academy on October 1, there was a common appeal that the veteran should be honoured with the Bharat Ratna. Saroja Devi first proposed it, and everybody including Shatrughan Sinha, agreed with her.

Mr. Vaiko of Marumalarchi Dravida Munnetra Kazhagam, an ardent fan of Sivaji Ganesan, who was instrumental in getting the stamp released, recalled the names of some of the popular characters played by the legend.

In a moving tribute, Shatrughan Sinha said that some of the wonderful roles that Sivaji Ganesan played could not be done by anybody. Ms. Vyjayanthimala Bali reminisced about the ``Irumbuthirai'' days. Music maestro Ilaiyaraaja sang a song in praise of `Sivaji' GanesanVijayakanth spoke of the magnetic power of Sivaji's eyes. If the Government had decided that only living persons should be conferred the highest award of the country one could say that `Sivaji' was not dead, observed Kamal Haasan. ``He lives in every actor.''

Thanks
http://www.hinduonnet.com/thehindu/2001/10/12/stories/09120464.htm

DHANUSU

7th July 2007, 01:25 PM

'He had the luck of a king'
Manorama

Manorama revered Sivaji Ganesan as an actor. She loved him like her own brother. And respected him as a senior costar.

Every word of praise from him made her immensely happy and she had no qualms in admitting that she cared a lot for his opinion.

All those who had watched the funeral procession of Sivaji Ganesan saw Manorama standing on the van, near the body, crying inconsolably.

I met her when she was shooting for a Tamil serial, three days after Sivaji’s death, she looked devastated. As she talked, she choked, tears welled up in her eyes and trickled down uncontrollably. At times, she had to pause for a second or so to control her sobs:

It was in 1955 that I first met 'Nadigar Thilakam' Sivaji Ganesan. I was acting in a drama company in Thindivanam, and Sivaji had come to watch a performance of ours.

The play was Neethipathi.

I can’t say how excited all of us were when we came to know that he would be coming to watch the play. We had seen his films like Parasakthi and were great fans of his. On that day, all I could think of was Anna’s visit. I could not even think of what I was going to say on stage.

I had a double role in the play; I was the heroine and also the villain. Anna watched the whole drama intently and then spoke.

He said, "The girl who played a double role in the drama acted superbly. She enacted both the roles so differently that it is difficult to find that it was the same person. I am amazed. It is not at all easy to do a double role in a drama. I can only compare her acting talent to that of Anjali Devi."

I was in the seventh heaven. Anjali Devi was the topmost heroine those days. When Anna compared me to her, I could not control my tears.

After the function, he came to me and said, “I am certain you will come up in life. You have a great future.”

That was my first meeting with Sivaji Ganesan -- an unforgettable one.

Later, I came to Madras and started acting in Kalaignar Karunanidhi’s dramas.

Anna would watch them and tell others that I acted very well. Not once did he tell me directly that I was good. Even when I gave a good shot, he would say, "It was good but you can do better."

He said so because he wanted me to excel.

But he would tell others, "There is no one who can beat Mano in emoting," and those people would come and tell me.

It was only after I did Thillana Mohanambal with Anna that people started accepting me as an actress. I was very frightened before the shoot began. The very thought of me acting opposite Sivaji made me a nervous wreck.

There was a scene in the film where I had to listen to him play the nadaswaram, and then play the same ragam. We had to compete with each other; it was a memorable experience.

Another scene will be etched in my mind always -- his line was: “We should be brother and sister not only in this birth but in all the other births too.” Then, I was to reply: “Anna, even now, I am your sister and that will never change.”

I can't forget these dialogues and the way he delivered them. You had to be there near him to enjoy his skill. I was one of those fortunate people.

Only once did he tell me that I acted well -- that was on May 26 this year. It was my birthday. And, as usual, I had gone to take blessings from my Anna. He blessed me and gave a Rs 100 note as a gift.

We started talking about various things, and his wife happened to comment about somebody else who made a mess while delivering dialogues in the Madurai dialect.

Immediately, Anna looked at me and said, "Come on, is there anybody else here who can talk in different dialects like Mano? She is the only person and she is an expert."

Those words still resonate in my ear; they transported me to heaven. That was the first time he directly praised me.

I don't want to say how good an actor he was -- everybody knows how good he was. All those who came after became famous because of his dialogues.

Even Kamal Haasan as a little boy got attention in Kalathoor Kannamma by repeating the dialogues that Anna said in Veerapandiya Katta Bomman. Why? Because Anna was the authority in acting.

He was an acting encyclopaedia.

Have you seen his introductory scene in Parasakthi?

S S Rajendran was trying to wake him up but he was not supposed to. When he did, you should see the way he threw away the sheet and looked at the camera! It was like a lion getting up from his sleep.

The lion which woke up from his sleep, nearly 50 years ago, never slept after that; he was roaring ever since.

Have you heard of any other actor who rose to such heights with one film? There is only one -- Sivaji Ganesan. No one else has such talent, ability and good luck.

God has given him such luck that it never left him till the last moment. I am witness to it.

After the day’s shooting at a casino in Kathmandu, we decided to try our luck out.

Anna put in a 50 paise coin and turned the knob. You should have seen the number of coins that poured out! He put one more coin. Again, there was a flood of coins.

That is why I say he was born with the luck of a king, and he remained a king even after his death.

One of my dreams was to act in a film directed by him. Unfortunately that was never fulfilled.

In real life too, he was my brother. I would enter his house and run upstairs, where he would be resting.

I shared everything, both happiness and sorrow, with Anna. He would console me whenever I was down.

He was not like my own brother; he was my own brother. When my mother passed away at 5:45 hrs one morning; Anna was at my home in fifteen minutes. He wanted me to inform my brothers and sisters. When I said, I had none, he pacified me by saying, ‘You have me, your Anna’. He immediately took charge just as my own brother would and sat outside till the body was taken to the crematorium.

How could I repay him?

He knew to act only before the camera; he never acted in front of people. He was genuine.

The moment I came to know of his death, I ran to his house and sat there near the body. I didn’t get up till his body was taken out. I refused to even to drink a drop of water.

Later on, I stood in the lorry for three hours and accompanied his body to the crematorium. The others told me to eat; but I refused. I wanted to punish my body and show my gratitude to my Anna. How else could I show my love for my own brother?

In October, he would complete 74. We wanted to have a huge celebration for his 75th birthday, but that was not to be.

I have lost my own brother. My only wish is to be born as his own sister in the next birth.

As told to Shobha Warrier

Courtesy
http://www.rediff.com/entertai/2001/jul/28mano.htm

DHANUSU

7th July 2007, 01:29 PM

A great actor is immortal, says Sunil Dutt

By Our Staff Reporter

CHENNAI, OCT. 2. "A good actor never dies and a great actor is immortal," said Sunil Dutt, Union Minister of Sports and Youth Affairs, paying tribute to the histrionic talents of Sivaji Ganesanhere yesterday.

The Minister, a former actor himself, was speaking at Sivaji Ganesan's 77th birth anniversary celebrations, organised by the Sivaji Prabhu Charities Trust.

Remembering his association with the late actor, Mr. Dutt recollected Sivaji's generosity when torrential rain and flood destroyed huts in the city.

"On one side, it was Sivaji handing over food packets, and on the other it was MGR doing the same. When I wanted to celebrate the success of Mujhe Jeene Dho, we wanted one of the great actors to give us the shield. We decided to call on Sivaji Ganesan. He agreed and came all the way to Mumbai and gave an eloquent speech. I still remember this and hence came here when invited by you. Sivaji's life was one of fulfilment. As an actor, as a father and as an Indian, he achieved greatness," Mr. Dutt added.

Actor Kamal Hassan said he was like the eldest son in Sivaji's family. "Sivaji's birthday is celebrated everywhere, even in Malaysia".

Justice M.Chokalingam said he had been asked to attend the Madurai High Court. "But here I am today on his birthday mainly to speak about Sivaji's greatness."

Artistes honoured

The Trust honoured artistes and technicians who worked with Sivaji Ganesan. Actors Kaka Radhakrishnan, Sowcar Janaki, director K. Shanker and stunt master A.D. Venkatesan were honoured this year with a plaque, a shawl and cash award of Rs. 50,000, each. Sowcar Janaki announced Rs. 1 lakh donation to the trust.

G. Ramkumar, Sivaji's son, said it was singer Latha Mangeskar's idea to honour persons connected with the legend.

The Government had permitted installation of a statue of the late actor in Chennai.

Courtesy
http://www.hindu.com/2004/10/03/stories/2004100306330600.htm

DHANUSU

7th July 2007, 01:32 PM

View Comments
on
SIVAJI - THE FATHER FIGURE

VERY APT TITLE
Sivaji Ganesan is the best actor ive ever seen. He really brings ut the character that is given to him and impresses the viewer. Though ive had no liking for cinema after seeing shvaji on screen i just cannot resist seeing the movies acted by him. they are just awesome no present actor can be compared to him. May his soul rest in peace.
Posted by:Premie, Not Given
--------------------------------------------------------------------------------

HE IS THE ONLY ONE ACTOR IN TAMIL THAT NO ONE CAN COMPAR WITH HIM ONLY ONE MAN THAT IS KAMAL
mr sivaji is the gr8 actor in the world no one can compare with sivagi becz he is the one who gave his life for acting so im not having any comments to say abt sivaji and he is the one gr8 legend for tamil cinema
Posted by:kumar, chennai
--------------------------------------------------------------------------------

FAHER FIGURE
Everybody will be telling about acting talent, and being a father figure to all actor and actress i wish to comment something about his acting as father in films. Today, family affection still prevails in most of the families because of his emotional appearances has influenced so many people who still uphold the sacrifice of the children.
Posted by:mani janarthanan, chennai
--------------------------------------------------------------------------------

DEATH OF LION
The King('sivaji'Ganesan) of Forest(Cinema)had died.But he will come again by rebirth to our world to achieve Oscar to our India.
Posted by:BharaniKumar, Chennai
--------------------------------------------------------------------------------

THE INCREDIBLE MAN
He is the best ever figure to be remembered in Cine world for his contributions especially to the young actors.
Posted by:Kasiraman, Mumbai
--------------------------------------------------------------------------------

THE MAN
Shivaji -the man - the mountain, the marvel!!
Posted by:Krishna Kumar, Dubai
--------------------------------------------------------------------------------

END OF A GOLDEN ERA !
The End of an Golden Era ! Eventhough he had won most of the awards, he didn't receive the "Best Actor National Award" from the Indian Government because he is a Tamilian.He is the only person other than Nehru who had given the honour as the "Mayor of Niagara" for One day in US.If he had born in any country ,He should have won minimum 10 Oscar Awards from his acting.He is the University,Instituion of Film Industry.There are persons like Thiruvalluvar,Bharathi,Kalignar Karunanidhi who taught us how tamil should be written but he is the only person in the tamil history who taught us how Tamil should be spoken. He is not a Legend but He is a Extra-Ordinary Legend.
Posted by:Shyam Prasad, Columbus
--------------------------------------------------------------------------------

AWESOME ROLE MODEL FOR YOUNG TALENTS
i have only seen a few of his movies.his way of presenting himself on film as any character is something no indian tamil actor will achieve.the tamil film industry has truly lost a master of arts.
Posted by:aruna, kuala lumpur
--------------------------------------------------------------------------------

A GREAT SALUTE
A great salute to Mr. Sivaji .He was the bestever actor we've seen It was a great loss for us all over here Deepest condolences deep down from our heart to his Mrs. and his family.
Posted by:Shanthi Alagirisamy, Malaysia
--------------------------------------------------------------------------------

OPINION
excellant coverage. His life has been presented in a beautiful way.It would have been better if his failed efforts in politics has been covered. i believe ,since he can act only in front of the camera , he was not successful in politis.Definitely he was one of the very few self made personalities of the last century.
Posted by:GANESAN.R, chennai

SIVAJI - THE FATHER FIGURE

A SUPERB ACTOR BORN TO ACT.
Sri.Sivaji Ganesan was an actor with multiplicity of several characters/roles which no one can match.Besides,his extraordinary humility adds to his credentials.On the personal side,he was a wonderful person.I pray God for his Soul to rest in Peace. Dr.B.Gopalan(An ardent fan of Sri.SivajiGanesan
Posted by:Dr.B.Gopalan, Mumbai
--------------------------------------------------------------------------------

TREND SETTER IN TAMIL CINEMA
Shivaji Ganesan, the trend setter in Tamil cinema. While only singers were dominating leaders in cinema during Independence, he disproved the fact that an actor need not be a singer. No one can match his acting in this century as far as Indian Films are concerned. Be it Bharathi, V O Chidambaram, Kattabomman Whenever he played roles of the any characters in the history we see Shivaji in place of them. It is a great loss for entire tamil Community in the world. May his soul rest in peace!
Posted by:Jay Sambandamurthy, Chennai
--------------------------------------------------------------------------------

SIVAJI GANESAN WAS THE BEST ACTOR FOR EVER
Really i felt so sad on the day morning. He was the good actor.now he is not here, but his talented acting will be there as long as man lives in the world
Posted by:M.Balasubramani, mumbai
--------------------------------------------------------------------------------

THE LEGEND
bIt is a devastating loss to the world of cinema. He was the best actor we have ever seen in the indian film industry. The tamils all over the world are upset and our symapathy goes to his family.
Posted by:Dr.T.K.Sankar, Leicester, UK
--------------------------------------------------------------------------------

GREAT LOSS
He is a great actor of all times and no one can replace him in film industry. I have seen 'Veerapandian Kattaboman' and 'Va Voo See' through him. I can't accept them if they appear in screen or if i see their photo, as his potrayal of characters are stuck in my heart. HE is THE BEST actor in Indian Cinema. Even his soul will not rest as how he was.
Posted by:P.T. Srinivasan, Chennai
--------------------------------------------------------------------------------

AS A FATHER AND ACTOR
sivaji sir has done a wonderful role in his family as a father and as an actor he had showed the whole world that he could achieve all wonderful things in the film world. my deepest condolence for his last breath which leaves him day before yesterday. regards, ambigah singapore
Posted by:ambigah mathivanan, singapore

Courtesy

http://www.chennaionline.com/articlecomments/displaycomments.asp

abkhlabhi

8th July 2007, 11:15 AM

Great going by Dhansu, joe and others. No words to describe their contribution. In fact I want to write but I am very poor in Eng. and Tamil, though my Mother tongue and studied in Tamil.

One my friend a Marati by born settled in B'lore. He is used to see ONLY NT movies. In fact he has record of seeing TM more than 50 times and Gowravam everyday whenever it was re-released here. Due to Mulitplex culture and cauvery problems, for the past 10 years or more, no more re-release of old movies here. In fact NT's Paa series movies were runaway hit here and run more than 100 days still a record here.

abkhlabhi

8th July 2007, 11:17 AM

still I not voted. after inclusion of alllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllthe above only i will vote.

Jilaba

8th July 2007, 12:34 PM

Dear all...

Be ready to celebrate the fourth episode of the great Nadigar Thilagam.

Till now it was travelled in bus, but now it going in Boeing 747, under pilotage of Dhanusu.

Fentastic collections about NT, by Dhanusu.

Good..... Keep it up.

sivank

8th July 2007, 12:59 PM

DHANUSU

8th July 2007, 02:03 PM

India Heritage:Performing Arts:Cinema In India:Personalities
Stars: Sivaji Ganesan (born 1927)

Sivaji Ganesan
Born in Sirkali (state : Tamil Nadu), Sivaji Ganesan's real name is Viluppuram Chinnaiahpillai Ganesan.

His talent was undeniable in C.N. Annadurai's play Sivaji Kanda Indhu Rajyam - the highly successful play led to Ganesan being given the name of the character he played.

Ganesan's debut film Parasakthi (1952) was a superhit and he became the face of DMK Films, the studio geared to promoting the political idealogy of the DMK political party. The film remains an important one in Tamil cinema.

The swashbuckling style and versatility that made him a superstar evolved to a maturity that lacks none of the charisma of his youth - for example, the 1970 success Vietnam Veedu (with Padmini).

His famous films include Poongothai/Pardesi and Pempudu Koduku (1953), Manohara (1954), Kalvanin Kadhali (1955), Tenali Raman ( a megahit) and Rangoon Radha of 1956, Makkali Petra Maharasi (1957), Maragatham (1959), Motor Sunderam Pillai (1970), and Pasumponn (1995).

SOURCE

So Many Cinemas
Author - B.D. Garga
Publishers - Eminence Designs Private Limited.

Encyclopaedia of Indian Cinema.
Author -Ashish Rajadhyaksha and Paul Willemen
Publishers -Oxford University Press.

Thanks

http://indiaheritage.org/perform/cinema/person/stars/sivaji.htm

DHANUSU

8th July 2007, 02:25 PM

நடிகர் திலகம் மறைந்துவிட்டார் என்பதை விட, உலகெங்கிலும் உள்ள தமிழ் உள்ளங்களில் என்றென்றும் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறார் என்பதுதான் உண்மை.

தாய் ராஜாமணிஅம்மாள்; தந்தை சின்னையா. ரயில்வே ஊழியரான சின்னைய்யா சுதந்திரப் போராட்டத்தில் ஈடுபாடு கொண்டவர். 6 வயது கணேசன் ஒரு நாடகக் குழுவில் வெள்ளைக்கார வீரனாக வேடமிட்டு நடித்ததை அறிந்து, கோபம் கொண்டு அடித்தார். நடிப்பில் இருந்த ஆர்வத்தினால் வீட்டை விட்டு ஓடிப் போய், திருச்சியில் முகாமிட்டிருந்த யதார்த்தம் பொன்னுசாமிப் பிள்ளை நாடகக் கம்பெனியில் சேர்ந்தார். அப்போது அங்கு பிரபலமாக இருந்த நடிகர் எம்.ஆர்.ராதா.

முதலில் பெண் வேடமிட்டு நடித்தார். நூர்ஜஹான் வேடத்தில் அவர் கதக் நடனம் ஆடும்போது ரசிகர்களின் கைதட்டல் காதைப் பிளக்கும்.

அண்ணாதுரையின் கதை, வசனத்தில் உருவான நாடகம் சிவாஜி கண்ட இந்து ராஜ்ஜியம். 95 பக்கங்கள் கொண்ட வசனத்தை மனப்பாடம் செய்து பேசி, நடித்தார். மராத்திய மன்னன் சிவாஜியாக நடித்ததைப் பாராட்டி, தந்தை பெரியார் சிவாஜி என்ற பட்டத்தை வழங்கினார். அன்று முதல் சிவாஜி கணேசன் ஆனார்.

1952ஆம் ஆண்டில் பராசக்தி படத்தின் மூலம் தமிழ்த் திரையில் அறிமுகமானார். கலைஞர் கருணாநிதியின் அனல் பறக்கும் வசனங்களுக்கு உயிர் கொடுத்தார்.

அவரது வசன உச்சரிப்பும், கதாபாத்திரமாகவே மாறி விடும் நடிப்பும், அவரைத் தமிழ்த் திரையுலகின் சகாப்தமாக்கியது.அவர் நடித்த பல படங்கள் இன்றும் நம் கண்ணில் உலவுகின்றன. திருவிளையாடல், திருவருட்செல்வர், வீரபாண்டிய கட்டபொம்மன், கப்பலோட்டிய தமிழன், கர்ணன், நவராத்திரி, தில்லானா மோகனாம்பாள் போன்ற படங்கள் காலத்தால் அழியாது என்றும் நிலைத்து நிற்கும்.

1960ஆம் ஆண்டு எகிப்து நாட்டில் கெய்ரோவில் நடைபெற்ற ஆசிய ஆப்பிரிக்க திரை விழாவில் வீரபாண்டிய கட்டபொம்மன் படத்துக்காக சிறந்த நடிகர் விருது பெற்றார். பத்மஸ்ரீ, பத்மபூஷன் விருதுகளும் பெற்றார். சிதம்பரம், அண்ணாமலைப் பல்கலைக் கழகம் கௌரவ டாக்டர் வழங்கியது. இந்திய திரைப்படத்துறையின் தாதா சாகிப் பால்கே விருது வழங்கி இந்திய அரசு அவரைக் கௌரவித்தது. பிரான்சு , அந்நாட்டின் உயர்ந்த செவாலியே கலை விருது வழங்கி சிறப்பித்தது.

நடிகர்திலகம், நடிப்புச் சக்கரவர்த்தி, நடிப்பின் இமயம், சிம்மக்குரலோன் என்றெல்லாம் அழைக்கப்படும் சிவாஜிகணேசன் ஒரு சகாப்தம்.

நான் நிரந்தரமானவன் அழிவதில்லை
எந்த நிலையிலும் எனக்கு மரணமில்லை

என்று சிவாஜி நடித்த ரத்தத் திலகம் படத்தில் கவியரசு கண்ணதாசன் பாடினார்.

ஆம், காவியத்தாயின் தலைமகன் சிவாஜிக்கு மரணமில்லை. அவர் நம் மனங்களில் நிரந்தரமாக வாழ்ந்து கொண்டுதான் இருக்கிறார். அவர் நினைவாக இந்த பாடல்களை பழைய படப் பாடல்கள் பக்கத்தின் சார்பாக உங்களுக்கு அளிக்கிறோம்.

--------------------------------------------------------------------------------
Font Murasu anjal
For downloading

http://www.kalkionline.com/downloads/downloadfonts.asp

Courtesy

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

[tscii:435bf1b2d0][/tscii:435bf1b2d0]

DHANUSU

8th July 2007, 02:28 PM

சிவாஜி சினிமாவுக்கு வந்த கதை...

கே.என்.ரத்தினம் என்பவர் தனது தேவி நாடக சபாவுடன் கடலூரில் தங்கி 'பெண்', 'மனோகரா', 'பராசக்தி' ஆகிய நாடகங்களை நடத்திக் கொண்டிருந்தார். திராவிடர் கழகத்தவரான பாவலர் பி.பாலசுந்தரம் எழுதிய 'பராசக்தி' நாடகம் தேவி நாடக சபாவின் புகழ் பெற்ற நாடகம். அந்த நாடகத்தை எந்த ஊரில் நடத்தினாலும் சினிமாப் படங்களுக்கு வசூல் குறைந்துவிடும். அந்த அளவு மக்களால் விரும்பப் பெற்ற நாடகம் அது. 'பராசக்தி' நாடகத்தைப் பார்க்க மெய்யப்ப செட்டியாரை கடலூருக்குக் கூட்டிக் கொண்டு போனார் பி.ஏ.பெருமாள். செட்டியாருக்கு நாடகம் பிடித்துப் போய் விட்டது. பாவலர் பி.பாலசுந்தரத்தை வரவழைத்து பி.ஏ.பெருமாளுக்காக விலை பேசி வாங்கிக் கொடுத்தார் செட்டியார்.

அண்ணாதுரையின் 'நல்ல தம்பி'யை இயக்கிய கிருஷ்ணன்-பஞ்சுவை 'பராசக்தி'யை இயக்கச் சொன்னார் செட்டியார். ஏற்கனவே அண்ணாதுரையைப் போல சில படங்களின் மூலம் புகழ் பெற்றவரும் தி.மு.க.வின் முக்கியஸ்தருமான மு.கருணாநிதியை பராசக்திக்கு வசனம் எழுத ஏற்பாடு செய்தார்.

'பராசக்தி'யின் கதானாயகனாக கே.ஆர்.ராமசாமியை நடிக்க வைக்கலாம் என்றார் செட்டியார். தி.மு.க.வின் பிரதான கலைஞராக கே.ஆர்.ராமசாமி அப்போது விளங்கினார்.

"ஒரு புது நடிகரைப் போடலாம். வேலூரில் சக்தி நாடக சபா நாடகங்களைப் பார்த்தேன். 'விதி' நாடகத்தில் கணேசன் என்கிற பையன் நன்றாக நடிக்கிறான். அந்தப் பையனை நாயகனாகப் போட்டு இந்த 'பராசக்தி'யை எடுக்க வேண்டும்" என்றார் பி.ஏ.பெருமாள்.

கணேசனின் நாடக நடிப்பை திண்டுக்கல்லில் பார்த்துவிட்டு வந்தார் செட்டியார். "டிராமாவில் நடிப்பது வேறு. இதுவரை கணேசன் எந்த சினிமாவிலும் நடிக்கவில்லை. பெயிலியர் ஆகி விட்டால் என்ன செய்வது? இதுவே நீங்கள் என்னுடன் கூட்டுச் சேர்ந்து நடிக்கும் முதல் படம். ரிஸ்க் வேண்டாம்." என்று பெருமாளிடம் கூறினார் செட்டியார்.

"இல்லை இல்லை. கணேசனையே நடிக்கச் சொல்வோம். பிற்காலத்தில் மிகச் சிறந்த நடிகனாக வருவான் நீங்களே பாருங்கள்!" என்று கூறினார் பெருமாள்.

திருச்சியில் சக்தி நாடக சபை முகாமிட்டிருந்தபோது கணேசனைத் தேடி வந்து பிடித்தனர் பெருமாள், மற்றும் இயக்குனர்கள் கிருஷ்ணன்-பஞ்சு. பராசக்தி படப்பிடிப்பு தொடங்கியது. சுமார் மூவாயிரம் அடி படம் வளர்ந்து விட்டது. செட்டியார் எடுத்த படத்தைப் போட்டுப் பார்த்தார். செட்டியார் முகத்தில் பூரிப்பு. சந்தோஷம். "கணேசன் தமிழகத்தின் பெயரை காப்பாற்றுவான். 'பராசக்தி'யில் அவனே தொடர்ந்து நடிக்கட்டும்" என்று கூறினார். 'பராசக்தி' 1952, அக்டோபர் 17ம் தேதி திரையிடப் பட்டு தமிழகமெங்கும் பெரும் வெற்றி கண்டது.

இன்று நாம் பார்த்தாலும் சற்றும் சலிக்காத, உணர்ச்சி மிகுந்த இப் படத்திலிருந்து இரண்டு பாடல்கள்...

Thanks
http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

[/tscii]

DHANUSU

8th July 2007, 02:29 PM

[tscii:2929ad2073]
Movie: Manohara

மனோகரா (1954)

'மனோகரா' பம்மல் சம்பந்த முதலியாரின் சுகுண விலாஸ் சபாவும், தமிழ்நாட்டின் வேறுபல நாடகக் குழுக்களும் மேடையில் நடத்தி வந்த நாடகம். மு.கருணாநிதி திரைக்கதை, வசனத்தில் திரை வடிவம் பெற்றது. எல்.வி.பிரசாத் இயக்கி, மிகப் பெருமளவில் பேசப் பட்டது. வசூலிலும் வெற்றி பெற்ற படம்.

இந்தப் படத்தின் விளம்பரங்களில்தான் வெறும் மு.கருணாநிதி கலைஞர் மு.கருணாநிதியாக முதன் முதலில் அடையாளப் படுத்தப்பட்டார்.

மன்னன், மனைவியை ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு ஆடல் அழகி வசந்தசேனையிடம் மண்டியிட்டுக் கிடக்கிறான். மகன் மனோகரன் வளர்ந்து, தாயின் துயர் துடைக்க முயல்கிறான். ஆனால் தன் வயிற்று மகனுக்கு மகுடாபிஷேகம் செய்ய வசந்தசேனை முயல்கிறாள்.

வசந்த விழாவில் வசந்தசேனையை ஏளனமாகப் பேசியதற்காக, மகன் மனோகரனை தர்பாரில் மன்னிப்புக் கேட்கச் சொல்கிறார் மன்னர் புருஷோத்தமன். மனோகரன் மறுத்துவிடவே அவனை 'வேசி மகன்' என்று வசை பாடுகிறார். தன் தாயை வேசி என்று கூறிய தந்தையைப் பார்த்து கோபத்துடன் மனோகரன், பிணைத்திருந்த இரும்பு சங்கிலியை அறுத்துக் கொண்டு தந்தையைக் கொல்லப் பாய்கிறான்.

அந்த இடத்தில் சிவாஜிக்கு (மனோகரன்) அனல் தெறிக்கும் வசனம்...

"புருஷோத்தமரே! புரட்டுக்காரியின் உருட்டு விழியில் உலகத்தைக் காண்பவரே! மானமொன்றே நல்வாழ்வெனக் கொண்டு வாழ்ந்த மறவேந்தர் பரம்பரையில் மாசாக வந்தவரே! மயிலுக்கும் மந்திக்கும் வித்தியாசம் தெரியாத மதிவாணரே! குளிர்நிலவைக் கொள்ளிக்கட்டையெனக் கூறிய குருடரே! என் தாய் அன்பின் பிறப்பிடம், அறநெறியின் இருப்பிடம், கருணை வடிவம், கற்பின் திருவுருவம், மாசற்ற மாணிக்கம், மாற்றுக் குறையாத தங்கம். அவர்களை அவதூறு கூறிய அங்கங்களை பிளந்தெறிவேன். இந்த துரோகப் பேச்சுக்கும் உம்மைத் தூண்டிவிட்ட துரோகியின் உடலை துண்டாடுவேன். துணிவிருந்தால், தோளில் வலுவிருந்தால், எடுத்துக் கொள்ளும் உமது வாளை. தடுத்துக் கொள்ளும் உமது சாவை. தைரியமில்லாவிட்டால் தளுக்குக்காரியின் குலுக்குச் சிரிப்பிலே நீர் கோழையாகிவிட்டிருந்தால் ஓடிவிடு. புறநானூற்றின் பெருமையை மூட வந்த புழுதிக் காற்றே! புறமுதுகு காட்டி ஓடும்! கலிங்கத்துப் பரணியை மறைக்க வந்த காரிருளே! கால் பிடரியில் இடிபட ஓடும்.. ஓடும்.. ஓலமிட்டு ஓடும்.. ஓலமிட்டு ஓடும்.. ஓங்காரக் கூச்சலிட்டு ஓடும். ஏன், அவமானமாக இருக்கிறதா? என் அன்னையை தூஷ’த்த சின்னஞ்சிறு புழுவே, ஏன் சிலையாக மாறிவிட்டீர்? ஏ ராஜவிக்ரமே! பழி வாங்கும் பக்தன் பூஜை செய்ய வந்திருக்கிறான். அப்படியே நில்லும்! அசையாமல் நில்லும்! இந்த சித்து வேலைக்காரியின் ரத்தத்தைக் கொண்டு உமக்கு அபிஷேகம் செய்கிறேன். இந்த நாசக்காரியின் நரம்புகளால் உமக்கு மாலை சூட்டுகிறேன். முல்லைச் சிரிப்பென புகழ்வீரே, மோக போதையில். அந்தப் பல்லை எடுத்து உமக்கு அர்ச்சனை செய்கிறேன்."

மனோகரா படம் ஒரே சமயத்தில் தமிழ், தெலுங்கு இரு மொழிகளிலும் ஒரே சமயத்தில் தயாரிக்கப்பட்டது. எல்.வி.பிரசாத் இயக்கியிருந்தார். இரு மொழிகளிலும் பிரபலமான கண்ணாம்பா, சதாசிவராவ், கிரிஜா, பண்டரிபாய், டி.ஆர்.ராஜகுமாரி, எஸ்.எஸ்.ராஜேந்திரன் ஆகியோர் நடித்திருந்தனர். மேலே காணப்பட்ட நீண்ட நெடிய வசனங்களை தெலுங்கிலும் பேசி, தெலுங்கு மனோகரனாகவும் சிவாஜி நடித்தார்.

தமிழ் மனோகரா வெளியான நாள் 3.3.1954. தெலுங்கு மனோகரா வெளியான நாள் 3.6.1954. இந்தி மனோகரா (டப்பிங்) படமும் அதே நாளில் வெளிவந்தது. பராசக்திக்குப் பின், இப் படம் மிகப் பெரும் வெற்றியடைந்து சிவாஜியை தமிழில் பிரதான திரை நாயகனாக நிலை நிறுத்தியது.

Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

[/tscii:2929ad2073][tscii:2929ad2073][/tscii:2929ad2073]

DHANUSU

8th July 2007, 02:31 PM

[tscii:4f74159f73]Movie: Saarangadhara

1958ஆம் ஆண்டு வந்த திரைப்படம் சாரங்கதாரா. சிவாஜியின் ஜோடியாக ராஜ சுலோச்சனா நடித்தார். (அவர்கள் இருவரும் ஜோடியாக நடித்த இன்னொரு படம் படித்தால் மட்டும் போதுமா.) இளவரசன் சாரங்கனை விரும்பும் சிற்றன்னையாக நடித்தவர் பானுமதி.

படத்தின் இசையமைப்பு ஜி.ராமனாதன். டி.எம்.எஸ்.ஸ’ன் ஆரம்ப காலக் குரலில் மிக இனிமையாக ஒலிக்கிறது "வசந்தமுல்லை போலே வந்து அசைந்து ஆடும் பெண் புறாவே". சிவாஜிக்கென்று குரலில் நடிக்காத டி.எம்.எஸ்.ஸ’ன் பாடல் அது. "இந்திர வில் நீயே, சந்திர ஒளி நீயே" என்று அனாயாசமாக உச்சத்துக் போகிறார். பாடலின் ஆரம்பத்தில் வரும் வசனத்தில்

இந்தப் புறா ஆட வேண்டுமானால் இளவரசர் பாட வேண்டும்

ஓ பாட வேண்டுமோ

என்ற சிவாஜியின் பதில் குரல் நமக்கு போனஸாகக் கிடைக்கிறது.

"கண்களால் காதல் காவியம் செய்து காட்டிடும் உயிர் ஓவியம்" டி.எம்.எஸ். - ஜிக்கி குரல்களில் கேட்டு ரசித்து மகிழக் கோடிய டூயட் பாடல்.

Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

[/tscii:4f74159f73]

DHANUSU

8th July 2007, 02:32 PM

[tscii:9a9990f88d]Movie: Utthamaputhiran

யாரடி நீ மோகினி (உத்தம புத்திரன்)

சிவாஜி முதன் முதலாக இரட்டை வேடமிட்ட படம் உத்தமபுத்திரன் (1958). பதினெட்டு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு , பி.யூ.சின்னப்பா நடித்து சக்கைப் போடு போட்ட படம். Man in the iron mask கதையைத் தழுவி ஸ்ரீதர் திரைக்கதை அமைத்து வசனம் எழுதினார். மாமனால் (நம்பியார்) வளர்க்கப்படும் விக்கிரமனாகவும், காட்டில் வாழும் இன்னொரு வாரிசான பார்த்திபனாகவும் இரு வேடங்களில் அசத்தியிருந்தார் சிவாஜி. ஆடல், பாடல், மது, மங்கை போதைகளில் களியாட்டமிடும் விக்கிரமனாக வித்தியாசமான ஸ்டைல் காட்டி ஒரு பக்கம். அமைதியே உருவான, தாயின் மீது பாசம் கொண்ட சாந்தமான பார்த்திபனாக இன்னொரு பக்கம். ஸ்ரீதரின் வசனம் ஒரு சிறப்பு. சண்டைக் காட்சிகளிலும் தன் திறமையைக் காட்டியிருந்தார் சிவாஜி. காட்டில் வளரும் சிவாஜியின் வளர்ப்புத் தந்தையாக நடித்தவர் பிரபல ஸ்டண்ட் நடிகர் சோமு. சகோதரனின் தலையில் இரும்புக் கவசத்தை மாட்டும் காட்சியில் கண்ணாம்பா அனல் பொறிக்கும் வசனத்தால் உயிர் கொடுத்தார். தலையில் இரும்புக் கவசத்துடன் சிவாஜி தோன்றும் காட்சிகள் புதுமையாக இருந்தன. இன்றும் பார்த்து ரசிக்கக் கூடிய படமாக இருக்கிறது.

ஜி.ராமனாதனின் இசை படத்தின் வெற்றிக்கு துணை புரிந்தது. கானடா ராகத்தில் அமைந்த மிகச் சிறந்த பாடல் "முல்லை மலர் மேலே". இன்னொரு இருகுரலிசை " அன்பே அமுதே அருங்கனியே". லீலா பாடிய " காத்திருப்பான் கமலக் கண்ணன்", சுசிலா, ஜிக்கி குரல்களில் "மண்ணுலகெல்லாம் பொன்னுலகாக மாறிடும் வேளை" எல்லாம் வெற்றிப் பாடல்களாக அமைந்தன. ஆர். பாலசரஸ்வதிதேவி, ஏ.பி. கோமளா குரல்களில் இனிய தாலாட்டுப் பாடல் "ஆளப் பிறந்த என் கண்மணியே".

"யாரடி நீ மோகினி" ராக் இசையின் நடையில் அமைந்த துள்ளல் பாடல். அதில் '' நானும் நீயும் நல்ல ஜோடி " என்று நீளமான சரணத்தை ஒரே மூச்சில் பாடுவார் ஜிக்கி. "இது உனக்கு வராது. ரெண்டு நாள் முயற்சி செய்துட்டு வா" என்றார் ராமனாதன். " எனக்கா வராது? இப்பவே பாடிக் காட்டுறேன் பாருங்கள் " என்று பல முறை ப்ராக்டிஸ் செய்து, ஒரே மூச்சில் பாடினார் ஜிக்கி.

Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

--------------------------------------------------------------------------------

[/tscii:9a9990f88d][tscii:9a9990f88d][/tscii:9a9990f88d]

DHANUSU

8th July 2007, 02:33 PM

[tscii:3b8c5ad1ab]Movie: Ambikapathy

சிந்தனை செய் மனமே (அம்பிகாபதி)

கவிச் சக்கரவர்த்தி கம்பன் மகன் அம்பிகாபதி - சோழன் மகள் அமராவதி ஆகிய இருவரின் அமரக் காதல் அனைவரும் அறிந்தது. மரணத்தில் முடிந்த அவர்களின் காதல், காதலர்களின் தோல்விக்கு ஒரு அடையாளச் சின்னமாகி விட்டது. 1936ஆம் ஆண்டு வந்த எம்.கே.தியாகராஜ பாகவத நடித்த அம்பிகாபதி திரைப்படம் மாபெறும் வெற்றி அடைந்தது. இளங்கோவனின் வசனம் மிகப் புதுமையாக இருந்தது. 1957ல் ஏ.எல்.žனிவாசன் தயாரிப்பில் சிவாஜி, பானுமதி நடித்த அம்பிகாபதி படம் வெற்றி பெறவில்லை. எனினும், ஜி.ராமனாதன் இசையமைத்த அந்தப் படத்தின் பாடல்கள் பிரபலமடைந்தன. முகாரி ராகத்தில் "வாடா மலரே தமிழ்த் தேனே" என்ற இனிமையான டூயட் பாடல் ஒன்று அமைத்தார். "கையிலே இனிப்பதென்ன கண்ணபெருமானே" என்ற பாரதியின் பாடல் வரிகளை மாற்றி "கையிலே இனிப்பதென்ன கன்னி இளம்மானே" என்ற பாடலை இயற்றினார் கவியரசர்.

கவிச் சக்கரவர்த்தி கம்பராக அந்நாளில் புகழ் பெற்ற எம்.கே.ராதா நடித்திருந்தார். ராஜ சபையில் நடக்கும் பாட்டுப் போட்டியில், அம்பிகாபதி காதல் ரசம் இல்லாத 100 பாடல்களைப் பாட வேண்டும். தவறினால் மரண தண்டனை என்கிறார் மன்னர். அதற்கு ஒப்புக் கொண்டு, போட்டி ஆரம்பிக்கிறது. அம்பிகாபதி பாடும் தொடக்கப் பாடல்களில் ஒன்றே "சிந்தனை செய் மனமே".
Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

--------------------------------------------------------------------------------

[/tscii:3b8c5ad1ab]

DHANUSU

8th July 2007, 02:35 PM

[tscii:ba1c92575d]Movie: Shanti

யார் அந்த நிலவு, ஏன் இந்தக் கனவு (சாந்தி)

ஏ.எல்.žனிவாசன் தயாரிப்பில், இயக்குநர் பீம்சிங் இயக்கத்தில் வந்த படம் சாந்தி. சிவாஜியின் 103வது படம். சந்தானம் என்ற கதாபாத்திரம் சிவாஜிக்கு. நண்பர் எஸ்.எஸ்.ஆர். சந்தர்ப்பவசத்தால் கண்ணிழந்த விஜயகுமாரிக்கு கணவனாகிறார். தன்னை ஏமாற்றி விட்டார்கள் என்று நினைத்து காணாமல் போகிறார். சாந்திக்கு கணவனாக நடிக்க வேண்டிய இக்கட்டான சூழ்நிலை சிவாஜிக்கு. காதலி தேவிகா காத்திருக்கிறார். தன் கணவன் தன்னிடம் ஏன் நெருங்கி வரவில்லை என்ற சாந்தியின் மனமும் சந்தானத்துக்குப் புரிகிறது. தீராத மனக்குழப்பத்தில் இருக்கும் சந்தானத்தின் நிலையை பாடலில் சொல்லலாம் என்று கண்ணதாசன் பாடல் எழுதி, விஸ்வநாதன் - ராமமூர்த்தி இசையில் டி.எம்.எஸ் பாடி "யார் அந்த நிலவு" பாடல் பதிவாகி விட்டது.

சிவாஜி நடிக்க வேண்டும். படப்பிடிப்புக்குழுவினர் தயாராகக் காத்திருந்தார்கள். பாடலைக் கேட்ட சிவாஜி படப்பிடிப்பைத் தள்ளி வைத்து விட்டார். தொடர்ந்து 3 நாட்கள் நடிக்க வரவில்லை. அனைவருக்கும் ஒரே குழப்பம். இயக்குநர் பீம்சிங் " பாடல் பிடிக்கவில்லையா அல்லது வேறு ஏதாவது காரணமா?" என்று சிவாஜியிடம் நேரடியாகக் கேட்டார்.

"கவிஞர் நன்றாகப் பாடல் எழுதிட்டார். விஸ்வநாதன் மிக அருமையாக இசையமைத்திருக்கிறார். டி.எம்.எஸ் பாவங்களோடு அற்புதமாகப் பாடிட்டார். மூன்று பேரும் தங்கள் திறமையைக் காட்டி விட்டார்கள். இவர்கள் மூவரையும் நான் நடிப்பில் ஜெயிக்க வேண்டும். அதனால்தான் இந்தப் பாடல்காட்சியில் எப்படி நடிப்பில் வித்தியாசத்தைக் காட்டுவது என்று இரவுபகலாக சிந்தித்துக் கொண்டிருக்கிறேன். நாளைக்கு வந்து நடித்து விடுகிறேன். நீங்கள் கவலைப்படாமல் போங்கள்" என்று கூறி பீம்சிங்கை அனுப்பி வைத்தார் சிவாஜி.

அந்தக்காட்சியில் ஸ்டைலாக நடந்தபடி, ஒரு கை பாண்ட் பாக்கெட்டில் இருக்க, இன்னொருகை சிகரெட்டைப் புகைத்தபடி, முழுப்பாடலை முக பாவங்கள், கையசைவுகள், என்று வித்தியாசமாக நடித்து அசத்தி விட்டார் சிவாஜி.

இன்றும் மெல்லிசைமன்னர் மறக்காமல் நினைவுகூறும் பாடல் அது. "கவிஞர் நல்லா பாடல் எழுதினார். நானும் ராமமூர்த்தியும் வித்தியாசமா மெட்டமைச்சோம். டி.எம்.எஸ். பாவத்தே'டு நல்லா பாடிட்டார். ஆனால் எங்க மூணு பேரையும் தூக்கி சாப்டுட்டார் சிவாஜி. படத்துல அந்தப் பாட்டை பாக்குறப்போ கடைசியில் நின்னது சிவாஜிதான்." மெல்லிசைமன்னர் சொன்னது முற்றிலும் உண்மை. முடிவில் அந்தப் பாடல்காட்சியில் வெற்றி பெற்றது சிவாஜிதான்.

சாந்தி படம் பற்றி சிவாஜியின் கருத்து: "To be or not to be! அதுதான் அந்தப் படத்தின் கேள்வி! தஞ்சைவாணன் எழுதிய மனப் போராட்டக் காட்சி இன்னும் என் மனதில் இருக்கிறது."

சாந்தியில் சிவாஜியின் தோற்றத்திலிருந்து நடிப்பும் காட்சிக்கு காட்சி மாறுபத்ததாக இருந்தது. ஆரம்பக் காட்சியில் எஸ்.எஸ்.ஆர். போன்ற நண்பர்களோடு காரில் சென்றபடி "வாழ்ந்து பார்க்க வேண்டும்- அறிவில் மனிதனாக வேண்டும்" என்று பொறுப்பான இளைஞர்களாக வாழ்வோம் என்று சபதம் செய்தபடி ஜாலியாக பாடிச் செல்லும் காட்சியில் சிவாஜியின் இளமைத் துடிப்பு புலப்படும்.

தேவிகாவோடு சிவாஜிக்கு டூயட் காட்சியொன்று உண்டு. தேவிகா பாடுவதாக அமைந்த

நெஞ்சத்திலே நீ நேற்று வந்தாய்
நேற்று முதல் ஓர் நினைவு தந்தாய்

யென்ற பாட்லில் சிவாஜியின் ரியாக்ஷன் விசிலில் பதில் சொல்வது போன்றாகும். விசிலடிப்பதில் கூட பல பாவம் காட்ட முடியும் என்பதற்கு சிவாஜி அந்த காட்சியில் ஒரு உதாரணமே காட்டியிருந்தார். குறும்புத்தனமாக போர்வையை தேவிகாவோடு சேர்த்து மூடிக்கொண்டு அவர் நடிக்கையில் தியேட்டரில் ரசிகர்களின் விசில் பறக்கும்.

இன்னொரு காட்சியில் தன் தாயாராக வரும் சந்தியாவிடம் தேவிகா மீதுள்ள தன் காதலை சிவாஜி எடுத்துச் சொல்வார். முகம் பார்த்துப் பேச வெட்கப்பட்டுக் கொண்டு கோணிச் சாய்ந்தபடி ஒரு பெண்ணைப் போல் நாணிக் கோணி பேசுவதும் அதை சந்தியா சிரித்தபடி ரசிப்பதும் - அபாரமான காட்சி. இப்படி படத்தில் பல சுவையான காட்சிகள்.

படத்தில் சிவாஜியின் ஹேர்ஸ்டைல் பீட்டில்ஸ் கிராப் போல் அழகாக இருக்கும். உணர்ச்சிகரமான காட்சிகளில் அவரது நெற்றியில் விழுந்து நிற்கும் முடுக்கற்றைகள் கூட சிலிர்த்து எழும்.

'பா' வரிசையிலீருந்து விலகி நின்று எடுக்கப்பட்ட படம் என்றாலும் 'சாந்தி' வெற்றிகரமாக அமைந்தது.

Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

--------------------------------------------------------------------------------

[/tscii:ba1c92575d]

VENKIRAJA

8th July 2007, 02:36 PM

Mr.dhanusu,pls edit ur post to unicode font....unable to decipher!

DHANUSU

8th July 2007, 02:42 PM

[tscii:1518563bd8]Movie: Thiruvilayaadal

‘ட்டும் நானே, பாவமும் நானே (திருவிளையாடல்)

'திருவிளையாடல்' படத்தில் வரும் இப் பாடலுக்கு இசை அமைத்தவர் K.V.மகாதேவன் அவர்கள். படம் வெளி வந்தவுடன் தியேட்டரில் இப் பாடலை பார்த்துவிட்டு அவர் சொன்னது: "பாட்டும் நானே பாடலுக்கு சிவாஜியின் நடிப்பு மிகச் சிறந்தது. பாடலைப் பார்த்த போது, இதை நான் இசை அமைத்து TMS பாடியது என்பதையே ஒரு கணம் நான் மறந்து விட்டேன்". K.S. பிரசாத், மாஸ்கிங் முறையை பின்பற்றி இரண்டு சிவாஜி, மூன்று சிவாஜி, ஐந்து சிவாஜி என்று மாற்றி மாற்றி பிரமாதமாக படமாக்கப் பட்ட பாடல். மாஸ்கிங் முறையில் படமாக்கப் பட்ட பாடல் என்ற உணர்வே இல்லாத அளவு சிவாஜியின் நடிப்பும், ஐந்து சிவாஜிகளும் ஒருவரையொருவர் பார்த்து ரியாக்ட் செய்தபடி இசைத்து நடிப்பதும், அதை நாம் பார்த்து ரசித்ததும் ஒரு பொற்கால அனுபவம் என்றே சொல்லலாம்.

திருவிளையாடலில் சிவாஜியின் நடிப்பு பற்றி இன்னொன்றும் சொல்லியே ஆக வேண்டும். படம் எடுக்க ஆரம்பித்த தருவாயில், யாரோ ஒருவர், "கடவுளாகிய சிவன் எப்போதும் கண் இமைப்பதில்லை" என்று சொல்ல, அதை žரியஸாக எடுத்துக் கொண்டு, படம் முழுக்க மிக சிரமப்பட்டு கண் இமைக்காமலேயே நடித்தார். சிவன் ருத்ர தாண்டவம் ஆடும் மிகக் கடினமான காட்சியில் கூட அவர் இமைக்கவில்லை. நாம் படம் பார்க்கும் போது, அப்படி சிவாஜி கண் இமைக்காமல் இருந்ததை கவனிப்பதற்கே சிரமப் பட வேண்டியிருக்கும். பல சோதனைக்கு தன்னை ஆளாக்கிக் கொண்டு, உடலையும் மனதையும் வருத்திக் கொண்டு, தான் நடிக்கும் வேடங்களின் மேன்மைக்காகப் பாடு படுகின்றவர் சிவாஜி என்பதற்கு 'திருவிளையாடல்' ஒரு உதாரணம்.

Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

--------------------------------------------------------------------------------

[/tscii:1518563bd8]

DHANUSU

8th July 2007, 02:43 PM

Mr.dhanusu,pls edit ur post to unicode font....unable to decipher!

Please tell me how to do that. I have tried conversion to Unicode, through edit mode but still it is not in readable form. Please help

DHANUSU

8th July 2007, 02:44 PM

[tscii:dc1974873a]Movie: Karnan

உள்ளத்தில் நல்ல உள்ளம் உறங்காதென்பது (கர்ணன்)

இரவும் நிலவும் வளரட்டுமே (கர்ணன்)

மகாபாரதத்தில், கர்ணன் மிகச் சிறந்த கொடையாளி. தர்மத்திலிருந்து தவறாதவன். மாபெரும் வீரன். செஞ்சோற்றுக்கடன், நன்றி இவற்றின் மறு வடிவம். கர்ணன் திரைப்படம் சிவாஜியின் திரையுலக வரலாற்றில் ஒரு மைல்கல். பி.ஆர்.பந்துலு மிகுந்த பொருட்செலவில் தயாரித்த படம். கர்ணன் கதையை சந்திரலேகா, ஒளவையார் போல பிரம்மாண்டமாகத் தயாரிக்க எஸ்.எஸ். வாசன் எண்ணியிருந்தார். பந்துலுவும், சிவாஜியும் கேட்டுக் கொண்டதால், அவர் விட்டுக் கொடுக்க, பந்துலு கர்ணன் படத்தைத் தயாரித்தார். ஆரம்ப காலத்தில் சிவாஜி நடித்த சக்தி நாடக சபையின் சக்தி கிருஷ்ணசாமி வசனம் எழுதினார். வாகினி ஸ்டுடியோவில் பிரம்மாண்டமான அரங்குகள் அமைக்கப்பட்டன. ஆர்ட் டைரக்டர் கங்கா.

உணர்ச்சிகள் நிறைந்த, சிக்கலான கர்ணன் கதாபாத்திரத்தை சிவாஜி சவாலாக ஏற்று நடித்தார். கர்ணனோடு ஒட்டிப் பிறந்த கவசத்தையும், குண்டலங்களையும் யாசகமாகப் பெற வந்த இந்திரனிடம், ரத்தம் சொட்டச்சொட்ட கர்ணன் எடுத்துக் கொடுக்கும் காட்சியில் சிவாஜியின் நடிப்பு உன்னதமானது. கர்ணன் - துரியோதனன் இருவரின் உன்னத நட்பை சிவாஜியும் அசோகனும் சிறப்பாக வெளிப்படுத்தினார்கள். தன்னைப் பெற்ற தாய் குந்திதேவி என்று அறியும்போதும், தாயைச் சந்திக்கும்போதும் சிவாஜியின் நடிப்பு கண்கலங்க வைத்து விடுகிறது. படத்தின் பாடல் காட்சிகளில் சிவாஜி மிகுந்த ஈடுபாடு காட்டினார். மழை கொடுக்கும் கொடையும் ஒரு இரண்டு மாதம் பாடல் ஒரே டேக்கில் பதிவானது. இரவும் நிலவும் வளரட்டுமே பாடல் கர்னாடக மாநிலத்தில் பேளூர், ஹளபீடு ஆகிய புராதன சிற்பங்கள் நிறைந்த இடங்களில் படமாக்கப் பட்டது. உள்ளத்தில் நல்ல உள்ளம் பாடல் பதிவு செய்யப் படுவதற்கு முன் žர்காழியிடம் " நீங்கள் பாடுகின்ற இந்தப் பாடலால் இந்தக் காட்சி பிரமாதமாக அமைய வேண்டும். அற்புதமாகப் பாட வேண்டும் " என்று சிவாஜி ஊக்குவித்தார். எத்தனை அம்புகள் பாய்ந்தாலும் கர்ணன் அளித்த கொடையும், தர்மமும் அவனைக் காத்து நிற்கும். அவன் உயிரைப் போக்க முடியாது என்பதை அறிந்த கிருஷ்ணன், ஏழை அந்தணன் வேடமிட்டு வீழ்ந்து கிடக்கும் கர்ணனிடம் யாசகம் கேட்கிறான். " இந்த நிலையில் உன்னிடம் கொடுப்பதற்கு என்னிடம் என்ன இருக்கிறது? இருப்பதைக் கேள். தருகிறேன். " என்கிறான் கர்ணன். "உன் புண்ணியத்தை, தர்மத்தின் பலனை நீ எனக்குக் கொடு " என்கிறான் அந்தணன். கர்ணன் தன் ரத்தத்தால் கழுவி, தான் செய்த தர்மத்தின் பலனை கிருஷ்ணனுக்குக் கொடுக்கிறான். கிருஷ்ணன் தனது விஸ்வரூப தரிசனத்தைக் கர்ணனுக்குக் காட்டுகிறான்! இந்தக் காட்சியில் என்.டி.ராமராவின் நடிப்பும், நிராயுதபாணியான கர்ணன் மீது எப்படி அம்பு வீசிக் கொல்வது என்ற முத்துராமனின் தயக்கமும் , எல்லாம் இழந்த நிலையில் சிவாஜியின் அதியற்புத நடிப்பும் காலத்திற்கும் நிலைத்து நிற்கும்.

தாய்க்கு நீ மகனில்லை
தம்பிக்கு அண்ணனில்லை
ஊர்ப் பழி கொண்டாயடா - நானும்
உன் பழி கொண்டேனடா

என்ற வரிகளில் சிவாஜியின் நடிப்பு மெய்சிலிர்க்க வைக்கும். பாடல் வரிகள், இசை, படமாக்கம், நடிப்பு அனைத்தும் சேர்ந்து இந்தப் போர்க்களப் பாடல் காலத்தால் அழியாத பாடலாக நிற்கிறது.

போர்க்களக் காட்சிகள்

போர்க்களக் காட்சிகள் ராஜஸ்தான் மாநிலத்தில் ஜெய்ப்பூரில் படமாக்கப் பட்டது. ஜெய்ப்பூரிலிருந்து 8 கிலோமீட்டர் தொலைவில் உள்ள ராணுவ வீரர்கள் துப்பாக்கி சுடப் பயிற்சி பெறும் பொட்டல் வெளியில் படமாக்கினார்கள். பல சிக்கல்கள் தாண்டி ராணுவத்தின் அனுமதி பெற்ற பின்னர் படப்பிடிப்பு நடந்தது. ராணுவத்தினர் பயன்படுத்தும் குதிரைப்படை, யானைகள் கிடைத்தன.ஜெய்ப்பூர் மகாராஜா அயல்நாட்டிலிருந்து இறக்குமதி செய்த நான்கு குதிரைகள், குதிரைகள் இழுக்கும் கோச்சு வண்டிகள் ,அரண்மனையிலிருந்து யானை, குதிரை இவற்றை அலங்கரிக்கும் சேணங்கள், அம்பாரிகள் இவற்றை பயன்படுத்திக் கொள்ள மகாராஜா அனுமதித்து பல உதவிகள் செய்தார். ராணுவக் குதிரைகள் வண்டி இழுக்கப் பழக்கப்பட்டவை அல்ல. அதனால் ஜெய்ப்பூரில் டோங்கா இழுக்கும் குதிரைகளைக் கொண்டு ரதங்களை இழுக்க வைத்தார்கள். 150 அடி இடைவெளி விட்டு ராணுவக் குதிரைகளை நிறுத்தி வைத்தார்கள். குதிரை போன்ற மிருகங்களுக்கு அன்று இந்தியாவில் இன்சூரன்ஸ் முறை கிடையாது. அதனால் குதிரை ஒன்றுக்கு நஷ்ட ஈடாக 15000 ரூபாயும், குதிரை வீரர்களுக்கு 20000 ரூபாயும் கொடுப்பதாக ஒப்புக்கொண்டு பிரிமியமாக பத்தாயிரம் செலுத்தினார் பந்துலு. படப்பிடிப்புக்கு பல நாட்கள் முன்பாக சென்னையிலிருந்து தச்சர்கள், உதவி ஆர்ட் டைரக்டர்கள் ஜெய்ப்பூருக்கு வந்து, ரதங்களையும், மற்ற உபகரணங்களையும் செய்தார்கள். போர்க்காட்சிகளில் நடிக்க சென்னையிலிருந்து அழைத்துச் சென்றிருந்த துணை நடிகர்கள், ஸ்டண்ட் உதவியாளர்கள் போக மேலும் 1000 பேர் தேவைப்பட்டார்கள். ராஜஸ்தான் அரசு போலீஸ் படையிலிருந்து 200 பேரை அனுப்பியது. ஜெய்ப்பூர் நகரில் மைக்கை வைத்துக் கொண்டு, "பாரதப்போரை சினிமாவாகப் படம் பிடிக்கப் போகிறோம். படை வீரர்களாக நடிக்க வாருங்கள்" என்று 1000 பேர் திரட்டினார்கள். மொத்தம் பத்து நாட்கள் படப்பிடிப்பு நடந்தது. மிகப் பிரம்மாண்டமாகத் தயாரான கர்ணன் 14-1-1964 பொங்கலன்று வெளியானது.100 நாட்கள் ஓடியது. அந்த ஆண்டின் சிறந்த தமிழ்ப் படமாக ஜானாதிபதியின் விருது பெற்றது.
thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

--------------------------------------------------------------------------------

[/tscii:dc1974873a]

DHANUSU

8th July 2007, 02:55 PM

[tscii:a9913e154f]Movie: Baagapirivinai
பிறந்தாய் மகனே, ஏன் பிறந்தாயோ (பாகப் பிரிவினை)

ஜி.என்.வேலுமணியின் தயாரிப்பில் 1960 ஆம் ஆண்டு உருவான பாகப்பிரிவினை படத்தின் கதை, வசனம் எம். எஸ். சோலைமலை. திரைக்கதை அமைத்து இயக்கியவர் பீம்சிங்.

ஒற்றுமையாய் வாழ்வதாலே உண்டு நன்மையே
வேற்றுமையை வளர்ப்பதனாலே விளையும் தீமையே
நெஞ்சில் உண்டான அன்பையே துண்டாடி வம்பையே
உறவாகத் தந்திடும் சிலர் சொல்லை நம்பியே
வேற்றுமையை வளர்ப்பதனாலே விளையும் தீமையே

என்று படத்தின் பாடலில் வரும் மருதகாசியின் வரிகள் கதைச் சுருக்கத்தைச் சொல்கின்றன.

அலங்காநல்லூர் கிராமத்தில் வைத்திலிங்கம் (டி.எஸ்.பாலையா), சுந்தரலிங்கம் (எஸ்.வி.சுப்பையா) சகோதரர்கள் ஒரே குடும்பமாக ஊர் மெச்ச வாழ்கிறார்கள். வைத்திலிங்கத்தின் மனைவி அகிலாண்டம் (சி.கே.சரஸ்வதி). இவர்களுக்கு குழந்தை இல்லை. சுந்தரலிங்கத்தின் மனைவி மீனாட்சி (எம்.வி.ராஜம்மா). கன்னையன் (சிவாஜி), மணி (நம்பியார்) என்ற இரு பிள்ளைகள். அகிலாண்டத்தின் அண்ணன் மகன் சிங்காரம் (எம்.ஆர்.ராதா), தன் தங்கை அமுதாவுடன் (என்.லலிதா) கிராமத்துக்கு வருகிறான். மணிக்கு அமுதாவை மணம் செய்து கொடுத்து, அத்தையைத் தூண்டி விட்டு , ஒற்றுமையாக வாழ்ந்த குடும்பத்தைப் பிரிக்கிறான். பாகப்பிரிவினை நடக்கிறது.

கை, கால் விளங்காத கன்னையனை வேலைக்காரி பொன்னி (சரோஜாதேவி) திருமணம் செய்து கொள்கிறாள். கன்னையனுக்கும் , மணிக்கும் ஆண் குழந்தைகள் பிறக்கின்றன. மணி வேலைக்குப் பட்டணம் போகிறான். அகிலாண்டத்தின் சொத்தை அடகு வைத்துச் சிங்காரமும் சென்னைக்குச் சென்று , ஆட்டக்காரி அனார்கலியுடன் ஷோ கொட்டகை நடத்துகிறான். கன்னையனின் கை, கால்ளைக் குணப்படுத்த பொன்னியும் , கன்னையனும் சென்னை வருகின்றனர்.

கன்னையன் என்ற கை, கால்கள் விளங்காத எளிய கிராமத்து கதாபாத்திரத்தை நம் கண் முன் நிறுத்துகிறார் நடிகர் திலகம் சிவாஜி. தன் ஊனத்தை எண்னிக் கலங்கும்போதும் , கூட்டுக் குடும்பம் பிரிந்ததைக் கண்டு தவிக்கும்போதும் , சிங்காரத்தின் கொடுமையை எதிர்க்கும்போதும் , சொந்த சகோதரன் மணி தவறான வழியில் போகும்போதும் தனது நடிப்பின் பரிணாமத்தை வெளிப்படுத்துகிறார் சிவாஜி.

பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரம், கண்ணதாசன் பாடல்களுக்கு மெல்லிசை மன்னர்கள் இசையமைத்தனர். டி.எம்.எஸ்., லீலா குரல்களில் மிகக் குறைவான இசைக் கருவிகளுடன் ஒலிப்பதிவு செய்யப்பட்ட பாடல் 'தாழையாம் பூ முடித்து தடம் பாத்து நடை நடந்து'. மண்ணின் மணம் மாறாமல் என்றும் புதிதாக ஒலிக்கிறது. பாடலில் வரும் எம்.எஸ்.வியின். தன்னானே ஹம்மிங் பாடலுக்கு மெருகூட்டுகிறது. பாடல் வரிகளும் , பாடலின் மெட்டும் , குரல்களும், பாடலாக்கமும் அந்த மண்ணுக்கே நம்மை அழைத்துச் செல்கிறது. டி.எம்.எஸ்., லீலா குரல்களில் ஒலிக்கும்

தேரோடும் எங்க žரான மதுரையிலே
ஊரார்கள் கொண்டாடும் ஒயிலாட்டம்

இன்னொரு மண்ணின் மணம் மாறாத பாடல். மரத்தடிப் பிள்ளையாரைச் சுற்றி , கன்னையனை நொண்டிக்கை என்று தண்ணி தூக்க வந்த பெண்கள் கேலி செய்து பாடும்

புள்ளையாரு கோயிலுக்கு பொழுதிருக்க
வந்திருக்கும் புள்ளையாரு
இந்த புள்ளையாரு

பட்டுக்கோட்டையாரின் நையாண்டிப் பாடல்.

தன் உடல் ஊனத்தை எண்ணிக் கலங்கும் கன்னையனுக்கு ஆறுதல் கூறிப் பொன்னி பாடும்

தங்கத்திலே ஒரு குறையிருந்தாலும்
தரத்தினில் குறைவதுண்டோ? - உங்கள்
அங்கத்திலே ஒரு குறையிருந்தாலும்
அன்பு குறைவதுண்டோ?

சுசிலாவின் குரல் குறையின்றி ஒலிக்கிறது.

பாகப்பிரிவினையில் கண்ணதாசன் பாட்டெழுதியதில் ஒரு பின்னணி உண்டு. நானே ராஜா, தெனாலிராமன் என்னும் திரைப்படங்களில் எழுந்த தகராறு காரணமாக, கண்ணதாசன், சிவாஜி நட்பில் விரிசல் ஏற்பட்டிருந்தது. அதன் காரணமாக சிவாஜியின் படங்களில் பாடல் எழுதும் வாய்ப்பைக் கவிஞர் இழந்திருந்தார்.

படத்தில் கதாநாயகன் குழந்தையைத் தொட்டிலில் இட்டுத் தாலாட்டும் கட்டம். அதற்கு ஒரு பாடல் எழுத வேண்டும் என்று பட்டுக்கோட்டையாரிடம் கேட்டார்கள். தாலாட்டுப் பாடல் எழுதத் தயங்கினார் அவர். "என்னால் எழுத முடியாது. தயவு செய்து கவிஞர் கண்ணதாசனை ஏற்பாடு செய்து கொள்ளுங்கள் " என்று வெளிப்படையாகச் சொல்லி விட்டார்.

கண்ணதாசன் பாடல் எழுதுவதில் தயாரிப்பாளருக்கு ஆட்சேபணை கிடையாது என்றாலும், சிவாஜி என்ன நினைப்பாரோ என்ற பயம் ஏற்பட்டது. வேலுமணி அவர்கள் சிவாஜியிடம் நிலையை எடுத்துச் சொன்னார். நடிகர் திலகம் பழைய தகராறுகளை மறந்து, கவிஞர் பாடல் எழுத சம்மதித்தார். கவிஞரும் நட்புணர்வுடன் பாடல் எழுதினார். பாடலுக்குரிய கட்டத்தைக் கேட்டதும் கவிஞர் எழுதிய பாடல்

ஏன் பிறந்தாய் மகனே - ஏன் பிறந்தாயோ?
இல்லை ஒரு பிள்ளை என்று ஏங்குவோர் பலர் இருக்க
இங்கு வந்து ஏன் பிறந்தாய் செல்வ மகனே!

என்று பல்லவியைக் கொடுத்தார்.

நான் பிறந்த காரணத்தை நானே அறியுமுன்னே
நீயும் வந்து ஏன் பிறந்தாய் செல்வ மகனே!
கை கால்கள் விளங்காத கணவன் குடிசையிலும்
காதல் மனம் விளங்க வந்தாள் அன்னையடா!
காதலிலும் பெருமையில்லை கண்களுக்கும் இன்பமில்லை
கடமையில் ஈன்றெடுத்தாள் உன்னையடா.

மண் வளர்த்த பொறுமையெல்லாம் மனதில் வளர்த்தவளாய்
கண் மலர்ந்த பெண் மயிலை நானடைந்தேன்
நீ வளர்ந்து மரமாகி நிழல் தரும் காலம் வரை
தாய் மனதைக் காத்திருப்பேன் தங்க மகனே.

பாடல் தத்துவத்தின் வார்ப்படமாக, உடல் ஊனமுற்ற தந்தையின் உணர்வுகளை எடுத்துக் காட்டும் வரைபடமாக அமைந்து விட்டது.

பாடலைக் கேட்ட தயாரிப்பாளர் வேலுமணி "பிரமாதம்" என்று பாராட்டினார். நடிகர் திலகமோ கவிஞரைக் கட்டிப் பிடித்துத் தழுவிக் கொண்டு, "கவிஞரே! எப்படி அய்யா இவ்வளவு அருமையாக எழுதுகிறீர்?" என்று வியந்தார்.

--------------------------------------------------------------------------------
Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

[/tscii:a9913e154f]

DHANUSU

8th July 2007, 02:56 PM

[tscii:30c915cf35]Movie: Galaatta Kalyaanam
¿º¿º‘ µ‘ò ¿ºîÖÒ¥‘ (Ò‘ª¥‘ ÖÆ‘«Å)

ƒ¹±Æ‘-žî‘ É´°´±òþº‘³, Ì‘®×ÙÌÑè µÒ¶±™‘ ƒÆ™îÑ ý°Ñ °€Ò€ÀÇÖ µ‘¥Å, µªœ´±Ì ƒÌÚ µ¥´°¿ºª¥³. ý°Ñ à€×¢ þœÑ¹° ´Ì‘ÒÆ‘ þ‘½ ‡à±Æ µ‘¥Å Ò‘ª¥‘ÖÆ‘«Å. ×‘ó’, —óÁï, µ‘þö, Ø.þ.Ì‘Àœ‘Á, œ‘Ø´±Í, þ.‚Ñ.ØóÆ‘, —œã‘Ñó‘îŽ, —óÆÒÓ°‘ þº‘òé µªœ´±Ì›è º› —‘¯¥îÑ. µ‘¥Å —ºÏÅ ×Ìþ×í€º¿ —ºíé³. €° …«Ñ¹° ×‘ó’, "ƒ¹° µ‘¥´€°¿ º¥À‘ ‡¨´°‘Ö —×íê —ºìÅ. µ‘þî ‡¨™Ò‘Åñ ƒÏ™þò. þ×ì Æ‘Ï™Å €°€Æ™ —‘¨´³ Ø¥ þ×¯¥‘Å" ‡òì ˜ê Øª¥‘Ñ.

×‘ó’Çò Àò Ì‘ÅÀ‘Ñ —ºÆÍÖ Ì‘ÅÀ‘Ñ »ÓÅø °Æ‘Í¿»Ö, ´Ì‘ÒÆ‘ þ‘½Øò ×œî´±Ö, .Ø.Ì‘þó¹±Ìò ƒÆ™ 1968Ö —×äÆ‘î³. —óÆÒÓ°‘

Ã°òÃ°Ò‘ ×‘ó’É¥ò °‘µ‘ÆŽÆ‘ ƒ€«¹³ µ¦´°‘Ñ. µ‘Î ƒ€ã£î‘, ó‘ÓÆ‘î þ×¥´±Ö ×‘ó’ Ø´±Æ‘œÀ‘ µ¦´°‘Ñ. óîÌ¤œÀ‘î º¥À‘ €À¹³ À‘—ºÏÅ —×íê —ºíé³.

Àþî‘ÌÀ‘Øò Àî€°™ ×Ì, µ‘þö ŠÏ Ý¹€°€Æ™ ¥´±×ÏŽé‘Ñ. Ý¹€°€Æ´ ³–› €×™ ×‘ó’ º‘¥, µ‘þö › þœö€¥æ¥ò ‚¥ , ƒ¹° µ€¢Ÿ€×´ °‘Ò‘ª¦ò Ã¦ØÖ ³–›Ž¿ þº‘×³ µ‘þö!

Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

[/tscii:30c915cf35]

DHANUSU

8th July 2007, 02:57 PM

[tscii:a0a3a205e4]Movie: Paava mannippu

எல்லோரும் கொண்டாடுவோம் (பாவ மன்னிப்பு)

புத்தா பிக்சர்ஸ் தயாரிப்பில் வந்தது பாவமன்னிப்பு. (1961). பீம்சிங், மெல்லிசை மன்னர் விஸ்வனாதன் இணைந்து தயாரித்தனர்.

ரஹ“ம் என்ற முஸ்லீம் இளைஞனாக, சேரி மக்களுக்குத் தொண்டனாக, பாவம் செய்பவர்களையும் மன்னிக்கும் தன்மை பெற்ற உயர்ந்த உள்ளம் கொண்ட உத்தமனாக நடித்திருந்தார் சிவாஜி. நட்சத்திர (ஸ்டார்) நிலைக்கு உயர்ந்த பிறகுதான் மிகை நடிப்பைத் தன் ஸ்டைலாக மாற்றிக் கொண்டிருக்கிறார். சிவாஜியின் ஆரம்பகாலப் படங்களில் பாத்திரதுக்கேற்ப மிக இயல்பான நடிப்பையே வழங்கியிருக்கிறார். அந்தப் படங்கள் இன்றும் ரசிக்கத் தகுந்ததாய், நம் கண்களுக்கு விருந்தாக அமைகின்றன. அந்த மாபெரும் நடிகனின் நடிப்பாற்றலைக் கண்டு வியப்பும் , பெருமையும் உண்டாகின்றன. அந்த இயல்பான நடிப்பின் வரிசையில் , பாவமன்னிப்பு ரஹ“ம் பாத்திரமும் அமைகிறது. படம் முழுக்க தன் அனாயாசமான நடிப்பால் முத்திரை பதிப்பவர் எம்.ஆர்.ராதா.

தொலைந்து போன தன் மகன்தான் ரஹ“ம் என்று அறியாமல், பல கொடுமைகளைச் செய்கிறார். சிவாஜியின் முகத்தில் அமிலத்தை ஊற்றிக் கொடூரமாக்கும் கொடுமை வரை செல்கிறது. அவ்வளவு கொடுமைகள் செய்தவரை தீயிலிருந்து காப்பாற்றுகிறான் ரஹ“ம். எம்.ஆர். ராதாவின் பாவங்களுக்கெல்லாம் மன்னிப்பாகத்தான் பாவமன்னிப்பு என்று படத்தின் பெயர் சொல்கிறது.

படத்தில் இந்து, கிறிஸ்து, முஸ்லிம் என்று மத நல்லிணக்கத்தைப் படம் முழுக்கச் சொல்கிறார் பீம்சிங். அந்தக் கருத்துக்கள் இன்றைய கால கட்டத்துக்கு மிகச் சரியாகப் பொருந்துகின்றன. ஏழை - பணக்கார வர்க்க பேதங்கள் சிவாஜி - எம். ஆர். ராதா காட்சிகளில் வெளிப்படுகின்றன. ஜேம்ஸ் (எஸ்.வி.சுப்பையா) என்ற கிறிஸ்தவரால் வளர்க்கப்படும் தேவிகா , ரஹ“மைக் காதலிக்கிறார். சிவாஜியின் சகோதரனாக ஜெமினியும் , ஜெமினியின் காதலியாக சாவித்திரியும் வந்து போகிறார்கள்.

பாவமன்னிப்பு படத்தின் இசையமைப்பும், பாடல்களும் அதை வெற்றிப் படமாக்கின. ஜெமினி கணேசனுக்கு அதுவரை குரல் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தவர் ஏ.எம்.ராஜா. இந்தப் படத்தில்தான் பி.பி.ஸ்ரீனிவாசைப் பாட வைத்தார் எம்.எஸ்.வி. அவரின் இந்த சோதனை குறித்து எல்லோருக்கும் சந்தேகம் இருந்தது. "நானும் இந்தப் படத்தின் தயாரிப்பாளரில் ஒருவர் என்ற முறையில் என்னுடைய எண்ணத்தை செயலாற்ற முடிந்தது" என்கிறார் எம்.எஸ்.விஸ்வனாதன். அவரின் எண்ணம் பலித்தது. படம் வெள்ளிவிழா கண்டது. பி.பி.ஸ்ரீனிவாஸ் பாடிய "காலங்களில் அவள் வசந்தம்" பட்டி தொட்டிகளில் எல்லாம் முழங்கியது. "இந்த ஒரு பாட்டு என் தலையெழுத்தை மாற்றியது" என்பார் ஸ்ரீனிவாஸ். இதன் பின்னர் காதல் மன்னனின் நூற்றுக்கணக்கான கீதங்களை இசைத்தார் ஸ்ரீனிவாஸ்.

கல்லைத்தான் மண்ணைத்தான் காய்ச்சித்தான் குடிக்கத்தான் கற்பித்தானா என்று ராமச்சந்திரக் கவிராயர் பாடியிருந்தார். இந்தத் தான் பிரயோகம் கவிஞர் நெஞ்சில் பதிந்து விட்டது. 1957ல் மாலையிட்ட மங்கை படத்தில் தன் அத்தை மகன் வெளிநாட்டிலிருந்து சொந்த ஊருக்கு வரப் போகிறார் என்பதை அறிந்து தோழிகளுடன் ஆடிப் பாடும் கட்டத்துக்குரிய பாடலில் கவிஞர் ,

அத்தான் என் அத்தான்
அன்புடன் வருவார் மகிழ்வேன் நான்

என்று பல்லவியைக் கொடுத்தார்.

"என்னண்ணே இது? அத்தான் பொத்தான்னு, பல்லவி நல்லாயில்லே. வேறே கொடுங்க" என்றார் எம்.எஸ்.வி. பின்னர்

அன்னம் போல பெண்ணிருக்கு
ஆசை கொண்ட மனமிருக்கு
அவரை மட்டும் ஏனோ இன்னும் காணேன் - நான்
அவரை மட்டும் ஏனோ இன்னும் காணேன்

என்று சுசிலா பாடிய பாடல் பதிவாகியது.

4 வருடங்கள் கழித்து, பாவ மன்னிப்பு படத்துக்காக அதே அத்தானை வைத்துப் பாடல் எழுதினார் கண்ணதாசன். "டேய்! எத்தனையோ பேரு கிட்டே கேட்டேன். யாரும் இந்தப் பாட்டுக்கு மெட்டுப் போட மாட்டேங்குறாங்க. இந்தப் படத்துல நீயாவது இதுக்கு மெட்டுப் போடுடா" என்று கவிஞர் சொல்லிய பாடல்

அத்தான் என்னத்தான் - அவர்
என்னைத்தான்... எப்படி சொல்வேனடி - அவர்
கையைத்தான் கொண்டு மெல்லத்தான் - வந்து
கண்ணைத்தான்.... எப்படி சொல்வேனடி?

மெட்டு என்பது பாடலின் வரிகளை உணர்வுகளாக வெளிக் கொண்டு வர வேண்டும் என்ற காலம் அது. இந்தப் பாடல் வரிகளில் கவிஞர் கற்பனை செய்த சிலிர்ப்புகள் எல்லாம் தொனிக்கும்படி இசையமைத்தார்கள் மெல்லிசை இரட்டையர்கள். கவிஞரின் கற்பனையை தன் குரலால் கொடுக்க முடிந்தது சுசிலாவுக்கு. அகார்டியனின் இனிமையை நாம் கேட்டு மகிழக் கூடிய பாடல் இது. தெருவெல்லாம் ஒலித்தது இந்தப் பாடல்.

இன்னொரு பாடலில் கிறிஸ்தவ மதத்தைச் சேர்ந்த தேவிகா, தன் காதலை முஸ்லிமாகிய சிவாஜியிடம் வெளிப்படுத்தும் இடம். எம் . எஸ்.வியின் ஹம்மிங் குரல் சுசிலாவுடன் சேர்ந்து ஒலிக்கிறது.

பாலிருக்கும் ..உஹூம்
பழமிருக்கும் ..உஹூம்
பசியிருக்காது ..ஓஹோ

ஹம்மிங்கின் போதெல்லாம் சிவாஜியின் மென்மையான காதல் உணர்வுகள் பாடல் காட்சியை சிறப்பிக்கின்றது.

வேதம் எல்லாம் காதலையே மறுப்பதில்லையே - அது
வேதம் செய்த குருவைக் கூட விடுவதில்லையே

என்ற வரிகள் ஒலிநாடாவில் ஒலிக்கின்றன. இந்த வரிகள் மத நம்பிக்கை உள்ளவர்களைப் புண் படுத்தக் கூடும் என்று தணிக்கையில் ஆட்சேபிக்கப்பட்டிருக்கலாம். படத்தில் இந்த வரிகள்

அது மேகம் செய்த உருவம் போல மறைவதில்லையே

என்று ஒலிக்கிறது.

வந்த நாள் முதல் இந்த நாள் வரை என்ற பாடல். இந்தப் பாடலைக் கற்பனை செய்த பின்பு யாரைப் பாட வைக்கலாம் என்பதில் மெல்லிசை மன்னர்களுக்குப் பல கருத்துக்கள் இருந்தன. முதலில் டி.ஏ.மோதியைப் பாட வைக்கலாம் என்ற யோசனை இருந்திருக்கிறது. பின்னர்தான் டி.எம்.எஸ்ஸைப் பாட வைக்கலாம் என்ற நிலை வந்தது. சிவாஜி உற்சாகமாக சைக்கிள் ஓட்டிச் செல்லும்போது டி.எம்.எஸ்ஸ’ன் குரலிலும், சிறையில் வாடும்போது ஜி.கே. வெங்கடேஷ’ன் குரலிலும் பாடல் ஒலிக்கும். ஜி.கே.வெங்கடேஷ் இந்தப் படத்தில் மெல்லிசை மன்னர்களுக்கு உதவியாளராக இருந்தார்.

பாவமன்னிப்பு படத்தில் சிரித்துக் கொண்டே அழ வைத்த பாடல் ஒன்று உண்டு. சிவாஜி தன் தாயைப் பல வருடங்கள் கழித்து அறியும் கட்டம். ஆனால் அம்மா என்று அழைக்க முடியாத நிலை. இந்தக் கட்டத்துக்குப் பொருத்தமாக பாடல் எழுதினார் கவிஞர். ஏ.வி.எம்.ஸ்டுடியோவில் , மெல்லிசை மன்னர்கள் மெட்டை வாசித்துக் காண்பித்தனர். மெட்டுக்கேற்ற வார்த்தைகளை எழுத முனைந்தார் கவிஞர். அப்போது கவிஞரின் திரைப்பட நிறுவனத்திலிருந்து தொலைபேசி வந்தது. கவிஞர் பேசினார். "பாட்டை எழுதி விட்டு விரைவில் வருகிறேன்" என்றார். கவிஞரின் முகத்தில் சில விநாடிகள் கவலையின் ரேகைகள் தென்பட்டன. சிறிது நேரத்தில் பாட்டெழுத உட்கார்ந்து விட்டார்.

காலம் பல கடந்து அன்னை முகம் கண்டேனே

என்ற விருத்தத்தில் ஆரம்பித்தார்.

சிலர் சிரிப்பார் சிலர் அழுவார் - நான்
சிரித்துக் கொண்டே அழுகின்றேன்

என்ற பல்லவியை வழங்கினார்.

தொலைபேசியில் வந்த செய்தி இதுதான். சொந்தப் படங்களைத் தயாரித்ததன் மூலம் கவிஞருக்கு ஆயிரக்கணக்கான ருபாய் கடன்கள். கடன் கொடுத்தவர் ஒருவர் அமீனாவுடன் கவிஞரின் திரைப்பட நிறுவனத்துக்கு வந்திருக்கிறார் என்ற செய்திதான் அது. அந்த இக்கட்டான சந்தர்ப்பத்தில், தனதுபணியைத் தொடர்ந்தது மட்டுமல்லாமல், தனது மன நிலையை பாட்டாக வடித்தார்.

அந்தப் பாடல் காட்சியில் சிவாஜிதான் எத்தனை விதமான முக பாவங்களைக் காட்டுகிறார். திரையின் ஒரு பாதியில் சிரித்துக் கொண்டே அழுகிறார்; மறுபாதியில் அழுது கொண்டே சிரிக்கிறார். மீண்டும் மீண்டும் அந்தப் பாடல் காட்சியைப் பார்த்தால்தான் சிவாஜியின் முக பாவங்களை முழுமையாகக் கண்டு ரசிக்க முடிகிறது.

பாவமன்னிப்பு படத்தின் மூலம் மெல்லிசையின் புதிய சகாப்தத்தை தொடங்கினார்கள் மெல்லிசை மன்னர்கள். படத்தின் வெற்றிக்குப் பாடல்கள் உறுதுணையாக இருந்தன. இதை உணர்ந்த தயாரிப்பாளர்கள் ஒரு பாட்டுப் போட்டி நடத்தினார்கள். ருபாய் 4000 , 2000 , 1000 என்று மூன்று பரிசுகள். "பாவமன்னிப்பு பாட்டுப் போட்டியில் கலந்து கொண்டீர்களா? படத்தில் உள்ள எட்டுப் பாடல்களையும், பாட்டின் இசை, பாட்டின் கருத்து, பாட்டு எவ்விதம் அந்தக் காட்சிக்கு உறுதுணையாக இருக்கிறது, என்பதை நினைவில் வைத்து அதனதன் தராதரத்தின்படி வரிசைபடுத்தி, 10.6.1961க்குள் தபால் மூலம் அனுப்பவும்" என்றது விளம்பரம்.

--------------------------------------------------------------------------------
Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

[/tscii:a0a3a205e4]

DHANUSU

8th July 2007, 02:58 PM

[tscii:5d1a707692]Movie: Bale Pandiyaa
வாழ நினைத்தால் வாழலாம் (பலே பாண்டியா)

நான் என்ன சொல்லிவிட்டேன் (பலே பாண்டியா)

பி.ஆர்.பந்துலு - சிவாஜி இணைந்த இன்னுமொரு முழு நீள நகைச்சுவைப்படம் பத்மினி பிக்சர்ஸ’ன் பலே பாண்டியா. (1962). இதற்கு முன்பு இந்த இருவர் கூட்டணியில் இரண்டு நகைச்சுவைப்படங்கள் வந்தன. கல்யாணம் பண்ணியும் பிரம்மச்சாரி, சபாஷ் மீனா.

தற்கொலை செய்து கொள்ள நினைக்கும் அப்பாவி பாண்டியன், பாண்டியனின் நடுத்தரவயது அண்ணன் விஞ்ஞானி சங்கர் , எம்.ஆர்.ராதாவின் கூட்டாளி ரௌடி கபாலி என்று மூன்று வேடங்கள் சிவாஜிக்கு. சொல்லவா வேண்டும்? மூன்றிலும் வெவ்வேறு விதமாக நடித்து ஜமாய்த்திருக்கிறார். சிவாஜிக்கு 3 வேடங்கள் போதாதென்று, நடிகவேள் எம்.ஆர்.ராதாவுக்கு திருடர்கள் கூட்டத் தலைவன், தேவிகாவின் அப்பா என்று 2 வேடங்கள். அவரும் நகைச்சுவையில் போட்டி போட்டுக் கொண்டு நடிக்க, நமக்கு கொண்டாட்டம்தான்.

உயரமான கட்டிடத்தின் உச்சியிலிருந்து கீழே விழுந்து தற்கொலை செய்து கொள்ள நினைக்கும் பாண்டியனை ரௌடி எம்.ஆர்.ராதா காப்பாற்ற , ஒரு மாதம் கழித்து சாகிறேன் என்று கூட வருகிறான் பாண்டியன். பாண்டியனைப் போல இருக்கும் கபாலியின் மேல் ஒரு இன்சூரன்ஸ் பாலிசி எடுத்து, பாண்டியன் இறந்த பின், அதை பங்கிட்டுக் கொள்வதாகத் திட்டமிடுகிறார்கள். இடையில் பாண்டியன் தேவிகாவை சந்திக்க காதல் எழுகிறது. 30வது நாளை பாண்டியனுக்கு ஞாபகப்படுத்த, இப்போ சாகலை சார்; வாழணும்னு ஆசை வந்துருச்சுன்னு பாண்டியன் சொல்கிறான். அவனைக் கொல்லப் பார்க்கிறார்கள். தப்பித்து ஓடுகிறான்.தெரியாமல் அவர்கள் காரின் டிக்கியிலேயே ஒளிகிறான். மீண்டும் தப்பித்து ஓட, இந்த முறை காரோட்டி வரும் ஒரு பைத்தியக்காரப் பெண்ணின் காரில் குதிக்க , கார் தாருமாறாக ஓடி, மோதி நிற்கிறது. அந்தப் பெண்ணின் பைத்தியம் தெளிகிறது. அந்தப் பணக்காரப் பெரியவர் பாண்டியனை மகனாகத் தத்தெடுக்கிறார்.

காதலி தேவிகாவைத் தேடி வர , ரௌடி கபாலி செய்த திருட்டுக்கு பிடிபட்டு சிறை செல்கிறான். எப்போது வருவான் என்று அவனைக் கொலை செய்யக் காத்திருக்கிறது ரௌடி கும்பல். சில நாட்கள்முன்பாக சிறையிலிருந்து வெளியில் வந்து, தேவிகாவின் அப்பாவைப் பார்க்க செல்கிறான். அங்கு ஒரு எம்.ஆர்.ராதா என்றறிந்து திரும்பவும் ஓட்டம். மாப்பிள்ளைக்குப் பைத்தியம் போலிருக்குன்னு மறுக்கிறார் எம்.ஆர்.ராதா. பாண்டியனைத் துரத்தி வந்த ரௌடி ராதா தன்னைப் போல இருக்கும் தேவிகாவின் அப்பாவை வைத்து ஒரு திட்டமிடுகிறான். "என்னைப் போலவே இருக்காண்டா. பரவால்லே. பின்னாடி உதவும். பாத்துக்கலாம். இப்ப பாண்டியனைத் தேடுவோம்"னு போகிறார்கள்.

அப்பா மறுத்ததும் பாண்டியனைத் தேடி தேவிகா செல்கிறார். ரௌடி ராதா அப்பாவாக நடித்து திருமணத்தை நடத்தி வைத்து, இரவோடு இரவாக பாண்டியனைக் கடத்திப் போகிறார்கள். எல்லோரும் பாண்டியனைத் தேடி அண்ணன் சங்கரிடம் வர, சொத்துக்கு ஆசைப்பட்டு அண்ணி ( சந்தியா) சங்கரை பாண்டியனாக நடிக்க சொல்கிறார். ரௌடி கபாலியும் சொத்துக்காக பாண்டியன் வேஷத்தில் வர 3 சிவாஜி (மூணும் பாண்டியன் வேஷம்!) 2 எம்.ஆர்.ராதான்னு ஒரே களேபரமாகிறது.

எல்லோரும் சேர்ந்து நம்மை சிரிக்க வைக்கிறார்கள். பாண்டியனாக அப்பாவி நடிப்பு சிவாஜிக்கு பழக்கமான ஒன்று. ரௌடி கபாலி கொஞ்ச நேரமே வந்தாலும், மடித்துக் கட்டிய லுங்கி, வாயில் ஒரு சிகரெட், சோபாவில் குந்திகிட்டு மெட் ராஸ் பாஷை என்று கலக்குகிறார். லுங்கியைப் பின்னால் மடித்துக் கொண்டு ஒரு நடை நடக்கிறார் பாருங்கள்! அண்ணனாக வரும் சிவாஜி கண்ணாடி, நரைத்த முடியுடன் you see my dear; அப்படி இல்லே டியர், என்று மெதுவாகப் பேசிக் கலக்குகிறார். எம்.ஆர்.ராதாவும் சளைக்கவில்லை. மாப்பிள்ளையைப் பாக்கணும்னு சொல்ல, பாலாஜி பாண்டியனை அழைத்து வருகிறார். மாமாவை நேரடியாகப் பார்க்க வெட்கப்பட்டுக் கொண்டு, மறு பக்கம் திரும்பிக் கொள்கிறான். அவர்களுக்குள் நடக்கும் சம்பாஷணை...

மாப்ளைக்கு ரொம்ப வெக்கம் போலிருக்கு.

ஆமாம். மாமா அவர்களே.

மாப்ளே, நல்லதா ஒரு பாட்டு பாடுங்க.

சரி மாமா அவர்களே.

மாமா சோபாவில் அமர்ந்திருக்க, பாண்டியன் தரையில் அமர்ந்து அந்தப் பக்கம் திரும்பிக் கொண்டு பாட, பாலாஜி கண்களை உருட்டிக் கொண்டு கடம் வாசிக்க "நீயே உனக்கு என்றும் நிகரானவன்" - டி.எம்.எஸ் - ராஜூ பாட்டில் மாமா நடுவில் குரல் கொடுக்க, மாமா மாப்ளே, மாமா, மாப்ளே என்று தூள் படுத்துகிறார்கள். கடைசியில் மாமா என்று திரும்பிப் பார்க்க, எம்.ஆர்.ராதா என்று தெரிந்து மா.....மா...ன்னு நடுங்கி ஓட்டம் பிடிக்கிறான் பாண்டியன். ராதா ஒண்ணும் புரியாமல் மாடிக்கு வந்தால் ரௌடி ராதா உடைந்த கண்ணாடி சட்டத்துக்குப் பின் ஒளிந்து நிற்கிறார். என்னது நம்ம மூஞ்சி கோணலா இருக்குன்னு கண்னாடிக்குள் கையை விட்டுப் பார்க்க அவர் முகத்தில் ஓங்கி ஒரு குத்து விட்டு ஓடுகிறார் ரௌடி ராதா. ஹாலிவுட்டில் பிரபலமாக இருந்த Graucho marx சகோதரர்கள் மௌனமாக செய்த காட்சியை சில வசனங்களுடன் நகல் என்பது தெரியாமல் செய்திருக்கிறார் ராதா.

படம் முழுதும் நகைச்சுவைக்குப் பஞ்சமில்லை. இனிமையான பாடல்களும் அமைந்த பலே பாண்டியா வெற்றிப் படம் என்பதில் ஆச்சரியமில்லை. "வாழ நினைத்தால் வாழலாம்", "நான் என்ன சொல்லி விட்டேன் நீ ஏன் மயங்குகிறாய்", "ஆதி மனிதன் காதலுக்குப் பின்", "அத்திக்காய் காய் காய் ஆலங்காய் வெண்ணிலவே" ஆகிய பாடல்கள் தேனாய் இனிக்கின்றன. "நீயே உனக்கு என்றும்" சிரிப்பை வரவழைக்கிறது. சுமார் ரகமான பாடல் ஒன்றுதான். சிறையில் பாண்டியன் பாடும் பாடல், "யாரை எங்கே வைப்பது என்று யாருக்கும் தெரியலே".

Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

[/tscii:5d1a707692]

DHANUSU

8th July 2007, 02:59 PM

[tscii:013b697f44]Movie: Paalum pazhamum
நான் பேச நினைப்பதெல்லாம் நீ பேச வேண்டும் (பாலும் பழமும்)

1961ல் வந்தது பாலும் பழமும். புற்று நோய் ஆராய்ச்சி செய்யும் டாக்டர் ரவியாக சிவாஜி. அவர் மனைவி சாந்தியாக சரோஜாதேவி. சிவாஜியை வளர்த்து ஆளாக்கிய பெரியவராக எஸ்.வி.சுப்பையா. அவரது மகள் சௌகார்ஜானகி; மகன் கண் வைத்தியராக பிரேம் நžர்.

புற்றுநோய்க்கான மருந்தின் ஆராய்ச்சியில் பாடுபடும் ரவி, சாந்தியைத் திருமணம் செய்து கொள்கிறார். ஊரில் இருக்கும் சிவாஜி குடும்பத்தினர் யாரும் சாந்தியைப் பார்த்ததில்லை. திருமணத்துக்குப் பின், சாந்தியையே சுற்றி வருகிறார். பெரிய டாக்டர் நாகையா, சாந்தியிடம் ரவியின் ஆராய்ச்சி தொடர வேண்டும் என்று கேட்டுக் கொள்கிறார். சாந்தியின் துணையுடன் ஆராய்ச்சி தொடர்கிறது. சாந்திக்கு காசநோய் வருகிறது. ஆராய்ச்சி தடைபடுமே என்று மறைக்கிறாள். சிவாஜி அதைக் கண்டு பிடிக்கும்ப்போது முற்றிய நிலையில் இருப்பது தெரிகிறது. மனைவியின் அருகிலேயே இருந்து கவனித்துக் கொள்கிறார். தன்னால் ரவியின் ஆராய்ச்சிக்கு இடைஞ்சல் என்று சாந்தி ரயிலில் ஓடிப் போகிறாள். ரயில் விபத்துக்குள்ளாகிறது. சாந்தியின் உடல் கிடைக்கவில்லை. வாழ்க்கையில் விரக்தியுடன் இருக்கிறார். தன்னை வளர்த்த பெரியவரின் சொல்லுக்கு கட்டுப்பட்டு , சௌகாரைத் திருமணம் செய்து கொள்கிறார். சாந்தி ஆசைப்பட்ட புற்றுநோய் ஆராய்ச்சி ஒன்றுதான் அவரின் குறிக்கோளாக இருக்கிறது. சௌகாருடன் நடக்கும் சச்சரவில் , சோதனைச்சாலையில் நடந்த விபத்தில் ரவி தன் பார்வையை இழக்கிறார். பிறரை நம்பி வாழ வேண்டிய நிலை.

இதனிடையில் விபத்தில் தப்பிய சாந்தியை அவளிடம் வந்து குணமடைந்த பணக்காரப் பெரியவர் ஸ்விட்சர்லாந்துக்கு அழைத்துப் போய், சாந்தி குணமடைந்து கணவனைக் காண ஓடி வருகிறாள். கண்ணிழந்த ரவியின் நிலையையும், அவனுக்கு நடந்த திருமணத்தையும் அறிந்து , நீலா என்ற பெயரில் ரவியைக் கவனிக்கும் பொறுப்பை ஏற்கிறாள். ரவியின் தம்பிக்கும், நீலாவுக்கும் திருமணம் பேசுகின்றனர். ரவியின் கண்களைக் குணப்படுத்த அறுவை சிகிச்சை நடக்கிறது. பார்வை வந்ததும் ரவி திருமண மேடைக்கு ஓடுகிறார். அங்கு மணப்பெண்ணாக இருப்பது சாந்தியின் தங்கை நீலா (சரோஜாதேவி). ரவியும் சாந்தியும் இணைகிறார்கள். சாந்திதான் உங்களுக்குப் பொருத்தமானவள் என்று சௌகார் ஜெனீவா செல்கிறார்.

பீம்சிங்கின் 'ப' வரிசை படங்களைப் போல் குடும்பத்தை மையமாகச் சுற்றி அமைகிறது. டாக்டர் ரவியாக வித்தியாசமான தோற்றத்தில் சிவாஜி. சாந்தியின் கணவனாக அவள் மேல் உயிரையே வைத்திருக்கும் கனிவான பாசம், காசநோய் என்று அறிந்து அல்லும் பகலும் அருகிலிருந்து கவனிக்கும் அன்பு என்று அமைதியான குடும்பப் பாத்திரம். பின் பாதியில் பார்வை இழந்தவரையே கண் முன் கொண்டு வருகிறார். ஒரே இடத்தையே உற்றுப் பார்த்துக் கொண்டு , தட்டுத் தடுமாறி நடந்து கொண்டு ஒரு குருடனாக அசத்துகிறார். சரோஜாதேவி அமைதியாக நடிக்கிறார். இடையில் பல வித லேகியங்களை வைத்துக் கொண்டு எம்.ஆர்.ராதா செய்யும் அட்டகாசம் வேறு.

பாடல்கள் அனைத்தும் பட்டி தொட்டிகளில் முழங்கின. "ஆலயமணியின் ஓசையை நான் கேட்டேன்" காலைப் பொழுதின் இனிமையை .மங்கலத்தை மணியோசையாய் ஒலித்தது. கணவன் மனைவி இருவரின் மன நிலையைக் கவிஞர் மென்மையாக, என்ன அழகாகப் படம் பிடித்துக் காட்டி விட்டார்.

நான் பேச நினைப்பதெல்லாம் நீ பேச வேண்டும்
நாளோடும் பொழுதோடும் உறவாட வேண்டும்

இந்த வரிகளை உச்சரிக்காத நாவில்லை என்றே சொல்லலாம். தலையில் ஒரு தொப்பியுடன் லேசாகத் தலையை அசைத்துக் கொண்டு

நான் காணும் உலகங்கள் நீ காண வேண்டும்
நீ காண வேண்டும் ம்ஹூம்...

என்று சிவாஜி பாடுகிறார். வரிகளுக்குத் தகுந்த அமைதியான மெட்டு.

மனைவி நோயுற்றதும்,

பாலும் பழமும் கைகளில் ஏந்தி
பவள வாயில் புன்னகை சிந்தி
கோல மயில் போல் நீ வருவாயே
கொஞ்சும் கிளியே அமைதி கொள்வாயே

என மனமுருகிப் பாடுகிறார். தாயைப் போல கவனிக்கிறார்.

கண்ணதாசனின் சாகாவரம் பெற்ற தத்துவப் பாடல்.

போனால் போகட்டும் போடா - இந்த
பூமியில் நிலையாய் வாழ்ந்தவர் யாரடா
வந்தவரெல்லாம் தங்கி விட்டால் இந்த
மண்ணில் நமக்கே இடம் ஏது?

உறவைச் சொல்லி அழுவதனாலே
உயிரை மீண்டும் தருவானா?
கூக்குரலாலே கிடைக்காது - இது
கோர்ட்டுக்குப் போனால் ஜெயிக்காது - அந்தக்
கோட்டையில் நுழைந்தால் திரும்பாது

நமக்கும் மேலே ஒருவனடா
அவன் நாலும் தெரிந்த தலைவனடா
தினம் நாடகம் ஆடும் கலைஞனடா

கையில் ஒரு walking stick வைத்துக் கொண்டு, அதைச் சுழற்றியபடியே ஒரு வேகமான நடையுடன் சிவாஜி செல்கிறார். இடுகாட்டில் ஒலிக்கும் மரண ஓலம்; கழுகுகளின் வட்டமிடல், ஹோ ஹோ என்னும் ஹம்மிங், கண்ணதாசனின் வரிகள் எல்லாம் சேர்ந்து இந்த வாழ்க்கையின் வெறுமையை (emptiness) சொல்கின்றன. கடைசியில் ஒன்றுமில்லாத சூனியத்தை உணர்த்தும் இந்தப் பாடல். இந்த வாழ்க்கை நிலையற்றது என்பதை சொல்லும் பாடல்.

Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

[/tscii:013b697f44]

Jilaba

8th July 2007, 03:00 PM

Dhanusu,

Your latest nine postings...

we are not able to read even a single line from them.

DHANUSU

8th July 2007, 03:01 PM

[tscii:7532aa0bc1]Movie: Paalum pazhamum
நான் பேச நினைப்பதெல்லாம் நீ பேச வேண்டும் (பாலும் பழமும்)

Movie: Aandavan kattalai

மனமே ஆறு, அந்த ஆண்டவன் கட்டளை ஆறு (ஆண்டவன் கட்டளை)

பி.எஸ்.வி.பிக்சர்ஸ் சார்பில் பி.எஸ்.வீரப்பா தயாரிப்பில் வந்தது ஆண்டவன் கட்டளை. வருடம் 1964. அந்த ஆண்டு வெளி வந்த சிவாஜியின் படவரிசையைப் பார்த்தால் பிரமிப்பாக இருக்கிறது. கர்ணன், நவராத்திரி, பச்சை விளக்கு, முரடன் முத்து, கை கொடுத்த தெய்வம், புதிய பறவை. ஒரு வருடத்தில் எத்தனை வகையான வேஷங்களைத் தாங்கி நடித்திருக்கிறார்!

ஆண்டவன் கட்டளை படத்தின் கதை , வசனம் ஜாவர் žதாராமன். கே.சங்கர் படத்தை இயக்கினார்.

"அங்கிங்கெனாதபடி எங்கும் நிறைந்த பரம்பொருள் வெளியைப் படைத்தார். அதில் ஒளியைப் படைத்தார். பல கோடி உயிர்களைப் படைத்தார்....! எல்லா உயிர்களும் இப்படித்தான் வாழ வேண்டும் என்று ஒரு சட்டம் வகுத்தார். ஆனால் , மனிதன் ஒருவன் மட்டும் தன் இச்சைப்படி வாழ நினைக்கிறான். முடிவில் நடப்பதென்னவோ ஆண்டவன் கட்டளைப்படியே!" என ஜாவர் žதாராமன் குரல் படத்தின் ஆரம்பத்தில் ஒலிக்கிறது.

விவேகானந்தர், பரமஹம்சர், வள்ளல் ராமலிங்க அடிகள் இவர்களின் கொள்கைப்படி ஒழுக்கமான வாழ்க்கை நடத்தும், மாணவர்கள் மதிக்கும், கண்ணியமான கல்லூரிப் பேராசிரியராக படத்திம் முதல் பாதியில் வருகிறார் சிவாஜி. வீட்டிலிருந்து கல்லூரிக்கு கம்பீரமாக அவர் நடந்து செல்லும் அழகே அழகு! நேரம் தவறாமை அவரின் கூடப் பிறந்தது. எப்ப்போதும் கையில் ஒரு கடிகாரம். அவர் மாணவர்களுக்குப் பாடம் சொல்லித் தருவது இன்னொரு அழகு. பெண்களைக் கண்டால் கூச்சம்; தள்ளி நின்றுதான் பேசுவார். வீட்டில் உள்ள கிருஷ்ணன் - ராதை பொம்மைகளைக் கூடத் தனித்தனியாகத்தான் வைத்திருக்கிறார். ஊரே மதிக்கும் கண்ணியமான பேராசிரியர் வேஷத்தில் சிவாஜியின் நடிப்பு அருமை!

தோழிகளிடம் வைத்த பந்தயத்தின்படி, அவரின் மாணவி தேவிகா, அவரைத் துரத்திச் சென்று காதலிக்கிறார். முதலில் ஒதுங்கி, பின் பெண்ணின் ஸ்பரிசம் பட்டதும் நெளிந்து, உணர்ச்சிகளில் மயங்கி, கடைசியில் காதலில் வீழ்கிறார் சிவாஜி. காதல் வசப்பட்டதும், அவரின் தோற்றமும், உடையும், நடையும், பேச்சும் அடியோடு மாறி விடுகிறது. கம்பீரமாகப் பாடம் நடத்தியவர், தேவிகாவின் பார்வையைக் கண்டு தடுமாறுகிறார். மாணவர்களுக்கு இவரின் மாற்றம் வியப்பளிக்கிறது. சிவாஜியின் உலகமே காதல் காதல் காதல் மயமாகிறது. தேவிகாவும் மனமாறக் காதலிக்கிறார்.

இருவரும் படகில் பாடிச் செல்லும்போது, படகு கவிழ்ந்து, தேவிகா மூழ்கி விடுகிறார். அவரைக் காப்பாற்ற முடியவில்லை. சிவாஜிதான் தேவிகாவைக் கொலை செய்தார் என முறை மாமன் அசோகன் தொடுக்கும் வழக்கு விசாரணைக்கு வருகிறது. ஊரே கூடி வேடிக்கை பார்க்கிறது. கண்னியமாக வாழ்ந்து, இப்படி அவமானத்துக்கு ஆளாகி விட்டோமே என்று கோர்ட்டில் கூனிக் குறுகிப் போகிறார். தேவிகாவின் உடல் கிடைக்காத காரணத்தால் போதிய ஆதாரமில்லை என விடுதலை ஆகிறார்.

வாழ்க்கையில் எதிலும் பற்றில்லை. விரக்தியடைந்து ஊர் ஊராகச் சுற்றுகிறார். ஆண்டியின் நிலைக்கு வந்து வாழ்வில் பற்றற்று ஆண்டவனின் சன்னிதி சன்னிதியாகச் சுற்றுகிறார். பசி மயக்கத்தில் தள்ளாடி விழ, புஷ்பலதாவின் உதவியில் எஸ்டேட்டில் வேலைக்குச் சேருகிறார். எஸ்டேட் முதலாளியின் (பாலாஜி) வீட்டில் சித்தம் கலங்கிய நிலையில் இருக்கும் தேவிகாவைச் சந்திக்கிறார். தேவிகாவுக்கு இவரை அடையாளம் தெரியவில்லை. கடைசியில் தேவிகாவும் சிவாஜியும் இணைகின்றனர்.

படத்தின் முதல் பாதியில் பேராசிரியராகவும், மறு பாதியில் பற்றில்லாதவராகவும் சிவாஜிக்கு இரண்டு மாறுபட்ட சூழ்நிலைகள். அவரின் நடிப்புக்கு சொல்லவா வேண்டும்?

மெல்லிசை மன்னர்களின் இசையும், பாடல்களும் சிறப்பைச் சேர்க்கின்றன. தேவிகா சிவாஜியை காதல் வயப்படுத்தப் பாடுவது "அழகே வா அருகே வா". புஷ்பலதா - ஏ.வி.எம்.ராஜன் டூயட்டாக பி.பி.ஸ்ரீனிவாஸ் - எல்.ஆர்.ஈச்வரி குரல்களில் ஒலிக்கிறது "கண்ணிரண்டும் மின்ன மின்ன காலிரண்டும் பின்ன பின்ன".

சிவாஜியின் மாணவனாக வரும் சந்திரபாபுவுக்கு ஒரு பாடல். இந்தப் பாடலைப் பற்றி எம்.எஸ்.வி. சொல்கிறார். "சிரிக்கத் தெரிந்தவன்தான் மனிதன்னு கத்துக் கொடுத்தவர் கலைவாணர் என்.எஸ்.கே. அவர் சிரித்துக் கொண்டே இறந்தார்னு சொல்வாங்க. அடுத்து சந்திரபாபுவும் great comedian. அவன் சிந்திக்க வைக்கிற காமெடியெல்லாம் பண்ணுவான். காமெடி பசையா இருக்கக் கூடாது, அதில் இசையும் இருக்கணும்னு பாடி நடிச்சான். என்.எஸ்.கே பாட்டு மாதிரி எனக்கு ஒரு பாட்டு கொடுன்னு என்னைக் கேட்டான். என்.எஸ்.கே பாடுற மாதிரி நீ பாடு; ஆனா அவரைவிட பெட்டரா பாடுவியா? இல்லேன்னா என் பேர்தான் கெட்டுப் போகும்னு சொன்னேன். நாங்க ரெண்டு பேரும் ரொம்ப சண்டை போட்டுக்குவோம். அந்தப் பாட்டு ரெகார்ட் பண்றதுக்குள்ளே எங்க ரெண்டு பேருக்கும் அவ்வளவு தகராறு. நான் சில சிரிப்பெல்லாம் ஸ்வரத்தோடயே அவனுக்கு சொல்லிக் கொடுத்தேன். உனக்கு ஸ்வர ஞானம் கொடுத்துருக்காரு. எனக்கு கொடுக்கலடா. என் இஷ்டத்துக்கு விடுடா. நான் சிரிச்சிக்கிறேன்னு சொல்வான். இல்லை இல்லை நீ இப்படித்தான் சிரிக்கணும்.. நம்ப மாட்டீங்க அந்தப் பாட்டு பாடுனதுக்கப்புறம் என் கிட்ட ஒரு பத்து நாள் அவன் சண்டை. அவ்ளோ போட்டு நெம்மி வாங்கிட்டேன் அவனை. காலைலே 9 மணிலேருந்து ராத்திரி 10 மணி வரைக்கும் நான் அவனை விடவே இல்லே. என் திருப்திக்குப் பாடினாதாண்டா இந்தப் பாட்டு. இல்லேன்னா என் மூஞ்சிலேயே முழிக்காதேன்னு அவனை சண்டை போட்டு பாட வச்ச பாட்டு. பாருங்க ஓஹோன்னு ஹ’ட்டாகிப் போச்சு"

சிரிப்பு வருது சிரிப்பு வருது
சிரிக்க சிரிக்க சிரிப்பு வருது
சின்ன மனுஷன் பெரிய மனுஷன்
செயலைப் பாக்க சிரிப்பு வருது

மேடை ஏறிப் பேசும்போது
ஆறு போலப் பேச்சு
கீழே இறங்கிப் போகும்போது
சொன்னதெல்லாம் போச்சு
காசை எடுத்து நீட்டு
கழுதை பாடும் பாட்டு
ஆசை வார்த்தை காட்டு
உனக்கும் கூட ஓட்டு!

என்ன அழகாகக் கவிஞர் பாடி வைத்துப் போயிருக்கிறார்.

பாலத்தில் ரயில் தாண்டிச் செல்லும் அழகான காட்சியுடன் ஆரம்பிக்கிறது அமைதியான நதியினிலே ஓடம். கேட்கக் கேட்கத் திகட்டாத பாடல். தேக்கடி ஏரிப் பகுதியில் படமாக்கப் பட்டிருக்கிறது.

கண்ணதாசன் வழங்கிய தத்துவப் பாடல்

ஆறு மனமே ஆறு - அந்த
ஆண்டவன் கட்டளை ஆறு

ஒன்றே சொல்வார் ஒன்றே செய்வார்
உள்ளத்தில் உள்ளது அமைதி
இன்பத்தில் துன்பம் துன்பத்தில் இன்பம்
இறைவன் வகுத்த நியதி

உள்ளதைச் சொல்லி நல்லதைச் செய்தால்
உலகம் உன்னிடம் மயங்கும் - நிலை
உயரும்போது பணிவு கொண்டால்
உயிர்கள் உன்னை வணங்கும்.

ஆசை கோபம் களவு கொள்பவன்
பேசத் தெரிந்த மிருகம்
உண்மை அன்பு பணிவு கொண்டவன்
மனித வடிவில் தெய்வம்

எவ்வளவு எளிமையான வரிகளில் வாழ்வில் நல்லது, கெட்டதுகளை, மனிதன் எப்படி வாழ வேண்டும் என்பதைச் சொல்கிறார் கவிஞர்!

வாழ்க்கையில் விரக்தியான மன நிலையில் ஆரம்பிக்கும் பாடல், தோற்றம் மாறி ஆண்டியாக அறுபடை வீடுகளைச் சுற்றி முடிகிறது. பாடலின் இறுதியில் வரும் பின்னணி இசையின் போது, சிவாஜி நடந்து செல்வது மிக அருமையான காட்சி. இடையில் ஒரு முழம் துண்டுடன், நடையில் ஒரு தளர்வுடன் , எந்த சிந்தனையுமின்றி , கையிலிருக்கும் கடலையைக் கொறித்தபடி வெறும் காலுடன் நடந்து செல்லும் அந்தக் காட்சிக்கு ஒரு சபாஷ்! ஆண்டிப் பண்டாரத்தின் நடையைக் கண் முன்பு நிறுத்துகிறார்! கையிலிருந்து கடலையை வாய்க்குத் தூக்கிப் போட்டு ஆண்டிப் பண்டாரங்கள் நடப்பதை உன்னிப்பாகக் கவனித்து உள்ளே வைத்திருக்கிறார். அப்படி ஒரு காட்சி வந்ததும் ஆண்டியாக நடந்து காட்டி விட்டார். நடிப்பின் சகல நுணுக்கங்களையும் அறிந்த ஒருவருக்கே அது சாத்தியமாக முடியும். சிவாஜியின் படங்களில் வரும் பாடல்களை ரசிக்கணும் என்றால் தனியாகக் கேட்டுத்தான் ரசிக்கணும் போலிருக்கிறது. பாடல் காட்சிகளில் முழுக்க அவரது நடிப்பு நம்மை ஆக்கிரமித்து விடுகிறது.
Thanks
http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

[/tscii:7532aa0bc1]

DHANUSU

8th July 2007, 03:02 PM

[tscii:01531a9362]Movie: Pudiya paravai

எங்கே நிம்மதி, எங்கே நிம்மதி (புதிய பறவை)

தான் நடித்த படங்களை சென்னை நகரில் விநியோகம் செய்வதற்காக சிவாஜி பிலிம்ஸ் பிரைவேட் லிமிடெட் என்ற நிறுவனத்தை 1956ல் தொடங்கினார் சிவாஜி. சிவாஜி பிலிம்ஸ் நேரடியாக படத் தயாரிப்பில் இறங்கியது 1964ல். முதல் தயாரிப்பு புதிய பறவை. படத்தை இயக்கியவர் தாதாமிராசி. antisentiment உள்ள சஸ்பென்ஸ் நிறைந்த மர்மக் கதை. திரைக்கதை அமைத்தவர் பி.பி.சந்திரா. சிவாஜிக்குத் துணையாக இருந்தவர்.

சிங்கப்பூரிலிருந்து தமிழகம் திரும்பும் பணக்கார இளைஞன் கோபால் (சிவாஜி). கப்பலில் லதா (சரோஜாதேவி) அழகிய பெண்னைச் சந்திக்கிறான். காதல் அரும்புகிறது. கொடைக்கானலில் உள்ள அவனது பங்களாவில் லதாவும், அவள் தந்தையும் (வி.கே.ராமசாமி) தங்குகிறார்கள். லதாவிடம் தனது கடந்த கால வாழ்க்கையைக் கூறுகிறான். "நான் ஏற்கெனவே மணமானவன். சிங்கப்பூரில் ஓட்டல் நடனக்காரியை (சௌகார் ஜானகி) மணந்தேன். அவள் தன் நடத்தைக்குறைவால் என்னை மோசம் செய்து , தற்கொலையும் செய்து கொண்டாள் ". லதா கோபாலை மணப்பதில் உறுதியாக இருக்கிறாள். இறந்துவிட்டதாகக் கூறப்படும் கோபாலின் முதல் மனைவி உயிருடன் வருகிறாள். வந்தவள் தன் மனைவி இல்லை என்று வாதாடுகிறான். வந்திருப்பவள் அவனின் மனைவிதான் என்பதற்கான சாட்சியங்கள் ஓவ்வொன்றாக நிரூபிக்கப் படுகின்றன. கைரேகை கூட ஒத்திருக்கிறது. அப்ப்போது கோபால் தன் மனைவி பற்றிய திடுக்கிடும் உண்மையை சொல்கிறான் .

குடும்பப் பாங்கான படங்களில் தொடர்ந்து நடித்து வந்த சிவாஜி முற்றிலும் மாறு பட்டு நடித்தார். மர்மம் நிறைந்த இளைஞனாகப் படம் முழுதும் தன் முக பாவங்களிலேயே நடிப்பாற்றலை வெளிப்படுத்தும் வாய்ப்பை மிகப் பிரமாதமாகப் பயன்படுத்திக் கொண்டார்.

புதிய பறவை படத்தில் இசை மற்றும் பாடல்கள், பின்னணி இசை என்று எல்லாவற்றிலும் மெல்லிசையில் ஒரு புதிய அத்தியாயத்தை தொடங்கி வைத்தார்கள் மெல்லிசை மன்னர்கள் இருவரும். பாடல்கள் அனைத்தும் இன்றும் கேட்கக்கேட்கத் திகட்டாமல் இருக்கின்றன. மெட்டமைப்பிலும் புதுமை.

கப்பலில் லதா பாட வேண்டும் என்று வேண்டுகோள். என்ன பாடுவது என்று அவளுக்குக் குழப்பம்.

உன்னை ஒன்று கேட்பேன்
உண்மை சொல்ல வேண்டும்
என்னை பாடச் சொன்னால்
என்ன பாடத் தோன்றும்

கோபால் டிரம்பெட் எடுத்து ஊதுகிறான். சிவாஜி நடிப்பில் ஊதித் தள்ளுகிறார். அந்தப் பாடலின் வெற்றியில் யாருக்கும் சந்தேகமில்லை. உன்னை ஒன்று கேட்பேன் வந்து 25 ஆண்டுகளுக்குப் பின் அதெ மெட்டில் ஒரு பாடல் வந்தது இளையராஜாவின் இசையில். தாய்க்கு ஒரு தாலாட்டு என்ற படத்தில் சிவாஜி - பத்மினிக்காக அமைந்தது . "பழைய பாடல் போல புதிய பாடல் இல்லை" என்று சரணத்தில் வந்தது.

சிங்கப்பூரின் பழைய கசப்பான நினைவுகளின் மையமாக ஒரு பாடல். நவீன ஓட்டல் நடனக்காரியின் பாடல். பாங்கோஸ் என்ற தாள வாத்தியத்தின் மேள தாளம், western humming, ஆஹா... என்ற தொடக்கம். இப்படித் தொடங்கி சுவையோடு முடியும் பாடல்.

அந்த நீல நதிக்கரை ஓரம்
நீ நின்றிருந்தாய் அந்தி நேரம்
நான் பாடி வந்தேன் ஒரு ராகம்
நாம் பழகி வந்தோம் சில காலம்

நீலக்கடலோரம் நினைவுகளைத் தேடும் நிலாப் பாட்டாகப் படம் பிடித்தார் சுசிலா. பாடலில் ஒரு மர்மமும் சோகமும் படர்ந்திருக்கிறது.

இந்த இரவைக் கேளது சொல்லும்
அந்த நிலவை கேள் அது சொல்லும்
உந்தன் மனதைக் கேள் அது சொல்லும்
நான் மறுபடி பிறந்ததை சொல்லும்

கண்ணதாசன் வரிகள் கதையின் போக்கை ஒட்டியே அமைந்திருக்கிறது. சிவாஜி ஓட்டலில் அமர்ந்தபடியே கையில் சிகரெட்டைப் புகைத்தபடி , சிகரெட் புகை பறக்க பாடலின் மர்மம் போலவே நடிக்கிறார்.

சிங்கப்பூரின் கடந்தகால வாழ்வின் உண்மை ஒன்று நாயகன் கோபாலின் மனதில் மர்மமாகப் புதைந்து கிடக்கிறது. புதிய வாழ்வின் புது அத்தியாயத்தைத் தொடங்க நினைக்கிறான். கடந்தகாலத்தின் உண்மையிலிருந்து விடுபட முடியவில்லை. நிம்மதியில்லாமல் தவிக்கிறான். நிம்மதிக்காக ஏங்குகிறான். நிம்மதியாக மடியில் படுத்து உறங்க நினைக்கிறான். அவனால் முடியவில்லை. அவனது மனப் போராட்டங்களைப் பிரதிபலித்தது ஒரு பாடல்.

எங்கே நிம்மதி எங்கே நிம்மதி
அங்கே எனக்கோர் இடம் வேண்டும்

வயலின்களின் கூட்டம் பின்னணியில் முழங்க இசையில் ஜாலம் காட்டுகிறார்கள் மெல்லிசை மன்னர்கள். டி.எம்.எஸ். எங்கே நிம்மதி.. என்ற கேள்வியில் ஆரம்பித்து, நிம்மதியைத் தன் குரலால் தேடுகிறார்.

இன்று மட்டும் அமைதி தந்தால் வணங்குவேன் தாயே

என்று பாடி ,

அங்கே எனக்கோர் இடம் வேண்டும் ....

என உறக்கத்தில் ஆழ்த்துகிறார்.

Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

[/tscii:01531a9362]

DHANUSU

8th July 2007, 03:04 PM

[tscii:3d1ce1897e]Movie: Kungumam

சின்னஞ்சிறிய வண்ணப் பறவை எண்ணத்தைச் சொல்லுதம்மா (குங்குமம்)

சிவாஜி புரொடக்ஷன்ஸ’ல் 1962-ல் வந்த படம் குங்குமம். அமெரிக்காவில் மேல் படிப்பு முடிந்து திரும்பிய சுந்தரம் (சிவாஜி) வேலை தேடி பம்பாய் செல்கிறான். அங்கு அவன் தங்கிய இடத்தில் ஒரு கொலை நடந்துவிடுகிறது. குற்றத்தில் சிக்கியவன் ஒரு நல்லவன். அதை அறியும் சுந்தரம் அவனை தப்பிக்கச் செய்து குற்றத்தைத் தான் சுமந்து கொள்கிறான். போலீஸ’ன் பார்வையில் சுந்தரம் கொலைக் குற்றவாளி. அதனால் அவனைத் துரத்துகிறது. உண்மை அறியாத அவனது தாயார் வேதவல்லி (எம்.வீ.ராஜம்மா) அவனை போலீஸ’ல் ஒப்படைக்க முனைகிறாள். மாமன் மகள் கோமதியோ (விஜயகுமாரி) அவனைத் தப்புவிக்க உதவுகிறாள். சுந்தரத்தின் நண்பன் தாஸ் (முத்துராமன்) அவனுக்கு நல்லது செய்ய முயற்சிக்கிறான். இடையிலே வந்து புகுந்த சுžலா (சாரதா) சுந்தரத்திற்கென எதையும் செய்யத் தயார் என்று புறப்படுகிறாள். சுந்தரம் நிரபராதி என்று நிரூபிக்கப்படும் வரை போலீஸ் அத்தனை பேரையும் துரத்துகிறது. படத்தில் எஸ்.எஸ்.ஆர். (போலீஸ் அதிகாரியாக), சகஸ்ரநாமம், ரங்காராவ் ஆகியோரும் நடிக்கிறார்கள்.

நகைச்சுவைக்காக நாகேஷ், மனோரமா என்று இருந்தாலும் , கவி காளமேகமாக தன்னை உருமாற்றிக் கொண்டு (போலீஸ’டமிருந்து தப்பிக்க) வரும் சிவாஜியின் சரளமான நகைச்சுவை நடிப்பு - அவர்களை புறந்தள்ளிவிடுகிறது. காளமேகம் என்ற தமிழ் ஆசிரியராக சாரதாவின் தம்பிக்கு பாடம் சொல்லிக்கொடுக்க வரும்போது, சாரதாவிடமும். அவரது முறை மாப்பிள்ளை எஸ்.எஸ்.ஆரிடமும் செந்தமிழில் எதுகை-மோனையோடு பேசி அவர்களை திணற அடிக்கும் காட்சிகளில் சிவாஜியின் நடிப்பிலும் எதுகை-மோனை விளையாடுகிறது.

சாரதா இசைக் கச்சேரியில் 'சின்னஞ்சிறிய வண்ணப்பறவை' என்று பாடும் போது ஓரிடத்தில் திணற, சிவாஜி அந்த இடத்தில் திடீர் கவிஞராக மாறி பாடி நடிக்கும் போது, தேர்ந்த பாடகர் கூட அப்படி பாவம் காட்டியிருக்க மாட்டார்.

எஸ்.எஸ்.ஆர்., பிச்சைக்காரர் வேடமிட்டு முத்துராமன் வீட்டில் சிவாஜியைத் தேடி வருவார். சிவாஜியும் அதை உணர்ந்து தானும் பிச்சைக்காரர் வேடமிட்டு வந்து எஸ்.எஸ்.ஆரோடு வாதிட்டு துரத்துவார். அந்த இடத்தில் சிவாஜியின் ஒப்பனையும் அபாரம், நடிப்பும் அபாரம். சிவாஜியுடன் மோதும் காட்சிகளில் எஸ்.எஸ்.ஆரின் திறமையும் பளிச்சிடுகிறது.

போலீஸை ஏமாற்ற சிவாஜி பெண் வேடமிட்டு தப்பிக்கும் காட்சிகள் சில படமாக்கப் பட்டன. நாடக உலகில் பெண் வேடத்தில் சரித்திரம் படைத்த சிவாஜி அதை நினைவூட்டிக் கொள்வதுபோல் குங்குமம் படத்தில் நடித்திருந்தார். உடையலங்காரம், நடையலங்காரம், பெண்மையை நடிப்பில் வெளிப்படுத்திய விதம், குரலை மாற்றிப் பேசுவது என்று சிவாஜி, இக் காட்சிகளில் ரிதம் காட்டியிருப்பார். (ஒரு முறை சிவாஜி, 'குங்குமம்' படப்பிடிப்பில் பெண் வேடத்தில் நடித்து முடிந்து, அந்த ஒப்பனையைக் கலைக்காமல் வீட்டிற்குச் சென்று ஒய்யாரமாக பெண்ணைப் போன்றே நிற்க, யாரும் அவரை அடையாளம் கண்டுகொள்ளவில்லை. இப்படி சின்னஞ்சிறு கலாட்டாக்கள் அவர் செய்ததுண்டு.)

படத்தில் சிவாஜி அமெரிக்காவிற்குப் படிக்கப் போவது போல் காட்சி வருகிறது. அதற்காக, அவர், அந்த வருடம் அமெரிக்க அரசாங்கத்தின் அழைப்பின் பேரில் அங்கு சென்றிருந்த போது எடுக்கப்பட்ட புகைப்படங்களை பொருத்தமாக டைட்டிலில் காண்பித்துவிட்டார்கள்.

"காவல்துறையை செயலிழந்தவர்கள் போல் சித்தரித்து படமாக்கியுள்ளீர்கள்" என்று கூறிய அன்றைய சென்சார், 'குங்குமம்' படத்திலிருந்து ஆட்சேபகரமான பகுதி என்று 3000 அடி நீளத்திற்கு வெட்டித் தள்ளியது. (சிவாஜி பெண்ணாக நடித்த பல சுவையான காட்சிகளும் இதில் அடங்கும். நாம் அவற்றைப் பார்க்க புண்ணியம் செய்யவில்லை!) அதனால், மீண்டும் சத்யா, நெப்ட்யூன் ஸ்டுடியோக்களில் செட்ஸ் அமைத்து பல காட்சிகளை மீண்டும் உருவாக்கலாம் என்றால், சிவாஜி 'கல்யாணியின் கணவன்' படத்துக்காக கோவையில் இருந்தார். அங்கிருந்து அவர் வர முடியாத நிலை. 'குங்குமம்' படத்திற்கோ ரிலீஸ் தேதி நெருங்கிவிட்டது. அதனால் ரீ-ஷ•ட் செய்யாமலேயே படத்தை வெளியிடும்படி ஆனது. 'பாச மலர்' படத்தில் மிக வெற்றியடைந்த சிவாஜி புரொடக்ஷன்ஸ”க்கு இப் படம் சற்று தோல்வியே எனச் சொல்ல வேண்டும்.

சென்சாரால் படம் பாதிக்கப்பட்டதென்றாலும் சக்தி கிருஷ்ணசாமியின் கூர்மையான வசனங்களும், கே.வீ.மகாதேவனின் இனிய பாடல்களும் (சின்னஞ்சிறிய வண்ணப் பறவை, தூங்காத கண்ணென்று ஒன்று, குங்குமம் மங்கல மங்கையர் குங்குமம், பூந்தோட்டக் காவல்காரா, மயக்கம் எனது தாயகம், காலங்கள் தோறும் திருடர்கள் இருந்தார்), மற்றும், முக்கியமாக சிவாஜியின் மாறுபட்ட நடிப்பும் படத்திற்கு பலம் குறையாமல் பார்த்துக் கொண்டன. ('தூங்காத கண்ணென்று ஒன்று' பாடல், பின்னாளில் 'காலையும் நீயே, மாலையும் நீயே' என்ற படத்தில் பிரபு-ரேகா நடிக்க, அப்படியே இடம் பெற்றது.)

ஆந்திராவில் 125 தடவைகள் நடந்த தெலுங்கு நாடகம் 'ரத்தக் கண்*ணிர்'. அதில் காந்தாவாக நடித்தவர் சாரதா. நாடகம் பார்த்த சிவாஜி சாரதாவிடம், "இவ்வளவு திறமைமிக்க நடிகையை சினிமா உலகம் பயன்படுத்திக் கொள்ளவில்லையே.. கவலைப் படாதே.. காலம் வரும். உன் நடிப்புத் திறனை žக்கிறமே நாடு கண்டுகொள்ளும்" என்று வாழ்த்தினார்.

'குங்குமம்' படத்திற்கு நட்சத்திரத் தேர்வு நடந்த போது சிவாஜி சாரதாவை சிபாரிசு செய்தார். அப்போதைக்கு, ஒரு நடிகைக்கு உரிய உடல்கட்டும் தோற்றமும் இருந்தாலும், சாரதாவுக்கு முகத்தில் சில குறைபாடுகள் இருந்தன. குறிப்பாக அவரது பெரிய மூக்கு, லேசாக டொக்கு விழுந்த கன்னங்கள் இதையெல்லாம் சாரதாவின் புகைப்படமொன்றில் சுட்டிக்காட்டிய சிவாஜி, ஒப்பனையில் அவற்றை சரிசெய்யச் சொல்லி யோசனை கூறியிருந்தார். இது அன்றைய பத்திரிக்கைகளில்கூட வெளி வந்திருந்தது. சிவாஜியின் எண்ணப்படியே சாரதா நடிப்புக்காக தேசிய அளவில் ஜனாதிபதியின் 'ஊர்வசி' விருது பெற்றார்
--------------------------------------------------------------------------------
Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

[/tscii:3d1ce1897e]

DHANUSU

8th July 2007, 03:07 PM

[tscii:98348e5ceb]Movie: Paar magale paar

‘ர் மகளே பார் (பார் மகளே பார்)

'பந்த பாசம்' படத்திற்குப் பின் பீம்சிங் இயக்கத்தில் வெளிவந்த இன்னொரு 'ப' வரிசைப் படம் 'பார் மகளே பார்'. ஒய்.ஜி.பார்த்தசாரதியின் நாடகக்குழுவால் நடத்தப்பட்ட 'பெற்றால்தான் பிள்ளையா' என்ற நாடகக் கதையை கருவாகக் கொண்டு ஆரூர்தாஸ் வசனத்தில் விளைந்த இந்தப் படத்தில் சிவாஜியுடன் எம்.ஆர்.ராதா, வீ.கே.ராமசாமி, சௌகார் ஜானகி, விஜயகுமாரி, புஷ்பலதா, முத்துராமன், ஏ.வீ.எம்.ராஜன், சோ (இப்படத்தில் அவர் முதல் அறிமுகம்) ஆகியோர் நடித்தனர்.

இதில் பாசமிக்க கோடீஸ்வரராக, அதே சமயம் சுய கௌரவம், அந்தஸ்து, அதிகம் பார்க்கின்ற சிவலிங்கமாக சிவாஜியின் வேடம். சிவாஜியின் மனைவியாக வரும் சௌகார் ஜானகி பிரவசத்திற்காக மருத்துவ மனையில் சேர்க்கப்பட, அங்கு அவருக்கு ஒரு பெண் குழந்தை பிறந்த செய்தி தெரியுமுன்னே மருத்துவ மனையில் நடந்த ஒரு விபத்துக் காரணமாக இன்னொரு பெண் குழந்தையும் அவரது குழந்தையாக கருதப்படும் சூழ்நிலை அமைந்து விடுகிறது.

இரண்டு குழந்தைகளில் எது அவருடய குழந்தை என்று டாக்டரால் கண்டுபிடிக்க முடியாமல் போனபோது, இரண்டு குழந்தைகளையும் ஏக காலத்தில் பிறந்த இரட்டைக் குழந்தைகள் என்று சொல்லி சிவாஜியை நம்பச் செய்துவிடுகிறார்கள். இரண்டு குழந்தைகளும் வளர்ந்து பெரியவர்களாகி விடுகின்றனர். அவர்கள் மீது சிவாஜி கண்மூடித்தனமான அன்பு செலுத்துகிறார். அப்போதுதான் அதற்கு சோதனை ஏற்படுகிறது.

சிவாஜியின் இளமைக்கால நண்பரான வீ.கே.ராமசாமி பெரும் பணக்காரராக இருந்து ஒரு கட்டத்தில் சொத்துக்களை இழந்து ஏழையாகிவிடுகிறார். என்றாலும் சிவாஜி தனக்கு முன்பு கொடுத்த வாக்குறுதியின்படி தன் மகன் ஏ.வீ.எம்.ராஜனுக்குப் பெண் கேட்டு வருகிறார். சிவாஜி அவரது ஏழ்மையைச் சுட்டிக்காட்டி மறுத்து விடுகிறார். வீ.கே.ராமசாமி கொதித்துப் போய், "உனது மகள்கள் உனக்குப் பிறந்தவர்களல்ல. வேறொரு தாயின் வாரிசுகள்" என்று உண்மையை உடைத்துவிட்டுப் போகிறார். சிவாஜி துடித்துப் போகிறார். இரண்டு பெண்களில் ஒருவர் வீட்டைவிட்டு வெளியேறிவிட, அந்தப் பிரிவும் பாசமும் சிவாஜியை தவிக்கச் செய்கிறது. கடைசியில், பல விஷயங்கள் நடந்த பின், அவர் தன் தவறுகளை உணர்ந்து தன் பணக்காரச் செருக்கை அழித்து உண்மையை உணரும் போது விலகிச் சென்றதெல்லாம் கூடி வருகிறது. வீ.கே.ஆரின் மகனுக்கு தன் மகளை மணமுடித்துத் தருகிறார். தனக்குப் பிறக்காத பெண்களானாலும் அவர்களை முன் போல் தனது மகள்களாகவே பாவிக்கிறார்.

கிட்டத்தட்ட சிவாஜிக்கு இப் படத்தில் நெகடிவ் வேடமே. இளமையிலிருந்து வயதான தந்தையாக மாறும் போது திமிர் பிடித்த பணக்காரர் தோற்றத்திற்கு கூடுதல் கம்பீரம் வேண்டுமென்பதற்காக ஒப்பனையில் மாற்றம் காண விரும்பினார் சிவாஜி. அப்போது ரஷ்ய அதிபராக இருந்த புல்கானின் குறுந்தாடியுடன் காட்சியளிப்பதைப் பத்திரிக்கைகளில் பார்த்த சிவாஜி, அதே போல் வித்தியாசமான குறுந்தாடி வைத்துக் கொண்டார்.

'பெற்றால்தான் பிள்ளையா' நாடகத்தில் இரண்டு மகன்கள் என்றிருந்ததை சினிமாவில் பாசத்திற்கு வலுவூட்ட வேண்டி மகள்களாக்கிவிட்டார்கள். இந்தப் படத்தில் நடித்தது பற்றி சோ இப்படிக் கூறியிருக்கிறார்: "பாமர மக்களிடையே பெயர் பரவவும், ஓரளவு பணம் சம்பாதிக்கவும் சினிமா உலகம் உதவியதென்றால், அதற்காக மூவருக்கு 'தேங்க்ஸ்' சொல்லக் கடமைப் பட்டிருக்கிறேன். தயாரிப்பாளர் வி.சி.சுப்புராமன், டைரக்டர் பீம்சிங், சிவாஜி கணேசன். நான் 'பெற்றல்தான் பிள்ளையா' நாடகத்தில் நடித்த அதே பாத்திரத்தில் நான் 'பார் மகளே பார்' படத்திலும் நடிக்க வேண்டும் என்று அவர்கள் மூவரும் என்னை பிடிவாதமாக இருந்து சம்மதிக்க வைத்தார்கள். இவனையெல்லாம் யார் நடிகனாக தமிழ்த்திரையில் அறிமுகப் படுத்தியது என்று என்னைப்பற்றி விமர்சனம் செய்யும் சிலருக்கு அவர்கள் மூவரையும் காட்டிக் கொடுத்துவிட்டேன். அவர்கள் என்னை மன்னிப்பார்களாக." இது சோவின் ஸ்டைல்!

படத்தில் விஸ்வநாதன்-ராமமூர்த்தி இசையில் (நீரோடும் வைகையிலே நின்றாடும் மீனே, அவள் பறந்து போனாளே, பார் மகளே பார், மதுராம் நகரில் தமிழ்ச் சங்கம், என்னைத் தொட்டு சென்றன கைகள்) எல்லாமே தேனான வெற்றிப் பாடல்கள். வழக்கம் போல், சிவாஜி-பீம்சிங் கூட்டணியில் வந்த 'ப' žரீஸ் படமான பார் மகளே பாருக்கு வெற்றிதான். "மாபெரும் மேல்நாட்டு இயக்குனர்களில் ஒருவரான 'டேவிட் லீன்' என் வீட்டிற்கு வந்து விருந்துண்டு பாராட்டிப் புகழ்ந்த படம்" என்று சிவாஜி 'பார் மகளே பார்' படத்தில் நடித்தது பற்றி ஒருமுறை கூறியிருக்கிறார். Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

[/tscii:98348e5ceb]

DHANUSU

8th July 2007, 03:08 PM

[tscii:4d2bf1af0b]Movie: Pesum Deivam (A touching incident narrated by Director KSG)

நான் அனுப்புவது கடிதம் அல்ல, உள்ளம் (பேசும் தெய்வம்)

'பேசும் தெய்வம்' சிவாஜி-கே.எஸ்.கோபாலகிருஷ்ணன் இணைந்த மற்றொரு வெற்றிப் படம். கல்லூரி மாணவன் சந்துரு (சிவாஜி), பெரும் போராட்டங்களோடு லட்சுமி (பத்மினி)யைக் காதலித்து மணக்கிறான். திருமண வாழ்வில் எல்லாம் இருந்தும் குழந்தை செல்வம் இல்லை. தத்து எடுத்து வளர்த்த பிள்ளையும் பறி போகிறது. ஆனால் அவளுக்கே குழந்தை உண்டாகிறது. அந்த மகிழ்ச்சியும் நீடிக்கவில்லை. குழந்தை உடல் நலமின்றி உயிருக்கு போராடுகின்றது. திருப்பதி ஏழுமலையானுக்கு எடைக்கு எடை தங்கம் கொடுப்பதாக லட்சுமி வேண்டிக்கொள்ள, குழந்தை பிழைத்துக் கொள்கிறது. திருப்பதியில் குழந்தையின் எடைக்கு எடை தங்கம் கொடுக்கும் போது தராசு சமமாகவில்லை. அதனால், எந்தப் பெண்ணும் கழற்றத் துணியாத தாலியைக் கழற்றி தராசில் வைக்கும் போது சமமாக நிற்கிறது. (இது கே.எஸ்.கோபாலகிருஷ்ணன் டச்! அவரது அதீதமான செண்டிமெண்டுகளில் இதுவும் ஒன்று.) மீண்டும் சந்துரு-லட்சுமிக்கு சோதனை. குழந்தை காணாமல் போகிறது. அயல்நாட்டுத் தம்பதியர் ஒருவரிடம் (சத்யம் - சௌகார் ஜானகி) குழந்தை வளர்கிறது. அந்தக் குழந்தை பெற்றோரிடம் வந்து சேர்கிறதா என்பதுதான் மீதிக் கதை.

படத்தில் வாலி எழுதிய பாடல்களுக்கு கே.வீ.மகாதேவனின் இசை. கவிதை நயம் படைத்த தேனான பாடல்கள். சிவாஜி, பத்மினிக்கு காதல் கடிதம் எழுதுவதை ஒரு பாடலாகவே 'நான் அனுப்புவது கடிதம் அல்ல' என்று காட்சியாக வடித்துவிட்டார்கள்.

நிலவுக்கு வான் எழுதும் கடிதம்
நீருக்கு மீன் எழுதும் கடிதம்
மலருக்கு தேன் எழுதும் கடிதம்
மங்கைக்கு நான் எழுதும் கடிதம்

என்ற வரிகளோடு, சிவாஜியின் நடிப்பும், படமாக்கமும் வித்தியாசமானவை.

இன்னொரு பாடல் டூயட். அதில் காதலன் சிவாஜி காதலி பத்மினியை நேருக்கு நேராக வருணித்துப் பாடுவது போன்றது. 'அழகு தெய்வம் மெல்ல மெல்ல அடி எடுத்து வைத்ததோ' என்ற அந்தப் பாடலில்

இளநீரை சுமந்திருக்கும் தென்னைமரம் அல்ல
மழைமேகம் குடைபிடிக்கும் குளிர் நிலவும் அல்ல
இங்குமங்கும் மீன் பாயும் நீரோடையும் அல்ல
இதற்கு மேலும் இலக்கியத்தில் வார்த்தை ஏது சொல்ல

என்ற வரிகள் வரும். இவ் வரிகள் சிவாஜிக்கு ரொம்ப பிடித்தமானவை.

'பேசும் தெய்வம்' படப்பிடிப்பில் நடந்த நிகழ்ச்சி ஒன்றை பற்றி இயக்குனர் கே.எஸ்.கோபாலகிருஷ்ணனின் வார்த்தைகளில்...

'பேசும் தெய்வம்' படப்பிடிப்பிற்காக ஒரு நாள் சிவாஜியின் வருகையை எதிர்பார்த்துக் காத்திருந்தோம். அவரும் பத்மினியும் நடிக்க வேண்டிய முக்கியமான காட்சியை படமாகத் திட்டமிட்டிருந்தோம்.

குழந்தையே இல்லாமல் இருந்த அந்த தம்பதிகளுக்கு பல வருஷங்கள் கழித்து குழந்தை பிறக்கிறது. குழந்தையைப் பிரிந்து அந்தத் தாய் ஒரு கணம் கூட இருக்க மாட்டாள். அப்படிப் பட்டவள், தன் குழந்தையைப் பிரிய மனமில்லாமல் கணவனுடன் வெளியூருக்கு அனுப்பிவைக்கிறாள். போன இடத்தில் குழந்தை காணாமல் போகிறது. தன் மனைவிக்கு என்ன பதில் சொல்வது, எப்படி அவளை சமாதானப் படுத்துவது என்று புரியாமல், குழம்பிய நிலையில் அவன் வருகிறான். அவனுடன் குழந்தையும் வந்திருக்கும் என்ற எண்ணத்தில் ஆவலுடன் ஓடி வருகிறாள் மனைவி. இந்தக் காட்சியில்தான் சிவாஜியும் பத்மினியும் அன்று நடிக்க இருந்தார்கள்.

அன்று குறிப்பிட நேரத்தில் சிவாஜி செட்டுக்கு வந்தார். வழக்கம் போல காட்சியையும் வசனத்தையும் அவருக்கு படித்துக் காண்பித்தேன்.

கவனமாகக் கேட்டுவந்த அவர், "இந்த காட்சியை இன்று அவசரப்பட்டு எடுக்க வேண்டாம். எனக்கு ஒருநாள் அவகாசம் தாருங்கள். நாளைக்கு நாம் அதை எடுத்துவிடலாம்" என்றார்.

சிவாஜி இதுபோல் அனுமதி கேட்டால் அதற்கு ஒரு பெரிய காரணம் இருக்கும். சில கதாபாத்திரங்களை சிவாஜி கணேசன் நடித்தால்தான் எடுபடும் என்று நினைக்கிறோம். அதே போல சில காட்சிகளில் மக்கள் தன்னிடமிருந்து பிரமாதமான நடிப்பை எதிர்பார்ப்பார்கள் என்றும் அவருக்குத் தெரியும். இந்த மாதிரியான காட்சிகள் வரும் போது, அவர் உண்மையிலேயே பயந்து நடுங்குவார். இந்தக் காட்சியில் மக்கள் எதிர்பார்க்கும் வகையில் நம் நடிப்பு இருக்க வேண்டும் என்று துடிப்பார். அதற்காகவே, காட்சியைப் பற்றி சிந்தித்து நடிக்க அவர் சற்று அவகாசத்தையும் கேட்பார்.

அதனால், "நாளையே எடுக்கலாம்" என்று சொல்லி அவரை அனுப்பிவிட்டேன். மறுநாள் சிவாஜி கணேசன் வந்தார். சிவாஜியாக வரவில்லை. கதாபாத்திரமாகவே வந்தார்.

அவர், இப்போது முழுத்தெம்பில் நடித்து முடிக்க வேண்டும் என்ற வெறியில், வேகத்தில் இருந்தார். இந்த மாதிரியான நேரத்தில் அவரது கவனத்தை வேறு வகையில் திருப்பிவிட்டால் போய் விடும் அந்த வேகமும் தெம்பும்.

முதல்நாள் படப்பிடிப்பு இல்லாததால், மறுநாள் வரும்போது ஒரு நிமிடம் கூட வீணடிக்காமல் அக்காட்சியை நானும் படமாக்க திட்டமிட்டிருந்தேன். என் திட்டம், சிவாஜியின் வேகம் இரண்டும் இணைய, அன்று நான் எதிர்பார்த்ததையும் விட சிறப்பாக, எதிர்பார்த்த நேரத்திற்கும் குறைவான கால அளவில் எடுத்து முடித்துவிட்டேன்.

நடிகர் திலகம் என்ற பட்டம் பெற்ற பின்பும், ஏராளமான படங்கள் நடித்த அனுபவம் இருந்தும் சிவாஜி தன் தொழிலில் பயப்படுகிறார், அக்கறை காட்டுகிறார், இன்று வரையிலும். "இந்த காட்சியை சிறப்பாக நடித்து முடித்துக் கொடுக்க வேண்டுமே! அதற்கு என்ன செய்யலாம்?" என்று மனதிற்குள்ளேயே தன்னைப் போட்டு உழப்பிக் கொள்வார்.

அன்று சிவாஜியுடன் எஸ்.வீ.ரங்காராவ், பத்மினி நடித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். ரங்காராவிடம் நான் என்ன எதிர்பார்த்தேனோ அதை அப்படியே கொடுத்தார். உடனே அவரை கட்டிப் பிடித்து பாராட்டினேன். பத்மினியும் நான் சொன்னதை அப்படியே செய்ததால் கை குலுக்கி பாராட்டினேன்.

சிவாஜியோ, இவர்களைவிட பிரமாதமாக, அபாரமாக நடித்து முடித்தார். அதில் நான் என்னை மறந்தே போனேன். அடுத்த ஷாட்டுக்காக கேமராவை இடம் மாற்றச் சொல்லிவிட்டு சிவாஜியிடம் பேசுவோம் என்று வந்தால், அவரைக் காணவில்லை. விசாரித்தால், காரை எடுத்துக் கொண்டு போய்விட்டார் என்று சொன்னார்கள். எனக்கு இது அதிர்ச்சியாக இருந்தது. சிவாஜி இதுபோல் சொல்லிக்கொள்ளாமல் போகக் கூடியவர் அல்ல. நாம்தான் ஏதோ தவறு செய்திருப்போமோ என்ற பயத்தில் நேராக அவர் வீட்டுக்குப் போனேன்.

"வாய்யா" என்று சிவாஜி வரவேற்று உட்கார வைத்தார். "காபி சாப்பிடு" என்றார். வேண்டாமென்றேன். "அட சாப்பிடுன்னா" என்று செல்லமாக கோபித்தார். காபி வந்தது. சாப்பிட்டேன்.

சிவாஜி விஷயத்துக்கு வந்தார். "உன் கிட்டே ஒண்ணு கேட்கணும். என் நடிப்பு உனக்கு பிடிக்கலையாய்யா?" என்று கேட்டார். ஏன் அப்படிக் கேட்கிறார் என்று எனக்குப் புரியவில்லை. "என்ன சொல்றீங்க?" என்று கேட்டேன்.

"பத்மினி நடிச்சவுடன் பாராட்டினே. ரங்காராவ் நடிச்சதும் அப்படியே கட்டிப்பிடிச்சி பாராட்டினே. நான் அவங்களை விட நல்லா பண்ணி உன் கிட்டே பாராட்டு வாங்கணும்னு உயிரைக் கொடுத்து நடிச்சேன். என்னைபத்தி நீ ஒரு வார்த்தை சொன்னியா?" என்று சிவாஜி கேட்ட போது அவரது குரலில் இருந்த உணர்ச்சியைக் கண்டு கலங்கிப் போனேன்.

"என்னய்யா நடிகர் இவர்" என்று மெய்சிலிர்த்து, நெஞ்சு அடைத்துக் கொண்டு வார்த்தை ஏதும் வராமல் சில நொடிகள் உறைந்துபோனேன். என்னை ஆசுவாசப்படுத்திக் கொண்டு பேசினேன்.

"நான் உங்களை ஒரு பெரிய மாமேதையாக நினைத்திருந்தேன். நீங்க இவ்வளவு பச்சைக் குழந்தையா இருப்பீங்கன்னு நான் எதிர்பார்க்கலையே. பத்மினி, ரங்காராவ் நடிப்பை கவனிச்சு பாராட்டியது சரிதான். அவங்களையெல்லாம் பாராட்டுறதுக்கு எனக்கு உடம்பிலே தெம்பு இருந்தது. ஆனால் உங்க நடிப்பைப் பார்த்தவுடன் என்னையே மறந்துபோனேன். பாராட்டணுங்கிற நினைப்பு என்னை விட்டுப் போயிடுச்சு. பத்மினியும் ரங்காராவும் எனக்கு என்னப் பற்றிய நினைப்பு இருக்கும்படி செய்தாங்க. நீங்க அப்படிச் செய்யலயே... அது உங்கள் குறைதானே?" என்று சொன்னதும் சிவாஜியின் கண்களில் நீர் பொங்கி அழ ஆரம்பித்துவிட்டார். அவரை சமாதானம் செய்து படப்பிடிப்பிற்கு அழைத்துப் போனேன்.
Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

[/tscii:4d2bf1af0b]

DHANUSU

8th July 2007, 03:11 PM

[tscii:ce1252f635]Movie: Navaraathiri

இரவினில் ஆட்டம் பகலினில் தூக்கம் (நவராத்திரி)

அற்புதம், பயம், கருணை, கோபம், சாந்தம், அருவருப்பு, ஆங்காரம், வீரம், ஆனந்தம் என்ற நவரசங்களையும் முக்கியத்துவம் கொடுத்து நடித்த படம் நவராத்திரி. சிவாஜியின் நூறாவது படம். ஒன்பது ரசங்களையும் வெளிப்படுத்தும் வகையில் கதையையும், காட்சிகளையும் உருவாக்கியது ஏ.பி.என்னின் சாதனை.

தன்னைப் பெண் பார்க்க வரப் போவது தன் காதலன்தான் (சிவாஜி) என்பதை அறியாத சாவித்திரி, நவராத்திரியின் முதல் இரவில் வீட்டை விட்டு ஓடிப் போகிறாள். 9 இரவுகளில் நவரசங்களின் பிரதிநிதிகளாக 9 மனிதர்களைச் சந்திக்கிறாள். புது அனுபவங்களைப் பெறும் அவள், இறுதியில் காதலனை அடைகிறாள்.

குடிகாரனாக இரண்டாவது வேடத்தில் வரும் சிவாஜி, "இரவினில் ஆட்டம் பகலினில் தூக்கம்" என்று குடிகாரர்களின் நிலையை வெளிப்படுத்துகிறார். தான் குடிகாரனாக மாறிய காரணம் பற்றி சொல்லும்போது, தூணைப் பிடித்துக் கொண்டு பல விதமான முகபாவம் காட்டுகிறார்.

தெருக்கூத்துக் கலைஞனாக சத்தியவான் - சாவித்திரி நாடகக் காட்சியில் சிவாஜியின் நடிப்பையும், பேச்சையும் வார்த்தைகளால் விவரித்துவிட முடியாது. நவராத்திரியில் நடித்த அனுபவம் பற்றி சாவித்திரி கூறியது "தெருக்கூத்தையே நான் பார்த்ததில்லை. முழுதும் அவரிடமே பாடம் கற்றுக்கொண்டு நான் நடித்த அந்த வேடம் சிறப்பாக அமைந்தது."

திருமணக் காட்சியில் இறந்து போன கொள்ளைகாரன் தவிர மற்ற அனைவரும் சந்திக்கும்போது ரசிகர்களாகிய நாம் பரபரப்பாகிறோம்.

நவராத்திரி தெலுங்கு, இந்தி மொழிகளிலும் தயாரிக்கப்பட்டது.

Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

--------------------------------------------------------------------------------

[/tscii:ce1252f635]

DHANUSU

8th July 2007, 03:12 PM

[tscii:e0de78e77f]Movie: Padikkaadha medhai
--------------------------------------------------------------------------------

எங்கிருந்தோ வந்தான் இடைச்சாதி நானென்றான் (படிக்காத மேதை)

1960 ஆம் ஆண்டு வெளியானது படிக்காதமேதை. கே.எஸ்.கோபாலகிருஷ்ணன் வசனம் எழுத, படத்தை இயக்கியவர் பீம்சிங். கள்ளம் கபடு இல்லாத , அப்பாவி ரங்கன் கதாபாத்திரத்துக்கு உயிர் கொடுத்தார் சிவாஜி. யாருமில்லாத அனாதை ரங்கனை வளர்த்து ஆதரிப்பவர் ராவ் பகதூர் சந்திரசேகரன் (ரங்காராவ்). இருவருக்கும் உள்ள உறவு அற்புதமாகச் சித்தரிக்கப் பட்டிருந்தது. உள்ளொன்று வைத்துப் புறமொன்று பேசத் தெரியாது ரங்கனுக்கு.

உள்ளதைச் சொல்வேன் சொன்னதை செய்வேன்
வேறொன்றும் தெரியாது

என்று ரங்கன் பாடுவதாக கண்ணதாசன் ரங்கனின் கதாபாத்திரத்தை சொல்கிறார்.

பெரியவர் (ரங்காராவ்) , அத்தை (கண்ணாம்பா) இருவரைத் தவிர வேறு உலகம் அவனுக்கு இல்லை. வீட்டுக்கு வந்த புதியவர் ரங்காராவிடம் இவன் யாரென்று கேட்க, இவனும் நம்ம பிள்ளை மாதிரிதான் என்கிறார். "பிள்ளை என்ன பிள்ளை; இவன் ஒரு அனாதை ; இங்கதான் இருக்கான்னு போட்டு உடைங்க மாமா " என்கிறான் ரங்கன். கே.எஸ்.கோபாலகிருஷ்ணனின் இயல்பான வசனம் படத்துக்கு சிறப்பு.

ரங்கனின் மனைவியாக, வீட்டில் உள்ள மற்றவர்கள் கணவனை அவமானப் படுத்துவதைக் கண்டு வேதனைப்படும் லக்ஷ்மியாக சௌகார்ஜானகி. ஆரம்பம் முதல் கடைசிக் காட்சி வரை ரங்கன் கதாபாத்திரம் அப்பழுக்கில்லாத வெகுளியாகவே சித்தரிக்கப் பட்டிருக்கிறது. " எல்லோரும் ரங்கன் கால்லே விழுந்து மன்னிப்பு கேளுங்கடா " என்று கண்ணாம்பா தன் பிள்ளைகளை விரட்ட, " டேய் டேய் ஏண்டா எல்லாரும் என் கால்லே விழுந்து என்னை எதுக்குடா பெரிய மனுஷனாக்குறீங்க? அத்தைதாண்டா நமக்கு எல்லாம். அத்தை கால்லே விழுங்கடா " என்று சொல்லும் கடைசி காட்சி வரை சிவாஜி அப்பாவி ரங்கனாகவே வாழ்கிறார். சிவாஜியின் இயல்பான நடிப்புக்கு ஒரு சான்று படிக்காதமேதை.

மகாதேவனின் இசையும் படத்தை செழுமையாக்கியது. " ஒரே ஒரு ஊரிலே ஒரே ஒரு ராஜா " என்று சௌகார் பாட ஆரம்பிக்க , கையை நீட்டி இப்போ நீ நிறுத்திக்கோ நான் பாடறேன்னு முகபாவங்களால் சொல்லாமல் சொல்லி , " ஒரே ஒரு ராஜாவுக்கு ஒரே ஒரு ராணி " என்று சிவாஜி பாடலைத் தொடர்கிறார். மென்மையான இந்தப் பாடலில் கூட, நுணுக்கமான நடிப்பை வெளிப்படுத்த சிவாஜியால் மட்டுமே முடியும்.

"இன்ப மலர்கள் பூத்துக் குலுங்கும் சிங்காரத் தோட்டம்" என்ற பாடலின் ஆரம்ப இசை இலங்கை வானொலியின் பொங்கும் பூம்புனல் நிகழ்ச்சியின் ஆரம்ப இசையாக, பல வருடங்கள் ஒலித்தது.

படிக்காத மேதை என்று சொல்லும்போது, žர்காழியின் " எங்கிருந்தோ வந்தான் " பாடல்தான் நினைவில் நிற்கிறது. கண்ணன் என் சேவகன் என்ற தலைப்பில் மகாகவி பாரதியார் எழுதிய கவிதையிலிருந்து வரிகள் எடுத்துக் கையாளப்பட்டன. பாரதியின் வரிகள் ரங்காராவ் - சிவாஜி உறவை அப்படியே பிரதிபலிப்பதாக அமைந்தது. பாடலின் இறுதியில் " ரங்கன் எங்கிருந்தோ வந்தான் , ரங்கா ரங்கா " என்று அமைக்கப்பட்டது. ஜி.ராமனாதன் ஒரு காலத்தில் மேடைகளில் பாடி பிரபலமான பாடல் அது. மகாதேவன் மிகுந்த சிரத்தையுடன் மெட்டமைக்க , žர்காழி அற்புதமாகப் பாடினார்

Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

[/tscii:e0de78e77f]

DHANUSU

8th July 2007, 03:13 PM

[tscii:113a989db4]Movie: Thavappudalvan
இசை கேட்டால் புவி அசைந்தாடும் (தவப் புதல்வன்)

சிவாஜி - கே.ஆர்.விஜயா நடித்த தவப் புதல்வன் வெளி வந்த ஆண்டு 1972. சிவாஜி கிளப் ஒன்றில் வாத்தியம் வாசித்துப் பாடுபவர். மாலைக்கண் நோயினால் அவதிப்படும் சிவாஜி அதை தாயிடமிருந்து (பண்டரிபாய்) மறைக்க படாத பாடு படுகிறார். அக்பரின் அரசவைக் கவி தான்சேனாகக் கற்பனை செய்து பாடும் "இசை கேட்டால் புவி அசைந்தாடும்" பாடல்தான் படத்தில் பெயர் சொல்லும் பாடல். கிறிஸ்துமஸ் தாத்தா வேஷமணிந்து விழாவில் சிவாஜி, "கிங்கிணி கிங்கிணி கிணி, கிணி கிணி கிணியென மாதா கோயில் மணியோசை" என்று பாடுவார். இரவானதும் பார்வை மங்கி அவர் தடுக்கி விழ, குழந்தைகள் கைகொட்டி சிரிக்கின்றனர். தனது நிலையை,

தாத்தா தானே பார்வை கொஞ்சம் குறைவாய் இருந்தால் என்ன
தட்டுத் தடவி தடுக்கி விழுந்தால் சிரிப்பாயோ என் கண்ணே

என்று பாடுவார். "நானொரு காதல் சன்னியாசி" என்ற அஜ“த் சிங், எல்.ஆர்.ஈஸ்வரி கிளப் பாடல் அந்த நாட்களில் ரேடியோவில் பிரபலமாக முழங்கிக் கொண்டிருந்தது.
Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

[/tscii:113a989db4]

DHANUSU

8th July 2007, 03:14 PM

[tscii:edeaf459d8]Movie: Sabaash Meena

பல பழைய டூயட் பாடல்களில் சிவாஜி வெளிப்படுத்தும் உற்சாகம் மிக ரசிக்கும் படி இருக்கும். இதற்கு பல பாடல்களை உதாரணங்களாக கூறலாம். 'காணா இன்பம்' பாடலில் அவர் மழையில் நனைந்து கொண்டே காட்டும் பாவங்களும், 'விண்ணோடும் முகிலோடும்' பாடலில் அவர் கடல் மண்ணில் போடும் பல்டிகளும் மிகுந்த மகிழ்ச்சியை வெளிப்படுத்தும். இந்த பாடல்களை நாம் திரையில் காணும் போது உற்சாகம் நம்மையும் தொற்றிக்கொள்ளும்.

காணா இன்பம் கனிந்ததேனோ (சபாஷ் மீனா)

பந்துலு, சிவாஜி இணைந்த இன்னுமொரு சிரிப்புப் படம் சபாஷ் மீனா. (1958). இதில் சந்திரபாபுவிற்கு இரண்டு வேடங்கள். படத்தின் இசை அமைப்பாளர் டி.ஜி.லிங்கப்பா. படங்களில், அவருக்கான பாடல்கள் மீது சிவாஜி அதிக கவனம் செலுத்த ஆரம்பித்திருந்தார். "லிங்கம்.. எனக்கு கொஞ்சம் வேறு ஸ்டைல்லே ஒரு பாட்டு போட்டுக்குடு" என்றார் சிவாஜி. லிங்கப்பா யோசித்துச் சொன்னார். "சரி, போடறேன். ஆனா அந்தப் பாட்டை டி.எம்.எஸ். பாடினால் நல்லா இருக்காது. நான் ஒரு ஆளை வச்சிருக்கேன். அவரைப் பாட வைக்கிறேன்" என்றார். சிவாஜியும் சரி என்றார். பாகேஸ்வரி ராகத்தில் இந்துஸ்தானி பாணியில் மெட்டமைத்து டி.ஏ.மோதியைப் பாட வைத்தார் லிங்கப்பா. மோதிக்கு இந்துஸ்தானியில் பழக்கம் உண்டு என்பதை அறிந்த லிங்கப்பா அந்த மெட்டமைத்தார். உடன் பாடியவர் பி.சுசிலா. அந்தப் பாடல் மிகப் பிரபலமானது. நாற்பதுகளின் இறுதியிலும், ஐம்பதுகளின் தொடக்கத்திலும் பல பாடல்கள் பாடிய மோதி லிங்கப்பாவின் காணா இன்பத்தினால் மட்டும் அறியப் படுகிறார். சிவாஜி எதிர்பார்த்த புதுமை, அதற்காக அவர் கொடுத்த சுதந்திரம் இவற்றால் ஒரு புதுமையான, அழகான பாடல் உருவானது.

இனிமையான இந்துஸ்தானி ராகம் மிஸ்ர பெஹாக். அதில் அமைந்தது " சித்திரம் பேசுதடி". டி.எம்.எஸ், சூலமங்கலம் ராஜலஷ்மி இவர்களின் தனிக்குரலில் இரண்டு முறை ஒலிக்கிறது அந்தப் பாடல். படத்தில் சிவாஜிக்கு ஜோடியாக நடித்தவர் மாலினி.

இரட்டை வேடத்தில் தோன்றி, சென்னைத் தமிழ் பேசி ரிக்ஷாக்காரனாக அசத்தினார் சந்திரபாபு. சிவாஜியின் நண்பனாக வரும் இன்னொரு சந்திரபாபுவின் ஜோடி சரோஜாதேவி. இந்தப் படத்தில் சந்திரபாபு பாடிய ஒரே பாடல் "ஏறுங்கம்மா சும்மா ஏறுங்கம்மா" சுமார் வகைதான். சபாஷ் மீனாவில் சந்திரபாபுவுக்காகப் போட்ட பாடல்தான் "குங்குமப் பூவே கொஞ்சும் புறாவே". இந்தப் படத்திற்காக எழுதப்பட்டு, லிங்கப்பாவால் மெட்டமைக்கப்பட்டது. சபாஷ் மீனா படம் எடுக்கும்போது பந்துலுவுக்கு பலவிதமான சிக்கல்களை உண்டாக்கினார் சந்திரபாபு. பாடல் ரெகார்டிங் செய்ய வேண்டிய நாளில் ஆர்க்கெஸ்டிரா கம்மியா இருக்கு என்றெல்லாம் பேசினார் சந்திரபாபு. மெட்டை கற்றுக் கொண்டு, பின்னால் மரகதம் படத்தில் பாடினார். லிங்கப்பா மெட்டமைத்த பாடலுக்கு எஸ்.எம்.சுப்பையா நாயுடு வாத்திய இசையமைத்து ஒலிப்பதிவு செய்தார்.

Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

[/tscii:edeaf459d8]

DHANUSU

8th July 2007, 03:16 PM

[tscii:e181a798a6]Movie: Pudhayal

விண்ணோடும் முகிலோடும் (புதையல்)

புதையல் படம் பற்றி...

1957 ஆம் ஆண்டு கமால் பிரதர்ஸ் நிறுவனத்தின் புதையல் படம் வெளி வந்தது. கதை, வசனம் - மு.கருணாநிதி எம்.எல்.ஏ. "எழுவானுக்கும் தொழுவானுக்கும் இடையிலே, காக்கை மூக்கு நிழலிலே, கங்கையூறும் இடத்திலே, கண்டாலும் கன்னியர் கண்ணிலே, எழுபதுகோடி பசும்பொன்! " இப்படி யாரோ ஒரு குறும்புக்காரப் புத்திசாலி கிறுக்கி வைத்த சுலோகத்திற்கு அடிமையாகி, கோடானுகோடி செல்வத்திற்கு அதிபதியாகலாம் என்ற பேராசையால் உந்தப்பட்டு தத்தளித்தவர்களில் ஒரு சிலரை அறிமுகப்படுத்தும் கற்பனைச் சித்திரம் தான் இந்தப் புதையல்! ' என்று புதையல் படப் பாட்டுப் புத்தகம் குறிப்பிடுகிறது.

தஞ்சை மாவட்டத்தில் மருங்கப்பள்ளி என்னும் சிற்றூரில் புதையல் இருக்கிறது என்று கட்டி விடப்பட்ட கதைகள் ஆயிரம். வெள்ளியம்பலம் (டி.எஸ்.பாலையா) ஊர்ப் பெரிய மனிதர். அவரது இளம் மனைவி மேனகா (எம்.என்.ராஜம்) இஷ்டமில்லாத திருமணத்திற்கு ஆளானவள். இன்னும் பணம் வேண்டும் என்ற அடங்காத ஆசையில் வெள்ளியம்பலம் புதையலைத் தேடிக் கொண்டிருக்கிறார்.

புதையல் இருப்பதாக வதந்தி உலாவும் இடத்தில் துரை (சிவாஜி), பரிமளா (பத்மினி) என்ற காதலர்கள் சந்திக்கின்றனர். தனது கதையைக் காதலியிடம் துரை கூறுகிறான். இலங்கையில் தன் தாய் கொல்லப்பட்டதையும், குற்றமற்ற தந்தை சிறைப்பட்டதையும், தானும் தன் தங்கை தங்கமும் ஒரு சாமியாரால் அழைத்து வரப்பட்டு கடைசியில் தங்கம் கிணற்றில் விழுந்து இறந்ததையும் கூறி, "தங்கம் புதைக்கப்பட்ட இடம் இதுதான் " என்று சுட்டிக் காட்டுகிறான். அந்தப் பக்கமாக வந்த வெள்ளியம்பலம் அந்த வார்த்தையைக் காதில் வாங்கிக் கொண்டு "எங்கே தங்கம் புதைக்கப் பட்டிருக்கிறது?" என்று ஓடுகிறார். காதலர்கள் ஓடி விடுகின்றனர். பரிமளாவை மட்டும் அடையாளம் தெரிந்து கொண்ட வெள்ளியம்பலம், அவளைக் கொண்டு அவள் காதலனைத் தெரிந்து கொள்ள சூழ்ச்சி செய்கிறார். பரிமளா உண்மையான காதலன் பேரைச் சொல்லாமல், தனக்குத் தொல்லை கொடுத்து வரும் துக்காராம் (சந்திரபாபு) என்னும் அப்பாவியின் பேரைச் சொல்லி வைக்கிறாள்.

"புதையல்! அதைச் சுற்றி வட்டமிடும் ஓநாய்களாக வெள்ளியம்பலம், ஐயப்பன் மற்றும் சிலர்! அவர்களுக்கிடையே சிக்கித் தவிக்கும் துரை - பரிமளா! அந்தக் காதலர்களை ஏற்றுக் கொள்ளாத பரிமளாவின் பெற்றோர்! துரையைக் காதலிக்கும் அம்பலத்தின் இளம் மனைவி மேனகா! பரிமளாவுக்காக உயிர் வாதனை அடையும் துக்காராம்! இந்தப் புத்தம் புது கதாபாத்திரங்களை வைத்துப் பின்னப்பட்ட அறிவுப் படையல்தான் புதையல்! " என்கிறது பாட்டுப் புத்தகம்.

தேங்கிக் கிடக்கின்ற கைத்தறித் துணிகளை விற்பனை செய்து, கைத்தறியாளர் துயர் துடைக்க தி.மு.கழகம் போராட்டம் நடத்திக் கொண்டிருந்த நேரம் அது. அதன் தலைவர்கள் கைத்தறித் துணிகளை வண்டிகளில் ஏற்றிச் சென்று மக்களிடையே விற்பனை செய்து கொண்டிருந்தார்கள். புதையல் படத்தில் கைத்தறியின் மாண்புகளை விளக்கி ஒரு பாடல். பாடலை எழுதியவர் மக்கள் கவிஞர் பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரம்.

சின்ன சின்ன இழை பின்னிப் பின்னி வரும்
சித்திரக் கைத்தறி சேலையடி! - நம்ம
தென்னாட்டில் எந்நாளும்
கொண்டாடும் வேலையடி!

கைத்தறிச் சேலையின் பெருமையை பாட்டில் நெய்தார் பட்டுக்கோட்டையார். அதை நாட்டுப்புற ராகத்தில் வார்த்தெடுத்தார்கள் மெல்லிசை மன்னர்கள். குழுவினருடன் இணைந்து அதை அபூர்வமான பாடலாக்கி விட்டார் சுசிலா. "தங்க மோகனத் தாமரையே" , "ஆசைக் காதலை மறந்து போ", "நல்ல காலம் வருகுது" (பாரதியின் பாடல்) என்று சுசிலாவின் பாடல் வரிசை புதையலில். பாடகரின் திறமைக்கேற்ப பாட வைத்து, விஸ்வனாதன் - ராமமூர்த்தி தந்த வெற்றிப் பாடல் " உனக்காக எல்லாம் உனக்காக". மெல்லிசை மன்னர்களுக்கு இயல்பாக வந்த இனிமை, கட்டுக்கோப்பான மெட்டமைபுக்கு நல்ல எடுத்துக்காட்டு. பட்டுக்கோட்டையாரின் பாடலை சந்திரபாபு பாடினார்.

இன்னொரு நகைச்சுவைப் பாடல் "ஹலோ மை டியர் ராமி எங்கம்மா உனக்கு மாமி". ஏ.எல்.ராகவன் சந்திரபாபுவுடன் சேர்ந்து பாடினார். ஆண் குரலில் ராகவன் பாடிய முதல் பாடல். இதற்கு முன்பு விஜயகுமாரி படத்தில் பெண் குரலில் பாடியிருந்தார். தன்னுடைய வரிகளைப் பாடி விட்டு இணைப்பு இசை வரும்போது, ராகவனின் கையைக் கோர்த்துக் கொண்டு சந்திரபாபு ஆட ஆரம்பித்து விடுவார். " சந்திரபாபுவைக் கட்டுப்படுத்த முடியாது. நீதான் அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக்கணும் " என்று எம்.எஸ்.வி. கூறி விட்டார். தான் பாட வேண்டிய வரிகள் வரும்போது, தன்னை விடுவித்துக் கொண்டு மைக் முன்னால் வந்து "சைனா பஜாரு நைனா உஷாரு மைனாக் குருவியே நீ யாரு" என்று குரல் கொடுத்தார் ராகவன்.

Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

[/tscii:e181a798a6]

DHANUSU

8th July 2007, 03:17 PM

[tscii:089ca5a9fb]Movie: Koondukkili

கொஞ்சும் கிளியான பெண்ணை (கூண்டுக்கிளி)

சிவாஜியின் ஒரு முக்கியமான அம்சம்: நல்ல வேடம் எது வந்தாலும் (சின்னதோ பெரியதோ, ஹ“ரோவோ வில்லனோ) அதை எடுத்து சிறப்பாக நடிப்பது. இந்தப் படத்தில் சிவாஜிக்கு பக்கா வில்லன் ரோல். ஜ“வா (சிவாஜி) காதலிக்கும் மங்கலா, தங்கராஜின் (MGR) மனைவியாகி விட்டாள். இது முதல் சிக்கல். தங்கராஜாவோ ஜ“வாவின் உயிர் நண்பன். இது இரண்டாவது சிக்கல். மங்கலாவுக்கு பழைய காதலை விட கற்புதான் முக்கியம்.. இது மூன்றாவது சிக்கல். மங்கலாவையும் குழந்தையையும் ஜ“வாவிடமே ஒப்படைத்துவிட்டுச் செல்கிறான் தங்கராஜ் என்பது மிகப் பெரிய சிக்கல். சிவாஜிக்கு இந்த இடத்திலிருந்து சரியான வில்லன் ரோல்.. மங்கலாவை தன் வழிக்கு கொண்டு வர என்னென்னவோ செய்து முயற்சிப்பார். இப் பாடலில், காதலுக்கு விரோதமாக அமைந்த திருமணத்தை சாடுகிறான் ஜ“வா. விந்தன் எழுதிய விந்தையான வரிகளுக்கு எளிமையான, ஈர்ப்பு கொண்ட மெட்டை (சிந்து பைரவி) அமைத்தது K.V.மகாதேவன். இது சிவாஜிக்கு TMS பாடிய முதல் பாட்டு என்பது குறிப்பிடத் தக்கது. இந்தப் பாடலைக் கேட்டுவிட்டுத்தான் TMS தனக்கும் பாட வேண்டும் என்று சிபாரிசு செய்தாராம் MGR.

மூத்தவர்களுக்கு சிவாஜி எவ்வளவு மரியாதை கொடுத்தார் என்பதற்கு இப் படத்தில் ஷ•ட்டிங் போது நடந்த ஒரு விபரம் ஒன்றை சொல்லலாம். சிவாஜிக்கு புகை பிடிக்கும் பழக்கம் இருந்தது. ஒரு முறை, MGR ஷ•ட்டிங் ஸ்பாட்டில் இருப்பது தெரியாமல் சிவாஜி புகை பிடித்துக் கொண்டிருந்தாராம். திடீரென்று MGR சிவாஜியின் முன்னே வர, சிவாஜி கையிலிருந்த சிகரெட்டை உடனே கீழே எறிந்து விட்டு, அப்படி அவர் முன் தான் புகைக்க நேர்ந்ததற்காக ரொம்ப வருத்தப் பட்டாராம்!

"நல்ல குணங்களுள்ள பாத்திரங்களில் நடித்து, மக்கள் மனதில் இடம் பெறுவது எளிது என்று கூறலாம். பாத்திரம் மக்கள் மனதில் பதியுமானால் அதனை ஏற்கும் நடிகரும் இடம் பெறுவது இயற்கை. ஆனால் மக்களால் வெறுக்கப்படும் பாத்திரங்களைத் தாங்கி, மக்கள் மனதில் இடம் பெறுவது என்பது சாதாரண விஷயமல்ல என்பதை நாம் அறிய வேண்டும். 'திரும்பிப் பார்' என்ற படத்தில் முழுக்க முழுக்க வில்லன் பாகத்தையே ஏற்றார் சிவாஜி. பல பெண்களைக் கெடுத்துப் பொய் சொல்லும் பாத்திரம் அது. ஆனால் ஒவ்வொரு கட்டத்திலும் மக்களைத் தன்பால் இழுக்குமளவுக்கு, 'ஆங்கில பாணி' என்று உயர்த்திச் சொல்லப்படும் தகுதியோடு நடித்துப் புகழ் பெற்றார் அவர். இன்று, வேறு கோணங்களில் நின்று பார்ப்பவர்கள் சிலர், 'ஆங்கிலப் படங்களைப் பார்த்து, அந்த பாத்திரங்களைப் போலவே அவர் நடிக்கிறார்' என்று கூறுகிறார்கள். ஆனால், அந்தக் காலத்தில் ('திரும்பிப் பார்' படம் எடுத்த போது) சிவாஜி அவர்கள் அதிக ஆங்கிலப் படங்களை எப்படிப் பார்த்திருக்க முடியும்? இப்போது ஆங்கிலப் படங்களில் நடிக்கும் நடிகர்கள் அப்போது எங்கே இருந்தார்கள்? இப்போது வருகிற படங்களைப் போல் அப்போது வருவதுண்டா? ஏற்று நடிக்கும் பாத்திரங்களுக்கு அவர் அற்புத மெருகேற்றி ஒப்புயர்வற்று நடிக்கும் போது, அந்த நடிப்புக்குப் பிறப்பிடமான பயிற்சியையும் தேர்ச்சியையுமல்லவா நாம் போற்ற வேண்டும்!"

..... இப்படி சிவாஜியைப் பற்றி 1962ல் பேசியவர் எம்.ஜி.ஆர். அவர்கள்.

(1962ல், நடிகர் திலகம் கலைத் தூதராக அழைக்கப்பட்டு அமெரிக்க அரசால் கௌரவப்படுத்தப்பட்டார். இதற்காக, சிவாஜி அமெரிக்கா சென்று திரும்பிய போது, தென்னிந்திய நடிகர் சங்கத்தின் சார்பில் அவருக்கு மாபெரும் வரவேற்பு அளிக்கப்பட்டது. மேலே எம்.ஜி.ஆர். சிவாஜி பற்றிச் சொன்னது அவ் விழாவில்தான். அப்போது தென்னிந்திய நடிகர் சங்கத்தின் தலைவரும் எம்.ஜி.ஆர்.தான்.)
Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

[/tscii:089ca5a9fb]

DHANUSU

8th July 2007, 03:18 PM

[tscii:3e8509325c]Movie: Thookuthooki

கிலிருந்து பிறந்தவன் மனிதன் (தூக்குத் தூக்கி)

அருணா பிலிம்ஸ் சிவாஜியை வைத்து ஆடல், பாடலுடன் ஜனரஞ்சகமாக எடுத்த படம் தூக்குத்தூக்கி. (1954).

கொண்டு வந்தால் சகோதரி
கொண்டு வந்தாலும் வராவிட்டாலும் தாய்
உயிர் காப்பான் தோழன்
கொலையும் செய்வாள் பத்தினி

என்று ஏட்டுச் சுவடியில் சொல்லப்பட்டதெல்லாம் வாழ்க்கையில் நடக்கிறது. கொலை செய்யத் துணியும் மனைவியாக நடித்தவர் லலிதா.

சித்தம் கலங்கிய பித்தனைப் போல் நடித்து வெளியூர் செல்கிறார் சிவாஜி. ஒருவர் சொல்வதையே திரும்பச் சொல்கிறார். அத்தனையும் நடிப்புதான். கோவிலில் சாமி கும்பிட வரும் பத்மினி - ராகினி சகோதரிகள் "சுந்தரி சௌந்தரி நிரந்தரியே சூலி எனும் உமையே" என்று பாடுகின்றனர். சிவாஜி "சூலி எனும் உமையே" என்று திரும்பப் பாடுகிறார். அவர்களைப் பின் தொடர்கிறார். ஏதோ பைத்தியம் போலிருக்கு என்று கருணை காட்டி தங்கச் சொல்கிறார்கள். பத்மினி - ராகினி சகோதரிகளின் ஏட்டுச் சுமைகளை தூக்கிச் செல்லும் தூக்குத்தூக்கியாகிறார்.

சிவாஜிக்குப் பின்னணியாக அனைத்துப் பாடல்களையும் பாடி டி.எம்.எஸ். பிரபலமடைந்தது இந்தப் படத்தில்தான். இதற்கு முன் கூண்டுக்கிளி படத்தில் ஒரு பாடல் மட்டும் சிவாஜிக்காகப் பாடியிருந்தார் டி.எம்.எஸ். படத்தில் சிவாஜி பாடுவதாக எட்டுப் பாடல்கள். அன்றைய முன்னணிப் பாடகரான திருச்சி லோகனாதனைத் தான் முதலில் அணுகினார்கள். பாட்டுக்கு 500 ரூபாய் என்பது லோகனாதனின் ரேட். எட்டுப் பாடல்கள் இருப்பதால், மொத்தமாக ஒரு தொகை வாங்கிக் கொள்ளுங்கள் என்றார்கள் தயாரிப்பாளர்கள். லோகனாதன் அசைந்து கொடுக்கவில்லை. தயாரிப்பாளர்களும் பேரத்தை நிறுத்தவில்லை. " ரேட்டைக் குறைத்துக் கொண்டு பாட என்னால் முடியாது. மதுரையிலிருந்து ஒரு புதுப் பாடகர் வந்திருக்கிறார். வேண்டுமென்றால் மதுரைப் பையனைக் கேட்டுப் பாருங்கள்" என்றார் லோகனாதன். அந்த மதுரைப் பாடகர்தான் டி. எம். சௌந்தரராஜன்.

அடுத்த நாள் தெருவோரமாக டி.எம்.எஸ். நடந்து போகையில் அருணா பிலிம்ஸ் கார் வந்து நின்றது. "உன்னைத்தானப்பா தேடிக் கொண்டிருக்கிறோம்" என்று குரல் கொடுத்தார் கவிஞர் மருதகாசி.

கம்பெனி அலுவலகத்தில் இசை அமைப்பாளர் ஜி.ராமனாதன் , பாடல்களை சௌந்தரராஜனால் அழகாகப் பாட முடியும் என்று உத்தரவாதம் தந்தார். எட்டுப் பாடல்களுக்கு 2000 ரூபாய் என்று ஒப்பந்தம் ஆனார் டி.எம்.எஸ். எட்டுப் பாடல்களும் , பணமும் , பெரிய வாய்ப்பும் கிடைத்ததில் டி.எம்.எஸ் மகிழ்ந்து நிற்க, சிவாஜி கணேசன் ஆட்சேபம் தெரிவித்தார். "ஜெயராம பிள்ளையைப் (சி.எஸ்.ஜெயராமன் ) பாட வைக்காமல் யார் யாரையோ எனக்குப் பாட வைக்கிறீங்களே? " என்றார்.

"படத்தில் பாடல்கள் பெரும்பாலும் நாட்டுப்புற மெட்டில் இருக்கின்றன. சௌந்தரராஜன் குரல் நன்றாகப் பொருந்தும் " என்றார் ராமனாதன்.

"மூன்று பாடல்கள் பாடுகிறேன். ஒலிப்பதிவு செய்து கேட்டுப் பாருங்கள். பிடிக்கவில்லை என்றால் நான் போய் விடுகிறேன் " என்றார் டி.எம்.எஸ். "பெண்களை நம்பாதே" , "சுந்தரி சௌந்தரி" , "ஏறாத மலைதனிலே" ஆகிய மூன்று பாடல்களும் ஒலிப்பதிவாகின. பாடல்களைக் கேட்ட சிவாஜி, "மிக நன்றாக இருக்கின்றன. எல்லாப் பாடல்களையும் நீங்களே பாடுங்கள்" என்றார். தமிழ்நாட்டின் மூலை முடுக்குகளுக் கெல்லாம் டி.எம்.எஸ்ஸ’ன் குரலை இட்டுச் சென்றன தூக்குத்தூக்கி பாடல்கள். ஒரு புதிய குரல் உதயமாகியிருக்கிறது என்று பரவியது. தமிழ்த் திரை உலகில் டி.எம். சௌந்தரராஜனின் பவனி தொடங்கியது.

Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

--------------------------------------------------------------------------------

[/tscii:3e8509325c]

DHANUSU

8th July 2007, 03:20 PM

[tscii:06773da357]Movie: Paasamalar

மலர்ந்தும் மலராத பாதி மலர் போல (பாச மலர்)

அண்ணன் - தங்கை பாசம் என்றதும் நம் கண்முன் நிற்கும் ஒரே படம் பாசமலர். சகோதர பாசத்தை உணர்ச்சிப் போராட்டமாகக் காட்டிய படம். நடிகர் திலகமும், நடிகையர் திலகமும் இந்தப் படத்தின் அச்சாணிகள். படம் முழுக்க அண்ணன், தங்கை என்ற இரண்டு கதாபாத்திரங்களை மட்டும் பாசமலர்களாய் செதுக்கினார் பீம்சிங். மற்ற அனைவருமே பேருக்கு வந்து போகும் பொம்மை போலத்தான். இப்படி ஒரு அண்ணன் எனக்கு இருக்க மாட்டானா என்று ஏங்குமளவுக்கு இருவரின் பாச உணர்வுகள்தான் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. சிவாஜி தன் நடிப்பால் பாச மழையாகப் பொழிகிறார்.

திரைக்கதையில் பல இடங்களில் கோட்டை விட்டிருக்கிறார் பிம்சிங். சிவாஜியின் மனைவியாக வரும் எம்.என்.ராஜம், ஜெமினி ஆகிய இரு கதாபாத்திரங்களும் வெகு நேரம் காணாமல் போகின்றார்கள். கடைசிக் காட்சியில் வந்து சேர்கிறார்கள். இப் படத்தைப் பார்க்கும்போது பல நெருடலான கேள்விகள் எழுகின்றன. எல்லாவற்றையும் தாண்டி இப்படத்தைத் தாங்கிப் பிடித்து வெற்றி பெறச் செய்தது அண்ணன் - தங்கை பாசப்பிணைப்பும் , உயிர் கொடுத்த சிவாஜி , சாவித்திரி இருவரின் நடிப்பும்தான். 1961 தீபாவளி அன்று வெளியாகி, மகத்தான வெற்றியைப் பெற்றது.

மெல்லிசை இரட்டையர்களின் இசையும் , கண்ணதாசனின் பாடல்களும் படத்தின் வெற்றிக்குத் துணை நின்றன.

"வாராய் என் தோழி வாராயோ" கல்யாண வீடுகளில் எல்லாம் ஒலிக்கும் மங்கலப் பாடலாகி விட்டது. 1961 மார்ச் மாதம். "பாட்டொன்று கேட்டேன்" பாடல் பதிவு. ஜமுனாராணி பாடிய அந்தப் பாடலுக்கு கோரஸ் குரல் கொடுப்பவர்களில் ஒருவர் எல்.ஆர்.ஈஸ்வரி. அது முடிந்தபின், ஈஸ்வரி "வாராயென் தோழி" பாட வேண்டும். காலை 8 மணிக்கு தொடங்கிய "பாட்டொன்று கேட்டேன்" இரவு 9 மனிக்குதான் பதிவானது. "நான் பாட வேண்டிய "வாராய் என் தோழி வாராயோ" பாடலைப் பாட மைக் முன்பு நின்றபோது காத்துதான் வந்தது. நாளை காலை பதிவு செய்யலாம்னு எம்.எஸ்.வி. சொல்லிட்டார். பாடல் பதிவாகும் வரை எதுவும் நிச்சயம் இல்லை. பாடல் கை நழுவிடுமோன்னு பயத்தில் ராத்திரி தூங்கலை. மறுநாள் குரல் சஹஜ நிலைக்கு வந்தது. பதிவு சரியாக வரலை. மந்திரம் சரியாக ஒலித்தால், நாதசுரம் இடைஞ்சல் பண்ணும். இரண்டும் சரியாக வந்தால், பாட்டில் ஏதாவது இடிக்கும். அதுவரை முழுதாக வந்தது இரண்டாவது டேக்தான். கடைசியில் பதினோராவது டேக்கில் பாடல் பதிவானது" என்று எல்.ஆர்.ஈஸ்வரி நினைவு கூர்கிறார். பாடலைக் கேட்ட கே.வி.மகாதேவன் "ராஜா , நீ தம்பி விசு கிட்டே பாடியிருக்க பாரு... வாராய் என் தோழி வாராயோ ன்னு ஒரு பாட்டு....அந்தப் பாட்டாலே உன் வருங்காலமே பிரகாசமா ஆகப் போறது பாரு" என்று ஈஸ்வரியிடம் சொன்னார். அன்றிலிருந்து இன்று வரை திருமண வீடுகளில் எல்லாம் ஒலித்துக் கொண்டிருக்கிறது.

மணப்பெண்ணாக சாவித்திரியை அலங்கரித்து மணமேடைக்கு அழைத்து வரும் அந்தப் பாடலில் "இரண்டோடு மூன்றும் வளராதோ" என்று தோழிகள் சிரித்துக் கேலி செய்து கொண்டே வருகிறார்கள். சாவித்திரி வெட்கத்தால் தலை குனிகிறார். மண மேடைக்கு அருகே நின்று கவனித்துக் கொண்டிருக்கும் சிவாஜி தலையை அசைத்து வெட்கப் புன்னகை புரிந்து நகர்கிறார். நடிகர் திலகத்துக்கே இது சாத்தியம்.

பாசமலர் படத்தில் சிவாஜி பியானோ வாசிக்க, எம்.என்.ராஜம் பாடும் பாடல் "பாட்டொன்று கேட்டேன்". ''பாடல் பதிவின்போது நானே பியானோ வாசிச்சேன். நான் வாசிப்பதை கவனித்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த சிவாஜி, நான் செஞ்சதையெல்லாம் அப்படியே படத்துல காண்பிச்சுட்டார்" என்கிறார் மெல்லிசை மன்னர் எம்.எஸ்.வி.

"மயங்குகிறாள் ஒரு மாது". சிவாஜியும், எம். என். ராஜமும் திருமணமாகி தனியறையில் இருக்க , சாவித்திரி பாடுகிறார். காமெரா உள்ளேயும், வெளியேயும் உணர்ச்சிகளைப் படம் பிடிக்கிறது. படுக்கையறை மேஜையில் உள்ள தங்கையின் புகைப்படத்தை வெட்கம் கலந்த புன்னகையுடன் சிவாஜி திருப்பி வைக்கும் இடம் , அதைப் பார்த்து ரசித்தவர்களுக்குத்தான் தெரியும். பாடல் காட்சிகளில் சிறு சிறு அசைவுகளில் கூட நம்மை ரசிக்க வைக்கிறார் சிவாஜி.

பாசமலர் என்றதும் நம் மனதில் நிற்கும் பாடல்

மலர்ந்தும் மலராத பாதி மலர் போல
வளரும் விழி வண்ணமே

கதையோடு பின்னிப் பிணைந்த பாடல். வெவ்வேறு இடத்தில் இருக்கும் அண்ணனும், தங்கையும், தன் மகனையும், மகளையும் தாலாட்டித் தூங்க வைக்கும் பாடல். கனவில் நினையாத காலம் இடை வந்து பிரித்த வேதனையை மறக்க முயல்கிறார்கள். மிகப் பெரிய, நம்மையே உற்று நோக்கும் சிவாஜியின் படத்தின் கீழ் நின்று சாவித்திரி விம்மும்போது நம் கண்களும் தழும்பத்தான் செய்கிறது. திரையில் சிவாஜி , சாவித்திரியின் நடிப்புக்கு குரலால் உயிர் கொடுத்தார்கள் டி.எம்.எஸ்ஸ”ம் , சுசிலாவும்.

கண்ணதாசன் காலமானபோது சின்னத்திரையில் சிவாஜி இந்தப் பாடலைத்தான் குறிப்பிட்டார்.

நதியில் விளையாடி கொடியில் தலை žசீவி
நடந்த இளம் தென்றலே

எங்கிருந்து வந்து விழுந்ததைய்யா வார்த்தைகள் உனக்கு என்று சிவாஜி உணர்ச்சி வசப்பட்டார்.

--------------------------------------------------------------------------------
Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

[/tscii:06773da357]

DHANUSU

8th July 2007, 03:21 PM

[tscii:95f15996d2]Movie: Makkalai petra maharaasi

மணப்பாறை மாடு கட்டி (மக்களைப் பெற்ற மகராசி)

ஏ.பி.நாகராஜன் இயக்கத்தில், நடிகர் வி.கே.ராமசாமியின் தயாரிப்பில் 1957ஆம் ஆண்டு வந்த படம் மக்களைப் பெற்ற மகராசி. கொங்கு தமிழ் சிறுவாணித் தண்*ராய்ப் பாய்ந்தது. சிவாஜி தன் நடை, உடை பாவனையால் கள்ளம் கபடம் இல்லாத செங்கோடன் என்ற கிராமியப் பாத்திரத்தை நம் கண் முன் நிறுத்தினார்.கே.வி.மகாதேவன் இசையமைத்த பாடல்களும் படத்தின் வெற்றிக்குத் துணை நின்றன.

"மணப்பாறை மாடு கட்டி", " போறவளே போறவளே பொன்னுரங்கம்" பாடல்கள் படத்தின் சூழலுக்கும், பாத்திரங்களுக்கும் செறிவை அளிக்கின்றன. எம்.என்.நம்பியாருக்கு பி.பி.ஸ்ரீனிவாசின் குரலில் " ஒன்று சேர்ந்த அன்பு மாறுமா?" என்ற அபூர்வமான டூயட் பாடலும் உண்டு. இணைந்து பாடியவர் சரோஜினி.

மணப்பாறை மாடு கட்டி சிந்துபைரவியில் ஒலிக்கும் இனிய பாடல்.விவாசயத் தொடர்புள்ள ஊர்களைப் பாடலில் கொண்டு வந்தார் மருதகாசி. இப்பாடலைப் பற்றி நடிகர் வி.கே.ராமசாமி ஒரு சம்பவத்தை நினைவு கூர்கிறார். "படத்தில் மணப்பாறை மாடு கட்டி என்று ஒரு பாடல். அந்தப் பாட்டில்

விருதுநகர் வியாபாரிக்கு சின்னக்கண்ணு - நீயும்
வித்துப் போட்டு பணத்தை எண்ணு செல்லக்கண்ணு

(வி.கே.ராமசாமியின் சொந்த ஊர் விருதுநகர். அவர் வீட்டுத் திண்ணையில் உட்கார்ந்து பெருந்தலைவர் காமராஜ் அரசியல் பற்றிப் பேசுவார். " கந்தண்ணன் மகனே எப்படியிருக்கே? " என்று அன்போடு விசாரிப்பார்.) அந்தப் படம் வந்தபோது காமராஜர் முதலமைச்சராக இருந்தார். என்னைப் பார்த்தவர் "என்னப்பா சினிமாவில் பெரிய ஆளாயிட்டியாமே.... நல்லா நையாண்டி (காமெடி) பண்றியாம்... நம்ம ஊர்க்காரனுக்கு நையாண்டி நல்லா வரும்தானே. அதுசரி நம்ம ஊர் பேரெல்லாம் போட்டு உன் படத்துலே பாட்டு போட்டிருக்கியாமே..." என்றார்.
Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

--------------------------------------------------------------------------------

[/tscii:95f15996d2]

DHANUSU

8th July 2007, 03:23 PM

[tscii:56dda52914]Movie: Deivamagan

கட்டதும் கொடுப்பவனே கிருஷ்ணா கிருஷ்ணா (தெய்வ மகன்) (MP3 format)

சிவாஜி பிலிம்ஸ் தயாரிப்பான 'தெய்வ மகன்' படக் கதையை சிவாஜி கணேசன் ஏ.சி.திருலோகசந்தரிடம் கூறினார். "ரொம்ப கஷ்டமான வேடமாச்சே.. அதுவும் மூன்று வேடங்களில் நீங்கள் நடிக்க வேண்டும். ஒவ்வொன்றிர்க்கும் ஒவ்வொரு மேக் அப் (வயதான பணக்காரத் தந்தை, முகத்தில் குரூரமான தழும்புள்ள மூத்த மகன், இளமையான அழகான வாலிபன்) போட வேண்டியிருக்கும்" என்றார் திருலோகசந்தர். "மிஸ்டர் திருலோக். இது உங்களுக்கும் எனக்கும் சேலஞ்ச். யார் ஜெயிக்கிறாங்க பார்ப்போம்" என்றார் சிவாஜி. கடைசியில் இருவரும் வெற்றி பெற்றார்கள். படத்தில் மூன்று சிவாஜிகளும் சேர்ந்து வரும் காட்சியில் ஒவ்வொரு பாத்திரத்துக்கும் ஒவ்வொரு முகபாவம் காட்டுவார் சிவாஜி. பல முறை பார்த்து பார்த்து மக்கள் இன்னும் ரசிக்கும் காட்சி இது. ஆஸ்கர் விருதுக்கு அனுப்பப்பட்ட முதல் தமிழ் படம் என்ற பெருமை இப் படத்திற்கு உண்டு.

சிவாஜி பற்றி திருலோகசந்தர்...

நடிகர் திலகம் சிவாஜி கணேசன் தீவிரமாக தெய்வ மகன் படத்தில் நடித்துக் கொண்டிருந்த காலம் அது. சென்னை ரோட்டரி சங்கத்தைச் சேர்ந்த பெரிய மனிதர்கள் சிவாஜியைக் காண வந்தார்கள். தட்ட முடியாத வேண்டுகோள். அவர்கள் சங்கத்தின் சார்பில் ஏழை புற்று நோயாளிகளுக்கு உதவும் வகையில் பணம் திரட்டும் முயற்சியில் ஈடுபட்டிருந்தார்கள். பலவித கலை நிகழ்ச்சிகளின் நடுவே 'வீரபாண்டிய கட்டபொம்மன்' நாடகத்தின் ஒரு பகுதியை சிவாஜி மீண்டும் மேடையேறி நடிக்க வேண்டும் என்பதே அவர்கள் வேண்டுகோள்.

தன்னுடய அன்பளிப்பாக அதை செய்வதாக ஒப்புக் கொண்டார் நடிகர் திலகம். ஆனால் அதற்காக அவர் எடுத்துக்கொண்ட முயற்சிதான் என்னை ஆச்சரியத்தில் ஆழ்த்தியது. பல ஆண்டுகளுக்கு முன், ஆயிரமாயிரம் முறை மேடையில் முழங்கிய சாகாவரம் பெற்ற அந்த வசனங்களை டைப் அடித்துக் கொண்டு வரச் சொல்லித் திரும்பத் திரும்ப பல முறை சொல்லிப் பார்த்து ஒத்திகை செய்தார்.

அந்த நாளும் வந்தது. இவரது நிகழ்ச்சிக்கு முன் பத்மினி-ராகினியின் ஒரு சிறிய நாட்டிய நிகழ்ச்சி நடந்தது. மக்கள் பொறுமை இழந்து கை தட்டினார்கள். அவர்கள் சிங்கத்தைக் காணத்தான் பெரிய காணிக்கையைக் கொடுத்து காத்திருந்தார்கள்.

ஆறு வீரர்கள் சங்கிலியால் கட்டபொம்மனை பிடித்து வந்து 'பானர்மேன்' முன் நிறுத்தி வாதாடும் முக்கிய கட்டம் மீண்டும் அரங்கேறியது. சங்கிலிப் பிணைப்புகள் சிதறச் žறிப் பாய்ந்தார் கட்டபொம்மன். žறிய இடியாக வசன மழை பொழிந்தார். அவர் உடலின் ஒவ்வொரு பாகமும் துடித்தெழுந்து ஆர்ப்பரித்தது. புயல் காற்றில் பொங்குமாக்கடலாக அவர் தோற்றமளித்தார்.

இருக்கையிலிருந்து எழுந்து நின்று வெகுநேரம் கரகோஷம் செய்தபடி இருந்தனர் ரசிகர்கள். அவர்களால் கண்களையும் காதுகளையும் நம்ப முடியவில்லை. இந்த அற்புதம் நடந்த போது அங்கு நானும் இருந்தேன். காட்சி முடிந்து ஒப்பனை அறைக்கு வந்த சிவாஜி வாயைத் திறக்கவில்லை. அவசர அவசரமாக உடையலங்காரத்தைக் கலைத்துக் கொண்டு வெண்கதருக்குள் புகுந்தார். ரோட்டரி பெரிய மனிதர்கள் ஒப்பனை அறைக்குப் படையெடுத்து அவரை சூழ்ந்தனர்.

நடந்த அற்புதத்தை வியந்து கூறி போற்றினார்கள். ஆனால் சிவாஜி வாயைத் திறக்கவில்லை. இருகை கூப்பி வணக்கம் தெரிவித்துவிட்டு என்னை இழுத்துக் கொண்டு வந்து வண்டியில் ஏறி அமர்ந்தார். மீண்டும் படப் பிடிப்பிற்கு போக வேண்டும் என்று சொன்னார். அவர் நடந்து கொண்ட விதம் எனக்குச் சற்று வித்தியாசமாக இருந்தது. உறுத்தலாகவும் கூட. "கொஞ்ச நேரம் தங்கி, ஆவலோடு பேச வந்த பெரியவர்களிடம் இரண்டு வார்த்தை பேசியிருந்தால் என்ன?" என்று கேட்டே விட்டேன்.

அதுவரை தும்பைப் பூ போன்ற வெள்ளை கதர் துண்டால் வாயை மூடியிருந்தவர், துண்டை வாயிலிருந்து எடுத்து எனக்குப் பிரித்துக் காட்டினார். வெள்ளைத் துண்டு திட்டுத் திட்டாக சிவப்பாக மாறியிருந்தது, வாயிலிருந்தும் உதடுகளிடையேயும் ரத்தம் வழிய ஆரம்பித்தது.

"என்னை இந்த நிலையில் பெரியவர்கள் பார்த்திருந்தால் 'காசநோய்க்காரன்' என்று சொல்லி ஆம்புலன்ஸ’ல் போட்டு ஆஸ்பத்திரிக்குக் கொண்டு போயிருப்பார்கள். எனது இந்த நடத்தைக்கு பிறகு போன் மூலம் மன்னிப்பு கேட்டுக் கொள்வேன்" என்றார்.

"சாதாரணமாக கட்டபொம்மன் முழுநாடகத்தையும் பார்க்கும் மக்கள், உணர்ச்சிப் படிகளில் படிப் படியாக ஏறி உச்சத்திற்கு வந்திருப்பார்கள். பானர்மேனோடு வாதாடும் அந்த மிக முக்கிய காட்சியைத்தான் - அந்த ஒரு காட்சியில்தான் முழு நாடகத்தையும் அவர்கள் கண்முன் கொண்டு வந்து நிறுத்த வேண்டும், உணர வைக்க வேண்டும், என்ற ஆர்வத்தில் என்னுடய லிமிட்டையும் தாண்டிவிட்டேன். என் வாயில் உப்பு தட்டியதும், தொண்டையில் இருந்து இரத்த நாளங்கள் அறுபட்டுவிட்டன. ரத்தம் தெறிக்கிறது என்பதை உணர்ந்தேன். இதற்கு முன் சில சமயங்களில் அதிக உணர்ச்சிவசப்பட்டுப் பேசும் போது இது ஏற்பட்டு இருக்கிறது. அதனால்தான் நடித்துவிட்டு யாரும் பார்க்கும் முன் அறைக்கு ஓடி வந்துவிட்டேன்" என்றார் சிவாஜி.
Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

[/tscii:56dda52914]

DHANUSU

8th July 2007, 03:25 PM

[tscii:15bddd08ae]Movie: Nenjirukkumvarai

முத்துக்களோ கண்கள் (நெஞ்சிருக்கும் வரை)

சிவாஜி ஒப்பனையின்றி நடித்த முதல் படம் 'நெஞ்சிருக்கும் வரை'. சிவாஜி, முத்துராமன், வி.கோபாலகிருஷ்ணன், கே.ஆர்.விஜயா வறுமையில் உழல்பவர்களாக கதை ஆரம்பிக்கும். நடுவே முத்துராமனுக்கும் கே.ஆர்.விஜயாவுக்கும் காதல் உண்டாகும். சிவாஜி விஜயாவின் மீது ஒருதலைக் காதல் கொண்டிருக்கும் போது வரும் பாடல் 'முத்துக்களோ கண்கள்'. விஸ்வநாதனின் அழகான பாடல்.. நேச்சுரலான நடிப்பு.. மக்களின் மனதில் அழ்ந்து பதிந்த காதல் பாடல். முத்துராமன் - விஜயா காதலை அறிந்து, சிவாஜி தன் காதலை கைவிட்டு, விஜயாவை சகோதரியாகப் பாவித்து அவர்கள் திருமணத்தை நடத்தி வைக்கும் பாடல் ரொம்ப பிரபலமானது...

பூ முடிப்பாள் இந்தப் பூங்குழலி (நெஞ்சிருக்கும் வரை)
Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

--------------------------------------------------------------------------------

[/tscii:15bddd08ae]

DHANUSU

8th July 2007, 03:26 PM

[tscii:7003eb19c4]Movie: Thiruvarutchelvar

நாதர்முடி மேலிருக்கும் நல்ல பாம்பே (திருவருட்செல்வர்)

ஏ.பி.என்.இயக்கத்தில் மிகுந்த சிரமம் எடுத்து சிவாஜி நடித்த படம் திருவருட்ச்செல்வர். ஆண்டவனுக்குத் தொண்டு புரிந்த 63 நாயன்மார்களில் சேக்கிழார், திருக்குறிப்புத் தொண்டர்,சுந்தரர், திருநாவுக்கரசர் ஆகிய வேடங்களில் சிவாஜி நடித்தார்.

சிவாஜியின் நடிப்புலக வரலாற்றில் அப்பர் வேடம் என்றென்றும் அழியாப் புகழ் பெற்று நிற்கும் என்பதில் ஐயமில்லை. இந்த வேடம் பற்றி சிவாஜியே சொல்லியிருக்கிறார். "காஞ்சி மாமுனிவரை தரிசித்து ஆசி பெற்றேன். கருணையே வடிவான அவரின் திருமுகம் என் உள்ளத்தில் ஆழமாகப் பதிந்து விட்டது. அப்பர் பற்றி படித்திருக்கிறேன். அவர் முகத்தில் அருள் பொழியும், வார்த்தையில் மென்மை இருக்கும் என்று கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன். திருவருட்செல்வர் படத்தில் நான் நடித்த போது, அப்பர் எப்படி இருந்திருப்பார், எப்படிப் பேசியிருப்பார் என்று மனதில் கற்பனை செய்து பார்த்தேன். என்னால் காஞ்சிப் பெரியவரைத்தான் காண முடிந்தது. அவரையே மானžகமாக வரித்து, அந்தப் புண்ணியனை பிரதிபலிக்க முயன்றேன். அவரது அருளாசியால் வெற்றியும் கிடைத்தது."

அப்பர் வேடத்தில் ஒப்பனை செய்து கொள்வதற்காக சிவாஜி மிகவும் சிரமப் பட்டார். அப்பர் வேடத்துக்கு மட்டும் புராண, சரித்திரப் படங்களுக்கு ஒப்பனை செய்வதில் தேர்ந்த சேதுபதி ஒப்பனை செய்தார். தளர்ந்த உடல், தளர்ந்த நடையுடன் நாவுக்கரசர் தடுமாறி நடக்கும்போது வயதானவர் விழுந்து விடுவாரோ என்ற தவிப்பை நாம் உணர்கிறோம். நடிப்பு என்பதையெல்லாம் தாண்டி அப்பரை மட்டுமே நம் கண் முன் நிறுத்துகிறார் சிவாஜி.

Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

[/tscii:7003eb19c4]

DHANUSU

8th July 2007, 03:27 PM

[tscii:55c4842b9b]Movie: Thillana Mohanambal

நலம்தானா, நலம்தானா (தில்லானா மோகனாம்பாள்)

தமிழ்த்திரை உலகில் சரித்திரம் படைத்த படங்களில் ஒன்று தில்லானா மோகனாம்பாள். 1956ல் ஆனந்த விகடனில் தொடர்கதையாக வெளிவந்து, பல்லாயிரக்கணக்கான வாசகர்களின் மனதில் இடம் பெற்றது. அந்த வாசகர்களில் ஏ.பி.நாகராஜனும் ஒருவர்.

ஆனந்தவிகடனின் ஆசிரியரும், ஜெமினி ஸ்டுடியோ அதிபருமான எஸ்.எஸ்.வாசனிடம் சென்று தில்லானா மோகனாம்பாள் கதையைத் தான் படமாக்க விரும்புவதாகக் கூறினார். முதலில் தானே படமாக்க விரும்புவதாக சொன்னார் வாசன். திருவிளையாடல், சரஸ்வதி சபதம், திருவருட்செல்வர் படங்கள் முடித்தபின், மீண்டும் வந்தார் ஏ.பி.என். "திருவிளையாடல் படத்தைப் பார்த்த பிறகு தில்லானா மோகனாம்பாள் கதையை தரம் குறையாமல் எடுப்பீர்கள் என்ற நம்பிக்கை எனக்கு இருக்கிறது . நீங்களே படமாக்குங்கள்" என்று வாசன் கூறினார். நாவலின் தரம் குறையாமல், தனிமனிதராகப் படமாக்கி சரித்திரம் படைத்தார் ஏ.பி.என்.

சிவாஜியின் வரலாற்றில் சிக்கல் சண்முகசுந்தரம் என்ற நாதஸ்வர வித்வான் கதாபாத்திரம் என்றென்றும் பெருமை சொல்வதாக அமைந்தது. நாதஸ்வர சக்ரவர்த்தி ராஜரத்தினம் பிள்ளையின் தீவிர ரசிகர் சிவாஜி. சிவாஜியின் இல்லத்துக்கு வந்து நாதஸ்வரம் வாசித்து சிவாஜியை மகிழ்வித்திருக்கிறார். தில்லானா மோகனாம்பாள் படத்தில் நாதஸ்வரம் வாசித்து, எம்.பின்.சேதுராமன் - பொன்னுசாமி சகோதரர்கள் புகழ் பெற்றார்கள். அவர்கள் எப்படி வாசிக்கிறார்கள் என்று அறிய சிவாஜி விரும்பினார். இயக்குனர் ஏ.பி.என்னின் அலுவலகத்தில் சிவாஜி, கண்ணதாசன் முன்னிலையில் 5 மணி நேரம் வாசித்தார்கள். கண்ணதாசனின் மடியில் படுத்துக் கொண்டே ரசித்தார் சிவாஜி. "நாதஸ்வர சக்கரவர்த்தி ராஜரத்தினம்பிள்ளை நாதஸ்வரம் வாசிக்கும் அழகை சிவாஜி படம் பிடித்துக் காட்டினார். தில்லானா மோகனாம்பாள் படத்தில் குறைவின்றி நாதஸ்வரம் வாசித்ததைப் பார்த்தேன். ஓரிடத்திலாவது மேலுக்கு கீழுதடு பிசகுமா எனக் கூர்ந்து கவனித்தேன். அறவே இல்லை. அப்படி ஒரு முத்திரையை அவரது நடிப்பில் கண்டேன்" என்று அறிஞர் அண்ணா கூறினார். கன்னம் உப்பி, கண்டம் விம்முவதை நடிப்பில் காட்டுவது எப்பேர்ப்பட்ட சாதனை! பல இடங்களில் கண்களால் பேசுகிறார். நாவலைப் படித்தவர்களில் சிலருக்கு "சிவாஜிக்கு இதில் நடிப்பதற்கு என்ன இருக்கிறது என்ற கேள்வி எழுந்தது. அந்தப் பாத்திரத்திற்கு இவ்வளவு அழகான உணர்ச்சி ஓட்டம் உள்ளதா என்பதை சிவாஜியின் நடிப்பைப் பார்த்த பிறகுதான் உணர முடிந்தது. படம் முழுக்க சிக்கல் சண்முகசுந்தரம் என்ற பாத்திரத்தோடு ஒன்றி விட்ட முழுக் கலைஞனைத்தான் நாம் பார்க்கிறோம்.

பத்மினி நலந்தானா என்று கேட்க, கண்ணை அசைத்து தலையைச் சிறிது சாய்த்து நலம்தான் என்பதைக் கூறாமல் கூறுகிறார் நடிப்பின் இலக்கணம்! கண் பட்டதால் உங்கள் மேனியிலே புண்பட்டதோ அதை நானறியேன் என்னும்போது சிவாஜியின் விழிகளிலிருந்து பெருகும் நீர் மெய்சிலிர்க்க வைக்கிறது.

படம் முடிந்து வெளிவரத் தயாரானபோது வினியோகஸ்தர்கள் சில கேள்விகளை எழுப்பினார்கள்.படத்தில் சிவாஜிக்கு ஏன் மீசை இல்லை; படத்தில் ஒரு டூயட் கூட இல்லை படம் ஓடுமோ என்றெல்லாம் சந்தேகம் அவர்களுக்கு. "நாவலின் சிறப்பு மாறாமல் படத்தை உருவாக்கியிருக்கிறேன். உங்களுக்கு சந்தேகம் இருந்தால் என் முழுப் பொறுப்பிலேயே படத்தை வெளியிட்டுக் கொள்கிறேன்" என்று உறுதியாகக் கூறி விட்டார் ஏ.பி.என். அவரது உறுதியைப் பார்த்த வினியோகஸ்தர்கள் வியாபார நோக்கத்தை தள்ளி விட்டு படத்தை வெளியிட்டார்கள். மாபெரும் வெற்றிப் படமாக அமைந்தது. நிறைய பாராட்டுக்களும், விருதுகளும் குவிந்தன. ஜனாதிபதியின் சிறந்த தமிழ்ப்படத்துக்கான வெள்ளிப்பதக்கம் பெற்றது. தமிழக அரசின் இரண்டாவது சிறந்த படமாகத் தேர்வு செய்யப்பட்டது.

--------------------------------------------------------------------------------
Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

[/tscii:55c4842b9b]

DHANUSU

8th July 2007, 03:29 PM

[tscii:5da4b27e5b]Movie: Kappalottiya Tamizhan

நெஞ்சில் உரமுமின்றி (கப்பலோட்டிய தமிழன்)

செக்கிழுத்த செம்மல் வ.வு.சிதம்பரனாரின் வரலாற்றை "கப்பலோட்டிய தமிழன்" என்ற பெயரில் பி.ஆர். பந்துலு திரைப்படமாக்கினார். சிவாஜி கணேசன் வ.வு.சிதம்பரமாகவே மாறி, அப்படத்தைத் திரைக் காவியமாக்கி , சரித்திரம் படைத்தார். இந்திய சுதந்திரப் போராட்டத்தின் வரலாறு அறியாத இன்றைய தலைமுறைக்கு வ.வு.சி. என்றதும் கப்பலோட்டிய தமிழனும், அதில் வரலாறு படைத்த சிவாஜியும்தான் கண் முன் நிற்கும்.

சிலம்புச் செல்வர் ம.பொ.சிவஞானம் எழுதிய நூலைத் தழுவி, திரைக்கதை அமைத்தவர் சக்தி கிருஷ்ணசாமி. வசனம் எஸ்.டி.சுந்தரம். பத்மினி பிக்சர்ஸ் சார்பில் தயாரித்து இயக்கியவர் பி.ஆர்.பந்துலு.

இயக்குனர் ஏ.பி.நாகராஜன் சிவாஜியை வைத்து, புராணப் படங்களை எடுத்து காலத்தால் அழியாது நிற்கும் திரைக் காவியங்களை உருவாக்கினார் என்றால், பந்துலு - சிவாஜி கூட்டணியில் வீரபாண்டிய கட்டபொம்மன், கப்பலோட்டிய தமிழன், ஆகிய சரித்திர நாயகர்களின் வரலாற்றை வரும் சந்ததியருக்கு அளித்துச் சென்றிருக்கிறார்கள்.

ஒட்டப்பிடாரத்தில் 1872 ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர் மாதம் 6 ஆம் தேதி , உலகநாத பிள்ளைக்கும், பரமாயி அம்மைக்கும் பிறந்த வ.வு.சி. தந்தையைப் போலவே வழக்கறிஞரானார். தந்தையையே (நாகையா) எதிர்த்து வழக்காடி, ஆங்கிலேயருக்கு எதிராக மாடசாமி என்ற ஏழைக்கு வெற்றி தேடித் தந்தார். படத்தில் மாடசாமியாக வருபவர் ஜெமினி கணேசன்.

மகனது வாதத் திறமையைக் கண்டு மனம் மகிழ்ந்தாலும், ஆங்கிலேயர்களை விரோதிக்க வேண்டாம் என்று அறிவுறுத்தி, வ.வு.சியை தூத்துக்குடிக்கு அனுப்பி வைக்கிறார். வ.வு.சியுடன் மாடசாமியும் தூத்துக்குடி சென்று, அவரது உப்பளத்தைக் கவனித்து வருகிறான். தூத்துக்குடியில் சுப்பிரமணியசிவம் வ.வு.சியின் நண்பராகிறார். சுப்பிரமணிய சிவாவாக சிறப்பாக நடித்தவர் டி. கே. எஸ். சகோதரர்களில் ஒருவரான டி.கே.ஷண்முகம். (ஒளவையார் நாடகத்தில் ஒளவையாரகத் தோன்றி, ஒளவை ஷண்முகம் என்றே அழைக்கப்பட்டவர். சென்னையில் இவரது ஞாபகமாக ஒளவை ஷண்முகம் சாலை என்று பெயரிடப் பட்டது.). சுப்பிரமணியசிவாவும் , வ.வு.சியும் சேர்ந்து தேசபக்தியைப் பரப்புகின்றார்கள். திலகர் துவக்கிய அந்நியத் துணி எரிப்புப் போரை வெற்றிகரமாக நடத்தும் வ.வு.சியின் புகழ் நாடெங்கும் பரவுகிறது.

மாடசாமியின் முறைப்பெண் கண்ணம்மா (சாவித்திரி ) ஏட்டு ஏகாம்பரத்தின் (ஏ.கருணாநிதி) மகள். மாடசாமியும் கண்ணம்மாவும் காதலிக்கின்றனர்.

சென்னையில் வ.வு.சியின் உற்ற நண்பர் சுப்பிரமணிய பாரதியார் அவரது திறமையைப் புகழ்ந்து பரவசமடைகிறார். தோற்றத்திலும், உணர்ச்சியிலும் பாரதியாராகவே மாறினார் எஸ். வி. சுப்பையா.

சென்னைக் கப்பல் கம்பெனியார், சரக்குகளை ஏற்ற மறுப்பதாக வியாபாரிகள் வ.வு.சி யிடம் முறையிடுகின்றார்கள். உடனே சுதேசிக் கப்பல் கம்பெனி துவக்க முடிவு செய்து, 1906 ஆம் ஆண்டு, கம்பெனி துவக்கி இரண்டு கப்பல்களுடன் திறம்பட நடத்துகிறார். சுதேசிக் கப்பல் கம்பெனியின் வளர்ச்சி கண்டு வெள்ளையர்கள் பலவித சூழ்ச்சிகள் செய்கின்றனர். சுதேசிக் கம்பெனிக்கு வெள்ளையரின் கையாட்கள் வெடி வைக்கும் திட்டத்தைத் தகர்க்கிறான் மாடசாமி.

மில் தொழிலாளர்களின் கோரிக்கையை வெள்ளைக்கார நிர்வாகத்திடம் எடுத்துரைக்கிறார் வ.வு.சி. நிர்வாகம் கேட்க மறுக்கிறது. வேலை நிறுத்தம் தொடர்கிறது. தூத்துக்குடியில் ஊர்க்கட்டுப்பாடு அமுலுக்கு வருகிறது. சப் கலக்டர் ஆஷ் , வேலை நிறுத்ததைத் தூண்டி விட்டதாக வ.வு.சி மீது குற்றம் சாட்டுகிறார். வ.வு.சி., சிவா இருவரையும் கலக்டர் விஞ்ச், திருநெல்வேலிக்கு வரவழைத்து, அரசியல் பேசக் கோடாது என்றும், ஜில்லாவை விட்டு வெளியேற வேண்டும் என்றும், எழுத்து மூலம் ஒப்புதல் கேட்கிறான். அதை மறுத்து, அவன் முன்னிலையிலேயே "வந்தேமாதரம்" என்று முழக்கமிட்டதால் இருவரும் கைது செய்யப் படுகின்றனர். திருநெல்வேலியில் மக்கள் குமுறியெழுந்து கலகம் விளைகிறது. ஆங்கில ஆட்சி ஈவிரக்கமின்றி அடக்குமுறையை ஏவுகிறது. துப்பாக்கி பிரயோகத்தில் பலர் பலியாகின்றனர். வ.வு.சி., சிவா இருவர் மீதும் தொடரப்பட்ட வழக்கு விசாரணையில் பாரதியார் சாட்சியளிக்கிறார். வ.வு.சிக்கு நாற்பது வருட தீவாந்திர தண்டனையும், சிவாவுக்கு 10 வருட தண்டனையும் வழங்கப் படுகிறது.

வெள்ளையர் ஆட்சி, அடக்குமுறையைக் கையாண்ட ஆஷைக் கலெக்டர் பதவிக்கு உயர்த்துகிறது. 1911 ஜுன் 17ஆம் தேதி மணியாச்சி ஜங்ஷனில் வாஞ்சிநாதன் என்ற இளைஞன் (பாலாஜி) ஆஷைச் சுட்டுக் கொன்று, தானும் சுட்டுக் கொண்டு மடிகிறான்.

சிறையில் சிதம்பரம் செக்கிழுக்கிறார். கல்லுடைக்கிறார். மாளாத துன்பங்களுக்கு ஆளாகிறார். அப்பீலில் 40 வருட தண்டனை ஆறு வருடங்களாகக் குறைகிறது. சிறைக் கொடுமைகளிலிருந்து விடுதலையாகிறார் வ. வு. சி.

தேசத்திற்காக செல்வத்தையும் , தேக ஆரோக்கியத்தையும் தியாகம் செய்த கப்பலோட்டிய தமிழன் சிதம்பரனார் எஞ்சிய வாழ்நாளில் இலக்கிய வளர்ச்சிக்கு உழைத்து பல நூல்கள் இயற்றினார். 1936 ஆம் ஆண்டு நவம்பர் 18 ஆம் நாள் சுதந்திரக் கனவு கண்டு கொண்டே இவ்வுலக வாழ்வை நீத்தார்.

தன் லட்சியக் கனவாக, பந்துலு இயக்கிய இப்படம் முழுதும் சுதந்திரத் தாகம் கொழுந்து விட்டெரிகிறது. கப்பலோட்டிய தமிழனாகவே சிவாஜி வாழ்ந்து காட்டிய இப் படத்தைக் கண்டு, தனது தந்தையையே நேரில் பார்ப்பதாக உணர்கிறேன் என்று வ.வு.சி யின் மகன் கண் கலங்கினார்.

படத்தில் பாரதியாரின் பாடல்கள் முழங்கின. இசையமைத்தவர் ஜி.ராமனாதன். திருச்சி லோகனாதன் , žர்காழி, பி.பி.ஸ்ரீனிவாஸ், பி.லீலா , சுசிலா உணர்ச்சி ததும்பப் பாடினார்கள். 'பாருக்குள்ளே நல்ல நாடு' படத்தின் டைட்டில் இசையாக ஒலிக்கிறது.

வ.வு.சி., சிவா அந்நிய துணி எரிப்பு போராட்டத்தில் வந்தே மாதரம் என்போம் என்று முழங்குகின்றனர்.

வெள்ளிப் பனிமலையின் மீதுலாவுவோம் - அடி
மேலைக் கடல் முழுதும் கப்பல் விடுவோம்

என்று முழக்கமிட்டு வருகிறது சுதேசிக் கப்பல்.

என்று தணியும் எங்கள் சுதந்திர தாகம்
என்று மடியும் எங்கள் அடிமையின் மோகம்

என்று பராசக்தியிடம் முறையிடுகிறார் பாரதியார். பின்னணிக் குரல் திருச்சி லோகனாதன்.

சின்னக் குழந்தைகள் போல் விளையாடி
சிரித்துக் களித்திடுவான்

என்று மாடசாமியை நினைத்துப் பாடுகிறாள் கண்ணம்மா.

காற்று வெளியிடைக் கண்ணம்மா - நின்றன்
காதலை எண்ணிக் களிக்கின்றேன்

கண்ணம்மா - மாடசாமியின் காதல் பாடலாக ஒலிக்கிறது.

ஓடி விளையாடு பாப்பா என்று குழந்தைகளுடன் ஆடிப் பாடுகிறார் வ.வு.சி.

ஜமுனாராணி, எல்.ஆர்.ஈஸ்வரி குரல்களில் 'உணவு செல்லவில்லை சகியே உறக்கம் கொள்ளவில்லை'.

வ.வு.சி.சிறையில் படும் இன்னல்களை எண்ணிக் கலங்குகிறார் பாரதியார்.

தண்ணிர் விட்டோ வளர்த்தோம்
சர்வேசா! இப் பயிரைக்
கண்ணிரால் காத்தோம்
கருகத் திருவுளமோ!

மேலோர்கள் வெஞ்சிறையில்
வீழ்ந்து கிடப்பதுவும்
நூலோர்கள் செக்கடியில்
நோவதுவும் காண்கிலையோ?

என்று திருச்சி லோகனாதன் உணர்ச்சி பொங்கப் பாடும்போது சிதம்பரனாரின் இன்னல்களைக் கண்டு நமது கண்களும் கலங்குகின்றன.

சிறையிலிருந்து விடுதலையாகி வெளியில் வந்த பின்பு, உடலும், மனமும் தளர்ந்து,

நெஞ்சில் உரமுமின்றி
நேர்மைத் திரமுமின்றி
வஞ்சனை செய்வாரடி கிளியே
வாய்ச் சொல்லில் வீரரடி!

சொந்தச் சகோதரர்கள்
துன்பத்தில் சாதல் கண்டும்
சிந்தை இரங்காரடி - கிளியே
செம்மை மறந்தாரடி

என்று நாட்டின் நிலையை எண்ணிக் கலங்குகின்றார் வ.வு.சி. 'என்று தணியும் இந்த சுதந்திர தாகம்' என்று மனைவி மீனாட்சி பாட சுதந்திரக் கனவுடனே கண் மூடுகிறார் வ. வு. சி.

'கப்பலோட்டிய தமிழன்' பற்றிப் பேசும் போது சிவாஜியின் தேச பற்றைப் பற்றியும் சொல்லியே ஆக வேண்டும். அமெரிக்கா போன்ற நாடுகளில் மக்களுக்கு இருக்கும் பொதுவான தேச பற்று இந்தியர்களிடம் இல்லையே என்று அவர் அடிக்கடி வருத்தப் படுவதுண்டு.

இது சில வருடங்களுக்கு முன் சுதந்திர நாள் சன் டீவி நிகழ்ச்சியில் அவர் சொன்னது...

தீபாவளியோ அல்லது ரம்ஜானோ அல்லது கிறிஸ்துமஸ் பண்டிகையோ வந்தால், நாம், எப்பேற்பட்ட ஏழையாய் இருந்தாலும், கடன் வாங்கியாவது அந்த பண்டிகைகளை நன்றாக கொண்டாடுகிறோம். ஆனால், தேசத்தின் சுதந்திர நாளை மட்டும் நாம் ஏன் அப்படி கொண்டாடுவதில்லை? சுதந்திர நாள் என்றால் விடுமுறை என்பது மட்டும் நமக்கு நினைவு இருக்கிறது. ஆனால் அந்நாள் காலையில் எழுந்து, "சே! இன்னைக்கு விடுமுறைன்னுதான் பேரு. ஆனா, காலையில் ஆபீசுக்கு கொடியேத்தும் விழாவுக்கு என்னை வரச் சொல்லியிருக்காங்களே!" என்று நாம் ஒவ்வொருவரும் அங்கலாய்த்துக் கொள்கிறோம். என்ன விந்தையான மக்களப்பா நாம்!

Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

--------------------------------------------------------------------------------

[/tscii:5da4b27e5b]

DHANUSU

8th July 2007, 03:31 PM

[tscii:281219c4e9]Movie: Thirumaal Perumai

பாலூட்டி வளர்த்த கிளி (கௌரவம்)

வியட்னாம் மூவீஸ’ன் கௌரவம் 1973ஆம் ஆண்டு வந்தது. கதை வசனம் வியட்னாம் வீடு சுந்தரம். கௌரவம் படத்தில் சிவாஜி பேரிஸ்டர் ரஜினிகாந்த், அவரது மகன் கண்ணன் என்ற இரண்டு வேடங்களில் இரு வெறு மாறுபட்ட நடிப்பினைக் காட்டினார். ஒரு வேஷம் என்றாலே போதும் சிவாஜிக்கு. இரட்டை வேடம் என்றால் கேட்கவா வேண்டும்? 70களில் மிகை நடிப்பு சிவாஜியை ஆக்கிரமித்தது. தோல்வியே சந்தித்து அறியாத பேரிஸ்டராக கம்பீரம் என்றாலும், பல இடங்களில் மிகை நடிப்பு. அவரது மகன் கண்ணனாக அடக்கமே உருவான நடிப்பு. ஒரு முக்கிய கட்டத்தில் அப்பா மகன் இருவரும் எதிர் எதிராக நீதி மன்றத்தில் மோத வேண்டிய நிலை வருகிறது. கண்ணனை "வீட்டை விட்டுப் போ" என்று கோபத்தில் கத்துகிறார். அவனும் வீட்டை விட்டுப் போகிறான். கடைசியில் இருவரும் நீதிமன்றத்தில் சந்திக்கின்றனர். அப்பா, மகன் ஆகிய இரண்டு வேடங்களிலும் நடிப்பில் மட்டுமல்ல, குரலிலும் வித்தியாசம் காட்டுவதென்பது சிவாஜிக்கு மட்டுமே சாத்தியம். இதற்கு சான்று கூறுவது "பாலூட்டி வளர்த்த கிளி, பழம் கொடுத்துப் பார்த்த கிளி" பாடல். பாடலின் ஆரம்பத்தில் வரும் வசனங்களில் "நான் எங்க போவேன் பெரியம்மா? நேக்கு யாரைத் தெரியும்? போகணும்னு மட்டும்தான் தோணுறது. ஆனா எங்க போறதுண்ணு தோணலயே." என்று கண்ணன் சொல்லிப் போய் விடுவான். பின்னர் பேரிஸ்டர் சிவாஜிக்கும் பண்டரிபாய்க்கும் நடக்கும் பேச்சு...

எங்கடி அந்தப் பய?

போய்ட்டான்.

ஆ! போயிட்டானா? ஆத்த விட்டே போயிட்டானா? ஹா! அவ்வளவு பெரிய மனுஷனாயிட்டானா அவன்? அவன் என்னைக் கண்டிக்கலாம், நான் அவனைக் கண்டிக்கப்படாதோ? ஹும்! அது வேற ஒண்ணுமில்லடி, கிளிக்கு ரெக்கை முளைச்சுடுத்து, ஆத்த விட்டு பறந்து போயிடுத்து. போண்ணு சொன்னா ஆத்த விட்டே போயிடறதா?

இப்படி குரலால் ஜாலம் காட்டுகிறார் சிவாஜி. டி.எம்.எஸ். சளைத்தவரா என்ன? ஆவேசமான தந்தையின் உணர்ச்சிகளை தன் குரலில் நடித்துக் காட்டி விடுகிறார் அவர்.

அந்தக் காலகட்டத்தில் சிவாஜியின் இம்மாதிரியான நடிப்பை அவரது ரசிகர்கள் பெரிதும் விரும்பி வரவேற்றார்கள். கோர்ட்டில் மறுநாள் தந்தையும் மகனும் சந்திக்க வேண்டிய நிலை. அந்த இடத்தில் தோல்வியை அறியாத தந்தையின் மன உணர்வுகளை பாட்டும் பாடல், "நீயும் நானுமா, கண்ணா நீயும் நானுமா?"

அறிவைக் கொடுத்ததோ துரோணரின் கௌரவம்
அவர் மேல் தொடுத்ததே அர்ஜுனன் கௌரவம்
நடந்தது அந்த நாள், முடிந்ததா பாரதம்
நாளைய பாரதம் யாரதன் காரணம்?

மன்னனின் கௌரவம் சதுரங்க நடுவிலே
மறைக்கின்ற சேனையோ பிள்ளையின் வடிவிலே
ஆகட்டும் பார்க்கலாம் ஆட்டத்தின் முடிவிலே
அறுபதை இருபது வெல்லுமா முடிவிலே

கௌரவம் படத்தின் இரண்டாவது பாதிக் கதையை இந்த இரண்டு வரிகளில் சொல்லிவிடுகிறார் கவியரசர்.

படத்தின் 5 பாடல்களில் தனித்து நிற்பது எஸ்.பி.பி - சுžலா குரல்களில் ஒலிக்கும் "யமுனா நதி இங்கே, ராதை முகம் இங்கே, கண்ணன் போவதெங்கே?" கண்ணனின் குழலிசையாய் ஒலிப்பது இந்தப் பாடல்.
Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

--------------------------------------------------------------------------------

[/tscii:281219c4e9]

DHANUSU

8th July 2007, 03:31 PM

[tscii:490bf1255a]Movie: Gowravam

பாலூட்டி வளர்த்த கிளி (கௌரவம்)

வியட்னாம் மூவீஸ’ன் கௌரவம் 1973ஆம் ஆண்டு வந்தது. கதை வசனம் வியட்னாம் வீடு சுந்தரம். கௌரவம் படத்தில் சிவாஜி பேரிஸ்டர் ரஜினிகாந்த், அவரது மகன் கண்ணன் என்ற இரண்டு வேடங்களில் இரு வெறு மாறுபட்ட நடிப்பினைக் காட்டினார். ஒரு வேஷம் என்றாலே போதும் சிவாஜிக்கு. இரட்டை வேடம் என்றால் கேட்கவா வேண்டும்? 70களில் மிகை நடிப்பு சிவாஜியை ஆக்கிரமித்தது. தோல்வியே சந்தித்து அறியாத பேரிஸ்டராக கம்பீரம் என்றாலும், பல இடங்களில் மிகை நடிப்பு. அவரது மகன் கண்ணனாக அடக்கமே உருவான நடிப்பு. ஒரு முக்கிய கட்டத்தில் அப்பா மகன் இருவரும் எதிர் எதிராக நீதி மன்றத்தில் மோத வேண்டிய நிலை வருகிறது. கண்ணனை "வீட்டை விட்டுப் போ" என்று கோபத்தில் கத்துகிறார். அவனும் வீட்டை விட்டுப் போகிறான். கடைசியில் இருவரும் நீதிமன்றத்தில் சந்திக்கின்றனர். அப்பா, மகன் ஆகிய இரண்டு வேடங்களிலும் நடிப்பில் மட்டுமல்ல, குரலிலும் வித்தியாசம் காட்டுவதென்பது சிவாஜிக்கு மட்டுமே சாத்தியம். இதற்கு சான்று கூறுவது "பாலூட்டி வளர்த்த கிளி, பழம் கொடுத்துப் பார்த்த கிளி" பாடல். பாடலின் ஆரம்பத்தில் வரும் வசனங்களில் "நான் எங்க போவேன் பெரியம்மா? நேக்கு யாரைத் தெரியும்? போகணும்னு மட்டும்தான் தோணுறது. ஆனா எங்க போறதுண்ணு தோணலயே." என்று கண்ணன் சொல்லிப் போய் விடுவான். பின்னர் பேரிஸ்டர் சிவாஜிக்கும் பண்டரிபாய்க்கும் நடக்கும் பேச்சு...

எங்கடி அந்தப் பய?

போய்ட்டான்.

ஆ! போயிட்டானா? ஆத்த விட்டே போயிட்டானா? ஹா! அவ்வளவு பெரிய மனுஷனாயிட்டானா அவன்? அவன் என்னைக் கண்டிக்கலாம், நான் அவனைக் கண்டிக்கப்படாதோ? ஹும்! அது வேற ஒண்ணுமில்லடி, கிளிக்கு ரெக்கை முளைச்சுடுத்து, ஆத்த விட்டு பறந்து போயிடுத்து. போண்ணு சொன்னா ஆத்த விட்டே போயிடறதா?

இப்படி குரலால் ஜாலம் காட்டுகிறார் சிவாஜி. டி.எம்.எஸ். சளைத்தவரா என்ன? ஆவேசமான தந்தையின் உணர்ச்சிகளை தன் குரலில் நடித்துக் காட்டி விடுகிறார் அவர்.

அந்தக் காலகட்டத்தில் சிவாஜியின் இம்மாதிரியான நடிப்பை அவரது ரசிகர்கள் பெரிதும் விரும்பி வரவேற்றார்கள். கோர்ட்டில் மறுநாள் தந்தையும் மகனும் சந்திக்க வேண்டிய நிலை. அந்த இடத்தில் தோல்வியை அறியாத தந்தையின் மன உணர்வுகளை பாட்டும் பாடல், "நீயும் நானுமா, கண்ணா நீயும் நானுமா?"

அறிவைக் கொடுத்ததோ துரோணரின் கௌரவம்
அவர் மேல் தொடுத்ததே அர்ஜுனன் கௌரவம்
நடந்தது அந்த நாள், முடிந்ததா பாரதம்
நாளைய பாரதம் யாரதன் காரணம்?

மன்னனின் கௌரவம் சதுரங்க நடுவிலே
மறைக்கின்ற சேனையோ பிள்ளையின் வடிவிலே
ஆகட்டும் பார்க்கலாம் ஆட்டத்தின் முடிவிலே
அறுபதை இருபது வெல்லுமா முடிவிலே

கௌரவம் படத்தின் இரண்டாவது பாதிக் கதையை இந்த இரண்டு வரிகளில் சொல்லிவிடுகிறார் கவியரசர்.

படத்தின் 5 பாடல்களில் தனித்து நிற்பது எஸ்.பி.பி - சுžலா குரல்களில் ஒலிக்கும் "யமுனா நதி இங்கே, ராதை முகம் இங்கே, கண்ணன் போவதெங்கே?" கண்ணனின் குழலிசையாய் ஒலிப்பது இந்தப் பாடல்.

Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

--------------------------------------------------------------------------------

[/tscii:490bf1255a]

DHANUSU

8th July 2007, 03:32 PM

[tscii:46d01c43fc]Movie: Thirumaal Perumai

சை மாமலை போல் மேனி (திருமால் பெருமை)

தமிழ்த் திரைப்பட வரலாற்றில் அன்று முதல் இன்றுவரை பக்திப் படங்களுக்கென தனி மகத்துவம் உண்டு. இயக்குனர் ஏ.பி.நாகராஜன் அவர்கள் நடிகர் திலகத்துக்கென திரைக்கதை அமைத்து, சிவாஜியின் முழுப் பரிமாணத்தையும் பயன்படுத்தி காவியங்களாக்கியிருக்கிறார். நாயன்மார்களும், ஆழ்வார்களும் இப்படித்தான் உலவியிருப்பார்களோ என்று சிவாஜி அந்தக் காவிய நாயகர்களை நம் முன் நிறுத்துகிறார். திருமாலைப் பாடித் துதித்த ஆழ்வார்களின் கதையை சொன்ன படம் திருமால் பெருமை. பெரியாழ்வார், திருமங்கை மன்னர், விப்ரநாராயணா என்ற தொண்டரடிப்பொடியாழ்வார் ஆகிய மூன்று கதைகள். விப்ரநாராயணர் திருமாலை நினைத்து உருகிப் பாடும் பச்சை மாமலை போல் மேனி பாடல் மட்டுமல்ல, சாந்தமான, மென்மையான சிவாஜியின் நடிப்பும் நம்மை உருக வைக்கிறது. Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

[/tscii:46d01c43fc]

DHANUSU

8th July 2007, 03:34 PM

[tscii:386023b54e]Movie: Aalayamani

சட்டி சுட்டதடா, கை விட்டதடா (ஆலயமணி)

கண்ணதாசன் - சிவாஜி காம்பினேஷனில் பற்பல தத்துவப் பாடல்கள் தோன்றியிருக்கின்றன. முக்கியமாக, தமிழ்த் திரை மெல்லிசையின் பொற்காலமான 1960 களில் இந்தப் பாடல்கள் வந்தன. இந்த பாடல்கள் மக்கள் மனதில் வேரூன்றி நின்றதற்கு காரணம் பாடல் வரிகளும் நல்ல மெட்டுக்களும் மட்டுமல்ல. நடிகர் திலகம் சிவாஜி கணேசனின் நடிப்பும் ஒரு வெகு முக்கிய காரணம். இந்த வித பாடல்களுக்கு அவர் முகத்தில் காட்டிய பாவங்களும் உடல் சைகைகளும் வெகுப் பொருத்தமாக அமைந்தன. "சட்டி சுட்டதடா" பாடலை ஒரு நல்ல உதாரணமாகக் கூறலாம். இப் படத்தின் நாயகன், சிறு வயதிலிருந்து பல வருடங்களாக பொறாமை என்ற கொடிய மனநோயினால் பல மனக் கஷ்டங்களுக்கு ஆளாகிறான். ஒரு முக்கிய சம்பவத்தில் அவன் மனம் மாறி தன் "பொறாமை" குணத்திலிருந்து முற்றிலும் விடுபடுகிறான். அந்த மகிழ்ச்சி ஆரவாரத்தில் அவன் பாடும் பாடலே "சட்டி சுட்டதடா". இப் பாடலுக்கு சிவாஜி கொடுத்த நடிப்பு பிரமாதமான ஒன்று. "ஆலயம*ணி" படத்தை பார்த்து ரசித்தவர்களுக்கே இது புரியும்.

"பொன் பொருள் பூமி எல்லாம் எனக்கு கோடி கோடியாக இருந்தது. ஆனாலும் நான் ஏழையாகத்தான் இருந்தேன். தூய அன்புக்கு ஏங்கும் ஏழையாக இருந்தேன். தாயுமானார் போல் எல்லோரும் இன்புற்றிருக்க வேண்டும் என்று விரும்பினேன். செல்வத்தை அள்ளி அள்ளிக் கொடுத்து என் கை சிவந்தது. அள்ளிக் கொடுத்த கையே இரண்டு அன்புள்ளங்கள் வாழ்வில் முள்ளை வைத்தது. என் துன்பத்துக்கெல்லாம் காரணம் என் மனதிலே ஒரு பாதி மிருகமாயிருந்ததுதான். அந்த மிருகத்தை வெல்லும் வரை நான் பட்ட பாடு தாளம் படுமோ தறிதான் படுமோ? " என்று படத்தின் நாயகன் சொல்வது போல் சொல்கிறது ஆலயமணி படப் பாட்டுப் புத்தகம்.

Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

--------------------------------------------------------------------------------

[/tscii:386023b54e]

DHANUSU

8th July 2007, 03:35 PM

[tscii:1b66c4b8da]Movie: Kai kodutha deivam
--------------------------------------------------------------------------------

சிந்து நதியின் மிசை நிலவினிலே (கை கொடுத்த தெய்வம்)

கை கொடுத்த தெய்வம் (1964) படத்துக்கு திரைக்கதை, வசனம் அமைத்து இயக்கியவர் கே.எஸ்.கோபாலகிருஷ்ணன். சிறந்த படம் பரிசு பெற்றது. படிக்காத மேதை படத்தில் சிவாஜி ஏற்ற ரங்கன் மாதிரியான பாத்திரம் நடிகையர் திலகம் சாவித்திரிக்கு. யாரையும் எளிதில் நம்பக்கூடிய, மனதில் எதையும் மறைக்காமல் பட்டென்று சொல்லிவிடும் கள்ளம் கபடு இல்லாத, கோகிலா என்ற பாத்திரத்தில் சிறப்பாக நடித்தார் சாவித்திரி. அப்பாவாக கம்பீரமான தோற்றத்தில் ரங்காராவ். அந்த மாதிரி அப்பா வேஷத்துக்கு ரங்காராவ் அச்செடுத்த மாதிரி பொருந்திவிடுவார். தங்கையாக புஷ்பலதா. ரௌடி எம்.ஆர்.ராதாவுக்கு உதவப் போக, அவன் பரப்பி விடும் வதந்திகளால் கோகிலாவின் பெயர் கெட்டுப் போகிறது. திருமணம் தடை படுகிறது. அந்த அவமானம் தாங்காமல் வீட்டை விட்டு ஓடிப் போகிறான் கோழையான அண்ணன் எஸ்.எஸ்.ஆர். வடக்கே ஓடிப் போன எஸ்.எஸ்.ஆரும், சிவாஜியும் உயிர் நண்பர்களாகிறார்கள். (இதே போன்ற நண்பர்களாக 'சாந்தி' படத்திலும்.) சப்பாத்தியே தின்று அலுத்துப் போகும் இருவரும் ஒருவாய் சோற்றுக்கு அலைவது வேடிக்கை. கூட வேலை செய்யும் கே.ஆர்.விஜயாவை எஸ்.எஸ்.ஆர். திருமணம் செய்கிறார். இனிமேலாவது வாய்க்கு ருசியாக சாப்பிடலாம் என்ற கனவில் இருந்தவர்களுக்கு மறுநாள் கிடைப்பது அதே சப்பாத்திதான். வடக்கிலேயே வளர்ந்த விஜயாவுக்கு சமயலை கற்றுக் கொடுத்து, வடை பாயசத்துடன் சமைத்து, கடைசியில் சாப்பிட உட்கார்கிறார் சிவாஜி. சல்வார் உடையில் விஜயா பரிமாற, "என்னமோ ஒண்ணு குறையுதில்லே?" என்ற யோசனை நண்பர்கள் இருவருக்கும். கடைசியில் அதைக் கண்டு பிடித்து, விஜயாவுக்கு புடவை கட்டிவிட்டு, பின்னல் போட்டு பொட்டு வைத்து, சிவாஜி சாப்பிட உட்காருகிறார். சிவாஜி, எஸ்.எஸ்.ஆர்., விஜயா மூவரின் நடிப்பும் கே.எஸ்.ஜி.யின் இயல்பான வசனங்களும் நம்மை ரசிக்க வைக்கின்றன. சப்பாத்தியே தின்று அலுத்தவர்களுக்கு அந்த காட்சியின் மகத்துவம் இன்னும் அதிகமாகப் புரியும்.

பெண் பார்க்க ஊருக்குப் போகும் சிவாஜி வழியில் கோகிலாவை சந்திக்கிறார். கோகிலாவின் கள்ளம் கபடமற்ற குணத்தை நொடியில் புரிந்து கொள்கிறார். பெற்றோர் பார்த்து வைத்த பெண் சாவித்திரிதான். கல்யாணம் செய்துகொள்ள முடிவு செய்கிறார். கோகிலாவின் வெகுளியான குணத்தை எண்ணி சிவாஜி பாடும் பாடல்..

ஆயிரத்தில் ஒருத்தியம்மா நீ உலகம் அறிந்திடாத பிறவியம்மா நீ
பார்வையிலே குமரியம்மா, பழக்கத்திலே குழந்தையம்மா

பாலிலும் வெண்மை, பனியிலும் வெண்மை
பச்சை இளம் கிளி மொழி நீ சொல்வது உண்மை
பாவிகள் நெஞ்சம் உரைத்திடும் வஞ்சம்
உண்மை என்று சொல்வதற்கு தெய்வமும் அஞ்சும்
தேனென்ற சொல் என்றும் தேனாகுமோ?
தீ என்று சொன்னாலும் தீயாகுமோ?

பெண்ணோடு தோன்றி, பெண்ணோடு வாழ்ந்தும்
பெண் மனது என்னவென்று புரியவில்லையோ?
கண்ணென்ன கண்ணோ, பெண்ணென்ன பெண்ணோ
களங்கம் சொல்பவர்க்கு உள்ளமில்லையோ
ஆதாரம் நூறென்று ஊர் சொல்லலாம்
ஆனாலும் பொய்யென்று நான் சொல்லுவேன்

கதாநாயகியின் நிலையை சில வார்த்தைகளில் வடித்து விடுகிறார் கண்ணதாசன்.

கோகிலாவின் வாழ்வில் கை கொடுக்க வந்த தெய்வமாக சிவாஜி வருவதற்குள், அப்பாவின் கோபத்தைப் பொறுக்காத சாவித்திரி தூக்கமாத்திரைகளைத் தின்று உயிர் விடுகிறார்.

இந்தப் படத்தில் பாரதியாரின் பாடல் இடம் பெற வேண்டும் என்பது இயக்குனர் கோபாலகிருஷ்ணனின் விருப்பம். அதனால் சிவாஜி பாரதியார் கவிதைகளைப் படித்துக் கொண்டு, அப்படியே பாரதியாராக கற்பனையில் பாடும் பாடல், "சிந்து நதியின் மிசை நிலவினிலே". சிவாஜி, பாரதியாராகத் தோன்றிய காட்சி இந்தப் படத்தில் மட்டும்தான். பாரதியார் வேஷம் அவருக்கு கன கட்சிதமாகப் பொருந்துகிறது. கண்களை உருட்டி ஒரு பார்வை, ஒரு சிறிப்பு என்று அந்த சில நிமிடங்களுக்குள் பாரதியைப் படம் பிடிக்கிறார். அதைத் தவிர, பாட்டின் வரிகளுக்கு ஏற்ப, சிவாஜியே, மராட்டியன், சேரன் மற்றும் பல வேடங்களில் தோன்றுவார். அந்த ஒவ்வொரு வேடமும் ஒரு சில வினாடிகளே பாடலில் தோன்றினாலும், அவர் ஒவ்வொன்றுக்கும் காட்டும் சைகைகளும் முக பாவனைகளும்.. அப்பப்பா.. என்ன அருமை! ஒரு மினி நவராத்திரி படத்தை ஒரு பாடலுக்குள் பார்த்த உணர்வு நமக்குள் உண்டாகும். டி.எம்.எஸ். சிறப்பாகப் பாட, ராகவுலுவும், ஈஸ்வரியும், பின்னணியில் சுந்தரத் தெலுங்கிசைக்க, இடையில் வரும் புல்லாங்குழல் மெல்லிய அழகூட்ட, பாரதியின் பாடல் மிளிர்கிறது.

--------------------------------------------------------------------------------
Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

[/tscii:1b66c4b8da]

DHANUSU

8th July 2007, 03:36 PM

[tscii:459f34b9b9]Movie: Thanga padakkam

சுமை தாங்கி சாய்ந்தால் (தங்கப் பதக்கம்)

இயக்குனர் மகேந்திரன் அக் காலத்தில் எழுத்தாளர் மற்றும் திரைப்பட விமர்சகர். அவரது எழுத்தில் உருவானதுதான் தங்கப் பதக்கம் என்ற மேடை நாடகம். பல மேடைகளில் வெற்றிகரமாக நடத்தப்பட்ட இந்த நாடகத்தை வண்ணப் படமாக இயக்கினார் பி.மாதவன். கண்டிப்பு மிகுந்த, கடமை தவறாத காவல்துறை அதிகாரியாக, தன் ஒரே செல்ல மகன் என்றாலும், குற்றவாளியான அவனை சுட்டுத் தள்ளவும் தயங்காத 'சௌத்ரி' கதாபாத்திரத்தில் கம்பீரமாக சிவாஜி நடித்த வெள்ளிவிழாப் படம் 'தங்கப் பதக்கம்'. அப் படத்தில், வாழ்வின் துயரத்தை நினைத்து, மௌனமாக அவர் பாடும் பாடல் 'சுமை தாங்கி சாய்ந்தால் சுமை என்ன ஆகும்'.

Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

[/tscii:459f34b9b9]

DHANUSU

8th July 2007, 03:37 PM

[tscii:7c55fdda13]Movie: Thangai
--------------------------------------------------------------------------------

கேட்டவரெல்லாம் பாடலாம் (தங்கை)

சிவாஜி பாலாஜி திருலோகசந்தர் கூட்டணியில் உருவான வெற்றிப் படம் தங்கை. சண்டைக்காட்சிகளில் மிகுந்த ஈடுபாட்டுடன் ரிஸ்க் எடுத்து நடித்தார். "கேட்டவரெல்லாம் பாடலாம் " பாடலில் மேற்கத்திய நடன அசைவுகளை வெளிப்படுத்தினார். காச நோய்க்குள்ளான தங்கையை எண்ணி உருகிப் பாடும் பாடல் தண்*ணி*ரிலே தாமரைப்பூ. Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

[/tscii:7c55fdda13]

DHANUSU

8th July 2007, 03:38 PM

[tscii:3f919c1bb6]Movie: Vietnaam veedu
--------------------------------------------------------------------------------

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் (வியட்னாம் வீடு)

வியட்னாம் நாட்டின் மீது அமெரிக்க படையெடுப்பு நடந்தது. அதனால் வியட்நாமே போர்க்களமான் சூழலில். ஒரு பிராமணக் குடும்பத்தில் தினமும் எழும் சண்டை சச்சரவுகள், ரகளை இவற்றால் அந்த வீடே தினம் தினம் வியட்னாம் மாதிரி இருப்பதாக கே.சுந்தரம் ஒரு நாடகம் எழுதினார். 'வியட்னாம் வீடு' என்ற பெயரில் தமிழகமெங்கும் அந்த நாடகம் பிரபலமானது. இந்த நாடகத்தை 'சிவாஜி பிலிம்ஸ்' படமாக்கினர். பிராமணக் குடும்பத் தலைவனாக, தன்மானத்திற்காக உயிரையே விடக் கூடிய, வயதான ப்ரஸ்டீஜ் பத்மனாபன் அய்யராக சிவாஜியும், அவரது மடிசார் மனைவியாக பத்மினியும் நடித்த இப் படத்தை பி.மாதவன் இயக்கினார். தத்ரூபமாக ஒரு பாத்திரத்துடன் கலந்துவிடும் சிவாஜியின் தன்மையை மற்றும் உணர்த்தியது இப் படம். இது வெளி வந்த பின் கே.சுந்தரம் 'வியட்னாம் வீடு' சுந்தரமாக மாறினார்.

Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

[/tscii:3f919c1bb6]

DHANUSU

8th July 2007, 03:40 PM

[tscii:62495afb1a]Movie: Paavai vilakku

வண்ணத் தமிழ் பெண்ணொருத்தி (பாவை விளக்கு)

இயக்குனர் ஏ.பி.நாகராஜன் தமிழ் நாவல்கள் மற்றும் கதைகளை ஆர்வத்துடன் விரும்பிப் படிப்பவர். அகிலனின் "பாவை விளக்கு " நாவலை ஆதாரமாகக் கொண்டு அவர் இயக்கிய படம் பாவை விளக்கு.(1960). தணிகாசலம் கதாபாத்திரமேற்று நடித்தார் சிவாஜி. அவனது வாழ்க்கை கௌரி (சௌகார்ஜானகி), செங்கமலம் (நாட்டிய மேதை குமாரி கமலா), உமா (எம். என்.ராஜம் ) ஆகிய மூன்று பெண்களை சுற்றி அமைகிறது.

படம் வெற்றியடையாமல் போனாலும், கே.வி.மகாதேவனின் பாடல்கள் பிரபலமடைந்தன. சி.எஸ்.ஜெயராமனின் குரல் சிவாஜியின் தமிழ் சந்தத்தோடும், எல்.ஆர்.ஈஸ்வரியின் ஹம்மிங்கோடும் இணையும்போது புது வண்ணம் பெறுகிறது. அப்படி அமைந்தது திஸ்ரத்தில் துள்ளி வரும் பாடல் " வண்ணத் தமிழ்ப் பெண்ணொருத்தி என் எதிரில் வந்தாள்". குமாரி கமலாவின் நடனப் பாடல் " நான் உன்னை நினைக்காத நேரமுண்டோ". தேஷ் ராகத்தில் அமைந்த பாடல். மாண்டு ராகத்தில் "ஆயிரம் கண் போதாது வண்ணக் கிளியே" ஜனரஞ்சகமாய் ஒலிக்கிறது. சூலமங்கலம் ராஜலக்ஷ்மியின் குரலில் மென்மையான தாலாட்டு "நீ சிரித்தால் நான் சிரிப்பேன்". ஜெயராமன், சுசிலா குரல்களில் தாஜ்மஹாலின் பின்னணியில் கனவுப் பாடல் "காவியமா நெஞ்சின் ஓவியமா "

Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

--------------------------------------------------------------------------------

[/tscii:62495afb1a]

DHANUSU

8th July 2007, 03:41 PM

[tscii:dd960d6e56]Movie: Avandhaan Manidhan

--------------------------------------------------------------------------------

அன்பு நடமாடும் கலைக்கூடமே (அவன்தான் மனிதன்)

செல்வந்தராக இருந்து , கேட்டவர்க்கெல்லாம் வாரி வழங்கி , வீடு , வாசல் , உறவுகளை இழந்து , கடைசியில் ஒரு ஓட்டு வீட்டில் கிழிந்து போன கோட்டுடன் இருக்கும் நிலை சிவாஜிக்கு ஏற்படுகிறது. தனிமையில் வாழ்வை எண்ணிப் பார்த்து பாடும் தத்துவப் பாடல்கள் இரண்டு. "ஆட்டுவித்தால் யாரொருவர் ஆடாதாரே கண்ணா" பாடலில் கண்ணனே குழந்தை வடிவில் வந்து கண்ணாமூச்சி காட்டி மறைவதாகக் கற்பனை செய்து பாடுகிறார். கடைசிப் பாடல் "மனிதன் நினைப்பதுண்டு வாழ்வு நிலைக்குமென்று" படத்தில் சிவாஜியின் வாழ்வை எதிரொலிக்கிறது. மனைவி மஞ்சுளாவுடன் மலேசியா, சிங்கப்பூர் ஆகிய இடங்களில் பாடும் டூயட் "அன்பு நடமாடும் கலைக்கூடமே".

Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

[/tscii:dd960d6e56]

DHANUSU

8th July 2007, 03:42 PM

[tscii:4f6a51c673]Movie: Raajapart rangadurai

அம்மம்மா தம்பி என்று நம்பி (ராஜபார்ட் ரங்கதுரை)

விடுதலை வீரர் பகத்சிங்கின் வாழ்க்கை வரலாற்றை பிரம்மாண்டமான முறையில் படமாக்கப் போவதாக 1971ல் சிவாஜி ஒரு அறிவிப்பை வெளியிட்டார். ஏனோ அந்த முயற்சி நடக்கவில்லை. 1973ல் ராஜபார்ட் ரங்கதுரை வெளிவந்தது. அதில் ராஜபார்ட் நாடக நடிகனாக சிவாஜி நடித்தார். முன்னர் சிவாஜியின் நிறைவேறாத ஆசையை ராஜபார்ட் ரங்கதுரையில் இயக்குனர் மாதவன் நிறைவேற்றி வைத்தார். இப் படத்தில் 'பகத்சிங்' ஓரங்க நாடகம் நடைபெறுகிறது.

தன் தம்பி (ஸ்ரீகாந்த்) தான் ஒரு நாடக நடிகனின் தம்பி என்று சொல்ல வெட்கப்பட்டு, பெரிய பணக்கார வீட்டுப் பிள்ளை என்று பொய் சொல்லி ஒரு பணக்கார வீட்டுப் பெண்ணை மணக்கிறான். சாகும் தருவாயில் இருக்கும் தங்கை (ஜெயா) அண்ணன் ஸ்ரீகாந்தை பார்க்க ஆசைப்பட, அவனைக் கூட்டிவர ரங்கதுரை (சிவாஜி) வர, தம்பி சொன்ன பொய்யால், தான் யாரென்று சொல்லக் கூட முடியாத நிலை. ஸ்ரீகாந்தின் மாமனார், ரங்கதுரை நாடக நடிகன் என்று தெரிந்து அவனைப் பாட்டு ஒன்று பாடச் சொல்ல, அந்த காட்சியில் வரும் பாடல் "அம்மம்மா தம்பி என்று நம்பி". சிவாஜியின் அருமையான, அடக்கமான நடிப்பு அவ்விடத்தில்! பின்னர், தங்கை இறந்த செய்தி கேட்டு, உடனே மேடையில் கோமாளியாக தோன்ற வேண்டிய நிலையில் சிவாஜி பாடும் பாடல் "சின்ஜினுக்கான் சின்னக் கிளி". இதில், அவர் நாடகம் பார்க்க வந்தோருக்கு கோமாளி சிரிப்பையும் உண்மையில் அழுகையையும் சேர்ந்து காட்டுவது அவருக்கு மட்டுமே சாத்தியமான நடிப்பு. இப் படத்தில் ரொம்ப பிரபலமான டூயட் பாடல் "மதன மாளிகையில் மந்திர மாலைகளாம்".

Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

[/tscii:4f6a51c673]

DHANUSU

8th July 2007, 03:43 PM

[tscii:5da799585d]நடிப்பின் இலக்கணமாகத் திகழ்ந்து ஒரு சகாப்தத்தை உருவிய நடிகர் திலகத்தின் இழப்பை நாம் அவர் பாடிய இரு தத்துவப் பாடல்களின் மூலமாகவே ஆறுதல் பெறுவோமாக...

போனால் போகட்டும் போடா (பாலும் பழமும்)

மனிதன் நினைப்பதுண்டு வாழ்வு நிலைக்குமென்று (அவன்தான் மனிதன்)

சிவாஜியின் படங்களையும் அவரது நடிப்பையும் எவ்வளவோ சொல்லிக்கொண்டே போகலாம். மேலே எழுதிய படங்களைப் பற்றி எழுத ஆரம்பிக்கும்போது, எதைச் சொல்வது, எதை விடுவது என்ற நிலை எங்களுக்கு. எழுத எழுத, சிவாஜியின் நடிப்பின் பரிணாமங்களும் பிரம்மாண்டமும் நம்மை மலைக்க வைக்கின்றன. நடிப்புக்கே இலக்கணம் வகுத்துச் சென்றிருக்கிறார். சிவாஜியைப் போல ஒருவரும் அவருக்கு முன் தோன்றியதில்லை; இனிமேலும் ஒருவர் தோன்றப் போவதில்லை.

பாட்டுக்கு ஒரு புலவன்தான்.. அது பாரதிதான்!
நடிப்புக்கு ஒரு திலகம்தான்.. அது நடிகர் திலகம் சிவாஜிதான்!

மாபெறும் அந்தக் கலைஞனை நினைத்துப் பெருமையாக இருக்கிறது. அந்தக் கலைஞன் வாழ்ந்த சம காலத்தில் வாழ்ந்தோம் என்பதில் நமக்கெல்லாம் பெருமைதானே!

வாழ்க சிவாஜி புகழ்!

Thanks

http://www.angelfire.com/pa3/ppp/sivaji.html

[/tscii:5da799585d]

DHANUSU

8th July 2007, 03:56 PM

Dhanusu,

Your latest nine postings...

we are not able to read even a single line from them.

Dear Jilaba,

The font is "Murasu Anjal". It can be downloaded from the website, the link for which I have given in the first post of the day. I tried converting this into unicode as informed by another hubber, but could not do that. Tell me what to do?

DHANUSU

8th July 2007, 03:59 PM

Dear Jilaba and venkiraja,

the following link leads to the website from where you can download the murasu anjal font (free version).

Font Murasu anjal
For downloading

http://www.kalkionline.com/downloads/downloadfonts.asp

DHANUSU

8th July 2007, 08:09 PM

"Dhevar Magan"

1992 was a great year for Tamil cinema. Kamal Hassan, Rajnikanth and Mani

Ratnam each came up with a modern day classic in "Dhevar Magan," "Annamalai" and "Roja" respectively. It would be unfair to compare the three movies because they are vastly different, catering to different crowds. But my favorite among the three, and one of my all time favorites, is the Kamal Hassan masterpiece. Apart from giving a stellar performance, he also scripted and produced this piece of cinematic brilliance.

"Vedham Pudhidhu" and "Bharathi Kannammaa" are two great movies (they're in my favorites section too) from the 80's and 90's respectively, to have dealt with the futility of the caste system. "Dhevar Magan" addresses the same broad issue but the focus here is on the violence which is one of the major repercussions of the system.

The first half of “Dhevar Magan” revolves around the Sivaji character. As the most respected person in the village, he is a man who understands the futility of caste based separations and violence but is of the firm opinion that the village traditions are too old and entrenched in the lives of the people that he does not see any purpose in his son (Kamal) trying to fight against it. Kamal who has returned to the village after his education (I wonder if there is a village movie where the son/daughter is not educated in London or in the US!) with his sweetheart Gowthami. Sivaji’s brother, played by ‘Kaaka’ Radhakrishnan, and his (Radhakrishnan’s) son Nasser nurse an age-old hostility against Sivaji’s family and the aftermath of this senseless enmity between the two camps is the story of “Dhevar Magan.”

“Dhevar Magan” is a riveting piece of drama while Sivaji is on screen (the first half). The same brilliance is evident only in sparks in the slightly less effective second half. There is substantial screen time allocated to Kamal’s predicament with his newly wed wife—Revathi, a poor girl whom he was forced to marry as a result of one of Nasser’s machinations. While these scenes and especially Gowthami’s re-entry in the second half generate remarkable dramatic tension, there is a temporary shift of focus from the more absorbing drama which was woven around the result of Nasser’s so-called Dhevar ‘pride.’

Mention "Dhevar Magan" to the average cinema fan and the name that will pop up in his/her mind is not Kamal Hassan; it would be "Nadigar Thilagam" Sivaji Ganesan. One of the finest actors of all time, Sivaji was in semi-retirement rarely acting in movies after the classic "Mudhal Mariyaadhai." Falling (rightly) to Kamal's persuasion, the thespian took this role into his hands and gave a sizzling turn. This role, in the hands of a lesser actor could've been commonplace--that of a principled, dogmatic, yet affectionate village panchayat chief who has unbound affection for his son. But by the virtue of a magnetic screen presence, just the aura cast by him causes others (including Kamal Hassan) to be mere spectators, when he is on screen. Of course, the performance itself is legendary. The movie's most famous sequence is the one where Kamal argues, then succumbs to Sivaji's words. It is a powerhouse scene laced with raw emotions. The setup itself is a delight, with Sivaji seated on the easychair and Kamal standing behind one of the pillars, unable to meet his father in the eye. This scene is split into two parts-- the first is the argument between Sivaji and Kamal about the futility/inevitability of violence; and the second is the one which shows Sivaji’s affection for his son. Both parts are punctuated by unforgettable punch lines. Sivaji's line about one's responsibility in life ("Vedhai Vedhacha Udane Pazham Saapada Mudiyumo?") is a sharp one which makes the scene a great one. But what makes the scene one of the very greatest is the part where he breaks down. The way he modulates his voice (after the heated argument, he lowers his voice now) and asks Kamal, "Oru 10 naall irukka maatehala?" will cause the worst cynic to shed a tear or two. Kamal beautifully underplays this scene--his reaction shots complement Sivaji's dialogues so well. The scene has the perfect point of culmination which is a fitting end to one of the great motion picture sequences. Other than this scene, Sivaji's other remarkable sequence is his last in the movie. The mannered way of emoting shows us how effective theatrical style of acting can be, when played with the right amount of subtlety and class. Kudos to the actor

Thanks
http://www.geocities.com/ram_aishoo/DhevarMagan.htm

DHANUSU

8th July 2007, 08:17 PM

By honouring Sivaji ganesan with CHEVALIER award,the French Govt. woke up Indian Govt. from political slumber.Thanks to France fraternity.

grimace,glimpses and passions transformed into a profound personality.

People from All walks of life viewed nadigar thilagam sivaji V.C.Ganesan's stunning movements like the cascade,purling stream,captivating valleys,foamy sea and fury of vulcanos in Tamilnadu and found his amazing acting skills. many of his movies were superhits.He was conferred the title "Best Asian Actor" for a film in view of his himalayan performance of Historical charactor "Veerapandia kattabomman "in international film festival held at Egypt three decades ago.

Thanks

http://blog.360.yahoo.com/blog-j1rkAPM3cqpo9VRihx0zJ5yYVYMgRg--?cq=1

DHANUSU

8th July 2007, 08:27 PM

[tscii:c350881288]
A tribute to NT, from a french website

Shivaji Ganesan

Viluppuram Chinnaiah Ganesan began, as of the nine years age, by the theatre, in particular by roles of women at one time when suitabilities still wanted that they are assumed by homes. It is as at the time of a play as it accepted the nickname of Shivaji, which was to remain to him: Sivaji Kanda Indhu Rajyam, a historical part of C.N. Annadurai on the large sovereign marathe. Recruited at the last time to play the part, it is known as that it learned in only one day the ninety-five pages from dialogues!
Born close to Thanjavur on October 1, 1927 and deceased on July 21, 2001 in Chennai, “Marlon Brando of the Asian cinema” or - according to Washington Post - “Clark Gable Indian, but also knight in Order of Arts and the Letters (decoration

Frenchwoman) had an exceptional career and an existence, making of him perhaps the largest actor tamoul of all times.
When C. NR. Annadurai, the writer, passed to the cinema, it is in Shivaji that it entrusted the first role, in the Parashakthi film, in 1952… one of the most discussed films cinema tamoul with its long monologues and the political and rationalist ideas expensive with party DMK (of C. NR. Annadurai, still him) on the religion and the priests. Remainder, Shivaji moved away from the ideas of the DMK, following a voyage in the Holy City of Tirumala, adopted the ideas of a nationalist party tamoul, then adhered to the Congress, the great party of Indira Gandhi, then founded his own party, Thamilhaga Munnetra Munnani, before being found in the opposition, in Janata Dal. Tumultuous and piteous political, quite pale career taking into consideration fire thousand of its reputation of actor.
Glances of fire, a voice compared with howlings of the lion, make-up indicators… the play of Shivaji to the screen often was outraged, and criticized, but also admired, imitated without never being equalized. “What to play a part? it declared, it is to do something which does not have anything naturalness. From there, where is the question of making some too much?”.
Shivaji could play all kinds of roles, to express all kinds of emotions, but it was undoubtedly one of the whole first to impose an image according to which the realizers created their character, and either the reverse.
It triumphed throughout the years '50 and '60, with approximately ninety films during these two decades, in particular Vîrapandya Kattoboman (1960) that some regard as what it did of better. More than fifty turnings, still, in the years '70, and, in spite of the changes of generations, the arrival of new high-speed motorboats (Kamal Hassan, Rajnikanth and others still) of the great roles until the end of its life, with in particular one noticed Muthal Mariyathai in 1985. Its last appearance with the screen was that of 1999, in Padayappa. On the whole, approximately three hundred films, in tamoul for the great majority.

Thanks

www.indereunion.net/actu/cinetamoul/Shivaji.htm - 7k

[/tscii:c350881288]

DHANUSU

8th July 2007, 08:27 PM

[tscii:0d1abb6363]
A tribute to NT, from a french website

Shivaji Ganesan

Viluppuram Chinnaiah Ganesan began, as of the nine years age, by the theatre, in particular by roles of women at one time when suitabilities still wanted that they are assumed by homes. It is as at the time of a play as it accepted the nickname of Shivaji, which was to remain to him: Sivaji Kanda Indhu Rajyam, a historical part of C.N. Annadurai on the large sovereign marathe. Recruited at the last time to play the part, it is known as that it learned in only one day the ninety-five pages from dialogues!
Born close to Thanjavur on October 1, 1927 and deceased on July 21, 2001 in Chennai, “Marlon Brando of the Asian cinema” or - according to Washington Post - “Clark Gable Indian, but also knight in Order of Arts and the Letters (decoration

Frenchwoman) had an exceptional career and an existence, making of him perhaps the largest actor tamoul of all times.
When C. NR. Annadurai, the writer, passed to the cinema, it is in Shivaji that it entrusted the first role, in the Parashakthi film, in 1952… one of the most discussed films cinema tamoul with its long monologues and the political and rationalist ideas expensive with party DMK (of C. NR. Annadurai, still him) on the religion and the priests. Remainder, Shivaji moved away from the ideas of the DMK, following a voyage in the Holy City of Tirumala, adopted the ideas of a nationalist party tamoul, then adhered to the Congress, the great party of Indira Gandhi, then founded his own party, Thamilhaga Munnetra Munnani, before being found in the opposition, in Janata Dal. Tumultuous and piteous political, quite pale career taking into consideration fire thousand of its reputation of actor.
Glances of fire, a voice compared with howlings of the lion, make-up indicators… the play of Shivaji to the screen often was outraged, and criticized, but also admired, imitated without never being equalized. “What to play a part? it declared, it is to do something which does not have anything naturalness. From there, where is the question of making some too much?”.
Shivaji could play all kinds of roles, to express all kinds of emotions, but it was undoubtedly one of the whole first to impose an image according to which the realizers created their character, and either the reverse.
It triumphed throughout the years '50 and '60, with approximately ninety films during these two decades, in particular Vîrapandya Kattoboman (1960) that some regard as what it did of better. More than fifty turnings, still, in the years '70, and, in spite of the changes of generations, the arrival of new high-speed motorboats (Kamal Hassan, Rajnikanth and others still) of the great roles until the end of its life, with in particular one noticed Muthal Mariyathai in 1985. Its last appearance with the screen was that of 1999, in Padayappa. On the whole, approximately three hundred films, in tamoul for the great majority.

Thanks

www.indereunion.net/actu/cinetamoul/Shivaji.htm - 7k

[/tscii:0d1abb6363]

DHANUSU

8th July 2007, 08:32 PM

A fitting tribute to NT

When God created Villupuram Chinnaiah Ganesan, he probably made him for only one thing _ acting.

For, Chinnaiah Ganesan, later to be known as `Sivaji` Ganesan, was to acting what Michaelangelo was for painting, Mozart for music and Bradman for cricket.

Acting was not what he did for a livelihood, it was life itself for him.

"I cannot imagine what I would I have been if I had not made it as anactor," he was to confess later to one of his interviewers.

God perhaps threw away the mould after creating him. Till his last, Sivaji was sui generis.

But his taking to acting was in itself a drama of sorts. Born in 1927 in Sirkali in Tamil Nadu, Sivaji Ganesan, became part of a travelling troupe in Villupuram at the age of seven.

His first role in a play was as a white soldier. When his father came to know about that, he gave him a dressing down. Despite this tongue-lashing, Sivaji`s ardour for acting did not go away.

As it happens, he ran away from his home and joined a drama troupe named Yadharthanama Ponnuswamy and Company. Before he got any part in their plays, Sivaji enacted his own drama saying that he was an orphan. Soon, he was on his way to what destiny had ordained.

Though naturally endowed with a booming voice and a protean face that could mirror myriad emotions, it was during his drama days that Sivaji fine-tuned his innate skills.

He learnt dance (bharathanatyam, kathak, kathakali) and music, and before long he was a complete artiste.

During his drama days, Sivaji was well known for his portrayal of Noorjahan (yes, a woman`s role).

Popular acceptance came to him when he acted in C N Annadurai`s `Sivaji Kanda Indhu Rajyam`, a historical on the Maratha emperor Shivaji.

He was asked to play the role at the last moment when the lead actor (a directorial touch by the ultimate Auteur) backed out.

It is said he memorized the entire 95 pages of dialogues in a day. His performance was so intense and engrossing that the eponymous name became his real name.

Sivaji followed Annadurai into filmdom. He made his film debut playing the lead role in `Parasakthi` (1952). The film is one of the most controversial films in the history of Tamil cinema, replete with booming and resonant monologues.

It owed its success in large part to its dialogues written by `Kalaignar` M Karunanidhi who used the film to express his ideas on religion, God and priesthood.

The success of the film not only made Sivaji a star, but also the official icon of the DMK party for some years.

The film set Karunanidhi on a long career of writing for films.

For Sivaji, it was the equivalent of scoring a triple hundred on debut. It was such a consummate portrayal that nobody believed that it was his first movie.

In fact, as he himself said: "I climbed the Everest in the first movie itself".

From then on, there was no looking back. He acted in almost all kinds of genres, in all kind of roles with all kinds of shades.

"His oevre is mind-boggling. There is no single actor in the world who has had so much variety to offer," Kamal Hassan used to say.

Moving away from the DMK`s atheistic politics, he acted in several mythologicals _ `Sampoorna Ramayanam` (1958) and `Thiruvilaiyadal` (1965), nationalist historicals _ `Veerapandya Kattoboman` (1960), his most famous film, and biographicals _ `Kappalotiya Thamizhan` (1961).

`Veerapandiya Kattaboman` won Sivaji the Best Actor Award at the Afro-Asian Festival in Cairo.

Twentieth Century Fox bought over the telecasting rights of one of his best known films _ `Thillana Mohanambal` (1968) and The Washington Post hailed him as India`s Clark Gable!

His famous movies were: `Pempudu Koduku` (1953), `Poongothai` (1953), `Mudhal Thedhi` (1955), `Amara Deepam` (1956), `Tenali Raman` (1956), `Rangoon Radha` (1956), `Ambikapathy` (1957), `Schoolmaster` (1958), `Maragatham` (1959), `Pasamalar` (1961), `Pavamanippu` (1961), `Iruvar Ullam` (1963), `Karnan` (1964), `Motor Sundaram Pillai` (1966), `Kandan Karunai` (1967), `Thangai` (1967), `Kaval Deivam` (1969), `Vietnam Veedu` (1970), `Gnanavoli` (1972), `Muthal Mariyathai` (1985) and `Thevar Magan` (1992).

Thanks

http://mailgate.dada.net/soc/soc.culture.indian.telugu/msg01620.html

DHANUSU

8th July 2007, 09:07 PM

In memory of a Tamil cinema legend

Some are born great, some achieve greatness, some have greatness thrust upon them. Sivaji Ganesan belonged to the category of those who by dint of hard work sincerity and dedication achieve greatness in their lifetime. At the time of his demise, we look back at the life of one of Tamil cinema's great legends.

WHEN Villupuram Chiniah Pillai Ganesan was born on October 1, 1927, his parents humble, poor and full of pride at the birth of a son, must have felt good that they had named the child after the deity worshipped for success in all endeavors. His father Mr. Chiniah Pillai worked for the railways and being intensely involved in the Indian Freedom Movement was in and out of jail, like countless followers of Mahatma Gandhi, at that time. Little Ganesan was therefore almost entirely brought up by his mother Mrs. Rajamani Ammal, who struggled to give her handsome son a good upbringing and education.

The fact, however, was that little Ganesan, as he grew up, knew that he would have to do something on his own, and fate had its own great plans for him. He dropped out of school where he had picked up interest in acting on the school stage and ran away to join a boys company to do what he most wanted to - act.

History reveals how the enterprising youth rose in the boys company. Even at that early stage, his wonderful asset was the range of his voice. He was thin and lanky but his voice had a mesmerizing strength and power. For the characters he played, both male and female, the delightful range of his voice was an asset.

His first appearance was as Sita in the play ‘Ramayana’. Through sheer histrionic talents, step by step, he established a great reputation as an actor from a very young age. His outstanding performance as the character ‘Chatrapati Sivaji’, the great Maratha warrior, in the stage play ‘Sivaji Kanda Hindu Samrajyam’, earned him the title of ‘Sivaji’. This was conferred on him by ‘Per-iyar’ E.V.Ramasamy Naic-kar, the great social reformer of modern times. It was indeed a memorable moment in the history of his life. The Sivaji Ganesan story had just begun. A story that began with great promise and expectations, which not only fulfilled all the expectations, but grew beyond that to become a legend.

In 1952 at the age of 22, because of his great name on stage, P.A. Perumal Mudaliar of M/S National Pictures gave him the title role in ‘Parasakthi’. This movie became one of the great box office hits. In the next 42 years he acted in 300 movies. Sivaji has starred as the lead in 285 successful movies and has played guest roles in films of various other Indian languages including Hindi, Telugu, Kanarese and Malayalam. More than a dozen pictures have received recognition from the President of India. Some patriotic pictures like ‘Veera Pandiya Kattabomman’, ‘Kappalotia Tamizhan’, ‘Raktha Thilagam’ and ‘Bharatha Vilas’ deserve special mention.

His part in Police Centenary Documentary ‘Ungal Nanban’ (Your Friend), the National Defence Documentary ‘Thai Nadu’ (Mother Land), and in ‘Singa Natham Ketkuthu’ (Lion’s Roar is heard) deserves praise. The movie ‘Veera Pandiya Katta-bomman’ brought him the Best Actor Award at the Afro Asian Film Festival held in Cairo in 1960. He has also appeared in short films made by Doordarshan and Tamil Nadu Films Division, including ‘The Freedom Struggle’ and ‘Soldiers Welfare’.

From ‘Parasakthi’ to ‘Padayappa’ Sivaji Ganesan has remained an idol for the masses who throng the cinema houses in Tamil Nadu. Outstanding for his modulation of dialogue delivery, along with facial expression, movement before the camera, action and reaction he remains a vocabulary for acting.

There were many facets to Sivaji Ganesan. Not merely a phenomenal actor, he was also someone who exercised his maximum potential for the uplifting of humanity. His contribution to the people was always strong, especially in times of crises, when he utilised his every talent and skill in reaching out to those in need.

He made, as his own responsibility, the welfare of the poverty stricken masses, and he seldom spared an opportunity to feed the hungry or provide shelter and basic necessities to the poor. He will be remembered as the first, to donate a Lakh of rupees to late Indian Prime Minister Shri Jawaharlal Nehru, towards the ‘Mid-Day Meals’ for poor school children scheme.

When Chennai was affected by floods in 1962, he supplied food packets and cash to a few thousands of hut dwellers. Taking the initiative, Sivaji organized a drama troupe and the famous Drama, ‘Veera Pandiya Kattabomman’ was enacted free of cost at various places and funds to the tune of around Rs.32 lakhs were collected. Sivaji was well known in South India for his generous contributions towards Flood Relief, The National Defence Fund, construction of schools and hospitals, provision of water facilities in rural areas and various other causes including aid to numerous students in schools, colleges and technical institutions .

Sivaji played host to the visiting (Late) President Nasser of Egypt, being the only person, granted permission by Jawaharlal Nehru, to do so. The spectacularly arranged function was attended by dignitaries from various walks of life. In 1969-70, during the trouble with Pakistan, Sivaji led a group of artistes to the ‘front’ to entertain the soldiers. The group of over 70 artistes organised ‘Sridhar Sivaji Star Night’ shows at various district head quarters and an amount exceeding Rs.17 Lakhs, apart from his own personal contributions, was raised towards the Defence Fund.

Sivaji Ganesan was the first artist from India to visit the USA, in the Cultural Exchange Programme of the US Government, in 1962, establishing himself as a distinguished Indian Cultural Ambassador. During his visit there, he was honoured by being made the ‘Honor-ary Mayor’ of Niagara Falls City for one day and was presented the Golden Key to the city.
He was the President of the South Indian Artistes Association, Madras for a period of eight years. During his tenure, he constructed a big auditorium for presenting public dramas and as well as a Mini Cinema projection Theatre. From this income he arranged to give an amount to poor artistes, permanently, through this Association.

During the 1966 Repub-lic Awards the President of the Indian Union confirmed the Title of ‘Padmashree’ on Sivaji Ganesan. In the New year awards of 1984, Sivaji Ganesan was honoured by the conferment of ‘Padma-bhushan’ by the President of India on recognition of his multifarious charitable as well as National activities and his very outstanding contribution to the stage and screen of South India.

On March 10, 1983, Sivaji V.C.Ganesan was nominated to the Rajya Sabha by the President of India and remained an M.P. until April 2, 1986. He was conferred with an Honorary Doctorate Degree by the Annamalai University, Chidambaram, in December 1986. In 1992, he was honoured with the National Award - the Special Jury Award for his performance in his 280th movie ‘Devar Magan’. On April 14, 1993, the Adithanar Muthamizh Peravai, pointing out his period to be the Golden Age of Tamil Cinema, honored him with the Adithanar Gold Medal Award, for bringing honour and prestige to the Tamils in general.

Among his other awards, Sivaji could count the title of Chevalier, the Order of Arts and Literature, awarded by the Ministry of Culture, Government of France. This is one of the main decorations of the French Republic, which is conferred to honour the most original and talented personalities, for their remarkable contributions in the field of Arts and Literature in France and all over the world. On 22nd April 1995, at a glittering ceremony held at the MCA stadium, Chennai, Dr.Sivaji Ganesan was presented the Chevalier Title and Medallion by the French Ambassador to India Mr.Philip Petit.

At the function Dr.Sivaji Ganesan presented a cheque for Rs.1,00,000/- to the Tamilnadu Chief Minister’s Relief Fund, and another Rupees One Hundred Thousands to the Film Employees Federation of South India. The balance of money after all expenses was used to form the Chevalier Sivaji Ganesan Educational Trust. The money acc-ruing from these Trust funds go towards the education of children of poor film artistes.

Sivaji Ganesan was bestowed with many awards and honorary titles for his exemplary work on and off the stage. His acting career included more than 270 Tamil films, 15 Telugu movies, and also movies in Malayalam, Kannada and Hindi. He will be remembered as a great voice for Tamil culture, but also as one of the greatest actors the Tamil screen has ever seen.

Thanks

www.tamilguardian.com/tg120/culture.htm - 17k - Supplemental Result -

joe

8th July 2007, 09:19 PM

Danusu,
Great Going :clap:

joe

9th July 2007, 06:39 AM

I couldn't read many posts from danusu in Tamil ..Is it only for me ? Others pls confirm ..is it need to change to unicode? :roll:

ThalaNass

9th July 2007, 06:40 AM

Joe, same here.. i cant read it too :oops:

joe

9th July 2007, 06:41 AM

Joe, same here.. i cant read it too :oops:

Thanks ThalaNass..Let me change it to unicode :)

ThalaNass

9th July 2007, 06:45 AM

Joe, same here.. i cant read it too :oops:

Thanks ThalaNass..Let me change it to unicode :)

welcome.. :)

joe

9th July 2007, 06:56 AM

Danusu,
Pls use this link to convert to Unicode..

http://www.suratha.com/reader.htm

I have converted few of your posts..I will continue bit later.

joe

9th July 2007, 08:44 AM

Danusu,
Finally I have managed to convert all your posts to unicode.. :D Kai Valikkuthu :(

Pls use the converter from now. Thanks :D

joe

9th July 2007, 08:53 AM

[tscii:421d497aba]"நல்ல குணங்களுள்ள பாத்திரங்களில் நடித்து, மக்கள் மனதில் இடம் பெறுவது எளிது என்று கூறலாம். பாத்திரம் மக்கள் மனதில் பதியுமானால் அதனை ஏற்கும் நடிகரும் இடம் பெறுவது இயற்கை. ஆனால் மக்களால் வெறுக்கப்படும் பாத்திரங்களைத் தாங்கி, மக்கள் மனதில் இடம் பெறுவது என்பது சாதாரண விஷயமல்ல என்பதை நாம் அறிய வேண்டும். 'திரும்பிப் பார்' என்ற படத்தில் முழுக்க முழுக்க வில்லன் பாகத்தையே ஏற்றார் சிவாஜி. பல பெண்களைக் கெடுத்துப் பொய் சொல்லும் பாத்திரம் அது. ஆனால் ஒவ்வொரு கட்டத்திலும் மக்களைத் தன்பால் இழுக்குமளவுக்கு, 'ஆங்கில பாணி' என்று உயர்த்திச் சொல்லப்படும் தகுதியோடு நடித்துப் புகழ் பெற்றார் அவர். இன்று, வேறு கோணங்களில் நின்று பார்ப்பவர்கள் சிலர், 'ஆங்கிலப் படங்களைப் பார்த்து, அந்த பாத்திரங்களைப் போலவே அவர் நடிக்கிறார்' என்று கூறுகிறார்கள். ஆனால், அந்தக் காலத்தில் ('திரும்பிப் பார்' படம் எடுத்த போது) சிவாஜி அவர்கள் அதிக ஆங்கிலப் படங்களை எப்படிப் பார்த்திருக்க முடியும்? இப்போது ஆங்கிலப் படங்களில் நடிக்கும் நடிகர்கள் அப்போது எங்கே இருந்தார்கள்? இப்போது வருகிற படங்களைப் போல் அப்போது வருவதுண்டா? ஏற்று நடிக்கும் பாத்திரங்களுக்கு அவர் அற்புத மெருகேற்றி ஒப்புயர்வற்று நடிக்கும் போது, அந்த நடிப்புக்குப் பிறப்பிடமான பயிற்சியையும் தேர்ச்சியையுமல்லவா நாம் போற்ற வேண்டும்!"

..... இப்படி சிவாஜியைப் பற்றி 1962ல் பேசியவர் எம்.ஜி.ஆர். அவர்கள்.

(1962ல், நடிகர் திலகம் கலைத் தூதராக அழைக்கப்பட்டு அமெரிக்க அரசால் கௌரவப்படுத்தப்பட்டார். இதற்காக, சிவாஜி அமெரிக்கா சென்று திரும்பிய போது, தென்னிந்திய நடிகர் சங்கத்தின் சார்பில் அவருக்கு மாபெரும் வரவேற்பு அளிக்கப்பட்டது. மேலே எம்.ஜி.ஆர். சிவாஜி பற்றிச் சொன்னது அவ் விழாவில்தான். அப்போது தென்னிந்திய நடிகர் சங்கத்தின் தலைவரும் எம்.ஜி.ஆர்.தான்.)

[/tscii:421d497aba]

:thumbsup:

joe

9th July 2007, 11:32 AM

Great song from IsaiGnani Ilayaraja for NT from Thiyagam.

நல்லவர்கெல்லாம் சாட்சிகள் ரெண்டு

http://www.youtube.com/watch?v=XoFqCAm_s0Q

DHANUSU

9th July 2007, 07:28 PM

[tscii:0c4e05cbd9]"நல்ல குணங்களுள்ள பாத்திரங்களில் நடித்து, மக்கள் மனதில் இடம் பெறுவது எளிது என்று கூறலாம். பாத்திரம் மக்கள் மனதில் பதியுமானால் அதனை ஏற்கும் நடிகரும் இடம் பெறுவது இயற்கை. ஆனால் மக்களால் வெறுக்கப்படும் பாத்திரங்களைத் தாங்கி, மக்கள் மனதில் இடம் பெறுவது என்பது சாதாரண விஷயமல்ல என்பதை நாம் அறிய வேண்டும். 'திரும்பிப் பார்' என்ற படத்தில் முழுக்க முழுக்க வில்லன் பாகத்தையே ஏற்றார் சிவாஜி. பல பெண்களைக் கெடுத்துப் பொய் சொல்லும் பாத்திரம் அது. ஆனால் ஒவ்வொரு கட்டத்திலும் மக்களைத் தன்பால் இழுக்குமளவுக்கு, 'ஆங்கில பாணி' என்று உயர்த்திச் சொல்லப்படும் தகுதியோடு நடித்துப் புகழ் பெற்றார் அவர். இன்று, வேறு கோணங்களில் நின்று பார்ப்பவர்கள் சிலர், 'ஆங்கிலப் படங்களைப் பார்த்து, அந்த பாத்திரங்களைப் போலவே அவர் நடிக்கிறார்' என்று கூறுகிறார்கள். ஆனால், அந்தக் காலத்தில் ('திரும்பிப் பார்' படம் எடுத்த போது) சிவாஜி அவர்கள் அதிக ஆங்கிலப் படங்களை எப்படிப் பார்த்திருக்க முடியும்? இப்போது ஆங்கிலப் படங்களில் நடிக்கும் நடிகர்கள் அப்போது எங்கே இருந்தார்கள்? இப்போது வருகிற படங்களைப் போல் அப்போது வருவதுண்டா? ஏற்று நடிக்கும் பாத்திரங்களுக்கு அவர் அற்புத மெருகேற்றி ஒப்புயர்வற்று நடிக்கும் போது, அந்த நடிப்புக்குப் பிறப்பிடமான பயிற்சியையும் தேர்ச்சியையுமல்லவா நாம் போற்ற வேண்டும்!"

..... இப்படி சிவாஜியைப் பற்றி 1962ல் பேசியவர் எம்.ஜி.ஆர். அவர்கள்.

(1962ல், நடிகர் திலகம் கலைத் தூதராக அழைக்கப்பட்டு அமெரிக்க அரசால் கௌரவப்படுத்தப்பட்டார். இதற்காக, சிவாஜி அமெரிக்கா சென்று திரும்பிய போது, தென்னிந்திய நடிகர் சங்கத்தின் சார்பில் அவருக்கு மாபெரும் வரவேற்பு அளிக்கப்பட்டது. மேலே எம்.ஜி.ஆர். சிவாஜி பற்றிச் சொன்னது அவ் விழாவில்தான். அப்போது தென்னிந்திய நடிகர் சங்கத்தின் தலைவரும் எம்.ஜி.ஆர்.தான்.)

[/tscii:0c4e05cbd9]

:thumbsup:

Dear Joe,

Thanks a lot for the strain and pain you have undergone. I too tried to convert this using the same converter suggested by you but could not accomplish. Thanks once again.

DHANUSU

9th July 2007, 08:07 PM

Classic Movie Article - Thangappadhakkam

The legendary Sivaji Ganesan rewrote the rules of playing different characters on screen. He belonged to the age of theatre-trained actors and hence his delineation of characters usually had an element of exaggeration.

Yet, if we look at his films from the perspective of the period in which he acted, we can safely conclude there can be no equal for him. He also had a wonderful sense of body language and dialogues. He knew when to project each so as to achieve maximum impact. In a historical film like Veerapandia kattabomman, the modulation of dialogues was given importance while in films like Deivamagan and Thangappadhakkam, his internalization of the character made them memorable. Let us take a look at Thangappadhakkam.

The film deals with the turbulent life of Chowdary, an honest police officer. What was so different about the cop’s life? The main thrust of the story is that of a highly misunderstood man resulting in his own son becoming his sworn enemy. Chowdary is successful in his police service, has a devoted wife and is blessed with a son. But his apparently stern attitude while bringing up his son sows the seeds of animosity. The son grows up to be a crook indulging in unlawful activities. Chowdary’s warnings fall into deaf ears. On one occasion, the son embezzles the funds from his employer and takes refuge in his father’s home. Chowdary lays a clever trap to nab him with the help of his force. The son goes to jail and Chowdary’s wife suffers a stroke and becomes invalid. On release from the prison, the son swears revenge on Chowdary. He tries to extract his revenge but Chowdary becomes a martyr while foiling his son’s anti-national tie-up with foreign mercenaries. Chowdary is awarded the police medal or Thangappadhakkam.

It is a simple story told in a powerful manner. Sivaji breathed life into the character so much so that several of his successors have imbibed his style in playing the upright police officer. His body language was awesome in variety – as the loving husband, the affectionate father, the dutiful officer or the heart-broken man. In every frame, there was novelty which kept the audience glued to their seats. The supporting cast of K.R. Vijaya, Srikanth and V.K. Ramaswamy also did their parts well. Songs in the film were superhits like the soulful Sumaithangi saindhal, or the lilting Nalladhoru kudumbam.

Moral of the film is that raising children is a different ballgame altogether. One cannot take children for granted and that one cannot expect them to tread a certain path unless we make the attempt to convince them fully. The film is especially relevant for today’s era.

Thanks

http://www.behindwoods.com/features/classicalmovie/thangappadhakkam/tamil-cinema-movies-article-thangappadhakkam.html

DHANUSU

9th July 2007, 08:25 PM

LEGEND OF OUR TIMES

THE report "Thousands pay homage to the Nadigar Thilagam" and editorial titled "End of An Era" (Screen, July 27) were well befitting Sivaji Ganesan’s awesome reputation. If any one deserves such encomiums, it sure was Sivaji. After all, how many of our stars can claim to have international honours such as the Chevalier come looking for them?

Sivaji Ganesan did the whole of India proud with his acting exploits. One would have thought chief minister Jayalalitha would have turned up at least to pay homage to his mortal remains, or presided over the last rites. A former film person herself, she ought to have recognised the worth of the man. Instead, she let petty party politics come in the way -- Sivaji’s first film, Parashakti was written by her bitter foe, Karunanidhi, remember?

—Ramesh Saxena
Allahabad

Thanks
http://www.screenindia.com/20010817/fletters.html

DHANUSU

9th July 2007, 08:29 PM

Sivaji Ganesan

Mega film Parasakthi introduce Sivaji Ganesan into film industry. He ushered in a new era in acting. His acting sytle and superb dialogue delivery made him an instant hit in film industry. Sivaji Ganesan was an actor who can enact any role or character with ease . His landmark movies include Veerapandia Kattabomman, Annayin Annai, Rajapart Rangathurai, Pasamalar, Thiruvilayadal, Thillana Mohanambal, Saraswathy sabatham , Thiruvarutselvar, kandan karunai and Thirumal Perumai. He was very dedicated and sincere to the roles he enacted . B.R. Panthalu, Bhimsingh and A.P.N.Natarajan were the director which Sivaji Ganesan was closely associated with. He was a very versatile actor who has acted in almost all the possible roles an actor can act. He was very concern and uncompromising towards the quality of his films. To honor him for his lifetime contribution in Indian Cinema , the Government of India awarded him Dada Saheb Palke Award in the year 1997. He also won the Best Actor Award at the Egyptian Film Festival in Cairo for the film Veerapandia Kattabomman. He has a number of International awards and he also awarded the Chevalier Award by France. Tamil Nadu Government honored him by renaming South Boag Road in Chennai to Chevalier Sivaji Ganesan Road.

Thanks
http://www.astro.com.my/itfa/legends.asp

Murali Srinivas

9th July 2007, 08:35 PM

Dear Dhanusu,

The way in which this thread is moving, I think only your name would be here. Mathavangalukkelam edam irukkadhu-nu ninaikiren. Just kidding.

Great job you are doing. I think it will take some time for me to cover all pages you have done yesterday and today. Well anything on NT is most welcome.

Regards

DHANUSU

9th July 2007, 08:38 PM

CHEVALIER DR. SIVAJI GANESAN

A man for all seasons

Even after four decades Chevalier Dr. Sivaji Ganesan continues to pull in the crowds. For a few years though the lagendary actor had taken a break from acting because he did not think there were any good directors around till Kamal Haasan coaxed him out of his self imposed hibernation with Thevar Magan. And now people weep when he dies on screen, they smile when he's resurrected. No one deserves the Dada Saheb Phalke award more than this actor who's wooed the masses and won over the critics with his versatile genius.

Chennai's celebrating. After four decades Sivaji Ganesan has got his due recognition. He's the proud recipient of this year's Dada Saheb Phalke award and his friends and fans are ecstatic. Every successful actor down south dreams of a chance to act with the legend. Sivaji Ganesan has been an inspiration even to the supremos, Rajanikant and Kamal Haasan. And he's also been a muse for those behind-the-camera. It is a known fact in Tamil film circles that even today when directors and script writers run out of ideas, they take a cue or two from videos of Sivaji's old hits. His films, with slight adaptations can still pull in the crowds.

It was the fiery dialogue penned by Karunanidhi in Parasakthi that launched Sivaji to stardom. Parasakthi was produced jointly by PA Perumal of National Pictures and AV Meyiappan of AVM, and after its release the actor-now-turned-mentor never looked back. He was applauded by the masses and his performances were appreciated by the critics. It was only the awards committee whom Sivaji couldn't woo. He had once remarked to a writer in despair, "You need a political lobby to boost you up but even when I was the Rajya Sabha MP it never occurred to me to lobby for an honour conferred by the government.

Sivaji Ganesan has portrayed many different characters. He played a rebel chieftain in Veera Pandiya Kattabomman (1950), a loving brother in Parasakthi (1952), a valiant prince in Manorama (1954) and a traitor in Andha Naal (1954, the first Tamil film without any songs). In the '60s he continued to come up with more examples of his versatility. He was a revolutionary patriot. VO Chidambaram Pillai, in Kapalotty Tamizhan (1961), a psychologically disturbed man in Alaaymani (1962), a shrew tamer in Arivalli (1963), karna in Karnan (1964), Lord Shiva in Thiruvilayadal (1965) and a nadaswaram vidwan in Thillana Mohanambal (1968). Two years later he again came up with an impressive performance as a responsible official in Vietnam Veedu. Followed by Babu in 1971 in which he played a very convincing rickshaw puller. The lawyer of Gauravam (1973) and the duty-bound police officer of Thangapathakam (1974) were other memorable portrayals. Sivaji Ganesan has always excelled in dramatic roles but he was not as comfortable doing actions scenes. "Anyone can do fights and when there are so many other actors to do it then why should I brother with it?" he argues. "We take a few close-ups of me hitting the villain and then the duplicate takes over. That why it's not very difficult to do fight scenes.

Failing health and changing trends resulted in the thespian taking a backseat for a while and let Kamal Haasan and Rajanikant, both of whom consider him their guru, take centrestage. Kamal convinced him to change his mind and they acted together for the first time in Bharathan's Thevar Magan (remade as Virasat in Hindi with Amrish Puri playing the role Sivaji had done in the original). The film was one of the biggest blockbusters of the decade. People wept unconsolably when Sivaji does in the film.

He was seen recently in two films, the Bharathiraja directed Pasumpi which he did with his second son Prabhu and Once More with Vijay. He has just signed a film to be directed by Kasthuriraja with Napolean as his co-actor. However even after 40 years he's still craving to play his dream role. I always wanted to play role of Periyar and may be somebody will come forward and offer it to me," he says optimistically.

Thanks

http://www.screenindia.com/jul18/south2.htm

DHANUSU

9th July 2007, 08:40 PM

Chevalier Sivaji Ganesan - A true legend

Friday, 19. May 2006, 18:50:21

Entertainment, Movies, Tamil, Legends

When I was searching for pictures of a few actors and actresses, I saw a picture of Sivaji under which I found this. This article is about how Sivaji grew up into an actor and how he attained so much fame. Some of the facts were really astonishing. So I thought I could share it with you people.

SIVAJI GANESAN
Along with M.G. Ramachandran, Sivaji Ganesan dominated Tamil Cinema to such an extent that the two automatically demanded Madras distribution rights in their contracts and could bankrupt a producer by causing production delays and stalling a film's release if they so desired.
Born Viluppuram Chinnaiah Ganesan in Sirkali, Tamil Nadu, his father moved to Viluppuram where he spent his early years. When he was seven, a travelling drama troupe came to Viluppuram. Sivaji acted as one of the soldiers in the play. His father was appalled that he had acted in some cheap drama and that too in a white man's part. He was lambasted and punished and ran away from home. He joined a drama troupe touring Tiruchi - Yadharathnam Ponnuswamy and Company. He told the owner he was an orphan and was taken under his wing. It was here that he honed his talents for music and dancing. He learnt Bharatnatyam, Kathak, Kathakali and even Manipuri and also trained in Carnatic music. As he moved from troupe to troupe, his reputation as an actor grew.
Sivaji acted on the stage when it was scandalous for women to do so. He played several roles of women on the stage. One of his favourites was Noorjehan. To quote him...

I used to do the Kathak and at every step, I got resounding applause.

He made his reputation as an actor in C.N. Annadurai's Sivaji Kanda Indhu Rajyam, a historical on the Maratha Emperor Shivaji. He was asked to play the role at the last moment when the lead actor (an unknown MGR!) backed out. It is said he memorized the entire 95 pages of dialogues in a day! Such was his impact that the play also gave him his screen name.
Sivaji followed Annadurai when he started the DMK in 1949. He made his film debut playing the lead role in Parasakthi (1952).The film is one of the most controversial films in the history of Tamil Cinema, replete with assonant monologues. It owed its success in large part to its dialogues written by Karunanidhi who used the film to express his ideas on religion, god and priesthood. The success of the film not only made Sivaji a star, but also the official icon of the DMK party for some years.
However in the mid-1950s, a trip to Tirupathi saw him fall from grace as it went against the 'rationalistic message' of the DMK that he propagated in film after film. Also, simultaneously the glorification of MGR had begun. He was now the new propaganda avatar of the DMK. Sivaji moved to E.V.K. Sampath's Tamil Nationalist Party and then the Congress and later it's opposition, the Janata Dal.
As an actor however, he continued to shine. Moving away from the DMK's atheistic politics, he acted in several mythologicals - Sampoorna Ramayan (1958) and Thiruvillaiyadal (1965), nationalist historicals - Veerapandya Kattoboman (1960), his most famous film, and biographicals - Kappalotiya Thamizhan (1961). Veerapandiya Kattaboman won Sivaji the Best Actor Award at the Afro-Asian Festival in Cairo. Twentieth Century Fox bought over the telecasting rights of one of his best known films - Thillana Mohanambal (1968) and The Washington Post hailed him as India's Clark Gable!
Sivaji was acknowledged as a consummate actor, vastly imitated but never equalled. His eyes had fire and he was cheered for his resounding voice, which the audience called 'simmakural' or a lion's roar. At the same time however, there has been constant criticism that he 'overacts.' But Sivaji always retorted...

What is acting? It means doing something that is not natural. So then where is the question of overacting? When your mother dies, what do you do? You shout Amma and cry, don't you? Your instant reaction is to cry out loud. Not sit quietly covering your eyes with your hands. That's exactly what I do in my films.

Since the mid 1970s however, Muthal Mariyathai (1985) is the one major film of Sivaji's that stands out. Not only was the film a commercial success but it also brought Sivaji critical acclaim as well. But by now the attention had shifted to younger heroes like Rajnikant and Kamal Hassan. Among his more recent films, he did give a strong performance as the latter's father in Thevar Magan (1992) getting a Special Jury Mention for the same.
Sivaji was a member of the Rajya Sabha from 1982 - 88. It is maintained that Sivaji had a more significant iconic presence among the Tamil middle-class leading to his 1980s - 90s deification, than MGR could ever acquire. He has won several awards including the Padma Shri in 1966, the Padma Bhushan in 1984 and the Dadasaheb Phalke Award for his contribution to Indian Cinema in 1997.
His son Prabhu went on to become a major Tamil filmstar in the 1980s and 1990s although Sivaji wanted him to join the Police Force.
Mostly retired and plagued by ill-health through the last few years, Sivaji took each day as it came. To quote him...

I don't worry about tomorrow. Tomorrow's problems are for another day.

Sivaji passed away in a hospital in Chennai on July 21, 2001 following a prolonged heart ailment.

Source: Google Search
Gossip...A Game at The Riverside Stadium

Comments
Ah, finally. You're beginning to diversify.

Though I know very little about Shivaji, I found the article pretty interesting. A true legend, indeed.
By ashwin_89, # 20. May 2006, 11:09:09
Finally...something I can comment on.
Have you seen his mythological movies?He's supposed to have memorised the dialogues, and taken them in a single shot. An amazing feat, considering the quality of tamil he spoke in..
By saranya8, # 21. May 2006, 07:49:23
Yeah I have seen a lot of his movies. Thats what inspired me to post this. He is truely amazing.
And Saranya, there are a few more posts on which you can comment on. So, please go ahead and do so.
By elfenom, # 21. May 2006, 11:23:17
Once a Thespian always a thespian ...

There's a difference between SIVAJI and MGR ........ The roles which MGR performed were purely for his electoral benefits ....... SIVAJI's presence was self-less.....

Thanks

http://my.opera.com/elfenom/blog/show.dml/261729?cid=1712874

DHANUSU

9th July 2007, 08:52 PM

'I have lost my brother'

S Balaji

The father-in-law of Malayalam superstar, Mohanlal, Balaji has the distinction of producing the maximum number of Sivaji films and acting as Sivaji’s brother in many films.

"With his death, I lost my own brother,” said Balaji, his eyes moist:

I still remember I had to stand in a queue for two days to get a ticket of Sivaji’s first film, Parasakthi. He was amazing in the film. People talked only about him those days. He was a craze in Tamil Nadu.

At the time, I was working as a production assistant at Narasu’s Studio. When I heard that my boss Narasu had booked Sivaji for A S A Swamy's Thulivisham, my happiness knew no bounds. Ever since I saw Parasakthi, I was eager to meet him.

When Sivaji came to the studio, Narasu introduced us. What I liked most about him was that he did not behave like a star. When he came to know I was also interested in acting, he asked the director to give me a role too. That's how I got a small role in the film. It was another matter that only one scene of mine escaped the editor’s scissors.

Even though he had become a major star acting in all the major production companies, Sivaji was extremely friendly with everyone.

Whatever I have achieved in life is thanks to three people: my schoolmaster S S Subbaraman (who made me act in school dramas), Gemini Ganesan (who introduced me to films and is like a godfather to me), and Sivaji Ganesan. Gemini Ganesan had given me a chance to act in Avvayyar in 1950.

In 1952, I was introduced to Sivaji.

He and I were not in touch between 1954 and 1960. In 1960, Gemini was to act as Sivaji’s brother in Padithal Mattum Potuma, but was not very keen on it. So he asked me to step in. When he introduced me to Sivaji after a gap of six years, Sivaji said, "As if I do not know Balaji! I know him very well!"

My role in the film was a major one, and the film became a huge hit in Tamil Nadu. Afterwards, Sivaji started recommending me if there was a second role in any of his films.

That was the beginning of our friendship. It strengthened further when I started producing my own films.

I made my first film in 1965 with Gemini Ganesan. It was my way of thanking him and showing my gratitude.

My second film was Thangai with Sivaji. Do you know how I signed him? One day I met him at Gemini studios and said, "Annai, I am producing a film and you should act in it."

Immediately, he brushed me aside, saying, "Poda, you a producer? You must be joking!"

He did not believe me. But when he realised that I was serious about making a film, without even batting his eyes, he said, “Get a good story and a director, and I'm in!"

The funniest thing was that Thangai was an action film. Sivaji was known as an emotional hero. It was M G Ramachandran who did all the fights in his films.

Sivaji was very sceptical about the action scenes. But I assured him the film would give him a new image. He agreed reluctantly. He was so sure that people would not accept him as a fighting hero.

Fortunately, the film was ame a big success! Till then, only MGR was applauded when he fought, but with Thangai, Sivaji also started getting credit for his fight scenes. After that, every film of his had at least one fight!

As an actor, he was phenomenal. He would ask me whether he had performed well after each shot. Was it necessary for a person of his stature to ask me that question? Still, he wanted assurance from the producer.

Sometimes I used to say, "No, that was not good. We will have one more take."

Immediately, he would say, “Balaji didn’t like the shot. Let me do it again." He wanted everything to be perfect.

I am also a perfectionist. That was why he liked me as a producer. All the 16 films that we made together were successes. He used to do two films a year for me, while other producers had to wait for years to get his dates. That was not because he considered me his friend or a brother; it was only because I am a disciplined and meticulous filmmaker.

Later, I made films with Kamal Haasan and Rajnikanth. That did not affect our friendship. He knew I am a producer and I had to make films. He was very understanding and open-hearted. Soon, I stopped production because of ill health. He, too, stopped acting.

The beauty of our relationship is that it went beyond films and production. Whenever he passed my house, he would drop in. The truth was he just couldn’t pass by without coming home. I would also visit him regularly.

We are on poda-vada (informal) terms! He was a very reserved person, and friendly, too. He was one of my closest friends. We were always there for each other. He was by my side when my wife passed away. He took control of the situation and saw to it that everything was done properly.

Whenever he introduced me to some overseas dignitary, he would say, "Meet Balaji, my boss." The moment they left, he would tell me, “Now, don’t think too much of yourself just because I called you my boss."

I never thought that he would leave this world so soon.

Just two days before his death, I met him at the hospital. He was reluctant to get up. Then his wife said, “Your friend has come. Won’t you get up?”

He just looked at me and said, “I can’t, my friend.” I felt very bad. To cheer him, I said, "Annai, you are okay and you are getting up and talking to me."

He asked the nurse to prop the bed, and the first thing he asked me was, “Did you drive?” He knew I always drove my vehicle, and he objected to me driving after my two kidney transplants. That day, we talked for a very long time about the good old days.

I used to pick him up every day when he was shooting for my films -- I enjoy driving and he enjoyed sitting in the car when I drove!

I still remember once we were going to shoot the film Neethi in Mysore. We flew from Madras to Mysore and my car was waiting for us at the airport. As usual, I drove. Sivaji's wife was also there.

Suddenly one of the tyres got punctured. I was really worried. It was 2000 hrs, not a soul visible anywhere. In the car was one of the top actors and it was dark everywhere but Sivaji was calmness personified.

He got out and took the stepney and changed the tyre himself. Imagine Sivaji Ganesan changing a car tyre. Later, I used to tease him about it.

Of late, we used to talk only about the old times. During rainy days, he would call me for a drive and we would drive to the beach. We loved drinking gin mixed with tender coconut water when it rained.

Two months back ago, he called me and said it's been a long time we enjoyed the rain together.

What more can I say, with his passing away, I have lost my brother.

As told to Shobha Warrier

Thanks

http://www.rediff.com/entertai/2001/jul/26bala.htm

DHANUSU

9th July 2007, 08:54 PM

'I like to play heroes loved by all'

Arthur J Pais

Unlike screen rival M G Ramachandran, Sivaji Ganesan never became a political phenomenon.

'I was never an atheist,' said Sivaji Ganesan discussing Parasakthi, some 40 years after the film created box-office records in Madras state in 1952.

M Karunanidhi, later Tamil Nadu's chief minister, wrote the film that espoused atheism or what Dravida Kazagham leaders called the 'rationalist movement.'

Ganesan, whose strong religious belief and nationalistic outlook grew steadily, went to the famed Tirupati temple, some say, as repentance for working in such a film, even as the Parasakthi phenomenon swept Tamil Nadu, boosting the Dravida movement.

His pilgrimage to Tirupati, one of the India's best-known temples, angered many of his fans in the Dravida movement who thereafter started calling him 'Tirupati Ganesan.'

Despite his ideological break from the Dravida movement, Sivaji Ganesan remained friends with Karunanidhi and the movement's leaders including C N Annadurai who would later become the state's first non-Congress chief minister.

Ganesan often said he embraced the Congress party because of its appeal to Indians across the country.

'Whenever I hear Bharatiyar's (Subramania Bharati, the renowned Tamil poet) name in the streets I feel proud,' Ganesan said. 'But I would also like our boys and girls to know about Rabindranath Tagore and Bhagat Singh, more about freedom fighters and poets from all over India.'

Like other movie stars, Ganesan enjoyed an affluent lifestyle but he was a great admirer of Kamaraj Nadar, the late Congress leader who was much admired for his austerity.

When Kamaraj broke away from Indira Gandhi and the Congress, Ganesan stayed with Kamaraj's smaller fraction of the party.

When Indira Gandhi declared a state of Emergency in June 1975, her supporters tried to persuade Ganesan to rejoin the Congress. There were a few threats, too. He was threatened that the income tax department would raid his home. But Ganesan did not budge. Only after Kamaraj's death did he return to the Congress.

With Ganesan waving the Congress flag, the Dravida Munnetra Kazhagam began championing actor M G Ramachandran who enthusiastically declaimed DMK slogans in film after film. He seldom failed to salute the rising sun (the DMK symbol). When color came to Tamil films, MGR wore black trousers and red shirts, the two colors in the DMK flag. And when he was seen reading a book in a film, it had to be a book by either Karunanidhi or Annadurai.

It wasn't that Ganesan did not bring politics into his movies. But he did so occasionally.

'I like to show the politics that benefits everyone,' he said. 'I like to play heroes loved by all.' In two of his resoundingly successful films, Kappalottiya Tamizhan and Veera Pandiya Katta Bomman he played a nationalist rebel.

While MGR's political career zoomed, Ganesan, whose popularity with the masses was no less significant, never became a political phenomenon.

People do not want to see a bigger picture, he often complained, wondering if regionalism had not gone too far in Tamil Nadu.

Thanks
http://www.rediff.com/entertai/2001/jul/28siv.htm

DHANUSU

9th July 2007, 08:56 PM

'Acting with him was never an effort'

K R Vijaya

K R Vijaya has been part of the South Indian film industry for the last 38 years. She was one of the heroines fortunate to act with Sivaji Ganesan in a number of films.

She reminisces about the good times they shared:

I had seen Sivaji’s films like Parasakthi, Pasamalar and Pava Mannippu as a young girl of ten. Not even in my wildest dreams did I imagine then that I would, one day, be his leading lady.

My second film, Kai Kodutha Daivam,directed by K S Gopalakrishnan was with Sivaji; I played a Punjabi girl.

He was a big star by then but he did not act like one. I was not in awe of him as I had the experience of acting in several plays before I joined the film industry.

He was very helpful; he'd tell me to deliver dialogues effectively and convincingly.

In those days, there was no dubbing; all the dialogues were recorded on location. So, delivering the dialogue properly was very important. He did give me lots of useful tips on dialogue delivery, which was his forte.

It was in V K Ramaswamy’s Silvam that I first acted as his heroine. I still remember the first shot.

It was a song about my character's lover who is to return after his studies. My character looks for the plane that's bringing him home. The plane lands but there was no sign of him. Dejected, tears well up in her eyes. But he pops up, pleasantly surprising her.

Most of my scenes in Silvam were very dramatic and emotional.

When you are acting with him, you don't have to make an effort to act. When you saw his intense facial expressions, you automatically emoted well. You only had to look at him and react. So natural and genuine were his expressions.

Acting opposite him was a joy. Expressions and emotions flowed like a river when you worked with him.

Our second film together was a mythological called Saraswathi Sapatham.

It had a huge star cast: Sivaji Sir, Gemini Ganesh, Savithri Amma, Pappi Amma (Padmini), Devika, Siva Kumar, Nagesh and myself. We had great fun acting in the film.

Some of the memorable films that we did together were Thanga Pathakam, Iru Malarkal, Thrisoolam and Kalthoon.

At the 100th day function of Iru Malarkal, he said to me, 'All of us took so much pains and acted but you just smiled beautifully in the film, and you are getting all the awards and credit!' -- of course, he was only joking.

Sivaji Sir was one person who had the magnanimity to appreciate other artists. I faced several co-artists who cut you to size but Sivaji Sir wasn't that kind of person at all. I can confidently say that he was one of the rare artists who wanted everybody to shine in a film of his!

We must have acted together in more than 25 films, and I knew him for nearly thirty years but I never saw him edit out a scene of another artist.

Once on the sets, he would not think of anything else but the film. He was a very disciplined person and expected everybody else to be disciplined too.

At the beginning of my career itself, he'd tell me: 'Vijaya, you will earn a good name as an artist. Come prepared for the shot. Do it well. Don’t miss such a good chance.’

These remarks did made me a little tense too! I was afraid, unsure if I had done the scene properly.

I will never forget the celebration associated with my 300th film where all the senior artists including Sivaji Sir, MGR, Gemini Ganesh praised me for my work.

I'd like to narrate two incidents that happened when we were on location. In Kerala he had to do an action sequence for Malayalam film. Once he canned the shot, everyone spontaneously applauded.

He was the only one who could bring emotion to an action scene. The reaction of those who were not his ardent fans show how great he was.

Similarly, in Kashmir for Thrisoolam, a scene has both of us meeting after a long gap of 25 years.

As we walked towards each other, we had to emote mixed feelings of joy, pain and sorrow. Before the director said ‘cut’ all the locals who were watching the shooting clapped loudly. They didn’t know him, they didn’t know the language but they could identify the emotions. It was then that I realized emotions had no barrier at all.

Last month, I received a call from his wife enquiring about my health. I learnt from her that he was admitted to hospital. He spoke to me too, advised me to take care of my health.

There he was in the hospital, advising me to take care of my health! He was that kind of a person, caring and loving.

Thanks

http://www.rediff.com/entertai/2001/jul/27vijaya.htm

DHANUSU

9th July 2007, 08:57 PM

'He always called me maplai'

Mohanlal

Malayalam superstar Mohanlal worked with Sivaji Ganesan in Prathap Pothen's Yatra Mozhi. He reminisces about the legendary actor, with whom he shared a deeply personal relationship:

I'd seen a lot of Sivajisir's films during my childhood days.

But the first time I saw him in person was about 20 years ago when I was shooting for a film at AVM Studios. He was seated at a distance, silently watching the goings-on.

My shot over, when I walked past him, I found him looking at me intently. I hadn't been introduced to him and didn't know whether I should go over and speak to him. I was a newcomer then. So I stayed away.

But he kept looking at me. I could never decide whether he was actually observing me or just lost in thought. I got introduced to him much later.

He was a close friend of my father-in-law (Tamil actor-producer S Balaji). When I got married, Sivajisir attended the function.

My relationship with Sivajisir was not merely professional. It was always much more than that. We were like a family. He would call me maplai (son-in-law).

I also know his son (Tamil actor Prabhu) well. We acted together in Priyadarshan's Kaala Paani.

I was supposed to act with Sivajisir in Rajeev Nair's Swarna Chaamaram but the film did not materialise.

Then we were offered Pratap Pothen's Yatra Mozhi. The story was by Priyadarshan. I played a character wanting to murder Sivajisir, who realises later that this enemy is his father. That's the only time we acted together.

Throughout the shooting, Sivajisir kept telling me that he was doing the film for me. "There's no other reason why I should do this Malayalam film," he said.

He was a totally different type of actor. His style of acting was unique. He would always tell me that an actor's job is to act. And he would want his acting to show. He believed that the audience wanted to see the acting, feel the acting.

So everything he did would stand out. His mannerisms, his walk, his dialogue delivery, everything would change according to the role. He did not believe in repeating his styles. Even if played nine different roles, he would ensure the look and talk of each character would differ. That's why he was held in such high esteem.

For people who grew up watching him, he was not just an actor. He was not merely a film star. I hadn't met him for quite some time. The last time I'd met him, some months ago, he wasn't well. I was in Bombay shooting for Ramgopal Verma's film, Company, when news of his death reached me.

I wanted to go there for his funeral, but could not. I couldn't break my commitments in Bombay...

Thanks

http://www.rediff.com/entertai/2001/jul/27mohan.htm

DHANUSU

9th July 2007, 08:58 PM

'Sivaji and I were considered lucky'

Gemini Ganesan

Gemini Ganesan and Sivaji Ganesan were contemporaries.

The grapevine is that they never were good friends.

Sivaji Ganesan might have received all the applause while the other Ganesan had not been that lucky as far as awards and titles were concerned.

But Gemini Ganesan was one of the first persons to reach Sivaji’s residence to pay respects to his colleague:

I think it was 1950. I was working as the casting director at Gemini Studios.

Sivaji came to the studio one day with a recommendation letter from the late director A S A Swamy. That was when I met him for the first time. I had remarked in my book that Sivaji had a very expressive face and that he could become a good actor. He did.

In 1952, I quit Gemini Studios and joined the Narayana Company. That was when I got to see Parasakthi, Sivaji’s first film. I thought he acted very well in the film.

Our first film together was Pennin Perumai by P Pullaih. It ran so well that many filmmakers wanted to cast Savitri (the heroine), Sivaji and myself together in films. They felt our combination would work wonders at the box office.

It was director Bhim Singh who made the maximum number of films with the three of us, like Pathi Bhakti, Paasa Malar, Parthal Pasi Theerum, etc. I think Sivaji and I must have acted together in at least nine dozen films. Quite remarkable, I feel.

After a gap of about 15 years, in 1975, we worked together again in Unakkaha Mann. It was produced by our good friend Balaji. After that we never acted together in a film again.

I feel he has lived a full life. Still, it is unfortunate that Tamil film world lost a legendary actor.

As told to Shobha Warrier

Thanks

http://www.rediff.com/entertai/2001/jul/27gemini.htm

DHANUSU

9th July 2007, 08:59 PM

'He didn't want to do many Hindi films'

Waheeda Rahman

I first worked with Sivaji Ganesan in the film Rakhee, which was produced by him. This was in the early Sixties. It was actually a Tamil film, remade in Hindi.

I still remember the first shot. I was to tie a rakhee to Ashokji (Kumar). Since that film, I have been tying a rakhee to Sivaji.

We worked in another film, Dharti in the late '60s. The film starred Rajendra Kumar and me, and Sivaji had a guest appearance. That was the only time I worked with him as an artiste. In fact, I think that's the only Hindi film that he did.

He was very dedicated and serious. But he didn't want to do many Hindi films. He used to say that he must have a command over the language. Otherwise, it is very difficult to emote.

When I bought a house in Madras, Sivaji came for the housewarming. I know his family very well -- his wife Kamalaji and son Prabhu, who is now a successful actor in the South. Whenever I go to Madras, I try to visit them.

I met his son in Kodaikanal in 1991. He asked me why I hadn't come to Madras to visit them. "Father thinks you're his sister." That's the relationship that we shared.

I was really shocked to hear about Sivaji's death. He was one of the finest actors India had, even though he acted mostly in Tamil films. He was such a simple and unassuming person, even though he was such a star. His death is a great loss.

Thanks

http://www.rediff.com/entertai/2001/jul/24wah.htm

DHANUSU

9th July 2007, 09:00 PM

'He was the ultimate star'

Theodore Bhaskaran, noted historian of Tamil cinema, won the Swarna Kamal from the President of India in 1997, for his book, Eye Of The Serpent.

Incidentally, Sivaji Ganesan received his Dadasaheb Phalke Award at the same function.

He shares some memories of Sivaji Ganesan:

History will describe Sivaji Ganesan as an icon of the popular culture of Tamil Nadu.

When I say Tamil Nadu, it includes the entire Tamil diaspora -- since cinema in Tamil Nadu is very much part of the popular culture. No other society in the world is as affected by the cinema culture as Tamil Nadu, I think.

With Sivaji's death, one school of acting comes to an end.

Most actors in Tamil Nadu have been trained in the school of 'company drama' -- Sivaji Ganesan, M G Ramachandran, S S Rajendran, K R Ramaswamy and N S Krishnan. This is a continuation of the earlier company dramas.

Actors who came after Sivaji have also been influenced by this style, even though they were never a part of it. And the reason is they were only influenced by the style of acting followed by Sivaji Ganesan.

Sivaji Ganesan was the ultimate star, whom youngsters tried to mimic and emulate.

Tamil cinema is over 80 years old. Sivaji Ganesan came on the scene in its third decade. Parasakthi, his first film, was made in 1952. And instantly catapulted him to stardom.

Those days, Tamil cinema was dominated by Kalaignar Karunanidhi. It was also entering a new phase -- with had fewer songs and more dialogues. So when Sivaji entered the scene, more importance was given to dialogues and rhetoric.

He was very lucky to get a role in Parasakthi. It was a milestone in that it had such flowery dialogues that those became an entertainment component itself.

Sivaji's strength was that he could deliver strong words very powerfully and convincingly. People still admire the court scene in Parasakthi, the durbar scene in Manohara, the Socrates drama in Raja Rani and the argument with Nakkeeran in Thiruvilayadal. These scenes are still talked about because of his powerful dialogue delivery.

Sivaji's best and most memorable films are his early ones. I used to wonder why his performance was so subtle. Then I realised -- it was because he hadn't yet become a star. Those films were made when he was totally under the control of the filmmakers.

You see, unless the director controls his actor and knows exactly what he wants, the star dominates the film. So Sivaji's acting was very subdued and subtle. He could get under the skin of the character he was portraying.

One such portrayal is in Rangoon Radha (a novel by Annadurai), in which the hero -- played by Sivaji Ganesan -- is an evil man. To get rid of his wife, he tortures her so that he can marry her younger sister.

Sivaji underplayed this wily character so well -- it's a treat to watch him in the film. He's so convincing.

Another film is Antha Naal, directed by veena maestro S Balachander, in which Sivaji plays a spy reporting to the Japanese. When his wife comes to know of it, she kills him.

Bhim Singh's Raja Rani is another memorable film (story and dialogues by Karunanidhi). Kalaignar recalled this film in his tribute to the great thespian after his death.

In Vietnam Veedu, Sivaji's performance as a man who loses his identity after retirement was hauntingly outstanding.

When Sivaji became a great star, HE started dominating films. In the process, his acting became very stylised -- even in social films -- especially at the height of his stardom. And that was his one drawback.

True, his acting -- with elaborate gestures -- were well suited to mythologicals, as they are fantasies. Take his role as Shiva in Thiruvilayadal. You could say he was responsible for the revival of mythologicals in Tamil.

In Sampoorna Ramayanam, he played Bharata while N T Rama Rao was Rama.

He began acting more realistically when his stardom started waning. Bharatiraja's Mudalmaryadai, which had a strong script and plot, for example. That's not a Sivaji film. Bharatiraja fitted Sivaji into the character of an old man who fell for a young girl.

It was the filmmaker’s film. And thanks to the filmmaker, Sivaji underplayed the character. You have to admit, there is great beauty in understatement.

Another example of underplaying a role was Bharatan’s Thevar Magan, in which Sivaji was absolutely delightful to watch.

Sivaji was very convincing and realistic in his earlier films -- in the Fifties and the early Sixties. But he became a stylised and flamboyant actor during his stardom days. In the Nineties, he went back to the subtle, controlled style of acting.

Sivaji Ganesan is the greatest actor Tamil cinema has produced because he has quite a few great and varied performances to his credit. He played the anti-hero roles very early in his career.

In terms of his influence on Tamil cinema, he is the greatest. His range as an actor was amazing. Though only a few directors like S Balachander and Bharatiraja could exploit his range.

I think his name should figure in the history of Indian cinema. He was not given his due place at the national level. He never got the best actor award. Even the Dadasaheb Phalke award came very late to him.

Thanks

http://www.rediff.com/entertai/2001/jul/23sive.htm

DHANUSU

9th July 2007, 09:01 PM

DHANUSU

9th July 2007, 09:02 PM

'We felt we were in the presence of a diety!'
Tamil and Malayalam cinema luminaries pay their tributes to Sivaji Ganesan:

Nagesh: I revered him, thought he was the last word on everything to do with acting. One day, after a shot -- he normally needs only one take -- he looked at me and asked, "What do you think?"

I said I thought maybe we could go for another take. At once, he told the director to take again. I felt very bad, very small.

After the shot was canned, I went up to him and said, "Anna, what is this? I only made a comment, how can you listen to me and take me so seriously?"

He told me, "My boy, there are lakhs of people like you out there. If you thought that take could have been improved, lakhs of others might think so too -- only, by then, it would have been too late. So for me, it makes sense to go with your gut feeling, to do another take."

V K Ramaswamy: He lived for his art. I got into the industry five years before Sivaji, so I am his senior. I've seen him from the days when he was doing female roles on stage.

One day, I came to the set at 2300 hrs. Sivaji told me, "You've taken your money from the producer, haven't you? Then why are you late?'

I told him that my callsheet was for 2300 hrs.

"That may be," Sivaji said, "but how can you act like that? How can you not be on the set when the film you are working in is being shot? I have done some scenes this evening, now you have to react to those, you have to do the reaction shots. How can you do that well if you don't know how I did my shots?"

I learnt a lesson that day.

Sivaji was like that. Even if a junior artiste was acting, he would remain on the set, in full make up, he insisted on doing that, he would never go away and rest. He said, "I have to see what the others are doing, only then can I know how to do my own role, my scene."

K Balachander: He was an institution, a university. There is no actor, no director, no movie person in Tamil Nadu today who can say that he hasn't learnt something from Sivaji Ganesan, that there is not a little bit of Sivaji Ganesan in his own art.

Sivaji Ganesan is not about Tamil cinema, but about Tamil itself -- today, Tamil has lost one of its biggest, most irreplaceable, pillars."

Bharatiraja: There are many dozens of people who taught us how Tamil should be written -- Thiruvalluvar, Mahakavi Subramanya Bharati, Perarignar Annadurai, Kalaignar Karunanidhi, so many of them.

But in Tamil history, there is only one man who taught us how Tamil should be spoken, and that is Chevalier Sivaji Ganesan. He was a phonetic dictionary for the language."

Satyaraj: When you think about it, what we know of historical characters is what Sivaji Ganesan showed us. Whether it is Subramanya Bharati or Rajaraja Cholan or Kappal Ottiya Thamizhan VO Chidambaram Pillai or Veera Pandiya Kattabomman, when we think of them we see what Sivaji showed us.

He defined those characters for us. He showed us how they must have walked and how they talked. I wonder -- if we want to make a film on Sivaji Ganesan, for the generations yet to come, who will we find to act as Sivaji, to make him come alive for us? Who is there who is good enough?

K Bhagyaraj: They say punctuality is the politeness of princes. In that case, Sivaji Ganesan was an Emperor. He was always ahead of time, never behind. And it is these little things that, for me, really defined him.

One time, I was directing him. We were on location. The set was about 15 minutes from the lodge we were staying in.

One evening, he asked me, "When is the shooting tomorrow?"

I told him, 0730 hrs. I got to the set at 0700 hrs, got his first shot ready. Then thought, while waiting I might as well take a little incident shot that didn't require his presence. The camera was running when Sivaji landed up at 0720 hrs.

When he saw that shooting was going on, he was very upset. I pacified him, told him that I was just filling time. "That is not the point," Sivajisir told me. "People when they see the cameras running and me arriving just now, will think I was late!"

He seemed off mood all day, that day. Next day, the shooting was again due to begin at 0730 hrs. When I got to the set 15 minutes before time, I found Sivajisir already there.

"Let them think you are late," he told me. "But I can never be late, I cannot disrespect my art that way."

Vivek: When we think of Sivaji, we think of Parasakthi, his debut film, and that famous courtroom scene.

In a recent film of mine, just for fun, I tried to rework it, to rewrite the lines Karunandhi wrote for today's context. And then, when I acted it out for the cameras, I realised just what Sivaji Ganesan was all about.

Today we have dubbing, we can do all sorts of things, make mistakes, get away. But those were the days of live sound. If you listen carefully to that scene, you will see that throughout, the cadences, the continuity of dialogue delivery, the crescendoes and diminuendoes, are all perfect.

You can't improve on a single bit -- you have to be very very good to even do half as well. And when you think of that, think also of this -- this film was his debut!

Someone was saying today, how when Sivaji once was playing the role of a police officer, each time he walked off the shot, the policemen on security duty would salute him.

There is nothing strange about that -- even when he walked into a room without makeup, the rest of us would want to take our footwear off.

We felt like we were in the presence of a deity.

Mammoootty: "I won't presume to talk about Sivaji's acting. When it comes to the Chevalier, I am not an actor, but merely one among millions of his fans.

"There are many people in the industry who were inspired to enter films by watching him act -- I am one of those."