Padalgal Palavidham - பாடல்கள் பலவிதம்

[Murali Srinivas]

இன்றைக்கு சரியாக 6 ஆண்டுகளுக்கு முன்னாள் [2008] ஒரு நாள் நமது ஹப்பின் நிறுவனர் திரு RR அவர்களும் திரு மணிசேகரன் அவர்களும் என்னை தொடர்பு கொண்டு ஒரு பெரிய சுமையை என் தலை மேல் சுமத்தினர். அன்றைய நாளில் மணி சார் நமது ஹப்பில் பாடல்கள் பலவிதம் என்ற தலைப்பில் தமிழ் திரைப்பட பாடல்களின் பின்னணியில் நடந்த சுவையான தகவல்களை எழுதிக் கொண்டிருந்த நேரம். சட்டென்று அவருக்கு அவசர அலுவல் பணி காரணமாக ஜெனிவா செல்ல வேண்டிய சூழல். ஆகவே என்னிடம் அந்த பாடல்கள் பலவிதம் பகுதியை தொடரும்படி கேட்டுக் கொண்டனர். அதை Sivaji Season என்ற தலைப்பில் நடிகர் திலகம் நடித்த திரைப்பட பாடல்களிருந்து ஒரு சில பாடல்களை தேர்வு செய்து அதன் பின்னணியில் உள்ள தகவல்களை வெளிக் கொண்டுவரும் பெரிய பணி என்னிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டது. அந்த பணியில் என்னை ஈடுப்படுதிக் கொண்டு பத்து பாடல்களை அதன் பின்னணியில் அடங்கியிருந்த தகவல்களை நான் பதிவு செய்தேன். திரைப்பட தொலைக்காட்சி நடிகரும் நமது ஹப்பில் உறுப்பினருமான திரு மோகன்ராம் இந்த முயற்சிக்கு பெரிதும் பக்க பலமாக இருந்து உதவினார். என்னுடைய இந்த தொடர் சிறப்பாக வருவதற்கு நமது ஹப்பின் admin head ஆன RR அவர்களும், மாடரேட்டர் NOV மற்றும் மாடரேட்டர் பிரபு ராம் அவர்களும் தந்த ஊக்கமும் ஆதரவும் மறக்க முடியாதவை. பெரிய அளவில் எனக்கு பாராட்டு கிடைத்தது. அதன் எதிரொலியோ என்னவோ ஒரு சிலர் கண்களை அது உறுத்த ஒரு சில technical tools-ஐ பயன்படுத்தி அந்த திரியை ஹப்பிலிருந்து detach செய்தனர். அதை மீண்டும் தேடி பிடித்து மீள் பதிவு செய்தேன், சிறிது காலத்திற்கு பிறகு அதிலும் ஒரு பகுதி மறைந்து விட்டது. இன்றைக்கு காலம் கனிந்திருப்பதால் நடிகர் திலகத்துக்கென்று ஒரு தனி forum ஒன்று அமைந்திருப்பதால் அந்த திரியில் நான் எழுதியவற்றை [நான் ஏற்கனவே சேகரித்து வைத்திருந்த என் தொகுப்பிலிருந்து மீண்டும் எடுத்து இங்கே ஒரு தனி திரியாக தொடங்குகிறேன். நான் முன்பே எழுதி பதிவு செய்த பத்துப் பாடல்களின் பின்னணி தகவல்களை வாரம் ஒரு பாடலாக மீள் பதிவு செய்யலாம் என்று எண்ணம். சற்றே நீளம் கூடிய பதிவுகள். அன்றைய சூழலுக்கேற்ப பெரும்பாலும் ஆங்கிலத்திலேயே எழுதப்பட்ட பதிவுகள். ஆகவே அனைவரும் நிதானமாக படித்து தங்கள் கருத்தை பதிவு செய்யுமாறு கேட்டுக் கொள்கிறேன். அனைவரின் ஆதரவையும் வேண்டும்

அன்புடன்

[Murali Srinivas]

SIVAJI SEASON

SIVAJI SEASON - Nalanthaana


தில்லானா மோகனாம்பாள்

நலந்தானா

ACKNOWLEDGEMENT

Mr.Manisekaran

Mr.Mohanram

Various film magazines of yesteryears


When we start a new thing, especially in Tamilnadu,we insist it to be "Mangalakaramaana aarambam".

As for as Tamil Kalaachaaram, panpaadu is concerned, Mangalakaram is synonymus with music and it is epitomised best by Nadaswaram. This instrument had been associated with the lives of Tamils for ages. So when we start with Nadaswaram, is there anything better than Thillaana Mohanambal and Sikkal Shanmugasundaram.

When you talk about Nadaswaram and Bharatha Nattiyam in Tamil cinema the first and foremost film that strikes everyone's mind is TM. The movie produced and directed by APNagarajan was released in 1968. But there is a story behind that which dates back to the middle 60s. As most of the people must be aware, TM was serialised in Ananda Vikatan and it was written by Kothhamangalam Subbu.As it was vogue during those days, S.S.Vaasan the MD of Ananda Vikatan was also the MD of Gemini Studio, always used to get the rights for filming the thodarkadhai under Gemini banner. It was the same with TM. APN by now was slowly establishing himself as a director. APN and VKR had joined together to produce some films (Makkalai Petra Maharaasi) and later APN did Vadivukku Valaikaapu,Kulamagal Raadhai and when he did Navarathiri under his own banner (Sri Vijayalakshmi Pictures) he was firmly established. By this time APN had thought about filming TM. Though the experiment of filming novels was not proving successful (Akilan's Paavai Vilakku and Kalki's Paarthiban Kanavu failed to make it rich), APN felt that TM was film material. He approached Vaasan but Vaasan refused to give the rights. APN after trying for sometime dropped the project and hit upon a new series of films.APN felt that Bakthi movement has great scope in TN. Another factor that influenced APN's thinking was, he being a Congress man wanted to counter the athesit propaganada of the DMK men who were cleverly using the medium to propagate their ideologies.With Nadigar Thilagam reposing full confidence in APN, the making of Thiruvilayaadal started and the film marked a watershed in TF industry. It was followed by Saraswathy Sabatham and Thiruvarutselvar and all crossed 100 days.In between SS and TVS, APN with his magic wand also gave new life to Kandha Leela, the almost shelved project of AL.Srinivasan, brother of Kannadasan. Kandha Leela rechristened as Kandhan Karunai with NT doing a cameo role was also a Box office success.

With this background, APN approached Vaasan now. This was fag end of 1967.APN also had Thirumal Perumai on floors now. Now Vaasan realising the potential of APN was more than willing to give the rights to APN but he put up one condition. APN can direct but the film has to be under Gemini banner.Now APN was on strong grounds and was not willing to accept that because his banner has become one of the prestigious production houses and distributors were more than willing to pay what APN demanded.When Vaasan realised that APN was not interested, mooted the idea of joint production. But again this was not acceptable to APN. Vaasan realising that APN was not playing ball, decided to give the complete rights to APN without putting up conditions.[There is also another story. By this time the DMk government had assumed power in TN and Annadurai the Chief Minister had proposed to conduct the 2nd World Tamil Conference (Irandaam Ulaga Tamizh Maanaadu) in Chennai.For this Vaasan being the showman of South was appointed as Coordinator.Vaasan had to spend full time for this and the conference was held successfully in Jan 1968. Vaasan completely immersed in the conference realised that he cannot concentrate on the production and had given the go ahead to APN to produce under his own banner].It is said that to repay his gratitude to Vaasan, APN did Vilayaatu Pillai under Gemini banner, the film was again based on the story "Rao Bahadur Singaram"written by Kothhamangalam Subbu and serialised in Ananda Vikatan.

[Again there is a small story.APN had paid a handsome amount by cheque to Vaasan for securing the rights. But APN being a writer himself had a guilty feeling that it is not proper for him to not to pay the writer K.Subbu as he was the creator of the story.By this time he got a news that KSubbu was not well and had been hospitalised. APN went to the hospital and after the courtesy call presented a cheque to Subbu along with fruits.He told Subbu about TM and his acquiring the rights. Subbu said that he was aware of the developments and said that he will not accept the cheque. He put his hand below the pillow and pulled out a cover and showed it to APN.It contained the cheque given by APN to Vaasan. Vaasan had sent it across to Subbu.See how magnanimus all the three persons are.Vaasan though holding the rights decided to give the cheque to the creator.APN though he had acquired the rights by paying Vaasan still went ahead and paid the story writer also.Subbu on his part could have easily hidden the fact that Vaasan had given the cheque to him and could have accepted the extra money APN had offered.But he politely refused the cheque from APN and informed him that Vaasan had already paid him].

Now the filming the novel became the biggest challenge for APN.There were many loose ends that need to be tied up. First the story had two parts (Irandu Baagangal). While the first part dealt with the issues faced by Shanmugasundaram and Mohana before marriage, the second part was about the problems they encountered ater marriage. APN decided that the screen play would cover only the first part and the film would end with the marriage of Shanmugam and Mohana. APN also made sure that the hero's character was well etched but at the same time he avoided giving undue importance to heroism. Nadigar thilagam was always a person who attached more importance to the characters than his personal image and he gave complete freedom to APN.

When screenplay writing progressed, APN found that the hero will not have any song sequences.He was bit apprehensive about how NT will react to this.But NT asked APN to go ahead. Another issue (though small in nature but important to Tamil peoples'physcological mindset) was about the non sporting of mushtache by the hero because Nadaswaram players don't sport mush. At a time when mush was a must for Tamil men and especially for cinema heroes, APN was apprehensive about the public reaction. To his discomfort someone pointed out that Rangon Radha where NT appeared without mush had failed at the Boxoffice. Even in APN's own movies such as Saraswathy Sabatham, Thiruvarutselvar and Thirumal Perumai, though NT appeared without mush in certain roles (Like Naradhar in SS, Periyazhwar in TP etc) there were other roles in the same movies where he had sported mush.But again APN and NT decided to take up the challenge.

About Mohana, APN had decided about Padmini.But there was one hitch.Padmini was 35 by that time (1967) and she also had got married. Though she continued to act, some movie experts had expressed doubts about Padmini doing justice to the role. But APN was of the firm opinion that Padmini alone could do the role and without her there would be no Mohana.Naatiya Peroli proved APN right and people who were doubting her ability had to eat humble pie.Especially in the song "Maraindhirundhu Paarkkum", during the lines

அழகர் மலை அழகா

இந்த சிலை அழகா

the camera would capture her from a low angle and nobody can say that she was 36 at that time.For other characters, APN decided that the film should have stalwarts and the likes of Baaliah,Thangavelu,TRRamachandran, Saarangapaani,Balajee, Nambiar, Naagesh,Manorama and Sahasaranaamam were roped in.Not to forget CK Saraswathy,A.Karunanidhi and Ambika etc.

There was one more thing that needed attention. If we say naadaswaram, then people who readily come to mind are Thiruvaduthurai Rajarathinam Pillai, Karukurichi Arunachalam, Sheik Chinna Moulana and MPN Sethuraman - Ponnusamy brothers. Rajarathinam Pillai paased away in 1956.Karukurichi Arunachalam who gave the immortal "Singara Velanae Deva" in Konchum Salangai had also passed away. Sheik was not interested in movies.So the only person(s) left were MPN Brothers. But there was only Shanmugasundaram as per the story.Both the brothers refused to play alone. So APN took the artistic liberty of creating a fresh character who would accompany Shanmugam and thus AVM Rajan came in and MPN brothers were more than happy.The shooting was about to start. Now NT felt that he should watch and learn about playing this wind instrument.It was not without reason. Balaiah, Saarangapani and Ramachandran were from the stage background and as they have to learn all skills there, they had a tint with Thavil and mridangam.

Added to it AVM Rajan hailed from a musical background (Isai Velaalar family)and so he easily adapted to playing the instrument.NT told APN that he wanted to observe how the MPN brothers played the instrument.So APN arranged for a concert.NT asked the Naadaswaram troupe to come home (Annai Illam). He was there to receive them.He the genius observed everything from the begining.Right from stepping out of the car, holding the naadasswaram in hand, changing the tail piece, checking the sound,sitting posture at the stage, the breath they take in between were all keenly observed and stored.And how well he reproduced the same with telling effect.APN had used different musical pieces fordifferent scenes.If the introduction sequence at Azhagar Kovil was traditional, it was Tamil isai at ingapuram (Aayiram Kanpothathu) followed by English notes.At Tiruvaarur it is Thillaana and the same Thillana becomes semi classic in Nalamthaana.In between he plays it to the gallery while at Manorama's dance.You could see NT adapting to all these situations with an expertise of a seasoned naadaswara vidwan.

Everybody played their part to perfection.We can write seperate essays on Balaiah and troupe and CK Sarawathy and troupe.But the major scene stealers were Naagesh and Manorama. Naagesh got the biggest break up of his carrier through Dharumi and afterwards though he was a regular in almost all movies, his another top notch performance came in TM as Savadaal Vaidhi.It is a mere coincidence that the NT-APN combo which gave Thiruvilayaadal was also behind TM. The second one was Manorama.

Karuppayee alias Jil Jil Ramamani alias Rosa Ramani was one of the all time best performance of the Aachi. Her dialog delivery with a slang and elasticity went down so well with the audience.

Music and the songs

KV Mahadevan alias Mama was the asthaana nusic director for APN. It was no different for TM.KVM gave a free hand to MPN brothers and only gave some corrections here and there to suit the film. APN and KVM decided on 3 songs. While the first song would be the introduction song for Mohana, the other song would be for the scene when the hero and heroine meet after a longtime and hero coming out safely from a lethal murder attempt. In between the character Rosa Ramani running her own troupe was given a song. This was also to balance the film by catering to the average audience. The first song composing took place.

Kannadasan came and Pugazhendhi,the all in all of KVM played the tune to Kannadasan. He was briefed about the situation.He asked Pugazhendhi about the raaga in which the tune had been composed.He was told that it is Shanmugapriya. Kannadasan just looked up and the lyrics simply flowed from his throat. For every charanam, he finished with the word Shanmuga, denoting both the hero and the raaga.Of course as we all know it is child's play for Kannadasan. For Pandiyan Naanirukka(for Manorama), he penned the lyrics using colloquial language.It suited the character very well.

THE SONG

As per the story, Shanmugasundaram sustains a grievious knife injury in his left hand at the Tiruvaarur Temple during the Thillaana competition and he gets treated at Chennai. Once he recoups the Tamizhisai Sangam President Kittaavaiyer arranges for the same combination at his Sabha.

Shanmugasundaram would play Nadaswaram and Mohana would dance. Mohana and Shanmugasundaram are deeply in love with each other and after a long gap get to meet together. Moreover it is not normal circiumstances as Shanmugam has just escaped from death. When such a situation pregnant with so much possiblities is thrown up, we have always seen Kannadasan coming out trumps.Not only that, he always used such situations to express his feelings towards certain happenings of that time. He and EVK Sampath (F/o EVKS Elangovan) formed a new party Tamil Desiya Katchi in 1961 and Sampath contested the 1962 Parliament elections from Gobichettipalayam but lost. Kannadasan used Bale Pandiya song "Yaarai Enge Vaippathunu Yaarukkum theriyalae" to express his anguish. When his own brother AL.Srinivasan tefused to give him money to clear some debts, he penned "Annan Ennada? Thambi Ennada?" for Pazhani.When he wanted his party to merge with Congress, he expressed his request "Andha Sivakami Maganidamum Sethi Solladi,ennai serum naal paarkka solladi" in Pattanathil Bootham.When this song was getting composed, as mentioned earlier Annadurai was the CM. He had an attack of cancer.He had been affected by cancer even before 1967 elections but this was known only to very few people lest it would affect the chances of DMK in elections.But after the elections and he becaming the CM, the situation worsened and the news came out.He was told to go to USA for check up and treatment.He went to USA and had the check up done.He was trated there and he returned to India, Again it was only a temporary thing but the public was made to believe everything had become normal.

Now coming back to our song, Kannadasan who was once so close to Anna was upset about his health condition.They were not in talking terms.Still the poet's heart bled for his erstwhile leader. He started

நலந்தானா நலந்தானா

உடலும் உள்ளமும் நலந்தானா

நலம் பெறவேண்டும் நீ என்று

நாளும் என் நெஞ்சில் நினைவுண்டு

இலை மறை காய் போல் பொருள் கொண்டு

எவரும் அறியாமல் சொல் இன்று.

He finished with another charanam

நடந்ததெல்லாம் மறந்திருப்போம்

நடப்பதையே நினைத்திருப்போம்

கட்டுண்டோம் பொறுத்திருப்போம்

காலம் மாறும் சந்திப்போம்

Anna knowing Kannadasan, could understand the meaning and it seems he expressed his happiness when the movie was screened to him. Kannadasan completed the song and P.Susheela, the undisputed queen of TFM (why TFM, even Indian Film Music) simply breathed life into it.With the Kaviarasu, Thirai Isai Thilagam and Isaiarasi having completed a great job, now it was left to APN, NT and NP to show their mettle. Padmini with her expressive face and eyes showed all the right emotions.The love for her men, her anxiety about his health, her anguish about the injury not fully geting healed, the pain she undergoes on seeing her lover suffer,her desire to get united with him, all these things ypu could see in her body language within a matter of minutes.If Naatiya Peroli used her dancing skills to express things, the one and only Nadigar Thilagam just used his eyes to upstage her.His eyes would convey all emotions.You could see his eyes smiling when Padmini enters, his eyes showing pain when blood starts Oozing from his left hand, his eyes would acknowledge Padmini's feeling.Especially the lines

கண்பட்டதால் உந்தன் மேனியிலே

புண்பட்டதோ அதை நானறியேன்

புண்பட்ட செய்தியை கேட்டவுடன்; இந்த

பெண் பட்ட பாட்டை யாரறிவார்

NT's eyes would become red and tears would be filling around his eyeballs. Normally it is said that glyserine induced tears could not be held back.It would automatically start flowing. But for our NT, the tears would stay till the time he wants it to be there.It will start trickling only when he wishes so.It is said that he will even make it fall drop by drop. This becomes all the more absorbing in this context because when holding tears itself is difficult, playing the naadaswaram at the same time makes it more difficult.But NT would make it look so easy and natural.At the theatre this scene would always evoke thunderous applause.This is a song that has stood the test of the time for the last 40 years and would continue to remain as such. To say that this song played an important role in the film's success is not out of context.

It won widespread acclaim from all walks of society.There were some people who were predicting a disaster had their mouths shut when it became the biggest hit of 1968.It won the best film award and fetched best actor award for NT from the Tamilnadu Government.The annual Pesum Padam award,the cinema fans association award and so many awards from various sources just flowed in.MGR saw the film and he was so impressed it seems that he saw it for one time and it is said that when a foreign delegation came to meet him, he arranged for the special screening of the film for them through Idhyam Pesugirathu Manian.This goes to see how well the film was received.

To sign off, let me add my personal experience.The film was released on 27th of July,1968. It was a Saturday and in our Madurai, it was released in Chinthamani Talkies.I was studying in St.Joseph's Convent and we were staying in Aarapaalayam. Myself used to travel in Cycle Rikhshaw and we need to cross the theatre on our way to school.What I saw in the morning of that day is still etched in my mind. People knowing the topography of Chinthamani would be aware that it is a ப shaped building, the two lanes on either side of the theatre acting as the length of ப. If we stand in front of the theatre,the left side would be having the high class counters(balcony) and right side the lower class.The main gate would allow the ladies in and they had a seperate counter inside. On the morning, when we crossed, the traffic had come to a stand still.There were serpentine Queue on either side and there were about 200 people in front of the gate [in addition to the hundreds lining up on either side of the theatre] trying to get in through the main gate.The police were having a tough time controlling the crowd and everytime the police wielded their laati, the crowd was spilling into the main road throwing the traffic(It is a busy throughfare wth buses and lorries plying round the clock) out of gear.It took 15 minutes for us to pass the strech (normally it would hardly take 2,3 minutes). School being half day (Saturday)we came back by 1.15 pm.Now the police force was more and the front gate was being guarded. In both the lanes,கண்ணுக்கு எட்டிய தூரம் வரை வரிசை காணப்பட்டது. There was a sea of people in the opposite paltform. Suddenly the main gate opened and some people were seen rushing out.They stepped out of the platform into the main road and one of them lighted a 5000 wala charam amidst the shouts of "Nadigar Thilagam Sivaji Ganesan Vaazhga". More people by now had started coming out and more crackers were being burst.Our Rickshaw man cycled away from the theatre though I preferred stayong back and watching the fun getting unfolded.That was my first experience of the opening show crowd and celebrations and it is still green in my memory. The lyrics is as follows.

நலந்தானா நலந்தானா

உடலும் உள்ளமும் நலந்தானா

நலம் பெறவேண்டும் நீ என்று

நாளும் என் நெஞ்சில் நினைவுண்டு

இலை மறை காய் போல் பொருள் கொண்டு

எவரும் அறியாமல் சொல் இன்று.

கண்பட்டதால் உந்தன் மேனியிலே

புண்பட்டதோ அதை நானறியேன்

புண்பட்ட செய்தியை கேட்டவுடன்; இந்த

பெண் பட்ட பாட்டை யாரறிவார்

நடந்ததெல்லாம் மறந்திருப்போம்

நடப்பதையே நினைத்திருப்போம்

கட்டுண்டோம் பொறுத்திருப்போம்

காலம் மாறும் சந்திப்போம்.

Regards

[Subramaniam Ramajayam]

Murali sir no words in dictionary to appreciate your writings about TM, I remember good olden days how ladies were showing interest to follow the novel waiting anxiously on thursdays for anandavikatan issue's arraival.very nicely you have written like how APN has captured the theme successfully in mouldig the characters etc was very much appreciated by followers of the novel including my belovedmother when she saw the movie told me at shanthi theatre itself.
regarding movie made a thumping success that time iwas a college student crossing mountroad very often every time HOUSEFULL board seen even after 10weeks run. i could not belive that. two persons who are brothers sellig tickets in black market well known to all our NT fans said proudly they have purchaded one new ambassador oout of the earings of this movie alone withinn 100days run. some thing hard to belie but a fact.
When we met APN sir in his house he was astonished about the thumping success of the movie and apprecited all the artists and NT IN particular about his invovement in the picture.
GREAT DAYS.

[KCSHEKAR]

SIVAJI SEASON
SIVAJI SEASON - Nalanthaana
கண்பட்டதால் உந்தன் மேனியிலே
புண்பட்டதோ அதை நானறியேன்
புண்பட்ட செய்தியை கேட்டவுடன்; இந்த
பெண் பட்ட பாட்டை யாரறிவார்
நடந்ததெல்லாம் மறந்திருப்போம்
நடப்பதையே நினைத்திருப்போம்
கட்டுண்டோம் பொறுத்திருப்போம்
காலம் மாறும் சந்திப்போம்.[/B]Regards
டியர் முரளி சார்,
தங்களின் பாடல்கள் பலவிதம் பதிவை நான் படித்ததில்லை. நலந்தானாவுடன் அருமையாகத் துவக்கியிருக்கிறீர்கள். பாடலை வரிக்கு வரி அலசியிருப்பது அருமை. மற்ற பாடல்கள் பற்றிய பதிவுகளையும் காண ஆவலாக இருக்கிறோம். நன்றி.

[kalnayak]

முரளி சார், பாடல்கள் பலவிதம் திரியை ஏற்கனவே அது வெளி வந்தபோது தொடர்ந்து படித்திருக்கிறேன். அதுபெற்ற வரவேற்பையும், பின்பு குதறப்பட்ட விதத்தையும், காணாமல் போனதையும் கண்டிருக்கிறேன். அற்புதமான பாடல்களை உங்களுக்கே உரித்தான சுவாரஸ்யம் கூட்டும் நடையில் மிக அழகாக எழுதியிருந்தீர்கள். உங்கள் பெயரும் பரபரப்பாக குறைந்த நாட்களிலேயே மிகப்பிரபல்யத்தை அடைந்தது. நடிகர்திலகத்தின் திரிக்கு வருவோரின் எண்ணிக்கையும் அதிகரித்தது. நல்ல வரவேற்பை பெற்ற பாடல்கள் பலவிதம் திரி இடர் களைந்து மீண்டுதிப்பது கல்கியின் பொன்னியின் செல்வன் மீண்டும் மீண்டும் கல்கி வாரப்பத்திரிக்கையில் வந்து வாசகர் வரவேற்பை பெறுவதைப் போன்று இங்கே எல்லோரது வரவேற்பை மீண்டும் பெறுவது திண்ணம்.

நலந்தானாவில் துவக்கி விட்டீர்கள். அபாரமாகவுள்ளது. என்னால் நீங்கள் எழுதிய எல்லாப் பாடல்களையும் உடனடியாக நினைவிற்கு கொண்டு வர முடியவில்லை. மன்னிக்கவும். ஆனால் பாசமலர் 'மலர்ந்தும் மலராத' பாடலுக்கு நீங்கள் எழுதிய வரிகளை அதை படித்தவர்கள் யாரும் மறக்க முடியாது. அடுத்த பதிவை ஆவலுடன் எதிர் நோக்கியிருக்கிறேன்.

[Murali Srinivas]

நன்றி ராமஜெயம் சார்.

நன்றி சந்திரசேகர் சார்.

கல்நாயக் நன்றி. மலர்ந்தும் மலராதா பாடலும் வரும், ஆனால் அது இறுதியாக.

அன்புடன்

[Murali Srinivas]

SIVAJI SEASON - SONG NO 2

SIVAJI SEASON - ELLORUM KONDAADUVOM

பாவ மன்னிப்பு - எல்லோரும் கொண்டாடுவோம்


Acknowledgement:

Various Magazines with special thanks to “AVM –60” by M.Saravanan

Mani Sir’s previous song threads

Fellow Hubber and actor Mohanram for his valuable info addition

PAAVA MANNIPPU


For the last 50 years, people who are aware of Tamil cinema (forget about their age - they can be between 15 and 75) will recognise one alphabet and immediately identify that with two people. The alphabet is pa and the people who readily come to mind are NT and BheemSingh. This duo of NT – BheemSingh literally swept the Tamil audience off their feet by delivering quality movies one after another with an unfailing consistency that marked a watershed in the annals of Tamil Cinema. So much so that other directors who were directing NT during those times had to make conscious efforts to make their movies stand. Some succeeded like K.Shankar (Aalaya Mani) and LV Prasad (Iruvar Ullam) whereas some good films like Punar Jenmam and Ellam Unakkaaga did not get the success they deserved. Even now that combination is spoken with awe. The song we had selected for discussion is from one such immortal movie of this combo – PAAVA MANNIPPU.

Paava Mannippu carries another distinction in the sense it came in 1961, a year that saw the release of three greatest Paa varisai movies and Paava Mannippu was the first one (16.03.1961) followed by Paasa Malar (27.05.1961) and then Paalum Pazhamum (09.09.1961) and it goes without saying that all three were Super duper hits. Now before proceeding to the song some background news on the movie. BheemSingh had started Buddha Pictures and produced Pathi Bakthi, the starting point of Pa. Then he did Baagha Pirivinai that was produced under the Saravana Pictures Banner. After this he planned a movie with Chandrababu in the lead. CB had given a knot for the story. A man born as a Hindu grows up as a Muslim and loves a Christian girl. Bheemsingh decided to developon this. He named the movie as Abdullah. Shooting started and around 2000 feet was shot.

On seeing the rushes, Bheemsingh had a feeling that something is amiss. He being very close to AVM Productions discussed the issue with AVM. Saravanan. Saravanan also saw the rushes and though he also felt the same about the portions shot, the knot attracted him. He spoke to his father AV.Meiyyappan about this and Bheemsingh went and met AVM Chettiar. It was decided that Buddha Pictures and AVM would co-produce the film. AVM would finance the project and profit would be equally shared. The Budget was fixed as 4.5 Lakhs. It was also decided to re work the script.

Bheemsingh had a unique style of script writing. He would always have some writers in his unit like Valampuri Somanathan, Arangannal and Irai Mudi. Everybody would write out a screenplay on their own and after discussion, Bheemshingh’s assistant Thirumalai (who later with another colleague Mahalingam formed a director duo and did Sadhu Mirandaal and Aalayam) would collate all three and form the screenplay that is going to be filmed and Solai Malai would write the dialogue. The Pooja of Paava Mannippu was held on Jan 20th of 1960. The screenplay writing was going on. At this point of time NT’s brother VC Shanmugam’s marriage took place in Abotsbury (He married the younger sister of Kamala Ammal, the wife of NT). During the marriage, Saravanan met Bheemsingh and enquired about the progress. Bheemsingh had replied that the script has shaped up very well. But he told Saravanan, that with the turn of events that took place in script writing, Chandrababu would not be able to do justice to the role and it required an actor of NT’s caliber to cope with. Saravanan though happy was apprehensive about how Chandrababu would take it. Because Chandrababu was known as a person who could have extreme mood swings and Bheemsingh himself took the responsibility of taking up matter with CB and Babu, to everyone’s surprise agreed to move out. Though CB had given the knot, it was fully developed by Bheemsingh’s unit and therefore in the titles the credit for story was given to Buddha Pictures Kadhai Ilakkaa, a common practice carried out during those days. Now the budget had to be reworked and it was revised to 10.5 Lakhs. What started as a simple story had by now grown into a story dealing with a much-discussed social topic – religious amity So NT came in as the hero and Bheemsingh immediately booked Gemini, Savithiri, Devika, MR Radha, SV Subbiah, and Balaiah. Naagaiah, MV Rajamma and Rama Rao were also there.

Madurai formed the backdrop of the story, where MRR (Aalavandar) would be running a diamond business. MV Rajamma as his wife and Balaiah as his driver, Rama Rao as his assistant and Subbiah as his friend James completed the casting. MRR is shown as a greedy person and as usual his wife is a good woman. They have two sons. Balaiah has one daughter and his wife is in an advanced stage of pregnancy. A north Indian businessman who comes to sell diamonds is tricked and murdered by MRR and the blame is put on the head of Balaiah, who is arrested. His wife delivers a female child and dies.

MV Rajamma, who wants to atone for her husband’s sin, gives this child to James. The elder girl is taken care of by an elderly woman neighbour of Balaiah. Balaiah on hearing about the developments escapes from the prison and kidnaps the younger son of MRR and in a fit of anger throws the child on to the railway track but the child is saved by an Islamic Medical practitioner who with a help of a Hindu friend sets up a dispensary (BharathiVaidya Salai) in Ponnagaram a suburb of Madurai which is inhabited by the poor. He names the child as Rahim. So the stage is set with one son of MRR growing up in his own home as a Hindu (Gemini-who becomes a Police Inspector), while the other son grows up as a Muslim and engages himself in social service. In the same manner, whileBalaiah’s elder daughter (Savithiri) is a Hindu, his second daughter (Devika) who is brought up by James grows up as a Christian, though all four are by birth Hindus. With such a plot, Bheemsingh simply delivered.

Now coming to the songs.

There is still a large section of Population (believe me – it is really large) who are of the firm opinion that when it comes to songs, its contents, its tune, its BGM, its filming and enactment, the combination of NT –Bheemsingh- Kannadasan- VR is unbeatable. On any given day this combo would rock.

Paava Mannippu was one among the golden musicals dished out by this combo. All the songs were Super Duper hits and the fact that even after 53 years have gone by, all the songs retain their charm and craze speaks for their longevity.

The Film in total had eight songs and all were hits. (In fact in later years, when the film was re- released), the advertisement was like this.

பாடல்கள் எட்டு! அத்தனையும் தேன் சொட்டு!

All the songs were recorded. Saravanan had an idea and he with the help of the radio advertiser L.R.Narayanan had sent the record containing all songs to Mayil Vahanan, the announcer in Radio Ceylon. All the songs were played in Radio Ceylon and they became a big hit. Bheemsingh had a fear that repeated playing might make the songs stale during release. But Saravanan was very confident and he even cited the example of Kohinoor tuned by Naushad, which had been aired for a longer period, and it helped the film. Saravanan was right and when the movie was released, the public received the song sequences with thunderous applause.

SONG SITUATION

Now coming to our song, this serves as the introduction of NT in the movie. Not only him, GG, Savithiri and Devika are introduced during the song. So a single song had served to introduce all main characters and it has been done clearly without creating any confusion in the minds of the audience. But it seems that the song was not in the scheme of things in the first place. Later when discussions were in the advanced stage, this song situation was thought of and it made Bheemsingh’s task easier. Kannadasan was assigned the task.

The period was 1960 and Kannadasan was still with DMK. So he was supposed to be an atheist. But as for as Kannadasan was concerned, beliefs and business were different things and it should be said here that he had a vast knowledge about all religions. He who was known as a Kannan devotee had also written about other religions in the films. His combination with APN in films like Thiruvilayadal, Saraswathy Sabatham, Kandhan Karunai, and Thiruvartuselvar brought out the saivaite based songs and Thirumal Perumai saw him penning Vaishanvaite songs (Thirumal Perumaikku Nigarethu – a
classic on the Dasavatharam). Devar used him to bring out the glories of Muruga in his Dhandayuthapani Films movies. If this is the case for his own religion, Kannadasan for Christianity came out with songs which are ever green and aired till today.

In Thaaye Unakkaaga, the song “Yesunathar Pesinal avar enna pesuvaar?” is one example. Kannadasan had read all Holy books and just as he put the Gita in simple Tamil in Karnan (Maranathai Enni Kalangum Vijaya), he used biblical language in Devane Ennai Paarungal (Gnana Oli) and Vaanamennum Veedhiyile (Annai Velankanni). In fact the songs of Annai Velankanni would highlight his knowledge on Christianity. No wonder he wrote “Yesu Kaaviyam” in the last leg of his life. Another song where he brought out the goodness of all religions is from Kuzhandhaikkaga. The song “Devan Vandhan” would have a pallavi

ராமன் என்பது கங்கை நதி

அல்லா என்பது சிந்து நதி

இயேசு என்பது பொன்னி நதி

(This was only the second time the combo of Sirkazhi, TMS and PBS had come together, the only other occasion being Aarodum Mannil engum Neerodum in Pazhani).

So Ellorum Kondaaduvom was a starter for all these songs, which came later.


SONG

Kannadasan aided by a powerful pen always highlighted the songs with a large dose of practical and philosophical thoughts thrown in. For practical life he advises against laziness. Like this

கல்லாக படுத்திருந்து

களித்தவர் யாருமில்லே

கை கால்கள் ஓய்ந்த பின்னே

துடிப்பதில் லாபம் இல்லே

His favourite philosophy comes behind. Simple but see how effective are the words

ஆடையின்றி பிறந்தோமே

ஆசையின்றி பிறந்தோமா

ஆடி முடிக்கையிலே

அள்ளி சென்றோர் யாருமுண்டோ

He also advocates the religious amity in his unique style

நூறு வகை பறவை வரும்

கோடி வகை பூ மலரும்

ஆட வரும் அத்தனையும்

ஆண்டவனின் பிள்ளையடா

கடலுக்குள் பிரிவுமில்லை

கடவுளில் பேதமில்லை

With Kannadasan completing his task and the Mellisai Mannargal churning out a simple but lovely melody the stage was set for TMS to breathe life into it. At this time the MDs and Bheemsingh had a thought and they decided to implement it. When we say Islamic songs, the name that first comes to mind is Nagoor Haneefa. (Everyone would have listened to Iravanidum Kaiyenthungal). Here the MDs decided to make use of him. Thus Nagoor Haneefa also sang the song along with TMS. That added lustre to the song.

With all things done, now it was the turn of our beloved Nadigar Thilagam to enact the song. For this movie, the first shot NT faced was for this song. NT came for the make up and the same was done. NT called up Bheemsingh and enquired “Bheembhai, indha character-ai eppadi panniyirukke? Edhaavadhu negative shades varudhaa?” For which Bheemsingh replied “No Sivaji Bhai! Rahim character is a good-hearted Samaritan” (NT and Bheemsingh always used to address each other as Bhai). On hearing this NT called up the make up man and asked him to sport a black mark in his forehead. He told Bheemsingh “ Oru unmaiyaana Muslim, dhinam 5 neram thozhanum. Thariyile nethiyai vachu namaz pannumpothu indha mark vizhum”. Bheemsingh though well aware of NT’s character study was still moved.

Of course there are hundreds of incidents where NT had taken extreme pain to do justice to the roles he played. The make up he sported for Leprosy patient in Navarathiri; he had come to the Saradha Studio at 6 am in the morning and stayed back till 10 pm the next day without even going home. He had only liquid food through straw. The Deiva Magan make up; again the pain he underwent during the make up and its removal was tremendous. Blood used to ooze out. The most challenging part is he had to enact the second son’s character also whose face should be free from any scars. During the filming of mythological movies, he had avoided Non – Veg, cigarette etc. Especially for Appar in Thiruvarutselvar. While he was shooting for Paritchaikku Neramacchu where he played the character of Nadathoor Narasimhachari, an octogenarian Vaishnavaite, he had gone to Kanchi Mutt along with Muktha Srinivasan and Sri Jayendra Saraswathi, the pontiff of Kanchi Mutt saw him wearing a Poonool (sacred thread) and enquired about it. NT replied that to get into the character, he has been wearing the same. That is NT’s Thozhil Bakthi for you. But he never trumpeted about all these things. He never said “ indha padathukkaaga 10 kilo weight kootinen, illai kuraichen, vaazhai pazham mattume saapiten, mottai adichhikkiten “ etc. His philosophy was simple. “ Eppo kadhai kettu padam panneren-nu kai neeti kaasu vaangitomo, appo andha characterkku enna thevaiyo adhai seivadhu oru nadiganoda kadamai. Adhai veliye sollitirukkakoodathu”.

The song was filmed and you can see how with the simple steps of graceful walk and hand synchronisation (using the tape which he holds) he makes acting look so easy. An actor’s calibre has to be measured by how he conducts himself in a song sequence. How he performs, whether it is action or reaction in that song shows his ability and in this regard NT is streets ahead of all actors. This song is one more evidence for the same.

The movie was progressing and AVM had planned for an Oct 26th.Unforeseen incident happened. At the start Kannamba had been booked for the mother role and she took part in shooting. But during the shooting she took ill and she was hospitalized due to which she excused herself from the film. So instead of her MV Rajamma was booked and the portions were re shot. So the film release got post phoned to March 1961.

During those days in Chennai (Madras then) NT’s movies were released in Chitra, Sayani and Crown etc. For Paava Mannippu, AVM Chettiar had wanted the movie to be released in Shanthi. (Actually Shanthi was built and owned by G.Umapathy, who later sold it to NT and with that, built Anand and later Little Anand. During Paava Mannippu’s release, Umapathy owned the theatre). Shanthi had the biggest Balcony (421 seats) of all Chennai theatres and so AVM wanted to release the movie in that. But till that time Shanthi never had a great BO record and so Bheemsingh and VC Shanmugam were bit skeptical. But Chettiar stood by his stand and how well he was proved right. Paava Mannippu released in Shanthi was a blockbuster and celebrated Silver Jubilee there. So it became the first movie in Shanthi to complete 25 weeks.

As a novel way of advertising, AVM imported a gigantic balloon from Japan and tied it atop Shanthi theatre. The balloon had Hydrogen inside it and to sustain the gas inside Hydrogen cylinder was also placed atop. The balloon had an inscription of AVM in English and Paava Mannippu in Tamil. As Mount Road was devoid of skyscrapers during those days, the balloon was visible even from far off places and every one who was passing through the road had a look at the balloon with awe. This helped the film. But one unforeseen problem cropped up. During those days for placing any material which would extending into the high skies, it was mandatory for the people concerned to get a permission from the Chennai Airport authority. Similarly placing a gas cylinder atop

a building has to be approved by Directorate of Explosive factories. AVM unaware of both these things had failed to take the requisite permission and only when they received notices from both the authorities realised their error. But AVM Chettiar tactfully handled the situation and problem was solved.

As the songs had become so popular, AVM decided to conduct a contest. The public were asked to assign the songs in the order of their liking and it was announced that one could send any number of entries. The persons whose choice gets the maximum number of votes would be given a cash prize of Rs 10,000/-, it was announced. There was tremendous response and entries started pouring on. An entire room was allotted for keeping the covers and it started to overflow. So for counting, the entire lot was removed to an open area and the entire staff of AVM Studios was assigned to do the job. A Black
board was placed with all the songs written on that and votes (!) were added.

The winning order was like this.

1.சிலர் சிரிப்பார்! சிலர் அழுவார்!

2. அத்தான்! என்னத்தான்

3. வந்த நாள் முதல் இந்த நாள் வரை

4. காலங்களில் அவள் வசந்தம்

5. எல்லோரும் கொண்டாடுவோம்

6. பாலிருக்கும்! பழமிருக்கும்! பசியிருக்காது

7. ஓவியம் கலைந்ததென்று

8. சாய வேட்டி தலையிலே கட்டி

So many people had won and when the prize money was shared, it was doubtful whether it covered even their postal expenses. But this was the first time a contest was held for public and by this count also Paava Mannippu becomes unique.

I always used to say and I have posted in this thread also that NT and his songs carry a special place in Tamil Homes. If it is marriage it is வாராய் என் தோழி, if it is farewell it is பசுமை நிறைந்த நினைவுகளே, in the same manner for any Islamic festival there will be this song. Foe ever.

The lyric is given below.

எல்லோரும் கொண்டாடுவோம்

எல்லோரும் கொண்டாடுவோம்

அல்லாஹ்வின் பெயரை சொல்லி

நல்லோர்கள் வாழ்வை எண்ணி

(எல்லோ---)

கல்லாக படுத்திருந்து

களித்தவர் யாருமில்லே

கை கால்கள் ஓய்ந்த பின்னே

துடிப்பதில் லாபம் இல்லே

வந்ததை வரவில் வைப்போம்

செய்வதை செலவில் வைப்போம்

இன்று போல் என்றும் இங்கே ஒன்றாய் கூடுவோம்

(எல்லோ---)

நூறு வகை பறவை வரும்

கோடி வகை பூ மலரும்

ஆட வரும் அத்தனையும்

ஆண்டவனின் பிள்ளையடா

கருப்பிலே வெளுப்புமிலே

கனவுக்கு உருவமில்லே

கடலுக்குள் பிரிவுமில்லை

கடவுளில் பேதமில்லை

முதலுக்கு அன்னை என்போம்

முடிவுக்கு தந்தை என்போம்

மண்ணிலே விண்ணை கண்டு ஒன்றாய் கூடுவோம்

(எல்லோ------)

ஆடையின்றி பிறந்தோமே

ஆசையின்றி பிறந்தோமா

ஆடி முடிக்கையிலே

அள்ளி சென்றோர்யாருமுண்டோ

படைத்தவன் சேர்த்து தந்தான்

வளர்த்தவன் பிரித்து வைத்தான்

எடுத்தவன் மறைத்து கொண்டான்

கொடுத்தவன் தெருவில் நின்றான்

எடுத்தவன் கொடுக்க வைப்போம்

கொடுத்தவன் எடுக்க வைப்போம்

இன்று போல் என்றும் இங்கே ஒன்றாய் கூடுவோம்.



எல்லோரும் கொண்டாடுவோம்

எல்லோரும் கொண்டாடுவோம்

அல்லாஹ்வின் பெயரை சொல்லி

நல்லோர்கள் வாழ்வை எண்ணி

எல்லோரும் கொண்டாடுவோம்

Regards

[Murali Srinivas]

SIVAJI SEASON - SONG 3

DEVANA ENNAI PAARUNGAL

GNANA OLI

Acknowledgement

1. Mr. Vietnam Veedu Sundaram – the Screen play writer and Director who wrote the story of this film and who was kind enough to throw light on the play and the movie.

2. Stage/ Serial/Cinema Artist Mr. LIC Narasimhan who had been associated with the troupe of Major Sundararajan for more than 30 years and who gave me some info about the play and the troupe.

3. Mr. Mohan Ram who not only gave me some vital info but also helped in getting the much needed details from VVS and Narasimhan

4. The book Oru Kuyilin Vaazhkai Sangeetham by Kavitha Albert.

5. The NT thread in our own forum with special thanks to Saradhaa, Raghavender and tacinema.

6. Various Magazines of yesteryears.

Dedicated To:

A Hard core NT Fan and my Dear Brother Joe

Start up of the Movie

A movie that came in the golden year of NT. Yes, it was the second movie of the calendar year 1972, when whatever he touched turned gold. A film that had the powerful portrayal of NT as Anthony alias Arun. The song that we have chosen for discussion was one of the top-notch songs that topped the charts in the radio and it had tough competition in it’s hands as it had to compete with songs of Silver Jubilee hits Pattikkaada Pattanamaa and Vasantha Maaligai, both of which got released in the same year. In spite of that, this song came up trumps. Let us delve into the background first.

There was this production company called JR movies. The men behind the company were PKV Sankaran and PKV Arumugam. These two brothers belonged to Tenkasi. When RM.Veerappan launched the first film under Sathya Movies-Deiva Thai, his debut movie as a producer, these two brothers functioned as co-producers for the same. Later they launched JR movies (on screen they would spell it as Jayaar Movies). It was 1968 and there was a by- election scheduled for Tenkasi. MGR wanted a movie to be made in quick time and the brothers were given the call sheet to produce Puthiya Bhoomi. (There used to be rumours that the name of the banner itself denotes Janaki Ramachandran). So when the announcement that their next movie is Enga Mama with NT in the lead came out, it was received with shock and surprise, because during those days the change of camp was a big happening. Enga Mama, a remake of Hindi Brahmachari, hit the screens on Jan 14th of 1970. JR movies had planned one more movie with NT. At this time NT saw the play Gnana Oli staged by Major Sundarrajan and it was decided to adapt the stage play into a movie. Now let us do a little peep in about Major’s troupe and play.


Major and his Troupe

The stage or Drama troupe was an integral part of Tamil Nadu starting from the early 1930s and it gave so many stalwarts to Tamil cinema. The amazing part is stage continued to co exist with the cinema even as late as early 1980s. Almost all heroes of Tamil Cinema till 70s came from Stage Plays. Many cine artists continued to have their own troupes and even Super Stars like NT and MGR had their own. Sivaji Nataka Mandram and MGR Nataka Mandram as they were called were professionally managed. Then there was Seva Sadhan by Sahasranamam, TK Shanmugam and Bagavathy were having their own, Manohar was staging historical/ mythological plays through his National Theatres. Actors Senthamarai, Shanmugasundaram were all having professional troupes. By this time another trend slowly started taking root. People, who were not 24 * 7 artists, started their troupe and it was called amateur troupes. YG Parthasarathy started United Amateur Artists (UAA), KB had his Ragini creations and Cho was having Viveka Fine Arts. The early 70s saw Kathadi Ramamoorthy, Mouli and Visu coming up strongly followed by Crazy Mohan and S.V. Sekhar. In this scenario, let us talk about Major and his plays.

Sundarrajan, a native of Periakulam was employed with Telephones but his heart was after art (i.e.) Drama. He had an uncle by the name Veeraraghavan (a well known stage/cinema artist) who was actively into the stage. There was one Mr.N.S.Natarajan, more commonly known as Sambu Natarajan. He had staged the plays of writer Devan’s famous stories “Thuppariyum Sambu” and the name Sambu got attached to him. Many persons who later made a mark in cinema trained under him. Jai Shankar acted in his drama (Theerppu) and even actor Srikanth had acted here before moving on to Ragini Creations. And here it was that Veeraraghavan brought Major. Major made a mark on the stage and soon found himself at the centre stage of the troupe. With Natarajan becoming old and weak, Major took charge of the entire troupe. After the passing away of Natarajan, Major changed the trope name as Padmam theatres. As it is called the Golden period of Tamil Drama, there were many gifted writers who wrote many plays for NSN (written as EnEsEn) theatres. To name a few, Comal Swaminathan, Karaikudi Narayanan, Thooyavan and Vietnam Veedu Sundaram wrote many plays for this troupe. Whether it was by accident or by choice, Major named his drama titles as four letter Tamil words. For example

அப்பாவி

சந்ததி

சொந்தம்

கல்தூண்

ஞான ஒளி

அச்சாணி

தீர்ப்பு

ஜஸ்டிஸ்

(Of course he also staged plays without four letter words like Tiger Thathachary and Delhi Mamiyaar).

Interesting information is actor Siva Kumar after coming into the cine field voluntarily approached Major and expressed his desire to act in his plays. Major impressed by the young man’s involvement admitted him and Siva Kumar played important roles in most of the plays which were staged in the early 70s.

Film

The play that formed the basis of our film in discussion is Gnana Oli and as most of the readers should be aware, Vietnam Veedu Sundaram wrote it. VVS at that point of time (we are talking about late 60s and early 70s) had written 3 plays. Vietnam Veedu for Sivaji Nataka Mandram, Kannan Vandhaan for YGP (later made as Gowravam) and Gnana Oli for Major and all the three were getting staged almost at the same time.

VVS basically belonged to Tanjore District and had his education at Poondi. In his formative years he came across a Church Father, who helped him to study and he was a man of extreme kindness and this quality had left a deep impression in the mind of VVS. The Father had great visions about the Church he was managing and wanted to rebuild the Church in a big manner. He also wanted a Hospital, Library etc for his hometown, which is reflected in the film.

VVS, an avid reader (during those days a storywriter must read a lot) was introduced to various types of Books and this helped him to think about new stories and improvise the characterisation. The fact that all the three -Vietnam Veedu, Gnana Oli and Kannan Vandhaan, were different from each other showcased his writing skills. During this period French novelist –Play writer Victor Hugo impressed VVS and the novels Hunchback of Norte Dame and Les Miserable both written by Hugo particularly fascinated him. The ugly Church bell operator of Hunchback of Norte Dame character who falls in love with a beautiful woman had him thinking about a knot but for a stage play, it was not enough. Then he read Les Miserable and it suited his look out for a suitable story. It dealt about a young man who commits a murder at the spur of the moment and an Inspector who is after him. But the problem was the novel had already been filmed in Tamil as “Ezhai Padum Paadu” which had V. Nagiah in the lead and Javer Seetharaman as the Inspector. (V.Gopalakrishnan, Lalitha and Padmini were there too) In fact the character name of Inspector was Javert and Seetharaman by his wonderful portrayal of the Inspector came to be known as Javer Seetharaman. But all said and done, this movie was a Box – Office failure. (Yet the movie continues to be spoken as a quality movie).

Keeping this in mind, VVS decided to use both the backgrounds so that Antony the main protagonist was introduced as an Orphan who is brought up by the Church father and he was shown as the Bell operator at the Church. In addition Antony was also shown as the man who designs and fabricates coffins. VVS, Indianised the plot nicely and there was a lot of scope for people to perform.

Major, a close confidant of NT had invited him to see the play. As a matter of fact, NT used to see all dramas of not only Major but also the plays of other troupes, as stage occupied a special place in his heart. VVS also by this time had become close to NT having written Vietnam Veedu. So when NT saw the play he was pretty much impressed. He wanted to do the movie version of the play. He saw the play more than 2, 3 times. He asked the Tenkasi brothers Sankaran and Arumugam to acquire the rights of the play and Major was more than willing.


STORY & SCREENPLAY

By now VVS had come into the cine field and having successfully written Vietnam Veedu, there were no second thoughts about putting him in charge of the screenplay. P.Madhavan was assigned to wield the mega phone. They have already come together in Vietnam Veedu. VVS and Madhavan sat down to rework the story to suit the cinematic needs. In the play, there was no physical appearance of Antony’s wife and the character was established through dialogue. But for cinema, this character was “physically” presented and Vijaya Nirmala played the role of Rani who would marry Antony and would die during delivery. A duet song was also included (Amma Kannu summa sollu). The drama had a parallel comedy track enacted by stage artists Rajagopal and Kasinath. But when the screenplay was getting shaped up, they felt that comedy track might hinder the serious flow of the story and decided to cut it short. MRR Vasu and ISR played these two characters. VKR appeared as a Doctor who gives shelter to Mary, the character played by Saradha, Manorama came as VKR’s wife. But by and large, the soul of the play was preserved.

In the play, Major played the role of Antony @ Arun and his uncle Veeraraghavan played the role of Inspector Lawrence. For the movie version Major took the role of Lawrence as NT donned the role of Antony. [Major used to stage the play even after the movie was released and people who had seen the movie and saw the play later found it somewhat bemusing]. The other major role was Antony’s daughter and “Oorvasi” Saradha made a comeback to Tamil cinema after a long gap through this role. Srikanth now a regular in NT movies did the guest role of Saradha’s lover who gets killed. Gokulnath played the role of Church father.

A slight briefing about the story. As told earlier, Antony, the orphan is brought up by the Church Father. Antony is short tempered and picks up quarrels easily. Father advises him restraint but of no avail. Antony marries Rani and she becomes pregnant. Antony the coffin maker gets an order to fabricate a coffin and when he finishes the job receives the information that the person who was on the death bed had recovered and so coffin would not be required. Then comes the news that his wife had died after delivering the girl child. (A poignant scene where NT would have simply excelled). Antony brings up the girl child on his own and sends her to Chennai for studying. At this time Lawrence a childhood friend of Antony arrives there to take up the post of Police inspector and needless to say that he also has great respect for the Rev. Father. Mary, the daughter of Antony falls in love with Srikanth who studied with her and the inevitable happens. Antony seeing this and in a fit of rage tries to harm Srikanth but Lawrence interferes and conducts the marriage then and there. He asks Srikanth to bring his parents to formalise the marriage. But Antony to his dismay finds out that Srikanth is a womaniser and he refuses to marry Mary. Antony in a fit of rage hits him and he dies. His friend and Inspector Lawrence arrests Antony. Mary runs away from home and tries to commit suicide and is believed to be dead. Antony gets shattered further. Rev Father is sick and wants to meet Antony. Lawrence brings Antony on parole to meet the Church father and Father passes away. Antony using this opportunity escapes from the police cordon. Interval.

After many years Antony returns to his hometown but now he is Arun, a multi millionaire. He buys a house, stays there and tries to meet his daughter. She because of the relationship with her lover had conceived and given birth to a girl and she is finding it difficult to make both ends meet. Lawrence posted in the same town is suspicious about Arun but he is unable to find proof. Antony tries to help his daughter but Lawrence is always after him thus by making the reunion difficult.

NT’s Make up and Body Language

The make up also played a part in the success of the movie. Normally when the hero is shown as an aged person, they normally grey the hair at the side burns and in the front above the forehead. But here NT while discussing on the make up insisted on a wig with complete white hair and a thick white mush. He told the crew that when Arun comes back to his hometown, his grand daughter (daughter’s daughter) would be grown up and ready for a marriage. So for such a character, the make up should be like this, he clarified. The wig with a receding hairline and thick mush sported along with a cooling glass (there would be again a story behind that) would have played a prominent role in the character build up. The get up would add majesty to the character during the song sequence.

It seems that NT did a lot of homework for this character. He gave importance to gestures in this movie. VVS recalls that during the shooting of the movie, even while seated at the studio floor in between the shots, NT was liberally using his left hand rather than his natural right. He had told VVS that he wanted to practise the left handed nature of Antony so that it gets reflected correctly on screen. Remember the gesture of his left hand patting his right chest –shoulder. The second half is exactly opposite with Arun using his right hand. Inspector Lawrence tries many a trick to trap him and of course this is the twist that surfaces in the climax

VVS – the writer

VVS got more applause for this film for his dialogues. Especially the second half was racy and the cat and mouse game between the leading characters gave lot of scope for him to indulge in word play. In order to make the Inspector believe that Arun is not her father, Saradha comments that she doesn’t want to discuss her daughter’s marriage in front of third person, for which Lawrence retorts “ஏம்மா, அவர் என்ன அன்னியரா? சொந்த அப்பா” leaves a gap and then says “மாதிரி”.

Same way when he sees Arun crushing the fruit for making the juice “ஏதேது, இந்த பழம் உங்க கையிலே படற பாட்டை பார்த்தா, இதுவே ஒரு ஆளா இருந்தா ஒரே அடியிலே உயிரே போயிடும் போல இருக்கு?".

The scene where Major tries to pocket the silver glass tumbler used by NT is another gem. NT would ask “இதையே மற்றவங்க செஞ்சா குற்றம் அதையே நீங்க செஞ்சா ஞாபக மறதி இல்லையா?"

Major would angrily ask, “What you mean?”

NT: “I mean the silver tumbler”.

After telling that he would remove his gloves with a sarcastic grin indicating that even if he had taken the tumbler it would have been of no use. The theatre would roar during the scene.

We can quote many scenes like that but let us come back to our point of discussion.

Song Composition

Three to four songs were thought of for the movie. While NT – Vijaya Nirmala duet was one, the second song, duet like one (though it was sung only by Susheela – Manamedai Malargaludan Deepam) was filmed on Saradha and Srikanth. Both comes before Interval and after interval, the screenplay would be fast building up the confrontation between the two characters. The main protagonist would be on tenterhooks. On the one hand, he is unable to openly help his daughter. If he does it, then the Inspector who is looking out for a small slip would pounce on him. Caught in no man’s land, the internal turmoil piles up and the song comes at the breaking point.

A HIGHLY CHALLENGING SONG

Having conceived the situation, Madhavan arranged for song composition. VVS also took part in the composition. Madhavan explained the situation and he along with VVS expressed their desire to Kannadasan that it would add lustre to the song if Biblical sentences could be inter spread between the pallavi and the charanam. The lyrics as usual flowed from Kannadasan and Madhavan and MSV had the unenviable task of choosing the two charanams from the lot Kannadasan had given. It was decided that the biblical lines coming out as outburst would be in the form of vasana nadai and MSV set it accordingly.

Recording & Dilemma

The recording session was fixed. At the time of recording, Madhavan and MSV had one dilemma. Having decided to keep the intermittent lines in vasana nadai, now they were contemplating to have this lines spoken by some body else while TMS would sing the song. NT happened to walk in and it seems that MSV hesitantly asked him if he is willing to dub the same. NT was not willing stating that speaking such a dialogue in high pitch when the song is going full throttle would be difficult. MSV then got hold of Joseph Krishna, his Violinist and an Anglo Indian to try out the dialogue. It was not up to the mark and they had to reject it. Then MSV got the mimicry expert Sadhan to try out the dialogue. As soon as he tried it out, NT burst into laughter. When all these things were happening, TMS was simply observing them. The seed of doubt in MSV and Madhavan’s mind was about the ability of TMS to speak the English dialogue. Then came a suggestion to use TMS himself and TMS also stepped in to assure that he can utter the dialogues. NT asked Madhavan and MSV to proceed with TMS himself and he was proved right. TMS approached NT and asked him to speak out the dialogue again. NT spoke the dialogue OH My Lord Pardon me… TMS observed the feelings, emotions and the pitch of NT and reproduced the same. The song and intermittent lines were well sung by TMS and for the listeners it was as if NT had himself spoken it.

NT – TMS Bonding

Not without reason had NT said like that. The TMS – NT association dates back to 1954 and 18 long years have gone by when this incident took place. As everybody is aware, it was C.S.Jayaraman, who was singing for NT during his early days and NT was recommending CSJ for singing in all his films. At that point of time music director of Thookku Thooki G.Ramanathan brought TMS to NT and requested him to listen to TMS’ singing and if satisfied could give him a chance in the movie. NT was hesitant but he agreed to listen. He spoke to TMS and told him that if he sings well then he would give three or four songs to him. While NT was speaking to TMS, TMS was closely watching NT or rather his voice. TMS had this rare ability of adapting his voice suitably to the voice of the person for whom he is doing play back singing. TMS absorbed the nuances of NT’s voice and started singing Sundari, Soundari, Nirandhariye. For NT it was revelation. Till that time he had thought that CSJ’s voice best suited him but now he found out that here is a man who can effortlessly match his voice. If TMS absorbed NT’s voice, NT keenly observed the body language of TMS and you could see NT modulating his lip sync based on TMS’ way of rendering. If it was high decibel Paattum Naane, he would also do it with a high decibel body language and for songs like Yaar andha Nilavu, which was low key, NT would adjust his body language in such a way that the audience at the theatre felt it. From that day (Thookku Tookki) onwards it was TMS for him. But in between other singers had come and gone as well.

OTHER VOICES TOO

Other playback singers too had given voice for NT and it was a matter of time before it became a foregone conclusion that it was the voice of TMS that became the undisputed and natural voice for NT in playback singing. In Kalyanam Panniyum Brahmachair JP Chandrababu sang for NT (Jolly Life), in Raja Rani, SC Krishnan sang for him (Poonai Kannai Moodikkondaal) IN Ethirparathathu it was AM Raja who gave him voice- Sirpi Sethukkatha and Kathal Vaazshvil Naane. Also in Bommai Kalyanam it was AM Raja- Anbe nee Angey, and Inbame Pongume. In Naan Sollum Ragasiyam it was PB Sreenivas who gave playback voice for NT- (Kandene Unnai Kannale) SG also had given voice to NT- in Vanangamudi (Malaiye Un Nialai neeyum paarai, in Kappalottiya Thamizhan- Odi Vilaiyadu Paappa. In Sabash Meena, it was TA Moti who gave him playback voice- Kaana Inbam. Gandasala has sung for NT in Thenali Raman (Ullasam Thedum) and Kalvanin Kathali (Veyiluketra Nizhalundu) Trichy Loganthan too had sung for NT in Kalvanin Kathali. NV Sundram had sung a small piece in Veerappandiya KattaBomman (Sakthi Vadivelane, just before Varalakshmi sings Manam Kanintharul Vel Muruga)

Except on rare occasions when he had to submit to the wishes of the Director or producer like Sridhar (who made AM Raja sing in Vidi Velli and Punar Jenmam) and MuKa (CSJ being the relative of MuKa, got him the chance in Pudhayal) and Paavai Vilakku also had CSJ singing Kaaviyamaa illai Oviyamaa. In Kuravanji (again Mekala Pictures – MuKa) too SCJ Sings for NT. But wherever he could put his foot down, NT insisted on TMS. KVM, the MD of Kungumam (Rajamani Pictures) had wanted Sirkazhi to sing “Chinnan Siriya Vanna Paravai” because of its high pitch and classical background. Directors Krishnan Panju were on agreeing terms but NT asked KVM to proceed with TMS, it was said. KVM went ahead and we know how well the final product shaped out. There might have been instances when NT had agreed to make use of other singers but the bonding between them never got strained. It remained intact in spite of later day happenings, which were not the making of NT. After a long gap IR used TMS for Thaikku Oru Thalaattu and during the picturisation of the song when NT heard the song on Naagra, he commented to Padmini “TMS – TMS thaan”. (The song Pazhaiya Paadal Pole Pudhiya Paadal Illai was based on the tune of Unnai Ondru Ketpen from Puthiya Paravai but unfortunately the song was never used in the movie except for a few lines. Till date this remains the only song, which had the combination of NT- IR – Vairamuthu – TMS –PS)

MUSIC

Kannadasan used to always say that MSV is the authority of all forms of music that exist in different parts of the world. MSV had composed music for all religions in India. And among the songs composed for Christian theme (or shall we say using biblical words), this may perhaps be the best or one of the best. He had used appropriate musical instruments like church bells. Again the chorus by the church going Anglo Christians has come out very well. While listening to the song, one would get a feeling that he is attending a Sunday Mass.

TMS SAW THE MOVIE

TMS himself has disclosed that when the movie was released, he went to the theatre and sat with the audience and saw the film. He admitted openly that he thanked God for blessing him with such a voice and he also added that the same applies for Nadigar Thilagam for his acting ability. He thought the NT- TMS combination was one of the gifts of God.

APPRECIATION FROM THE CHRISTIAN COMMUNITY

As soon as the song became popular, many Christian friends came to TMS and congratulated and praised him for singing the song with so much excellence. They said that it was like a Christian offering prayers to Jesus Christ and not like a cinema song. TMS then had said that perhaps it could be that he was born as a Christian in his previous birth. As for as God’s gift to him is concerned (i.e.) his voice, it is very much true. Because without that he could not have sung immortal songs on Lord Muruga (still a rage), and songs like Ellorum Kondaduvom for Muslims and Devane ennai Parungal for Christians.

The song sequence

Now came the picturisation part. The other two songs had been shot indoors. Though both the songs were supposed to be outdoors, they were shot at AVM studios. So outdoor shooting was planned for this song and Kodaikanal was chosen as the spot. The song rather the pallavi would be subtle in sound with TMS singing it in what they call half open voice that would gather momentum when charanam starts and the decibel level would hit the roof when the charanam ends. Moreover in between the two fast charanams, there were two slow charanams and MSV had beautifully arranged it and TMS had done full justice to the song.

The song would start in the bungalow and when the pallavi comes to an end with the word மன்னிதருள்வீர், the camera till then focussing on NT’s face from a close up angle would move away and it would be Kodaikanal. Here comes the first vasana nadai

Oh Lord! Pardon Me;

உங்கள் மந்தையிலிருந்து இரண்டு ஆடுகள்

வேறு வேறு பாதையில் போய் விட்டன

இரண்டும் சந்தித்த போது பேச முடியவில்லையே

When this line is sung, the screen changes to the earlier scene when Antony tries to reveal his identity to his daughter and she seeing the Inspector just entering her home hides her joy and acts as if Arun is a stranger. With this the charanam starts and so is the majestic walk by NT. The camera captures him sideways when he sings

தாய் மடியிலே மழலைகள் ஊமையோ

சேய் உறவில் நினைவுகள் மௌனமோ

நோய் உடலிலா மனதிலா தேவனே

the camera from a close up would start moving away from him and the mid close up followed by the mid long shot would come and finally it would culminate in a long shot when he finishes

நான் அழுவதா சிரிப்பதா கர்த்தரே

The walk without straying even an inch would match what they call thala layam of the song. You can feel the increase in decibel level in his walk and finally when he raises both his hands in his own unique style, the applause that would start with the first line of charanam would also be increasing and would reach crescendo when he throws his hands up skywards.

Another beauty of this scene is when the long shot shows NT raising his hands at the end of the last line of the charanam, you can see the movement of shadows of clouds on the ground, which would be passing above the head of NT. Cameraman P.N.Sundaram affectionately known as PNS, would have beautifully captured that shot. It seems that it was a coincidental shot. They had not waited for such a happening but when it happened on its own, it enhanced the beauty of the song.

The second vasana nadai would then start with

Oh Lord! Please answer my prayer

and then the slow charanam

மான்களும் சொந்தம் தேடுமே

இம்மானிடன் செய்த பாவம் என்னவோ

காவலே கர்த்தர் வேலியே; உன்

பார்வையில் பிள்ளை பாசம் இல்லையோ

after this again the vasana nadai comes

செல்வங்கள் குவிந்தன

மாளிகை வந்தது

சேவை செய்திட சேவகர் ஆயிரம்

தேடி கொண்டாட நண்பர்கள் வந்தனர்

ஆயிரம் இருந்தும் வசதிகள் இருந்தும்

No Peace of Mind!

Kannadasan the genius could bring out the turmoil of the character so effortlessly. Whether it is biblical wordings or his own out pour, he comes out trumps.

Arun while singing this reaches a Church situated on a hillock with steps leading to it and Arun climbs up the stairs but without going inside the church sings

கேள் தருகிறேன் என்றதும் நீரன்றோ

when he reaches the final line, again the majestic pose with his right hand held up is shown on the screen when he sings

என் கர்த்தரே கிடைக்குமா நிம்மதி

And the final charanam soaked in tears comes out of his voice

கண்களில் கண்ணீர் இல்லையே;

and ends with his confession

உன் கோவிலில் வந்து சேவை செய்கிறேன்.

And the last biblical vasanam comes up

முள்ளை வளைத்து ஒரு மகுடம் அணிந்தும்

ஆணி அடித்து ஒரு சிலுவை அறைந்தும்

அன்று நடந்தது ஆவி துடித்தது

இன்று நடப்பது நெஞ்சு துடிக்குது

When he finishes with the rendering of Pallavi again in a slow manner, it is again his home. The entire 4- 4.5 minutes, Kannadasan, MSV, TMS and NT simply transport the audience to the emotional world of the character Antony and for a moment it looks as if you are wearing his shoes. A great song and great acting by NT, no doubt about it.

Success Story

Like at any point during his illustrious career, even while this film was on floors, NT had 4, 5 projects at various stages. Babu, Raja, Pattikkaada Pattanama, Dharmam Engey, Thava Pudhalvan were on floors and Vasantha Maaligai had started. Starting from Kulama Gunama in 1971, which ran for 100 days, NT was having a dream run. Savale Samali also celebrated 100 days and intermittent films like Sumathy En Sundari and Moondru Deivangal had 12 and 10 weeks run. Babu released on Deepavali day of 1971 (18th Oct 1971) also ran for 100 days. If 1971 was like that, 72 was still better and it turned out to be the year of NT. His first film for 1972, Raja became a smash hit and Gnana Oli was ready by that time. Normally producers avoid the month of March because of examinations and they release it in April to encash on the summer vacation, when families prefer going to movies. But the producers-director duo was confident of the film’s success and March 11th was announced as release date. (It must be noted here that Director P.Madhavan had this sentiment of releasing his movies only on Saturdays). The other reason that prompted their decision was Pattikkaada Pattanama (P.Madhavan’s own production under his Arun Prasad movies) was slated for release on May 6th. For the first time for a NT movie and first time for a Black and white movie, 5 theatres were charted in Chennai and all were regular shows. Raja was yet to complete 50 days when this movie hit the screen it was proclaimed a big hit right on Day 1, all over Tamil Nadu. Chennai at that time had a culture of Sabhas arranging for special shows and booking the entire tickets for the show. It is said that Gnana Oli created a record of sorts when 55 special screenings were arranged for the Sabhas and all were Houseful. This was in addition to the normal shows. The producer- directors’ confidence about their product was vindicated with the success of the movie. It ran for more than 100 days. The success tasted more sweeter because Gnana Oli was sandwiched between two entertainers Raja and Pattikkaada Pattanamaa The subject was ever green can be judged from the fact that it was remade in Malayalam 14 years after its release.

To sign off, my personal note. As I said earlier, it was released on March 11th of 1972, Saturday, in Madurai – New Cinema. I had watched the opening show of NT’s previous film Raja on Jan 26th (that happened to be my first experience on Opening shows) and so naturally was very excited about this movie. But alas! My school annual examinations started bang on March 11th and so I couldn’t go. My cousin had gone and when he came back, he had 100 incidents to boast of. The fact that I was grudging made him to elaborate more, just to tease me. The exams got over by March 24th Friday and I could watch the movie only on the 16th day, being Sunday the 26th. But when I saw the movie, I felt it was worth the wait. Needless to say that the theatre response was infectious. Not only on that day, whenever I had seen it in theatres, it was the same irrespective of the years that rolled by.

Here goes the lyric.

தேவனே என்னை பாருங்கள்; என்

பாபங்கள் தம்மை வாங்கி கொள்ளுங்கள்

ஆயிரம் நன்மை தீமைகள்

நாங்கள் செய்கின்றோம்

நீங்கள் அறிவீர்

மன்னிதருள்வீர்

Oh Lord! Pardon Me

உங்கள் மந்தையிலிருந்து இரண்டு ஆடுகள்

வேறு வேறு பாதையில் போய் விட்டன

இரண்டும் சந்தித்த போது பேச முடியவில்லையே

தாய் மடியிலே மழலைகள் ஊமையோ

சேய் உறவில் நினைவுகள் மௌனமோ

நோய் உடலிலா மனதிலா தேவனே

நான் அழுவதா சிரிப்பதா கர்த்தரே

Oh Lord! Please answer my prayer

மான்களும் சொந்தம் தேடுமே

இம்மானிடன் செய்த பாவம் என்னவோ

காவலே கர்த்தர் வேலியே; உன்

பார்வையில் பிள்ளை பாசம் இல்லையோ

செல்வங்கள் குவிந்தன

மாளிகை வந்தது

சேவை செய்திட சேவகர் ஆயிரம்

தேடி கொண்டாட நண்பர்கள் வந்தனர்

ஆயிரம் இருந்தும் வசதிகள் இருந்தும்

No peace of Mind

கேள் தருகிறேன் என்றதும் நீரன்றோ

நான் பலமுறை கேட்கிறேன் தரவில்லை

என் கருணையே திறக்குமா சன்னதி

என் கர்த்தரே கிடைக்குமா நிம்மதி

கண்களில் கண்ணீர் இல்லையே; இந்த

உள்ளமும் இதை தாங்கவில்லையே

கொண்டு வா இல்லை கொண்டு போ; உன்

கோவிலில் வந்து சேவை செய்கிறேன்.

முள்ளை வளைத்து ஒரு மகுடம் அணிந்தும்

ஆணி அடித்து ஒரு சிலுவை அறைந்தும்

அன்று நடந்தது ஆவி துடித்தது

இன்று நடப்பது நெஞ்சு துடிக்குது

தேவனே என்னை பாருங்கள்; என்

பாபங்கள் தம்மை வாங்கி கொள்ளுங்கள்

என்

பாபங்கள் தம்மை வாங்கி கொள்ளுங்கள்

அன்புடன்

[Murali Srinivas]

SIVAJI SEASON - SONG 4

அந்த நாள் ஞாபகம்

UYARNDHA MANIDHAN

Acknowledgement

1. Mr.AVM.Saravanan – who was kind enough to share his experience about this movie and song

2. Mr.Mohanram – again the bridge who helped me not only to get the vital information from Saravanan but also kind enough to share his very personal moment with me and permitting me to write the same.

3. AVM – 60 – Cinema – Book by AVM.Saravanan

4. Mellisai Mannar M.S.V – Book by Rani Maindhan

5. Various film magazines of Yesteryears

6. NAANUM INTHA NOOTRAANDUM by Valee

7. ITHU RAJAPPATTAI ALLA by Sivakumar

8. Oru Kuyilin Vaazjkai Sangeetham by Kavitha Albert

Dedication:

Fellow hubber Rajesh – a dedicated fan of Vaalee.

Introduction

The 125th movie of NT that gave the evergreen song Andha Naal Gnaabagam. The movie that saw the combination of AVM – NT- Krishnan Panchu joining together after Parasakthi. The movie that brought the first national award for the music queen P.Susheela. A song in which Vaalee proved that he too can give a hit in the combination of NT like Kannadasan. Let us go back in history to savour that Andha Naal Gnabagam.

Starting of the Movie

It was in 1966. AVM had offices in all metros as they were actively into Hindi films production. The person who was taking care of the Calcutta office was Mr.V.A.P.Iyer. He used to regularly interact with Saravanan and during one such call he told about a Bengali movie that was running successfully in Calcutta. He was telling Saravanan that the movie has a good storyline and if made in Tamil, it is bound to be a success. On hearing this, AVM brothers went to Calcutta and saw the movie “ Uttar Purush”. They liked it and got a print of the same. AV. Meiyyappa Chettiar also liked it.

During those days Javer Seetharaman was a part of AVM Story Department. So Javer was assigned to write the screenplay and was asked to make suitable changes keeping in mind the taste of Tamil audience. The discussions took place and the screenplay was nicely shaping up.

Till that time AVM had not given a thought about the star cast. They had only decided to put Krishnan Panchu in charge of direction. So when the screenplay was nearing completion, they started discussing about the star cast and everybody involved said in one voice that NT should play the lead role. But there was one problem.

FLASHBACKS

During that time AVM was not in good terms with NT. There was a misunderstanding between them. After Paarthaal Pasi Theerum that came in 1962, NT had not acted in AVM movies.

AVM co-produced Pachhai Vilakku in 1964 along with Vel Films but since Bheemsingh was the director of that movie, the differences didn’t come to the fore. So with this background, Saravanan had a hesitation to approach NT. He told about his dilemma to his father and AVM Chettiar asked Saravanan to go and meet NT and sort out the issue. Kumaran, Saravanan and Murugan (the eldest brother of Saravanan) went and met NT at his Annai Illam.

During that period NT had suffered an attack of typhoid and was taking rest. After enquiring about his health, Saravanan broke the ice by broaching the subject and asking NT to act. NT always held AVM in high esteem and he didn’t even talk about the differences. He said that he would do the movie. He told them that once he recoups, he would watch the original. He did not even talk about his salary and told that his brother Shanmugam would come to AVM office. Shanmugam informed Saravanan that NT would accept whatever salary was offered to him. But AVM decided to give him the market rate that he was getting for other movies.

NT fully recovered from the illness saw the Bengali movie. Afterwards, he told Saravanan that the movie is not so great and he felt that the lead character didn’t have much scope for his acting. If at all AVM wants to do the movie, he would act in the guest role of the friend, the Doctor character who is a close confidant of the hero. NT even suggested that they could announce that he (NT) is playing a “guest role” and he also gave them the freedom to choose any hero for the lead character. But Saravanan did not accept and he spent hours and days to convince NT. Then NT asked Saravanan about the Doctor character and Saravanan replied that they had sounded Asokan for the role. This was another shock for NT. That was the time when NT and Asokan were not in good terms.

TWO CONFLICTS

Both NT and Asokan belonged to Tiruchy district and everything was going fine between them. Asokan did act very much earlier in a small role in Ethirpaarathathu. Then he acted with NT in Padikkadha Medhai, and when Banthalu cast Asokan as Duriyodhana in Karnan, NT had no objection. They continued to act together in Aandavan Kattalai, Muradan Muthu and Kandhan Karunai. But that period (post 1962) saw the polarization of fans and the rivalry between NT and MGR was growing day by day. This had its reflection not only among fans but inside the cine field also. Artists who were regularly acting with NT/MGR were branded as persons belonging to either units and they were not considered for the films from the opposite side (the only exceptions were the performing artists like MSV, TMS, PS and KVM).

So Asokan was perceived to be of MGR unit. To make matters worse, it was rumoured that Asokan spoke ill of NT during election campaigns. Here Saravanan was a very close friend of Asokan and he had earmarked this role for him. NT respected Saravanan’s decision and asked him to proceed with Asokan. NT always looked for the betterment of the cinema he acted in and he never thrust his personal wishes on others. Another example other than this is Iru Malargal again involving Asokan. The director AC Tirulokachander was a very good friend of Asokan and when he wanted Asokan to act the School correspondent role, NT gave his nod.

On his part Asokan was also apprehensive about acting with NT but Saravanan persuaded him to accept. Now came the next shock for NT. Till that time he was not aware that Krishnan Panchu were going to direct the movie. On hearing this NT told Saravanan that it would be difficult for him to act under KP and especially he had problems with Panchu. Again the problem dated back to 1963. Rajamani Pictures after the all time classic Paasa Malar had started their next movie Kungumam and KP were assigned the direction of the movie. The film (as many of the readers here would be aware) was planned as a different movie as far as storyline was concerned. It had a racy story in the form of a thriller. NT donned different get ups in the movie that included a lady get up (the only movie NT appeared in a woman get up though he had enacted so many lady characters on stage).

Again it had a multi star cast with NT, SSR, Rangarao, Saradha (debut) and Vijayakumari. Shooting was completed and film was sent for censorship. Having completed the movie, NT left for Jaipur to take part in the 2 month long schedule of Karnan. Kungumam ran into censor issues. The story had one twist, which the censor board felt degraded a highly sensitive family relationship. They wanted the said portions to be cut and the director duo of KP could not convince the board members. The cuts were implemented. Now the film lacked continuity and people who saw it were confused. The only option available was to re shoot the modified sequences that were cut. But NT had already started working for Karnan and it was impossible for him to break that schedule because Banthalu would incur huge loss. NT informed that only after that outdoor schedule was over, he could come. But the problem was the other stars like Rangarao, SSR etc were all busy and to pool everybody’s call sheets together was a Herculean task. So KP had no other go but to release the movie as such. They tried to edit the movie to their best of their ability but still the jumps would show. This resulted in the movie failing to perform in the Box office. (It is another matter that Kungumam, with some of the best songs and emotional performance of NT during its subsequent re release did excellent business). KP and in particular Panchu felt bad about this and it is rumoured that he voiced his displeasure in open. The NT camp was upset it seems and they felt it was not the fault of NT. They explained that it was their own production and asked whether anybody would sabotage their own product? It was purely due to unavoidable circumstances, they said. The irony is NT for the sake of Banthulu had gone out of the way to help him even at the cost of antagonising Krishnan Panchu the directors who introduced him but Banthulu forgetting all the gratitude shown by NT switched over to the other camp just because his movie was not declared as the 100th movie.

With this background in mind, NT voiced his concern to Saravanan and again Saravanan had to convince him. Now with everything settled, AVM named the movie as “Uyarndha Manidhan” and started the shooting. But again new problems cropped up one after another.

CASTING

AVM started finalizing the star cast. With NT and Asokan already decided, artists need to be found for rest of the characters. There were two heroines. One was a short role but a powerful one. The second one, the wife character was a full-length character. For the lover role, AVM looked up at top-level heroines but later they decided that it would be better if a new face or a heroine, who had not acted with NT before, did this role. So they zeroed on Vanishree, who was relatively new at that time having made her debut in “Kaadhal Paduthhum Paadu”. The other role had to be played by an established actress as the character was steeped in arrogance and pride usually associated with rich people and Sowcar was the automatic choice. Major was cast as the friend cum driver and Bharathi another relatively newcomer as his daughter. SV Ramadoss was fixed for NT’s father’s role and Nagaiah, V.S.Raghavan, VKR and Manorama were drafted in for servant characters.

SIVAKUMAR’S BIG BREAK

AVM Chettiar told Saravanan to fix Sivakumar for the son’s role. There were reasons behind it. Sivakumar was introduced by AVM in their film Kakkum Karangal but due to unavoidable circumstances, most of his scenes had to be cut and Sivakumar was very much upset by this. AVM wanted to compensate but the movies they did after Kakkum Karangal like Kuzhandaiyum Deivamum, Anbe Vaa and Ramu did not have a character suitable for Sivakumar. In the meantime, AVM Chettiar came to know that APN was looking for an actor to portray Lord Muruga in his Kandha Leela recommended Siva. This was done without Sivakumar being aware of the recommendation. APN was impressed by Sivakumar and cast him as Lord Muruga. . So when the innocent son’s role came up in Uyarndha Manidhan, it fitted Sivakumar to the T.

STOPPAGE OF SHOOTING

The movie started rolling. Normally NT’s movies never used to get struck and would finish in quick time. But due to his illness his films which were on floors at various stages had to be given the priority and the shooting of Uyarndha Manidhan was being done in small schedules.

At this time AVM was producing Kuzhandhaiyum Deivamum in Hindi. Titled Do Kalian, the movie was progressing. Kuzhandhaiyum Deivamum story was based on an English film Parent Trap Another bollywood production company was producing a movie called Vapaas, which was also based on the same English movie. When AVM came to know of this, they decided to complete Do Kalian at the earliest before the other film hit the screen. So they concentrated on the Hindi movie and UM shooting was stopped. When they completed the Hindi movie, another trouble cropped up.

WORKERS ON STRIKE

The workers of AVM coming under trade union gave a list of demands to be implemented and when the management did not accede to their request, they struck work. Since both the sides stuck to their respective stand, the strike got prolonged. Most of the stars, who were acting in UM, now concentrated on their other commitments. But again the actor who felt he lost out was Sivakumar. During the period preceding the strike, Venus Pictures had approached Sivakumar. They had planned a movie “En Annan” with MGR in the lead. In that there was a role of a Doctor who loves and marries the sister of the hero and they had come to Sivakumar for the same. But Sivakumar could not commit because the shooting of UM was about to restart (Period after Hindi movie was completed but before labour strike). For MGR movies, the producers used to block the call sheet of other artists for a longer period because with MGR, you never knew and the artists may be required at any point of time. Knowing this Sivakumar explained his position. But came the strike and with it inactivity also set in.

Sivakumar on seeing this decided to meet Venus Pictures owners to find out the possibility of he doing the role. But the next day morning when he saw the Dina Thanthi, he was shocked. The advertisement of En Annan had come and there was this still photograph of Muthuraman given in the ad along with MGR and JJ. Sivakumar realized that his hope had crashed. He had acted with NT in 2 or 3 movies and though he did a role in Kavalkaran with MGR, it was a smaller one. He felt that he had lost an opportunity. But nothing could be done. It is another irony that after this Sivakumar did only one more movie with MGR. It was Idhaya Veenai.

STRIKE RESOLVED

There were no sign of the strike coming to an end and AVM almost decided to close down their studio and convert it as a godown. By this time there had been change of government at Tamilnadu and DMK had replaced Congress. Anna was the Chief Minister. MuKa was the minister for Public Works Department. Anna and MuKa both had a very soft corner for AVM and the very thought of this studio getting closed down upset them. Anna directed MuKa to initiate the conciliation process through Labour welfare ministry. MuKa took the initiative and finally the strike was withdrawn. But it took some time for AVM to restart the shooting of Uyarndha Manidhan. There was a gap of 8 months. It was such a long gap that NT even had a doubt whether AVM had dropped the entire movie itself. But AVM decided to go ahead.

THE FEEL OF THE MOVIE

Since the movie was written on the basis of Bengali movie, the whole film had a tone of underplay and audience can feel the same while watching the movie. NT beautifully did the role of Rajasekharan, a born rich man who could not go against his father, his family customs and later his dominating wife. There were certain scenes where he would have performed in a exemplary manner. People would immediately recall the scene where his wife accuses him of telling a lie. He first tries to ignore it but when his wife insists on his explanation, he bursts out with a dialogue “20,000 hectares of fertile land” and pours his heart out. One another scene that stood out was the one where he tastes the food brought by Sivakumar. He relishes the spicy food and you have to see it to enjoy. There is a reason behind me highlighting this scene. There is a section of people that always used to say that Mudhal Mariyadhai is the best thing to have happened for NT and invariably you can see most of them quoting the scene in MM, where NT would eat the fish cooked by Radha in her house. Though MM was a splendid movie and the scene mentioned is a superb one, it must be noted that NT had already done such a situation some 17 years before MM happened. But the UM scene never got its due. It was in Paalum Paazhamum that NT won the hearts of the female movie goers, as he played the role of a very loving husband who dearly missed his wife. Following that it was in UM that he once again moved the audience with his emotion as to what extent he missed his first lover.

When we talk about UM, another talk that we can commonly hear is that Asokan outperformed NT. Again people who somehow wanted to prove that NT was beaten in acting spread this. But the real fact was, it was NT who taught Asokan how to do that scene. Asokan’s role was an author backed one. He develops a one sided love for Vanishree and he is the only person who knows who Sivakumar is. Coupled with that he is a heart patient and is it not enough to get the sympathy of the audience? Before the shooting of the crucial scene where he comes to the party to disclose the true identity of Sivakumar and falls dead without telling the truth, there was a discussion among the directors and actors about the way it needs to be enacted.

NT (though it would sound cliché) always thought about the scene and ways to make it good. He showed Asokan how he needed to do the particular scene. NT during the entire course of shooting never showed his differences in open whether it was with Asokan or with director Panchu. So forgetting his personal feelings, he enacted the scene to Asokan. But Asokan it seems had a doubt whether, what NT showed would be the right way. Saravanan present at the set during this scene advised Asokan to do exactly what NT had done. But Saravanan says that Asokan performed only 1% of what NT had done. Still that itself was good enough.

SONGS

Having carried out the major part of the talkie portion shooting in studio, AVM decided to go for outdoor shooting and the location chosen was Kodaikanal. The song situation scenes were marked in the screenplay. Accordingly a solo song for Vanishree, a duet for NT – Vanishree, a duet for Sivakumar – Bharathi and a solo song for Sowcar were pre decided. Again if you check, the Naalai indha velai song was shot inside the studio, though it was supposed to be outdoors. The song Athhaanin Muthhangal for Sowcar was also indoors. En kelvikkenna badhil when it came on screen was filmed in studio. But earlier it was filmed in outdoor. There was a story behind this.

Old timers might remember that the lyrics version of En Kelvikkenna badhil that came out in records before the release of the movie and the one that finally came in the movie were different. People were under the impression that there might have been some censor objections that must have played a part in the change. Their thinking was not off the mark because many such changes were happening at that point of time. But it was not censor issue that prompted the change. AVM Chettiar used to regularly see the rushes of the movie under production and on seeing this song, he called up Saravanan. As per the story, Sivakumar’s character was an innocent one and it is Bharathi who teaches him the essential things in life. So such a person singing such lines and doing physically intimate love scenes would not go down well with the audience, said Chettiar. Saravanan realizing the logic behind this informed the directors to re shoot the song after modifying the lines. The lyrics were changed and the song was recorded again and the lead characters kept a distance throughout the song. Here I would like to add the reactions of the fans, which I had seen and heard personally. Those days when the songs came out in records, fans used to imagine about the picturisation and develop expectations about it.

The same thing happened with this song. Fans were discussing among themselves about how NT would do it. But came the release day and opening show and fans were in for a shock. They could not believe that this song was not for NT. Of course here more than anything else, the fact that the song was sung by TMS was the main reason for the fans to believe that it would be for NT. The hardcore among them protested and there was trouble in theatres in the initial days, which subsided later.

AWARD FOR PS

The solo song for Vanishree brought the first National award for melody queen P.Susheela. She must have got it much earlier but it was destined that Naalai Indha Velai should bring her the first award.

(While composing the song, MSV who was inspired by the music challenged that P Suseela would bag a national award through this song. And as he predicted she received a the national award. This song is very close to the heart of P Suseela for other reasons as well. Following her husband’s death, PS was performing at a stage show. She started to sing this song, and as she sang the line Indru Enthan Thalavian Illai…” She started to sob and stopped singing. The fans understood why she was sobbing. They stood up in respect for hr husband who had passd away recently. With this encouragement from the fans PS continued the song).

The duet between NT and Vanishree – Vellikinnamthaan (a first night –honeymoon song) would again start in the set and move out to cool locations of Kodai. Here it is a solo song by TMS but punctuated by the humming of PS, which she would have done it exceptionally well. [A song sequence which every NT fan would relish in addition to the song which we have taken up discussion. The reason being this is one sequence where one can see a joyful NT. Fans would wait for the scene that would come in between the first and second charanams when NT would put his two hands in front and do a small dance movement, the theatre would reverberate with sounds of applause]. PS had a major share in all the four songs and would steal the show. TMS was waiting for his turn and that came unexpectedly.

The original Bengali movie didn’t have so many songs and the song situation in discussion was created as an after thought. AVM always used to review the movie under production at various points and it struck them that the protagonist didn’t have a song sequence after the first 45 minutes. During those days, it was sort of a mandatory thing that the films of NT should have a philosophical song. AVM wanted to do it differently and at the same time they wanted the song to bring out the suppressed feelings of the protagonist. Now let us take a brief look at the story of the movie, which leads into this song.

STORY

Rajasekaran affectionately called as Raju is the only son of a multi millionaire at Madurai. His father is a typical arrogant rich man who would not even tolerate his servant wearing slippers in front of him. He wants his son to marry his sister’s daughter but son is not interested. Raju has a close confidant in Dr. Gopal, who always accompanies Raju to all places. During one such trip to their Kodaikanal estate, Raju chances to meet Parvathy, the daughter of the estate caretaker and it is love at first sight for him, which the girl reciprocates. Gopal who also meets Parvathy loves her but when he comes to know that his friend and the girl are in love with each other makes way and conducts their marriage. The newly wed couple starts their life.

All these things happen without the knowledge of Raju’s father. Parvathy conceives and Raju is the happiest person but his joy is short lived. His father on hearing about the happenings rushes to Kodaikanal along with his musclemen and in a swift operation sets fire to the house of Parvathy. Raju and Gopal are forcefully evicted from that place and they are brought back to Madurai. Raju is crest fallen and his father arranges his marriage with his cousin and Raju is threatened by his father that he would commit suicide if Raju is not agreeing. Raju reluctantly agrees and marries his cousin Vimala. Years roll by.

Now Raju is one of the leading business magnets of Madurai. His father is no more and he has his good old friend Dr. Gopal as his only confidant. Raju is unable to forget Parvathy and he just goes through the motions when it comes to enacting the role of a good husband.

Gopal now a heart patient is also unable to forget his old flame and he constantly pokes his friend about his cowardice. Enter Sathyan (Sivakumar) into the picture and somehow Raju and Gopal take a liking for him. It transpires that Sathyan is the son born to Parvathy through Raju.

Parvathy had escaped from the fire and had taken shelter in a relative’s house. She had passed away without informing anybody about the identity of her husband. Gopal chances to see the photo of Parvathy and he comes to know of all that happened. But before he could divulge the truth to his dear friend, he succumbs to cardiac arrest.

Sathyan faces a hostile atmosphere in the Bungalow and his only solace is Bharathi, the daughter of Major, who serves as a car driver and he is an old classmate of Raju. Vimala and Raju fall out on many issues and Sathyan happens to be the reason for most of them.

Things start to move out of control when Raju decides to go on a short trip to Kodai. Major, Sivakumar and Bharathi accompany him and there comes the situation where Raju does a trip down the memory lane triggering the song.

BACKGROUND OF SONG COMPOSITION

At that time the English movie “My Fair Lady” was running in Chennai and it was a quite a popular movie. Like all film personalities, AVM brothers had also seen the movie and Kumaran had a flash in his mind when UM song situation came up. In My Fair Lady, the hero Rex Harrison had acted in a song sequence that had a mixture of Dialogue and song. Harrison in that song used to carry a stick in his hand. Kumaran asked MSV to see the movie and he along with Vaalee went and saw the movie. As per wishes of the Kumaran, MSV composed the tune of the song on the lines of the song [Not the tune, only the model was taken as inspiration].

Even much earlier, in 1965 MSV was very impressed by the movie The Sound of Music, by July Andrews. In that movie there were many good songs. He had wanted to do a movie along that line and only much later he could do almost a replica of Sound of Music in Shanthi Nilaiyam. Shanti Nilaiyam was even called the Indian Sound of Music in the banners. But what inspired MSV was one song in the Sound of Music that had dialogue in it. He wanted to compose one in Tamil as well. But when My Fair Lady came along, it added his resolution to complete a movie along the same though he had harboured earlier. MSV also used to say hat the song Antha Naal was inspired by the song in Sound of Music ( Oru Kuyilin Vazhkai Sangeetham.)

Vaalee had to write the song. Vaalee had come into the cine field long back but it was Karpagam (1963) that catapulted him to fame. Vaalee within a short time rose to fame and MGR who was looking for someone to bring up in place of Kannadasan gave his full support to Vaalee and within no time Vaalee reached the top rung. But he had one grouse. He could not get into the movies of NT and the fact that he was branded as a MGR camp man, also did not help matters. But he patiently waited. He finally got his chance in Anbu Karangal in 1965. To be precise it was NT’s 102nd movie. After that he wrote for Selvam, Nenjirukkum Varai (Nenjirukkum engalukku naalai), Pesum Deivam, Iru Malargal and Galatta Kalyanam. Of these Selvam (3 songs), Pesum Deivam and Iru Malargal were Super Duper hits. But these films did not give a chance to Vaalee to write a philosophical song in the mould of Kannadasan. True, he wrote Kakithathil Kappal Katti, a philosophical song in his very first film for NT, Anbu Karangal. The song tuned by R.Sudharsanam had become a hit but since the movie on the whole did not do well at Box Office, it failed to fetch the desired credit for Vaalee. He nursing this at the back of his mind saw an opportunity when UM song sequence was explained to him. He decided to give out his best and was amplyrewarded with an appreciation he had longed for. But it should be noted here that credit for many such songs written by Vaalee invariably went to Kannadasan. I am sure that there is a large section of people who believed/believe that the song in discussion was also written by Kannadasan.

The song beautifully captured the basic human nature in the Pallavi itself. The human mind always thinks and believes that the period went by was the happiest one and the present period is not a happy one. It stems from a comparative mindset. One is always inclined to think and pronounce the famous adage “good old times” in this context and always loves to go for a trip down the memory lane. Vaalee brought out this thinking when he wrote

அந்த நாள் ஞாபகம் நெஞ்சிலே வந்ததே நண்பனே நண்பனே நண்பனே

இந்த நாள் அன்று போல் இன்பமாய் இல்லையே அது ஏன் ஏன் நண்பனே

The composing got over. It had been composed in the manner of the driver cum friend rekindling the (g)old memories buried in the heart of his friend cum boss in the form of dialogue and boss replying in the song format. A thought struck MSV. How would it look like if NT himself sung the song and Major spoke the dialogue? The very thought inspired him and AVM brothers gave him the freedom to do that. MSV sounded this to NT. He initially thought that MSV is making fun of him. But MSV was serious. After all NT was from the stage background and was trained adequately to sing. So with a little effort, NT could do it, believed MSV and asked NT to refrain from smoking for a period of one month. This would soften the rough edges and voice would become suitable for singing. But NT refused. (Visu, ethukku indha visha paritchhai?). He asked MSV to record the song with TMS. MSV realizing that NT would not play ball, arranged for the song recording.

TMS himself says how the song came to be recorded. This song was recorded during pre Ilaiyaraja era where there was no stereo effect in Tamil films. In the 1950s singers used to sit on the floor and sing the songs with microphone hanging above their heads and facing them.

Then stand mikes came into picture and the singers and musicians had to sing in the same room. Later came separate rooms for the musicians and the singers. After that came track recording where the composers, singers and musicians need not meet face to face at all.

MSV had used only the Sitar and sung out the song and recorded it. MSV then gave it to TMS to go through. TMS got the background information of the song scene and decided to make it more natural. TMS was told that in the song scene Sivaji would run, and at the same time sing out the song. That is to say Sivaji was to pause and pant in the song. Then came the brilliant idea of TMS. He suggested to MSV that he would run in the studio a few rounds and as soon as he started to pant, he would give the signal to MSV and immediately TMS would sing and speak out the dialogue. Major recorded his voice for his dialogue part. But listeners of the song and the movie goers thought that it was Sivaji who was singing the whole song.

Now came the picturisation part.

GRACEFUL WALKING GESTURE OF NT

The two friends along with their “son” and daughter would be strolling on the park when they would decide to go for a running race. They do it seriously and when they come back, the old memories start gushing out and the words pour out from their heart. This song is a testimony to the walking style of NT. He is not only the emperor of acting but also the emperor of walking. When you say walking, his style is not monotonous. He had different styles of walk for different type of characters. He had a Raja Nadai when he portrayed Kings, he had an aristocratic walk when he did rich businessmen roles, he had a authoritative walk when he was a police officer, he walked majestically when he donned the roles of professionals. Even in the sub categories he had different walks for the same professional. For example, his Doctor role in Paalum Pazhamum had a different walk when compared to the Doctor role of Navarathiri. Dr.Siva was different from Annan Oru Kovil though all were medical professionals. We can extend the same logic for all his characters. Of course we can spend an entire session on his walk alone. We would do it separately. Let us come back to the song.

PICTURISATION

The song in place too had different walking styles as per the mood of the lines. The song would start in NT’s voice, which would be gasping for breath. While dubbing for the film, before this scene came up, NT excused himself came out of the dubbing theatre and did a running, circling the dubbing theatre and straightaway went inside the theatre and dubbed “அந்த நாள்”. He did it to get the exact effect on screen. Again an act that speaks volumes about his dedication.

The pallavi is like this

அந்த நாள் ஞாபகம் நெஞ்சிலே வந்ததே நண்பனே நண்பனே நண்பனே

இந்த நாள் அன்று போல் இன்பமாய் இல்லையே அது ஏன் ஏன் நண்பனே

At the end of the pallavi, Major comes up and says

பாடம் படிப்பு ஆட்டம் பாட்டம்

இதை தவிர வேறு எதை கண்டோம்

That triggers the memories of the happy by gone days in the mind of NT and he sings

புத்தகம் பையிலே புத்தியோ பாட்டிலே

புத்தகம் பையிலே புத்தியோ பாட்டிலே

பள்ளியை பார்த்ததும் ஒதுங்குவோம் மழையிலே

See here how Vaalee makes use of the age-old adage மழைக்காக கூட பள்ளிகூடத்திலே ஒதுங்கினதில்லை and manipulates the lines to suit the situation here. The next lines expresses the happiness they enjoyed and see NT’s face conveying them.

நித்தமும் நாடகம் நித்தமும் நாடகம்

நினைவெல்லாம் காவியம்

நித்தமும் நாடகம்

நினைவெல்லாம் காவியம்

At the end of this charanam, NT would do the majestic walk, which the camera would capture from the top angle and then it changes to sideward when he would try to balance the walking stick in his right hand index finger without losing his rhythm.

Now Major comes up and talks about the second phase of the life. About Life after marriage and commitments that come with it.

பள்ளியை விட்டதும் பாதைகள் மாறினோம்

கடமையும் வந்தது கவலையும் வந்தது

The mood of the protagonist changes and with a tinge of sadness creeping into his voice he acknowledges

பாசம் என்றும் நேசம் என்றும்

வீடு என்றும் மனைவி என்றும்

நூறு சொந்தம் வந்த பின்னும்

தேடுகின்ற அமைதி எங்கே

நூறு சொந்தம்வந்த பின்னும்

தேடுகின்ற அமைதி எங்கே

அமைதி எங்கே

The final line he repeats and with a saddened heart. The camera captures him standing alone under a tree sans growth with tears rolling. His walk is now different. Slow, thoughtful and sad. The energy seen before has come down.

Major now philosophically concludes

அவனவன் நெஞ்சிலே ஆயிரம் ஆசைகள்

அழுவதும் சிரிப்பதும் ஆசையின் விளைவுகள்

This further triggers the hidden emotions of our hero. He is repenting for the mistakes he committed in the past and is getting reflected in his words. The situation when he stood helpless when his wife was burnt alive in front of his eyes had left a deep scar and he carries that moment of inaction due to which he lost his wife as a huge baggage which he is unable to put it down even after so many years and this gets reflected when he sings

எண்ணமே சுமைகளாய்

இதயமே பாரமாய்

தவறுகள் செய்தவன் எவனுமே

தவிக்கிறான் அழுகிறான்

தவறுகள் செய்தவன்

எவனுமே அழுகிறான்

எவனுமே அழுகிறான்

He is repenting for his mistakes and the burden increases because he is unable to redress it. See his face and eyes. The face lost in deep thought and eyes welling with tears, he portrays the agony of the man that strikes a deep chord in you.

Now after this his walk again changes and we see the body language of a man, a prisoner of his own actions, repenting for the mistakes he committed, searching for a miracle to relieve that burden and finds nothing before him making him to pour out his heart, the only thing that he is able to do. He manages to retrieve the situation and concludes the song with a degree of joy.

Here is one song that swings from one extreme to another and the audiences were also taken along that roller coaster ride. Here was an actor who proved how a walk and body language could convey emotions on the extreme. Keen observers would also notice that how even the walking stick was used to convey the moods. In the Pallavi the walking stick is directly pointed at major’s heart to symbolize the happy memories and in the next shot, he hooks the stick on to his friend’s neck and pulls him along with him again indicating that he is trying to pull him into that trip down memory lane. In the first charanam when he sings உயர்ந்தவன,his grip on the stick would be firm and the stick would be pointing skywards in an erect position. The next word he utters தாழ்ந்தவன்and now the stick points down. But see the difference, the grip would be loose, stick not erect, implying that he was a person who gave least importance to the economic status of his friends. By a simple gesture the character comes alive. What an output?

No director could have taught this and the greatest actor ever to have “walked” on earth had it in him that got embedded on to the celluloid. At the end of the first charanam, during the walk the stick is moving in cross circles in the line of sword and later it is getting balanced in his index finger indicating the difficulty he is facing in balancing his present life. Again in the second charanam when he says நூறு சொந்தம் வந்த பின்னும் தேடுகின்ற அமைதி எங்கே,the stick is held at the back of his neck probably to balance him while he walks. See how he uses the stick to convey that. The stick further becomes loose in his hand when you see his drooping shoulders indicating the heavy burden that he has been saddled with. A great song with a lilting tune, thoughtful and expressive lyrics that conveyed the mood and it was brought alive by the genius on screen. With everything falling in place, the director duo simply had to say start and cut. With shooting completed and editing done, AVM was sure about the success of the song but the reception it got exceeded their expectations.

MOVIE RELEASE

As most of the people knew, Uyarndha Manidhan was the 125th movie. But it was not planned that way. The movie when compared with normal NT films took a much longer time to complete. It was almost ready for a Deepavali release in 1968 (October) but AVM knowing that “Enga Oor Raaja” produced and directed by P.Madhavan is getting released, postponed UM and now they got the statistical information that EOR is the 123rd.

They also came to know that AL.Srinivasan is releasing his NT movie “Lakshmi Kalyanam” on 15th November and AVM announced that 29th November as the release date and the announcement said that it would be NT’s 125th film. The news also pointed out that the same combination of actor – producer-directors doing the 1st and 125th movies of the actor.

Uyarndha Manidhan became a hit right from day 1.

ANNA AND UYARNDHA MANIDHAN

AVM went to thank Anna for helping them out in a crucial situation. Anna’s health by this time had deteriorated. He had to go to USA for the second time for treatment and had just returned. A function was arranged to facilitate NT for crossing the 125th movie milestone at AVM Rajeswari marriage hall and Anna presided over the function. The film was screened to him separately. Anna on this occasion was emotional and told the audience that he would not take the credit for discovering “Sivaji”. He was referring to the speeches made earlier crediting him for the same. Anna went on to add that even if he had not brought him forward, NT still would have made his mark as he possessed an exceptional talent. Anna recalled the days NT spent with him and added that though he may have politically drifted apart, he would be in his heart forever. He concluded his speech by wishing NT “எங்கிருந்தாலும் வாழ்க” .This was the last cinema function that Anna attended as he passed away on Feb 3rd of 1969.

MOHANRAM AND THE SONG

Actor and fellow hubber Mr.Mohanram recalls an equally emotional moment in his personal life, with respect to this song, though it was 23 years later. To be precise it was Dec 4th of 1991. His father Mr.V.P. Raman had passed away on that day. For those who are not aware of him, Mr. Raman was a leading lawyer of Chennai and he was one of the founder members of DMK. He was close to Anna but there was a group, which actively worked to alienate him from the leadership. Not only him, the group had worked overtime to send out NT. NT came out in 1956. Mr. Raman followed him two years later and the group then concentrated on Kannadasan and EVK Sampath and their move succeeded in 1961. All the four who came out remained friends throughout and NT had a special place in his heart for Mr. Raman. For those who are not aware, Mr. Raman owned the property at Lloyds Road that was rented out to MGR. Named “Thai Veedu”, MGR and Chakrapani lived there. At one point Mr. Raman sold the house to MGR. MGR didn’t have money to buy. But Mr. Raman went ahead with the sale and registered the house in MGR’s name, asking him to pay the amount later. MGR stayed in this house till the death of his second wife and moved on to Ramavaram gardens after that.

Mr. Raman served as the Advocate general of Tamilnadu, when MGR was the CM between 1977 –80.

[When it comes to properties owned by the two Thilagams, one coincidence strikes you. NT was residing in Besant Road – Royapettah, MGR stayed in Lloyds Road – Royapettah, a stone’s throw away from where NT stayed. While Sivaji Productions still continue to operate from there, MGR’s brother Mr.MG Chakrapani and his family lived in Lloyds Road. In the same manner, NT bought “Annai Illam” in South Boag Road, MGR bought a house in Arcot Road again a stone’s throw away. While Arcot Road house is now the memorial house of MGR, Annai Illam continues to be the memorial of NT. Same way, when MGR bought a house in Ramavaram, NT also had his garden nearby named Sivaji Gardens. A striking similarity].

Now coming back to Dec 4th of 1991 when Mr V.P.Raman had passed away, NT had come down to pay his last respects. After doing the same, he walked out and Mohanram followed him. Away from the earshot of others, NT sang அந்த நாள் ஞாபகம் நெஞ்சிலே வந்ததே நண்பனே நண்பனே நண்பனே.

Not expecting this Mohanram was taken aback and seeing his startled expression, NT had commented “என்னடா இந்த நேரத்திலே வந்து பாட்டு பாடறானேனு பாக்கிறியா? சும்மா பாடல, நான் சொன்னதுக்கு பின்னாலே ஒரு கதை இருக்கு. உயர்ந்த மனிதன் ஷூட்டிங் கொடைகானலிலே நடந்தது. எல்லோரும் ஒண்ணா தங்கியிருக்கோம். பஞ்சு அண்ணன் டைரக்ஷன். என்னாலே ப்ரீயா இருக்கமுடியலை. அப்போதான் உங்கப்பன் உங்களோட கொடைக்கானல் பங்களாவுக்கு வந்து தங்கியிருந்தான். சாயங்கலம் ஷூட்டிங் முடிஞ்சவுடனே நானும் மேஜரும் உங்க வீட்டுக்கு போயிடுவோம். ரிலாக்ஸ்-டா இருப்போம். ஷூட்டிங் முடியறவரைக்கும் உங்கப்பனையும் ஊருக்கு கிளம்ப விடலே. இன்னிக்கு இந்த நியூஸ் கேள்விப்பட்டதிலேருந்து இப்போ இந்த நிமிஷம் வரைக்கும் அந்த ஞாபகங்கள்தான் வந்துகிட்டே இருக்கு. அத்தான் சொன்னேன்”

The words show how he valued the friendship, recalls Mohanram, his mind drifting to that poignant moment again.

To sign off, Uyarndha Manidhan as said earlier released on 29th of November of 1991 at Madurai Central. I saw the movie a week later. What struck me was the theatre reaction. Compared to other movies of NT during that period, the full house theatre enjoyed the movie without frills.

Except for the two song sequences (Vellikinnamthaan and Andha Naal), there was no outward showing but when the movie ended, everybody had liked it. In the subsequent releases, the film was received with more fun fare.

Here is the lyric

அந்த நாள் ஞாபகம் நெஞ்சிலே வந்ததே நண்பனே நண்பனே நண்பனே

இந்த நாள் அன்று போல் இன்பமாய் இல்லையே அது ஏன் ஏன் நண்பனே

அந்த நாள் ஞாபகம் நெஞ்சிலே வந்ததே நண்பனே நண்பனே நண்பனே

இந்த நாள் அன்று போல் இன்பமாய் இல்லையே அது ஏன் ஏன் நண்பனே

[I]வசனம்:

பாடம் படிப்பு ஆட்டம் பாட்டம்

இதை தவிர வேறு எதை கண்டோம்

பாடல்

புத்தகம் பையிலே புத்தியோ பாட்டிலே

புத்தகம் பையிலே புத்தியோ பாட்டிலே

பள்ளியை பார்த்ததும் ஒதுங்குவோம் மழையிலே

நித்தமும் நாடகம் நித்தமும் நாடகம்

நினைவெல்லாம் காவியம்

நித்தமும் நாடகம்

நினைவெல்லாம் காவியம்

உயர்ந்தவன் தாழ்ந்தவன் இல்லையே நம்மிடம்

(அந்த நாள் ---)

வசனம்:

பள்ளியை விட்டதும் பாதைகள் மாறினோம்

கடமையும் வந்தது கவலையும் வந்தது

பாடல்

பாசம் என்றும் நேசம் என்றும்

வீடு என்றும் மனைவி என்றும்

நூறு சொந்தம் வந்த பின்னும்

தேடுகின்ற அமைதி எங்கே

நூறு சொந்தம் வந்த பின்னும்

தேடுகின்ற அமைதி எங்கே

அமைதி எங்கே

(அந்த நாள் ---)

வசனம்

அவனவன் நெஞ்சிலே ஆயிரம் ஆசைகள்

அழுவதும் சிரிப்பதும் ஆசையின் விளைவுகள்

பாடல்

பெரியவன் சிறியவன்

நல்லவன் கெட்டவன்

உள்ளவன் போனவன்

உலகிலே பார்க்கிறோம்

எண்ணமே சுமைகளாய்

இதயமே பாரமாய்

தவறுகள் செய்தவன் எவனுமே

தவிக்கிறான் அழுகிறான்

தவறுகள் செய்தவன்

எவனுமே அழுகிறான்

எவனுமே அழுகிறான்

அந்த நாள் ஞாபகம் நெஞ்சிலே வந்ததே நண்பனே நண்பனே

இந்த நாள் அன்று போல் இன்பமாய் இல்லையே அது ஏன் ஏன் நண்பனே

அன்புடன்

[Murali Srinivas]

SIVAJI SEASON - SONG 5

தாழையாம் பூ முடிச்சு

BAAGHA PIRIVINAI

ACKNOWLEDGEMENT

1. Mr. Lenin – Editor cum Director and s/o of Bheemsingh who was kind enough to throw light on the backdrop, the creation, execution and celebration of the film Baagha Pirivinai.

2. Mr. Mohanram - again without whom the contact and conversation with Mr. Lenin would not have been so easy.

3. EN SUYA SARITHAI – NADIGAR THILAGAM – Book published by Sivaji Prabhu Trust.

4. Various film magazines of yesteryears – in particular script writer Aroordas’s interview

DEDICATION

காவிய தாயின் இளைய மகனுக்கு,

தமிழ் அன்னைக்கு தன் கவிதைகள் மூலமாக

தங்க கீரிடம் அணிவித்த கவியரசுக்கு

நான் நிரந்தரமானவன் அழிவதில்லை

எந்த நிலையிலும் எனக்கு மரணமில்லை

என்று சாகாவரம் பெற்ற அந்த கண்ணதாசனுக்கு

INTRODUCTION

A movie that proved to the world (if at all any proof was required) about the calibre of NT. A film, through which the people were able to understand how the title Nadigar Thilagam conferred on him suited him to the core. A film that witnessed a new combination and which also saw the joining together of two great actors for the first time. In our series so far all the songs have been solo and for a change we will take up a duet song.

Yes, we are again going back to the great combination of NT- Bheemsingh- Kannadasan- VR.

A song that touched the hearts of many and which still continues to rule the hearts of millions.

START UP OF THE MOVIE

The movie was the second of Paa series. Bheemsingh had launched Buddha Pictures and did Pathi Bakthi. G.N. Velumani, the famed producer of yesteryears, was one of the partners in Budhha Pictures. He came out of the company and floated a new production company called Saravana Pictures. He wanted to make a film with NT- Bheemsingh combo and he was trying to get both of them for his next film. He used to regularly visit the sets of Pathi Bakthi. The year was 1958. During one such visit, he was there in the set watching the shooting. People who have seen Pathi Bakthi would be aware that NT enacted the role of an Army person who would have come back to his native village. He would be carrying a gun.

It is a known fact that NT was very much interested in hunting and often used to go for hunting in the forest. He had a penchant for guns and during the shooting he was using an actual gun. During this particular incident, he was checking the gun when accidentally it went off. Velumani who was sitting nearby and in the trajectory of the bullet was hit but he had a miraculous escape. The bullet injured his thigh. The entire crowd was stunned. Nobody could realize what was happening. It took some time for everyone to regain their senses. NT was terribly upset. He had never injured a man with a gun and this accident shook him. He profusely apologized to Velumani. Velumani was taken to a hospital and his injury was treated. Though a bit shaken Velumani regained his normal self. To make amends, NT confirmed the call sheet then and there. Not only that, he decided to do the film free of salary. Scriptwriter Aroor das who was present on the occasion vividly remembers the same.

NT & CHARITY

That takes us to another topic. There is a talk in cinema circles that NT normally is a kanjoos and doesn’t give away much. Without publicity, he had carried out so many charity works and had helped many people. He never blew his own trumpet. Not only that, he had helped many producers with this type of help. When he felt that Banthulu was not getting quick returns for Karnan, he decided to do Muradan Muthu free of cost. Another example that comes to mind is Kaaval Deivam, where he did a cameo. S.V.Subbiah was the producer of this movie and NT was to play the role of Chamundi, the character that climbs up the tree for tapping toddy. This was a guest role and NT had almost finished his work. Only few days work remained but NT was very busy. SVS and AVM Saravanan were thick friends and SVS approached Saravanan for getting the call sheet of NT. At that time NT was acting in Uyarndha Manidhan and when Saravanan told about Kaaval Deivam, NT told him that his call sheet is full. Saravanan told him that he would swap 3 days shooting dates with Kaaval Deivam. NT though initially reluctant later agreed. Thus NT took “off” from Uyarndha Manidhan and acted in Kaaval Deivam. After this one day SVS bought Tiffin in a tiffin box for NT. When NT opened the tiffin box, there was tiffin alright but the last box contained Rs 15000/- meant for NT. He became livid and shouted at SVS. The money was kept by SVS as salary. On hearing this NT’s anger knew no bounds and he simply bombarded SVS. He told SVS if he [NT] had wanted money, then SVS need to give him Rs 1.50 Lakhs because that was the salary he was paid by AVM for UM. NT didn’t accept the money and did the film free of cost. This shows how he cared for the producers. Now let us come back to the film.

STORY & SCREENPLAY

Bheemsingh always looked for a story and when a suitable thread came up, he used to build on that with the help of his writers team. But in the case of Baagha Pirivinai, writer M.S. Solaimalai had come up with a good story. It had a village backdrop for most part of the story that shifts to the city later culminating in an absorbing climax. Unlike the present day films when the protagonist alone is given importance, the stories of that period gave importance to all characters and Baagha Pirivinai was no exception. With a joint family and its members occupying the main plot, there were multiple characters with each one having an importance of its own.

When Solaimalai narrated the story, what attracted Bheemsingh and NT was the fact that the hero was a handicapped person. It was 1959 and till that time NT had not done a handicapped role in its true meaning, if you could count out Thangapadhumai and Koondu Kili [characters lose their eyesight midway through and at the climax respectively]. This “handicap” of Baagha Pirivinai had a twist to it in the sense it was an induced one. That made it more interesting to handle. Though it is highly debatable whether electricity can impair or repair a limp, logic took a back seat purely due to the emotional quotient the film offered, which the audience simply lapped up.

BREAK UP

This was a movie that saw NT and Kannadasan reuniting after a self induced gap. There was a tiff off between them due to the political leanings, which led to their separation at the first place. Readers and public in general think that NT started his political career in DMK. The fact is he was never a member of either DK or DMK in the first place. He was close to the two parties due to the loyalty factor. EVR had given the title of Sivaji to him. While Annadurai gave him the required break on Stage by making him play the role of “Sivaji”, MuKa penned the dialogues for his debut film Parasakthi and the fact that MuKa and NT were close friends also played a part in people identifying NT with DMK. In fact NT’s marriage with Kamala Ammal took place in presence of MuKa on 1st May, 1952 at Swamimalai. The subsequent period after Parasakthi saw many films getting released with the NT-MuKa combo such as Thirumbi Paar, Manohara, and Raja Rani to name a few. Though NT was moving with the leaders of the Dravidian party, his soul was not there. Having born to a father who took part in the freedom struggle, it was difficult for him to think otherwise. Moreover, the non-belief in God was something that he could not bring himself to endorse. It was an uncomfortable living for him. Things began to happen in both political and cine fields, which were, intertwined right from the beginning as for as Tamilnadu was concerned.

MGR who had started as a Congressman had moved away from it and he was slowly getting dragged into DMK. MuKa here also played an important role and he was able to convince MGR. By this time MGR was establishing himself as a hero who can carry a film on his own. With Malaikallan providing the required impetus, he was moving into the top bracket. Come 1956, he had Madurai Veeran, which pushed him to the stardom. NT having tasted success with his very first film was already there and by this time the greatest rivalry ever witnessed in the Tamil film Industry started taking root. That was the period when a new phenomenon called Rasigar Mandram started taking shape and soon they were mushrooming all over TN. Now a group in DMK wanted to take advantage of this as they felt that MGR would serve their interests more in the party than NT and so a move was orchestrated to oust NT from the scheme of things. Talks in private and public targeted him and it was slowly paying dividends and causing frustration to NT. One such incident took place in 1955-56. There was a cyclone that hit Tamilnadu and the damage was immense. Annadurai had asked his party men and film fraternity to collect and contribute funds and essential items for the affected public. NT who was in Virudhunagar did a tour in an open vehicle. On seeing their hero in flesh and blood, the public contributed handsomely. NT gave the collected materials to a trusted person along with his share also and asked him to handover it to DMK headquarters. Having done his part, he went for his shooting. He heard that there is going to be a public meeting where the contributors would be facilitated. But he never received any invitation and when he checked up with his home, they had not also received anything. Not losing heart, he came to Chennai on the day of function but nobody bothered to call him. To rub salt into the wound, NT came to know that the man who is going to be felicitated is MGR. The irony was NT had done the maximum collections but MGR who was not even in the scheme of things found himself in the center stage. This upset NT. Annadurai had enquired “கணேசன் வரலியா?” The group which had worked overtime for ousting NT told Anna that “அவர் வரலேனு சொல்லி அனுப்பிச்சிட்டார்.”.

On seeing NT and his plight, it was Bheemsingh who told him not to worry and asked NT to accompany him to Tirupathi. NT feeling let down by the group (on whom he had placed his faith) decided and went to Tirupathi. There were heavy rains but still he and Bheemsingh had the darshan of Lord Venkateswara. It was a early morning seva called Viswarooba dharisanam. Dinathanthi the paper that had a knack of breaking news as for as cine stars were concerned smelt this and the next day the headlines screamed நாத்திகரான சிவாஜி கணேசன் ஆத்திகரானர். திருப்பதியில் சாமி கும்பிட்டார்.

For the group, which was waiting for an opportunity to oust him, it was “God” sent. Suddenly the group became vociferous and calls were made in public to remove him from the party because he had violated the party discipline (Thirupathi Ganesa! Thirumbi Paar), without even realizing that he was not even a party member. This made NT to severe ties with the leaders of DMK and its partymen. (It is another matter that the same DMK men came and asked for his call sheet for their movies. NT, the gentleman he is, heeded their request and acted in Puthaiyal and Kuravanji.)

Unfortunately the group’s tactics saw Kannadasan falling prey to their designs and he staunchly opposed NT. The fact that Kannadasan was supposed to contest the 1957 Assembly elections on the DMK ticket must have also played a part in his decision. [He contested from Thirukoshtiyur (the constituency was removed subsequently), but lost]. He was running a magazine called Thendral. At that point of time, he used a still photograph of NT from the film Tenali Raman. In that film there would be a scene where the king would order the execution of Tenali Raman by burying him neck deep in the sand and putting the elephant to dismember his head. Kannadasan published this still photograph (NT buried skin deep with the elephant standing nearby with its feet up) and captioned it as Sivaji’s Ethirkaalam with a question mark. It indirectly implied that he had no future. This evoked a strong reaction in NT camp and NT himself was pricked. So when they happened to meet at a studio within a few days of this still coming out, it led to serious arguments between them and at one stage it seemed that things would go out of hand. But nothing untoward happened. But one thing that emerged thereafter was Kannadasan would not be writing songs for NT films. While others did the job for NT films, Kannadasan started writing more for MGR. He also went to the extent of writing dialogues for MGR films with Madurai Veeran and Nadodi Mannan were the significant ones. Following years saw the rivalry between NT and MGR deepening and when two advertisements for the film “Utthama Puthiran” came out on the same day announced separately by two different companies with one starring NT while the other had MGR in the lead, it led to a flash point. Since that is out of our preview, we will talk about Kannadasan’s rift.

By this time Banthalu had started producing the epic Veerapandiya Kattabomman. Kannadasan probably irked by this started his own movie based on the same subject. While Banthalu’s movie talked about the brave palayakaran of Panchalankurichy who refused to be cowed down by the British Empire, Kannadasan took up the story of Marudhu brothers of old Ramanathapuram district and named the film as Sivagangai Seemai with SSR in the title role. NT’s camp didn’t take this lightly and it further eroded the chances of reconciliation. The cine field and the entire Tamilnadu watched this tussle taking shape. But when the products were brought out for public scrutiny, Kattabomman went on to become a roaring success whereas SS failed miserably. Even Kannadasan’s flowery language failed to rescue the film. Now Kannadasan understood the folly of opposing NT, the born genius and NT on his part realized what he was missing out by not allowing Kannadasan to write for his films. Both were waiting for the opportune moment, which Baagha Pirivinai provided.

PATCH UP & SONGS

Bheemsingh was a person who always took a liberty with NT and he on his turn always had a soft corner for his Bheem Bhai. So Bheem Bhai could put it across and with the music duo of VR fully backing it, NT decided to accede to their wishes. But before this happened, Marutha Kasi and Pattukottai Kalyanasundaram had been contracted to write the songs. Pattukottai had written all the songs for Pathi Bakthi. So Kannadasan when contacted, told Bheemsingh to proceed with Pattukottaiyaar, as he was a good poet. But Bheemsingh stood his ground and Kannadasan agreed to write. Marutha Kasi wrote one song and Pattukottaiyaar wrote 2 songs. Nevertheless with Kannadasan coming in, most of the songs went to Kannadasan and all were gems.

One of the song situation was about a man who is physically handicapped throwing questions at the maid servant of his home about love and affection and she replying to the same assuring him that women loved men even with their defects. The second situation was a Thalaatu song and contrary to normal practice, here was a man who was singing a lullaby to make his son sleep. Not a normal sweet lullaby but a one heavily coated with sadness and pessimism. Kannadasan came up trumps on both occasions.

CONTROVERSY

There were two more songs. One was the thiruvizha song “Therodum Enga Seeranan Maduraiyile”, where again the oyilaatam feel and melody went hand in hand. Then there was the first night song and it again brought bouquets and brickbats equally for Kannadasan. Bouquets for the simple and effective lyrics and brickbats for the same lyrics. The song’s pallavi “Thangathile oru kurai irundhaalum adhu tharathinil kuraivadhundo” was the reason for Kannadasan getting the flak. People rather pundits questioned the line asking how Kuraiyulla Thangam can be called as Tharamana Thangam. Kannadasan later admitted that though logically what he had written was wrong, he wrote it for emphasizing the character of the hero. He cited the charanam lines “Singathin Kaalgal Pazhuthupattaalum Seetram Kuraivadhundo” in support of his argument. Lata Mangeshkar sang the same song in Hindi. Tuned by a Music director called Ravi, this song “ Thum Hi Meri Mandir” won the Filmfare’s best female singer award for Lata. Let us go to the background of the song sequence in the story that goes like this.

SONG BACKDROP

The story is set in Alanganallur, a suburban village in the outskirts of Madurai. (Bheemsingh seems to have had a special place for Madurai and especially his Paa series movies such as Baagha Pirivinai, Paava Mannippu, Paar Magale Paar had a backdrop of Madurai and even Paalum Pazhamum has a part that takes place in Madurai). The Joint family consists of two brothers. While the elder brother and his wife are at loggerheads always, the younger brother and his wife are a perfect couple. While the elder doesn’t have a child, the younger is blessed with two male children. The elder of the two children Kannaiah during childhood climbs up a lamppost to remove the kite from the electric lines, where it got struck up and he accidentally touches the live wire and fells down. This results in his left limps becoming paralysed and leads to a bend in his left hand and a limp in his left leg while walking. This prevents him from studying further and he stays at the house and confines himself to agricultural work but he happens to be the pet of all except his Periamma, who always finds fault with him. Kannaiah’s younger brother Mani is doing his college at Chennai. The Elder brother’s wife Akilandam has a nephew and a niece at Singapore. She receives a message that they are coming to visit her and her joy knows no bounds but her husband is skeptical and is not favourably inclined towards their arrival. Kanniah’s mother who regularly visits the market happens to meet a girl called Ponni, an orphan and she brings her home. Kannaiah takes a liking to her and she is attracted by his innocence. While he is in the agricultural field, Ponni comes from the Sandhai and the song comes up.

STAR CAST

Before proceeding with the song, let us look at some interesting information about the star cast. There were two great artists in this film who joined hands with NT for the first time. Abinaya Saraswathy or Kannadathu Paingili (as she was affectionately called) B.Saroja Devi acted as the jodi for the first time with NT. Sarojadevi made her debut in Kannada movie Mahakavi Kalidasa opposite Honnappa Baghavathar in 1955. Banthalu who had a knack of identifying the real talent saw in her immense potential and he took her for his film School Master. Though a small role, she was noticed. Meanwhile MGR looking for a good heroine material for his Thirudaathe happened to see her and booked her. He also contracted her for his own movie Nadodi Mannan. There started one of the longest duration of the same pair in Tamil Cinema and Sarojadevi went on to do 27 films with MGR, which was later broken by JJ, who did 28 films with him. Banthalu gave Saroja Devi a dancer role in a song sequence in “Thangamalai Rahasiyam” and later cast her opposite Chandra Babu in his Sabaash Meena and that was a role that appeared throughout the movie. By this time Nadodi Mannan was released (Aug –1958) and she had become a hot property. The next year (1959) saw the release of “Kalyana Parisu” and with that she had reached the Super stardom. In this background, she was approached for the film Baagha Pirivinai. When she was told that she had to act opposite NT, she was more than happy. She was the only person who was able to easily switch over from MGR films to NT films and vice versa. Just as we discussed in the previous songs, an actor was branded as an X camp men or Y camp men depending upon the roles he/she played in NT/MGR films regularly. But Sarojadevi was the only heroine who acted in both NT and MGR films simultaneously and she fitted both the Thilagams to the proverbial Tee. Again she had done a good role in Baagha Pirivinai as the Orphan girl, Ponni. This jodi continued to be the main attraction and they proved that in many films. The chemistry between the two was still intact and it was proved when NT and SD did Once More in 1997.

MR Radha- he was also called Nadiga Vel. Basically from the stage this man introduced a new method of acting. He had a unique voice that can range from the shrill on the one side to the louder tone on the other. He was elder to NT and he too played a part in NT joining the stage troupe. Though he shared stage space with NT, it would be a surprise to many that this film was the first where they jointly worked together. NT was 7 years old in the industry and this union happened only at that time. MRR by now had created a place for himself in the Tamil film world. His stage play Raktha Kanneer, a successful one at that, was made into a film in 1954 and it catapulted him to stardom. As most of the readers are aware, he was a rationalist and he used to always induct his thoughts into the dialogue with a coat of sarcasm and wit. This was received well by the audience. Starting with Baagha Pirivinai, the combination of NT- Bheemsingh- MRR continued throughout the Paa series of movies except for a few movies say Paasa Malar etc. This movie saw MRR play an important role, which is pivotal to the story. People especially women could be seen cursing him in the theatre. His villainy was through dialogues and not by any physical activity, except in the climax when he would abduct the child of NT for circus show. He would be called as Singapooran (indicating he is Singapore returned) and this word got etched in the mind of the audience. Here in this movie too, his sarcastic dialogue on Kuzhai Puttu is a popular one till this day. பாரின்-லே அவனவன் நீராவியிலே கப்பல் விடுறான் ரயில் விடுறான் நீ என்னடானா புட்டு செஞ்சு உள்ளே விடுறே

Just as we discussed earlier, during those days all characters in the story had equal importance and especially Bheemsingh movies specialized in this. Balaiah as the head of the family, SV Subbiah as his brother and father of NT and Nambiar, MV Rajamma as his wife, CK Saraswathy as the scheming Akilandam (wife of Balaiah), Nambiar as the younger brother of NT, (who falls prey to the machinations of MRR and his sister enacted by Gemini Chandra), everyone had a meaty role and everybody played their part to perfection. Balaiah would be his usual self நாளைக்கு மாட்டு பொங்கல். மாட்டுக்கு பொங்கல். உனகில்லெ , which he tells to tease his wife.

NT AND CHARACTER ESSAY

When it comes to acting do we need to say anything about NT? For an artist like him, you need to only write such a character and he would do full justice to his role. Kanniah gave him ample scope to exhibit his talents and he came out with flying colours. The bend arm and leg was a challenge to him. He relishes such things and worked on it. Critics and detractors alike tried their level best to pinpoint the faults in his walk and gestures but they ended up without success. Not for him the different gaits and gestures. From the introduction scene when he falls into the water tank while trying to tie the buffalo in the shed, till the climax fight when he regains the normal limps by another accident, it was limpness personified (if it could be put like that). There were many scenes where he would have done it so casually but so effectively that you would simply love this man. The way he asks Balaiah about the dhoti (இவ்வளவு சின்ன கரையா இருக்கு. இன்னம் கொஞ்சம் பெரிய கரையா வாங்கிருக்கலாமிலே ), his repeated peeping when he is not allowed to go near his brother when he comes back, his complaint about MRR to Nambiar, his fears that his brother is slowly moving away from his family, his affection and expectation from his brother .ஏன்டா தம்பி எனக்கு நீ பட்டணத்திலிருந்து எதாவது வாங்கிட்டு வருவே-ன்னு நினைச்சேன். என்னை மறந்திடியா; பரவாயிலே

His immediate replies to his aunt and MRR when they make fun of him, you would not find a better actor. Not only that, this film also emphasized the fact that physical handicap need not be a deterrent and the person can be positive in his outlook. In that way the NT character was etched in a positive manner that was evident throughout the movie. When the village girls make fun of him, he replies back in the same coin. Ditto when his aunt and MRR make fun of him. There is a scene where MRR tries to threaten NT with the dog, his replies would be tit for tat. MRR says அமெரிக்காலே பொறந்து லண்டன்லே வளந்து
for which NT replies இப்போ அலங்காநல்லூருக்கு பொறுக்க வந்திருக்கு

Even certain scenes (the earlier one to establish his role – falling down on trying to climb the ladder, his inability to pick up the water glass while eating), would have been done to establish the fact how the affection Ponni has for Kanniah turns into love.

SONG COMPOSITION

Now coming back to the song, Kannadasan when told about the situation understood the same and came out with sandhangal. He was told about the character names and he made use of it in the song (during those days, most of the character names would get reflected in the song. It shows the involvement the artists and technicians had in the making of the film). Kannadasan’s wife’s name was Ponnamma and so Ponni became Ponnamma to rhyme with Kanniah. The character is a villager with no educational background and he is innocent to the core. So his doubts are basic and simple. Though he is positive, he has an inferiority complex when it comes to women, because of his physical defect. The girl though she is also not educationally qualified, nevertheless has a worldly knowledge that is reflected in her answers. If his questions have an expectancy tone underneath, her replies underline the affection and love she has for him.

The poet in him came out with comparisons (uvamaigal) that were simple, yet thought provoking. His personal life happenings had often got reflected in the songs he wrote. He had a feeling that his wife (not from a rich family) may have felt bad, as she had not brought any great seer varisai from her home. This is because Kannadasan’s brother AL.Srinivasan had got married from a rich family and he had received the seer varisai traditionally associated with Chettinadu families. He puts his question

தாயாரின் சீதனமும்

தம்பிமார் பெரும்பொருளும்

மாமியார் வீடு வந்தால் போதுமா; அது

மானாபிமானங்களை காக்குமா

She consoles him by replying to the adhangam. See how Kannadasan had given an answer. Simple lines, which highlights the life style of Tamil women, belonging to the lower strata.

மானமே ஆடைகளாம்

மரியாதை பொன்னகையாம்

நாணமாம் துணையிருந்தால் போதுமே; எங்கள்

நாட்டு மக்கள் குலபெருமை தோன்றுமே

நாட்டு மக்கள் குலபெருமை தோன்றுமே

Having talked about the status factor, the hero now explores the mind of women in general and this girl Ponni in particular about the mindset of women with regard to handicapped persons. He is aware that she is affectionate and caring towards him but he wants to find out whether the sympathy transcends to love. He asks her whether women would ever think of marrying specially abled persons.

அங்கம் குறைந்தவனை

அங்கம் குறைந்தவனை

அங்கம் குறைந்தவனை

அழகில்லா ஆண்மகனை

மங்கையர்கள் நினைப்பதுண்டோ பொன்னம்மா; வீட்டில்

மணம் பேசி முடிப்பதுண்டோ பொன்னம்மா

மணம் பேசி முடிப்பதுண்டோ பொன்னம்மா

Hurt by the notion that women normally do not marry such men, she replies him explaining the rationale behind women’s feelings. She affirms him that women don’t go by external or physical attributes but they look only for affection from the men. For this Kannadasan the genius, makes use of a simple uvamai but how effectively conveys

மண் பார்த்து விளைவதில்லை

மரம் பார்த்து படர்வதில்லை

கன்னியரும் பூங்கொடியும் கண்ணையா;

கண்ணிலே களங்கமுண்டோ சொல்லையா

கண்ணிலே களங்கமுண்டோ சொல்லையா

SINGERS

As readers must be aware, the song was by TMS and P.Leela. It should come as a surprise to at least to few of the readers. The reason being instead of PS, it was PL. There was no specific reason for the change. PS had rendered songs for the same film. MSV always tried to use some good voices in his films. PS was the undisputed queen of TFM and there was no question of MSV replacing her. PL was one of the leading playback singers in TFM earlier and she continued to be the no 1 in Malayalam cine field till 70’s. So MSV used her for this song and she proved that she is adept in singing rural based folk songs also. What we can say about TMS? The way he rendered the song is a treat to hear, never mind even if you are listening to it for the 1000th time. Even without the visual, if we hear the song, you will get lost in its beauty. The intermittent humming by TMS in between the charanams takes the cake.

The tune of the song was simple but what lifted the song was the same simplicity and the background humming (reflecting that of the farmers engaged in the field) that had a haunting melody to it. Not only that, in between the charanams, a shepherd crosses them with his flock of goats. The lullaby he uses to goad his flock is so lilting and haunting and it is so especially when he finishes, the volume comes down to a feeble note before resuming. With the use of minimum instruments, Mellisai Mannargal had created a song that was received with great enthusiasm. When the movie got released, all the songs became Super hits. This was the first movie that had its songs released in the vinyl record. It sold like hot cakes. It is almost 55 years old but still the songs even if heard today is refreshingly fresh. For the benefit of readers the songs are

1. பிள்ளையார் கோவிலுக்கு வந்திருக்கும்

2. தேரோடும் எங்க சீரான மதுரையிலே

3. தாழையாம் பூ முடிச்சு

4. தங்கத்திலே ஒரு குறை இருந்தாலும்

5. ஒற்றுமையாய் வாழ்வதாலே உண்டு நன்மையே

6. ஏன் பிறந்தாய் மகனே ஏன் பிறந்தாயோ

7. ஆட்டம் ஆட்டம்

Normally in Tamil movies, handicapped characters were/are used to evoke some cheap comedy, which is to say the least, is disgusting. But Baagha Pirivinai changed it and such specially abled persons felt that they have been projected fairly. In fact on a personal experience, I have met a person who had a problem with his hand, waxing eloquent about this song. It seems that he was averse to marriage but when he saw the movie, he changed his mind and got married, he told me.

PICTURISATION

The song can be watched for the sheer genius of NT. When the song starts, he listening to the lullaby puts up a dance like jumps but he never falters in his step. Same way when the song finishes, if you check he would encounter an uneven piece of land, which would climb up and then come down. See how he manages those steps. After coming down, he crosses a small stream of water and he walks on stones placed to cross and at the end uses his leg to splash water on Saroja Devi. Watch it to relish it.

Another thing (though it would sound like cliché) is how he as an actor never thought about his image. During the song, he sits on top of a buffalo and sings. Imagine a top Hero, acting as a handicapped person, with a typical village hairstyle riding on the back of a buffalo. He was Kanniah in the movie and if Kanniah had to ride on a buffalo, so b it. That’s why we still cherish this great man.

The movie was released on Oct 31st of 1959. It was Deepavali and as it always happened most of the time, another NT film “Aval Yaar” got released on the previous day (30.10.1959) but Baagha Pirivinai was a hit from Day 1, Opening show. It was a stupendous success. In Madurai, it was released in Chintamani Talkies and it ran for 216 Days. If we leave out MKT’s Haridas, this film held the record of having run for the highest no days in regular shows for so many years and even now (after 55 years), this movie still holds the record for any Black & White movie as for as the no of days are concerned.

This success was a very sweet one for Bheemsingh. He had started his career as an assistant and is rumoured that he directed the movie “Panam” (2nd movie of NT –1952) but N.S.Krishnan put his name in the director’s slot. So his official first film was Ammaiyappan. Adopted from an English story, the screenplay and dialogues were written by MuKa. At the same time, Modern Theatres was producing “Sugam Enge” and it was also adopted from the same English story and Kannadasan wrote dialogues. While Sugam Enge became a hit, Ammaiyappan failed. His next film was Raja Rani and again MuKa wrote it. It also failed to make a dent in the Box office when it was first released . But Bheemsingh was not unduly perturbed and he had confidence in his craft. Then Pathi Bakthi happened in 1958, which was a 100-day movie and Baagha Pirivinai celebrated Silver Jubilee. It seems that Bheemsingh always used to say that such sentiments (If the initial two films flop, then the director’s luck is bad) should not be given importance.

But in spite of film evoking positive response on this front, the same thing was a deterrent for many heroes (read Hindi heroes). Seeing the success of the movie, Bheemsingh wanted to remake the movie in Hindi. But top heroes were hesitant to do the movie. One they had to act as a handicapped person throughout the movie and second, the role was de-glamourous. But one hero realizing the potential of the story and the character said yes when approached and he is none other than Sunil Dutt. Nutan was paired opposite him. Though they had acted together earlier, this movie gave the biggest break for them as for as their pairing was concerned. Named “Khandaan”, Bheemsingh himself directed the movie. It was a Super duper hit.

While talking about the Hindi film, one more interesting info is there. G.N.Velumani, the man who had produced the Tamil movie had initially come forward to produce the film in Hindi also. But when Hindi heroes were backing out, Velumani also had second thoughts about the Hindi production and he went for a jungle-based story. So producer Vasu Menon, who was expressing a desire of producing the movie willingly took over and the movie made huge profits for him. The profit margins were so good that Vasu Menon built Vasu studio in Chennai out of it. Velumani who had opted out of the Hindi project went ahead with his movie “Rajkumar” but it was a big flop and Velumani did suffer a huge loss out of it. A sad irony - Velumani disowned his own baby in pursuit of greener pastures, and he ended up as the loser.

The movie was brought back to limelight in 1977 when 16 Vayadhinile was released. Naturally people started comparing Sappani with Kanniah. Everybody was talking about the inspiration factor. But most of the people are not aware that the inspiration for Kamal came by not watching the movie Baagha Pirivinai but enacting the movie. Yes, Bheemsingh did the remake of Baagha Pirivinai in Malayalam after 18 years. Titled Nirakudam (meaning Niraikudam in Tamil), Kamal and Sridevi did the lead roles. The movie got released in 1977 before 16 Vayadhinile. So having done the remake in the same year, it was smooth sailing for Kamal in 16 Vayadhinile.

Before signing off, let me add my personal note. Since it was released in 1959 (I was not even born), I saw it much later in 1971, when it was released in Madurai- Vellaikannu. Later saw it in Ganesha, when I could relate it to more. i saw it many times after that. As said earlier, it was a Silver Jubilee hit and crossed 100 days in many centers. The Cast and the crew visited most of the cities in Tamilnadu, where the victory celebrations took place. It seems Bheemsingh had remarked that his showcase had started overflowing with trophies. Overflow it did when the subsequent Paa series movies Paava Mannippu, Paasa Malar, Paalum Pazhamum and Paarthhal Pasi Theerum all went on to celebrate jubilees one after another.

Here is the lyric part

[B]ஆண்:

தாழையாம் பூ முடிச்சு

தடம் பார்த்து நடை நடந்து

வாழையிலை போல வந்த பொன்னம்மா;

பெண்:

பொன்னம்மா

ஆண்:

என் வாசலுக்கு வாங்கி வந்தது என்னம்மா

என்னம்மா

பெண்:

பாளை போல் சிரிப்பிருக்கு

பக்குவமாய் குணமிருக்கு

ஆளழகும் சேர்ந்திருக்கு கண்ணையா

ஆண்:

கண்ணையா

பெண்:

இந்த ஏழைகளுக்கு என்ன வேணும் சொல்லையா

ஆண்:

சொல்லையா

(பாளை ---)

ஆண்:

தன்னானே தனனே ----

தாயாரின் சீதனமும்

தம்பிமார் பெரும்பொருளும்

மாமியார் வீடு வந்தால் போதுமா; அது

மானாபிமானங்களை காக்குமா ; அது

மானாபிமானங்களை காக்குமா

(தாழையாம் பூ முடிச்சு)

தன்ன----

பெண்:

மானமே ஆடைகளாம்

மரியாதை பொன்னகையாம்

நாணமாம் துணையிருந்தால் போதுமே; எங்கள்

நாட்டு மக்கள் குலபெருமை தோன்றுமே

நாட்டு மக்கள் குலபெருமை தோன்றுமே

(பாளை போல் ---)

ஆண்:

அங்கம் குறைந்தவனை

அங்கம் குறைந்தவனை

அங்கம் குறைந்தவனை

அழகில்லா ஆண்மகனை

மங்கையர்கள் நினைப்பதுண்டோ பொன்னம்மா; வீட்டில்

மணம் பேசி முடிப்பதுண்டோ பொன்னம்மா

மணம் பேசி முடிப்பதுண்டோ பொன்னம்மா

பெண்:

மண் பார்த்து விளைவதில்லை

மரம் பார்த்து படர்வதில்லை

கன்னியரும் பூங்கொடியும் கண்ணையா;

கண்ணிலே களங்கமுண்டோ சொல்லையா

கண்ணிலே களங்கமுண்டோ சொல்லையா

(பாளை போல் ---)

( தாழையாம் பூ முடிச்சு)

அன்புடன்

[Murali Srinivas]

SIVAJI SEASON - SONG 6

தெய்வமே தெய்வமே

Deiva Magan

ACKNOWLEDGEMENT

1. Mr.A.C.Tirulokachander – Director of this movie who was kind enough to share his experiences about this film.

2. Mellisai Mannar M.S.Viswanathan – who talked about the background of this song.

3. Mr.Aroordas – His interviews in TV & Magazines.

4. Mr.Mohanram

5. Various Magazines of yesteryears.

6. The NT thread in our own forum, which had given rise to so many thoughts about this movie.

DEDICATION

To our Hub Moderator NOV (a) Velan. [In fact he wanted another song from this movie but still this is for him].

INTRODUCTION

A song that showcased the uncontrolled emotions of a son. A song that touched the viewers’ hearts. A song that is remembered and celebrated till date. A song that stood out for picturisation in the sense, it seamlessly jelled with the emotional quotient of the song. Let us talk about it.

NT & RELATED PRODUCTION HOUSES

We know about Sivaji films and Sivaji Productions.Relatives and friends of the family later started production houses and they were named after the family members of NT. There was Mohan Arts Company and Mohan of the company along with M.R.Santhanam started Rajamani Pictures, named after NT’s mother. They produced Paasa Malar and Kungumam. Mr.Santhanam came out of the company and started on his own. Named Kamala Pictures (after NT’s wife), he produced Annai Illam and Paaladai. There was Ramkumar Films [though this belonged to the auditors of Sivaji Productions and the son of the audiitor was also Ramkumar thus justifying the name], which produced Galatta Kalyanam and Sumathi En Sundari. Another film was also produced under the same banner but without NT. That was Thikku Theriyaatha Kaatil starring Muthuraman and JJ. They had launched one more movie with NT and JJ and two days shooting was carried out. It was Minnal Mazhai Mohini, a novel written by Javer Seetharaman. But the movie did not proceed further. Prabhu movies was started under which Ele My friend was done (It was directed by Mr. Murali Shanmugam aka Dharan Mandrayar. He directed another movie called White Rainbow, a story dealing with the young widows of Varanasi that went on to win critical acclaim). In the same way Periannan, a close relative of NT started Shanthi Films. They did Bandha Paasam, a Bheemsingh movie and later did Anbu Karangal, which was directed by K.Sankar. Bandha Paasam was released in 1962 and Anbu Karangal was in 1965. After this there was a lull. Both the films were good in content but both ended up as average success movies, with Bandha Paasam reaching 75 days. So they wanted a big hit for their next film. They decided to wait for a good story.

It must be noted here that NT though he started his own company did not go for production continuously After Puthiya Paravai (1964), it took them almost 6 years to come out with Vietnam Veedu (1970). There was a 4-year gap between Vietnam Veedu and Thangapathakkam (1974), which in turn led to a three year gap till Annan Oru Kovil came out in 1977. Same manner, the other production houses belonging to his family and friends also had a long gap in between their productions. Basically NT wanted to help so many producers and that was precisely the reason he gave a long gap between the films produced under his own banner.

NT & FRIENDSHIP

Time just flew. If NT the actor by his sheer talent made lakhs and lakhs of people as his fans, NT the man made many his friends by his behaviour. His Fans transcended the barriers of caste, creed, language and state. He had many friends in all languages and this helped him to know about many vital things. Especially when it came to good movies released in other languages, there were people to tell him about that and that helped him to bring good stories to Tamil. Dilip Kumar, Sunil Dutt and Sanjeev Kumar were his good friends in Hindi, not to forget Lata Mangeshkar. ANR was very close to him in Telugu and NTR was also a great family friend. Later stages, Krishna was very close to NT. Rama Naidu and VB Rajendra Prasad were the two producers who had a very good relationship with NT. In Kannada, Rajkumar was a very close friend and it should be remembered that after the abduction drama by Veerappan got over, he came to Chennai and went to Annai Illam. He did not even go to the CM’s home. When NT passed away, Rajkumar came in person to pay homage. Reciprocating the gesture, Prabhu went to Bangalore to pay the last respect when Rajkumar passed away. Vishnu Vardhan was and still close to the NT family. Recently when there was a problem during the shooting of his Kannada film at Ooty, it was Prabhu who helped him out by personally taking up the issue with the Tamilnadu CM and getting it solved. In Malayalam, Thikkurisi Sukumaran Nair and Prem Nazir were very close, not to forget so many producer/directors and the present Super Stars Mammootty and Mohan Lal. This helped NT to identify the good films getting released in other languages. The persons from other language industry were very keen to see NT do such roles.

STORY SEARCH

Now coming back to the search for good stories, there was make up man called Haribabu. He had a son named Nannu Chandra. He was a Bengali by birth. We know that it is Bengali and Malayalam movies that depict life on a realistic background. Though this trend is waning, still the quality of their films is much better. Nannu aware of what is happening at his backyard used to look out for stories/plays/movies that could challenge the actor in NT. It was he who identified the Bengali movie for Puthiya Paravai. Some years later he fumbled upon a movie, which he found interesting. Though it was not a success, the story and its emotional quotient attracted him. He thought that if it is made in Tamil with NT in the lead, it would come out well. He informed the message to VCS. NT, VCS and other friends saw the movie. They liked it.

Once the story caught the attention, they decided to rework it to suit Tamil audience taste and they decided to produce it under Shanthi Films banner. Then the question of selecting he person who would wield the megaphone came up. At that point of time young guns or shall we say the second generation directors had started doing NT movies. P.Madhavan, A.C.Tirulokachander and C.V.Rajendran were the main directors. Out of these persons, the dice fell for ACT. They fixed up ACT for directing the movie.

ACT – THE STARTING POINT

If one goes through the profile of persons associated with cinema, let them be artists or technicians, we can find that majority of them have not had the opportunity to study in colleges either by default or choice. Such was the passion they developed in their hearts for stage/cinema, they had dropped out of their school. This trend continued till 80’s when most of the cine people were academic dropouts. Contrary to this general trend, ACT is a person who came to the cine field with a post graduation degree in his hand. The irony was he was in no way associated with the cine field and his entry was just accidental.

ACT had wanted to do IAS and this ambition was growing in him day by day. He was a voracious reader and he was very brainy during his school/college days. The fact that he got double promotions during his school days and as the rules were not very strict regarding age during that period helped him to complete his education at an early age. He had finished his MA, when he had just completed 19. Up to College it was ok but for IAS, there was a minimum age factor that needs to be fulfilled and so he was forced to wait. He was preparing for his exams and the two places he used to frequent were Connemara Library and his friend’s house. His friend’s father was a producer.

ACT who read a lot, always had the knack of telling stories in an interesting manner. The stories were quite popular among his friends circle. In fact AVM Saravanan recalls that even during the shooting, ACT used to sit and read one book or the other. At first, it was a shock for the producers/actors and AVM was no exception to that. Later when they found out that reading books during shooting didn’t affect the shooting, they allowed it. AVM Saravanan adds that during the shooting of Enga Mama (where AVM was a co-producer), they could see ACT and the heroine JJ always engaged in reading books.

Now coming back to where we left, his friend once introduced ACT to his father, saying that he has good stories with him. His father asked ACT to narrate some story and the way ACT did impressed the friend’s father very much. ACT was asked to attend story discussions. Since he was waiting for his IAS admission and the fact that he had enough spare time made him to accept the offer. He actively participated in the discussions and soon he was noticed. He even took up the learning of direction from the directors employed by the company. The more he got involved with these things, his mind started drifting away from IAS. At this juncture, one incident occurred that changed his life forever. ACT being the inquisitive person always wanted to learn things and he regularly used to interact with cameramen and editors for learning the job. But cinema field unlike today was not open and it was working in a closed mode. So any new comer was not immediately taught about the tricks of the trade and the rest, primarily due to the complex in their minds, looked down at people who had studied in College and the general belief that highly qualified people would not be fit for cinema were also responsible for this mindset. ACT found out this the hard way. He always used to inquire about the camera, lens used, film role being loaded etc. At times he used to get correct replies but most of the time there will be no response. During this particular incident, the cameraman not only refused to answer his question but also made fun of him saying that he (ACT) can never understand.

This made ACT more determined and he straightaway went to Connemara Library. He started listing out all the books related to cinema that were available there and he started reading with utmost interest. His aim was to learn about camera and editing but once he started reading various books on cinema, he read them all and this made ACT to decide to stick on to cinema as he had built up a huge passion for films and dropped his IAS dream. With the plethora of books to support, he had become more knowledgeable and planned his stories along with screenplay.

ACT – STORY WRITER & DIRECTOR

While working in his friend’s company, he picked up a friendship with actor Asokan. Asokan had a keen eye and he found that ACT is a director material. He asked ACT to get two or three stories ready and he took ACT to his dearest friend, AVM Saravanan. The meeting took place at AVM Saravanan’s room and after the initial introductions, Saravanan asked ACT to narrate the story and he started sharpening a pencil. ACT had started his story and at one point of time it seemed that nobody was listening to him. He stopped the story there. Realising that he had stopped telling story, Saravanan looked up and asked him to proceed. With ACT being a bit hesitant, Saravanan recalled the story in full to make him realize that he in fact had been listening to the story. Asokan who was deeply engrossed in some thoughts suddenly asked ACT “ andha sword fight kadhai sollunga“. Because ACT had narrated a historical story to Asokan and he was very much impressed. But only after half way through the story, he realized ACT was telling some other story. This had social background. When Asokan talked about the historical one, Saravanan was interested to hear that also. He realized that the stories narrated have a good potential to become successful cinemas. He asked ACT to put both the stories as separate files and took it to his father. AVM Chettiar was impressed and decided to film both the stories. At this juncture AVM had committed to a joint production and Chettiar decided to film the social story. But Saravanan who had very much wanted to take the film on their banner, argued with his father and it was decided that it would come under AVM banner. But while acceding to this request, Chettiar had ruled that Bheemsingh would direct the movie, as it was planned to be a multi star cast movie and he didn’t want to risk it with a new director. So ACT’s story got filmed as Paarthaal Pasi Theerum. But honestly speaking, ACT never had any idea or inclination to direct the movie and so when it was informed that the movie would be directed by Bheemsingh, he was happy that his story is getting filmed with NT in the lead and Bheemsingh in director’s chair. The beauty is during the entire shooting, ACT never visited the set even once. He did not meet any actors.

Saravanan had a feeling of guilt that he could not put ACT into the director’s slot for Paarthaal but nevertheless, he succeeded in getting ACT to direct the historical movie. Titled Veera Thirumagan, it had Anandan and Sachu in the lead. (Readers may recall that Mr.Manisegaran discussed about this film in this same thread). After the success of Veera Thirumagan, ACT never had to turn back. He became the Asthana director of AVM. Naanum Oru Pen was a big hit and when he directed Anbe Vaa, he became one of the most sought after director.

TEAMING UP OF NT & ACT

Actor Balajee by this time was slowly feeling slackness in his acting assignments as more and more new heroes were entering the field. So Balajee decided to take up production and he launched his own production company Sujatha Cine Arts and the first movie Annavin Aasai came out n 1966. It had Gemini Ganesan as the hero and it didn’t yield the desired result at the BO. Balajee went to NT and he agreed to do a film for him. He asked Balajee to find a suitable story and director. Balajee was searching for a good director and when he spoke about this with Saravanan, he asked Balajee to speak to ACT and fix him up. ACT agreed to do Balajee’s movie. Now Balajee who was in a bad shape financially wanted a sure shot success and the option that opened in front of him was remaking successful other language films. He saw a Telugu film and bought its rights. ACT till that time was not in favour of remakes but he had to finally give in as Balajee’s position was weak. Then cropped up another issue. The original movie was action oriented though the under current was brother – sister affection and sentiment. The Hero’s role was completely opposite to the type of characters NT was playing till that time. How to convince him and make him accept to do this movie? The job of convincing NT fell on ACT’s head and he and Balajee went and met NT at Annai Illam.

Having directed a MGR movie, Balajee had a doubt whether ACT would be acceptable to NT. But NT never even thought about this because NT had known him as the storywriter of Paarthaal Pasi Theerum and so he was ok with his choice. When ACT came to Annai Illam, he was well received and he narrated the story of the film. NT was puffing away a chain of cigarettes and listening to what ACT was narrating. After some time ACT took permission and went out. He came back after 10 minutes. When enquired, he replied he had gone out for a smoke. Balajee was shocked and NT on hearing this felt sorry. He told him that had he known this earlier, he would have offered him cigarette. Later Balajee told ACT that nobody had dared to talk about cigarette in front of NT, leave alone smoke in front of him. ACT feels probably the frankness exhibited by him might have clinched the issue for him. Balajee had assigned Aroordas to write the dialogues for the movie. But again NT and Aroordas were not even in talking terms. We have to go back in history for the same.

NT & AROORDAS – THE BREAK UP AND PATCH UP

Aroordas got associated with more NT films after he wrote dialogues for Bheemsingh movies and especially after Paasa Malar. He was also a good storywriter and so he continued to get opportunities to write, so much so that he was assigned to write for Puthiya Paravai, Sivaji films first movie. He often used to discuss plots with NT and whichever gets the nod used to be filmed later. One day and this was in 1966 when NT was bedridden due to typhoid attack. He was recouping and he used that period to listen to various stories. Aroordas told an outline about a tramp character, which gets hold of an abandoned child and brings him up only to be drawn to the court of Law later. NT was impressed but since he had to complete the already committed projects, no decision was taken on this. After a month or so, Aroordas happened to meet MGR and he asked him whether he has any stories on hand as he (MGR) had given dates for a producer, who had planned a quick picture. Aroordas told one or two stories suiting MGR’s image but he was not interested. He was asking for something different and when Aroordas narrated the story of the tramp (now fully developed), MGR immediately confirmed the project and when he asked Aroordas about the name of the story, pat came the reply “Petraalthaan Pillaiyaa”. MGR was very happy and instructed the producer to register the name and start production. Krishnan Panchu were in charge of direction and they quickly wrapped up the film and the movie hit the screen in December 1966. Of course this movie got into the annals of Tamilnadu history (though for different issues) for the simple reason that resultant action brought by this movie simply changed the political history of Tamilnadu. Since that is not in our purview, let us come back to the release time.

A week or so after the release of PP, Aroordas got a call from NT asking Aroor to come and meet him. NT was not his usual self when Aroordas met him. He straightaway asked Aroordas that is it not the same story Aroordas had told him some months earlier and Aroordas replied yes. NT was incensed and asked Aroordas then why did he sell the story to MGR. Aroordas replied that no decision was taken about the filming of the story and moreover he casually narrated the story to MGR and he never thought that MGR would want to do this subject as it was a emotional and sentimental stuff. So when MGR decided to go ahead, he was surprised and could not say No to it. NT was not satisfied and blamed Aroor that he believed in him and that was the reason he did not even give an advance and if he had known that he would sell the story to someone else, he would have paid the money. Aroordas tried to pacify him by saying that he has a very good story for NT. But NT was in no mood to listen and told him to sell that story also to MGR and get money and with that he got up and walked away. Though Aroordas could understand that his anger was more due to the fact that he had missed out an opportunity to play a character that had ample scope for acting. Aroordas came back with a feeling that he would not get any more chance to work for a NT film.

Readers may be wondering why these incidents are discussed here. The reason behind this was NT never objected to any artist or technician working in his film though he may have personal reasons against such persons. We can give so many examples for this and no wonder when Balajee wanted to fix up Aroordas, he said yes. Aroordas a little hesitant initially later agreed to write but he informed ACT that he would not come to the set. “Thangai” was progressing well and one day ACT called Aroordas to come to the set, as there was an important thing to be discussed. Aroordas went to the set and while NT was in the makeup room, he quickly went and met ACT. But while coming back he bumped on NT and it was an emotional reunion for them. The ice was broken and Aroordas continued to write for more NT movies. The irony was ACT and Aroordas, who were promised by MGR that he would like to associate with them in future also, ended up their careers of not having done any more MGR movie after Anbe Vaa and Petraalthaan Pillaiyaa respectively. On the other hand both ACT and Aroordas continued to do NT movies more. And this pair tasted success when Thangai and Iru Malargal went on to become hits. So it was decided that ACT- Aroordas team would take care of the new movie.

STORY – SCREENPLAY- MAKEUP

Though the Bengali movie had good story content, it was not a great commercial success. So the writer director duo had a tough task in their hands and started working on this. Nannu, as mentioned earlier actively associated himself with the project. It was decided that it would be a triple role where the father and the first son would have a scarred face and the second son would be cute and handsome. It was easier said than done. How to make them appear ugly? What would be required to make a scar in the face? It was decided that the left cheek of both the characters would have a scar and even here, this would be more prominent for the son. This was essentially required because the scar in his face would be responsible for people to stay away from him thus by causing hurt and agony which in turn manifests into an inferiority complex. This leads to a situation where he becomes rough and tough and also gets him into lot of trouble.

Having decided on the characterization, they sat down and began to write the screenplay for the movie. Since they had a basic skeleton, they were able to build up on the screenplay. It unfolded in the following manner. The film opens up with a rich man Shankar’s wife getting admitted for delivery. The father – to –be is very excited about the new arrival but when the boy is born, all his dreams are shattered. Reason- the new born also has a scar in his left cheek just like the father. He is unable to digest the fact and asks the Doctor to kill the baby. Doctor refuses but the rich man forces him to accept what he says. But doctor doesn’t do the heinous act and instead he hands over the child to an orphanage run by an octogenarian called Baaba. Shankar informs his wife that the baby was still born. After some time a second child is born to them and he is so cute.

Years roll by. The sons grew up. While the first son grows up as a tough nut to crack, second son Vijay is feminine in nature. He falls in love with a college girl who happens to be the daughter of Doctor Raju, his father’s old friend. One of his friends who is also a business partner in his hotel business exploit him by using the hotel as a cover for all his nefarious activities. Vijay innocent to the core is unaware of all these things. Shankar is worried about the boy but he is the favourite of his mother, who helps him to get all the favours from his father.

The elder son growing up in the orphanage grows up as a tough guy and he is very much short tempered. Nobody can control him except Baaba. Years roll by and Baaba, the orphanage caretaker has now become old and sick and is on a deathbed and he informs Kannan (elder son) that his parents are alive and he needs to get in touch with a Doctor by name Raju to find out the whereabouts of his parents. Kannan who till now was thinking himself to be a orphan, is excited to the core when he hears this and immediately leaves in search of Dr.Raju and finds him.

Dr.Raju is able to immediately identify him but pleads ignorance. Kannan the rough and tough guy even tries to physically assault him to get the information about his parents. Doctor on hearing that Baaba is dead, decides to accommodate Kannan and puts him in his own house but he is very careful not to reveal the truth to his own daughter.

Kannan on hearing about his parents couldn’t control himself and he tries to visit them. He goes to “his” house one night. He first goes to his mother’s room, where she is sleeping. He looks at her and offers flowers at her feet. He then goes to see his brother. But he mistakes him as a thief and raises an alarm. This brings the father and mother out and in fact the father also under the mistaken identity tries to shoot him but he escapes unhurt. He comes and outpours his emotions to Doctor. He understands and consoles him that one day his wishes would be fulfilled. Kannan when alone plays sitar and this arouses the curiosity of Nirmala, the daughter of Dr.Raju. She goes up and strikes a friendship with Kannan. He initially misunderstood it for love only to realize that she is indeed in love with his younger brother.

Kannan wants to see his mother again and one day he having seen her going to the temple follows her and watches her from a distance by hiding himself behind the pillars. But the mother by instinct is able to feel it and she tries to identify him. He had covered himself with a shawl but his eyes! That express a thousand emotions and that touches a chord deep in her heart. Something happens to her and she confides the same to her husband. Shankar who harbours a suspicion in his heart decides to find out the truth and goes and meets Dr.Raju after 25 years. The emotional meet brings out the truth and Shankar issues a blank cheque for his son. He also promises his wife that he is going to present her a very costly present soon, without disclosing what it is.

Now Kannan takes the cheque and goes and meets his father. Their meeting becomes an emotional conflict and Kannan returns the cheque. Vijay, who is in a financial mess because of the misdeeds of his friend cum partner, happens to walk in and picks up the cheque. But he runs into deeper trouble when he comes to know of the clandestine activities being carried out and he is kept as a prisoner and ransom is demanded from his father. Kannan comes to know of this and instead of his father, he goes to rescue his brother. The happenings there constitute a poignant climax.

As the script had shaped up in this manner, there were certain things that ACT wanted to highlight. The wife character should be shown as good looking. This was necessary because the story demands that the second son should look cute and handsome and since the father character has a scarred face (which is inherited by the first son), the mother should be good looking. So special care was taken regarding Pandaribai’s make up. Pandaribai after her heroine days got a special make up treatment for this film. The second son character (as mentioned earlier) should have a feminine touch in quite contrast to the tough guy image of the elder son.

Then they sat upon and discussed about the ways to make the heroes’ faces scarred and make it look ugly. They decided to apply a makeup that would comprise of contents of egg, minutely powdered glass pieces, maida and a paste that would bind all things. Today by the click of a mouse, you can find out about the latest make up techniques within no time and you can get both the items and makeup men here to carry out the same. But these things were not available during those days and so they had to use whatever that was available with the help of local make up men. The father character and son character were slightly differentiated as for as make up was concerned and for which hairstyle also played a part.

The casting was quite apt. Pandaribai was the wife and JJ was Nirmala, the jodi for Vijay. Nambiar was the friend cum villain with Vijayashree coming in as his girl. Major had a meaty role as Dr.Raju and Naagesh acted as the friend of Vijay. With Naagaiah filling the bill as Baaba, the casting was complete. The shooting was started but they ran into one problem.

The makeup to make NT look ugly was a painful exercise. It took time for applying and while it was removed after the day’s shooting, NT began to experience so many problems. It was not only painful but it was also making NT to suffer. At times, blood was oozing out from where it was getting peeled off. This had to be tackled, as the second son’s face should look gorgeous. Not only that, NT at that point of time was acting in so many movies and this should not spoil the story there. It was a tough task for the crew and the actor but the actor was determined and though he was doing 3 or 4 films that were at various stages on floors, he still took this risk and came out with flying colours.

Screenplay writing and character etching were done easily but when it came to picturisation, it was real difficult. The make up became very tough on NT. He would literally shout with ire due to the pain. Whoever goes into the makeup room other than the make up man would get a round of “compliment” from him. So even ACT used to avoid going to the make up room while NT was there. But though he would show his anger, when it came to executing the performances, he spelt magic. Of course knowing him and his ability it was child’s play for him.

ACT – HIS SPECIAL SCENES

There were certain scenes that were special. The hospital scene between the father and the Doctor and again the hospital scene between the elder son and the doctor. Both had its moments where the lead characters go through the gamut of emotions. While the father character that is full of hope and joy about the new arrival suddenly undergoes a sea change when his expectations are turned upside down, the son has a single point agenda. Father’s despair, his pleading to the doctor to do away the child, his hurt of being misunderstood by his dearest friend were all shown with a touch of grace and majesty as the character was from a high society background. Compared to this, the son’s character is raw and has lots of pent up anger against his parents, against the society and what not. So he comes out as brash in his behaviour. He even tries to use force to make things happen his way whereas his father had tried to use money as the force for getting things done. But both characters are angered easily. The right hand finger gesticulation and the pat pat sound of the legs with the shoe along with a loud let out shout of Doctor done by both characters still remain etched in viewers mind. ACT recalls both the time he enjoyed the scene as a fan rather than a director.

Connected with the song that we are discussing, there is a scene. Having seen a glimpse of the “thief”, father comes to his old friend’s house. He enters the house and is greeted by “Yaaru”. The friend stands at the balcony and looks down. It was planned that way. The father though out of desperation and feeling that his son should not encounter the difficulties he faced, had asked the Doctor to away with the child. So he is guilty and stands beneath. The Doctor on the other hand had not done the crime he was asked to do and so by the high moral ground stands at the top. There starts a tug of war and the doctor makes full use of the situation and tries to embarrass his one time friend. The friend who is at the receiving end bears all these because he is desperate to know about his son. Finally the good old friend relents and accepts the blank cheque for the son. After this the father turns and walks back only to stop, turn slightly and on hearing a musical note emanating from a sitar tries to identify the direction, wants to find out whether it is his son but hesitates with guilt and self pity blocking his mouth. When his friend fully knowing what he is looking for still asks innocently “Enna Shankar?” and Shankar fumbles for an answer and walks away. A class scene and again one must note that Major as Doctor had a meaty share of the scene. Major was very happy and he thanked ACT for giving him a scene of substance. ACT had told him that the screenplay required such a scene and there he had to take the lead. ACT had done it for betterment of the movie and he had also added that no hero other than NT would have allowed such a scene for his co-artist.

The next scene is the most famous one of the movie. All the three characters coming in a single frame. Here the entire unit was geared up for the picturisation. NT came to the studio and was doing the make up. As usual ACT avoided him and Aroordas had gone in to brief about the scene and the dialogue. Normally the dialogue writer used to read the dialogues and NT would listen with his eyes closed. Once it is completed he would ask the dialogue writer to do it again. He would then get ready and the dialogues would simply flow in the sets. He normally doesn’t interfere in dialogues and would always suggest something if only it is required. Here there was one dialogue which the son character speaks accusing the father. Initially NT was hesitant to speak this and asked Aroordas to change it. But Aroordas told him that it is the character of Shankar, which speaks, and gets this revert and not Sivaji Ganesan. NT agreed and went ahead.

ACT’S OWN ASTONISHMENT

The father and son argue about an incident happened 25 years ago with the father in defensive mood. At that time the younger son walks in and walks away with the blank cheque. Not expecting a bounty like this he happily blows a kiss towards his father for which the elder son reacts by banging the almirah silently. These were filmed using masking (i.e.) divide the film into 3 parts and shoot them separately. So the film was divided, one part open and two parts closed, younger son blew the kiss, cut. Second part opened and the other two shut, NT changes his make up and comes as father and looks helplessly, cut. Now the last part is open, NT changes to elder son and bangs the almirah. ACT recalls they were confident that NT had done it with a fine timing and synchronization. But only when they washed and developed, they saw how well it has synced. It had come so naturally without resorting to any editing. ACT took just a day and a half for shooting this scene. People who are aware of how difficult it was to shoot a triple act in the masking method were awe struck when they learnt it was done in 11/2 days. But the assistant directors of ACT felt that it had become a bit lengthy and the scene may not be appreciated in the theatre. Though ACT was sure about the scene, he told the assistants to keep the edited portion ready and he would come and see. ACT saw the scene at 4.30 am in the morning. He timed the scene. It was coming to 7 minutes. He asked them to play the scene second time and he was deeply engrossed. After viewing it he remarked “ஏம்பா, மூணு பேரும் நல்லாதானே பண்ணியிருக்காங்க! இதிலே யாரை கட் பண்ணறது?” After telling this he realized with shock that he had uttered a blunder. Where is the question of three artists when all the three are one and the same. ACT decided that if he the director, who had filmed the scene for 1 1/2 days, can react like this by just watching the raw edited portion, then the public would feel they are all three different people and the scene is going to be the “The Scene “ of the movie. How well he was proved right.

Now coming to the songs, they decided upon 6 sequences and gave it to MSV- Kannadasan duo. There would be 4 songs involving the younger son and 2 for the elder son. The two songs for the elder son were sandwiched between the first and second half of the movie. The composition took place.

SONGS COMPOSITION

The younger son who has gone on a vacation meets a girl and tries to woo her by all means. He chances upon the girl who along with her friends had come for a picnic. He slowly woos every girl by enacting as if he is in love with her. Kannadasan came up with காதல் மலர் கூட்டமொன்று and the same was picturised in Sathhanur dam. NT’s walk with the roll of his hips and Kannadasan’s word play (வக்கிலாத்து வசந்தா , ஜப்பான் ரிடர்ன் ஜெயந்தி ) made this song a great hit.

A song that is initially sung by the orphanage head and later repeated by the elder son. A song till this day is a super hit. After Naanum Oru Penn that featured Kanna Karumai Nira Kanna, ACT, as a sentiment used to have a Krishnan song wherever it is possible or at least show Krishna’s deity. Here he got a great opportunity and when the lyrist happens to be Kannadasan, the song simply flowed. MSV came up with a tune and Kannadasan simply filled it up with Krishnas. Yes, கேட்டதும் கொடுப்பவனே கிருஷ்ணா கிருஷ்ணா reverberated in the auditorium. One must add that when the movie released, the fans viewing the Opening show were shocked when they saw Nagaiah starting to sing the song and immediately என் கேள்விக்கென்ன பதில் came to their minds. But within minutes it transpired that it was used for showing that the boy had grown up as a man. In fact there were so many discussions on the song that some fans even came up with the statistics that the word Krishna is being uttered 33 times in the song. (I have not counted).

Then there was the inauguration of Hotel by the younger son and he sings welcoming the guests. அன்புள்ள நண்பரே! அழகு பெண்களே was recorded and NT by his sheer style made the sequence enjoyable.

Again a hotel song when the heroine in order to get his man or to bring out the possessiveness in him does a dappankuthhu song. கூட்டத்திலே யார்தான் கொடுத்து வைத்தவரோ served the purpose and it was a pleasant surprise to hear Susheela doing it and coming out with flying colours (it is a LR Eswari domain)

Then the only love duet of the movie. Of course it was included for the sole purpose of having a duet and since the emotional quotient was more in the second half, this duet காதலிக்க கற்று கொள்ளுங்கள் was more for relaxing.

Earlier we were talking about the temple scene where the son goes to meet the mother. People would remember a background song by Seerkazhi. Actually when the shooting took place there was no song. They never thought of a song and if you check, it would consist of 7 to 8 shots with a mix of close ups and mid long shots. ACT used the powerful eyes of NT to the hilt. He had come to the temple covering his head and face (mainly to hide his cheek) with a shawl and only his eyes are visible. It shows a myriad of emotions. தாய் பாசம் என்னவென்றால் என்னவென்றே தெரியாத ஆனால் அந்த பாசத்திற்காக அன்பிற்காக ஏங்கும், அம்மாவென்று தெரிந்தும் அம்மா என்று அழைக்க முடியாமல் தவிக்கும், என்னை தெரிந்து கொள்ளம்மா, என் மேல் அன்பு காட்டம்மா என்று கெஞ்சும் அந்த விழிகள், அது அந்த தாயின் மனதை தாண்டி அவள் அடிவயிற்றில் சென்று என்னோவோ செய்ய அதை தாங்க முடியாமல் அந்த தாய் தவிக்க, என்ன கவிதையான காட்சி! [It is pertinent to add here that Mani Rathinam who had this scene etched in mind used the same format with slight differences in his Dalapathi with Rajini and Srividya]. Following this the scene shifts to the house where the mother expresses her feelings to her husband. Here the dialogue writer and director brought out the mother in her by a simple dialogue. Normally such persons invoke a fear in your hearts. Therefore when the husband asks ஏதாவது பயந்திட்டியா for which she shoots back நான் ஏன் அவனை பாத்து பயப்படப்போறேன்? Here the mother who had him in his womb for 10 months speaks out. Will any mother be afraid of her son?

Watching both the scenes together at the time of final editing, ACT felt that a short song would be very much appropriate for the scene. So Kannadasan and MSV were shown the filmed sequence and told that a song is needed for the same. Thus was written, tuned, recorded and included. Since it was done at the last minute, the name of Seerkazhi could not be included in the title cards (you can check this).

SONG & RECORDING

Now let us come to our song. ACT very clearly told Kannadasan and MSV that this song should convey the mood of the character. He who thought that he is an orphan had found out that he has mother, father and brother. He goes and meets them all. His joy is boundless and he doesn’t know how to express his feelings. He simply pours his heart out. When MSV heard about this, he decided it should be lyrics first and then tune next because, trying to bring up the emotions within the frame of the tune would take away the life of the song. He told Kannadasan to write. Kannadasan did not bother to think and started telling the Pallavi. Son wanted to see his mother first and so

தெய்வமே தெய்வமே நன்றி சொல்வேன் தெய்வமே

தேடினேன் தேடினேன் கண்டு கொண்டேன் அன்னையை .

Since lyrics were written first which was tuned later, the song was set in the pattern of vasana nadai and song. This skillfully adjusted any line that did not fit into the tune as vasana outburst and an example for this is

மஞ்சள் குங்குமம் மகாலக்ஷ்மி என் தாய் and அட ராஜா என் தம்பி வாடா.

Then Kannadasan wrote charanams for the brother and then the father. MSV tuned it to perfection and all were happy. It was decided to go for recording and TMS was fixed. Unlike earlier films, there was no debate on who should speak the vasana nadai because now it was clear that TMS would be the best choice and TMS spoke the dialogue type lines.

Here special mention should be made regarding TMS. Take this song. You can feel the joy and unbridled happiness of the character. Think about the scenario. There was no one who could be substituted for TMS, if the hero was NT. (This was in 1969). So by default, TMS was singing all the songs for NT. But that did not make him complacent and he after understanding the protagonist’s emotion in each and every film sang according to the needs. Even here the lines சந்தித்தேன் நேரிலே! சந்தித்தேன் நேரிலே!, see how much difference he brings in between the two uttering. Though both are same, the tone completely changes conveying the right mood to the audience. By all accounts, TMS simply breathed life into the song.

PICTURISATION

Now came the picturisation part. This was planned in the set erected as Doctor’s home. But NT was acting in many films and his call sheet had more than 2, 3 schedules per day. He had given some days in between other shooting. So to honour the commitment given earlier, this shooting took a break and so the set was dismantled. After 6 months, the same set was re erected. By this time most of the shooting was completed. Only the song and some patchwork were required to be completed. It was decided to go for the shooting.

NT came to the set and discussed with the director. ACT was of the view that the sequence should exhibit the roller coaster drive the character undergoes. It was decided to use the chandeliers that would show NT swinging in them by holding on to the handles and his somersault from a height attracted many audience. Though such things were used in stunt scenes, using the same in song sequence was a novel one and this song provided the basis for it.

Kannan the character talks about the beauty of his mother and at the same time expresses his antipathy towards his own face. So for that line அந்த அழகு தெய்வத்தின் மகனா இவன்? ஆ, NT asked ACT to suggest a gesture, which would convey the exact impression. ACT suggested that NT spit on the mirror and this went down very well with the audience. The character would climb up and down the staircase in one moment in ecstasy and the next moment
his concern about the family would come out when the final line தர்மமே தந்தை தாயை காக்க வேண்டும் தெய்வமே is sung. You must see NT raising his both hands upwards and gesticulating, with the camera catching him from the low angle.

As said earlier, the song was recorded earlier but the shooting took place much later. This movie was released in Sep 1969 and by this time Annadurai had passed away and MuKa had become the CM. So when the song was picturised, NT who had a special affection for Anna (we had discussed the Nalamthaana song and Uyarndha Manidhan function) did a shot. He would kneel down on a round bed and with arms raised upwards would shout “Anna!” thrice. The camera would have captured him from the top angle. That this was done as an after thought would be evident when NT himself in his own voice say Anna thrice, which should make it clear that it was not recorded earlier. Even in the film Enga Mama released subsequently (1970) after this, he would name one of the children as Anna and would speak proudly of him. But in the records (songs) this Anna would not be there.

RELEASE

This movie was completed and hit the screens in 1969. That was the year when NT had almost one release every month totaling 9 for the year. So when Deiva Magan was readied for release on September 5th, even the fans were little bit worried about it. Because NT’s “Niraikudam” had hit the screen on 8th August and Sep 5 was just 4 weeks away. Not only that, NT’s “Thirudan” was scheduled for Oct 10th. Irony was ACT himself was the director of Thirudan, produced by Balajee. To top it all “Sivandha Man(n)” had been planned for a Deepavali release (Nov 9th, 1969). But all these things could unfaze neither ACT nor NT. Even otherwise ACT was never bothered about competition and in fact he had always done that even with other NT films releasing on the same day. He released his Iru Malargal, a family story against a rollicking entertainer Ooty Varai Uravu (both released on Deepavali day of 1967) and both films tasted success. Same way for 1970 Deepavali, ACT’s Engirundho Vandhal came along with Sorgam and again both ran for 100 days. He had even the courage to release his Bharatha Vilas, one week ahead of Raja Raja Chozhan and still cornered success.

So having decided to release it on Sep 5th, they went ahead and released. They placed belief on the audience and were rewarded. In spite of all tough competitions, Deiva Magan became a big hit and celebrated 100 days.

SIGN OFF

Before signing off, here is my take. My cousin and I went to see the movie on Sep 7th, Sunday at Madurai – New Cinema for the morning show. There was a sea of humanity in front of the theatre and we couldn’t get the tickets. We somehow managed to squeeze ourselves into the theatre and straight away went to the office room. We saw the manager of the theatre and used our grand father’s name (He was with Indian Express) and the manager probably amused by two school students seeking tickets was kind enough to issue tickets. We came out of the room as if we have conquered something and saw the movie. Even at that age the film simply bowled us over. When we came out after the movie, I thought to myself that I would revisit the movie again. I was right and the no of times I had revisited this classic in various places during all these years is countless.


Here is the lyric

தெய்வமே தெய்வமே நன்றி சொல்வேன் தெய்வமே

தேடினேன் தேடினேன் கண்டு கொண்டேன் அன்னையை

கண்டு கொண்டேன் அன்னையை

மஞ்சள் குங்குமம் மகாலக்ஷ்மி என் தாய்

சந்தித்தேன் நேரிலே! சந்தித்தேன் நேரிலே!

பாசத்தின் தேரிலே

(தெய்வமே --)

அந்த அழகு தெய்வத்தின் மகனா இவன்? ஆ

முத்து போல என் தம்பி வந்தவுடன் முத்தம் சிந்த ஓடினேன்

ஓடினேன்! ஓடினேன்!

அட ராஜா என் தம்பி வாடா

அண்ணா! அண்ணா1 அண்ணா!

அண்ணா என சொல்வான்னென

அண்ணா என சொல்வான்னென

பக்கம் பக்கம் சென்றேன்

அண்ணா என சொல்வான்னென

பக்கம் பக்கம் சென்றேன்

குழந்தை என கையை கடித்து விட்டது.

போடா போ

அன்னையை பார்த்த பின்

என்ன வேண்டும் தெய்வமே


இன்று பார்த்த முகம்

என்றும் பார்க்க வேண்டும் தெய்வமே

கண்ணிரினில் உண்டானதே பாசம் என்னும் தோட்டம்

கண்ணிரினில் உண்டானதே பாசம் என்னும் தோட்டம்

விதி என்னும் நதி ஒரு பக்கமாகவே ஓடுகிறது.

போடா போ

தந்தையை பார்த்த பின் என்ன வேண்டும் தெய்வமே

தர்மமே தந்தை தாயை காக்க வேண்டும் தெய்வமே

வேரில்லாமல் மரமா

மரமில்லாமல் கிளையா

கிளையில்லாமல் கனியா

எல்லாம் ஒன்று.

(தெய்வமே --)

அன்புடன்

[Murali Srinivas]

SIVAJI SEASON SONG 7

SIVAJI SEASON - ENDHAN PON VANNAME

எந்தன் பொன் வண்ணமே - Part I

NAAN VAAZHA VAIPPEN

ACKNOWLEDGEMENTS

1. Oru Kuyilin Vaazhkai Sangeetham – a book by Kavitha Albert

2. Various Magazines of yesteryears

3. Our own tfm pages with special thanks to Mr.Manisegaran

4. Mr.Mohanram


DEDICATION

To a great NT fan – Raakesh @groucho.


INTRODUCTION

A song that showed that in spite of advancing age TMS had not lost his touch to strike chords. A song, which takes the top place in the combination of TMS –Ilaiyaraja. A song that again proved that age cannot wither nor custom stale NT the performer. For a change we are going to discuss a song of late 70s and about a combination, that if it had lasted, would have given more such songs. Let us dwell into that.

PRE ILAIYARAJA PERIOD

There was a period when Tamil cinema was passing through critical stage. The Films that got released turned out to be way below the averages and it directly affected the BO performance of the films. With the films failing to ring in the cash counters, the production houses were very much hesitant to produce films. This trend started in late 74 and by the end of 75, it had snowballed into bigger crisis and by 1976, it had become acute. Production had become costlier and efforts were on to bring down the costs. Even the Big stars NT and MGR at that point of time were not giving hits. Added to it were the conditions imposed by the Censor Board about song and stunt scenes and they insisted that violence and sex should not be shown. This had affected the collections in a big way especially in B & C centers. At that point of time Karnataka Government had announced a scheme by which a subsidy of Rs 50,000/- would be given to the producer, if shooting takes place in Karnataka. This was irrespective of the language of the film. So this prompted many producers to shoot their film in Karnataka.

Though the small and medium producers were doing business, many big production houses stayed away from production. AVM had stopped its production in 1972 after Kaasethaan Kaduvuladaa. Vijaya Vahini except for Vani Rani (1974) did not produce anything else. Gemini barring Ellorum Nallavare was hibernating. With big stars and big production houses failing to strike it rich, a lull was prevailing in the industry. Things were in such a sorry state that films that crossed 50 days were declared hits and a function arranged for the same. I remember the 50th day celebrations of “Oru Oothaapoo Kan Simittugirathu”. K.Balachander who presided over the function and Sp.Muthuraman the director of the movie spoke about this alarming trend. This decline gave rise to another trend. Unlike today, there were so many theatres and all these needed software. In other words, films for their survival. So English movies and Hindi movies started to rule the roost even in smaller towns. When many of the cities and towns started following this trend, Chennai (Madras at that point of time) was totally swept off by English and Hindi. Starting from Aradhana in 1969, Hindi films and songs were making inroads into the Tamilnadu market and by 1976, it had overtaken Tamil.

ANNAKILI RELEASE

Come 1976 May, there was a film directed by Devaraj Mohan, the director duo who had apprenticeship under veteran director P.Madhavan, which got released. Starring Sivakumar and Sujatha, this Black and white movie had few takers in the initial weeks. There was no hype or hoopla surrounding this film and the story happening in a village milieu did not set the pulses racing. A new person had debuted as a music director. But after a week or two, word began to spread that the movie was good and the songs catchy. The folkish tunes started playing in the Radio and local mike sets began to play the songs in every nook and corner of Tamilnadu. The fast number Machhanai Partheengala was slowly but surely capturing the imagination of all the sections and suddenly the movie “Annakili” picked up and House Full boards were staring at people in almost all theatres all over TN. It heralded the arrival of Ilaiyaraja.

Panchu Arunachalam’s brother Kn. Subbu produced this film. Earlier in 1975 he had produced Avandhan Manidhan. Now he produced this movie. As I said earlier, to make use of the subsidy, this film was shot in Thengamaratta, a village nestled in the Karnataka Tamilnadu border. This success was way beyond their imaginations. But, of course, the same combination failed to strike it rich when they came up with Kavikuyil in the following year (July 1977).

ILAIYARAJA BEFORE ANNAKILI

Ilaiyaraja had finally tasted success but his path to success was not an easy one. Most of the readers must be aware of Ilaiyaraja’s early life and his struggles and so I am not elaborating on that. He was born in a tiny hamlet called Pannaipuram, near Theni and was the younger brother of Paavalar Varadharajan, who was a party member of the Communist movement. IR and his brothers [R.D.Baskar & Gangai Amaran] moved to Chennai for want of greener pastures. After a lot of struggle he joined as an assistant to G.K.Venkatesh, the music director. He had learnt the basics of music and after coming to Chennai tutored western music under Dhanraj Pillai and wrote the music exam on guitar conducted by the Trinity College, London. This helped him to cement his place in the GKV troupe and he became an integral part of the troupe. It is said that IR contributed to the music of GKV. As it happened in the case of MSV, when his compositions came in the name of SM Subbiah Naidu, the chances of IR’s tunes having coming out under GKV baton cannot be ruled out.

As luck would have it, IR as early as in 1971 got a chance to work as a MD. Dada Mirasi, who had directed movies like Raktha Thilagam, Puthiya Paravai and Moondru Deivangal, launched a movie but this time, unlike the previous three occasions when NT was the hero, this was planned as a double hero subject based on a story by writer B.S.Ramaiah. Gemini Ganesan and Jai Shankar were the heroes with Padmini as the heroine. The movie was even named. The title was Deepam. After the Pooja of the movie, song recording took place. During that time TMS was the uncrowned King of Tamil Film Music and it was no surprise that IR recorded the first song with TMS. The song had its Pallavi starting with Chithham thelivura Sivanai Naadu. Destiny it may be, it probably gave an indication of the route that IR would take in future. Unfortunate it is to say, for reasons best known to the producer-director, the film got shelved and the recorded song never saw the light of the day. IR, probably upset by this still continued to work under GKV.

After 3 years, IR again got a chance to score music for a film and this time it was Prasad Productions who were behind the movie. Again a song recording was done and again it was TMS who did the singing. The song, which had Pallavi of “Jinjaru Jinjaru”, did face some problems during recording. It seems that TMS and IR had some difference of opinion over the tune and composition. Fate again played a part and this also got shelved. So IR was getting a sort of unlucky tag around his neck but he could do little about that since cinema field is steeped in superstitious beliefs. So when Annakili came his way, IR was nervous and he was hoping that at least this should not get struck. But Panchu Arunachalam was determined and he decided to proceed come what may.

When the recording was about to start, the power supply went off. People started whispering. Power supply resumed and again when IR recorded the first song for Annakili the same was played to check whether the recording has been done perfectly and they found to their dismay that the song recording was not there. Due to some technical issue, the song never got recorded. Imagine the plight of IR. But Panchu and Devaraj Mohan asked him to do it again and it came out well. IR worked real hard. Here again TMS was booked for one song. There were two versions of this song Annakili Unnai Theduthe. It was the first song of the movie and S.Janaki sang it. In the second half, the hero forced to marry another girl because of family circumstances would repeat the song but in pathos mode. TMS it seems, during recording was not very comfortable with the tune and it is rumoured that he felt that it is more folkish than required and also it was very slow. IR had a grouse that the song recording could not be done to his satisfaction but he kept quiet. As I said earlier, the movie got released and IR was catapulted to fame. But in spite of tasting huge success on debut, IR found the going tough.

ILAIYARAJA AFTER ANNAKILI

His second film was Palooti Valartha Kili directed by P.Madhavan. Madhavan had known IR right from his early days when he was an assistant to GKV and it was GKV who had composed music for Madhavan’s earlier film Ponnukku Thanga Manasu way back in 1973[This movie was the debut vehicle for actor Vijayakumar]. So with Annakili’s release, IR got a chance to work for Madhavan. PVK had Vijayakumar and Sripriya in the lead. It was released in August 1976. It had two good songs Naan Pesa Vandhen [SPB & SJ] and another SJ and chorus of kola Kolayaam Mundhirikkaa. But unlike Annakili this did not set the radio on fire. [Kumudam’s comment மலை வாழைத்தோப்பு மச்சானுக்கு பக்கத்து ஊர்காராக கூட யாரும் இல்லை]. The director duo of Devaraj-Mohan along with Sivakumar was engaged in a film called Uravaadum Nenjam. This was the third movie of IR that came out in Nov 1976. IR had given an excellent composition Oru Naal Unnodu Oru Naal but like PVK, this film also was a disaster in BO and so the place of IR started to shake. Within 15 days of release of Uravaadum Nenjam, ACT’s Bhadrakaali came out. ACT had attempted a different path when he chose to direct a film based on writer Maharishi’s novel by the same name. Rani Chandra an upcoming artist in Malayalam was roped in as heroine and Sivakumar was the hero. ACT rechristened the name of Rani as Gayathiri (which incidentally was the character’s name) but fate struck. On Oct 23rd of 1976, the flight in which Rani was traveling crashed and she died. The film was almost complete and only climax and some patch work remained. ACT adjusted it with a dupe. This served as a huge booster for the movie and it became a runaway hit. IR, on his part, had done a very good job and Kannan Oru Kaikuzhandai is one of his all time great compositions, IMO. He had also attempted a novel song, a club dance like number but in completely different lyrical style in the sense it was written in Brahminical Tamizh. Written by Vaalee, Susheela did an amazing job of Kettelae Ange. In spite of IR’s sincere work, the success was credited to Rani Chandra’s untimely death. This was the time when Balajee gave a great lift to IR. Balajee for more than 10 years had been using MSV as the music director for all his movies and why suddenly he should change and go for IR? For that we need to go back in time and as well to check the political changes that happened during that period.

BALAJEE AS A PRODUCER

During the discussions on earlier songs, we did talk about Balajee. When his acting assignments started drying up, he ventured into production and started his own company Sujatha Cine Arts. His first film was Annavin Aasai but that didn’t do well. He came to NT and ACT was booked as the director of the movie named Thangai. Balajee wanted a sure fire success and so he brought the remake rights of a Telugu Film. Thangai helped Balajee financially. He continued to produce films and his association with NT became so thick that his Sujatha Cine Arts ended up with the honour of producing the most no. of films starring NT. To be precise, it produced 17 films.

As for as possible, Balajee had the habit of repeating the same team for his films. Thus it was NT- ACT – MSV team for his first 4 films. While Thangai, En Thambi and Thirudan were remakes of Telugu movies, Engirundho Vandhaal was a remake of Hindi Khilona. Out of this EV became a super hit. After this Balajee felt that Hindi movies were a better proposition and for his next film he started looking out for a hit film. Balajee was the person/producer who gave a change of face to NT’s image. Till Thangai, NT’s image was something of a great actor who would be good in emotional and serious stories. An impression was gaining ground that action oriented entertainers were not his cup of Tea. While Thangai proved that he could carry any role on his shoulders, the stylish En Thambi and Thirudan made him dearer to youngsters. After Engirundho Vandhaal, Balajee decided again to go for an action film and moreover he was getting many requests from this younger audience. So he went to Bombay, searched and zeroed in on Johnny Mera Naam. It had Dev Anand and Hema Malini in the lead. He bought the rights of the film. Now at this point of time (this was mid 1971) Balajee had a feeling that an upcoming youngster who had made some sleek entertainers would be the best bet for this action mood film. Thus CV. Rajendran became the director of Raja and this film released on 26th January of 1972 went on to became a smash hit. So as his wont, Balajee repeated this combination for the next three films. Needhi (Dec 1972) and En Magan (Aug 1974) both celebrated 100 days. For his next film, he could not find a Hindi film that had a story suitable for NT. During that period a change was taking place in Hindi Cinema and Bollywood till that time known more for romantic musicals was witnessing a new phenomenon. A new type of hero character, which could loosely fit into the genre called “angry young man,” was storming the screens. It started with Zanjeer, followed by Majboor and when Deewar hit the screens, the hero attained cult status. Salim- Javed, the writer duo and creators of this genre, found themselves in much demand almost in the same level enjoyed by Amithab, the hero who changed the face of Hindi cinema.

Balajee saw Deewar and was very much impressed by it. But when he approached the writer duo, he had a shock. They were demanding 5 Lakhs for the remake rights. It was a huge sum for a remake right during those days and Balajee’s negotiating skill could not secure the rights for him. The writer duo refused to part for a lower amount. Balajee was upset. He had come to Bombay with the aim of buying the rights, but now this development upset him [Irony is the same Balajee purchased the rights of the same Deewar after 5 years and remade it as Thee in 1981]. But having come to Bombay, he didn’t want to go back empty handed. Somebody told him about another movie that had been released a year earlier. Balajee saw the movie and bought its rights. That was Namak Haraam, which itself was inspired from Hollywood flick Becket. It was a two-hero subject with Rajesh Khanna and Amithab playing the lead. After coming to Chennai, Balajee and CVR discussed the film with NT. The story revolved around two thick friends belonging to two different economic strata. The rich factory owner plants his friend in the labour union in his factory to make it dance to the tune of the management. But his move backfires and it leads to various twists and turns that result in an emotional climax.

Normally any Hero would want to do the poor friend’s role because it would help them to garner all sympathy while the rich man’s character had negative shades. But for NT, it never mattered and he chose to do the role done by Amithab. There was a discussion about the other hero and who should be chosen for the same. Many names came up but due to one reason or another, nobody could be finalized. Muthuraman, the actor who had done so many second hero roles in NT films, had now become full-fledged hero and he was not available. AVM. Rajan had lost his market value. Jai as usual was busy with so many films. So the mantle fell on Gemini Ganesan. The movie named “Unakkaaga Naan” was completed and was slated for release in 1976 Jan–Feb. It was a much awaited movie. But things that happened outside the film world simply upset all plans.

BALAJEE TASTING DEFEAT

1975 June saw two important events unfold that created a political tsunami in India. On June 12th, Allahabad High Court came out with a judgement that set aside the 1971 election victory of Indira Gandhi from the Rae Bareli seat in Uttar Pradesh. This made all opposition parties come under one roof and they demanded the resignation of Indira Gandhi. Indira, in order to tide over the crisis proclaimed Emergency on the night of June 25th of 1975 and in a midnight swoop, all opposition leaders were arrested. The only person who was not arrested was our own Perunthalaivar Kamaraj. He was recuperating after an illness but this development that saw all his party leaders behind the bars upset him like anything which made his health deteriorate further and ultimately led to his demise on Oct 2nd of 1975. His passing away created problems for all Congressmen in Tamil Nadu, more so for NT.

Till Perunthalaivar was alive NT was not unduly bothered about being in the opposition in both central and state levels. But his demise put him in a quandary. Majority of his fans wanted him to remain with the Congress (O) that was led by P. Ramachandran better known as PaaRaa and it was widely believed that he would remain so, though he didn’t spell it out in the open. Come December, there was an emissary from Delhi and she stayed put in Madras and took NT along with her to Delhi. Maragatham Chandrasekar completed her assignment successfully and NT met Indira on 1st of Januray, 1976. The meeting was kept under wraps till it took place and when it came out, it was a bolt from the blue for the fans. The fans association split with one group supporting his decision and the other opposing it. By Jan 30th the DMK Government led by MuKa was dismissed and Tamilnadu came under President’s rule for the first time. During those troubled times, Unakkaaga Naan was released on Feb 12th of 1976.

There was a section of fans that still believed that NT would not go to the ruling Congress. They had flocked to the movie as usual on the opening day. But 4 days later (i.e.) on 15th Feb of 1976, the liaison meeting between the Congress (O) and Congress (I) took place at the Marina that was presided over by Indira. The section that still believed that NT would remain with Con (O) was totally upset when they saw NT in the forefront at the merger function. This adversely affected the prospects of Unakkaaga Naan and it did not do well at the BO. Balajee after 10 years tasted failure for the first time. Not only Balajee but even for NT, the later half of 1975 was a period when his films continuously failed to strike it big at the BO. Anbe Aruiyre, Dr.Siva, Vaira Nenjam and Paatum Bharathamum that came in the latter half of 1975 not recording great hits and when Unakkaaga Naan also fell in the same category there were alarm bells ringing all over. Subsequent films in 1976 after UN like Sathyam and Chitra Pournami also did not do well and only Graha Pravesam and Uthhaman made profits.

BALAJEE – NT- IR - DEEPAM

Balajee now decided that his next step should be safe and secure. NT was also veering round to the view that he needed to concentrate more on his strength (i.e.) strong story. Balajee turned his attention towards Malayalam movies and selected a movie by name Theekkanal. It had Madhu and Jayan in lead roles. NT saw the movie and gave the go ahead. Balajee took a decision to change the technical team. CVR was changed and Balajee spoke to Devaraj- Mohan who were riding the crest of Annakili success wave. NT had known them from the good old days when they had worked as assistants to P.Madhavan. But they politely refused saying that were not interested in remakes. Another upcoming director was Sp.Muthuraman but he was already committed on the same dates for another movie. NT remembered one person who used to double as an actor and director. The person was K.Vijayan and he had directed Kaaval Deivam way back in 1969 in which NT played a cameo. Vijayan also acted in movies and most of the readers would remember his role in Sivandha Man(n), in which he played one of the revolutionaries along with NT. He was put in charge of direction. Balajee also decided to bring in a change in the music department and he went and booked Ilaiyaraja. It was a surprise for many in the cine field. There were reasons for it.

For more than twenty years NT and MGR had dominated the Tamil film world and it was almost like two separate camps. As mentioned earlier in this series, the only common players were MSV, KVM, TMS, PS and LRE. For a new comer, it was very difficult to break into these camps. In that period of 10 years, the only two music directors namely MSV and KVM did music for NT films and the rare exceptions were T.K.Ramamurthi for Thangachurangam, G.Devarajan for Kaaval Deivam, Pughazendhi for Guru Dhakshinai, Govardhan for Anjal Petti 520 and V.Kumar for Niraikudam (irony is all the 5 films were released in 1969). At this juncture (1976), even Shankar-Ganesh having spent almost 8-9 years as MDs could not get a chance to do a single NT film though they did 2 MGR films. They finally managed to get the chance only in Thunai and that came in 1982. So when Ilaiyaraja managed that in his very first year, the cine field began to look at Ilaiyaraja with interest. The Film was named as Deepam.

IR who knew the importance of such a chance simply grabbed it. For the Paavalar brothers, it was a dream come true. Like every cinema aspirant, IR too had the same skepticism whether he would be able to meet NT at least once and when he got an opportunity to work for an NT film, his joy knew no bounds. He tuned 4 songs for the movie and 3 were sung by TMS. Here there was no second thinking. TMS sang Andhapurathil oru Maharani, Pesathe Vayulla Oomai Nee and Raja Yuva Raja. KJY sang the other song Poovizhi Vaasalil, which was for Vijayakumar in the movie. Andhapurathil and Poovizhi Vaasalil became Super Duper hits. Deepam released on Jan 26th of 1977 went on to become super hit and Balajee immediately planned for another movie with the same combination.

THYAGAM

Again, he went to Malayalam and bought the rights of “Ithaa Oru Manushyan” which had Madhu in the lead. The movie was named as Thyagam in Tamil. This was village based and it was more of a Kerala type of story in the sense it was nativity based one. But still Balajee and Vijayan took a risk. Again the IR – Kannadasan combo turned out beautiful songs. Even at this point of time when the songs were recorded (i.e.) Sep – Oct 1977, there was absolutely no rift between TMS and IR or if at all it was there, it had not come out in open. If the two solos Vasantha Kaala Kolangal by Janaki and Nallavarkkellaam by TMS were chart busters, then the duet Then Malli Poove by TMS and Janaki simply captivated the audience. Thyagam, which came out on March 4th of 1978, was a super-duper hit and went on to celebrate 175 days and became the highest grosser for 1978. With two hits in a row for NT, IR had climbed steps and even producers of NT films other than Balajee started booking IR for their movies.

NT’s CAREER DURING 1978.

As we had seen earlier, right from 1952, NT never had to look back and he was very busy throughout his career. But the continuous failure of films in 1975-76 due to combination of factors (lack of good story, political decisions etc) had slowed down his assignments but when Deepam became a hit, his career was back on track. The end of 1977 (Deepavali) saw the release of movie “Annan Oru Koyil” followed by Andhaman Kaadhali (Jan 26th, 1978) and Thyagam (March 4th, 1978) and when all the three crossed 100 days, NT’s market was booming like good old days. Added to it when (a film that was in the making for long) Ennai Pol Oruvan that got released within 14 days from the date of Thyagam’s release (18th March, 1978) also became a hit, many producers were queuing up and suddenly NT found himself flooded with offers. There were three companies that got the call sheet of NT and they had booked IR for music. One was Rajanna Pictures from Bangalore that produced Kavari Ma(a)N, Amutham Pictures Kanne Kaniamudhe (which later changed to Vetrikku Oruvan) and one Asoka Brothers production Naan Vaazha Vaippen. In the month of March 1978, there was a full-page last page advertisement in Dina Thanthi that had a still photograph of NT and KRVijaya and it was mentioned as May veliyeedu (May release). Fans were really surprised because just 2 months time for making a full fledged movie seemed to be far from true but some were saying that KRV had got all things right and so it would come out. KRV? Yes, she was the producer and Asoka Brothers was her company.

KRV AS THE PRODUCER

KRV was one heroine who had an extended stay at the top. Having made her debut in 1963 with Karpagam, KRV was literally active as heroine till the middle 80s. She had brushed shoulders with greats like Savithiri and Padmini and was there till Revathy and Nadiya came. Two things helped her. One was her homely appearance (though she cannot be said to be beautiful in the classical sense), which fetched her a huge ladies audience, and this group was determined to see all her movies. The second reason was she was married to a big business man and she used the money and business power to her advantage. Her home in T.Nagar with a swimming pool and she buying an aircraft were hot news those days. Then she changed her attention towards cinema. Having realized that she has a dedicated audience, she created a team in cinema that would cater to her requirements and image building. She got married when nobody expected it but contrary to the general trend, she was one person who had a successful career even after marriage. Even when acting with NT and MGR, she had films on floor that had Jai, Muthuraman and Ravichandran in lead and most of them were written and directed by Madurai Thirumaran. The films that can be classified in this genre are Soothaattam, Vaayadi, Thirudi and Amman Arul, Aayirathil Oruthi. Meanwhile she completed 100 films with Nathayil Muthu in 1973, which incidentally was directed by KS Goplakrishnan who directed her first movie Karpagam. But she had developed one drawback. When she became pregnant, she started putting on weight and at one stage she became very fat. But she continued to act with NT in Bharatha Vilas (1973) and Thanga Pathakkam (1974). Later she realized that she cannot continue to ignore her physical appearance and she carried out some corrective steps and became slim again. Having attained a slim body she began to choose stories. Her husband Velayudhan Nair who was running Sudharsan Chit funds launched Asoka Brothers. KRV also used other names for the production companies and it was widely known that she used to finance films where she acted as heroine. There were films like Mittai Mummy (remember Thirukovil thedi Rathidevi Vandhaal) Mayor Meenakshi etc. She had produced/financed films like Annapoorani, Natakame Ulagam during those periods. She always chose stories that gave importance to her and so when the announcement came for Naan Vaazha Vaippen, there was a surprise because for the first time she had booked a star who was bigger than her. Later it transpired that it was a remake of Hindi Majboor.

Majboor, as mentioned earlier, was one of the films of Amithab that got released in 1975. It was an emotion cum action movie that added to the lustre of Amithab. It had a cameo appearance by Pran and this character was written in such a manner that it navigated the story in the climax. When it was decided to remake the film, initially only NT and KRV were confirmed. D.Yoganand would direct the movie and it would have music by IR. Then came the news that Rajini an upcoming star (1978 April) would be playing the role of Pran. Before this could be confirmed another incident occurred.

(தொடரும்)

Regards

[Murali Srinivas]

SIVAJI SEASON SONG 7

SIVAJI SEASON - ENDHAN PON VANNAME

எந்தன் பொன் வண்ணமே - Part II

NT & ACCIDENT

NT at that time (April 1978) was acting in multiple films and they were at various stages of production. Punniya Bhoomi – a remake of Mother India was complete and ready for release. Chinna Annamalai’s Vijayavel films was producing General Chakravarthi and it was also complete except for some patchwork. Pilot Premnath, a joint Indo– Srilankan production was almost over except for one final schedule in Sri Lanka. Justice Gopinath was more than half way through. In addition to these, Sivaji Productions’ own venture that would turn out to be the 200th Film of NT (It was not named at that point in time) was also fast progressing. Kavarimaan was also on the floors. Naan Vazha Vaippen was also started and a portion of the film was completed. As if all these were not enough, NT had agreed to do one more film and that was in Malayalam.

Navodaya Films is one of the famous banners of Malayalam cinema. It is owned by Appachan, who also runs a studio by the same name. Tamil audience would recogonise him on two accounts. He was the producer of My Dear Kutti Chatthan, the first 3D Film in India. The second is he owns and runs Kishkintha, the theme park in the outskirts of Chennai. He was also the pioneer in producing 70 MM movie in South India, when he produced Padayottam (Malayalam – 1982) in 70 MM. In 1978, he was producing a big budget movie (by Malayalam industry standards) and it was a historical. Like we do have Karna Parambara Kadhagal, Keralites do enjoy hearsay stories that come under the genre Vadakkan Pattu Kadhaigal. These are stories that talk about the exploits of rulers of Malabar area called North Kerala (Vadakkan Keralam). The much talked about Vadakkan Veera Kadha written by M.T.Vasudevan Nair and which brought the first National award for Mammootty (he has three) also falls under the same genre.

Now coming to the movie, it was named as Thacholi Ambu that had Prem Nazir playing the hero and Jaya Bharathy, the heroine. It also had Nambiar, KR Vijaya, Balan. K. Nair and Thikkurisi Sukumaran Nair. Jayan, the first Super Star of Modern Malayalam cinema, who lost his life in a helicopter accident while enacting a stunt scene for the film Kolilakkam in November 1980, at Cholavaram near Chennai, was an upcoming star at that time and he played a second hero role in this movie. There was a small but powerful role of a King who happens to be the father of the hero. For this they approached NT. We have discussed earlier that NT enjoyed a warm friendship with all other language film industries and he had a very strong relationship with Malayalam industry. Added to it, Appachan was a family friend and when NT’s best friends Nazir and Thikkurisi put pressure, NT accepted to do the role.

NT was a tireless worker and he used to work for hours together. Malayalam industry normally works very fast and people must have heard stories that they can finish off a film in 15-20 days. So for Thacholi Ambu, NT had gone to Kerala in the last week of April 1978 and he was there for a week. His work was almost finished. On May 5th of 1978, they were shooting a sword fight between NT and Nambiar. While doing a shot where he defended with the shield in one hand and flexing the right arm with the sword, he lost balance and fell down and he landed on the floor with his left hand taking the entire weight. He suffered a fracture in his left forehand. Shooting was stopped (it was almost over) and he came back to Chennai. On arrival here, doctors diagnosed that the fracture was more acute than what was earlier thought of. He underwent a surgery wherein fishplates were fitted in his hand to set right the fracture. Doctors also announced that it would take a minimum 45 – 60 days for him to return back to shooting. This unexpected happening threw his entire shooting schedules out of gear and NVV was one of the films that suffered due to this. It was tough on NT also because he had to sit idle and he felt sorry for the producers who were affected. A small digression here is, in Punniya Bhoomi that was released exactly a week later (May 12th of 1978), the father character played by NT would lose his hand in an accident and there would be a dialogue நல்லவங்களுக்குத்தான் கையெல்லாம் ஒடியுது, a normal dialogue (written much earlier) but that was apt for the occasion, provoking claps and sympathy at that point in time.

ACCIDENT AND AFTERMATH

Now VCS, brother of NT had to do a trouble shooting exercise and he did it in right earnest. He had two films that were complete. Punniya Bhoomi was released on 12th of May 1978 and General Chakravarthi made it to the screens on 16th of June 1978. The films that had to be completed based on priority were Pilot Premnath, Justice Gopinath and Thirisoolam. So call sheets would have to be given in that order. But unfortunately the injury took longer time to heal and the 45 – 60 days got extended. Again there were problems on the call sheet front. By this time NT had to fulfill another duty, that of a politician. Though we are not into politics, we will do a slight peep into what happened. After the Congress lost the 1977 general elections, Indira Gandhi was keeping quiet for some time. When the Janata Government started taking action against her, she started protesting and she began to tour. During the tour of Tamilnadu on Oct 29th and 30th of 1977, the black flag demonstration staged by DMK against her at Madurai and Chennai turned violent and she escaped miraculously. After that she had parted ways with the old guard in her party and her faction which broke loose on Jan 1st of 1978 came to be known as Congress (I). The entire Tamilnadu unit of Congress had stayed behind her. After this came the assembly elections for Karnataka and Andhra in Feb 1978 and Congress (I) captured power in both the states with Devaraj Urs and Chenna Reddy becoming the respective Chief Ministers. It increased her political stake.

In July 1978, MGR had announced elections for Madurai Corporation alone in Tamilnadu and there was a 4-cornered contest (Janata being the fourth contestant). Congressmen brought Indira on some other pretext to Madurai and she canvassed in certain places by showing the hand symbol. Since she had come down, it now became imperative for NT to campaign. He also came to Madurai along with then TNCC (I) President Moopanar and this further delayed the start up of the shooting. . Finally NT started shooting on August 10th of 1978 and he did it for Naan Vaazha Vaippen. But since he had to complete other pressing assignments, this schedule was planned as a very short one.

NT went on to finish Pilot Premnath that got released on Oct 30th of 1978 for Deepavali, and then completed Justice Gopinath that hit the screens on Dec 16th of 1978. Meanwhile Thacholi Ambu had been released in Kerala. Thirisoolam after completion was released on Jan 27th of 1979 and as everybody knows it was NT’s 200th movie. Kavari Ma(a)n was the next release on April 6th of 1979. But Naan Vaazha Vaippen that was started almost at the same time got struck. There were reasons for that. The story of Majboor was one reason that put the brakes on the shooting. Let us take a look at the story.

[B]STORY BACKGROUND

Ravi works in an international ticketing counter at a travel agency. He has a widowed mother, handicapped sister and a school going brother. He is in love with a lawyer called Neela and her brother Ramesh happens to be the Public Prosecutor. Ravi is the sole breadwinner of the family. The Police get a man missing complaint and since this industrialist Jayaraj was last seen with Ravi (as he had come to collect his air ticket) the police question him. Ravi gets a severe headache on and off but he postpones the visit to the doctor.

The police stumble upon the body of Jayaraj in the underground drainage and again Ravi is questioned. Neela asks him not to get tensed up. Jayaraj’s brother announces a reward of Rs 5 Lakhs to any person who is ready to give a clue for identifying the killer. Ravi’s headache becomes severe and he consults a doctor and Ravi’s head is x-rayed. Doctor has some shocking news for Ravi. He is suffering from a brain tumor and that needs surgery. The bad news does not end there. The doctor is unable to guarantee that he would be normal after the surgery. Ravi is totally upset. He thinks about his mother, sister and brother and he is worried about their future. Ravi, remembering the offer of Rs 5 Lakhs announced by the brother of Jayaraj, hatches a plan.

Ravi calls up the police and informs that he would spell out the killer’s name provided the amount of 5 Lakhs is deposited as per his instructions. He gives the name of the lawyer to whom the money needs to be handed over and he writes to the lawyer that he has written a name of a person who would be the beneficiary of this amount and the same is put in a sealed cover and he puts up a condition that it has to be opened only after the accused is punished. Ravi then goes on to create some evidences that would show as if Ravi is the man behind the killing of Jayaraj. When Jayaraj’s brother deposits the money as instructed, Ravi gives himself up to police. In the court, Ravi simply confesses to the crime thus making Neela’s efforts go waste. Ravi is awarded death sentence. His family is totally shattered. He doesn’t heed the appeal of his mother and Neela to appeal against the verdict.

While he is counting his days in prison, again he experiences severe pain in his head and is hospitalized. He is operated upon and the tumour is removed. The court orders the execution to be delayed till he recoups. Ravi now completely cured of the disease realizes the folly of having falsely implicated himself in the murder and wants to come out. But everything is against him. Even the time for appealing against the verdict has expired. Now he is left with no other go except to jump prison and find out the truth about the murder himself. His journey takes him to a person called Michael D’Souza, a small time thief and he promises to help Ravi. How they along with Neela go about reaching their goal forms the rest of the story.

After completing a portion of the movie, somebody in the unit started doubting about the acceptability of the story by the audience and the fans. There were some people who said that the cameo role of Michael might pose a threat to the heroism of the NT character.

The character was wrongly understood by a section of people and they put pressure on the producer to change the story. But NT was firm in his stand that having inked the agreement, it is not correct to ask the producer to change the story and that too after almost half way through the shooting. Another factor was the role of Pran. Rajini had been booked but that was in 1978 April and in April 1979, much water had flown under the bridge. Rajini had grown in stature and at the same time trouble was brewing for him.

RAJINI – 1975 TO 1979

Sivaji Rao Gaekwad, his early life, he joining the Adayar Film Institute and grabbing the attention of K.Balachander, all these have been well documented already to merit a mention again. Rechristened as Rajinikanth (after the character names of the play cum movie Major Chandrakanth), this man made his debut in Aboorva Raagangal on August 15th of 1975. Of course that role didn’t set the screen on fire. His second film Moondru Mudichhu (also by KB) came out in 1976 October during Deepavali. The friend turned foe caught the attention of the moviegoers. His third film was also with KB and Avargal released on 25th Feb of 1977, showcased a sadistic husband Ramanathan and he was loathed by the Thaikulangal. Devaraj–Mohan and Panchu Arunachalam team basking under the success of Annakili were busy with their next venture Kavikuyil and the only major changes from the previous film were Sridevi for Sujatha and Rajini for Srikanth. This came out on July 29th of 1977, followed by Raghupathy Raghavan Rajaram on Aug 15th of 1977, where he played the murai maman of heroine Sumithira. [The film titled as R. Raghava. R, because of censor problems was changed to R. Raghavan. R].

Seeing the potential of the artist, Sp. Muthuraman who was filming the novel Bhuvana Oru Kelvikuri by Maharishi took a path breaking decision of booking him for a positive role and Rajini came out with flying colours [Sivakumar should be congratulated in equal measures for accepting to portray a negative character]. If BOK released on Sep 2nd of 1977 made a big headway for Rajini, the debut film of Bharathiraaja, 16 Vayadhinile that hit the screen on 15th of September put him on a high pedestal. Parattai had garnered equal fame attained by Sappani. The subsequent releases like Aadu Puli Aatam on Sep 30th, Gayathiri on Oct 7th and Aaru Pushpangal on Nov 10th (Deepavali) made 1977 a special year for Rajini.1978 dawned and when his first release Shankar Salim Simon came out on Feb 10th, he had become a star of reckoning. One month later on March 10th, Aayiram Jenmangal [remake of Sheela directed Malayalam movie Yaksha Gaanam] came out and it saw audience rooting more for second hero than the hero. This was when Rajini was booked for not one but two films of NT. They were Justice Gopinath and Naan Vaazha Vaippen, the film in discussion. Incidentally D. Yoganand directed both the films.

NVV – CASTING AND DELAY

But the accident that happened to NT made Rajini wait for a longer period to start shooting. The adopted son’s character in Justice Gopinath (again to use the same phrase) did not set the screen on fire. But the period that intervened between his booking that happened in March 1978 and subsequent release of Justice Gopinath on Dec 16th of 1978 had seen Rajini grow in stature. In between he acted in Maangudi Minor, Bhairavi, Ilamai Oonjalaadugirathu, Sathurangam, Vanakkathukkuriya Kaadhaliye, Mullum Malarum, Iraivan Kodutha Varam, Thappu Thalangal, Thai Meethu Sathyam and Aval Appadithan. There was one more film Paavathin Sambalam in which Rajini had played a guest role and it also got released one week prior to Justice. Readers can very well imagine what would have been his impact on the audience. But poor screenplay was the reason for Justice Gopinath not getting the required attention of the public.

After this and before the commencement of Naan Vaazha Vaippen shoot, Rajini had done En Kelvikkenna Badhil, Priya and Kuppathu Raja. He had almost finished Ninaithale Inikkum. NVV, Dharma Yudham, 6 to 60 were half way through and Annai Oru Aalayam was about to start. During this period, on March 10 and 11 of 1979, there was a conference held in Madurai to celebrate the 200th film of NT (i.e.) Thirisoolam and the second day was for cine field. The first day was dedicated for political leaders and their speeches. Rajini had attended the meeting on the second day (In fact yours truly had attended the meeting and till date happens to be the only time I have seen him in person) and he spoke and told that he was a great fan of NT.

After the conference was over certain incidents happened that put a question mark over Rajini’s future. Vested interests wanted to use this development and urged the producer and NT to drop Rajini. But NT put his foot down and he as the President of Nadigar Sangam deputed Major the then Secretary of the Sangam to do all the required help for Rajini. He told the director and producer that Rajini’s portions could be shot after some time. Rajini after fulfilling his pressing commitments then joined the shooting and completed NVV. [Rajini was always a great fan of NT right from his younger days. He had the highest respect for NT. That aside, the reason NT stood by his side and helped him to come out of the troubled phase made him determined to pay back his gratitude to NT and his family. We can classify Mannan, Padayappa and Chandramuki as a token of gratitude].

Now with all the problems getting solved, shooting commenced on a full swing. Now coming to the songs part, this being a remake made the job of fixing the song sequences easier. There was one duet, one song for comforting the sister, one birthday song, one song for Michael character and the repeat of the song sung by the brother. IR decided to use all the top three male singers and PS for female voice. While SPB – PS sang Thirutheril Varum Silaiyo, KJY rendered Aagayam Mela song. TMS sung the two solos Endhan Pon Vanname and Ennodu Paatu Paadungal.

SONG SEQUENCES & DISCUSSION SONG

Ennodu Paatu Paadungal comes in at the birthday party of Neela. Ravi is asked to sing. But he had just got back from the doctor, who had told him for all his efforts, Ravi might not live longer. While others are oblivious of this happening, Ravi tries to be cheerful outwards but in his heart of hearts, he is crest fallen. TMS had sung the song along with a chorus. The song in discussion happens when the handicapped sister speaking of a prize in lottery and the ways she would spend it only to be brought crashing down to harsh reality by an innocuous remark from her younger brother. Seeing the hurt in her eyes, the elder brother Ravi sings Endhan Pon Vanname.

TMS - DISCUSSION SONG

The tune was simple and catchy. Kannadasan as usual flowed. When the recording took place, TMS understood the mood of the situation and he caressed the words and made them soothing to the ears of not only the sister character but also to the listeners’ ears. Hear the following lines

கோவில் இல்லை என்றால் தெய்வம் இல்லை

இங்கு நீ இல்லையேல் கண்ணே நானும் இல்லை

வானம் இல்லை என்றால் மதியும் இல்லை ; உந்தன்

வார்த்தை இல்லையென்றால் ஒரு கீதம் இல்லை

having said that he compares his sister with the flower and when you hear it you feel the soft touch of the flower on your face

நீ வந்ததால் தானே பூ வந்தது

நீ வாடினால் வண்ண பூ வாடுமே

and then the caressing words

என் ராஜாத்தி கண்ணே கலங்காதிரு

In the second charanam, he compares gold and rays of sun with his sister and how he does it with a soft voice that touches you

பொன்னை கண்டேன் அதில் உன்னை கண்டேன்

காலை பொழுதை கண்டேன் இந்த கதிரை கண்டேன்

என்னை கண்டேன் நெஞ்சில் உறவை கண்டேன்

நீயும் இல்லையென்றால் நானும் எங்கே செல்வேன்

Then he highlights his mother’s role and see the softness in TMS voice

தாய் செய்ததே தவம் நாம் வாழ்வது

தாய் கொண்டதே வரம் நாம் வாழ்வது

In the third and final charanam, he instills confidence in her by saying since they are honest, they don’t need to fear anything. TMS brings gambeeram into his voice and says

கள்ளம் இல்லை நெஞ்சில் கபடம் இல்லை; நீ

கண்ணீர் சிந்த ஒரு நியாயம் இல்லை

காலம் வரும்; அந்த தெய்வம் வரும்

அந்த நாளும் வரும் நல்ல வாழ்வும் வரும்

When the charanam comes to an end, the brother makes a promise. He assures that he will take care of her future.

காலம் தனை நான் மாற வைப்பேன்

கண்ணே உன்னை நான் வாழ வைப்பேன்

TMS always brought out the emotions very clearly and even in a light song like this, he expresses clearly the emotions. The song with a simple tune rendered emotively by TMS with a soft voice lingers in our mind long even after a long time.

SPB – KJY SINGING FOR NT

During the earlier discussions we have seen that though many singers have done playback singing for NT, it was TMS who had the lion’s share of the songs. Especially after 1960, it was out and out TMS not only for NT but also for MGR, Jai, Ravi, and Sivakumar etc. After the advent of SPB in 1969, things began to change and SPB began to slowly climb up the ladder. Director CVR when compared to other directors, who were doing NT films, always made it a point to give a youthful look to NT films. As a part of that exercise, he was responsible for bringing SPB to sing for NT in Sumathi En Sundari. After Pottu Vaitho Mugamo became such a roaring hit in 1971, CVR used SPB in Raja (1972) for Irandil Ondru song. This prompted VV Sundaram to use SPB for Gowravam (1973) for Yamuna Nadhi Inge song. Again it was CVR who brought SPB again with Ethhanai Azhagu Kotti Kidakkuthu in his Sivakamiyin Selvan in 1974. In the same year CVR this time used Kovai Soundararajan along with TMS in En Magan for Sonpapdi Sonapapdi song. If the following year (1975) beginning saw Manidhanum Deivamaagalam which had Seerkazhi singing for one of the dual roles, the year end saw a sweet voice debuting for NT. Yes, K.J. Yesudas sang Malare Kurinji Malare in Dr.Siva. The last NT movie of 1975, Paattum Bharathamum had a SPB song. CVR again made SPB sing Kaadhal Kadhai Solveno in his Unakkaaga Naan in 1976 beginning. The same year saw, SPB sing Padagu Padagu in Uthhaman. 1977 totally belonged to TMS except for Naalu Pakkam Vedarundu in Annan Oru Koyil but of course it was a background song. 1978 started with Andhaman Kaadhali and we heard KJY sing Andhmaanai Paarungal Azhagu and Ninavaale silai seithhu songs. Thirisoolam in 1979 again brought TMS, SPB and KJY together as they sang for the three different roles. But one thing if we have noticed is, all these films mentioned above had TMS singing the major songs. NT and his director/producer were particular that TMS should be there. First time this was broken in 1979 when Kavarimaan, the film after Thirisoolam came out without TMS. While KJY rendered the classical Brova Baaramma, SPB sang Poo Pole Un Punnagaiyil. Fans were shocked. The reasons were not hard to find.

TMS – IR – THE RELATIONSHIP

At the beginning of this discussion, we saw that TMS did not sing as per the wishes of IR during Annakili. But IR had high respects for TMS. He used to say that any musician who grew up listening to the cinema songs of 50s and 60s could not but love TMS. So he used him in not only NT films but also for others. IR made TMS sing Kanakku Paarthu Kaadhal Vandhadhu for Muthuraman in Alukkoru Aasai in 1977. TMS again sang Nandooruthu Nariyooruthu for Rajini in Bhairavi in 1978. So what made IR turn away?

In 1978, TMS had gone to Srilanka and the he gave an interview to the daily newspaper Veera Kesari. Ponnu Oorukku Pudhusu directed by Selvaraj (the story writer of BR camp) and the song Oram po had become a huge hit. The paper had asked for TMS’ comment on the song. TMS would not have imagined that his reply is going to permanently ruin a relationship. Veera Kesari gave a sensational heading to the interview and the words mentioned (as if spoken by TMS) deeply hurt IR. The reactions were swift.

IR's REACTION TOWARDS TMS

The first to get the axe was the song IR had recorded on April 14th of 1978. Old timers would be aware that even after MGR became the CM of Tamilnadu, he expressed his desire to act in movies. There were different opinions about this and political observers were expressing their doubts about the constitutional validity of such a move but there was no explanation given in the constitution regarding such a scenario. When questioned about this, the then PM Morarji Desai said that Central Government would not stand in the way. This emboldened MGR and he announced the film Unnai vida Maatten. This was to be produced by G.K.Dharmaraj of Yoga Chitra films, who had earlier produced Ilaiya Thalaimurai with NT. IR was booked as the music director. On April 14th of 1978, the pooja of the film was held and a song written by Vaalee, tuned by IR and sung by TMS was recorded. When this controversy broke out, IR made Malaysia Vasudevan sing the same song. Since the film didn’t proceed further, the song also never came out.

Then IR turned his attention to Ennodu Paatu Paadungal song and the same was again recorded with SPB singing this time. When TMS came to know of this development, he went and asked the director about this. He was told that the earlier song had a chorus along with the song. Since NT felt that chorus could be avoided so that it reflected the mood of the situation, they had done the recording again. Since TMS had gone out of the country and since they had to complete the shooting, they did it with SPB. Though TMS was not satisfied, he couldn’t do anything. NT never interfered in these matters. Moreover he had taken a liking for IR’s music. He was answering a regular Q & A session in Bommai magazine in 1978-79 periods and for a question asking about his favourite song of 1977, he had replied that it is Sendoora poove. This reply had put the lyrist Gangai Amaran and IR on cloud nine. Moreover NT was the chief guest for the jubilee celebrations of Kizhakke Pogum Rail held in Kamala theatre in 1978 and from thereon BR and IR had become close with him. NT rarely ever interfered in music and this also played a part in the subsequent happenings.

From thereon IR rarely used TMS. He avoided TMS wherever he could, like in Kavarimaan (being SpM- Panchu combo) and Pattakathhi Bhairavan (producer director VB Rajendra Prasad, the maker of Engal Thanga Raaja and Uthhaman, was a Telugu and he couldn’t object). When the producer was strong like Balajee and SS Karuppaswamy he used TMS like he did in Nallathoru Kudumbam (the classic Sindhu Nadhi Karaiyoram) and Rishi Moolam respectively. We can also add Vetrikku Oruvan in this category. IR had to face this problem only in NT films. For others he managed with SPB and KJY. But when Devar Films who booked IR for the first time for Annai Oru Aalayam (1979 Deepavali) wanted a TMS song as a matter of sentiment, IR gave the song Amma, Nee Sumandha Pillai to TMS.

The last film to come out of NT-IR-TMS combo was Rishi Moolam in Jan 1980. People still remember Neramidhu Neramidhu and 50-lum Aasai Varum from the same. After this there was a long gap of almost 3 ½ years before IR did another NT movie. Gangai Amaran who did music for Balajee’s Neethipathi in 1983 used TMS (remember Paasamalare song?) but in the very next NT film Imaigal for which again GA was the MD, he used Malaysia Vasudevan (Maadapuravo illai Manjal Nilavo?). This prompted IR to plumb for MV in subsequent movies that started with Vellai Roja (1983 Deepavali). The only exception was Thaaikku Oru Thaalaattu, where bowing to pressure from producer KRG, IR used TMS –PS for Pazhya Paadal Pola Puthiya Paadal Illai, which had the same tune as Unnai Ondru Ketpen from Puthiya Paravai. But for reasons best known to the director, the song was not there in the movie except for a brief part.

PICTURISATION

The picturisation was easier as it was an indoor song. There are a section of the readers who feel that any NT film after Thirisoolam is trash. They should see this song. NT even after completing 27 years in the industry was able to bring out the life of the character. He does it casually. The face and the lip movement convey the emotions. You should also check the scene when he talks to the doctor (Poornam Viswanathan), the way he expresses his shortcomings regarding his family is worth a watch and more.

TMS ON IR & IR ON TMS

What does TMS say about this? In the book (Oru Kuyilin Vaazhkai Sangeetham) he talks about this. He says that he told that songs like Oram Po and Machhani Paatheengala may bring fame for the MD temporarily but in the long run, people would identify the MD with only such songs and if he tries to give a classical song, he may be rejected. So there is a danger of being side lined with a dappankutthu muthirai. TMS says that the sentence Oramaaga Poi vida vendiyadhu varum was twisted and reported as some other word. He feels that IR could have contacted him and checked the veracity of the report. Another incident that further distanced the two was a musical night at Coimbatore. Out of 35–40 songs, TMS was given only 5 songs and this was filmed for a movie called Ilaiyarajavin Rasigai (of course it never came out). On coming back to Chennai TMS called IR and asked him not to call him (TMS) for light music concert anymore and hung up.

IR on his part never came out with his side. But once when questioned about not using TMs, he had to say the following

"TMS அவர்கள் மிகவும் பெரிய கலைஞன் என்பதில் சந்தேகமில்லை. எல்லா விதமான உணர்ச்சிகளையும் பாவங்களையும் தன்னுடைய குரலில் கொண்டுவரக்கூடிய ஒரே பின்னணி பாடகர் TMS மட்டும்தான். அந்த பெரிய கலைஞன் என்னுடைய இசையில் பாட முடியாமல் போனது அவருடைய துரதிர்ஷ்டம். அவரை என்னுடைய இசையில் பயன்படுத்திக்கொள்ள முடியாமல் போனது என்னுடைய துரதிர்ஷ்டம்."

But all said and done it was the fans, who were unlucky to have missed out this combo.

RELEASE & SUCCESS STORY

Coming to the film, the same was released on August 10th of 1979. There were slight skirmishes here and there in theatres and of course a section that always wanted to run down NT said that it was Rajini who saved the film. Neither NT nor Rajini answered and on the 100th day celebrations. Rajini confessed that whatever he had done in the movie was taught by NT and he simply did what he was told to do. NT - Kannadasan combo this time joined with IR and proved that performers would score irrespective of the period and situation.

Before signing off, my personal experience. I had seen the movie on the opening show that was the matinee of August 10th, 1979 at Madurai – Sridevi. We thoroughly enjoyed the movie.

Here is the lyric

எந்தன் பொன் வண்ணமே அன்பு

பூ வண்ணமே

நெஞ்சில் போராட்டமா

கண்ணில் நீரோட்டமா

அதை நான் பார்க்கவா

மனம் தான் தாங்குமா

(எந்தன்)

கோவில் இல்லை என்றால் தெய்வம் இல்லை

இங்கு நீ இல்லையேல் கண்ணே நானும் இல்லை

வானம் இல்லை என்றால் மதியும் இல்லை உந்தன்

வார்த்தை இல்லையென்றால் ஒரு கீதம் இல்லை

நீ வந்ததால் தானே பூ வந்தது

நீ வாடினால் வண்ண பூ வாடுமே

என் ராஜாத்தி கண்ணே கலங்காதிரு.

(எந்தன்)

பொன்னை கண்டேன் அதில் உன்னை கண்டேன்

காலை பொழுதை கண்டேன் இந்த கதிரை கண்டேன்

என்னை கண்டேன் நெஞ்சில் உறவை கண்டேன்

நீயும் இல்லையென்றால் நானும் எங்கே செல்வேன்

தாய் செய்ததே தவம் நாம் வந்தது

தாய் கொண்டதே வரம் நாம் வாழ்வது

என் ராஜாத்தி கண்ணே கலங்காதிரு

(எந்தன்)

கள்ளம் இல்லை நெஞ்சில் கபடம் இல்லை; நீ

கண்ணீர் சிந்த ஒரு நியாயம் இல்லை

காலம் வரும்; அந்த தெய்வம் வரும்

அந்த நாளும் வரும் நல்ல வாழ்வும் வரும்

காலம் தனை நான் மாற வைப்பேன்

கண்ணே உன்னை நான் வாழ வைப்பேன்

என் ராஜாத்தி கண்ணே கலங்காதிரு

(எந்தன்)

Regards

[mr_karthik]

Dear Muarli sir,

Wonderful cover-up about ‘Endhan pon vaNNamE’ from Naan Vaazha VaipEn’.

Your detailed writing has took me to the past, and I am still there, even after finished reading of your article / analysis / history.

Because, for the previous songs you have covered earlier, all the incidents which you have described are heard (from various sources) and read (from various books and magazines).

But for these incidents what you have described in this song analysis, I am the living witness for all those happenings. Yes from Thangai film to 100th Day function of Naan Vaazha VaippEn, I am the witness, and was watching all those happenings in those period, especially initial period of NT – IR relationship. Wow, what a golden memory they are. I already told here and there in out NT thread about the happenings at Chennai during Thiyaagam, Kavariman, Andhaman Kaadhali releases.

I have attended the 100th day function of ‘Naan Vaazha VaippEn’ which was held on 102nd day at Chennai Chitra Theatre, during the interval of its evening show. It was not arranged in any star hotel, but celebrated in the theatre itself. (I strongly hope, Mr. Raghavendhar might be there. He already told he was in 100th days function of Viswaroopam at Shanthi).

NT, K.R.Vijaya, Rajinikanth, D.Yoganand, Jaiganesh, Thengai Srinivasan, and other artists and technical crews were participated and awarded 100th day shields. When the show was started, all of us waiting for the interval (we already saw the movie in several number of times, but this time mainly for the function). After interval, the function started and nearly one and half hour the speeches and award function took place. They were the happiest moments in life, watching our idols in real.

Let me live for some more moments there. Even though there were many films for Deepavali 1978, the main competition was between Pilot Premnath (Alankar) and Sigappu RojaakkaL (Devi Paradise). Other movies are Thaai Meedhu Sathiyam (Wellington) , Vandikaran Magan (Gaiety), Thanga Rangan (Plaza), Kannamoochi (Midland) and Thappu ThaalangaL (Pilot)… wow what a golden period it was.

Thanks a lot Murali sir.
Your service always Priceless.

[RAGHAVENDRA]

கார்த்திக் சார் சொன்னது போல் சில நிகழ்ச்சிகளில் நாம் சம்பந்தப் பட்டிருந்து அல்லது அதில் பார்வையாளராக இருந்து அதை மற்றவர்கள் விவரிக்கும் போது நம்மையும் அறியாமல் நம் மனதுக்குள் ஒரு விதமான பெருமிதம் நம்மை ஆட்கொள்ளும். அந்த நினைவுகள் மனதில் ஏற்படும் இனம் புரியாத உணர்வுகளில் சந்தோஷமும் பெருமையும் நிச்சயம் இருக்கும்.

அதை நானும் பல முறை உணர்ந்திருக்கிறேன்.

என்றாலும் அதை முரளி சாரின் எழுத்துக்களில் படிக்கும் போது அதன் சுவையே தனி.

கார்த்திக்கின் நினைவலைகளை இன்னும் சுவையாக்க...

இதோ சித்ரா திரையரங்கில் நான் வாழ வைப்பேன் நூறாவது நாள் விழாவில் நடிகர் திலகம் கேடயம் வழங்கும் காட்சி.

http://i872.photobucket.com/albums/ab289/ragasuda/Old%20Magazine%20Pages/bommaimar80nvp100thdayfw01A.jpg

[parthasarathy]

வணக்கம்!

கிட்டத்தட்ட மூன்று வருடங்களுக்கு முன்னர் நான் எழுதத் துவங்கிய இரு கட்டுரைத் தொடர்களுள் ஒன்றான நடிகர் திலகத்தின் மிகச் சிறந்த வித்தியாசமான நடிப்பில் உருவான பாடல்கள் கட்டுரைத் தொடரைத் திரும்பவும் துவங்குவதில் பெரு மகிழ்ச்சி கொள்கிறேன். முதலில், இத் தொடரில் நான் ஏற்கனவே எழுதிய 8 பாடல்களை முதலில் மீள் பதிவு செய்து விட்டு பின்னர் மற்ற பாடல்களை பதிகிறேன்.

நடிகர் திலகத்தின் வித்தியாசமான மிகச் சிறந்த நடிப்பில் உருவான பாடல்கள்

மீண்டும் ஒரு புதிய கட்டுரைத் தொடர் மூலம் உங்கள் எல்லோரையும் சந்திப்பதில் மட்டற்ற மகிழ்ச்சியடைகிறேன்.

நடிகர் திலகத்தின் அற்புத நடிப்பை வேறு வேறு பரிமாணங்களில் இப்பூவுலகம் உள்ளவரை ரசித்துக் கொண்டே இருக்கலாம். இன்னும் சொல்லப் போனால், அவரது ஒவ்வொரு படத்தையும், திரும்பத் திரும்பப் பார்க்கும் போதும், ஒவ்வொரு முறையும், ரசிப்புத் தன்மையுள்ள ஒவ்வொருவருக்கும், வேறு வேறு கோணங்களில், அவரது அற்புதத் திறமையை புதிது புதிதாக ரசிக்கும் பாக்கியம் கிடைக்கும்.

நான் இங்கு எழுதப் போவது, நிச்சயம் அனைத்து நடிகர் திலக ரசிகர்களும் ஏற்கனவே ரசித்தது தான் (திரு. முரளி ஸ்ரீனிவாஸ் அடிக்கடி குறிப்பிடுவது போல், அனைத்து நடிகர் திலக ரசிகர்களும் ஒரே கோணத்தில்தான் அவரை ரசிக்கிறார்கள்.) இருப்பினும், அந்த அற்புதத் தருணங்களை மறுபடியும் எழுத்து வடிவில் இங்கு கொணர என்னால் இயன்றவரை முயல்கிறேன்.

நடிகர் திலகம் பெரிய/அகன்ற திரைக்கு அறிமுகம் ஆன கால கட்டத்தில், பெரும்பாலும், அனைத்து நடிகர்களும் நாடகத்திலிருந்துதான் அறிமுகம் ஆனார்கள். நாடகம் என்கின்ற ஊடகம் எதையும் உரத்துச் சொல்லுவதிலும், சொல்ல வந்த விஷயத்தைப் பாடல்களின் மூலமும் சொல்லிக் கொண்டிருந்தது. காரணம் எல்லோரும் அறிந்ததுதான் - கடைசி இருக்கையில் இருப்பவருக்கும் கேட்க வேண்டும் என்பதால். இந்தக் காரணத்தால், நாடகத்திலிருந்து வந்த நடிகர்களின் நடிப்பில் ஒரு வித செயற்கைத் தன்மை இருப்பதாக சொல்வதுண்டு. இது சரியான கூற்று அல்ல. நாடகத்திலிருந்து வந்தவர்களிடம் இருந்த சரளமான நடிப்பு நேரே வெள்ளித்திரைக்கு வந்தவர்களுக்கு ஒரு போதும் இருக்காது. இதற்குக் காரணம், நாடகம் அளிக்கும் அனுபவம் மற்றும் தைரியம் - நேரே லைவாக ஆடியன்சை எதிர்கொள்ளவிருப்பதால். அங்கு தான் ரீடேக் எல்லாம் கிடையாதே.

அதே சமயம், நாடகத்திலிருந்து நடிக்க வந்த நடிகர்கள் பாடல் காட்சியில் நடிக்கும் போது, அவர்களுடைய உடல் மொழி இயல்பாக இல்லாமல், கைகளை மனம் போன போக்கில் ஆட்டி, அசைத்து நடித்துக் கொண்டிருந்தார்கள் - இல்லை ஒரேயடியாக எந்த வித அசைவும் இன்றி நின்ற இடத்தில் அப்படியே சிலையாக நின்று நடித்துக் கொண்டிருந்தார்கள் - அதாவது ஒரு உயிரோட்டமான நடிப்பு அந்தக் காலத்தில் பாடல்களில் இல்லாமல் இருந்தது. அப்படிப் பார்த்தால், இந்த நிமிடம் வரை, பெரும்பாலான நடிகர்களுக்குப் பாடல் காட்சியில் அந்த அளவிற்கு நடிப்பதற்குத் தெரியவில்லை என்று தான் சொல்ல வேண்டும். அதே நாடக உலகில் இருந்து வந்த நடிகர் திலகமோ, தன் முதல் படத்தில் இருந்தே, பாடல் காட்சியில் நடிக்கும் போது, அளவோடு கை கால்களை அசைத்து, அந்தப் பாடல் வரிகளுக்கேற்றார் போல் முகம் மட்டுமல்லாமல், மற்ற உடல் மொழிகளின் மூலமாகவும், சரியான பாவங்களைக் காட்டி நடிக்கலானார். அதாவது, அந்த முதிர்ச்சி, அவரது முதல் படத்திலேயே இருந்தது. நடிப்பில் எல்லையை முதல் படத்திலேயே தொட்டவரல்லவா அவர்! பாடல் முழுவதுமே, ஒரு நாற்காலியில் உட்கார்ந்து கொண்டே பின்னர் நடித்து விட்டவராயிற்றே! (பொன்னை விரும்பும் பூமியிலே - ஆலய மணி).

திரைப்படங்களில், பாடல்கள் மூலம் கதையையும், காட்சியின் வீரியத்தையும் காட்டி அதன் மூலம், மக்களை ஒரு சேர சென்று சேர ஆரம்பித்தது, நடிகர் திலகம் - பீம்சிங் - கண்ணதாசன் - மெல்லிசை மன்னர்கள் விஸ்வநாதன் / ராமமூர்த்தி - டி.எம்.சௌந்தரராஜன் - பி. சுசீலா கூட்டணி தான் என்றால், இதற்கு மாற்றுக்கருத்துக்கு இடமேது? இதே போல், பாடல்களின் மூலம், காட்சியின் வீரியத்தை மட்டுமல்லாது, அந்தப் பாடல்கள் இடம் பெற்ற காட்சிகளின் சூழலை சுவையும் சுவாரஸ்யமும் இருக்கும் வண்ணம் பார்த்துக் கொண்டதும், நடிகர் திலகம் தான்.

அப்படிப்பட்ட பாடல்களின் மூலம், ஒரு இயக்குனர் (அவர் தானே அந்தக் கப்பலின் கேப்டன்) சொல்ல வந்த விஷயத்தை, மிகச் சரியாகப் புரிந்து கொண்டு, வெறுமனே நடித்து விட்டுப் போகாமல், அந்தப் பாடலில், எவ்வளவு முடியுமோ அவ்வளவு கலைத் தன்மையை, கிரியேடிவிடியைக் காண்பிக்க நினைத்து, அதில் நூறு சதம் வெற்றி பெற்ற பாடல்களை இந்தக் கட்டுரையில் பதிவிட முயல்கிறேன்.

1. "சக்கப் போடு போடு ராஜா"; படம்:- பாரத விலாஸ் (1973); இயக்கம்:- ஏ.சி.திருலோகசந்தர்

புதிதாகத் திருமணம் ஆன ஒருவன், முதன் முதலாகத் தன் காதல் மனைவியைப் பார்க்கும் முன், அவன் மனதில் எழுகின்ற உணர்வுகளைக் காட்டுவதாக அமைந்த பாடல். இந்தப் பாடலைப் புதிய கோணத்தில் சிந்தித்து எடுத்திருப்பார் இயக்குனர் ஏ.சி.டி. - அதாவது, அவனும் அவனது மனசாட்சியும் பாடி, பேசுவதாக அமைந்த பாடல்.

இந்தப் பாடலின் தனிச் சிறப்பு - பொதுவாக, அனைத்து படங்களிலும், சம்பந்தப்பட்ட மனிதனும் மனசாட்சியும் நேருக்கு நேர் வருவதாகக் காண்பிப்பார்கள். அதனால், அந்த இரண்டு பாத்திரங்களும் அதாவது நடிகர்களும், கொஞ்சம் சுலபமாக யோசித்து, நடித்து விட முடியும். ஆனால், இந்தப் பாடலிலோ, மனசாட்சி அசரீரியாகக் குரல் மட்டுமே கொடுக்கும். அதை அவர் கவனித்து, ரியேக்ட் மட்டும் செய்ய வேண்டும். இங்கு தான், நடிகர் திலகத்தின் அபார கற்பனை வளம் அவருக்குக் கை கொடுக்கிறது.

பல்லவியில், சக்கப் போடு போடு ராஜா என்று நிஜ மனிதனாக நடிகர் திலகம் பாடத் துவங்கியவுடன், "டேய் டேய் என்னடா பாட்டுல பேச ஆரம்பிச்சிட்ட" என்று மனசாட்சியின் குரல் வரும். அப்பொழுது அவருடைய ரியேக்ஷனை கவனியுங்கள். அபாரம்!

சரணத்தில், "நல்ல சமயம் இதை விட்டு விடாதே நாளும் தெரிந்த நீ நழுவ விடாதே" என்றவுடன் "என்னடா என்னடா நல்ல சமயம்" என்று மனசாட்சி கேட்டவுடன், அவர் இரண்டு கைகளையும் பின்னி "வெள்ளி நிலாக் காயுது வாடைக் காற்று வீசுது" என்று நடிக்கும் நடிப்பு, அது வரை அவர் காட்டாத - நடிக்க வந்து 21 வருடங்களுக்குப் பின்னர், 150 படங்களுக்கு மேல் நடித்த பின்னும், காட்டிய ஒரு புதிய பாணி நடிப்பு!

அடுத்த சரணத்திற்கு முன் வரும் தருணத்தில், அந்த மனசாட்சி இவரது கழுத்தில் இருக்கும் துண்டைப் பிடித்து இழுப்பதாக நினைத்துக் கொண்டே அந்தத் துண்டைப் பிடித்து இழுத்து தன்னை விடுவித்துக் கொள்வதாக கற்பனை கலந்து நடித்திருக்கும் விதம் - நடிகர் திலகத்தின் அபார கற்பனை வளத்திற்கு ஒரு மிகச் சிறந்த எடுத்துக் காட்டு.

கடைசியில், கட்டிலைச் சுற்றி ஒரு மாதிரி கைகளை இழுத்து இழுத்து காட்டிக் கொண்டே பாடலை முடிக்கும் விதம் மிகவும் நகைச்சுவையோடு இருக்கும்.

மொத்தத்தில், ஒரே நேரத்தில், அபாரமான கற்பனை வளத்தோடும், அற்புதமான நகைச்சுவையோடும், ஒரு முதல் இரவுப் பாடலாக இருந்தாலும், தரம் கொஞ்சமும் குறையா வண்ணம், நடித்த பாடல். அதுவும், எந்த வித அதீத முயற்சியும் இல்லாமல் (effortless) நடித்த பாடல்.

எதையும் வித்தியாசமாக சிந்தித்து, மக்களுக்கு அறுசுவை விருந்து படைப்பவர் நடிகர் திலகம் என்பதற்குக் கட்டியம் கூறும் பாடல்.

தொடரும்,

இரா. பார்த்தசாரதி

[Murali Srinivas]

நன்றி ராகவேந்திரா சார்!

சாரதி அவர்களே! வருக! தொடர்க!

நன்றி கார்த்திக்! நான் முதன் முதலில் இந்தப் பாடலை பதிவிட்ட போது நீங்கள் இட்ட பின்னூட்டத்தை மீண்டும் இங்கே மீள் பதிவு செய்ததற்கு நன்றி!

அது போன்றே இந்த பாடல் பதிவு முதன் முதலாக வெளி வந்த போது சகோதரி சாரதா அவர்களின் பின்னூட்டம் இதோ

டியர் முரளி,

'எந்தன் பொன் வண்ணமே' என்ற ஒரு பாடலைப்பற்றி அலசுவதற்காக திரையுலக வரலாற்றையே திருப்பிப்போட்டிருக்கிறீர்கள். அடேயப்பா, எவ்வளவு விவரங்கள். எவ்வளவு தகவலகள்.

** நடிகர்திலகத்தின் படங்களுக்கு இளையராஜா இசையமைக்க நேர்ந்ததற்கான காரணங்கள். அது தொடர்பான நிகழ்வுகள்.

** பாலாஜியின் திரைப்பட தயாரிப்புப்பணிகள், அதில் அவருக்கு ஏற்பட்ட ஏற்ற இறக்கங்கள். அவர் படம் மூலமாகவே இளையராஜா, நடிகர்திலகத்துக்கு இசையமைக்க துவங்கிய சம்பவங்கள்.

** இளையராஜாவின் ஆரம்ப கால வரலாறு, அவரது திரைப்பட பிரவேசம், அதில் அவர் கண்ட வீழ்ச்சிகளும் எழுச்சிகளும். அவருக்கும் டி.எம்.எஸ்ஸுக்கும் இடையே ஏற்பட்ட பிணக்குகள், அவ்ற்றையும் தாண்டி அற்புதப் பாடல்கள் (நடிகர்திலகத்துக்காக) உருவான சரித்திரங்கள்.

** ரஜினியின் திரையுலகப்பிரவேசம், அந்நேரத்தில் அவர் நடித்த படங்களைப்பற்றிய பட்டியல் மற்றும் அவற்றின் சுருக்கமான ஆய்வுகள். இப்படத்தில் அவர் பங்கேற்க நேர்ந்த சூழ்நிலைகள்.

** நடிகர்திலகத்துக்கு மலையாளப்படப்பிடிப்பில் நிகழ்ந்த விபத்து, அதற்கான ஓய்வு, அதனால் அவரது படங்களுக்கு ஏற்பட்ட கால தாமதங்களும் சிரமங்களும். ('தச்சோளி அம்பு' படம் பார்த்திருக்கிறேன். ‘இந்தப்படத்துக்காகவா அவர் கையை ஒடித்துக்கொண்டார்’ என்று எண்ணியதுண்டு). அந்நேரத்தில் தயாரிப்பில் இருந்த அவரது படங்களின் நிலைகள் பற்றிய விளக்கம். கூடவே அப்போது நிலவிய அரசியல் சூழ்நிலைகள் குறித்த ஆய்வு.

அப்பப்பா.... இவ்வளவு விவரங்களும் இத்தனை சிறிய மூளையிலிருந்தா வந்தன..?. உங்கள் அபார நினைவாற்றல் பற்றி என்ன சொல்வது. 'என்னோடு பாடுங்கள்' பாடல் எஸ்.பி.பி பாடியதல்லவா? இவர் டி.எம்.எஸ் பாடியதாக சொல்கிறாரே. சரிதான் வாத்தியார் மாட்டிக்கிட்டார் என்று நினைத்துக்கொண்டே படித்தால், பின்னர் அப்பாடலை எஸ்.பி.பி. பாடியதைப் பற்றி விளக்கியிருக்கிறீர்கள். என் சிறுமதியை நானே நொந்துகொண்டேன். அதானே... முரளியா கொக்கா?. ஒரு சின்ன தவறுக்குக் கூட இடம் கொடுக்க மாட்டீங்களே...!!.

பாடல் துவங்குவதற்கு முன் நடிகர்திலகம் தன் தங்கையிடம் பேசும் அந்த வசனத்தில்தான் என்ன கனிவு எவ்வளவு குழைவு..!. 'உனக்குதான் நடக்கவே முடியாதே. எப்படி பனிமலையில் ஓடுவாய்?' என்று வாய்தவறிக் கேட்டுவிட்ட குட்டித்தம்பியின் வார்த்தையில் திடீரென சோகம் கப்பிய முகத்துடன் பார்க்கும் தங்கையிடம், "அம்மா... உனக்குத்தான் எவ்வளவு பெரிய மனசு. கோடிக்கணக்கில் பணம் வந்ததும் அம்மாவுக்கு அது செய்வேன், அண்ணனுக்கு இது செய்வேன், தம்பிக்கு அது வாங்கிக்கொடுப்பேன்னு சொன்னியே தவிர, உன் காலை சரி பண்ணிக்குவேன்னு சொல்லலியேமா..." (எந்த வசனத்தை எப்படி பேசணும்னு மற்றவர்களுக்கு பாடம் நடத்திய ஆசிரியன் நீதான் தலைவா).

நடிகர்திலகத்தின் கதாபாத்திரம் இப்படத்தில் ரொம்ப பரிதாபத்தை உண்டாக்கும். தீராத BRAIN TUMER நோயால் சாகப்போகும் தன் மரணம், தன் குடும்பத்தை தூக்கி நிறுத்த உதவட்டும் என்று முடிவெடுத்து, கொலைக்குற்றத்தை தன் தலைமேல் போட்டுக்கொள்ளும் பரிதாபம் என்ன?. தன் நோய் குண்மாகிவிட்டது தெரிந்ததும், தானே உருவாக்கிய சாட்சியங்களில் இருந்து தப்பித்து விடுதலை பெற போராடும் சோகம் என்ன?. ஒவ்வொரு இடத்திலும் மிகையில்லாத இயல்பான நடிப்பு. திருட்டு நகை வியாபாரியான எம்.ஆர்.ஆர்.வாசுவை மிரட்ட அவர் குளிர்க்கண்ணாடி அணிந்து வரும் ஸ்டைலே ஒரு அழகு.

பல படங்களில் அஃறிணைப்பொருட்களும் கூட கதையின் பாத்திரங்களாக மாறுவதுண்டு (அழகன் படத்தில் டெலிபோன், பூவே பூச்சூட வா படத்தில் காலிங் பெல்) அதுபோல இப்படத்தில் முக்கிய தடயமாக வரும் அந்த முக்கோண கல் பதித்த மோதிரம், அழகோ அழகு (உடனே, 'பெண்கள்னாலே நகையில்தான் கண் போகும்' என்று நினைக்காதீர்கள்)

படத்தைப்பற்றியும், உங்கள் ஆய்வு பற்றியும் இன்னும் நிறைய எழுதலாம்.

அதனால் மீண்டும் வருவேன்....

Anbudan….. Saradha Prakash

அன்புடன்

[Murali Srinivas]

SIVAJI SEASON - ENGE NIMMADHI

எங்கே நிம்மதி

PUDHIYA PARAVAI

ACKNOWLEDGEMENT

1. Mellisai Ma Mannar M.S. Viswanathan – The Music Genius who was kind enough to speak about the background and the incident behind the composition of this song.

2. Mr. Mohanram

3. EN SUYA SARITHAI – NADIGAR THILAGAM

4. Thottal Poo Malarum – Saroja Devi’s cinema memories – which was serialized in Mangaiyar Malar.

5. Various Film Magazines of yesteryears

6. NT thread in our own forum, which had thrown up many interesting information about the film Puthiya Paravai.

7. Mr.Manisegaran – His many posts about the various aspects of this song.

DEDICATED

To Mr. Murali Shanmugam & Mr. Giri Shanmugam, sons of Mr. VC Shanmugam (brother of NT). But for Mr.Shanmugam, this song or for that matter this movie would have never seen the light of the day.


INTRODUCTION

A song that had stood the test of the time. A song that saw NT, Kannadasan, VR at their best. A film that was the launching pad of a great Production company. A song that is repeatedly telecast almost as a ritual in all satellite channels. A song that is dear and near to many of the people. We can go on giving introductions. But this song has one more dimension.

Normally we have heard of songs being composed based on the situations. The director, storywriter along with the poet and Music director do sit for the composition. At times the Hero also makes an appearance to input his thoughts. But there have been very few occasions like it happened for Puthiya Paravai. People must have very rarely heard of the Film Hero enacting the scene for which the song needs to be composed. Here the Hero did the “acting” part and thus by guided the poet and the Music director to compose the song to the satisfaction of everyone concerned. Before moving on to the composition, let us delve in to the project background.

LAUNCH OF SIVAJI FILMS

The film Parasakthi not only saw the debut of a great actor but it also launched a successful career of a star. Successive films which made the cash registers ring also underlined the Box office potential of NT. If Parasakthi was released in 1952, 3 years later saw the family of NT also entering the Film world. But that was into the production side. By this time the entire Tamilnadu had come to recognize NT and the name “Sivaji” had come to be identified with NT. Therefore the family launched Sivaji films Private Limited and the main business was distribution of films, especially NT films for the Chennai city. [Sivaji Films started in 1955 celebrated it’s Golden Jubilee year in 2005, when Chandramuki was released]. NT and his well wishers felt that a dedicated distribution arm would help in streamlining the publicity that would take the film to the public and ensure its success. They wanted to get into production also. But there was nobody who could devote his entire time towards the production side. NT’s brother –in-law (Elder sister’s husband) was the person who was helping him in this business as NT’s younger brother VC.Shanmugam had been sent abroad for studying. NT had a complex like feeling about not being properly educated and so he decided to make available the best possible education to his brother since he was very fond of him. Another reason being there was a big gap of almost 10-11 years between their ages and VCS was born when NT was already with Bala Gana Sabha. VCS after his studies came back and took charge of the business. Designated as Managing Director he not only revamped the distribution angle but made sure that by foraying into film production, the company would be there for a long time and would become a big name to reckon with. And this was the starting point of a successful tenure at the helm that saw both the cinema business dealt by the family as well as the career of NT flourishing.

PRODUCTION HOUSES & OWN STUDIOS

Now, what made NT or his family to get interested in distribution or production? Those days there were established production houses like AVM, Gemini, Jupiter, Pakshiraja, and Vijaya Vahini and Chittadal. The irony was all these companies had a studio of their own. Everything was family owned. In fact the artists themselves were constructing their own studio or buying them after they became successful. Banumathi started her Barani studios, MGR bought Sathya Studio (actually renamed the studio he bought as Sathya), director B.S.Ranga built Vikram Studio, Vasu Menon built Vasu studio and KSG built Karpagam studio. Venus Pictures had Venus Studio. Probably the trend was derived from North where Rajkapoor launched RK studios. Even in Telugu, NTR owned a studio Ramakrishna and ANR had his Annapoorna studio at Hyderabad. Not to be left behind Krishna built Padmalaya studios. In Kerala, actor Madhu owns Uma studio and now Mohanlal has his own Vismaya Max. Why this long list is, NT too might have planned something in those lines when he ventured into distribution but the family instead of a studio ended up in buying a theatre in Mount Road. As discussed earlier in these columns, Shanthi theatre built by Umapathy was bought by NT and his brother –in - law Mr.Venugopal took charge of the same and he still continues to manage it.

Having been associated with the film world for nearly 5 years, NT had the idea of venturing into distribution at the back of his mind and Amara Deepam occurred at that time. The persons who were at the helm at the production side were all close to NT. He was living in Shanmuga Mudali Street at Royapettah at that point of time. His next door neighbour Mr.Govindarajan was one of the partners of the movie. This particular street falls at the rear side of Besant Road, where they bought a house for Sivaji films office and it still continues there. The house where NT lived in Shanmuga Mudali Street is still used by NT’s brother –In- law Mr.Venugopal.

FILM FAMILIES’ HIEARCHY

Venus Pictures produced Amara Deepam that came out in 1956. Director Sridhar, Govindarajan (known as Venus Govindarajan, he is the father of Thiagarajan and Saravanan, the men behind Sathya Jothi Movies. Thiagarajan also happens to be the son-in-law of RM.Veerappan), Krishnamoorthy were the persons behind the Venus pictures. There was another partner Mr.Rathinam, who was the brother of Krisnamoorthy, and who later grow up as one of the torchbearers of this organisation. Again better known as Venus Rathinam Iyer, he happens to be the father of one Subramanian, who later went on to become a top most director in the Indian cinema field and is better known as Manirathinam. They produced so many films that were BO hits and they owned a large piece of land in Alwarpet that came to be known as Venus Colony and still the name exists. The reason all these details are mentioned here is just to highlight that the business started by Venus Pictures is still active but in different names. The company, which was formed by starting their business with the film of Venus Pictures (i.e.) Sivaji films is still active to date.

SIVAJI FILMS FIRST DISTRIBUTION

During those days the process of starting a movie was simple and casual. They would be scouting for good stories and whenever they could lay their hands on a good thread or knot, they would immediately announce a movie and start work. Sridhar had written the script for Ethirpaarathathu. It was an anti- sentiment film where the hero finds her lover becoming his stepmother due to circumstances beyond her control. When such a film was received well by the audience, Sridhar’s stock grew up. So when Venus Pictures was looking out for a suitable story, Sridhar came up with the thread of Amara Deepam and it immediately got everybody’s approval. The triangular love story talked about Amnesia some 58 years back when such a medical condition was not very popular even among the city audience. Attracted by the novelty of the story, NT immediately gave the dates.

Now coming back to Sivaji films, NT while acting in Amara Deepam could sense the success potential of the film and so Amara Deepam became the first film to be distributed in Chennai by Sivaji films. Not only that, they got the remake rights of Amara Deepam and produced the same in Hindi as Amar Deep. Dev Anand, Vyjayanthi Mala and Padmini acted in that. It was a big hit that saw the company’s name getting entrenched in Bollywood. The company went on to produce many Hindi films. They were also distributing Tamil films of NT in Chennai. They did not venture into production of Tamil films for a solid period of 7-8 years. One thing was NT was very busy, with round the clock shooting. Second thing was NT’s brother VCS had finished his studies and had come back in the late fifties. He very much wanted to produce a film but a good story was eluding them [Sivaji films]

MOVING INTO FILM PRODUCTION

During his stay in London, VCS was very much attracted by Hollywood and he wanted that stylish way of film making to be introduced in Tamil. His exposure to such genre had initiated a thought in his mind that NT should do such type of films in Tamil. He was waiting for the opportune time to carry out his plan.

During those times, there was a Hollywood flick called “ To Chase a crooked shadow”. A murder mystery, it had a novel storyline and a suspense that startled the viewers. VCS had already seen the movie and the idea of remaking the movie in Tamil got firmly entrenched his mind. NT was a cinema buff and he used to see almost all English movies that were getting released in Chennai. He had a small theatre at his home and he used to get the prints of the movies he wanted to see and screen it there. So NT and friends saw the movie and everybody liked it. The group that saw the movie consisted of some producers and directors. But when VCS broached the subject of producing the film, there were no volunteers. They felt that though NT had done roles with shades of grey in his earlier films, it would be a riskier proposition, considering his status at that time. VCS, who had almost decided to produce the film on his own, firmed up his mind and announced the launch of the movie under Sivaji films Banner. How to go about remaking the movie in Tamil, keeping in mind the Tamil audience, was the point that was occupying VCS’s mind. At that time, they heard a news.

Inspired from the Hollywood flick, there was a Bengali movie with a same storyline. On hearing this, they went and saw the movie and purchased the rights of the movie for producing it in Tamil. Thus the Pillayar Chuzhi for Tamil film production was put and the preliminary steps started.

The novelty of the film or main attraction of the film was the screenplay. It was like a Chess game. The moves and the counter moves were simply fascinating. For the first time viewer, the movie made him to think. Think in the sense, he would replay the sequences again in his mind and try to solve the puzzle. This is what primarily attracted NT and VCS. But there was a catch. The Hero at the end becomes an anti – hero.

As for as NT was concerned, he would never mind about the image and he had done quite a no of films where his characters had shades of grey. Thirumbi Paar, Andha Naal, Thuli Visham, Pennin Perumai, Nalla Veedu and Rangon Radha are a few examples. Even the Vikraman character of Uthhama Puthiran was a negative one till the end. But all those films happened in early and middle fifties but they were in 1964, when this proposal was mooted. NT and VCS were nevertheless determined to go ahead. Aroordas was assigned to the dialogue and Nannu the screenplay. Dada Mirasi who had directed Ra(k)tha Thilagam earlier was put in charge of wielding the megaphone (Some 7 years later, he did another NT movie, Moondru Deivangal in 1971).

Having decided to do the movie under the own Banner, VCS decided that the film should not lack in any respect and so they chose to make it in colour. Casting of the characters mattered a lot. The wife and later the impersonator was a crucial one. A westernized woman with all that goes with such a character in the first half, she changes completely in the second half. Not many heroines would come forward because image mattered. NT knew that one actress who can pull off this role was Sowcar and pull off she did! They did not even think twice regarding Rangan character. MR Radha was taken in. VKR was booked as the father of the heroine and later as you know what. With OAK Thevar, SV Ramadas, Nagesh and Manorama, casting was complete

The other heroine would simply look like filling the bill but in the climax, the viewer will be in for a surprise. Saroja Devi was an automatic choice. But she was very busy. She was doing 3 shifts a day and there was no way she could give lump call sheets. Also the story demanded combination scenes with major characters and therefore her mother politely refused. But VCS was one man who would never give up. He met Sarojadevi’s mother Rudhramma and narrated her the entire story. She was very much impressed and when VCS told about the climax where Saroja Devi would reveal her true identity, she was thrilled. VCS also told her only if Saroja Devi acts, the audience would not be able to guess. Her mother managed to adjust the then existing call sheets and Saroja Devi acted as Latha. She says that she would never forget VCS because but for him, she would have missed out a movie, which till date brings bouquets for her.

FILM GENRE

Normally a murder mystery story would have a set pattern and would concentrate more on investigation. This normally puts off women audience and in turn would affect the family audience attendance also. So the screenplay was written keeping this in mind. So till 2/3rd of the movie, the investigation would not be there. Even the last part would be more focusing on the make or mar relationship of hero and heroine. So songs were planned in such a manner that it would suit the mood of the movie.

A song in the ship which makes the hero and heroine understand each other better, a song at Ooty where the heroine comes to stay at the hero’s place, a night club song at Singapore during the flashback when the hero tells his story, later the same song getting repeated in a different mood at hero’s place in Ooty, the song between the hero and heroine when the marriage is about to be fixed and finally the song under discussion. Let us have a look at the story leading to this situation.

STORY BACKGROUND

The story opens up in a ship that is on its way from Singapore to Chennai. The hero Gopal is traveling in the ship and he gets to meet Latha and her father. Gopal is a multi millionaire who is returning back to India after spending some years at Singapore. At Ooty, he again runs into Latha and her father and he takes them to his home. Gopal and Latha start moving closer and on certain occasions Latha finds Gopal’s behaviour odd and perplexing and she demands to know the reason. Gopal who initially tries to hide it, later confesses the truth and tells his story. Gopal after the death of his mother is crest fallen and visits a night club in Singapore for solace where he happens to meet a singer by name Chitra and falls for her. They get married but rude shock awaits Gopal. He finds her as a drunkard and wayward in her behaviour. His efforts to make her see reason fail miserably. The final straw happens on Gopal’s birthday, and when Chitra’s behaviour crosses all limits, Gopal lets out his rage resulting in the “suicide” of Chitra. Gopal after this suffers another jolt and that is his father’s passing away. After this he had returned to India and during that travel back, he had met her and her father. Latha initially shocked to learn that he is already married, later gives her consent when he proposes to her. Her father also agrees.

Come the betrothal day, everybody is in for a shock. Chitra surfaces along with her Chittappa and the betrothal is stopped. Chitra claims that she had not died and had taken treatment for her injuries and later knowing that Gopal had gone back to India, had come here, she says. Gopal refuses to believe her and tries to prove that his wife is indeed dead. But his efforts repeatedly fail and the “intruder” cleverly builds up her case. Worse, the person accompanying her, Chittappa proves to be a thorn in the flesh and Gopal is literally driven to nuts. On the advice of his friend cum Police Inspector, he tries to “catch” the fingerprints of the woman but in the altercation with Rangan, the glass tumbler falls down and breaks. Worse, Latha seeing him moving closely with Chitra (for getting the finger print on the glass tumbler) is crest fallen and runs away from the scene. Gopal unable to prove the true identity of the intruder, unable to tackle the truants of Rangan, unable to convince Latha (she now had started believing that Chitra has come back), is a broken men now and this where the song comes in.

SITUATIONS AND SONGS

Dada Mirasi was not a native speaker of Tamil and he used to operate through English in the shooting spot. But he was a good technician. So VCS had to take additional responsibilities now. In addition in making the movie sleek, he had to sit with VR for songs composition. It was a blessing in disguise because he had a good taste in music, recalls MSV. In the cine field, they always talk about the so-called “sync or gel” when it comes to teamwork and it seems that MSV and VCS had that sync which lasted till the 80’s. With Kannadasan giving out his best, it was a pleasure to compose the songs. VCS, VR and Kannadasan sat together to compose.

The song at the ship. At the penultimate day of travel, the captain of the ship throws a party and asks somebody to sing. Inevitably the dice falls on the heroine. She reluctantly agrees to sing. Kannadasan seizing this opportunity opened with Unnai Ondru Ketpen. MSV inspired by the pallavi decided to go full steam. Reading the situation very well, he decided to use more western instruments. So the song opened with piano. Later he used saxophone and a host of other instruments. [Remember how NT plays the instruments to perfection? MSV recalls that NT used to come to recording and observe the instrument players. At the shooting spot, MSV’s assistant Joseph Krishna would be there whenever a western instrument had to be played by NT. But he would hardly have any corrections to tell because NT would do it perfectly, MSV recalls. He adds up இது என்ன சார் பிரமாதம்? தில்லானா-லே நாதஸ்வரம் “வாசிக்கும்” போது அசல் வித்வான் மாதிரி கழுத்து நரம்பு பொடைக்குமே. அதை விடவா சார் வேணும்?] PS simply excelled in the song. Especially when she sings the lines it was pure honey. Ilaiyaraja was so fond of this song and when he got an opportunity, he used it. Yes, 22 years later in 1986, producer KRG produced Thaikku oru Thalaattu directed by Balachandra Menon. NT and Padmini were the leading players and when the situation came up for a song where they do a trip down the memory lane, IR choose the tune of Unnai Ondru Ketpen and the song Payazha paadal pola Puthiya paadal illai was written by Vairamuthu. TMS and PS sang the same. But unfortunately only a bit of the song was used in the movie. Saroja Devi was clad in a red sari and red blouse during that song and that was a sight to behold. Saroja Devi recalls that even after 50 years, when she meets people, the one movie that everybody mentions is Puthiya Paravai and the one song is Unnai Ondru Ketpen.

The next was again a solo by heroine though the situation was a duet like one. Hero and heroine get a reception from the tribal people and heroine ties up a piece of cloth in the tree of wishes. There comes the song where the heroine expresses her mind albeit indirectly. Chittukuruvu Muthham Koduthhu was born. Cameraman Prasad beautifully captured the song picturised in Ooty. If I am not off the mark, this was the first song that saw hero and heroine change their costumes in between the pallavi and different charanams.

The next song was the nightclub song. Here VCS clearly explained to the poet and the MDs the situation. Hero is under a mental stress because he had lost his mother and comes to the club for some relaxation. Here he listens to the song and that makes him forget all his worries. Not only that, the song haunts him and he actually falls for the singer. Again it was a westernized song with a lot of instruments. Here MSV created the tune that was truly haunting and Kannadasan simply came up with Paartha Gnabagam Illaiyo lines. Again PS was outstanding and whenever you hear the lines, it would haunt you. If MSV did a grand orchestration for the first version, he made it simple when it would be repeated under different circumstances. But that would add to the beauty of the song and haunt more it did. See the picturisation of the song. NT who walks in with a heavy heart slowly gets transformed and you have to look at his expressions. It is another song where the cigarette dangling in NT’s lip also did the acting. It was style personified. There was one review of this song, which said that people employed in corporates should watch this scene and learn table manners.

Then came the song before the betrothal day. Here the hero sings alone. First song for the hero. Song focused more on style and NT with his characteristic stylized walk simply turned Aha Mella Nada into a style statement. The shirts used in the film (Terylene) became a rage and many youngsters started wearing such shirts without banians (inners). Actor Sivakumar was one among them and he also started following the trend. (Sivakumar mentioned this in an interview with MSV in a program called Thirayum Isayum. He referred to the other song Enge Nimmathi as well) If the Terylene shirt attracted men, women were fascinated by the China silk sari with printed material worn by Saroja Devi.

Now only one song remained that would come as a lead song to the climax and the flow that was going smoothly (as for as song composition) suddenly got struck. VR and Kannadasan tried their best but they could not hit upon the correct wordings that would satisfy everyone. Days passed but no progress could be made. This went to NT’s ears and he called up MSV and asked him to come to Annai Illam and left. He asked Kannadasan also to accompany the MDs. So the next day morning, all the three went to Annai Illam and the composing was intend to start.

DISCUSSION SONG COMPOSITION

The next day morning, MSV made sure that Kannadasan was on time for the appointment and all reached Annai Illam. NT and VCS were there. NT asked MSV whether he has any ideas for the proposed song situation. The tunes that MSV created did not get the approval. NT had something in his mind and he was not getting satisfied with the tunes. Here was a situation song which he had thought about and in fact he wanted to do certain gestures and body movements. So he wanted nothing but the best from Kannadasan – MSV. In order to get the required output from the duo, he started enacting the scene. I think that should be described in Tamil because it would bring out the exact mindset of NT at that point of time. Let us hear NT in his own words. It seems that he described to the duo in the following manner.

“நாயகனுக்கு வாழ்க்கையிலே பணம் கிடச்ச அளவுக்கு நிம்மதி கிடைக்கலே. எங்கே அன்பு கிடைக்கும்-னு ஏங்கினான். தன் மனதுக்கு சாந்தி கொடுத்த பாடகியான பெண்ணை விரும்பி கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டான். ஆனால் அவன் நினைச்ததக்கு நேர்மாறா அந்த வாழ்கை அமைஞ்சிருச்சு. அவ ஒரு விபத்திலே இறந்து போக, தாய் நாட்டுக்கே திரும்பற அவன் தன் மனதுக்கு பிடித்த ஒரு பொண்ணை பாக்கிறான். அவளுக்கும் அவனை பிடிச்சுப்போயிடுது. கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டு ஒரு புது வாழ்க்கையை ஆரம்பிக்கலாம்-னு நினைக்கும்போது, பழைய மனைவி மாதிரியே இருக்கிற ஒருத்தி நான்தான் உன் மனைவி, நான் சாகல-னு வந்து நிக்கிறா. கூடவே அவ சித்தப்பன்-னு சொல்லிட்டு ஒருத்தன். அவ தன் மனைவி இல்லை-னு நாயகன் நிரூபிக்க எடுக்கிற முயற்சியெல்லாம் பெயிலியர் ஆகுது. ஆரம்பத்திலே நம்பின காதலியும் அவன் மேல் சந்தேகப்பட்டு விலகி போறா. ஒவ்வொரு சின்ன விஷயத்திலும் அவனுக்கு டென்ஷன் ஆகுது. வாழ்க்கையே வெறுத்து போய் எங்கியாவது நிம்மதி கிடைக்காதா-னு அலையறான். சுவத்திலே தலையை முட்டிக்கிறான். அழுகிறான் எங்கே நிம்மதி-னு புலம்பறான். இது பாட்டிலே வெளிப்படனும”்.

While saying this NT it seems was actually enacting the scene in front of them and suddenly MSV got that spark. He told Kannadasan “கவிஞரே இதுதான் பல்லவி” but Kannadasan didn’t catch it. He asked “Ennada solre?” and MSV replied that Pallavi is “Enge Nimmadhi”. Kavignar just looked at him and without saying anything went on to write

எங்கே நிம்மதி எங்கே நிம்மதி

அங்கே எனக்கோர் இடம் வேண்டும்

And went on to add something on his own

எங்கே மனிதர் யாரும் இல்லையோ

அங்கே எனக்கோர் இடம் வேண்டும்

This suited the situation because here Kavingar adds that Hero doesn’t believe in the entire human race. Such is his frustration level.

MSV immediately tuned the lines with his harmonium and there was flash of happiness in NT’s face. NT now realized that Kannadasan had come back to form and with a help of little guiding, this song can be brought up to the required level. So he again started to describe the situation and mindset of the hero. He went on to tell them that now the hero is not only depressed but he has also become self-pitying. He broods over his ill luck and he feels that he has been cursed like that. He laments why all this for me?

Kannadasan now very much interested (earlier he was bit off colour because he was not getting it right and in fact he reluctantly came to Annai Illam, MSV recalls) and with his mind now firmly in his control, words as usual started flowing from him. For the above mentioned charanam, he wrote

எனது கைகள் மீட்டும்போது வீணை அழுகின்றது

எனது கைகள் தழுவும்போது மலரும் சுடுகின்றது.

என்ன நினைத்து என்னை படைத்தான் இறைவன் என்பவனே

கண்ணை படைத்து பெண்ணை படைத்த இறைவன் கொடியவனே

ஓ! இறைவன் கொடியவனே

Here the third and fourth lines, Kannadasan wrote from his own experience as it always happens. He could not forget the love failure he experienced at a young age and he carried this as a baggage till his lifetime. But that was blessing in disguise for Tamil film music lovers because, it helped him to write so many poetic beauties, which are adored till today. Everybody was so happy. But it also brought brickbats later, about which we will discuss after this.

NT, now realizing that this method is paying rich dividends then told Kannadasan that the hero is thinking of both the women in his life. While the very thought of earlier woman brings him nightmares, the girl whom he had met afterwards has provided him all the love and affection and he could find solace in that relationship. The resurfacing of his so called wife, whom he firmly believes is dead, had completely robbed him of his peace of mind and his sleep. He literally pleads with the supreme power to give him peace. The poet in Kannadasan was in full flow now and as he always does symbolized the women with the birds deriving this inspiration from the title of the movie planned. He wrote

பழைய பறவை போல ஒன்று பறந்து வந்ததே

புதிய பறவை எனது நெஞ்சை மறந்து போனதே

என்னை கொஞ்சம் தூங்க வைத்தால் வணங்குவேன் தாயே

இன்று மட்டும் அமைதி தந்தால் உறங்குவேன் தாயே

ஒ! உறங்குவேன் தாயே

With MSV completing the tune for the same, the entire team, which was present there were happy and know they have a Super hit song in their hands. With Kannadasan successfully completing his part, MSV, though he had tuned it well, knew that the job is not yet complete. He realized that this song requires orchestration of the highest caliber, otherwise the entire effort would go as a waste. He also decided that it should have a live orchestra with instruments playing a major part.

ORCHESTRATION

MSV had reasons to think on those lines. He had done music for Neethipathi (old one) produced by Vijaya Pictures. It had a song “ Thaayum Seiyum Pirinthadhai Paar” that was rendered by CS.Jayaraman. There he used western musical instruments and he used a live orchestra with a chorus. He brought Anglo Indians and used them for chorus. It was very well received by the public. So MSV decided that he would use live orchestra for this song and he also wanted to make it rich. He planned a live orchestra with a plethora of instruments. Till that time only basic instruments like violin, tablas were used. He wanted that to change. But it would cost much but he had a willing producer who was willing to go that extra mile in ensuring the quality the musician was seeking to bring in. Having got the green signal, MSV arranged for a live orchestra of 100 people who would handle the instruments. Later on this trend caught up and MSV himself used more than 100 instruments for “Pattathhu Rani” song in Sivandha MaN. It is rumoured that on coming to know of this MGR wanted the same type of orchestration (i.e.) using more instruments for his song also and MSV did the same for “Ninaithathai Nadathiye Mudippavan” song in Nam Naadu.

RECORDING

The recording date was fixed. It started at 9 am. TMS had a few rehearsals and then the recording started. VCS had come. As most of the readers must be aware, during those days all the concerned people must be there as there was no facility for track or independent recording. And when the orchestra is big, the synchronization becomes more difficult as all parameters have to fall in place to make the recording successful. At times 3 or 4 takes would be required for a perfect song. Here also the same thing happened. The recording, which started at 9 am in the morning, went on till 12 midnight. TMS as usual was excellent in rendering the song and later in an interview said, MSV told him to concentrate on the words in the song. H was told to bring out the sound of veenai when he sang Veenai Azhugindrathu. And veenai sound was there in his voice. It also shows the range and stamina of the singers of that golden period. With recording completed successfully, the scene now shifted to the picturisation. MSV told VCS that if the song is not properly filmed, it would lose all its charm.

PICTURISATION

VCS, well aware of the pitfalls in the picturisation decided that no stone should be left unturned to make it long lasting. He sat with director Dada Mirasi and cameraman Prasad and discussed. They decided that it should be a set that would depict both the extreme moods of the character. While the wife character tortures him, it is hell recreated with all its terrifying inmates, whereas he believes that the lover character is from the heavenly abode surrounded by the angels and brings eternal bliss for him. They also decided that instead of putting a grandeour set (as it was vogue in those days), they should concentrate more on colours and lighting, which would bring the desired impact. Even they decided upon the costumes of the women. It was black for Sowcar and cream for Saroja Devi.

As planned, the shooting was arranged and sets readied. Though NT had enacted the song during composition, he now literally raised his performance by taking it to another plane. The very start of the song was fabulous with the BGM slowly growing up in volume and when it suddenly breaks into high decibel music, NT slowly getting up with his eyes searching the place used to bring down the roof. He wears light blue colour silk trousers and very light blue Terylene shirt with sleeves rolled up to the biceps. The camera captures him from the low angle with his eyes almost closed and with his two hands stretched out. In this posture when the words come out “Enge Nimmadhi”, again the theatre would roar.

See the lightings for this song. The colours used would be indicating the mood swings. Predominantly red and blue were used as background colours. The cream and yellow colours were used when they show the gate of heaven (?) from where Saroja Devi comes out. When she is near NT, the background is cream and the moment when she disappears and Sowcar enters, the red background light flashes. Even at the end when the song closes and the last line அங்கே எனக்கோர் இடம் வேண்டும, we see NT lying down on the lap of Saroja Devi and the background light is blissful cream and blue. It changes when the shadow of Sowcar super imposing on them and suddenly it is red and we see NT lying in the lap of Sowcar and he jumps up with fear with the BGM rising to the highest decibel. The cameraman Prasad deserves special mention for his work and it is said that he never even used Light meters for his shots. It was sheer mind calculation and the resultant product is there to be seen till today with all glory.

If we analyse NT’s acting in this song, we have to write essays. To put it simply the walk, the gestures, the lip sync and the body language were top class. To point out just an example, watch the first charanam. When the first two lines come up,

எனது கைகள் மீட்டும்போது வீணை அழுகின்றது

எனது கைகள் தழுவும்போது மலரும் சுடுகின்றது,

see his gestures with his hand and his facial expressions at that time. Is there any better way to show how one self pities himself? When the next line arrives

என்ன நினைத்து என்னை படைத்தான் இறைவன் என்பவனே

his right arm does a clock wise rotation with the fingers pointing up and people at the theatre would be ready to explode for this particular shot.

We can categorically state that no other song has come out with this amount of perfection in portraying extreme depression – both in action done by NT and the mood created by the music of MSV-TKR. (A few examples of songs in this genre are - Thukkathilum Sirikkanum in Nalla Idathu Sambantham, Mayakkama Kalakkama in Sumaithangi, Thannai Thane Nambahathu in Deiva Piravi, Avanukkenna Thoongivittan Agappattavan in Peria Idathu Penn).

Now coming to the controversy part, the lines of the first charanam were the one that made some so called Tamil pundits to criticise Kannadasan. They argued that the usage in the line எனது கைகள் மீட்டும்போது வீணை அழுகின்றது, is totally wrong as fingers only can pluck the string and not the hands. This was a hot topic even after many years after the release of the movie. Seeing all such farce, one always had a doubt that the so called pundits were jealous of Kannadasan and so they wanted to show off their superiority. But Kannadasan never took such things seriously.

The movie as I said earlier was ahead of its times. Here was a man who was ruling Tamil cinema but he literally choose to do a negative character. Especially the climax, he was simply outstanding. Which actor will have the guts to clear his nose in front of the camera? Again a shot, which will generate deafening, claps. A watertight screenplay backed up by splendid performances from all actors. Sowcar and MRR would be outstanding (in fact audience if given a choice would like to kill the Rangan character for all the trouble he creates).

RELEASE & SUCCESS STORY

The movie was released on 12.09.1964 and it celebrated 100 days. The biggest achievement of PP is, on subsequent releases it had been a BO wonder. During the mid 70s’, the film re-released in Chennai, had run for 75 days. All over Tamilnadu, it evoked tremendous performance and I am sure even now this movie would create Box office magic if theatrical release is arranged. The song Enge Nimmadhi was a Super Duper hit right from day 1.

TAIL PIECE

Sivaji Films in spite of making it’s maiden venture a success did not venture into production for almost another 6 years and when it did come out with Vietnam Veedu in 1970, it’s name was changed to Sivaji Productions. In fact there was a gap of exactly 24 years between Puthiya Paravai and the next venture, which carried the Sivaji films banner name. The next venture was En Thamizh En Makkal, which came in 1988 September. Then another 5 years elapsed before Kalaignan (starring Kamal) was produced under this banner [1993 April]. The usage of Sivaji brings us to another interesting information.

NT who assumed the name “Sivaji” because of playing the Maratta Emperor’s role used the King’s sitting posture on a horse as the emblem of the company. But later it was removed as that emblem is Maharashtra Government's official one and for Kalaignan, they used a emblem of NT himself dressed as Sivaji, which came in the Telugu film Baktha Dhukkaram. NT had donated the Sivaji statue at Sivaji Park, Mumbai. The Maharastra Government celebrated the 300th year of Sivaji ascending the throne in 1974 and they wanted a skit for the TV. Dr.T.S. Narayanaswamy prepared a script, which depicted the situation at the time of Sivaji ascending the throne. Here it should be noted that the drama written by Annadurai [“Sivaji Kanda Hindu Samrajiyyam”] dealt about the hurdles Sivaji faced in coming to power. On a similar note the skit enacted by NT as Sivaji in Raman Ethhanai Ramandi also dealt about the hurdles Sivaji faced in crowning himself as King (though RER skit was primarily written in view of the political situation that prevailed then in 1970 and it was sort of a reply to a sarcastic comment by then CM of Tamilnadu against NT). Now coming back to the skit prepared by Dr.TSN, Thanjai Vanan wrote the dialogues. The beauty of the script was it was in Tamil and it was telecast in the same manner and even the Siva Sena did not object to it when it came on air on July 21, 1974 (see the date). When Chennai (Madras then) had its own TV station opened on Aug 15th of 1975, the same skit of NT acting as Sivaji was on the air on the very first day.

Before signing off, my personal note. Since release was in 1964, did not see it then. My first tryst with PP happened in 1969 at Madurai –City Cinema. I could not follow the movie for the simple reason it was sheer festival mood inside the theatre. Especially there was riot during the song sequences. After a year or so, saw the same in Madurai – Chandra (which was later named as Shanthi) and from there on, I have lost count of the no of times, I have seen it.

Here goes the lyric

எங்கே நிம்மதி எங்கே நிம்மதி

அங்கே எனக்கோர் இடம் வேண்டும்.

எங்கே மனிதர் யாரும் இல்லையோ

அங்கே எனக்கோர் இடம் வேண்டும்

அங்கே எனக்கோர் இடம் வேண்டும்

(எங்கே நிம்மதி)

எனது கைகள் மீட்டும்போது வீணை அழுகின்றது

எனது கைகள் தழுவும்போது மலரும் சுடுகின்றது.

என்ன நினைத்து என்னை படைத்தான் இறைவன் என்பவனே

கண்ணை படைத்து பெண்ணை படைத்த இறைவன் கொடியவனே

ஓ! இறைவன் கொடியவனே

(எங்கே நிம்மதி)

பழைய பறவை போல ஒன்று பறந்து வந்ததே

புதிய பறவை எனது நெஞ்சை மறந்து போனதே

என்னை கொஞ்சம் தூங்க வைத்தால் வணங்குவேன் தாயே

இன்று மட்டும் அமைதி தந்தால் உறங்குவேன் தாயே

ஒ! உறங்குவேன் தாயே

(எங்கே நிம்மதி)

Regards

[Murali Srinivas]

SIVAJI SEASON - YAAR ANDHA NILAVU

யார் அந்த நிலவு

SHANTHI

ACKNOWLEDGEMENT

1. Mellisai Ma Mannar M.S. Viswanathan – The Music Genius who was kind enough to speak about the background and the incident behind the composition of this song.

2. Mr. B.Lenin – Editor cum Director and s/o of Bheemsingh who was kind enough to throw light on the backdrop, the creation, execution and celebration of this film

3. Mr.Mohanram

4. Mellisai Mannar MSV – written by Rani Maindhan

5. Oru Kuyilin Vaazhkai – Kavitha Albert

6. Various film magazines of yesteryears

SPECIAL PRANAAMAMS

கலை தாயின் தவப்புதல்வனுக்கு, நடிப்பு கலையின் நாயகனுக்கு காணிக்கை

DEDICATION

I dedicate this great song to Fellow Hubber Mr.Ramaswamy, a great fan of TMS.

INTRODUCTION

A song that is immortal. A song that has been discussed, analysed and dissected for more than 4 decades. A song that proved that even a small sliver in a great artist's hands can act and fill the mood. A song that still makes people think of what they lost for eternity by the breakup of VR. We can add much more to this. Let us start from the conception.

Again we are going back to the great combo. Yes friends, this again is from the kitty of NT- Bheemsingh- Kannadasan – VR – TMS. A song that truly challenged the capability of everyone, (and ultimately everyone came out with flying colours) and yet the winner was ----

DIFFERENT BANNERS AND PRODUCERS

The combination of the jambaavans was making waves and no wonder many producers were more than willing to engage the full complement. There were many producers who benefited immensely by this combination. Take the case of Velumani. His Saravana Pictures produced Baagha Pirivinai and Paalum Pazhamum. Bheemsingh, MSV, Velumani were the partners of Buddha Pictures, which produced Pathi Bakthi and later Paava Mannippu. Rama. Arangannal and Mohideen Pitchai were the producers of Pachhai Vilakku under the banner of Vel films and later due to certain circumstances it became a joint venture with AVM. Mohan of Mohan Arts and M.R.Santhanam (F/o of director Santhana Bharathy) were the people behind Rajamani Pictures, which produced Paasa Malar. Paarthhal Pasi Theerum came under AVM Banner. Ranganathan Pictures started by NT's costume designer Ramakrishnan produced Padithhaal Mattum Pothumaa. Bandha Paasam was under the banner of Shanthi Films owned by Periannan, V.C. Subburaman of Kasthuri Films produced Paar Magale Paar and Bharatamatha Pictures was stared to help cameraman Vittal Rao and Thirumalai (associate director of Bheemsingh who later along with Mahalingam became a director duo and did Saadhu Mirandaal and Aalayam) and under its banner came Pazhani. It shows that all sorts of producers were more than happy to be a part of this bandwagon because almost all of them tasted success. It is no wonder that every producer wanted to produce a film with this wining combination to cash in on its tremendous success and popularity.

PRODUCER OF SHANTHI

In-between, there was Petra Manam and Senthaamarai, which had the same combination, but since the films didn't do well, they did not get the required attention. Of the two mentioned, AL.Srinivasan produced Senthaamarai. Kannadasan was having his own production company but all the films he produced bombed at the Box office - Sivagangai Cheemai, Karuppu Panam and Kavalai Illaatha Manidhan to name a few. As readers are aware Kannadasan's brother was AL.Srinivasan and his AL.S Productions was actively into production. Senthaamarai was in production for too long and that adversely affected the movie in its BO performance. Now AL.S wanted to produce a film with this combination to offset the losses he incurred in Senthaamarai. He was vigorously pursuing NT regarding this. VCS gave the call sheet and the usual combination was fixed. But at that time little did they realize that this would be the last movie the combination would do.

STORY AND SCREENPLAY DISCUSSION

Having decided to produce the film, they were scouting for a story. Every Paa series movie had a good story and so this also should have a strong story, it was decided. Again the asthaana storywriter of Bheemsingh movies, M.S.Solai Malai came to the rescue. The story he had in mind was family oriented but the difference was this time it concentrated on emotional struggle between the two (or shall we say three) main characters and this was the basis on which the screenplay was developed. As was vogue, this Bheemsingh film was also discussed threadbare and screenplay arrived at.

After Pathi Bhakthi in general and Baagha Pirivinai in particular, the Bheemsingh-NT jodi were doing a lot of films and it was quite common that a couple films were on the floor at the same time at any given point of time and every calendar year saw more than one film featuring this team getting released.

MADURAI CONNECTION

Thus after Pachhai Vilakku that came in 1964, two films of NT directed by Bheemsingh were under production. One was Pazhani and the second was Shanthi a film produced by AL.S. While Pazhani was a village story that depicted the travails of innocent farmers migrating to the city, the other film was out and out a city based one. It starts in Chennai but moves to Madurai, where the entire story happens. Readers would remember that we discussed about Madurai being used as a backdrop of Bheemsingh films and we had taken Baagha Pirivinai, Paava Mannippu and Paalum Pazhamum as examples. Going further, Pathi Bakthi was Madurai based (remember the hero's name Pandiyan?) and Paar Magale Paar had its story happening at Madurai. Again this film Shanthi was based at Madurai. The reason was that writer M.S. Solaimalai was from Madurai and during those times, Madurai was the city that was easily recogonised by the common man. Added to it was the fact, it served as a lucky mascot for Bheemsingh.

STORY BACKGROUND

The story starts in Chennai. The film opens with a set of students going back to their respective hometowns having finished their graduation. Out of these there are two who are very close, more like brothers. They even eat their food from a single plate. While Santhanam (NT), from a well to do family who only has his mother to take care of belongs to Tiruchi, his friend Ramu (SSR) is from Dindigul. Ramu's parents are no more and his uncle MRR (Chittappa) is his guardian, who has a daughter. Ramu is fighting a legal battle over his ancestral property.

Santhanam's mother wants to get him married and they leave for Madurai to see a girl. At the doorstep of the house, Santhanam bumps into a girl and mistakes her to be the girl they have come to see. But when he goes in, he finds out that the girl he is supposed to see is another girl, Shanthi and he also learns that Shanthi is blind. Shanthi, as a child, had been struck by lightning and had gone blind but the marriage broker had not disclosed this information to them. Santhanam and his mother express their inability to proceed with the marriage proposal. The visually impaired girl Shanthi is shattered. Her cousin, who Santhanam had bumped into, consoles her.

On his way back, Santhanam stops at Dindigul to meet Ramu but he is not there. He meets his uncle and casually talks about the girl he had seen and about her condition. The information that the girl is quite rich makes the uncle devise a plan. He, knowing that his nephew has lost his legal case on his ancestral property, now goes and meets Shanthi's father. He informs them that his nephew is ready to marry the girl. He also shows Shanthi's photo to Ramu and makes him agree to marry her (without divulging to him the fact about her blindness). Ramu gives his marriage invitation to his servant to post it to Santhanam but the servant forgets to post it.

Meanwhile, Santhanam again comes across Mallika, Shanthi's cousin, at Tiruchy and falls in love with her. Though she is initially upset with him for rejecting her cousin Shanthi, later reciprocates the love. She comes to know of her friend's marriage and she shares it with Santhanam. But both of them don't know that it is Ramu who is marrying her. Santhanam's mother meanwhile arranges for another alliance but on hearing that his son is in love with Mallika, informs the girl's father that they are not interested in the marriage, not knowing that Mallika is girl they are rejecting. But before they could do any damage control, Mallika and her father move out of Tiruchy and she on her way wishes her cousin Shanthi at Madurai and goes to Srivilliputtur for a teacher training programme.

Just after tying the mangalsutra, Ramu finds out the truth about Shanthi and he is totally shattered and leaves her without informing anybody. Shanthi is again crestfallen. Santhanam on knowing about Mallika's move to Madurai, comes to Shanthi's house only to be told of the developments and he goes in search of Ramu. He finds him in a common friend's house. He injects sense into his friend's mind and Ramu agrees to go back to his wife. Ramu sends a letter of regret for what he had done and promises to be there shortly. The entire family is happy. There is more happy news for the family. A specialist doctor on examining Shanthi opines that an operation could bring back the vision for her and the same is arranged. Shanthi is happy that she would be able to see her husband.

Before going back the friends plan a hunting expedition. There a tragedy strikes. A tiger on the prowl on seeing the men, tries to attack them and in the ensuing melee Ramu slips and falls down a waterfall and the friends fail to find him.

Assuming Ramu to be dead, Santhanam comes to Shanthi's house burdened with the job of informing the tragedy. On hearing the news Shanthi's father passes away. Shanthi on being told of her father's death breaks down. Doctor warns that any further shock would jeopardize her chances of regaining vision. Ramu's uncle, the scheming man that he is, asks Santhanam to impersonate as Ramu. Santhanam shocked by this refuses; but the uncle using all his cunning convinces him and even blackmails him to make him fall in line. Just to save Shanthi, Santhanam agrees to act as Ramu for a short period. The operation takes place successfully and Shanthi regains her vision.

But Santhanam finds himself in deeper trouble than he imagined. Shanthi taking Santhanam to be her husband Ramu is all love for him thinking that he had indeed made a sacrifice marrying a blind girl like her. This adds up to the troubles. Even Santhanam's mother is unaware of what has happened. Shanthi happens to see the photo of Ramu in Santhanam's room and he tells her that he is his close friend and is now dead.

As luck would have it, Ramu had actually survived the fall and returns to Shanthi's house. He understands that his uncle is behind the impersonation and other problems. On seeing him Shanthi is very happy as she feels that her "husband" would come out of his shell. Santhanam's joy, on hearing that Ramu is alive and that could save him from the situation he is in, is short lived because Ramu asks him to continue the drama. Ramu argues that if the truth were told, it would result in the death of Shanthi, however much one tried to reason with her. Santhanam even talks about ending his own life, but Ramu again warns that that may also result in the death of Shanthi. Santhanam's mother, on hearing this, summons him and he promises her that he has not done anything wrong and he will tell the truth. On his way back, he happens to meet Mallika and requests her to help him. But Ramu is stubborn and Santhanam is now at a dead end, not to say at his wits' end. How this tangle is resolved forms the climax.

CASTING AND SHOOTING

The story after thorough discussion was transformed into an absorbing screenplay as could be seen above and it gave a lot of scope for the artists to perform. Unlike the other Bheemsingh movies, which used to have multiple characters, here it was restricted to 4 persons. While NT was already there and with the Santhanam character being assigned to him, Bheemsingh choose his other favourite SSR for Ramu and Vijayakumari was apt for Shanthi. Who else but MR.Radha can do the scheming villain? The pair for Santhanam didn't have much of a scope and in the second half she literally vanishes only to appear in the climax and Devika fit the bill. With Nagesh (as the servant at MRR's house) together with Manorama providing comic relief (but one must admit that the fare they dished out was below par) and Nagaiah appearing as the father of Shanthi, the casting was complete. Sandhya as the mother of Santhanam and SV Sahasranamam as the doctor did guest roles.

The picturisation pattern of Bheemsingh's films is simple and straight. They would completely finish the paperwork and then do the song composing and recording. With these ready, the shooting would start. In the case of Shanthi too, once the screenplay was ready, they sat for composition of the songs. Bheemsingh was be very clear about the song situations. He knew that the subject was heavy and he was treading a risky path. The story centered around, what they call in cinema circles, anti-sentiment. A man "acts" as a husband of a married woman, when the real husband is alive. So they decided that the latter half of the cinema would not have songs. The situations were like this:

SONGS AND SITUATIONS

A song, which would come at the very beginning. The students having finished their graduation sing happily while traveling in a vehicle that goes around the city. Kannadasan came out with the apt Pallavi "வாழ்ந்து பார்க்க வேண்டும்" .TMS and PBS sang the song. A simple tune but a catchy one at that. I would like to point out one thing here. NT was into politics and he had his own views regarding issues that dominated the political landscape of Tamilnadu. SSR, the other hero was in the opposite camp (ie) DMK and when this movie was released, he was a member of Tamilnadu Legislative Assembly (MLA), having been elected from Theni in the 1962 General Elections. This movie was released when Tamilnadu was experiencing the heat of anti-Hindi agitation, which had started some 3 months before (Jan 25th of 1965) this movie was released [April 1965]. Congress and DMK had taken diametrically opposite stands on this issue. Coming to this song, in the charanam there is a line தமிழும் வாழ வேண்டும், for which SSR would lip-sync with folded hands, while standing in the open jeep. It was a political statement by SSR. While NT and Kannadasan were Congressmen, they had the utmost respect for Tamil. If you check, at this point NT leaning on the rails above the driver seat would just smile. Again goes to show how magnanimous he was. He could have very easily put his foot down but he being the gentleman never imposed his views on others. As for the song, both TMS and PBS oozed energy and Mellisai Mannargal had even used the car horn sound to enhance the beauty.

The second song situation was brought into the scene after the hero and his mother leave the bride's home after expressing their inability to proceed with the marriage proposal. Shanthi is totally dejected and her cousin consoles her by singing ஊரெங்கும் மாப்பிளை ஊர்வலம், where the marriage rituals are superimposed during the song. PS by her honey soaked voice used the right mix of the pathos to make it haunting number.

There need to be a duet for the hero and heroine. It was a normal practice and also after this the moods drastically change. Bheemsingh used a different approach. MSV and Bheemsingh had attempted a novel way of song composition, when they tried to do a song only through whistle without any lyrics. This was considered for Paar Magale Paar but Kannadasan negatived that thought and so they could not test it. This was at the back of Bheemsingh's mind and during Shanthi he decided to go ahead with it. But he made a slight change. The heroine would sing and hero would just whistle on his part. MSV did a beautiful composition on the basis of western beats and the arrangements attempted made it unique. நெஞ்சத்திலே நீ நேற்று வந்தாய் was born. Again PS did a wonderful job and listen to the way she sings the line நூலிடை மீது ஒரு மேகலையாட and listen when she finishes the charanam with the husky voice. MSV did the whistling part and NT was style personified. The walk, the look and the lip-sync for the whistle, wow! Such types of nuances remain etched in mind as vignettes.

The next song was conceived when the letter from the husband arrives informing about his change of heart and his impending arrival. Again MSV went for a simple tune and செந்தூர் முருகன் கோவிலிலே was born. A linear song (when compared to others) but nevertheless a huge hit. PS and PBS combined together to give a beautiful melody. The same song with slight variation sung only by PS comes in the second half when Vijayakumari believes NT to be her husband.

QUANDARY SITUATION

With the screenplay getting over and songs composed, the shooting was kick-started and it was going at a brisk pace. As mentioned earlier both Pazhani and Shanthi were on the floor. Both of them had almost the same actors. When the shooting was nearing the end, the think tank team had a session. During those days, the team would watch the movie rushes and would decide upon corrective steps, if required. Shanthi was also reviewed in the same manner. The team felt that somewhere something was lacking. They could feel that the second half was a bit dry and felt that the audience was needed to be told why the hero was doing the things he was doing. So how would you go about it? There were some suggestions. While one section wanted a song included, the other spoke about a scene comprising a monologue by the hero.

SOLILOQUY SHOOTING

Bheemsingh took this matter up with NT. He was ok with both the suggestions and they decided to go for both. It was decided to have a monologue or soliloquy. NT and Bheemsingh knew that Solaimalai, though a talented person, could not write for such a situation. NT suggested the name of Thanjai Vanan. He was a powerful writer involved with Sivaji Nataka Mandram. He had written Kalam Kanda Kavignan and he was the one who later wrote screenplay and dialogues for Chatrapathi Sivaji that was telecast by Mumbai Doordharshan Kendra [discussed during the last song]. Thanjai Vanan was apprised of the story and the situation that led to the scene where a monologue was to be. He came up with a piece that was apt and devoid of any literary bombardment. It was conceived as a dream sequence when the protagonist unable to withstand the mental agony speaks out. NT would stand in a staircase, his back facing the camera. Dressed in full black, he would turn towards the camera and start Varugiren, Irangi Varugiren.

Bheemsingh by this time had become equally busy in Hindi films also. He was remaking his own Tamil movies in Hindi and during this time he was doing the movie Khandan, the Hindi remake of Baagha Pirivinai. So his associate Thirumalai (who also was related to Bheemsingh) took care of the shooting. There was one problem. The cameraman of the film Vittal Rao had taken ill and so was not in a position to crank the camera. Cameraman Karnan was a friend of Bheemsingh and on Bheemsingh's request, he accepted to do the camera work. Karnan by then had worked for another NT film "Kai Kodutha Deivam" (released in 1964) and his camera angles (especially for the song Sindhu Nadhyin misai Nilavinile- in the charanams picturised on the boat) were noticed and appreciated. Here also in Shanthi the two scenes (soliloquy and song) for which he wielded the camera would look different compared to the work done by Vittal Rao. While Vittal Rao's work was plain and bright, Karnan used subtle shades of light and shadow effectively to capture the mood and ambience.

LIVE RERECORDING

At the shooting spot, NT as usual did a good job of the monologue and everyone was happy. But not NT. He told Thirumalai that he was not fully satisfied. He wanted to do it again. He asked Thirumalai to do it the next day and sent a person to MSV with a message that asked MSV to meet him. MSV went and met NT. There NT explained to him about the scene and he made a request that MSV come with his orchestra to the shooting spot. The next day MSV went to the shooting spot and NT asked him to play the orchestra the way he would for a re-recording exercise. Normally the scene is shot and later re-recording will be carried out in the recording studio. But here on NT's advise, re-recording sort of orchestration was done at the time of shooting. NT this time out performed himself giving expression to the dialogue and the way he did it was a treat for the onlookers. Especially when he says, "Am I a scape goat?" Everybody was more than happy. But it must be noted here that during the regular re-recording, MSV changed the earlier BGM and did it in a different manner.

SONG

Now came the song part. Almost all movies of NT would have a song, which expressed the protagonist's mood, and Bheemsingh's movies were no exception. Till that time the songs were more or less on similar pattern, including in Bheemsingh's movies. The public in general had a perception of how the hero would sing such a song and they would almost make up their mind to expect it in a similar fashion. Bheemsingh wanted to change this perception. He told NT that he would inform him once the song was ready.

Having made up his mind, Bheemsingh told MSV about his thinking and asked him to think out of the box. MSV was a music director who always loved to experiment but at the same time he would only do it if the director/producer/actor agreed with that. Now with a director like Bheemsingh to back him up, MSV was more than happy to experiment. There arose a plan in his mind. At that period, he was very much impressed by a musician from West, who was making waves in USA and UK.

Before proceeding to that, let us delve into one of the most talked about separation in the entire history of Tamil film world. Yes, I am talking about the separation that happened between two of the greatest music directors that Tamil film world has ever produced (i.e.) Viswanathan – Ramamoorthy.

MAKING AND BREAKING OF MELLISAI MANNARGAL DUO

We have to go back in history, albeit briefly, to the period when cinema shooting was taking place outside Chennai. AVM studio was initially at Devakottai Raastha, Modern Theatres was in Salem (till it closed down, Modern theatres continued to function at Salem) and Jupiter Studio was in Coimbatore [they were producing their own films from Coimbatore Central Studio, which they had taken on lease]. As per the practice prevalent during those days, the artists and technicians were on monthly hire. SM Subbiah Naidu was the aasthana Music director for Jupiter movies. MSV, who had come to Coimbatore in search of greener pastures from his native village of Ilapulli village in Palakkad District, was working as an assistant to SMS. He was musically trained but never got any chance to exhibit his skill. Instead he was assigned to look after bigger artists and technicians and he was doing all sorts of sundry jobs. He was close to SMS and would be near him when he composed. This was making him more determined and the urge to become a music director was growing in him.

During that period, the movie Veera Abhimanyu was in the making and one particular song was proving difficult for SMS. Repeated attempts failed to break the impasse. MSV was witnessing all these happenings. One night, when everybody had gone, MSV took the harmonium and sang the song in a tune he composed. His companions GK Venkatesh and CR Gopalakrishnan were with him. Suddenly they realized that someone was watching them and found SMS there. MSV was frightened to the core and thought that he would be sent out. But contrary to his expectation SMS was very happy when he learnt that MSV had composed the tune. But what he told next shocked MSV. SMS asked him to take care of the recording the next day but he had to say that SMS had composed the song. That song was புது வசந்தமே வாழ்விலே இனி புதிதாய் மணமே பெறுவோமே. Tiruchy Loganathan and U.R. Jeevarathnam were the singers. MSV had no other go but to heed what he was told to do. SMS now started using MSV's talent to compose the tunes but it would come out only in the name of SMS.

Jupiter found that operating the studio in Coimbatore was not a viable proposition and they decided to shift to Chennai. All the technical staff were asked to leave. MSV didn't know what to do. SM Subbiah Naidu took MSV to the Jupiter Studio owner and he told the whole truth about the song composition and when the owner heard that MSV was behind the famous songs, he didn't even think twice and took MSV along with him. MSV who was sulking at the treatment suddenly realized how great his guru was. He came to Chennai and continued to work for Jupiter. He was the primary assistant for CR Subburaman. His first break came when Chandra Pictures owner Eepachhan gave him the break by making him the Music director of Jenova. MSV accepted and composed songs for the film. Everybody liked it and his name was getting popular. But the humble man that he is, MSV continued to work for CR Subburaman.

[An interesting info about Jenova songs is the hero of the movie did not accept MSV as music director. Yes, MGR was shocked on hearing that MSV would be the music director because he had seen MSV in Jupiter Pictures as an office boy and he had his own doubts about the boy's capabilities. But when he heard the songs he was more than happy. The same MGR who had said NO to MSV later was recommending him for all his movies].

Again fortune smiled on him through Kalaivaanar N.S.Krishnan. NSK was planning to direct a movie. He had come out of prison where he had been imprisoned along with M.K.Thiagaraja Baaghavathar, on the charge of murdering Lakshmikanthan, the owner of Indhu Nesan, a shady newspaper, which prospered on publishing vicious gossip on prominent personalities of Tamilnadu. NSK had booked one V.C.Ganesan, a drama artist as hero and the second one of Travancore sisters- Padmini as heroine. At that time V.C.Ganesan was doing another movie Parasakthi. NSK wanted Krishnan-Panchu to direct his movie titled Panam. KP busy with already committed movies asked NSK to direct the movie himself and they advised him to take their associate director Bheemsingh as an assistant. NSK readily agreed and Bheemsingh came with him. NSK wanted to give a chance to a new music director and he immediately thought of MSV, whom he had seen at close quarters at Jupiter and called up MSV. MSV was thrilled but he politely told NSK that he intended to include T.K.Ramamoorthy, who was also working as an assistant to CR Subburaman and proposed that they work as musical duo like Shankar–Jaikishan of Bollywood. TKR was a violinist and a classic one at that. He was seven years older than MSV. So MSV had great respect for him (still continues to have). TKR initially was not inclined favourably to this proposal but later relented and agreed. While MSV wanted the name card to be Ramamoorthy-Viswanathan, NSK suggested that it should be Viswanathan–Ramamoorthy, because it would reflect that the senior standing behind the junior backing him up; moreover, this the sound of Viswanathan-Ramamoorthy had a musical rhyme. Thus Panam heralded the arrival of Mellisai Mannargal. It so happened that these music directors started their musical journey from a film acted by NT and co-directed by Bheemsingh. In fact it was NT who gave the title Mellisai Mannargal to VR in a function organized by the Triplicane cultural academy. The Golden period of Tamil cinema started from there and the musical duo soon touched great heights hitherto unconquered.

Panam (1952) was NT's 2nd film and Shanthi (1965) was his 103rd film. Mellisai Mannargal did 25 films out of this. It so happened that the great combination came to an end where it started. VR were uncrowned kings of TFM in the late 50s and with the Paa series of Bheemsingh, they touched new heights. Their very name in the title card brought applause. Most of the readers must be aware of the songs they composed and the quality of the songs, which are still green in memory. But as it happens there started to emerge differences of opinion and the vested interest groups waiting to fish in troubled waters swung into action and they succeeded in driving a wedge between the two. Things came to such a pass that they decided that it would be futile to continue in this manner and decided to part ways. They were completing the committed movies and Pazhani and Shanthi were among them. It was not only because of commitment to the films but their love towards Bheemsingh. Bheemsingh knowing that the inevitable was going to happen had finished all songs. But now arose a situation for which he needed them again (i.e.) for the new song he proposed to include.

COMPOSITION

Now we come back to where we left off. Bheemsingh approached MSV and TKR and out of sheer love and affection for Bheemsingh they agreed to do it. Remember we were talking about a Western musician who was making waves at that time and MSV getting impressed by him. He was none other than Cliff Richards, a vocalist cum guitarist. He was born in British India [Lucknow] but moved out to Britain after India's independence. Music was such a passion for him and he learnt music and started to compose and sing. He had his own troupe "The Shadows" and he was gaining popularity day by day. His usage of guitar was so good that MSV wanted to compose something in that style. Now when Bheemsingh came up with the situation, MSV decided to do it then. He asked Kannadasan to come and he came.

Their song composition session would always be cheerful with both of them trying to pull other's legs. Normally when they sit for composing, Kannadasan would ask "சந்தத்துக்கா இல்லை சொந்தத்துக்கா?" meaning whether the tune has already been composed (சந்தம்) or he had to write the lyrics first (சொந்தம்). When Kannadasan came for this song he asked the same question and MSV wanting to make fun of him said வந்ததுக்கு ஏதாவது எழுதுங்க. Kannadasan retorted என்னடா என்கிட்டயே வார்த்தை விளையாட்டா?

MSV making use of the guitar had composed the tune already and Bheemsingh had approved. Bheemsingh explained the situation and MSV played the tune. Kannadasan looked up and said சாதாரணமா நீ போடற மாதிரி இல்லையே for which Bheemsingh replied இந்த மாதிரி different-a வேணும்னு நான் தான் சொன்னேன். Kannadasan reading the situation quickly decided to do away with ethukai monai (i.e) not being particular on that but still came out with powerful words that were apt for the situation. The opening line யார் அந்த நிலவு itself caught the fancy of the people present. Bheemsingh simply loved the lines in the pallavi

யாரோ சொல்ல யாரோ என்று

யாரோ தந்த உறவு

காலம் செய்த கோலம் இங்கு

நான் வந்த வரவு

it seems. When they finished, the song had come out well. Now recording was fixed.

RECORDING

TMS came to the studio and MSV just gave him the song and the tune. TMS was adjusting his tone when MSV approached him with a request. அண்ணே இந்த பாட்டை நீங்க வேறு பாணியிலே பாடணும்.வழக்கமா நீங்க பாடுற கட்டையிலே பாடாம, அதை கொஞ்சம் குறைச்சிக்கிட்டு half open voice-nu சொல்லுவாங்களே அப்படி பாடணும். TMS on hearing this was shocked and angry. He said என்னடா நீங்க ரெண்டு பெரும் சண்டை போட்டுக்கிட்டு பிரிஞ்சிட்டிங்க. அடுத்து என்ன பண்ண போறீங்கனு தெரியலே. என்னையும் field- ஐ விட்டு தொறதரதனு முடிவு பண்ணிட்டியா?. MSV said என்னண்ணே, இப்படி சொல்றீங்க?. TMS replied அப்புறம்? இந்த மாதிரி நான் பாடினா அதுவும் இந்த situation- க்கு இப்படி பாடினா எடுபடுமா? But MSV was firm and in a polite tone told TMS that the song had to be sung only in that manner. TMS was senior to MSV and he knew him from Coimbatore Jupiter Pictures days and he had a soft corner for MSV. It is not that TMS had not sung such soft or half open voice songs. He had in fact sung ஞாயிறு என்பது கண்ணாக, பூப் போல பூப் போல பிறக்கும், மடி மீது தலை வைத்து , வெள்ளி நிலா முற்றத்திலே etc. But all the above mentioned songs (except poo pola, which was done by Sudharsanam) due to some sheer coincidence were under KV Mahadevan. Moreover having heard about the song situation, he felt that it should be high pitched. Knowing MSV, he did his part as desired by MSV.

TMS THE GREAT

Just to highlight the part of TMS, look at the way he pronounces the words. Instead of his usual அழுத்தமான உச்சரிப்பு, he would have caressed the words. Especially in the charanam when the word தெய்வமே comes, first time listener would expect TMS to hit the roof but TMS in a half open voice would caress தெய்வமே as if he is doing it with a மயில் பீலீ. Then come the lullabies at the end of each charanam and again you feel the emotion of the protagonist caught in no man's land. With TKR taking care of orchestration, recording ended perfectly.

LAST SONG OF VR

Thus this song became the last song composed by the Mellisai Mannargal for an NT film. The journey that started in Panam ended with Shanthi. As mentioned earlier Shanthi was released in 1965. NT had 5 films in that year. Pazhani was the first one that had VR music. Second one was Anbu Karangal that had R.Sudharsanam scoring music. Shanthi was the third that eventually turned out to be the last for the duo. Thiruvilayadal followed it and being an APN film had music by Mama (KVM). The last film of NT in the calendar year 1965 was Neelavanam that saw MSV doing music alone for the first time for an NT film.

Ayirathil Oruvan is listed as the last film of this duo because it was released on July 9th of 1965, whereas Shanthi was released on April 22nd of 1965. But technically speaking Yaar Andha Nilavu might be the last song they did together. Why this doubt is raised is because AO was announced in Nov 1964 and the work started for the movie immediately. All the songs were recorded and the entire crew left for Goa–Karwar– Mangalore where the shooting was carried out. This was in January–February of 1965 and in fact there was a section in DMK which murmured that while the party men were organizing protests against Hindi and getting arrested and jailed, MGR was singing duets in Goa. This section had not taken kindly to MGR resigning his MLC seat given by the party and his subsequent announcement காமராஜர் என் தலைவர். அண்ணா என் வழிகாட்டி. MGR had to issue a statement that he had taken the permission of the party high command to go for the shooting. In this context the song Yaar andha Nilavu was done only a month before the release and therefore it was recorded in March 1965. So the chances of Yaar Andha Nilavu being the last song of Mellisai Mannargal cannot be ruled out and at the same time it cannot be confirmed either because MSV doesn't remember the dates of recording for both the films.

POIGNANT SITUATION

The breakup of the Mellisai Mannargal had sent shock waves throughout the cine world and outside it. Even friends who were outside the industry but still were close to the duo advised them against the break up. One among them was Mr.V.P.Raman, the advocate and father of actor/hubber Mohanram. But more than MSV, it seemed that it was TKR who was more adamant and wanted to go it alone. So Mr.V.P. Raman, a close friend advised them to carry out the separation in the proper manner and he drafted a dissolution deed between the two and Mohanram recalls the sad day when the drafting and signing of the same happened at their Lloyds Road residence. But as irony would have it, when they decided to join together after 30 years, director Vasanth decided to do a promo film on their joining together and the shooting was held at Mohanram's residence at Alwarpet. So Mohanram happens to be a witness to both break up and merger of the duo.

NT's PREDICAMENT AND PREPARATION

As mentioned earlier Bheemsingh was having a shooting clash of dates with his Hindi film and Shanthi and asked Thirumalai to take care of Shanthi. He informed NT that the song was ready and NT came and listened to the song. He wanted the song to be played a second time. No one could read his face. He left the studio. Bheemsingh discussed with Thirumalai about the pasteurization and he asked him to do the shooting in the park set created for the song. It had a lake, trees and flowers and looked like a real garden/park. Karnan was informed about the shoot as Vital Rao was still unwell and having made all arrangements, Bheemsingh not aware of what was in store went for the Hindi film shooting. The production manager went next morning to Annai Illam and informed NT about the shooting. But NT told him that he could not come on that day and asked him to defer the shooting to the next day. Bheemsingh's unit did not think much of it and thought perhaps NT was busy. The next day the production manager again went to Annai Illam only to be told of another postponement. He came and reported the same to the unit. Now the unit started suspecting that something was wrong and neither Thirumalai nor Mahalingam could bring themselves up to go and meet NT and find out the reason. The matter was conveyed to Bheemsingh. He was surprised because NT's sincerity and commitment to his profession were well known and his postponement of shooting for the song was something unheard of and one that Bheemsingh could not decipher. He decided to go and find out for himself what was holding NT up from shooting for the song.

The next day Bheemsingh went to Annai Illam. NT received him with his usual cheerfulness. (வாய்யா பீம்பாய்). Bheemsingh, after a brief exchange, came to the topic of cancellation of the shooting. He straightaway asked him about the song. ஏன் சிவாஜி பாய் என்னச்சு உங்களுக்கு? ஏன் ஷூட்டிங் வேண்டாம்-னு சொன்னீங்க? பாட்டு உங்களுக்கு பிடிக்கில்லையா? அப்படினா சொல்லுங்க மாத்திடலாம். வேற பாட்டு ரெகார்ட் பண்ணிக்குவோம் NT looking at him replied இல்லை பீம்பாய். எனக்கு பாட்டு ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு. பார்த்தீங்கனா நம்ம படத்திலே இந்த மாதிரி பாட்டு வந்ததில்லை. விசு இருக்கானே அப்படியே மனசை தொடர மாதிரி ஒரு ட்யூன் போட்டிருக்கான். கவிஞன் இருக்கானே அந்த கேரக்டரின் மனசாட்சி பாடற மாதிரியே வார்த்தைகளை போட்டு எழுதியிருக்கான். அட நம்ம டிஎம்எஸ் பாருங்க, தன்னுடைய கம்பீர குரலையே ஸாப்டா மாத்திக்கிட்டு நம்மை எங்கேயோ கொண்டு போயிட்டார். தியேட்டரிலே படம் பார்க்கிற ஆடியன்ஸ் இவங்க performance-ஐ தான் பார்ப்பாங்க. இந்த ஸீன்லே நான் என்ன வித்தியாசமா பண்ணா ஜனங்க மனசிலே நிக்க முடியும்-னு ரெண்டு நாளா யோசனை பண்ணிட்டிருந்தேன். இப்போ ஓகே. ஷூட்டிங் நாளைக்கு வச்சிக்கோ.

Bheemsingh was stunned. An actor par excellence, a person who had done more than 100 films was thinking and doing homework for trying to establish his excellence over the lyrist, music director and singer. Bheemsingh was bowled over. NT asked him to fix up the shooting for the next day. Bheemsingh told him that he would not be available and NT assured him that all would be well.

SONG PICTURISATION

The next day NT came for the shooting. He asked the song to be played again. He listened keenly and informed that he was ready. The camera was switched on. The song started with a guitar beat (which is now the lead bit for Amudha Ganam – a programme on old songs hosted by Aadhavan in Mega TV). NT would enter the park with a stylised walk with a cigarette dangling in his fingers. NT was dressed in black trousers and grey colour full-sleeved shirt. For the initial beat NT after entering the park would walk towards the interior. He would take a puff and when the prelude stops, he would exactly open his mouth when the first line starts யார் அந்த நிலவு and smoke would just roll over his face. For the next line ஏன் இந்த கனவு he would slightly jerk his shoulder and lip-sync. When the lines follow like யாரோ, he would do a gesture with his left hand holding the cigarette that would convey that யாரோ was there back at home. With the same left hand gesture and with a minimum effort would indicate that he had been entangled in this vicious web, during the lines இங்கு நான் வந்த வரவு.

He would slowly walk and you could read his mind struggling to find a solution and even at this juncture his steps would adhere to the தாள லயம, which we have been used to. In the charanam at the end of the first two lines, he would do a unique style with the cigarette.

மாலையும் மஞ்சளும் மாறியதே ஒரு சோதனை

மஞ்சம் நெஞ்சம் வாடுவதே பெரும் வேதனை.

He would hold the cigarette upside down and with a slight jerk would spill the ash. A style unmatched and unparalleled so far. For the second charanam he would sit in the bench when he utters தெய்வமே! and the lullabies expressed with a pleading expression.

He would get up and turn his back toward the camera and start the pallavi again. Can you think of any actor worth his salt turning his back to the camera and still able to convey the expression he is supposed to show? No way. Without showing his face and again with a left-handed gesture he would continue to emote. Only after that he would turn his face and start walking back. Imagine any actor in this scene and you know why he is the greatest. Even the smoke emanating from the cigarette would mirror the fluidity of the situation. His observation and timing as usual would be astonishing. Especially when the song comes to an end, it would look as if he was going put the cigarette to his lips while singing but he would delay it to the last moment and put it to his lips only after he stopped singing and this was done in a single continuous shot.

Cigarette smoking was stylized by NT (Sorry, Mr.Anbumani). Even a teetotaler would be fascinated and tempted to light up when one sees NT doing a puff. Some classic examples are Paartha Gnabagam Illaiyo from Puthiya Paravai, Padaithane from Nichya Thamboolam, Appadi enna paarvai angum ingum from Paaladai and Thedinen Vandhadhu in Ooty Varai Uravu. In this category we can also include Mayangiraal oru Maadhu in Paasa Malar.

Another factor to be noted is Enge Nimmadhi and Yaar Andha Nilavu belong to the same genre but see how differently he had done both. That is Nadigar Thilagam for you.

Bheemsingh though was in another set had second thoughts after he had met NT. He was curious and wanted to witness first hand how NT was going to emote. He came when the song was half way through. He asked Thirumalai to continue and sat there as a spectator thoroughly enjoying the acting. He always used to say that NT was a performer first and foremost and then only a star. How true!

"LAST" STATISTICS

On a statistical note this film would be always remembered for being the last NT film that Viswanathan-Ramamoorthy did music for. But there are certain "lasts" that are attached to this film. Nadigar Thilagam and Nadigavel shared screen space for the last time in this film. Again call it as an irony, this combination of NT-MRR that came together in Bheemsingh directed Baagha Pirivinai in 1959, had their last act together in the same Bheemsingh directed Shanthi in 1965. In the same manner, for SSR, who had acted with NT in many films starting from Parasakthi, this was the second last movie and as far as characterization was concerned this can be termed the last because, in the last movie they acted together which was KB's Edhiroli, SSR didn't have a meaty role to boast of. Even for Bheemsingh-NT combination, Shanthi was the last talked about film of substance. After Shanthi, there were two films from this combo. One was Paaladai that came in 1967 and second one was Paadhukaappu that was released in 1970. For Paaladai two factors worked against it. One, it was in the making for long and two, when it finally released, its story was almost similar to Pesum Deivam, which had preceded Paaladai by 2 months. As for Paadhukaappu, it was a heroine-oriented story and NT was only one of the three men connected to the heroine. So by all counts, Shanthi was a film to be remembered for all times.

PRE RELEASE SITUATION

During the release of Shanthi the situation in Tamilnadu had undergone a sea change when compared to the previous year. The previous year 1964 had turned out to be an eventful one for NT. He had 7 films released out of which 5 crossed 100 days. Out of the remaining two, Aandavan Kattalai though didn't run for 100 days was a successful venture for the producer/distributor. Muradan Muthu was the only movie that failed to strike rich at the BO. The year also saw NT successfully completing 100 movies and the 100th movie Navarathiri saw him donning 9 different roles. But as readers know this had created the rift between NT and BR Panthulu and BRP crossed over to the opposite camp.

1965 Pongal saw Pazhani getting released. Based on the problems faced by the farmers and the dreadful effects of farmers' migration to urban areas, the serious movie didn't go down well with the viewers. The fact that it had to compete with one of the best entertainers from a big production house and that it was released against the backdrop of the anti–Hindi agitation that started on Jan 25th of 1965 directed against the Congress Governments both at the state and central level also went against the movie. It is quite another story that Pazhani on subsequent releases did extremely well. The next movie Anbu Karangal (Feb 1965) also didn't help NT. Again it was in the midst of anti–Hindi agitation and again an emotional drama didn't do so well. Vested interests were claiming that with BR Panthulu crossing over and even Bheemsingh failing at the BO (Pazhani), it was an uphill task for NT. So all eyes were on Shanthi. To make matters worse, Shanthi was awarded "A" certificate by the censors. Bheemsingh was shocked. He had a word with the board members. Eminent personalities like Soundara Kailasam were in the board and she told Bheemsingh that it was awarded "A" certificate for the theme. Though nothing untoward happens in the story, the fact that another person "acts" as a husband of a married woman when the real husband is alive is a sensitive issue and hence the "A' certificate. The team was a little bit worried because during those days A certificate was very rare and it indicated adult-only scenes, which would be a deterrent for the women audience, the backbone of NT films.

RELEASE AND SUCCESS STORY

But proving everyone wrong, the film released on 22.04.1965 was well received by the audience and when the women audience came to know that it was an emotional saga, they came in droves and Shanthi went on to complete 100 days and put a stop to speculative comments and wishful thinking. And with the next film Thiruvilayaadal rewriting BO history, NT firmly established that he was not only King of acting but also King at the BO. Sivaji Films went on to produce the same film in Hindi. Titled Gowri, it starred Sunil Dutt, Nutan and Sanjeev Kumar. It was a success but not as great as the original.

Before signing off, my personal experience. Since it was a 1965 release, I didn't see the movie then and this was eluding me for a very long time. What I heard about the movie and the songs that were being aired through radio kept me guessing and finally when I caught up with the movie in 1979 when it was released again in Madurai – New Deluxe theatre, it was worth the wait.

I started with the question of who would be the winner in this competition and by now everyone would be aware that it was NT who stole the thunder.

Here is the lyric

யார் அந்த நிலவு

ஏன் இந்த கனவு

யாரோ சொல்ல யாரோ என்று

யாரோ தந்த உறவு

காலம் செய்த கோலம் இங்கு

நான் வந்த வரவு

(யார் அந்த நிலவு)

மாலையும் மஞ்சளும் மாறியதே ஒரு சோதனை

மஞ்சம் நெஞ்சம் வாடுவதே பெரும் வேதனை.

தெய்வமே!

யாரிடம் யாரை நீ தந்தாயோ

உன் கோவில் தீபம் மாறியதை நீ அறிவாயோ

ஒ! ஒ !

கோவில் தீபம் மாறியதை நீ அறிவாயோ

(யார் அந்த நிலவு)

ஆடிய நாடகம் முடியவில்லை ஒரு நாளிலே

அங்கும் இங்கும் சாந்தி இல்லை சிலர் வாழ்விலே

தெய்வமே!

யாருடன் மேடையில் நீ நின்றாயோ

இன்று யாரை யாராய் நேரினிலே கண்டாயோ.

ஒ! ஒஹோ1 ஒ!

வாழ்வது போல் ஒரு பாவனை காட்டும் நெஞ்சமே

கண் பாராதிருந்தால் நிம்மதியாவது மிஞ்சுமே

அய்யஹோ கானலை நீர் என நினைத்தாயோ

உன் ஏழை நெஞ்சில் உண்மை ஏதென அறிவாயோ...

(யார் அந்த நிலவு)

Regards

[Gopal.s]

முரளி,

தொழில் சார்ந்த பெருங் கவலை வாட்டி கொண்டிருப்பதால் ,இரவு 2 மணிக்கு அகால முழிப்பு வந்து விட்டது. சுமார் இரண்டு மணி நேரங்கள்...நலந்தானா,எல்லோரும்,தாழையாம்,தெய்வமே,அந் தநாள்,எந்தன்,எங்கே நிம்மதி,யார் அந்த நிலவு என்று.பெருமையாக சொல்கிறேன்.நீ எழுதிய திரியில் நான் பங்கு கொண்டதில் எனக்கு பெருமையே.

ஒரு காலத்தின் அரசியல் சூழல் ,சினிமா சூழ்நிலை,காலத்தின் பங்கு,சுவாரஸ்ய அழகியல்,மொழி கட்டமைப்பு,பாட்டுடை தலைவனின் பெருமை மற்றும் பங்களிப்பு,அது சார்ந்த மற்ற கலைஞர்களை பற்றி வேண்டிய குறிப்புகள்,வேண்டிய தகவல்கள்,(வேண்டாத மண் வெறி அவ்வப்போது),ஒன்றை ஒன்று சார்ந்த பின்னல் முடிச்சுகள் ,தெரிந்த விஷயங்களை படிக்கும் பொது கூட அடுத்து என்ன சொல்ல போகிறாய் என்று எதிர் பார்க்க வைக்கும் தந்திர எழுத்து முறை,most comprehensive and complete writing ....

முரளி ,அகால விழிப்புகளை வெறுத்தே வந்த நான் ,இன்று அந்த விழிப்பை விரும்பி ஆனந்த தொல்லையாக்கி ,இந்த இரவை என்றென்றும் நேசித்திருப்பேன்.

இந்த நாள் ஞாபகம் என்றுமே தங்குமே நண்பனே...நண்பனே...நண்பனே...

[JamesFague]

Mr Murali Sir,

Mind boggling. Great analysis.

Regards

[eehaiupehazij]

மனதுக்கு இனிமையான இதமான நடிகர் திலகத்தின் பாடல்களையும் அவற்றின் நதிமூலம் ரிஷிமூலம் அனைத்தையும் பாங்குடன் பதிவு செய்யும் மதிப்புக்குரிய முரளி சார் ! தங்கள் பதிவுகள் எல்லாமே தரம் உயர்ந்த பதிவுகளாக இருப்பது உங்களின் செழுமையான அனுபவம் மற்றும் கூர்மையான அறிவுத்திறனை பறைசாற்றுகின்றன. இனி இப்பாடல்களைக் கேட்கும்போது தங்கள் ஞாபகம் தலை காட்டிக்கொண்டே இருக்கும். என் போன்ற நடிகர் திலகத்தின் சேவகர்களுக்கு இவ்வகையான அலசல்கள் ஊக்கமும் ஆக்கமும் தரும் அமுதத்துளிகள் என்பதில் எள்ளளவும் சந்தேகமில்லை. கோடானுகோடி நன்றிகள் திரு. முரளி

[Murali Srinivas]

SIVAJI SEASON - MALARNDHUM MALARAADHA

மலர்ந்தும் மலராத

PAASA MALAR

ACKNOWLEDGEMENTS

1. Mellisai Mannar M.S. Viswanathan

2. Mr. K.Mohan – Producer of the movie

3. Mr. B.Lenin - Editor & S/o Bheemsingh

4. Mr. Aroordas - His Print & TV Interviews

5. Mr.Mohanram

SPECIAL PRANAAMAMS

உலகத்திலே ஒருவனே என உயர்ந்து நிற்கும் கலைத்தாயின் தலை மகனுக்கு தெய்வ மகனுக்கு சமர்ப்பணம்

DEDICATION

நடிகர் திலகத்தின் தீவிர(வாதி) ரசிகையும் அருமை சகோதரியுமான சாரதா அவர்களுக்கு

INTRODUCTION

A song, which can inarguably be classified as immortal. A song that has been rated as classic. A song that saw so many geniuses joining hands together. An evergreen song in the hearts of the people. A benchmark song as for as Brother – sister relationship is concerned. A song that has stood the test of time. The adjectives can be nothing but Superlatives. We can go on describing. Let us take up this song.

MOHAN –THE ARTIST

In olden days there were artists. Artists in the sense they used to draw the banners and make cutouts for the films to be placed in theatres and important locations. Nowadays with multiplexes springing up and hoardings banned, we don’t see banners or cutouts. But during those days, there were many. One such artist was Mohan and he ran a company called Mohan Arts. He basically being an artist was “drawn” into this profession and he used to take up banner writings for films. National Pictures Perumal Mudhaliar was a native of Vellore and he knew Mohan. So when he started Parasakthi, he put Mohan in charge of banners. At that time Mohan Arts was functioning at Mount Road. Near Wellington talkies, there was a small lane and nestled inside was a house with a large vacant ground. This belonged to Hyderabad estate owners and they had let it for lease and Mohan Arts was functioning there till 1979. The people would draw the banners there and it would be shifted to the respective theatres.

NT & MOHAN

NT though had started acting in films was still active in stage. He would himself be acting or would go to watch the plays. The plays were used to be staged in Otrai vaadai theatre at Elephant Gate – Waltax Road and he used to walk back all the way to Mount road and would come to Mohan Arts. He would sit there and observe the drawings. He would ask Mohan to paint his face in a presentable manner. There was a background to this. Readers should be aware that after shooting a certain portion of Parasakthi, there were some people who wanted NT to be replaced. The reason cited was his face is not presentable when he delivers the dialogue. Of course it is history that he cleared all those hurdles. So NT made it a point to visit Mohan Arts almost everyday and see for himself the banners. Even when they were doing banners for other films, NT used to go there and observe. Mohan who initially thought of this man’s intrusion as a nuisance later was attracted by this man’s down to earth nature and started developing affection for him. It was mutual and by the time Parasakthi was released, Mohan made extra efforts to make the banners look good.

With Parasakthi turning into a runaway success, NT was becoming busier and his daily sojourns to Mohan Arts started to come down and after some time it completely stopped. But the success of Parasakthi had made Mohan also busy and on a sentimental note he was asked to draw the banners for new NT films. So barring a few, all new NT films had banners drawn by Mohan Arts. With these turn of events, Mohan become so close with NT. But Mohan could not meet him daily as it was happening earlier. Mohan decided that if NT could not come, then I would go. So he started visiting NT at his home. He used to go in the morning and talk with him. If NT is very busy then he would accompany NT to the studio. He would talk with him in the car and come back once NT reaches the studio. Later his stay got extended and he was seen all along with NT. He used to take to the shooting spot drop him and come back and in the evening he would go back and pick him up so much so that NT used to always travel in Mohan’s car.

It became an unwritten rule that Mohan Arts would do the banner works for all NT movies and Mohan out of sheer affection and love for NT was finding out innovative ways of banner writings that would enhance the movie’s appeal.

MOHAN & VANANGAMUDI CUT OUT

Jupiter was a famous production company in the 1940s and 50’s. There were 4 persons who worked there as office in charge(s). They wanted to produce a film. They came out of Jupiter and formed a production company called Saravanabhava unity Pictures. They had come to NT and he agreed to do a film for them. The film was Ethirpaaradhadhu. Written by Sridhar and directed by Pulliah, it was an anti –sentiment film but it was well received by the public. It was the first Tamil film to be released in 6 theatres in Chennai and it crossed 80 days in 5 theatres and celebrated 100 days. The success of Ethirpaaradhadhu prompted them to launch their next film. It was named as Vanangamudi. There were major differences between the two films. While the first film was social, the second one was historical. Padmini was the heroine of Ethirpaaradhadhu but Vanangamudi had Savithiri.

During the shooting of the movie, this was held in hillocks in forest areas, NT while enacting a scene narrowly escaped from falling down a 150 feet slope [சிறு கதையாக முடிந்திருக்க வேண்டியவன் தப்பித்து தொடர் கதையாகி விட்டேன்]. The movie was completed and was slated for a Tamil New Year release for 1957. When the print was ready, NT saw it. Along with him Mohan was also there. The banner works had already started. After the show was over, NT asked Mohan to come along with him and on reaching home NT told him that movie is a good one but for that message to reach the audience, some innovative advertising needs to be carried out. He asked Mohan to think about it.

Mohan on reaching home was clueless. He was wondering what could be done to catch the attention of the public. He had a sleepless night and in the early morning he had a flash. He went to the Studio Lab and procured some sample negatives. In the film NT would don two get ups. One in the traditional royal family get up and another where he would come as a commoner living in the forest area. There was one pose of NT in the second get up, which attracted Mohan. He took that and went to his office. He divided that negative into 8 parts and began to sketch the same. He transformed each part to a dimension of 10 feet. It required a very huge canvass for the sketching. Once he was through with the design, he bought plywood and the sketch was transformed to the plywood. The plywood was cut as per the body shape of NT (as given in the drawing) and it measured to a height of 80 feet. Thus the first gigantic cut out for any personality any where in India was born.

Now more than the making, the job of putting up the cut out was more difficult. They transported the pieces to Chitra theatre. They found a place adjacent to the theatre. They had to support the cut out with wood logs and the saaram (சாரம்) was raised. It was to the credit of the workers that for any person who was standing in front of the cut out, they could not see the saaram. In addition they provided bulbs and electric connection to the cut out so that it was visible even in the night. Once the work was over (it was early morning) Mohan straightaway went to NT’s home and brought him to the theatre. NT was truly impressed. This news spread like wild fire and there were hoards of people who came to see the cutout and of course the movie. It was an instant hit. But to the credit of Mohan, he never charged anything from the producer for the cut out. He was happy about the appreciation he received. But there was trouble waiting for him. While everybody was singing praise for the cut out, three Government Department officials descended on him. The Chennai Corporation, Police and Fire Force departments.

For Corporation, he had not paid the tax for the place and usage. For police, he didn’t take permission to fix up the cutout. For fire services, it was compromise on safety in case of accidental fire. Mohan had to shell out for all the Departments but fire service insisted on a fire engine to be stationed there. But the person has to pay the charges for the fire engine. Mohan from his own pocket paid for the fire engine during the entire run of the movie (100 days). NT was very much pleased with him. This prompted Panthulu to hand over the works of Kattabomman and Mohan did a fabulous job of erecting fort like sets in the theatres where VPKB was released. Again that was well received.

MOHAN – THE PRODUCER

The friendship bond between NT and Mohan was rock steady and his daily visits to the studios (wherever NT was shooting) continued. One prominent personality who was watching these daily sojourns once asked Mohan to come and meet him. He asked Mohan why he is coming to the sets daily, spending petrol when he had no work there whereas he is not going to his office that was overloaded with work and where his presence is required all the time. Mohan had replied though what the other person said was correct, still he is coming due to the sheer affection and friendship extended by NT. The famous person asked Mohan whether his dear most friend would do a movie for him. He asked Mohan to check this out. Mohan left the place confused.

The next day Mohan told NT what transpired between him and the other person and straightaway asked him whether he is willing to do a movie for him. NT without batting an eyelid said yes and asked Mohan to get in touch with his brother VC.Shanmugam. Mohan met VCS and he agreed to do a film for him. He asked him to find a story and a financier. Mohan who was surprised by the quick turn of events decided to find out the financier first. He went back to the prominent personality and updated him on the developments. The other person was shocked rather pleasantly surprised and he was happy for Mohan. He promised Mohan that he would finance the project and immediately called up his accounts manager and asked him to give money whenever Mohan asked for.

Having solved the finance issue, now it was time for story searching. NT was riding a huge wave of success at that time. (Of course his success graph was always on the up). VPKB, Baagha Pirivinai and Irumbu Thirai had celebrated Silver Jubilees continuously and Maragatham, Deiva Piravi and Padikkadha Medhai were all 100-day movies. So literally producers were queuing up in front of Annai Illam. So Mohan was aware that though he has the call sheet of NT, a good story is essential for transforming the call sheet into a celluloid version.

STORY HUNTING

As most of the readers would be aware that NT was very fond of hunting. Whenever he found time, he used to go for hunting in the forests. One of his best friends was Muthu Manickam who belonged to Vettaikkaaran Pudhur near Coimbatore. NT often used to stay at his house and both of them used to go for hunting in the forests. By this time Muthu was also interested in producing a film and he was also waiting for a suitable story. So at the same point of time two friends of NT were waiting for starting their production. Everyday they used to assemble at Sivaji Films office at Besant Road, Royapettah. Many storywriters used to come there and story discussion would go on. One day they had information that Sridhar has a story in his hand. Sridhar participated in the meeting and discussed about the story knot in his mind. Everybody liked it. Who would produce it? The lot fell for Muthu. Sridhar basking in the Kalyana Parisu fame, till that time had not directed a NT movie and he was assigned to do the direction. A new banner was floated in the name of Prabhuram Pictures (incidentally Muthu’s son’s name was also Prabhu) and Vidi Velli was started.

Mohan was wondering whether he would be able to produce a movie. But his discussions at Sivaji films continued. Everyday when he got down from the car, a man would be waiting at the entrance and he would request a chance from Mohan. Initially Mohan would not even listen to what he was saying and would walk in. But this man did not lose heart. He continued to try and grab attention. Since this was happening daily, Mohan began to notice. This man was from Kerala and his name was Kottarakara. In the same Besant Street, 3 houses adjacent to Sivaji films, there lived a stage/cinema actor called Friend Ramasamy. Kottarakara was a friend of Ramasamy and he was staying there with him. He had come down to Madras to try his hand at Cinema. When Mohan checked up with the guy, it transpired that he has a story in his hand. Mohan took Kottarakara to Sivaji Films office and he narrated a story there. NT, VCS, Muthu, Mohan and host of others were there. What Kottarakara narrated was not exactly film material but NT and VCS observed that the relationship it talks about had something in it and if properly shaped up, is bound to touch the chords. They asked Mohan to buy the story rights and asked him to meet up Bheemsingh. But the man Kottarakara asked Mohan to proceed with the shooting and he did not take the money for the story. This man K.P.Kottarakara later went on to become one of the top most Malayalam producers.

BHEEMSINGH –THE DIRECTOR

Bheemsingh was emerging as the top most director of Tamil Cinema at that time. He who had a disastrous beginning had overcome that and was reeling out hits after hits. When NS Krishnan produced Panam, the second movie of NT, Krishnan Panchu in addition to Parasakthi also directed it. But as they had to exclusively concentrate on Parasakthi, they told NSK that their assistant Bheemsingh would take care of Panam. It was Bheemsingh who directed the movie Panam but due to distributors pressure (Bheemsingh being a fresher) NSK put his own name in the director’s slot. He had to wait for some more years before Ammaiyappan happened but it failed at the BO. Bheemsingh’s second film was Raja Rani. Starring NT and Padmini and written by Muka, it had splendid skits and great acting. But as it happened to many NT films, continuous films of NT getting released one after another affected the success of many deserving films and Raja Rani which was one of the 6 movies of NT in 1956 getting released within very short intervals [Yes, between Jan 14th and Feb 25th of 1956, six films got released] could not reach its desired goal. In spite of the first two films not doing well, Bheemsingh proved his mettle.

He along with some of his cinema friends like MSV and GN Velumani started Buddha Pictures and produced Pathi Bakthi and directed the same. It became a big hit and celebrated 100 days run. His next was Baagha Pirivinai, which simply dethroned all existing records and crossed 200 days. Padikkadha Medhai was again another Super hit which celebrated 100 days and when Kalathoor Kannamma also ran for 100 days, his stock had gone high and producers were more than willing to pay what he demanded. But Bheemsingh and NT shared a special bond and if it is NT, then Bheemsingh was willing to go that extra mile and it was vice-versa too. At the time of this happening (what we are discussing) NT- Bheemsingh combination was doing Paava Mannippu for Buddha Pictures.

MOVIE START UP

When Mohan came and met Bheemsingh (of course Mohan knew Bheemsingh from the days of Raja Rani), Bheemsingh was receptive to the idea. Bheemsingh also listened to the story and he also agreed that the knot is interesting. Bheemsingh had a special knack of working. He had a dedicated task force when it came to story-screenplay and dialogues and the group consisted of Irai Mudi Mani, Baasu Mani and Valampuri Somanathan. Somanathan was good in English and he used to write the screenplay in English. Added to it was M.S.Solaimalai, the aasthana storywriter for Bheemsingh. Everybody would discuss the story threadbare and Bheemsingh would instruct them to write a separate screenplay and dialogues. Then everything would be merged into one and shooting would start. In the titles, one single person’s name would appear.

In the same manner a threadbare discussion on the story had started and it was beginning to shape up. The story knot that dealt with the relationship between a brother and the sister was expanded and new characters were accommodated to make it appealing.

Aroordas was assigned to do the specific dialogue writing. The script shaped up well. Mohan was happy and he put only one condition to VCS that he wanted the call sheet of NT in one stretch. VCS was game but asked Mohan to make sure about the other artists’ call sheets. In return, NT and VCS asked Mohan to do one thing. There was one actor who had been associated with the family, Sivaji Nataka Mandram and films of NT for a very long time. He used to be a regular in all NT films. He was M.R.Santhanam. Present generation can identify him as the father of director Santhana Bharathy. VCS asked Mohan to include Santhanam as a partner in the production company. Mohan without any hesitancy accepted. The company was launched and was named as Rajamani Pictures. The company had an emblem of Rajamani ammal offering Pooja to Lord Muruga.

STORY BACKGROUND

The story opens with a boy running with medicine in his hand only to find his mother dead in their home leaving him and his younger sister as orphans. The boy nevertheless is determined to fight against the odds, goes to work in the nearby mill and supports his sister. Years go by and now Raju and Radha are grown up. Raju still works in the same mill. [The mill’s name is shown as Chinnaiah Pillai Thozhirsaalai, which is the name of NT’s father]. One day Radha is saved from an accident by Anandan, who instantly falls for her. He also works in the same mill and has unionist leanings. Anandan stays in his aunt’s house and the aunt has one son who has literally nothing to do and is trying to woo the daughter of a rich man. Anandan befriends Raju and expresses his love to Radha. Radha is of a firm opinion that her brother matters the most in her life and she will not go against his wishes. Meanwhile Anandan after informing Radha leaves for his native place as he is fighting a legal battle regarding his property,

Due to the strike, the mill is locked out. Radha who has saved some money helps her brother to set up a toy factory and it starts running successfully. On seeing this, the owner of the mill (where Raju worked) comes forward to hand over the mill to Raju. Though a little hesitant, Raju agrees to take over and within a short time, Raju now known as Rajasekar becomes one of the affluent persons in the city. Anandan after successfully winning the legal battle comes back and on learning about the developments that happened, is more than happy and goes and meets his old friend. Raju is also very pleased on seeing Anandan. But Raju is not comfortable when Anandan wants to join as an employee in the same mill. He tries to dissuade Anandan but relents on seeing Anandan firm in his demand.

Anandan and Radha meet again and they spend their time joyfully. Raju unaware of this is busy scouting alliances for his sister. He is introduced to a family that has the same brother sister combination but they insist on a reciprocal arrangement by which Raju needs to marry Malathi, a practicing Doctor. Raju tries to reason it with her brother Baskar, an engineer by profession, who is the bridegroom he had fixed up for his sister. But Baskar is firm in his stand and Raju finally agrees.

Meanwhile Radha’s birthday comes up and Anandan comes there. Raju happens to see them in close quarters and a scuffle ensues. Some workers in the mill are laid off and Anandan takes up their case with Raju. A war of words breaks out but Raju doesn’t give in and he warns Anandan. Anandan is even arrested by the police for obstructing Raju’s car but subsequently released. But the next day when Raju comes to know that Anandan has come to his house and is talking with Radha, he loses his cool and in a maddening moment picks up his revolver and rushes to the garden where Anandan and Radha are conversing. Anandan assaulted by Raju wants Radha to come with him and puts up a condition that Raju should apologise to him. Radha on hearing this denounces her love and declares that as for as she is concerned, her brother is most important than anybody else. Raju on hearing this is moved and he conducts the marriage of Anandan and Radha. Anandan’s aunt Meenakshiammal and cousin Sengalvarayan continue to stay with him in the same house where Raju stays.

Radha who accidentally meets Malathi is impressed by her and tries to get her married to her brother. Then she comes to know about what transpired earlier. She goes to their home and requests her brother. Baskar is very upset because Raju had not only gone back on his words but he had not even invited them for the marriage. Radha convinces him and the marriage of Raju with Malathi takes place and all continue to stay together. Raju is often perturbed and questions the activities of Sengalvarayan but in the best interests of keeping the joint family together decides to keep mum.

But ruffled feelings raise their head. Malathi is not very comfortable with the importance given to Radha. Anandan’s aunt who is eying the vast property, schemes mischief and creates misunderstanding between Malathi and Radha. While Meenakshiammal is caught in one particular situation, she squarely puts the blame on Radha, which angers Raju. In an ensuing war of words, situation becomes ugly with a scuffle breaking out between Raju and Anandan. Anandan decides to leave the house but Raju convinces him to stay back and instead moves out.

There comes an election in which Raju is pressurised by his well wishers and friends to contest. Anandan, a trade union leader contests against him. Raju for the sake of Radha retires from the contest. Meenakshiammal and Sengalvarayan want to usurp the entire property and they send a legal notice on behalf of Radha. A legal tangle ensues but when Raju comes to know that Meenakshiammal is physically abusing Radha, withdraws the case and transfers all the property to the name of Radha.

Both Malathi and Radha are in the family way. While Malathi delivers a male child, Radha delivers a female child. Malathi gets an admission for higher studies in a foreign country. She is reluctant to go but Raju convinces her and she leaves. Raju now all alone with only his son Selvam and the loyal servant Sankaran for company leaves for a pilgrimage. Years roll by and Raju now with his health deteriorating decides to come back and he returns to his town.

Meanwhile Radha and Anandan have been searching for Raju without success and at this point of time Raju comes home to see Radha. Meenakshiammal on recognising him turns him away. In the town, Raju saves a girl child from burn injuries as a cracker is lit and in the process loses his vision. Radha on knowing that her brother had come back, rushes to see him. Anandan who happens to overhear the conversation between Meenakshiammal and Sengalvarayan comes to know of their entire conspiracy and rushes to meet Raju. Malathi after finishing her studies also arrives.

The reunion of the brother and sister after so many years takes the story to another plane resulting in one of the most poignant climax scenes of Tamil films.

CASTING

Once the outline of the story was known, Mohan decided it would be Savithiri for the sister’s role. NT suggested that Mappilai (meaning Gemini) be booked for the “Mappilai” role. MN Rajam and MN Nambiar were drafted in as the brother-in-law and wife of NT character. Thangavelu acted as the cousin and P.S.Gnanam as the aunt of GG. M.Saroja paired opposite Thangavelu.

SCREENPLAY & NT

One of the success points of Bheemsingh was his ability to insert real life happenings into the story so that the people really felt that they are not watching a movie but living amidst a family. But this would not be forced into the story sticking like a sore thumb but instead it would be a seamless integration. Here too the tussle between the close relatives and hero walking out of the house leaving all the property was a real life happening. Even the election and withdrawal and Raju’s wife and well wishers objecting to it were taken from incidents that happened to Bheemsingh’s close circle of people. Another factor that always helped Bheemsingh’s films was logic. He would build up a scene based on logical questioning. While Raju becomes rich, it is shown that he learns English and playing of instruments like piano. Same way Meenakshiammal watches and listens to the exchanges between Malathi and Radha when Raju brings new saris for them so that she is able to plan her mischief. Even dialogues like இந்த கூர்கா எங்கே போய் தொலைஞ்சான் in the scene when Raju comes back after so many years, have a purpose because people would think how a person can simply walk in to a bungalow, though here we know that the Goorka identifies his old boss and lets him in.

Once the screenplay was ready, NT and Bheemsingh knew that this would turn out to be a great treat for the audience, as the scope for performance was huge. The hero’s character undergoes sea changes during the course of the movie. From an innocent simpleton for whom the whole world is his sister to a rich majestic businessman and then as a person who is in search of peace to finally end up as a man defeated by all, this required an actor of NT’s caliber to present it convincingly and convince he did.

NT can convey the character through body language and apt dialogue. Check the scene when he watches bemused, GG arguing with the mill supervisor on his behalf, his walk with folded hands back towards home with GG accompanying him [நீ எனக்காக முதலாளி கிட்டே இது பண்ணி பேசினியே, எனக்கு அது கூட ஒரு இதுவா தெரியலே ஆனா நீ என் தங்கச்சியை காப்பாதினேனு சொன்னியே அந்த இது தான் first class], he explaining his exact feelings about his sister [அவ சிரிச்சா நான் சிரிப்பேன். அவ அழுதா, ஐயய்யோ என்னாலே நினைச்சு கூட பார்க்க முடியலே], his total bewilderment when Savithiri tells him that she has Rs 1000/- with her, all these would bring out a simpleton in front of you.

If that is so, his second avatar of the rich majestic businessman would be a treat to watch. His gait coming down the step, his checking the time by stylishly lifting his left hand when Savithiri asks him to come home early, his demeanour while negotiating M.N. Rajam, first at the birthday party and second in the first night scene, his reaction at the factory when GG brings laid off workers, especially his holding back the anger and replying calmly but firmly (“No. I say no”), his casual, matter of fact explanation that both the saris are of same price with the only difference being colour, his diplomatic way of informing over phone that he is unable to attend the betrothal function and of course his unbeatable, unparalleled style of smoking – you never realise it is acting but instead feel you are watching a live person.

When it comes to his sister, the anger you see him is so real. His manhandling GG at the birthday party (though visuals are not shown – his gesture of kissing his fist indicating what transpired would evoke tremendous cheers), again see how immediately he reacts when GG slaps Savithiri, so natural a reaction from an affectionate brother.

The Film became the benchmark for Brother – sister relationship. How the brother feels for his sister is told in one dialogue. NT tells his son உனக்கு ஒரு தங்கச்சியே வேண்டாம். சகோதர பாசம் என்னான்னே உனக்கு தெரிய வேண்டாம்.

SHOOTING BACKGROUND

The shooting started and as Mohan wanted, the call sheets were bulk in nature. The entire indoor scenes were shot at Neptune Studio. NT’s own bungalow Annai Illam was shown as the bungalow of Raju and some scenes were also shot inside the house as one can see the front hall of Annai Illam figuring prominently with the famous elephant tusks at the backdrop. Only one song was shot in outdoors and it was Kodaikanal where Yaar yaar song and honeymoon sense were shot. On a sentimental note (as Bheemsingh would like to have it) Madurai Meenakshi temple would form the backdrop during the pilgrimage.

We saw earlier that Muthu Manickam had also started his movie and Vidi Velli by now had been released (31.12.1960) and turned out to be a 100-day movie. Paava Mannippu was on floors at this time along with other NT movies such as Ellaam Unakkaaga, Sri Valli, and Marudha Nattu Veeran, which were in various stages of production. Added to it G.N.Velumani had started Paalum Pazhamum with the same NT-Bheemsingh combo and B.R.Panthulu after the stupendous success of Kattabomman had launched Kappalottiya Thamizhan. So Mohan was aware that he had to use the call sheets judiciously, lest he would be caught napping,

QUEEN’S VISIT TO MADRAS

At this point of time (Feb 1961), Queen Elizabeth‘s visit to India was planned and Madras was also included in the itenary. Tamilnadu under Perunthalaivar Kamaraj’s rule was making fast industrial progress and Avadi- Ambattur belt was developing into a manufacturing hub. So many big and small industries were being set up and to cap it all, the Integral Coach Factory and Heavy Vehicles factory were set up. So a visit to the ICF was planned and included in Queen’s tour. The Queen, it was decided, would stay in governor’s place at Guindy and would travel to Perambur- Avadi via the city and would pay a visit to ICF. The State government wanted welcome arches to be set up throughout the route in honour of the Queen. Government officials scrutinized the list of artists and zeroed on Mohan and his Mohan Arts because he was one of the most experienced persons in the field.

Under normal circumstances, Mohan would have said yes without even thinking twice. But here he was deep into film production engaging the busiest artists and technicians of the Tamil film world and he shuddered to think of the financial burdens he would have to bear in case of call sheets being wasted and shooting schedules going astray. But NT and Bheemsingh realizing the importance of Queen’s visit asked him to accept the job and assured him that shooting would not stop just because he was not there.

They kept their word and M.R.Santhanam took care of the production schedule. Mohan free from the tension went and did a commendable job. Totally 102 arches were put up throughout the entire stretch of the route welcoming the Queen. Mohan recalls that the personal guards of the Queen came one day in advance and checked the strength of the arches by even climbing on the top of the arches. They gave a go ahead signal and Queen was more than happy to see the arches and Mohan was called to Delhi later and received a memento from the President for the excellent job.

CLIMAX – CONCEIVING & EXECUTION

Now coming back to the movie, shooting was progressing with the well oiled team of director-screenplay writers-dialogue writer –artists making it a smooth pair. Though it was decided that the end would be a tragic one, there were differences regarding whether it should be the brother alone or sister also needs to die. While most of the people (connected with the screenplay) wanted the brother alone to sacrifice, few were for both of them passing away and this few included Bheemsingh. The detractors were arguing with him that it would look illogical for the sister to die along with the brother and such an ending would adversely affect the success of the movie but Bheemsingh was confident that this ending would definitely make the necessary impact.

But they had not decided finally and the rest of the portions were being shot. Suddenly one event happened that firmed up the decision of Bheemsingh. Jupiter was one of the biggest production houses of Tamil Film world and Somu was the owner of the company. He fell ill and suddenly passed away. The film world received the news with shock and before they could recover from it, Somu’s daughter so much attached to her father and so much affected by his death also passed away. Though this was a shocker to Bheemsingh and unit, this real life happening enhanced their stand that twin tragedy would work.

Before the climax, NT had discussions with Bheemsingh regarding the mode of execution but nothing was finalized as many suggestions came up. On the previous day after the shooting was over, NT asked Mohan to come early in the morning to pick him up and left. Mohan as told reached Annai Illam early in the morning only to face an agitated Kamala Ammal. On enquiring she told Mohan that NT had not slept the previous day and instead he was watching English movies till early morning and then he had started walking around the bungalow till early morning.

NT after a bath was ready and they reached the studio before anybody could come. He told Mohan that he is not going to eat anything and said that he is going to lie down and asked Mohan to ask Bheemsingh to wake him up once the shot was ready. Earlier NT had discussed the climax with Aroordas and he told him to think differently. In the sense he didn’t want a lengthy scene or long dialogues but instead it should touch the viewer’s heart. The hero is physically and mentally shattered and he has forgotten what happiness is. The same applies to her sister. So when they meet up after a very long time naturally their thoughts would revolve round the happiest memories they shared and for every human being, their childhood is the happiest period. So hero talks about childhood memories. When this was discussed Aroordas talked about Kai veesamma dialogue. Though it didn’t look great while discussing, what an impact it created on the public wonders Aroordas.

NT had told VCS not to send any person from the office to him during that day. Though VCS was looking after the office administration, the powers of signing in cheques and important documents vested with NT. So it was a common sight in the sets with some one from Sivaji films coming in for getting signatures. He had also instructed that if anything needs to be conveyed, it should come through Aroordas.

Bheemsingh and Savithiri came to the set. According to the screenplay, Savithiri should be more emotional because she is seeing him after so many years and more over the news that he has lost his vision shatters her. Aroordas as per the trend during those times had written a dialogue steeped in edugai monai. வைரம் போல் ஜொலித்து வைரிகளையும் வசீகரிக்கும் உங்கள் கண்கள் எங்கே அண்ணா? Here வைரிmeans opponent, எதிரி . When the camera started rolling, Savithiri simply transformed herself as Radha and gave a splendid performance. The whole unit was mesmerized. But Savithiri from the face of Aroordas found out that he is not fully happy and asked him the reason. He replied that her performance was so good but she missed out one dialogue. She spoke “வைரம் போல் ஜொலித்து விரோதிகளையும் வசீகரிக்கும் உங்கள் கண்கள் எங்கே அண்ணா?” where the vairi had become Virodhi. Though both mean the same, Aroordas wanted one more take. This time Savithiri correctly said but her performance was not like the first and so they decided to keep the first take and Virodhi was retained.

The climax was short but the effect it had on the audience was so great that it is highly doubtful whether any other film had made a greater impact than this. Radha asks Raju about his vision whereas Raju talks about their childhood. He is emotional and says அப்போ எனக்கு பத்து வயசு. உனக்கு ஒரு வயசு. உன்னை இடுப்பிலே தூக்கி வச்சுகிட்டு கை வீசம்மா கை வீசு கடைக்கு போகலாம் கை வீசு மிட்டாய் வாங்கலாம் கை வீசு, after saying this he breaks down. It was not only he, but also the majority of the audience did the same. Irrespective of whether one was man or woman, whether rich or poor, whether they had a brother/sister or not, the emotions were the same for everyone. In fact it is a common refrain to hear the older generation say that they cried while watching Paasa Malar.

When the climax scene was completed both the artists were drained completely. In fact Savithiri twice fell down unconscious and the family Doctor of NT who was called up stayed back in the set till the shooting was over. Savithiri was given injections and it transpired that she had also kept awake all night for this scene. What a dedication from both the artists. Not for nothing they are called Nadigar Thilagam and Nadigaiyar Thilagam.

SONGS COMPOSITION

Let us come back to our subject. All the songs were written and then tuned. That added to the beauty of the songs.

Now as a default it was Kannadasan and VR for the songs. Bheemsingh had this habit of marking out the situations where the songs need to be introduced in the screenplay itself. Moreover he used to tell the story at the very outset to the Kannadasan –VR combo for he felt it would enable them to tune themselves with the story and well he was able to hit the bull’s eye every time. The songs went like this.

1. மலர்களை போல் தங்கை உறங்குகிறாள் – a sequence where the brother dreams about the happy futuristic life of his sister. You can read the dreams in NT’s eyes. The way he expresses them. Especially when Savithiri prostrate before him, the way in which he wipes his tears. Kannadasan was at his prime and one sample will do

பூ மனம் கொண்டவள் பால் மனம் கண்டாள்

பொங்கிடும் தாய்மையில் சேயுடன் நின்றாள்

2. எங்களுக்கும் காலம் வரும் - a song where NT and Savithiri sing inside their factory manufacturing dolls. Again NT and Savithiri would bring out the innocent characters to the fore.

3. யார் யார் யார் அவள் யாரோ– the duet between GG and Savithiri.

The only outdoor song and again Kannadasan would be at his best. In fact his lines would depict the pattern what decades later was called Pudhu Kavidhai
நினைவில் மயங்கும் பொருளானாள்

நிலவில் மயங்கும் இருளானாள்

And then the last charanam where he beautifully describes the heroine with verbal adjectives.

அஞ்சனம் கொண்டாள் நகை கொண்டாள்

அச்சம் நாணம் மடம் கொண்டாள்

மஞ்சள் குங்குமம் மலர் கொண்டாள்

மனதை சேர்த்து ஏன் கொண்டாள்

4. வாராய் என். தோழி வாரோயோ – the song during the marriage of GG- Savithiri.

Mr.Manisegaran had written a superb article in this same topic. Nothing more to add except to say that it is LR Eswari’s first solo song. Watch NT’s reaction.

5. பாட்டொன்று கேட்டேன் – the song at the birthday function of MN Rajam and when you watch this you know what is style and grace. It is personified here.

6. மயங்குகிறாள் ஓர் மாது– the song that comes during the first night of NT- MN Rajam. As I said earlier specially to be watched for NT’s reaction. To borrow a phrase from what Vairamuthu said ஒரு சிங்கம் வெட்கப்பட்டு பார்த்திருக்கிறீர்களா? இதில் பார்க்கலாம்

THE SONG COMPOSITION

Now coming to the song. The song in discussion and the background news. As it happened to many classic songs, this song was thought of only after some shooting had taken place. All the songs are over before and just after the half way mark. Second half was heavily loaded with emotions and the talk of relief through a song was discussed. But Bheemsingh didn’t want to dilute the impact but at the same time he also agreed a song should be included and thus the duet between the brother and sister came up. Kannadasan came down to write the song. VR asked him to write the lyrics first after Bheemsingh explained to him the situation where it needs to be inserted. It is actually not a situational song. After M.N.Rajam flies out to a foreign country both the brother and sister holding their infants in their hands sings a lullaby song, where the past, present and future merge and Kaviarasar simply did it seamlessly. The Pallavi and anu pallavi simply came with a speed of bullet it seems.

மலர்ந்தும் மலராத பாதி மலர் போல வளரும் விழி வண்ணமே

வந்து விடியும் விடியாத காலை பொழுதாக விளைந்த கலை வண்ணமே

நதியில் விளையாடி கொடியில் தலை சீவி நடந்த இளந்தென்றலே; வளர்

பொதிகை மலை தோன்றி மதுரை நகர் கண்டு பொலிந்த தமிழ் மன்றமே

Viswanathan tuned it within 3, 4 attempts. Similarly Kannadasan in great mood was unstoppable and the charanams also flowed and within a matter of minutes he had written the lyrics for the entire song. VR with a soulful tune completed the song. Now Bheemsingh wanted MSV to sing the song. MSV didn’t understand the reason behind it. Bheemsingh while MSV was singing the first charanam interrupted and suggested it would add up to the feel if the last lines were repeated. The charanam was like this

யானை படை கொண்டு சேனை பல வென்று ஆள பிறந்தாயடா

புவி ஆள பிறந்தாயடா

அத்தை மகளை மனம் கொண்டு

இளமை வழி கண்டு

வாழ பிறந்தாயடா

வாழ பிறந்தாயடா

Bheemsingh suggested that the line before the last be repeated and MSV felt it was a good suggestion. In the same manner it was decided that the second charanam, which the sister sings, would also be of the same pattern.

RECORDING

During the recording, MSV taught the song to TMS and PS and told them that in the charanam the words have to tremble like it would appear when one sings while crying. TMS and PS the geniuses they are did a splendid job. Especially the soft rendering, the pause, the fumble were captured beautifully. PS went one step ahead. As the female voice cries openly, the sob she gave before the final line உலகை விலை பேசுவார் was so stirring that many had their kerchiefs wet. Even the technicians, who normally don’t emote, they having seen such types day in day out were visibly moved.

SONG PICTURISATION

The song shooting was done separately for NT’s portion and separately for Savithiri’s portion. Though they never saw how the other is performing, they being NT and NT simply excelled. If Savithiri scored in the first charanam where she sobs in front of NT’s portrait (a poetic, classic close up shot of NT’s portrait facing the camera with Savithiri standing in front of it), in the final charanam NT by simply lying down on a mat with his eyes focused on the ceiling and lip syncing [with two top angle shots]

கண்ணில் மணி போல மணியின் நிழல் போல

கலந்து பிறந்தோமடா

would steal the show.
.
MOVIE NAME

The movie was not named till it was more than 75% complete. While composing was going on for மலர்ந்தும் மலராத, this came up. Kannadasan enquired and somebody told him it is tentatively named as அண்ணனுக்கு துரோகம் செய்த தங்கை. Kannadasan could not control his laughter and commented ஆயிரம் தலை வாங்கிய அபூர்வ சிந்தாமணி மாதிரி சொல்றே . Mohan at that time asked Kannadasan why don’t he give a name to the film for which Kannadasan replied he would do, provided he is paid for that. Mohan accepted and said that if he can give a name, which is acceptable to all, he would give Rs 500/- for the title. Kannadasan came up with Paasa Malar and everybody was happy. Mohan paid him the money.

But some in the industry were skeptical and questioned Bheemsingh about this. முல்லை மலர், அனிச்ச மலர் தெரியும். அதென்ன பாச மலர்? And they doubted whether the common man would understand? When Bheemsingh brought up this to Kannadasan, he replied அந்த மலரெல்லாம் வாடிடும். ஆனா இந்த பாசத்திலே விளைந்த மலர் இருக்கே அது என்னிக்கும் வாடா மலர். காலா காலத்திற்கும் நிலைச்சிருக்கும். How prophetic he turned out to be?

To assure Bheemsingh, Kannadasan wrote a song and asked him to include it while the titles are shown. This would clear all doubts. The song is

அன்பு மலர் ஆசை மலர்

இன்ப மலர் நடுவே

அருளோடு மலர்வதுதான்

பாச மலரம்மா

CENSOR HICKUPS

The film after completion was sent for censor. Sastry an upright officer was the chairman. He was there when Paava Mannippu was censored 2 months before this. That was a ticklish subject dealing with all religions but Bheemsingh had done an excellent job of not hurting anyone.
Only in the song வந்த நாள் முதல், Sastry had objections to two lines. The first one was the last line of Pallavi

மனிதன் மாறி விட்டான்

மதத்தில் ஏறி விட்டான், the last line மதத்தில் ஏறி விட்டான் was made silent.

The second change was in the charanam

எதனை கண்டார்

மதம்தனை படைத்தார்

and instead of மதம்தனை படைத்தார் it was changed to பணம்தனை படைத்தார்.

Here in Paasa Malar he was not comfortable with the வாராய் என் தோழி வாரோயோ lyrics in the last charanam

மலராத பெண்மை மலரும்; முன்பு

தெரியாத உண்மை தெரியும்

மயங்காத கண்ணும் மயங்கும் முன்பு

விளங்காதகேள்வி விளங்கும்

இரவோடு நெஞ்சம் உருகாதோ

இரண்டோடு மூன்று வளராதோ

but later gave in, stating that அர்த்தத்தை பார்த்தா கட் பண்ண தோணுது ஆனா தமிழை பார்த்தா விட்டு விட தோணுது and he left it untouched.

RELEASE & SUCCESS STORY

Bheemsingh had one peculiar sentiment. He would always take the 7th reel from the 7th Print and take it Tirupathi for Pooja, as he was a staunch devotee of Lord Venkateswara (remember he taking NT to Tirupathi?). The film’s release date has been announced as 27th May of 1961 and reservation had started in Chennai theatres. This time due to the last minute delay in censoring, the prints could be readied only in the previous night. Mohan had to deliver all the prints to the respective distributors and it was morning 5 am of 27th May when he could start the journey to Tirupathi. Mohan says that he had never traveled so fast in a car. Incidentally he had taken the print meant for Chitra Talkies in Chennai as it was nearby his office (Wellington, Mount Rod). The crowds were mammoth and the Chitra theatre manager couldn’t decide whether to issue the tickets for the 3 pm show, as he had not received the print. During those days there was no way one could contact persons who were traveling. Finally Mohan came at 2.45 pm with the print.

The movie started and people were simply absorbed in to the film. Once the movie was over Mohan came out and tried to speak to the ladies. The entire crowd was silent and the ladies were simply having their faces down. Mohan followed some but couldn’t start a conversation. Finally he stopped a group who seemed to be educated middle class persons and when Mohan asked them about the movie, a lady looked up and her face was swollen and her eyes red and uttered இப்படி எங்க மனசையெல்லாம் கஷ்டப்படுத்தி அழ வச்சுடீங்களேய்யா and walked away. Mohan could not gauge the exact reaction even then. He came back to office and put up trunk calls to Madurai and Tiruchy. There too the same type of reactions had been experienced. Only during the night show and the next day morning he could realize that they had indeed hit the jackpot. Only after this another feeling sunk in. He felt very hungry and then realized he had not taken any food for the past 3 days because of this preoccupation and was consuming only liquids without even realizing it. The movie went on to celebrate Silver jublie, the second NT film to do so in the calendar year 1961, the first one being Paava Mannippu. Not only that this movie bagged the best Tamil film award in the National Film Awards for the year 1961.

Mohan went and met the prominent personality who had financed him and gave back the entire money along with interest he had taken. Though the personality asked him to keep it and use it for future projects, Mohan declined the offer and gave back the money and thanked him for the help rendered.

While the movie brought accolades for the lead actors, it brought equal brickbats for one person. She was P.S.Gnanam, who enacted the role of GG’s aunt Meenakshiammal. After the release, she couldn’t even go out as the entire Thaikulam started abusing her wherever she went. When Mohan invited her for the jublie celebrations, she refused to come and only on persuasion, she came reluctantly. Mohan recalls that she used to apologise initially at all stages.

SIGN OFF

My personal first experience with this movie was only in 1970 at Madurai – Chandra (later named as Shanthi and now defunct) and the tragic feel struck me more than anything else. As years rolled by and with repeated viewings, I was able to savour the nuances of the film. People may feel that enough has not been said about the song and it’s rendering but what can I say except to state that it is

இருபதாம் நூற்றாண்டின் இணையற்ற கவிஞர் எழுதி

இருபதாம் நூற்றாண்டின் இணையற்ற இசையமைப்பாளர்கள் இசையமைத்து

இருபதாம் நூற்றாண்டின் இணையற்ற பாடகர்கள் பாடி

எந்த நூற்றாண்டிலும் ஈடு இணையற்ற நடிகர்கள் நடித்த

இந்த பாடல் காட்சியை விட சிறப்பானது தமிழ் சினிமாவில் வந்திருகிறதா என்ன?

One thing is damn sure. The last lines in the last charanam aptly sum up the commonly held opinion about the film and the song.

இந்த மண்ணும் கடல் வானும் மறைந்து முடிந்தாலும்

மறக்க முடியாதடா;

Regards

[Murali Srinivas]

SIVAJI SEASON - MALARNDHUM MALARAADHA

மலர்ந்தும் மலராத

Here is the lyric

மலர்ந்தும் மலராத பாதி மலர் போல வளரும் விழி வண்ணமே

வந்து விடியும் விடியாத காலை பொழுதாக விளைந்த கலை வண்ணமே

நதியில் விளையாடி கொடியில் தலை சீவி நடந்த இளந்தென்றலே; வளர்

பொதிகை மலை தோன்றி மதுரை நகர் கண்டு பொலிந்த தமிழ் மன்றமே

(மலர்ந்தும் மலராத)

யானை படை கொண்டு சேனை பல வென்று ஆள பிறந்தாயடா

புவி ஆள பிறந்தாயடா

அத்தை மகளை மனம் கொண்டு

இளமை வழி கண்டு

வாழ பிறந்தாயடா

வாழ பிறந்தாயடா

அத்தை மகளை மனம் கொண்டு

இளமை வழி கண்டு

அத்தை மகளை மனம் கொண்டு

இளமை வழி கண்டு

வாழ பிறந்தாயடா

தங்க கடியாரம் வைர மணியாரம் தந்து மணம் பேசுவார்

பொருள் தந்து மணம் பேசுவார்

மாமன் தங்கை மகளான மங்கை உனக்காக

உலகை விலை பேசுவார்.

உலகை விலை பேசுவார்

மாமன் தங்கை மகளான மங்கை உனக்காக

உலகை விலை பேசுவார்

மாமன் தங்கை மகளான மங்கை உனக்காக

உலகை விலை பேசுவார்

(நதியில் விளையாடி --)

சிறகில் எனை மூடி அருமை மகள் போல

வளர்த்த கதை சொல்லவா

கனவில் நினையாத காலம் எமை வந்து பிரித்த கதை சொல்லவா

பிரித்த கதை சொல்லவா

கண்ணில் மணி போல மணியின் நிழல் போல

கலந்து பிறந்தோமடா

இந்த மண்ணும் கடல் வானும் மறைந்து முடிந்தாலும்

மறக்க முடியாதடா; உறவை

பிரிக்க முடியாதடா.

அன்பே ஆரிராராரோ ஆரிராராரோ ஆரிராரிரோ

அன்பே ஆரிராரிரோ

Regards

[Murali Srinivas]

பாடல்கள் பலவிதம் தலைப்பில் நான் எழுதி வந்த பாடல்களின் தொடர் தற்காலிகமாக இப்போது நிறைவு பெறுகிறது. மீண்டுமொரு சந்தர்ப்பத்தில் வேறு சில பாடல்களைப் பற்றிய தகவல்களை எழுதுகிறேன். அவை இன்னும் முழுமையாக சேகரம் செய்யப்படவில்லை என்பதனாலேதான் இந்த இடைவேளை. இந்த தொடரை (மீள் பதிவுகளாக இருப்பினும்) வரவேற்று பாராட்டிய அனைவருக்கும் நெஞ்சார்ந்த நன்றி.

அருமை நண்பர் பார்த்தசாரதி இந்த திரியில் நடிகர் திலகத்தின் பாடல் பற்றிய ஆய்வுகளை தொடருவார்.

மீண்டும் சந்திக்கிறேன்.

அன்புடன்

[rangan_08]

" Ange maalai mayakkam yarukkaga ..." cool song from Ooty varai uravu. Why does TMS sound like MGR in this song ??? Particularly in the first charanam... reminds a song from Nadodi.

[parthasarathy]

நடிகர் திலகத்தின் வித்தியாசமான மிகச் சிறந்த நடிப்பில் உருவான பாடல்கள் (தொடர்ச்சி...)



6. "நெஞ்சிருக்கும் எங்களுக்கு நாளை என்ற நாளிருக்கு"; படம்:- நெஞ்சிருக்கும் வரை (1967); இயக்கம்:- சி.வி.ஸ்ரீதர்

இன்னமும் கூட, பல கலைஞர்கள், சினிமாவில், பாடல் காட்சிகளில், எப்போதெல்லாம் வேகமும் ஒரு சில மூவ்மெண்டுகளும் தேவையோ, அப்போதெல்லாம் நடனமாட வேண்டும் என்று தான் நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். மாறாக, சினிமாவில், பாடல்களில் பெரும்பாலும் தேவைப் படுவது, நடனம் அல்ல, மூவ்மெண்டுகளுடன் கூடிய சில பல அபிநயங்கள் தான் என்று தெரிவதில்லை. அவர்கள் எல்லோரும் இந்தப் பாடலை ஒரு முறை பார்த்தால் போதும்.

மூன்று படித்த இளைஞர்கள், வேலை தேடித் தேடி அலுத்துப் போனாலும், தன்னம்பிக்கையை வரவழைக்க, தங்கள் கண் முன் அப்போது இருக்கும் சூழலை ரசித்து, அனுபவித்து, தன்னம்பிக்கையோடு பாடுவதாக வரும் பாடல்.

பாடலின் துவக்கத்தில் வரும் இசையே ஒரு வித உற்சாகத்தை அளிக்க, நடிகர் திலகம், முத்துராமன் மற்றும் வி.கோபாலகிருஷ்ணன் மூவரும், பாடலைத் துவக்குகின்றனர்.

இந்தப்பாடலைக் கேட்டாலே, பாடல் துவங்கி முடியும் வரையிலும், ஒரு வித சரளமும், வேகமும், உற்சாகமும் இருப்பதை உணரலாம். பார்த்தால், இவை பல மடங்கு
விருத்தியாவதைக் கண்டு பிரமிக்கலாம். இதற்கு முழு காரணம் நடிகர் திலகம் மட்டுமே.

பாடல் முழுவதிலும், அவர் காட்டியிருந்த சரளமும், நளினமும், கௌரவத்துடன் கூடிய அழகும்/மெருகும், வேகமும், வெவ்வேறு நடைகளும், ஒவ்வொரு முறையும், வேறு வேறு பாவனைகளையும், இலேசான மூவ்மெண்டுகளையும் மாற்றி மாற்றிக் காண்பித்தும் நடித்த விதம், படம் பார்த்து பல வருடங்கள் ஆனாலும், நெஞ்சில் பசு மரத்தாணி போல் நிரந்தரமாகத் தங்கி விட்டது (அதன் பின்னர் பல முறை பார்த்தாகி விட்டது என்பது வேறு விஷயம்!).

இந்தப் பாடலின் துவக்கத்தில் வரும் இசையிலிருந்தே, நடிகர் திலகத்தின் இராஜாங்கம் துவங்கி விடும். நடிகர் திலகத்தின் ஒரு பக்கத்தில் முத்துராமனும், மறு பக்கத்தில் வி. கோபாலகிருஷ்ணனும் கூடவே வர, துவக்கத்திலிருந்தே, மிக மிக நளினமாக மெதுவாகத் துவங்குவார். முதலில், துவக்க இசைக்கேற்ற நளினமான நடை - இப்போது, விசிலடித்துக் கொண்டே, கைகளையும் கால்களையும் ஆங்கில பாணியில் அபிநயித்துக் கொண்டே செல்வார்... மெல்ல மெல்ல மூவ்மெண்ட் வேகமெடுக்கும் - ஆனால் ஒரு அளவோடு. இப்போது, நேர் போஸில் மற்ற இருவரோடும் அவர் வர, பல்லவி துவங்கும். "நெஞ்சிருக்கும் எங்களுக்கு நாளை என்ற நாளிருக்கு" எனும்போது, இரண்டு கைகளையும் ஒரு மாதிரி லூசாக வைத்துக் கொண்டே, வலது கையால் சொடக்குப் போட்டுக்கொண்டே, இடது கையை லூசாக வைத்துக் கொண்டே, நடை. "வாழ்ந்தே தீருவோம்" எனும்போது, ஒரு வித இலேசான திமிருடனும் நம்பிக்கையுடனும், வலது கையை உயர்த்தி இந்த வார்த்தைகளுக்கேற்ற பாவம். இப்போது, பல்லவியை மறுபடியும், முத்துராமனையும் கோபியையும் நோக்கித் திரும்பி பாடும் போது வேறு விதமான நடை, மற்றும் பாவம், இப்போது "நாளை என்ற நாளிருக்கு" எனும்போது, இரண்டு கைகளையும் கீழே வைத்து "எப்படி வாழாமல் போவோம்" எனும் விதத்தில் வெளிப்படுத்தி, "வாழ்ந்தே தீருவோம்" எனும் போது, வலது கையை, பெரிய நம்பிக்கையுடன் உயர்த்தி இரண்டு பேரையும் நோக்கிச் சொல்வார். "எங்கே கால் போகும் போக விடு" என்று மற்ற இருவரும் சொன்னவுடன், இடது கையை உயற்றி “முடிவைப் பார்த்து விடு” என்று பாடி, திரும்பவும், "எங்கே கால் போகும் போக விடு" எனும் போது, இப்போது சைட் போஸில், வலது கையை உயர்த்தி சொல்லும் ஸ்டைல்; “காலம் ஒரு நாள் கை கொடுக்கும்”, என்று கூறி, "அது வரை பொருத்து விடு" என்று இப்போது, இரண்டு கைகளால், லூசாக, பொருத்தமாக, அந்த "பொறுத்து விடு"வைச் சொல்வார். இது எல்லாமும், ஒரு இடத்தில் கூட டெம்போ தொய்ந்து விடாமல், ஒன்று நடந்து கொண்டோ, அல்லது இலேசாக அபிநயித்துக் கொண்டோ, இல்லை, ஆங்கில பாணியில் நடனமாடிக் கொண்டோ தான் செய்து கொண்டே இருப்பார். அத்தனை சரளமாக! அனு பல்லவி முடியும் போது, "லா லா ... யா ய யா யா" என்று மூன்று பேரும் ஹம் செய்யும் போது, இவருடைய பாவனையைக் கவனியுங்கள்!

இப்போது வரும் ஒரு துள்ளல் இசைக்கு, அப்படியே, பின்னோக்கி ஆங்கில ட்விஸ்ட் நடன பாணியில் நடனமாடிக் கொண்டே செல்லும் போது, ஆரவாரத்தில் தியேட்டர் கிழிந்தது.

முதல் சரணம் துவங்குவதற்கு முன் வரும் இசைக்கேற்றபடி (filler music) , இந்தப் பாடல் துவங்கிய டெம்போ குறையாமல், நடிகர் திலகம் நடந்து கொண்டோ, இலேசான அபிநயத்துடன் கூடிய நடனத்துடனோ, மற்ற இருவருடனும் கைகளைக் கோர்த்துக் கொண்டோ, வலது கையால் சொடக்குப் போட்டபடியேவோ, அல்லது இடது கையோடு சேர்ந்து, கால்களின் துணையோடு, அற்புதமான நளினத்துடன் நடந்து கொண்டோ, நடனமாடிக் கொண்டோ வருவார்.

முதல் சரணம் - "இருந்தால் தானே செலவு செய்ய" இப்போது "கைல என்ன இருக்கு செலவு செய்ய" என்பதை நளினத்துடன் செய்து காண்பிப்பார். "எடுத்தால் தானே மறைத்து வைக்க" எனும் போது கைகளில் அதற்கேற்ற அபிநயம் இருக்கும். திரும்பவும் அதே வரிகள் - பாருங்கள் - வேறு மாதிரியான அபிநயம் மற்றும் பாவனை - ஆனாலும், அந்தக் கருத்துகேற்பத்தானிருக்கும்! "கொடுத்தால் தானே வாங்கிச் செல்ல தடுத்தால் தானே விழித்துக் கொள்ள" என்று இரண்டு முறை சொல்லும் போதும், வலது கையை உயர்த்தி இரண்டு முறையும் இரண்டு விதமாகச் சொல்லும் விதம்! இப்போது, கேமரா டாப் ஆங்கிளில் இருக்கும்!!

"எங்கே கால் போகும் போக விடு முடிவைப் பார்த்து விடு; காலம் ஒரு நாள் கை கொடுக்கும் அது வரை பொறுத்து விடு" எனும் போது, நடனமாடாமல், இப்போது வேகமாக நடக்கத் துவங்கி விடுவார் - அதுவும் படு ஸ்டைலாக. இப்போது முதலில் வந்த ஹம்மிங் மறுபடியும் "லா லா ... யா ய யா யா" - முதல் சரணத்துக்கு முன், இதே ஹம்மிங்கிற்கு ஆங்கில பாணியில் அபிநயித்து இலேசாக நடனமாடியவர், இப்போது அதே ஹம்மிங்குக்கு, ஒரு மாதிரி ஸ்டைலாக நடந்து கொண்டே வருவார் - மற்ற இருவர் மட்டும் ஹம் பண்ணுவார்கள். ஏனென்றால், இந்த ஹம்மிங்குக்கு முன் தான் வேகமாகப் பாடிக் கொண்டே நடந்து வருவார். இந்த ஹம்மிங் உடனே வருவதால், அந்த நடையின் வேகத்தைச் சிறிதே குறைத்து, மற்ற இருவரையும் ஹம் செய்ய விட்டு, நடு நாயகமாக, அனாயாசமாக நடந்து வருவார். மீண்டும், பல்லவி "நெஞ்சிருக்கும் எங்களுக்கு..." என்று துவங்கும் போது, அந்த வேகமான நடையுடன் கூடிய அபிநயத்துக்கு வந்து விடுவார். ஆங்கிலத்தில், 'follow through' என்று சொல்வார்கள். இதை நடிகர் திலகத்தைப் போல், பூரணமாகச் செய்து காட்டியவர் இன்று வரை ஒருவரும் இல்லை; இனி ஒருவர் பிறக்கப் போவதும் இல்லை!

திரும்பவும், இப்போது, இரண்டாவது சரணத்திற்கு முன் வரும் துள்ளல் இசைக்கு ஏற்ற படி, கைகளையும் கால்களையும் ஒரு வித தாள கதியுடன் மற்ற இரண்டு பேர்களின் கைகளைக் கோர்த்துக் கொண்டு ஆங்கில பாணியில் நடனமாடிக் கொண்டே வருவார்.

இப்போது இரண்டாவது சரணம் - "துணிந்தால் தானே எதுவும் முடிய தொடர்ந்தால் தானே பாதை தெரிய" எனும் போது, மறுபடியும் இரண்டு கைகளையும் லூசாக, ஆனால், இப்போது வேறு மாதிரி அபிநயித்துக் கொண்டே வருவார். "சிரித்தால் தானே கவலை மறைய" என்று முதல் முறை சொல்லும் போது, வலது கையை உயர்த்தி சொல்லும் போது, அவர் முகத்தில் தோன்றும் அந்த பாவம் - சிலிர்க்க வைக்கும்! (மனுஷன் எல்லா போஸ்களிலும் அழகாக இருந்தாலும், அந்த சைட் போஸ் மட்டும் - அடிச்சுக்க முடியாது!). மீண்டும் மறு முறை இதேயே சொல்லும் போது "இரண்டு கைகளையும் மேலே தூக்கி "எங்க சிரிக்கறோம்" எனும் போர்வையில் (ஆங்கிலத்தில் wry ஸ்மைல் என்பார்கள் அது போல் - ஒரு வித வறண்ட புன்னகை) அபிநயிப்பார்.

கடைசியில், "நெஞ்சிருக்கும் எங்களுக்கு" என்று மீண்டும் பல்லவி துவங்கும் போது மூவரும், அங்கிருக்கும் வட்ட வடிவ நீரூற்றின் மேலே ஏறி பாடிக் கொண்டே போய் (இதற்குப் பக்கத்தில் தானே நீ இன்று சிலையாய் இருக்கிறாய் கலைக் கடவுளே!), கீழே இறங்கி அந்த வேகத்தை மெல்ல மெல்ல குறைத்து, "லா ல லா லா" என்று ஹம் செய்த படியே முடிக்கும் போது, அடடா, இவ்வளவு சீக்கிரத்தில் பாடல் முடிந்து விட்டதே என்று தோன்றும்!

பாடல் எழுதிய கவிஞர் வாலியின் நோக்கத்தைப் புரிந்து, இப்படித் தான் எடுக்க வேண்டும் என்று நினைத்த இயக்குனர், நடன இயக்குனர் மற்றும் ஒளிப்பதிவாளர் ஆகியோரின் இதயத்திற்குள் நுழைந்து, அருமையாக இசையமைத்த மெல்லிசை மன்னர் மற்றும் அற்புதமாகப் பாடிய டி.எம்.எஸ்ஸின் வித்தைக்குத் தலை வணங்கி, இந்தப் பாடலை மறக்க முடியாத பாடலாக்கிய பெருமை, நடிகர் திலகம் ஒருவருக்கு மட்டுமே சேரும்.

இத்தனைக்கும் இந்தப் பாடல், சுட்டெரிக்கும் வெய்யிலில் மெரீனா கடற்கரைச் சாலையில் படமாக்கப் பட்டது. எனக்குத் தெரிந்து, இந்தப் பாடலை ஒரே நாளில் எடுத்து விட்டார்கள். என்ன, கூட நடித்தவர்கள் இவர் அளவிற்கு இயைந்து நடிப்பதற்கு நேரம் பிடித்திருக்கும் என்பதால், நிறைய டேக்குகள் போயிருக்கும். இருப்பினும், காலில் செருப்பில்லாமல் நடித்திருப்பார்கள், நடிகர் திலகம் உட்பட!

நினைவு தெரிந்து இந்தப் படத்தை முதலில் ஒரு டூரிங் டாக்கீஸில் ஒரு வார நாளில் - அதுவும் - மதியக் காட்சியில் - பார்த்த போது (அரங்கம் நிரம்பி வழிந்து, ப்ளாக்கில் டிக்கெட் வாங்க வேண்டியதாகி விட்டது!), இந்தப் பாடலில், நடிகர் திலகம் ஒட்டு மொத்த மக்களையும் ஆர்ப்பரிக்க வைத்தது பசுமையாக நினைவில் உள்ளது - நிறைய பேர் ஆபரேட்டரிடம் சென்று, "ஒன்ஸ் மோர்" கேட்டு, மறுபடியும், இந்தப் பாடல் போடப் பட்டது - இதெல்லாம், வேறு எந்த நடிகருக்கும் சாத்தியமா?

நடிகர் திலகத்திடம் இந்தப் பாடல் நெடுகக் கொப்பளிக்கும் குதூகலம், நளினம், நம்பிக்கை, இவை அத்தனைக்கும் மூல காரணங்களான அவரது அசாத்திய, அபாரமான கற்பனை வளம் மற்றும் அர்பணிப்புக்கு முன் கலை வாணியே மயங்கித் தான் தீர வேண்டும் எனும் போது, பார்க்கும் கேவலம் மனித ஜென்மங்களாகிய நாம் என்ன செய்ய முடியும்? அவரைப் பார்த்து வாய் பிளந்து பிரமிப்பதைத் தவிர!

தொடரும்,

இரா. பார்த்தசாரதி

[parthasarathy]

நடிகர் திலகத்தின் வித்தியாசமான மிகச் சிறந்த நடிப்பில் உருவான பாடல்கள் (தொடர்ச்சி...)

3. "சுந்தரி சௌந்தரி"; படம்:- தூக்குத் தூக்கி (1954); இயக்கம்:- r.m. கிருஷ்ணஸ்வாமி

இந்தக் கட்டுரையில் நான் எடுத்துக் கொள்ளும் பாடல்கள் அனைத்தும் - ஒன்று தமிழ் சினிமாவில், முதல் முறையாகக் கையாளப்பட்டவை; இல்லை, மரபை உடைத்தவை. இப்படியும் ஒரு விஷயத்தைக் கையாளலாம்; சொல்லலாம்; அதன் மூலம் சொல்ல வந்த விஷயத்தை, ஆணித்தரமாக மக்களுக்கு எடுத்துச் செல்லலாம் என்கிற கலை தாகத்தை உள்ளடக்கிய பாடல்கள்.

இந்தப் படத்தின் கதாநாயகன் சுந்தராங்கதன் (நடிகர் திலகம்) , ஒரு நாட்டின் மூன்று இளவரசர்களில் ஒருவன்; ஒரு விசித்திரமான ஆய்வுக்காக நெடிய சுற்றுப் பயணம் மேற்கொள்ளும்போது சந்தர்ப்ப வசத்தால், மனைவியாலேயே, சிரச்சேத தண்டனையை அடைந்து, தப்பி விடுகிறான். மற்றவர் கண்ணில் இருந்து தப்புவதற்காக, ஒரு விதமான கோமாளி (சொன்னதைத் திருப்பிச் சொல்லும் கிளிப்பிள்ளை போல) வேடம் தாங்கி, வேறொரு நாட்டிற்கு வந்து, அந்த நாட்டிலுள்ள ஒரு கோவிலில், அந்த நாட்டைச் சேர்ந்த இளவரசி மற்றும் அவரது தோழி (மந்திரி மகள்) (பத்மினி-ராகினி) நுழையும் போது கூடவே நுழைந்து விடுவார்.

இந்தப் பாடலில் குறிப்பிடத்தக்க அம்சங்களில் முதன்மையானது, நடிகர் திலகத்தின் ஒப்பனை மற்றும் நகைச்சுவை உணர்வு கலந்த நடிப்பு. இதற்கு சற்று முன்னர் தான், நடிகர் திலகம் அந்தக் கோமாளி வேடத்துடன் அறிமுகமாவார். அதுவும், "பெண்களை நம்பாதே" பாடலோடு. ஆக, அப்போது தான் ஒரு பாடல் முடிந்திருக்கும்; பாடல் முடிந்த கையோடு மற்றொரு பாடல். இருப்பினும், நடிகர் திலகத்தின் அற்புதமான, டைமிங் கலந்த நகைச்சுவை நடிப்பினாலும், பத்மினி-ராகினி நடிப்பாலும், பாடலின் இனிமையாலும், சலிப்பே ஏற்படாது. அரங்கமே சிரிப்பலையில் மூழ்கும்.

பாடல் துவங்கிய சில நேரத்தில், காவலாளி (என்னத்தே கன்னையா - வரும் ஆனா வராது என்பவர்) துரத்தத் துரத்த கோவிலினுள் நுழைபவர், "சூலி எனும் உமையே குமரியே" என்று பத்மினியும் ராகினியும் பாடியவுடன், "குமரியே சூலி எனும் உமையே" என்று தொடர்ந்து பாட ஆரம்பிப்பார்.

முதல் சரணத்தில், "அந்தமும் ஆதியும் இல்லா ஜோதியே" என்று அவர்கள் சொன்னவுடன், தானும் அதையே திரும்பச் சொன்னவுடன், சகோதரிகள் இவரை நீயே பாடு என்று சைகை செய்தவுடன், இவரும் "நீயே பாடு" என்று அதையும் திரும்பச் செய்வார். இந்த இடத்தில், ஒட்டு மொத்த அரங்கமும் அதிர்ந்தது இன்னமும் என் காதில் ரீங்கரித்துக் கொண்டிருக்கிறது. சரணம் முடியும்போது, "மாயே" என்று அவர்கள் நீண்டதொரு ஆலாபனை செய்தவுடன், இவரும் அதை அப்படியே திரும்பச் சொல்லும் விதம் குபீர் சிரிப்பை வரவழைக்கும்.

இரண்டாவது சரணத்தில், "தீரமும் வீரமும் சீரும் செல்வமும்" என்று சகோதரிகள் பாடியதும், இவர் தீரமும் வீரமும் என்று சொல்லும்போது ஒவ்வொரு முறையும், வாயைக் கோணிக் கொள்வது மறுபடியும் குபீர் சிரிப்பை வரவழைக்கும். பத்மினியும் ஒரு நமட்டுச் சிரிப்பு சிரித்துத் தொடருவார்.

பாடல் அப்படியே தொடர்ந்து முடிந்து, சகோதரிகள் இருவரும் கோவிலை விட்டு வெளியில் சென்றவுடன் தான், நடிகர் திலகம் அதை கவனிப்பார். உடனே, பின்னாலேயே தொடர்வார்.

இந்தப் பாடல் நடிகர் திலகத்தின் அத்தனை சேட்டைகளையும் தாங்கியிருந்தாலும், அந்தப் பாடலில் தொனிக்கும் ஒரு விதமான தெய்வீகத் தன்மை பார்க்கும் போதும், அழியாமல் இருக்கும். அதுதான் இந்தப் பாடலின் தனிச்சிறப்பு. அதாவது, நடிகர் திலகத்தின் தனித்தன்மையான நடிப்பால் அமைந்த தனிச்சிறப்பு. தன்னுடைய பங்களிப்பு, ஒரு காட்சியையோ, பாடலையோ, படத்தையோ, மேலும் நிமிரச் செய்யுமே தவிர, அதன் தரத்தை எள்ளளவும் குறைக்காது.

இதே படத்தில், மேலும், பல பாடல்கள் வித்தியாசமாக அமைந்திருக்கும் - குரங்கிலிருந்து பிறந்தவன் மனிதன், அபாய அறிவிப்பு, ஏறாத மலைதனிலே (இது தான் அத்தனை பாடல்களிலும் மிகவும் புகழ் பெற்ற பாடல்). இருப்பினும், இந்தப் பாடலை நான் தேர்ந்தேடுத்ததற்க்குக் காரணம், பாடல் மரபை மீறி எடுக்கப் பட்ட பாடல் - அதாவது நடிப்பின் மூலம் - இருப்பினும், பாடலின் தெய்வீகத் தன்மை குறையாமல் இருந்தது.

தொடரும்,

இரா. பார்த்தசாரதி

[parthasarathy]

நடிகர் திலகத்தின் வித்தியாசமான மிகச் சிறந்த நடிப்பில் உருவான பாடல்கள் (தொடர்ச்சி...)

4. பனி படர்ந்த மலையின் மேலே; படம்:- இரத்தத்திலகம் (1963); இயக்கம்:- தாதா மிராசி

மறுபடியும் சொல்கிறேன். இந்தக் கட்டுரையில் இடம் பெறும் பாடல்கள் மிகவும் வித்தியாசமாக சிந்திக்கப்பட்டு எடுக்கப் பட்ட பாடல்கள். வித்தியாசமாக எதையாவது செய்ய வேண்டும் என்றால் தொடர்ச்சியாக கிட்டத்தட்ட 40 வருடங்கள், தமிழ் சினிமாவின் முக்கிய கதாசிரியர்களும் இயக்குனர்களும், ஏன் தயாரிப்பாளர்களும், நடிகர் திலகத்தின் மேல் வைத்திருந்த அசைக்க முடியாத நம்பிக்கையால், அவற்றை செயலாக்கினார்கள். அவர்கள் நினைத்ததை அவர்களுடைய எதிர்பார்ப்புக்கு மேல் இவரால் வடிக்க முடிந்தது; அதை வைத்து அவர்களால் காசு பண்ணவும் முடிந்தது.

இரத்தத் திலகத்தில் இடம் பெறும் இந்தப் பாடலின் சூழலே அருமையாகவும், அமைதியாகவும், அலாதியாகவும் இருக்கும். போர்க்களத்தில், ஒரு இரவு நேரத்தில் ஒரு போர்த் தளபதியின் (கேப்டன் - நடிகர் திலகம்) கூடாரத்தின் வெளியே, அவனுடைய குழுவினர் உட்கார்ந்து கொண்டிருக்க, அந்த கூடாரத்தினுள்ளிருந்து வெளியே வரும் அந்த கேப்டன் பாடுவதாய் - அதாவது தன் தாய்த் திருநாட்டையும், பாரதத் தாயையும் நினைத்துப் பாடுவதாய் வரும் பாடல்.

பாடல் துவங்கும் போது, கூடாரத்திலிருந்து பேண்ட் பாக்கெட்டில் இரு கைகளையும் நுழைத்தவாறே நடிகர் திலகம் ஸ்டைலாக அதே சமயம் ஒரு வித அமைதியான மன நிலையோடு வெளிப்படும் விதமே, அந்தப் பாடல் எத்தகையது என்பதை தெள்ளத் தெளிவாக எடுத்துக் காட்டி விடும். இதை எழுதும்போதே புல்லரிக்கிறதே, பார்த்தால்?

பாடல் நெடுகிலும், அவரது க்ளோசப்பில் அதற்கேற்ற முக பாவங்களுடன் பாடுவதாயும், பின்னணியில் அவர் பாரதத் தாயைப் பார்த்து சொல்வதாயும் வரும்.

இந்தப் பாடல் மிகவும் வித்தியாசமான டியூனில் வரும், திரை இசைத் திலகம் கே.வி.மகாதேவன் அவர்களது மகத்தான இசையமைப்பில். கவியரசரின் பாடல் வரிகளில் கல் நெஞ்சையும் கரைத்து விடும். நீண்ட பாடல்.

முதல் சரணம் - "குனிந்து நின்ற முகத்தைப் பார்த்தேன்" என்று துவங்கும் போது நடிகர் திலகத்தின் முகத்தினின்று வெளிப்படும் கனிவு ... "கண்ணீரின் சின்னம் பார்த்தேன்" என்று முடியும் போது இலேசான சோகத்துடன் முடியும்.

இப்போது முதல் தொகையறா "கலங்கினேன்...துடித்தேன்..." அவரது நாடி நரம்புகள் வெறும் முகத்தால் மட்டுமே துடிக்கும் ... நாமும் தான். சோகம் மேலிட "கானகமும் கலங்குதம்மா" என்று கூறி "காரணத்தைச் சொன்னால் காளை நான் உதவி செய்வேன்" எனும் போது காட்டும் துடிப்பு; "ஊர்வலமாய் உன்னை உடனழைத்து நான் வருவேன்" எனும் போது காட்டும் உணர்வு... அப்படியே மெல்லக் கனிந்து "சொல்லம்மா சொல் என்றேன் தூய மகள் தலை நிமிர்ந்தாள்" எனும்போது அமைதி கலந்த உற்சாகம்.

இரண்டாவது சரணம் - "அமைதி தேடி உருகி நின்றேன்....... இமயம் முதல் குமரி வரை என் இதயத்தையே திறந்து வைத்தேன்" எனும் போது வெளிப்படுத்தும் நம்பிக்கை... அபாரம்.

இப்போது இரண்டாவது தொகையறா. இதுதான் பாடலின் முக்கிய அம்சம். அப்போது, சீன தேசத்திலிருந்து நட்புறவோடு இந்தியா வந்து, நயவஞ்சகமாக, இந்தியாவுடன் போர் புரிந்த சீனத் தலைவரைப் பற்றிப் பாடுவதாக வரும். ஒவ்வொரு இந்தியக் குடிமகனின் உள்ளக் குமுறலையும் சத்தம் போட்டு இயம்பும். "உண்டு பசியாற உலகம் வரட்டும் என்று......" அவரது அகன்ற, பெரிய ஒளி வீசும் கண்களை கவனியுங்கள்..."பசியாற ஓடி வந்த பத்து பேர் மத்தியிலே பகையாற ஒருவன் வந்த பாவத்தை என்ன சொல்வேன்!" எனும் போது வெளிப்படுத்தும் சோகம் கலந்த குமுறல்! "யாரை அடித்தேன்? யார் குடியை நான் கெடுத்தேன்?" என்று வெடித்து கடைசியில், அமைதியாக, "அன்னை உரைத்த மொழி அத்தனையும் கேட்டிருந்தேன்" என்று நிறுத்தி, "பின்னர் மனதில் பெறும் துணிவு மோதி வர" என்று நிமிர்ந்து எழுந்து "வீரம் உண்டு தோள்கள் உண்டு..." என்று உற்சாகமடைந்து நம்பிக்கையுடன் "தர்மம் மிக்க தலைவன் உண்டு" என்று முடிப்பார்.

இப்பொழுது கடைசி தொகையறா. "அன்பு நிறைந்த மகன் அருள் நிறைந்த கருணை மகன் பண்பு நிறைந்த மகன் பழ நாட்டின் மூத்த மகன்" - என்ன ஒரு கனிவு அந்த முகத்தில் என்ன ஒரு நம்பிக்கை அந்தக் கண்களில் - பண்டித நேருவைக் குறித்து தான் சொல்வார் - "இருக்கின்றான் தாயே ஏங்காதே என்றுரைப்பேன்" என்று கூறி "அன்னை சிரித்தாள் அடடா... ஒ! அச்சிரிப்பில் முன்னைத் தமிழ் மணமே முளைத்தெழுந்து நின்றதம்மா" என்று கூறி "என்னை மறைந்தேன் இரவுலகில் சேர்ந்து விட்டேன்" என்று மெதுவாகக் கூறி "கண்ணை மெல்ல மறைத்து ......" என்று ஒருவாறு இனிமையாக டி.எம்.எஸ். இழுத்து அற்புதமாகப் பாடியதர்க்கேற்றாற்போல் இவரும் அற்புதமாக முடித்து மறுபடியும் பல்லவியைப் பாடி முடிக்கும் போது, அவர் மட்டுமல்ல, பார்க்கும் ஒவ்வொரும் தங்களை மறந்து நடிகர் திலகத்துடன் ஒன்றி விடுவார்கள்.

தேசப் பற்று, தேசியம் என்று வரும் போது, நடிகர் திலகம் தொட்ட அளவுக்கு வேறு ஒரு கலைஞரும் இந்த உலகத்தில் அந்த விஸ்தீரணத்தை தொட்டதில்லை. இந்தப் பாடலும் அந்த வகையில் அற்புதமான ஒரு பாடல். அதற்கு உயிர் கொடுத்த அந்த யுகக் கலைஞனை எத்தனை ஜென்மங்கள் எடுத்தாலும் மறக்க முடியுமா?

தொடரும்,

இரா. பார்த்தசாரதி

[Subramaniam Ramajayam]

Nenjirukkum varai shooting at marina was shot for three days continusly. without feeling any tiresome NT and muthuraman and v gopalakrishnan cooperated very well. but director sridher was signalling NT like this that this nadai already has come in some other film of his own so change the styles and all and NT was giving different types of walk without any hesitations. only other two has to give repetition of work.
dedication of NT was awsome and people who were winessing the shooting really admired,
i was also one among the lucky persons having enjoyed the episode. one of the memorable days in life.

[RAGHAVENDRA]

புன்னகை தவழும் மதிமுகம் - 1

தலைவரே... பார்க்கப் பார்க்கத் திகட்டாத உன்னழகைப் பார்க்க பசி தீருமே....

மரகதம் திரைப்படத்தில் இடம் பெற்ற இப்பாடல் நம்மைக் கட்டிப் போட்டு விடும் என்பதில் ஐயமுண்டோ..

எனதுள்ளம் இன்றல்லவோ என்ற வரிகளின் போது மரத்தின் மறைவிலிருந்து துள்ளிக் குதித்து வரும் ஸ்டைல்...

தலைவரின் ஈடு இணையற்ற கொள்ளை அழகை ரசிப்பதற்கு கண்கள் இரண்டு போதாதன்றோ...

புன்னகை தவழும் மதிமுகத்தைப் பாருங்களேன்..

http://www.youtube.com/watch?v=jJtEEZ_g6Tk

ஆம் புன்னகை தவழும் மதிமுகத்தைப் பற்றிப் பக்கம் பக்கமாக எழுதிக் கொண்டே இருக்கலாம்.

இத்தொடரில் நாம் அனைவருமே பங்கு கொண்டு நடிகர் திலகத்தின் பாடல்களைப் பற்றி எழுதி முரளி சாரின் இந்த திரியில் நடிகர் திலகத்தின் பல உன்னதங்களை வெளிக் கொண்டு வருவோம்.

[RAGHAVENDRA]

புன்னகை தவழும் மதிமுகம் - 2

யூ.ஆர் ஜீவரத்தினம் அவர்களைப் புகழின் உச்சியில் கொண்டு சென்ற பாடல்.

வாழ்விலே ஒரு நாள் திரைக் காவியத்தில் இடம் பெற்ற தென்றலே வாராயோ நம் நெஞ்செல்லாம் நிறைந்து உள்ளத்தில் உவகையூட்டும்.

நடிகர் திலகத்தின் புன்னகை தவழும் வசீகர மதிமுகம் நம்முடைய ஒவ்வொரு நாளையும் வாழ்விலே ஒரு நாளாக நினைத்து நினைத்து மகிழும் நாளாக ஆக்கி விடும்.

http://www.youtube.com/watch?v=BX3f4P94K4E

[RAGHAVENDRA]

புன்னகை தவழும் மதிமுகம் - 3

http://www.youtube.com/watch?v=FhXfbw2ZaEA

கவிமணி தேசிய விநாயகம் பிள்ளையின் பாடல். கள்வனின் காதலி திரைப்படத்தில் கோவிந்தராஜுலு நாயுடு இசையில் தலைவருக்கு கண்டசாலா பாடிய பாடல். இதே பாடல் டூயட்டாக இதே படத்தில் பாடகர் திலகம் டி.எம்.எஸ். மற்றும் பானுமதி பாடி இடம் பெற்றுள்ளது.

இந்தக் காட்சியில் கண்டசாலா பாடுவதைக் கருத்தில் கொண்டு மென்மையான குரலுக்கேற்றவாறு வாயசைப்பில் வித்தியாசப் படுத்தி புன்னகை தவழும் மதிமுகத்துடன் நடிகர் திலகம் நடித்திருக்கும் காட்சியைப் பாருங்கள்.

உட்கார்ந்தவாறே ஸ்டைலை வெளிப்படுத்தும் பாங்கு... என்னவென்று சொல்வதம்மா என்ற வரிகள் தான் நினைவுக்கு வருகின்றன

[RAGHAVENDRA]

புன்னகை தவழும் மதிமுகம் - 4

கெமிஸ்ட்ரி என்பது திரவங்களின் கலவையைக் குறிக்கும் அறிவியல் சொல் என்று தான் நாம் முந்தைய தலைமுறை வரை எண்ணியிருந்தோம். ஆனால் தற்போதைய தொலைக்காட்சிகளின் அகராதிகளில் இதனுடைய அர்த்தமே வேறாகப் போய், இன்னும் கொஞ்ச நாட்களில் உண்மையிலேயே அறிவியல் வகுப்புகளில் மாணவர்கள் கெமிஸ்ட்ரி என்றால் தொலைக்காட்சிகள் கூறும் அர்த்தத்தையே எழுதி விடுவார்கள் போலிருக்கிறது..

ஆனால் உண்மையிலேயே கெமிஸ்ட்ரி என்பதற்கு தற்போதைய தொலைக்காட்சிகள் தரும் விளக்கத்தை ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டுமென்றால் அதற்கு நடிகர் திலகம் பத்மினி நடித்த ஆரம்ப கால படங்களின் பாடல் காட்சிகளைச் சுட்டிக் காட்டலாம். அதற்கு ஒரு உதாரணம் இந்தப் பாடல். கோடீஸ்வரன் திரைப்படத்தில் எஸ்.வி.வெங்கட்ராமன் இசையில் ஏ.எம்.ராஜா, சுசீலா பாடிய அருமையான பாடலாகும். வெள்ளுடை வேந்தர் வசீகர நாயகரின் புன்னகை தவழும் மதிமுகம் பக்கவாட்டு தோற்றத்திலும் கவர்வதைப் பாருங்கள்.

http://www.youtube.com/watch?v=nGADuR8cGYY

[JamesFague]

Mr Raghavendra Sir,

Expecting many more NT's songs through your active participation in this
thread. Do continue.

Regards

[RAGHAVENDRA]

புன்னகை தவழும் மதிமுகம் -5

தங்கள் ஆதரவிற்கு நன்றி வாசுதேவன்.

மெல்லிய புன்னகையின் வசீகரம் காந்தம் போல் இழுக்கும். பெரும்பாலும் காதல் கண்களில் பிறக்கும் என்பார்கள். ஆனால் இந்தப்புன்னகையும் காதலின் கருவறைக்கு வாசலாக விளங்கும் தன்மை வாய்ந்தது. அதுவும் பென்சிலால் கோடு போட்டது போன்ற மெல்லிய புன்னகையை வீசுவதில் ஒரு மயக்கமும் கிறக்கமும் உண்டாவதில் வியப்பென்ன. இங்கே பாருங்கள் தன் புன்னகை என்னும் ஆயுதத்தை வைத்தே காதலின் மேன்மையை சித்தரிக்கும் அந்த மதிமுகத்தை..

https://www.youtube.com/watch?v=xqofnfgytws

[Gopal.s]

அன்னையின் ஆணை -சிவாஜி கோடீஸ்வரன், மணமகன் தேவை படங்களில் கோடி காட்டி இருந்தாலும் ,தன்னுடைய நடிப்பின் பாணியை முற்றிலும் வேறு திசையில் மேற்கு நோக்கி திருப்பிய ஆரம்ப படம் அன்னையின் ஆணை.

அதே போல சிவாஜி-சாவித்திரி இணை ஆரம்ப படங்களான (இறுதி 50 களின்) அமர தீபம்,வணங்காமுடி,அன்னையின் ஆணை ,காத்தவராயன் படங்களில் அவ்வளவு அழகாக வந்திருக்கும். என்ன ஒரு கெமிஸ்ட்ரி இந்த திலகங்களிடையே. அவ்வளவு அழகு ஜோடி.
பாச மலர் வந்து புரட்டி போட்டு விட்டது.

இந்த பாடல் கதாநாயகனின் கனவு. fantasy கலந்த செட்,உடைகள் எனினும் மிக மிக அழகுணர்ச்சியுடன் வடிவமைக்க பட்டிருக்கும். ஆண் -பெண் உடையமைப்பில் ஒத்திசைவு அபாரம். திராவிட மன்மதன் இளமையுடன் ஆணழகின் இலக்கணமாக ,துறு துறு வென்று மனதை அள்ளி விடுவார்.
நடன ஒத்திசைவு (rhythm ),அமைப்பு (choreography ),நளினம் (Grace ),ஸ்டைல் (style )வெளியீடு (execution ) எல்லாவற்றிலும் அப்படி ஒரு முழுமை. நடிகர்திலகம் முற்றிலும் புது பாணி கையாண்ட ஆரம்ப படம்.

கனியே உன்னாசை போலே, மலர்ந்தாடும் இன்ப சோலை மனம் மகிழும் பொன்னான வேளை ,அழகாய் நின்றாடும் மானே ,ஓஹோஹோ அமுதே எந்தன் வாழ்வுதனிலே வரிகளில் தலைவரை கண் கொட்டாமல் கவனியுங்கள்.இந்த இடத்தில் ஒரு ஸ்டெப் எடுப்பது போல நிறுத்தி பிறகு வருவதை பாருங்கள். ஸ்டைல்
ஆனாலும் சரி ,cue மிஸ் பண்ணி சமாளித்தாலும் (படசுருள்
வீணாகாமல்)இரண்டுமே ஒரு சாதனை நாயகனை பிரித்து காட்டும் அதிசயம்.

https://www.youtube.com/watch?v=Mtslsb4wJkY

வாசுவின் ஸ்பெஷல் ஆன காத்தவராயனில் சிவாஜி-சாவித்திரி அழகு இணையின் நிறைவேறுமோ எண்ணம்.ஜி.ராமநாதன் இசையில் டி.எம்.எஸ்-ஜிக்கி இணையில் .

கிளி ,நிலவொளியில் நடிகர்திலகமாகும் அந்த எனதாசை வனிதாமணி
கணத்தை தவற விடாமல், அந்த சைடு போஸில் ஜொலிப்பை ,கண் கொட்டாமல் பாருங்கள். இந்த ஸ்டில் மிகவும் பிரபலம்.சுவை கண்டால் மீறி இங்கே ஓடுவார் வரிகளிலும் அவ்வளவு அழகு. பாருங்க,பாருங்க,பார்த்து கிட்டே இருங்க.


https://www.youtube.com/watch?v=uAPRrWJDHMs

[Gopal.s]

எனதருமை பாடகர் பீ.பீ.ஸ்ரீநிவாஸ் ,நடிகர்திலகத்திற்கு பாடிய ஒரே டூயட்.குறிஞ்சி மலர் போல ,நினைவில் தங்கும். நான் சொல்லும் ரகசியம் படத்தில்.வீரபாண்டிய கட்டபொம்மனுக்கு அடுத்து வந்ததாலோ என்னவோ,ஜி.ராமநாதனின் இன்பம் பொங்கும் சாயலில் வந்த பாடல் கண்டேனே உன்னை கண்ணாலே.
இந்த படத்தில் ஹீரோ ரிக்ஷாகாரன் கனவு காணுவதாய் வருவதால் fantacy & realism சரிபாதியாய் கலந்த உடைகள்,அரங்க அமைப்பு.

பீ.பீ.ஸ்ரீநிவாஸ் தன்னுடைய வழக்கமான பிட்ச் இல் இருந்து சிவாஜிக்காக ஒரு படி மேலேற ,சிவாஜி ஏ.எம்.ராஜா,எஸ்.பீ.பீ.,ஜேசுதாஸ் இவர்களுக்கு ,இவர்கள் குரலுக்காக மாற்றி அட்ஜஸ்ட் செய்து ,body language ,வாயசைப்பு,முகபாவம் எல்லாவற்றிலும் தத்ரூபமாய் குரலின் பிரதிபலிப்பை கொண்டு வருவார். அஞ்சலி இந்த காட்சியில் அழகு ,சிவாஜியுடன் மிக இசைவாக இருக்கும்.(சிவாஜி ,நடிகைகளுக்கும் அவர்கள் இயல்பு படி விட்டு,தான் வித்யாசபடுத்தி இணைவார்,இசைவார்)
அந்த பாக்கெட் இல் கை விட்டு ,அடக்கி வாசிக்கும் வாயசைப்பு.ஹா ஹா என்று தொப்பி கழட்டும் ஸ்டைல்,நிலவென்று நீயே உனதல்லி நானே என்ற வரிகளில் ஆ ஆ ஆ என்று ஆமோதிக்கும் ஸ்டைல்,எனதாசை மானே என்று துள்ளி அருகில் விழும் துரு துரு ஸ்டைல் ,என் பிரியமான டூயட்.
பீ.பீ.எஸ் இதை பற்றி பத்து நிமிடம் சிலாகித்தார்.

https://www.youtube.com/watch?v=WEHpektZFc0

[RAGHAVENDRA]

கோபால்
கண்டேனே உன்னைக் கண்ணாலே ... அருமையான பாடல் அட்டகாசமான தலைவரின் ஸ்டைல் என தூள் பரத்தும்... கனவையும் உண்மையாக சித்தரித்திருப்பார் இயக்குநர். ஒரு ரிக்ஷாகாரனின் கனவில் எந்த பரிமாணம் தென்படுமோ அதை அப்படியே காட்சிப்படுத்திய விதம்... அவ்வளவு பணக்காரத்தனத்திலும் அந்த ஷார்ட்ஸுடன் ரிக்ஷாகாரன் கனவு காணுவதாக வருவதும் அதை இயக்குநரின் நடிகர் அப்படியே பிரதிபலிப்பதும்... காட்சியில் உள்ள ஜீவனை வெளிக் கொண்டு வந்திருக்கும்..

நல்ல சாய்ஸ்...

[RAGHAVENDRA]

அன்னையின் ஆணை, வணங்காமுடி, காத்தவராயன் வரிசையில் குறவஞ்சியை விட்டு விட்டீர்களே.. இவையனைத்தையும் மிஞ்சி விடும்.. ஆனால் என்ன எல்லாம் மைனாவதி வரும் வரை தான்... மைனாவதியுடனான காதல் காட்சிகளில் தென்படும் ஒரு ஜீவன் சாவித்திரியுடனான காதல் காட்சிகளைப் பின்னுக்குத் தள்ளி விடும்..

சில சமயங்களில் பாச மலர் மீது கோபம் வரும்... இதனால் பாதிக்கப் பட்டது நடிகர் திலகம் நடிகையர் திலகம் இணையில் வந்த தி பெஸ்ட் படமான எல்லாம் உனக்காக...

நடிகர் திலகம் நடிகையர் திலகம் நடித்த பாடல் காட்சிகளில் என்னுடைய most favourite. அதுவும் பாடல் முடிய இருக்கும் நேரத்தில் காமிராவுக்கு முதுகைக் காட்டியவாறு நின்ற நிலையிலும் தன் முகத்தை கீழே இறக்கி அவளுடைய கால்களைப் பார்க்கும் காட்சி....

இவரல்லவோ நடிகர் ....

http://www.youtube.com/watch?v=vEagUH14axA

சும்மாவா சொன்னார்கள் திரை இசைத் திலகமென்று..

அந்த உற்சாகத்தை மேண்டலினில் கொண்டு வந்து பாட்டைத் துவக்கியிருக்கும் இசையைக் கேளுங்கள்...

[RAGHAVENDRA]

புன்னகை தவழும் மதிமுகம் -6

பொய்யில்லாத நாக்கிருக்கு முத்தையா...
நம்ம புன்னகைக்கு பொருள் இருக்குது முத்தையா...

அந்த புன்னகை தவழும் மதிமுகம் நிச்சயமாக நமக்கு பல விஷயங்களை சொல்வது உண்மை தானே... எத்தனை பாடல் காட்சிகளில் உணர்ச்சியமான காட்சிகளில் நாம் பார்த்திருக்கிறோம்..

http://www.youtube.com/watch?v=v2mZUk6vm_c

கல்யாணியின் கணவன் திரைப்படத்தில் இடம் பெற்ற இப்பாடலை ஒளிபரப்பும் போது மெகா டிவி தொகுப்பாளர் ஒருவர் கேட்ட கேள்வி..

இப்பாடலில் முத்தையா என்ற சொல் எத்தனை முறை வருகிறது..

இப்பாடலில் நடிகர் திலகத்தின் அற்புதமான முக பாவங்கள் பார்த்து ரசிக்கத் தக்க நடை உடை பாவனைகள் என ஏராளமாக இருக்க ஒரு சொல் எத்தனை முறை வருகிறது எனக் கூறி கவனத்தைத் திருப்பும் இவர்களையெல்லாம் என்ன சொல்வது...

[RAGHAVENDRA]

புன்னகை தவழும் மதிமுகம் 7

ஆஹா.. மலர்ச்சி என்றால் என்ன... இருள் சூழ்ந்த வானில் நிலவு மேகக் கூட்டத்தை ஒதுக்கித் தள்ளி விட்டு மெல்ல தன் முழு ஒளியையும் வீசும் போது ஏற்படுகிறதே.. அந்த மலர்ச்சியை நீங்கள் முகத்தில் பிரதி பலிக்க முடியுமா... ஐயமே.. ஆனால் முடியும் என்று நிரூபித்துக் காட்டி விட்டார் நடிகர் திலகம்.. அந்த REFLECTION ஐத் தன் முகத்தில் எவ்வளவு அனாயாசமாக கொண்டு வருகிறார் பாருங்கள். அங்கே நிலவொளி வெளிவரும் போது இங்கே இவர் முகத்தில் பிரகாசம்.. அதுவும் அதைத் தன் புன்னகையில் வெளிப்படுத்தும் பாங்கு.. மதிமுகம் என்பது எந்த அளவிற்குப் பொருந்துகிறது பாருங்கள்.. நிலவின் ஒளியை அப்படியே பிரதிபலிக்கும் மதிமுகத்தை பார்த்துக் கொண்டே இருக்கலாம்..

அதுவும் நிலவைக் கேட்கிறார்.. பருவம் பார்த்து அருகில் வந்து வெட்கமா... என்று... அந்த ஸ்டைலை எப்படி வர்ணிப்பது..

நீங்களே பார்த்து அனுபவியுங்கள்..

http://www.youtube.com/watch?v=_9urgglMP08

[RAGHAVENDRA]

புன்னகை தவழும் மதிமுகம் - 8

பார்ப்பதற்கென்று சில முகங்கள் இருக்கலாம். ஆனால் பார்த்து ரசிப்பதற்கென்று இருக்கும் ஒரே முகம், புன்னகை தவழும் மதிமுகம் தான். நடிகர் திலகம் என்று அழைத்த அந்த பேசும் பட வாசகருக்கு சிலையே வைக்கலாம். இதோ காலத்தால் அழியாத புகழ் பெற்ற இந்தப் பாடலில் பாருங்கள்.. புன்னகையின் சக்தி என்னவென்று நிரூபிக்கிறார் தலைவர். புன்னகையிலும் ஏராளமான அர்த்தங்களைக் கூற வல்லவர். இதழின் கடைக்கோடியில் மட்டுமே புன்னகையைக் காண்பிக்கக் கூடிய வல்லமை படைத்தவர்.

http://youtu.be/88WREnjAp28

[RAGHAVENDRA]

புன்னகை தவழும் மதிமுகம் 9

70 வயதில் இந்த சிங்கத்தின் ஆட்டம் பாருங்கள்.. இன்னும் பல நூற்றாண்டுகளுக்கு தமிழனின் பெருமையப் பறை சாற்றும் இந்த உலக மகா கலைஞனை இந்த யுக புருஷனை சிறுமைப் படுத்த வென்றே அலைவதை நினைத்தால் இந்த விடுதலை நாள் கசக்கிறது. ஆனால் இவர் படங்கள் மூலம் இந்த தேசத்தின் விடுதலைக்காகப் பாடுபட்ட பல தியாகிகளின் உழைப்பும் வேர்வையும் இன்னும் பல தலைமுறைகளுக்குப் பாடமாய் விளங்கப் போவதை நினைத்தால் இந்த விடுதலை நாள் இனிக்கிறது.
கசப்பும் இனிப்பும் இணைந்ததே வாழ்க்கை என்பதைத் தன் படங்கள் மூலம் எடுத்துச் சொன்ன நடிகர் திலகத்தின் உன்னதத் திரைக்காவியங்களில் ஒன்றாக விளங்குகிறது என் ஆச ராசாவே. கட்டணும் கட்டணும் என்கிற இந்தப் பாடலில் வரும் ஒரு வரி

எப்பவும் இவன் சுத்தம் தான்
இவன் மொத்தமும் அப்பனின் ரத்தம் தான்

இந்த வரிகளின் போது சிங்கத்தின் கம்பீரத்தையும் பெருமிதத்தையும் பாருங்கள்..

இன்னும் எத்தனை ஜென்மமெடுத்தாலும் சிவாஜி ரசிகனாகப் பிறக்க வேண்டும்... சிறுமதியில்லாமல் வாழ வேண்டும் என்பதே இறைவனிடம் நம் வேண்டுதலாகும்.

http://www.youtube.com/watch?v=HmL_qeh1Vwo

[RAGHAVENDRA]

புன்னகை தவழும் மதிமுகம் 10


http://www.dailymotion.com/video/x1dcp4c_kannanukkum-kalvanukkum-sivaji-ganesan-sowcar-janaki-tamil-classic-song-thirumal-perumai_music

இந்தப் புன்னகைக்கு விலை என்றுமே இல்லை. இவர் சிரிப்பில் உண்டாகும் ராகத்திலே பிறக்கும் சங்கீதமே... பாருங்கள் இந்தப் பாடலில்.. முகத்தில் புன்னகை கரத்தில் கோஷம்.... ஸ்டைல் என்ற வார்த்தைக்கு விளக்கமே நடிகர் திலகம் தான் என்பதற்கு இன்னொரு சான்று..

"மர்மம் எதுவுமில்லை மனது சுத்தம் தோழி - நம்
மனதுக்கு நீதி என்றால் மனிதருக்கு நீதி..." -

நேர்மையான மனிதருக்கு பொருந்தும் பொன்னான மொழிகள்...

திருமால் பெருமை படத்தில் இடம் பெற்ற கள்வனுக்கும் கண்ணனுக்கும் பேதம் இல்லை தோழி பாடல்... கவியரசரின் வரிகள் திரை இசைத் திலகம் கே.வி.எம். இசை பாடகர் திலகத்தின் குரல்

[RAGHAVENDRA]

புன்னகை தவழும் மதிமுகம் 11

நாளை மலர உள்ள புரட்டாசித் திங்களை முன்னிட்டு திருமால் பெருமையைப் பாடும் பக்தி மயமான பாடல்..

புன்னகை தவழும் மதிமுகத்தின் பக்தி மயமான புன்னகையைப் பாருங்கள்..


http://www.dailymotion.com/video/x1dcovl_hari-hari-gokula-ramana-sivaji-ganesan-k-r-vijaya-thirumal-perumai-tamil-devotional-song_music

[RAGHAVENDRA]

புன்னகை தவழும் மதிமுகம் 12

ஒவ்வொரு நாளும் புலரும் பொழுது - உங்களைக்
காண ஏங்கும் மனது...
தங்களின் மதிமுகத்தில் தவழும்
வசீகரப் புன்னகை
ஏன் மயக்காது இவ்வுலகை...

இந்நாளை இனிதே துவக்க
தொடர் வண்டியில்
வருகிறார் கலக்க..

http://www.youtube.com/watch?v=y0khGzjDhNQ

பூமாலைகள் உன்மீது விழுந்து
ஊரெங்கும் பேர் பாடும் பொன்னாளிலே
பாமாலைகள் பல்லாக்கு வரிசை
ஒன்றல்ல பல கோடி உன் வாழ்விலே.

[RAGHAVENDRA]

டியர் கோபு
தங்களுடைய தொடர்ந்த ஆதரவும் அன்பும் எனக்கு மிகுந்த மகிழ்வூட்டுகிறது. தாங்களும் தொடர்ந்து பதிவுகளை எழுதி பங்கு கொள்ள வேண்டும் என வேண்டுகிறேன்.
தங்களுடைய அந்நாளைய அனுபவங்கள் நம்மைப் போன்றவர்களுக்கு நினைவூட்டலாகவும் புதியவர்களுக்கு தகவலாகவும் பயனளிக்கும் என்பது என் எண்ணம்.
அன்புடன்
ராகவேந்திரன்

[JamesFague]

Mr Raghavendra


Your post must come atlteast on this thread everyday to enable us to view our Acting God daily

with his Unique and handsome face supported by superb song.


Regards

[RAGHAVENDRA]

புன்னகை தவழும் மதிமுகம் - 13

சின்னையா என்ற அப்பாவி கிராமத்து இளைஞன். தொழில் மாடு மேய்த்தல். என்றாலும் சதா சர்வகாலமும் காளியின் கோயிலிலேயே தவம் கிடைப்பவன். அங்கே கிடைக்கும் சிதறு தேங்காயே அவன் உணவு. தன் தாயை மறந்தாலும் மறப்பான் காளியை மறக்க மாட்டான். அவன் இப்படியே சதா சர்வ காலமும் சுற்றுகிறானே அவன் எதிர்காலம் என்னாகுமோ என்பதே அவன் தாயாரின் கவலை.

காளி சின்னையாவிற்கு அருள் பாலிக்கிறாள். அப்பாவி இளைஞன் அதிமேதாவியாகிறான்.

எழுத்து அவனை ஆட்கொள்ளுகிறது.

மொழி அவனுக்கு அடிமையாகிறது.

கவிதை அருவி போல் கொட்டுகிறது.

கற்றோர்க்கு சென்ற இடமெல்லாம் சிறப்பு... நம் கலைஞனுக்கோ

கால் வைத்த இடமெல்லாம் சிலிர்ப்பு...

குழந்தைகள் வரைவது ஓவியமா...
இந்த குருடன் வரைவது ஒரு காவியமா
நினைந்ததை உரைத்தேன் புலவர்களே
குற்றம் நிறைந்திருந்தாலும் அருளுங்களேன்..

எனக் கேட்டவாறு கலைமகளின் ஆணையை சிரமேற்கொள்கிறான்.

பிறக்கிறது கவிதை எனும் குழந்தை.
சுரக்கிறது சொல்லாடல்...
திறக்கிறது இலக்கியக் கதவு..

அங்கே கலைமகள் தன் வாயிற் கதவை இந்தக் கலைஞனுக்காக திறந்து வைத்துக் கொண்டு வழிமேல் விழிவைத்துக் காத்திருக்கிறாள்..

..... ஆஹா.... இதற்கு மேலும் இலக்கியத்தில் வார்த்தை ஏது சொல்ல ... என்ற வாலியின் வரிகளைக் கடன் வாங்கி, அந்த புன்னகை பூக்கும் மதிமுகத்தின் பெருமையைப் பற்றிக் கூறத் தலைப்பட்டவனாகிறேன்...

அதுவும் பல பானைச் சோற்றுக்கு ஒரு சோறு பதமாக...

எடுத்தவுடனேயே குழந்தையின் கோடுகள் ஓவியமா என்ற அந்த மூன்று வார்த்தைகளுக்குள்ளாகவே, மூடியிருக்கும் விழிகளினின்று இமைகளை மெல்லத் திறந்து மெதுவாக அந்த வசீகரமான புன்னகையை விரிக்கும் அந்த அழகு...

இந்தக் குருடன் வரைவது ஒரு காவியமா என்ற வரிகளின் போது சிரிப்பை சற்றே அதிகரிப்பது...

குற்றம் நிறைந்திருந்தாலும் அருளுங்களேன்... என்ற வரிகளின் போது முகத்தில் மாற்றத்தைக் கொண்டு வந்து எளிமையையும் பணிவையும் கொண்டு வந்து அவையடக்கத்தை வெளிப்படுத்துவது...

பின்பு முகத்தில் தன்னம்பிக்கையுடனும் சற்றே கர்வத்துடனும் கலைமகள் எனக்கொரு ஆணையிட்டாள் என புன்முறுவலோடு பல்லவியை துவங்கும் ஆளுமை...

திரை இசைத் திலகம் கே.வி.மகாதேவன்,

http://www.inbaminge.com/t/images/K%20V%20Mahadevan.jpg

கவியரசர் கண்ணதாசன்,
http://www.nilacharal.com/enter/celeb/images/kannadasan.jpg

பாடகர் திலகம் டி.எம்.சௌந்தர்ராஜன்
http://tamildada.com/wp-content/uploads/2012/03/T.M.-Soundararajan.jpg

மற்றும்
இசையரசி பி.சுசீலா
http://psusheela.org/photos/images/PS_jpg.jpg

இவர்களின் கூட்டணியில் உருவான இப்பாடலுக்கு உயிர் தந்து காலமெல்லாம் காவியமாக நிலைக்கச் செய்து விட்ட

எங்கள் இதயதெய்வம் நடிகர் திலகத்தின் புன்னகை தவழும் அந்த மதிமுகத்தைப் பாருங்கள்...

http://www.youtube.com/watch?v=HpPOKaKrbrU

கலைமகள் நடிகர் திலகத்திற்கு இட்ட ஆணை...

மொழிக்கும் உணர்விற்கும் உருவம் தரவேண்டும்...
அதற்கு உயிர் தரவேண்டும்...
அதற்கு நடிகர் திலகமாய் நீ புவியில் தோன்ற வேண்டும்.

கலைமகள் நமக்கு இட்ட ஆணை....

அந்த அவதாரத்தை உரிய முறையில் பேண வேண்டும்...
உரிய முறையில் கௌரவிக்க வேண்டும்..
உரிய முறையில் அங்கீகரிக்க வேண்டும்...

கலைமகள் நடிகர் திலகத்திற்கு இட்ட ஆணையை அவர் பரிபூரணமாக நிறைவேற்றி விட்டார்..

கலைமகள் நமக்கு இட்ட ஆணை....

???????????????

[JamesFague]

Gangai Amaran best composition from the movie Neethipathi. LION is always LION. Likewise NT remains smart in old getup. Superb Melody Song.



http://youtu.be/YKo4y7B1iWI

[RAGHAVENDRA]

சந்தன மலரின் சுந்தர வடிவில் உனை நான் காணுகிறேன்...

கருடா சௌக்கியமா திரைப்படத்தில் இடம் பெற்ற இப்பாடல் என்றென்றும் நினைவில் நீங்காத பாடல்...

பாடலைப் படமாக்கிய விதம் பாராட்டத் தக்கது.. ஒரு தம்பதியினரிடையே நிலவும் அன்பை எடுத்துச் சொல்லும் பாடல் வரிகளுக்காக உலகம் முழுதும் சுற்றி காதை இரைக்க வைக்கும் இசைக்கருவிகளோடு பாடலை அமைத்து நம்மைப் படுத்தாத பாடல். தம்பதி என்றால் பாடல் முழுதும் அவர்களுடைய அன்பின் வெளிப்பாடு மட்டுமே முக்கியத்துவம் பெறும் வகையில் வீட்டிற்குள்ளாகவே படம் பிடிக்கப் பட்ட பாடல். பாடகர்களின் மென்மையான குரல் வளத்தை எடுத்துக் காட்டும் திறமையான இசையமைப்பு மெல்லிசை மன்னருக்கும், பாடிய எஸ்.பி.பாலாவிற்கும் ஹம்மிங் குரல் தந்த சுசீலா (?) வுக்கும் மனமுவந்த பாராட்டுக்கள். எவ்வளவு ஆண்டுகளானாலும் மெய் மறக்கச் செய்யும் பாடல்.

http://www.youtube.com/watch?v=-FWGP3ubDus

தலைவரின் யதார்த்தமான நடிப்பிற்கு இப்பாடல் காட்சி ஓர் உதாரணம். இயற்கை நடிப்பு என்றால் என்ன வென்று தெரிந்து கொள்வதற்கு உதவியவரும் நடிகர் திலகம் தான்.

[RAGHAVENDRA]

வாசுதேவன் சார்
நீதிபதி திரைப்படம் மாபெரும் வெற்றி பெற்றதற்கான முக்கிய காரணங்களில் தாங்கள் பகிர்ந்து கொண்ட பாடலும் ஒன்று. எவ்வளவு நாட்களானாலும் அப்படியே மனதில் ரீங்காரமிடும் பாடல்.

தொடர்ந்து தங்கள் பங்களிப்பைத் தாருங்கள்.

[JamesFague]

Same situation. See the difference in NT's acting. That is the greatness of NT. How he gives two expression for a similar situation only NT have the answer. That is why we
call him as ACTING GOD. Now enjoy the superb melody from the movie Anbulla Appa.



http://youtu.be/MNx6Oz7KDxc

[JamesFague]

Fantastic song from the movie Raja Mariyadhai. Lion is always a Lion. NT always smart whether in young as well as old get up. Now enjoy the song.


http://youtu.be/ishepc7fYIs

[JamesFague]

Another Smart NT from the movie Bandham. A majestic & handsome NT in the song of Baby Baby. Now enjoy the song.


http://youtu.be/LvaoBusG1e4

[JamesFague]

a Melody from the movie Vaa Kanna Vaa. A superb and super hit song Kannirendil Maiyezhuthu by TMS and as usual NT rocks in this song. MSV's fantastic composition takes this
song to the higher level.


http://youtu.be/tq98SXE9as8

[JamesFague]

One more meldoy from the same movie. Pushpangal Paal Pazhangal song


http://youtu.be/sX5mVzhSv9k

[JamesFague]

Superb Melody from the movie Mirudhanga Chakaravarthi and a superb performance from our NT. Now enjoy the melody.


http://youtu.be/1DUiHHNsTo8

[JamesFague]

One more superb melody from the movie Madi Veety Eazhai. Anbu ennnum nall then kalandhu oh what a song. Superb song. Enjoy it.


http://youtu.be/_4ndKLlnMa4

[JamesFague]

Fantastic song from the movie Viswaroopam. Naan Patta kadan and once again NT' stole the show with his superb performance.


http://youtu.be/SxeODtxmL9M

[JamesFague]

Smart & Handsome NT in the duet of Rajadhi rajanukku song from the Viswaroopam. Super song and enjoy it.



http://youtu.be/LzD39sGvwjQ

[JamesFague]

NT at his best in the song of who is the black sheep with a handsome walk and majestic performance from the movie Pilot Premnath. In his face itself he shows

thousand expression which no other actor can imagine. At the end of the song the performance of NT mind boggline. Superb song.


http://youtu.be/-GbcXzLct8U

[adiram]

அன்றைய நாளில் பாடல்கள் உருவான விதம், அதன் பின்னணியில் நடைபெற்ற சுவாரஸ்ய வரலாற்று தகவல்கள், பாடலின் சூழல், அதில் பங்கேற்ற இயக்குனர்கள், நடிகர்கள், இசையமைப்பாளர்கள், பாடகர்கள் பற்றிய அப்போதைய சுவையான தகவல்கள், பாடலில் அவர்களின் பங்களிப்புகள் இவற்றை விரிவாக அலசி ஆராய்ந்து தருவதற்காக அன்பு சகோதரர் திரு. முரளி சீனிவாஸ் அவர்களால் "அதற்கென்றே" பிரத்தியேகமாக உருவாக்கப்பட்ட திரி இது.

இதையும் வெறும் வீடியோ திரியாக ஆக்கிவிட்டனரா?. பலே பேஷ்.

[JamesFague]

a recap from Mr Murali Srinivas Old Post

கர்ணன் படப் பாடல்களைப் பார்த்தேன் என்று சொன்னேன். அதில் தோன்றிய சில எண்ணங்கள். மெல்லிசை மன்னர்கள் இந்த படத்தின் பாடல்களை ஹிந்துஸ்தானி ராகங்களில் அமைத்திருப்பதாக பலரும் சொல்லி கேள்வி. அந்த ராகங்களைப் பற்றியும் இந்த பாடல்களைப் பற்றியும் இசை மேதைகள் நிறைய சொல்லியிருக்கிறார்கள், எழுதியிருக்கிறார்கள். நாம் பாடல் காட்சிகளைப் பற்றி பேசலாம்.

என்னுயிர் தோழி - முதல் பாடல். முத்தான பாடல். ராகம் - ஹமீர் கல்யாணி.

எத்தனை பாடகியர் வந்தாலும் நாம் ஏன் சுசீலாவை அளவுக்கோலாக கொள்கிறோம் என்பதற்கு இந்த பாடல் ஒரு சிறந்த எடுத்துக்காட்டு. அதிலும் முதல் சரணத்தில் அரண்மனை அறிவான் அரியணை அறிவான் என்ற இடத்தில் நிறுத்தி ஒரு ஆலாபனை செய்வாரே, அது ஒன்று போதும். இனி காட்சிக்கு வருவோம்.

இந்த பாடல் படமாக்கப்பட்டபோது சாவித்திரிக்கு இரண்டு அசௌகரியங்கள். ஒன்று உடல் எடை கூடி விட்டது. இரண்டு அவர் அப்போது அவரது மகனை வயிற்றில் சுமந்திருந்தார். ஆதலால் அவரை அவ்வளவாக ஆட, ஓட விடாமல் படமாக்கியிருப்பார்கள். பாடலின் இடையில் நடிகர் திலகமும் அசோகனும் உள்ளே நுழைய முயற்சித்து ஆடலைப் பார்த்து விட்டு மறைந்துக் கொள்வதாக காட்சி. நடிகர் திலகத்தின் அந்த இரண்டு க்ளோஸ் அப் காட்சிகளாகட்டும் இல்லை லாங் ஷாட் ஆகட்டும் [இத்தனைக்கும் காம்பிநேஷன் இல்லை, சஜ்ஜெஷன் ஷாட்தான்] அந்த முகத்தில்தான் எத்தனை உணர்வுகள் மின்னி மறையும்? இசைக் கருவிகளை வாசிக்கும் தோழியர், பாடும் சேடிப் பெண்கள், ஆடும் நடன மங்கையர் என்று எல்லாமே அழகான லயத்தில் அமைந்திருக்கும்.

கண்கள் எங்கே - ராகம் - சுத்த தன்யாசி.

சுசீலாவின் மாஸ்டர் பீஸ்களில் ஒன்று. இந்த பாடலை மட்டுமே ஒரு காஸட்டின் ஒரு பகுதி முழுக்க பதிந்து வைத்திருந்த ஒரு நண்பர் இருந்தார். அவ்வளவு இனிமை. இந்த பாடல் காட்சியில் நடிகர் திலகம் வரமாட்டார். ஆனால் அந்த குறையை தேவிகா போக்கி விடுவார். சரணங்களின் இடையில் தேவிகாவின் ஒரு சில நடன ஸ்டெப்ஸ் நளினமாக இருக்கும். அந்த ஏக்கத்தையும் விரகத்தையும் குறிப்பாக குறை கொண்ட உடலோடு நான் இங்கு மெலிந்தேன் என்ற வரிகளின் போது ரசனையோடு வெளிப்படுத்தியிருப்பார்.

இரவும் நிலவும் வளரட்டுமே - ராகம் - சுத்த சாரங்கி

பெரும்பாலோருக்கு பிடித்த பாடல் காட்சி. கர்நாடகாவில் உள்ள பேலூர் - ஹளபேடு கோவிலில் படமாக்கப்பட்ட காட்சி. சுசீலா ஆலாபனை ஆரம்பிக்கும் போதே தியேட்டர் களை கட்டி விடும். நடிகர் திலகத்தின் ராஜ நடை, காலை வளைத்து நிற்கும் போஸ், நாயக நாயகியரை மட்டும் போஃக்கஸ் செய்யாமல் அரண்மனையின் சிற்ப அழகையும், பிரமாண்டத்தையும் பார்வையாளன் உணரும் வண்ணம் அமைக்கப்பட்ட காமிரா கோணங்கள், நடிகர் திலகம் - தேவிகா இடையிலான கெமிஸ்ட்ரி இவை அனைத்தும் வெளிப்படும் ஒரு சிறந்த பாடல்.

கண்ணுக்கு குலம் ஏது - ராகம் - பஹடி

முதலிரவு பாடல். ஆனால் சோகத்தில் ஆரம்பித்து மகிழ்ச்சியில் முடியும். தன் குலத்தையும் பிறப்பையும் கேவலப்படுத்தி விட்ட கோவம் கர்ணனுக்கு. அது மட்டுமல்ல, மனைவியே தன்னை உதாசினப்படுத்திவிட்டாள் என்ற எண்ணம். மனைவி தவறு செய்யவில்லை என்றவுடன் சிறிது மகிழ்ச்சி அடைந்து பிறகு மனைவியின் பாடல் வரிகள் எப்படி மனதுக்கு சாந்தி அளிக்கின்றன என்பதை வெறும் முகபாவங்களிலேயே காட்டியிருக்கும் நேர்த்தி. குலத்தை விட குணமே சிறந்தது என்பதற்கு கண்ணதாசனின் வரிகள் மிக அழகாக விளக்கம் கொடுக்கும். இதில் குறிப்பிட தகுந்த ஒரு விஷயம் என்னவென்றால் உள்ளே ஒரு மனப்போராட்டம் நடக்கும் போது வெளியே சேடிப் பெண்கள் ஆடிக் கொண்டிருப்பர். அதாவது உள்ளே நடப்பது அவர்களுக்கு தெரியாது. அவர்கள் உள்ளே ஒரு முதலிரவு கொண்டாட்டம் நடக்கிறது என்று நினைத்திருப்பர். இது ஒரு லாஜிக்கலான காட்சியமைப்பு.

மேலும் பேசுவோம்.

[JamesFague]

ழை கொடுக்கும் கொடையும் - ராகம் ஹிந்தோளம்

கர்ணனின் அரசவையில் புலவர்கள் பாடும் பாடல் தொகுப்பில் இடம் பெறும் முதல் பாடல். சீர்காழியின் கம்பீர குரலில் ஒலிக்கும். நடிகர் திலகம் நடந்து வந்து அந்த சிம்மாசனத்தில் அமரும் காட்சிக்காகவே எத்தனை முறை வேண்டுமானாலும் பார்க்கலாம்.

நாணி சிவந்தன மாதரார் கண்கள்

திருச்சி லோகநாதனின் குரலில் பாடல் ஒலிக்க பெண்களையும் புலவர்களையும் ரிஷிகளையும் வரிகளுக்கேற்ப காட்டி விட்டு தினம் கொடுத்து தேய்ந்து சிவந்தது கர்ண மாமன்னன் திருக்கரமே என்ற வரிகளின் போது நடிகர் திலகத்தின் கரங்களை க்ளோஸ் அப்பில் காட்ட செவ்வரி ஓடியிருக்கும்.

இந்த காட்சி முடிந்தவுடன் மாஸ்டர் ஸ்ரீதர் ஓடி வந்து பாடசாலையில் சேர்க்க மறுக்கிறார்கள் எனும் காட்சி. [உங்கள் ஆட்சியில் இப்படி நடக்கலாமா என்ற வசனத்தின் போது கைதட்டல் பறக்கும்].

ஆயிரம் கரங்கள் நீட்டி

தன் தந்தையான சூரியனை வழிப்பாடு செய்து கர்ணனும் குழுவினரும் பாடும் பாடல். சம்ஸ்கிருத மந்திரங்களை சொல்லும் வேத விற்பனர்களை தாங்கள் தங்கியிருந்த பெங்களூர் உட்லாண்ட்ஸ் ஹோட்டலுக்கு வரவழைத்து அவர்கள் பாடும் அதே ராகத்தில் கண்ணதாசன் வரிகள் எழுதி மெல்லிசை மன்னர்களால் இசை அமைக்கப்பட்டது என்று சொல்லுவார்கள். டி.எம்.எஸ் மற்றும் குழுவினர் பாடும் இந்த பாடலில் தனியாக "அழைக்கும் ஓர் உயிர்களுகெல்லாம்" என்ற வரியின் போது டி.எம்.எஸ் உச்சஸ்தாயில் பாட நடிகர் திலகத்தின் வாயைசைப்பு ஆஹா! [இத்தனைக்கும் லாங் ஷாட் அதுவும் பக்கவாட்டில் காமிரா மூவ்மென்ட்].

என்ன கொடுப்பான் எவை கொடுப்பான் - ராகம் ஹம்சநந்தி

தன் மகனான அர்சுனனுக்காக இந்திரன் வந்து கவச குண்டலங்களை யாசகம் கேட்கும் காட்சி. பி.பி.எஸ். உருக்கியிருப்பார். வந்திருப்பது யார் என்பதை சொல்லி எந்த காரணத்திற்காக வந்திருக்கிறான் என்பதையும் குறிப்பிட்டு சூரிய பகவான் எச்சரிக்க அதையும் மீறி கர்ணன் உடலோடு ஓட்டிப் பிறந்த கவச குண்டலங்களை தானம் கொடுக்கும் காட்சி. இதில் கூட மனித வடிவிலே வந்திருக்கும் இந்திரனிடம் அவரது நோக்கத்தை குத்திக் காட்டும் கர்ணன்.[தள்ளாடும் தேகம் ஆனால் தள்ளாடாத நோக்கம்] வேடம் கலைந்த இந்திரன் தன் சுயரூபத்தில் காட்சி தர நொடி நேரத்தில் கை கூப்பி கால் மடக்கி தேவேந்திரா என வணங்கும் பணிவு. அவன்தான் நடிகன்.

போய் வா மகளே - ராகம் ஆனந்த பைரவி.

தாய் வீட்டிற்கு செல்லும் சுபாங்கியை துரியோதனன் மனைவி பானுமதி வழியனுப்பி வைப்பதாக வரும் பாடல். ஒரு மாறுதலுக்கு சூலமங்கலம் பாடியிருப்பார். மனைவி செல்வதை முழு மனதோடு ஏற்றுக் கொள்ள முடியாமல் புழுங்கும் கர்ணன் - அந்த பாவங்கள் பாடலின் ஆரம்ப வரிகளில் அவர் முகத்தில் வெளிப்படும். பாடல் செல்ல செல்ல மனம் சிறுது சிறுதாய் மாறுவதை காண்பித்து பாடலின் இறுதியில் மாளிகையின் வாசலில் மனைவி தேர் ஏறும் காட்சியில் மலர்ந்த முகத்தோடு வழியனுப்பி வைப்பதை இவ்வளவு convincing ஆக வெளிப்படுத்த நடிகர் திலகத்தால் மட்டுமே முடியும்.

மஞ்சள் முகம் நிறம் மாறி - ராகம் பீலு

தந்தையால் அவமானப்படுத்தப்படும் சுபாங்கியின் வளைக்காப்பு நிகழ்ச்சியை கர்ணனின் அரண்மனையில் கொண்டாடும் பாடல். நடுவில் வரும் சரணம் மலர்கள் சூட்டி மஞ்சள் கூட்டி வளையல் பூட்டி திலகம் தீட்டி என்பது மட்டும் ஆரபியில் வரும். இதிலும் உப்பரிக்கையில் நின்று பார்க்கும் நடிகர் திலகம். அதிலும் குறிப்பாக கர்ணன் தந்த பிள்ளை என்றால் கார்மேகம் அல்லவா எதிர்காலத்தில் இந்த தேசத்தில் கருணை செய்வான் அல்லவா என்ற வரிகளின் போது அந்த முகம்! வாய்ப்பே கிடையாது. மகனை போர்களத்திலே பலி கொடுத்து உயிரற்ற அவனது அந்த உடலை சுமந்து கொண்டு வந்து தன் மாளிகையில் கிடத்தும் போது இதே வரிகள் பின்னணியில் ஒலிக்க அப்போது அதே முகம் எப்படி மாறும்!

மேலும் பேசுவோம்.

[JamesFague]

இனி படத்தின் உயிர்நாடியான பாடல்கள்.

மரணத்தை எண்ணி - ராகம் நாட்டை.

குருஷேத்ர யுத்த பூமியில் தன் சுற்றத்தார் அனைவரும் தன் எதிரணியில் நிற்பதை பார்த்து மனம் தளரும் அர்ஜுனன், அவர்களை எப்படி எதிர்த்து போராடுவது, அவர்களை எப்படி கொல்வது என்று மனம் பேதலித்து காண்டீபத்தை நழுவ விட, கிருஷ்ணா பரமாத்மா கீதோபதேசம் செய்யும் காட்சி. கீதை என்ற மாபெரும் தத்துவக் கடலை கண்ணதாசன் தனக்கே உரிய எளிய பாணியில் அழகாக விளக்கிட மெல்லிசை மன்னர்கள் இந்த வசன பாடலுக்கு பொருத்தமான இசையை கோர்த்திருக்க சீர்காழி கன கம்பீரமாய் முழங்கிய பாடல். புனரபி ஜனனம் புனரபி மரணம் என்பதை கவியரசு

மானிடர் ஆத்மா மரணம் இல்லாதது
மறுபடி பிறந்திருக்கும்
மேனியை கொல்வாய் மேனியை கொல்வாய்

என்று வெகு எளிமையாக புரிய வைத்திருப்பார்.

ஆசாபாசங்களை கடந்த பெரியவர்களும் ஞானிகளும் சொல்லும் வார்த்தை சர்வம் ஸ்ரீ கிருஷ்ணார்பணமஸ்து. அதாவது அனைத்தும் பகவான் கிருஷ்ணனையே சேரும். இதை அனைவரும் புரிந்துக் கொள்ளத்தக்க வண்ணம் கண்ணதாசன்

போற்றுவார் போற்றலும் தூற்றுவார் தூற்றலும்
போகட்டும் கண்ணனுக்கே.
கண்ணனே காட்டினான்
கண்ணனே சாற்றினான்
கண்ணனே கொலை செய்கின்றான்

என சொல்லும் போது அதை உள்வாங்கும் மனிதர்கள் தியேட்டரில் முழங்கும் கைதட்டல் ஒலியை நேரில் கேட்க வேண்டும். இதை சரியான வாய் அசைப்போடு என்.டி.ஆர் செய்து விட்டு பாஞ்சஜன்யத்தை எடுத்து ஊதும் போது மொத்த பார்வையாளர்களும் யுத்தத்திற்கு தயாராகி விடுவார்கள். அற்புதமான பாடல்.

உள்ளத்தில் நல்ல உள்ளம் - ராகம் அஹிர் பைரவ்.

படத்தின் உச்சகட்ட பாடல் மட்டுமல்ல படத்திலேயே உச்சமான பாடல் என்று பெரும்பாலோர் கருதும் பாடல். தேரோட்டி சல்லியன் கோபித்துக் கொண்டு இறங்கி போய் விட, சூழ்ச்சி வலையில் சிக்கிய கர்ணன் மண்ணில் புதைந்த ரதத்தின் சக்கரங்களை தூக்கி நிறுத்த முயற்சிக்கும் போது அர்ஜுனன் அம்புகளை தொடுத்து அவனை வீழ்த்துகிறான். ஆயினும் தர்ம தேவதை அரணாக நின்று அந்த அம்புகளை மலர் மாலைகளாக்க, மீண்டும் ஒரு சூழ்ச்சி செய்யப் புறப்படுகிறான் கண்ணன். அப்போது ஒலிக்கும் இந்த பாடல்.

இந்த பாடலை பற்றி சொல்ல வேண்டுமென்றால் ஒவ்வொரு வரியையும் சொல்ல வேண்டும். சிகரம் வைத்தார் போன்ற சில வரிகள் மட்டும் இங்கே குறிப்பிடுகிறேன்.

தாய்க்கு நீ மகனில்லை
தம்பிக்கு அண்ணனில்லை
ஊர் பழி ஏற்றாயடா; நானும்
உன் பழி கொண்டேனடா

செஞ்சோற்று கடன் தீர்க்க
சேராத இடம் சேர்ந்து
வஞ்சத்தில் விழுந்தாயாடா கர்ணா;
வஞ்சகன் கண்ணனடா.

பாடல் முழுக்க மரணாவஸ்தையில் கிடக்கும் கர்ணன். உண்மையிலே நடிகர் திலகமும் அதை அனுபவித்தார். பாடல் படமாக்கப்பட்ட இடம் ராஜஸ்தான் பாலைவனம். அந்த கொதிக்கும் சூட்டிலே அனைத்து ஆடை, ஆபரணங்கள், போர் கவசங்கள் முதலியவற்றை அணிந்துக் கொண்டு கிழே கிடந்தார். கர்ணன் மரண தருவாயில் தண்ணீர் தாகத்திற்கு தவிப்பதை போல் நடிகர் திலகம் அந்த பாலைவன வெயிலில் தாகத்தினால் தவித்தார். அது மட்டுமல்ல அம்பு துளைத்து வரும் ரத்தத்திற்காக சாஸ்-ஐ அவர் மேல் ஊற்றி விட்டார்களாம். அந்த இனிப்பான சாஸ்-ற்காக ஈக்கள் அவர் உடலை மொய்க்க ஆரம்பித்து விட்டனவாம். சுட்டெரிக்கும் வெயில், உடலை மொய்க்கும் ஈக்கள் இவை அனைத்தையும் தாங்கிக் கொண்டு அந்த பாடல் படமாக்கப்பட்டு முடிக்கும் வரை அப்படியே இருந்தாராம். என்ன ஒரு மனிதன்! என்ன ஒரு தொழில் அர்ப்பணிப்பு! அதனால்தான் கிட்டத்தட்ட 46 வருடங்கள் ஆன பிறகும் இன்றும் அந்த காட்சி நம் கண்ணில் நீரை வரவழைக்கின்றது. என்.டி.ஆரையும் சும்மா சொல்லக் கூடாது. அருமையாக பண்ணியிருப்பார். அந்த விஸ்வரூப தரிசனம்! தியேட்டரில் பார்க்கும் போதே நிறைய பேர் உணர்ச்சி வசப்படுவார்கள். கண்ணதாசன், விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தி, சீர்காழி, பந்துலு, என்.டி.ஆர்., எல்லோருக்கும் மேலாக நடிகர் திலகம்.

மெகா தொலைக்காட்சியின் அமுத கானம் நிகழ்ச்சியின் போது ஒரு முறை ஆதவன் அவர்கள் இதற்கு இணையான ஒரு பாடல் இனி தமிழ் படங்களில் வராது என்றார். பலரும் அதை ஒப்புக் கொள்வார்கள்.

மீண்டும் பேசுவோம்.

[JamesFague]

படத்தில் இடம் பெற்ற ஆனால் எழுத விட்டு போன பாடல்.

மன்னவர் பொருள்களை கைக் கொண்டு நீட்டுவார்.

அரசவையில் ஒலிக்கும் பாடல்களில் ஒன்று. கர்ணனின் வள்ளல் தன்மையை விளக்கும் பாடல். வழக்கம் போல் டி.எம்.எஸ். மெருகு படுத்தியிருப்பார். உச்சஸ்தாயில் ஒலிக்கும் பாடல்.

படத்தில் இடம் பெறாமல் ஆனால் மக்கள் மனதில் இடம் பெற்ற பாடல்.

மகாராஜன் உலகை ஆளலாம் - ராகம் கரகரப்ரியா

படத்தில் இடம் பெறாமல் போனாலும் ஏராளமான மக்கள் மனதில் நிரந்தரமாக தங்கியுள்ள பாடல். இந்த பாடலை எப்படி விட்டார்கள் என்பது புரியாத புதிர். இந்த பாடலை கேட்கும் போதெல்லாம் இந்த பாடல் காட்சியாக்கப்பட்டிருந்தால் எப்படி இருந்திருக்கும் என்று யோசிப்பேன். அதிலும் நடிகர் திலகம் - தேவிகா ஜோடி எனும் போது பாடல் காட்சி மிக பிரமாதமாக வந்திருக்கும். நடிகர் திலகத்தின் ஸ்டைல்-க்கு இந்த பாடல் மிக பொருத்தமாக அமைந்திருக்கும். அதிலும் சில வரிகள்

பாதத்தில் முகம் இருக்கும்
பார்வை இறங்கி வரும்
வேகத்தில் லயித்திருக்கும்
வீரம் களைத்திருக்கும்

வரும் போது நடிகர் திலகம் எப்படி ரியாக்ட் செய்திருப்பார் என்று யோசிக்க வைக்கும்.

ஒரு சில படங்களில் பதிவு செய்யப்பட்ட நல்ல பாடல்கள் இடம் பெறாமல் போவது வருத்தத்துக்குரிய விஷயம். உதாரணத்திற்கு இரத்த திலகம் படத்தில் தாழம்பூவே தங்க நிலாவே, வசந்த மாளிகையில் அடேயப்பா ராசப்பா சங்கதி என்ன போன்றவற்றை குறிப்பிடலாம். கலாட்டா கல்யாணம் படத்திற்காக பதிவு செய்யப்பட்ட ஒரு தரம் ஒரே தரம் பாடலாவது சுமதி என் சுந்தரியில் இடம் பெற்றது. மேற் சொன்ன பாடல்கள் வரவே இல்லை. அந்த வரிசையில் மகாராஜன் உலகை ஆளலாம் முதலிடத்தில் இருக்கிறது.

ஒரு முறை எம்.எஸ்.வி அவர்களை பற்றி இளையராஜா சொல்லும் போது மகாராஜன் உலகை ஆளலாம் பாடல் ஒன்று போதும். தமிழ் திரை இசை இருக்கும் வரை அவர் பெயர் நிலைத்திருக்கும் என்றார். அதுதான் இந்த பாடலின் வெற்றி.

அன்புடன்

[JamesFague]

Thanks to Mr Parthasarathy

இங்குள்ள பெரும்பாலோர் போல் எனக்கும் இசையரசி பி.சுசீலா தான் மிகவும் பிடித்த பாடகி.

இவர் ஒருவர்தான், இது வரையிலும், எந்த ஸ்தாயியிலும் பிசிறடிக்காமல் பாடியவர். பொய் குரலிலும் பாடாதவர்.

எவ்வளவு சிரமமான பாடலையும், முகத்தை அஷ்ட கோணலாக்காமல் பாடியவர்.

இந்தத் திரியின் மூன்றாவது பாகத்தில், அடியேனின் இந்தப் பாடல் பதிவோடு எனது பங்கைத் தருகிறேன்.

பாடல்: மாலை சூடும் மண நாள்; படம்: நிச்சய தாம்பூலம்; வருடம்: 1962; பாடியவர்: இசையரசி பி. சுசீலா; இயற்றியவர்: கவியரசு (ஒருவன் தான்!); நடிப்பு: நடிகர் திலகம் மற்றும் ஜமுனா.

பணக்கார வீட்டுப் பிள்ளை நடிகர் திலகம் ஏழை வீட்டுப் பெண் ஜமுனாவைக் காதலித்து அவருடைய தகப்பனாரின் (எஸ். வி. ரங்கா ராவ்) எதிர்ப்பையும் மீறி திருமணம் செய்து கொண்டு, வீட்டை விட்டு வெளியேறுகிறார்.

வீம்புடன் வெளியேறினாலும், வாழ்க்கையை நடத்துவது சிரமமாகிறது வேலை கிடைக்காததனால்.

விடிந்தால் தீபாவளி. அதுவும் தலை தீபாவளி. வீதியில், எல்லோரும் குடும்பத்தோடு தீபாவளியை புதுத் துணி உடுத்தி, பட்டாசு வெடித்துக் கொண்டாடிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். ஆனால், தான்? ஒரு கைக்குட்டையைக் கூடத் தன்னை நம்பி வந்தவளுக்கு வாங்கிக் கொடுக்க முடியாத நிலை. அப்படியே, இறுகி, கூனிக் குறுகி, சப்த நாடியும் ஒடுங்கி, வீட்டினுள் நுழைகிறான் நாயகன். உடன், நாயகி நாயகனிடம், என்ன ஆயிற்று, ஏன் இப்படி இருக்கிறீர்கள் என கவலையோடு வினவ, நாயகனும் நிலையைத் தெரிவிக்க, உடனே, நாயகனின் கவலையையும் விசனத்தையும் போக்கும் வண்ணம், அவனை உற்சாகப் படுத்த பாடத் துவங்குகிறாள்.

இந்தப் பாடலில் இரண்டு கருப்பொருள்கள் உள்ளன. ஒன்று, நாளின் முக்கியத்துவம் மற்றொன்று ஒரு பொருளின் முக்கியத்துவம். எத்தனையோ தீபாவளி வரும் தலை தீபாவளி? ஒரு முறை தானே வரும். அந்த முக்கியமான நாளில், ஒரு பொருளையும் மனைவிக்கு வாங்கித் தர முடியவில்லையே என்ற நாயகனின் கவலையைப் போக்க, இந்த இரண்டு கருப் பொருள்களை வைத்து, கவி புனைகிறார் கவியரசு.

மாலை சூடும் மண நாள்
இள மங்கையின் வாழ்வில் திருநாள்
சுகம் மேவிடும் காதலின் எல்லை
வேறொரு திருநாள் இனி இல்லை

நாள் என்னைய்யா நாள்? நானும் நீயும் மனம் ஒற்று சந்தோஷமாக இருக்கும் ஒவ்வொரு நாளுமே திருநாள் தானே?

பல்லவியிலேயே, நாயகனுக்கு கொஞ்சம் உற்சாகம் வரணுமே!

இப்போது, சரணம். இதில் முதல் முக்கியக் கருப்பொருள் அதாவது நாள்.

காதல் கார்த்திகை திருநாள் (இருவரின் அன்பு ஒன்றே போதும், கார்த்திகை தீபத்தைக் கொண்டாட என்கிறாரா?)
மனம் கலந்தால் மார்கழித் திருநாள் (உங்கள் ஊகத்துக்கே விட்டு விடுகிறேன்!)
சேர்வது பங்குனித் திருநாள் (பங்குனியில் தானே முக்கிய விசேஷங்களுக்கு அச்சாரம் போடுவார்கள்)
நாம் சிரிக்கும் நாளே திருநாள் (விளக்கமே தேவையில்லை!!)

இரண்டாவது சரணம். இதன் கருப்பொருள் "ஒரு பொருள்". அதாவது புதுத் துணி வாங்கித் தர முடியவில்லையே என்ற ஏக்கம்.

மங்கலக் குங்குமம் போதும் (வீட்டிலேயே உள்ளது)
சிறு மலரும் மணமும் போதும் (அந்த காலத்தில் ஒரு எட்டணாவில் வாங்கி விடலாம்!)
பொங்கிடும் புன்னகை போதும் (விலையே இல்லை!!)
மனம் புது மணத் திருநாள் காணும் (இந்த வரியில், பொருளையும் நாளையும் சேர்த்து விடுகிறார் பாருங்கள் - அதாவது, பூ வாங்கி, என் நெற்றியில் திலகமிட்டு நீங்கள் புன்னகைக்கும் தருணம் ஒவ்வொன்றும் ஒரு திருநாள் என்று, இந்தப் பாடலின் முக்கியக் கருப்பொருள்கள் நாள் மற்றும் பொருளின் முக்கியத்துவத்தை அந்தக் கடைசி வரியில் சொல்லி, முத்தாய்ப்பாக பாடலின் நோக்கத்தையும் கடைசியில் மறக்காமல் இணைக்கும் விந்தை!

எப்பேர்பட்ட தத்துவ ஜாலத்தை, எளிய வார்த்தைகளால் புரிய வைத்த அந்த ஜீவக் கவிஞனை என்னவென்று போற்றுவது?

இந்தப் பாடலின் எளிமையை (மெல்லிசை மன்னர்கள்) பேசுவதா?
தேனினும் இனிய குரலில் பாடிய இசையரசியைப் புகழ்வதா? (பிரம்மன் இவரைப் படைக்கும் போது, கூடவே தேனையும் அவர் தொண்டையில் கொட்டி விட்டானோ?!)
அற்புதமாக, ஜீவனுடன் நடித்துக் காட்டிய நடிகர் திலகத்தையும், ஜமுனாவையும் சிலாகிப்பதா?

அது சரி. நடிகர் திலகம் இடம் பெற்ற பாடலை சொல்லி விட்டு, அவரைப் பற்றி சொல்லாமல் விடுவதா? பாடல் துவங்கியதும் அந்தப் படியோரம் இலேசாக காலை விரித்துக் கொண்டு மய்யமாக அதே நேரம் சோகமாக நிற்பதைச் சொல்வதா; மேலே இரண்டு பேரும் சென்று அங்கே படியோரம் நிற்கும் போது, மெல்ல மெல்ல அவர் முகம் இயல்பு நிலைக்கு மாறி, அந்த முழங்கையை அவரது பிரத்யேக ஸ்டைலில் கைப் பிடி மேல் ஊன்றிக்கொண்டு ஜமுனாவைப் பார்ப்பதை சொல்வதா? பாடலின் முடிவில் இருவரும் சேர்ந்து பாடலை முடிக்கும் போது காட்டும் தன்னை மறந்த நிலையை சொல்வதா! (சும்மா சொல்லக் கூடாது, ஜமுனாவும் அற்புதமாக செய்திருப்பார். அவருடைய காதோர முடிக்கற்றை காற்றில் இலேசாகக் கலைந்து கன்னத்தின் மேலே இருக்கும் அழகே அழகு, அந்தக் கடைசி போஸில்! இந்தப் போஸே தானே பட விளம்பரங்களிலும் இருந்தது.)

மனத்தைக் கவரும் மதுர கானங்களில் எனது முதல் பெரிய பதிவு. என் மனத்தைக் கொள்ளை கொண்ட இருவரின் (நடிகர் திலகம் மற்றும் கவியரசு) பாடலுடன் துவங்குவது தற்செயலாக இருந்தாலும், மனதுக்கு மகிழ்ச்சியே.

[RAGHAVENDRA]

http://i1.ytimg.com/vi/iAW5Fl8UyJk/sddefault.jpg

இந்நாளில் - நவம்பர் 1 தேதியில் - 1967ம் ஆண்டு வெளிவந்த இரு திரைக்காவியங்கள் - இரண்டுமே நூறு நாட்களைத் தாண்டி வெற்றி நடை போட்டு இது வரை வேறு நடிகர்களால் நினைத்துக் கூட பார்க்க முடியாத சாதனையை உருவாக்கின. நடிகர் திலகத்தின் வெற்றிக் காவியமான ஊட்டி வரை உறவு இன்றுடன் 47 ஆண்டுகளை நிறைவு செய்கிறது.

ஊட்டி வரை உறவு - வயது பதினாறு ஜாக்கிரதை எனத் துவங்கி பின்னர் காலமெல்லாம் காத்திருப்பேன் என வளர்ந்து நின்றது. ஜெயலலிதா அவர்களும் கே.ஆர்.விஜயா அவர்களும் நடித்து வந்தனர். பின்னர் சிறிது நாட்கள் கழித்து கே.ஆர்.விஜயா கதாநாயகியாக நடிக்க ஊட்டி வரை உறவு என முடிவடைந்தது. .முதன் முதலாக நடிகர் திலகத்துடன் கதாநாயகியாக ஜெயலலிதா நடித்த படம் காலமெல்லாம் காத்திருப்பேன். இந்தப் படத்தின் படப்பிடிப்பில் நடந்த சம்பவங்களை வைத்து கவியரசர் பாடலையே எழுதி வைத்து விட்டார் என்பார்கள். அதுதான்.....

http://www.youtube.com/watch?v=9onlEEX8Qyg

[RAGHAVENDRA]

http://padamhosting.com/out.php/i123784_vlcsnap2011110214h37m34s195.png

இரு மலர்கள் ... 1.11.1967 அன்று வெளியாகி இன்றுடன் 47 ஆண்டுகளை நிறைவு செய்கிறது. மறக்கமுடியுமா அந்நாட்களை.. ஒரு பக்கம் முழுக்க முழுக்க நகைச்சுவை மற்றும் பொழுதுபோக்கு அம்சங்களைக் கொண்டு ஊட்டி வரை உறவு மறுபக்கம் குடும்ப பிரச்சினைகளை அடிப்படையாகக் கொண்ட இருமலர்கள் - இரு வேறு பட்ட கதையம்சங்களை ஒரே நாளில் வெளியிட்டு இரண்டுமே வெற்றி பெற வைத்த சிறப்பினைப் பெற்ற ஒரே நடிகர் நடிகர் திலகம் மட்டுமே.

http://www.youtube.com/watch?v=zVGrq48SEGI

ஸ்டைல்... இந்த வார்த்தைக்கு அகராதியில் சிவாஜி கணேசன் என கூறி விடலாம்.. வானில் விழும் வில் போல் என்ற வரிகளின் போது இரு விரல்களை புருவத்திற்க்கு நேராக கொண்டு சென்று அவர் காட்டும் அபிநயம் அதே சமயத்தில் முகத்தில் காட்டும் பாவனை ... ஆஹா... பார்க்கவும் ரசிக்கவும் இறைவன் படைத்த அற்புதக் கலைஞன்...

பார்க்கப் பல கலைஞர்கள் வரலாம்..

ஆனால் பார்த்து ரசிக்க.. ரசித்துக் கொண்டே பார்க்க... பார்த்துக் கொண்டே ரசிக்க...

ஹ்ம்ம்ம்...

இன்னும் எத்தனை நூற்றாண்டுகள் கழிந்தாலும்...

நடிகர் திலகம் சிவாஜி கணேசன் மட்டுமே...

[JamesFague]

Thanks to Mr Parthasarathy

"நல்லவன் எனக்கு நானே நல்லவன்"; படம்:- படித்தால் மட்டும் போதுமா? (1962); இயக்கம்:- ஏ. பீம்சிங்

கிட்டத்தட்ட 9 மாதங்களுக்குப் பின், இந்தக் கட்டுரையை மறுபடியும் எழுதுவதில் பேருவகை அடைகிறேன்.

1952-க்குப் பிறகு, தமிழ்க் கலையுலகில், எடுக்கப்பட்ட பல புதிய முயற்சிகளில், நடிகர் திலகத்தின் பங்கு நான்கில் மூன்று பங்கு என்பதில் மாற்றுக் கருத்துக்கு இடமே இருக்காது. சினிமா என்கிற விஷுவல் மீடியத்தை எப்படி நடிகர் திலகம் புதிய கோணத்தில், விஷுவலாகக் கையாளத் துவங்கினார் என்பதைப் பற்றி ஏற்கனவே விரிவாக எழுதி இருக்கிறேன். நிற்கும் விதம் (posture), உடல் மொழி (கை கால்களை மனம் போன போக்கில் அசைக்காமல், அளவோடும், அழகாகவும்) மற்றும் மூவ்மென்ட். இன்னும் சொல்லிக் கொண்டே போகலாம். (இன்னமும் நிறைய பேர் பத்தாம் பசலித் தனமாக, சில படங்களில் வந்த வசனங்களைப் பற்றியும், ஓரங்க நாடகங்களைப் பற்றியும் மட்டுமே, (வேறு எதுவும் கிடைக்காததால்) பேசிக் கொண்டிருக்கின்றனர்!)

அந்த வகையில், இதோ நடிகர் திலகத்தின் இன்னுமொரு புதிய முயற்சி -

எப்போதும் டூயட்டுகளில், ஆணும் பெண்ணும் பாடியது போக, இரண்டு ஆண்கள் பாடும் புதுமை இந்தப் பாடலில் இதே படத்தில் மறுபடியும் இடம் பெற்றது. ("பொன்னொன்று கண்டேன்" பாடலை வேறொரு கட்டுரையில் எழுதி விட்டேன்!). இந்தப் பாடலை நடிகர் திலகம் அணுகிய விதம் முற்றிலும் வித்தியாசமாக இருக்கும்.

இது ஒரு நிறைய பேரின் பங்களிப்பு கொண்ட ஒரு குழுவின் பாடல் (குரூப் டான்ஸ்). இந்தப் பாடலில், பாடும் இரு கதாநாயகர்களும், அவர்களைப் பற்றியும், சில வாழ்க்கைத் தத்துவங்களைப் பற்றியும், அந்தக் குழுவினரோடு சேர்ந்து சந்தோஷமாகப் பாட வேண்டும்.

இந்தப் பாடலின் துவக்கத்திலேயே, ஒரு வித அசுர வேகம் தெரியும்.

இந்தப் பாடல் துவங்குவதற்கு முன்னர், படித்த அண்ணன் (பாலாஜி), படிக்காத எப்போதும் வேட்டையாடிக் கொண்டு பார்ப்பதற்கு முரடனாக இருந்தாலும் கள்ளமில்லா மனம் கொண்ட தம்பி (நடிகர் திலகம்) இருவருக்கும் திருமணம் நிகழ்ந்து, அதில் அண்ணன் மட்டும் நினைத்த மாதிரியே மனைவியை அடைந்து விடுவார். ஆனால், தம்பி, துரதிர்ஷ்டவசமாக, பொருத்தமில்லாத படித்த ஒருவரை மணம் புரிந்து, மனைவி, அவரைத் தன்னைப் படித்தவன் போல் நடித்து ஏமாற்றித் திருமணம் புரிந்து விட்டார் என்று வெறுப்புடன், பிறந்த வீட்டுக்குச் சென்று விடுவார். இந்த விஷயம், தம்பி தவிர வேறு ஒருவருக்கும் தெரியாது. இருப்பினும், எல்லோரும் சொந்த கிராமத்துக்கு (எஸ்டேட்) செல்ல, அங்குள்ளவர்கள், இவர்களை வாழ்த்தும் விதமாக கூட்டமாக நடனமாடி மகிழ்விக்கத் துவங்குகையில், அண்ணன் பாடத் துவங்குவார்.

அண்ணன் (பாலாஜி) பல்லவியைத் துவக்கி முடித்தவுடன், சற்றும் எதிர்பாராதவிதமாக, தம்பி (நடிகர் திலகம்) அனு பல்லவியைத் துவங்குவார். தன்னுடைய குணாதிசயத்தை அழகாகக் கூறுவார் - "உள்ளம் சொன்னதை மறைத்தவனில்லை - ஊருக்குத் தீமை செய்தவனில்லை - வல்லவன் ஆயினும் நல்லவன்" என்று பாலாஜியின் பின்னாலிருந்து முகத்தை மட்டும் காட்டும் போது அந்த முகத்திலும், அந்தக் கண்களிலும் தெரியும் அந்தக் குழந்தைத்தனம், மறுபடியும், அந்த வரிகளைப் பாடி அசாத்திய வேகத்துடன், பாலாஜியை நோக்கித் திரும்பி நிறுத்தும் ஸ்டைல்!

இப்போது, சரணம் -

பள்ளம் மேடு கண்டால் பார்த்துச் செல்லும் பிள்ளை .... சேர்த்துக் கட்டிய முல்லை" எனும்போது ஒரு வித ஸ்டைல்.

"இல்லை இல்லை என்று என்றும் சொன்னவர் இல்லை" என்று பாலாஜி பாடும் போது, இவரது ரியேக்க்ஷன்!

அடுத்து, இரண்டாவது சரணம் -

"சிட்டு போல வானில் துள்ளிச் செல்ல வேண்டும்" - அந்த ஆர்ப்பரிப்பைக் கவனியுங்கள் - கைகளை வானத்தை நோக்கி அசாத்திய வேகத்துடன் உயர்த்தும் விதம்! "கீரிப்பிள்ளை போலே ஊர்ந்து செல்ல வேண்டும்" எனும் போது காட்டும் பாவனை! பாலாஜி பதிலுக்கு, "தொல்லை என்ற பாம்பைக் கவ்விக் கொல்ல வேண்டும்; தூய உள்ளம் வேண்டும், என்றும் சேவை செய்ய வேண்டும்" எனும்போது, நடிகர் திலகம், இரண்டு கைகளையும் ரொம்பவே லூசாக வைத்துக் கொண்டு இலேசாக ஆடுவது -அவருடைய ஸ்டைலையும் சேர்த்து! குறும்பு கொப்பளிக்கும்!!

இந்தப் பாடல், இந்தப் படத்தின் அந்தச் சூழலுக்குத் தேவையில்லை என்றே தோன்றினாலும், அதற்கு முன்னர் ஏற்படும் ஒரு விதமான இறுக்கமான சூழலை மக்களை மறக்க வைத்து, வேறு ஒரு சூழலை, மக்களுக்கும், ஏன் அந்தப் பாத்திரங்களில் நடிப்பவர்களுக்குமே கூடத் தரும்.

பாடல் நெடுகிலும், நடிகர் திலகத்திடம் காணும் அசுர வேகமும், ஸ்டைலும், அதன் மூலம், அவருடைய பாத்திரத்தின் குண நலன் என்ன, பாங்கு என்ன என்பதையும் அவர் காட்டியிருக்கும் விதமும், அற்புதமாக இருக்கும். அவரது குடும்பத்தில் இவர் ஒருவர் தான் காட்டிற்கு அடிக்கடி வேட்டையாடச் செல்வதாலும், அவர் எல்லோருடனும் கள்ளம் கபடமின்றி பழகுவதாலும், அவர் மட்டும் பந்தா இல்லாமல் எல்லோரையும் போல் தன்னை மறந்து ஆடி இருப்பார்!

உத்தம புத்திரன் படத்தில் "யாரடி நீ மோகினி" பாடலில், எப்படி பார்வையாளர்களாக நின்ற கொடிய வில்லன்கள் நம்பியார் மற்றும் ஓஎகே தேவர் ஆகியோரையும் சேர்த்து கைத் தட்ட வைத்தாரோ, அதே போல், இந்தப் பாடல் முடிவில், பார்வையாளர்களான, எம்.ஆர்.ராதா மற்றும் ஏ.கருணாநிதி அவர்களையும் சேர்த்து ரசிக்க வைத்து விடுவார். அந்த அளவிற்கு, பாடலும், நடிகர் திலகத்தின் பிரத்யேக வேகமும், நடிப்பும், துடிப்பும், ஸ்டைலும், அந்த இடத்தையும், பார்ப்பவர்களையும் சேர்த்து மயிர்க் கூச்செறிய வைத்து விடும். பாடல் முடிந்து, சில கணங்கள், அந்த பாதிப்பு நீங்காமலேயே இருக்கும்!

குழுவினர் ஆடிக் கொண்டிருக்கும்போது, நடிகர் திலகமும், பாலாஜியும் நின்று பார்த்துக் கொண்டிருக்கும்போது கூட, நடிகர் திலகம் மட்டும் ஒரு வித தயார் நிலையில் நின்று கொண்டிருப்பதை கவனிக்கலாம்.

என்னடா புதிதாக ஏதேதோ செய்யப் போகிறோமே, மக்கள் ரசிப்பதற்குப் பதில், சிரித்து விடுவார்களோ என்று நினைக்காமல், துணிந்து வித்தியாசமாக நடித்த விதம் தான், அவரை மற்ற நடிகர்களிடமிருந்து வேறு படுத்திக் காண்பிக்கிறது. எவ்வளவு தான், புதிதாகச் செய்தாலும், பாத்திரத்தை விட்டு விலகாமல், மாறாக, அந்தப் பாத்திரத்தையும், அந்த கணத்தையும், அந்தப் படத்தையும், மேலும் மெருகேற்ற இவர் ஒருவரால் தான் முடியும் போலும்!

[JamesFague]

Thanks to Mr Parthasarathy

"நெஞ்சிருக்கும் எங்களுக்கு நாளை என்ற நாளிருக்கு"; படம்:- நெஞ்சிருக்கும் வரை (1967); இயக்கம்:- சி.வி.ஸ்ரீதர்

இன்னமும் கூட, பல கலைஞர்கள், சினிமாவில், பாடல் காட்சிகளில், எப்போதெல்லாம் வேகமும் ஒரு சில மூவ்மெண்டுகளும் தேவையோ, அப்போதெல்லாம் நடனமாட வேண்டும் என்று தான் நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். மாறாக, சினிமாவில், பாடல்களில் பெரும்பாலும் தேவைப் படுவது, நடனம் அல்ல, மூவ்மெண்டுகளுடன் கூடிய சில பல அபிநயங்கள் தான் என்று தெரிவதில்லை. அவர்கள் எல்லோரும் இந்தப் பாடலை ஒரு முறை பார்த்தால் போதும்.

மூன்று படித்த இளைஞர்கள், வேலை தேடித் தேடி அலுத்துப் போனாலும், தன்னம்பிக்கையை வரவழைக்க, தங்கள் கண் முன் அப்போது இருக்கும் சூழலை ரசித்து, அனுபவித்து, தன்னம்பிக்கையோடு பாடுவதாக வரும் பாடல்.

பாடலின் துவக்கத்தில் வரும் இசையே ஒரு வித உற்சாகத்தை அளிக்க, நடிகர் திலகம், முத்துராமன் மற்றும் வி.கோபாலகிருஷ்ணன் மூவரும், பாடலைத் துவக்குகின்றனர்.

இந்தப்பாடலைக் கேட்டாலே, பாடல் துவங்கி முடியும் வரையிலும், ஒரு வித சரளமும், வேகமும், உற்சாகமும் இருப்பதை உணரலாம். பார்த்தால், இவை பல மடங்கு
விருத்தியாவதைக் கண்டு பிரமிக்கலாம். இதற்கு முழு காரணம் நடிகர் திலகம் மட்டுமே.

பாடல் முழுவதிலும், அவர் காட்டியிருந்த சரளமும், நளினமும், கௌரவத்துடன் கூடிய அழகும்/மெருகும், வேகமும், வெவ்வேறு நடைகளும், ஒவ்வொரு முறையும், வேறு வேறு பாவனைகளையும், இலேசான மூவ்மெண்டுகளையும் மாற்றி மாற்றிக் காண்பித்தும் நடித்த விதம், படம் பார்த்து பல வருடங்கள் ஆனாலும், நெஞ்சில் பசு மரத்தாணி போல் நிரந்தரமாகத் தங்கி விட்டது (அதன் பின்னர் பல முறை பார்த்தாகி விட்டது என்பது வேறு விஷயம்!).

இந்தப் பாடலின் துவக்கத்தில் வரும் இசையிலிருந்தே, நடிகர் திலகத்தின் இராஜாங்கம் துவங்கி விடும். நடிகர் திலகத்தின் ஒரு பக்கத்தில் முத்துராமனும், மறு பக்கத்தில் வி. கோபாலகிருஷ்ணனும் கூடவே வர, துவக்கத்திலிருந்தே, மிக மிக நளினமாக மெதுவாகத் துவங்குவார். முதலில், துவக்க இசைக்கேற்ற நளினமான நடை - இப்போது, விசிலடித்துக் கொண்டே, கைகளையும் கால்களையும் ஆங்கில பாணியில் அபிநயித்துக் கொண்டே செல்வார்... மெல்ல மெல்ல மூவ்மெண்ட் வேகமெடுக்கும் - ஆனால் ஒரு அளவோடு. இப்போது, நேர் போஸில் மற்ற இருவரோடும் அவர் வர, பல்லவி துவங்கும். "நெஞ்சிருக்கும் எங்களுக்கு நாளை என்ற நாளிருக்கு" எனும்போது, இரண்டு கைகளையும் ஒரு மாதிரி லூசாக வைத்துக் கொண்டே, வலது கையால் சொடக்குப் போட்டுக்கொண்டே, இடது கையை லூசாக வைத்துக் கொண்டே, நடை. "வாழ்ந்தே தீருவோம்" எனும்போது, ஒரு வித இலேசான திமிருடனும் நம்பிக்கையுடனும், வலது கையை உயர்த்தி இந்த வார்த்தைகளுக்கேற்ற பாவம். இப்போது, பல்லவியை மறுபடியும், முத்துராமனையும் கோபியையும் நோக்கித் திரும்பி பாடும் போது வேறு விதமான நடை, மற்றும் பாவம், இப்போது "நாளை என்ற நாளிருக்கு" எனும்போது, இரண்டு கைகளையும் கீழே வைத்து "எப்படி வாழாமல் போவோம்" எனும் விதத்தில் வெளிப்படுத்தி, "வாழ்ந்தே தீருவோம்" எனும் போது, வலது கையை, பெரிய நம்பிக்கையுடன் உயர்த்தி இரண்டு பேரையும் நோக்கிச் சொல்வார். "எங்கே கால் போகும் போக விடு" என்று மற்ற இருவரும் சொன்னவுடன், இடது கையை உயற்றி “முடிவைப் பார்த்து விடு” என்று பாடி, திரும்பவும், "எங்கே கால் போகும் போக விடு" எனும் போது, இப்போது சைட் போஸில், வலது கையை உயர்த்தி சொல்லும் ஸ்டைல்; “காலம் ஒரு நாள் கை கொடுக்கும்”, என்று கூறி, "அது வரை பொருத்து விடு" என்று இப்போது, இரண்டு கைகளால், லூசாக, பொருத்தமாக, அந்த "பொறுத்து விடு"வைச் சொல்வார். இது எல்லாமும், ஒரு இடத்தில் கூட டெம்போ தொய்ந்து விடாமல், ஒன்று நடந்து கொண்டோ, அல்லது இலேசாக அபிநயித்துக் கொண்டோ, இல்லை, ஆங்கில பாணியில் நடனமாடிக் கொண்டோ தான் செய்து கொண்டே இருப்பார். அத்தனை சரளமாக! அனு பல்லவி முடியும் போது, "லா லா ... யா ய யா யா" என்று மூன்று பேரும் ஹம் செய்யும் போது, இவருடைய பாவனையைக் கவனியுங்கள்!

இப்போது வரும் ஒரு துள்ளல் இசைக்கு, அப்படியே, பின்னோக்கி ஆங்கில ட்விஸ்ட் நடன பாணியில் நடனமாடிக் கொண்டே செல்லும் போது, ஆரவாரத்தில் தியேட்டர் கிழிந்தது.

முதல் சரணம் துவங்குவதற்கு முன் வரும் இசைக்கேற்றபடி (filler music) , இந்தப் பாடல் துவங்கிய டெம்போ குறையாமல், நடிகர் திலகம் நடந்து கொண்டோ, இலேசான அபிநயத்துடன் கூடிய நடனத்துடனோ, மற்ற இருவருடனும் கைகளைக் கோர்த்துக் கொண்டோ, வலது கையால் சொடக்குப் போட்டபடியேவோ, அல்லது இடது கையோடு சேர்ந்து, கால்களின் துணையோடு, அற்புதமான நளினத்துடன் நடந்து கொண்டோ, நடனமாடிக் கொண்டோ வருவார்.

முதல் சரணம் - "இருந்தால் தானே செலவு செய்ய" இப்போது "கைல என்ன இருக்கு செலவு செய்ய" என்பதை நளினத்துடன் செய்து காண்பிப்பார். "எடுத்தால் தானே மறைத்து வைக்க" எனும் போது கைகளில் அதற்கேற்ற அபிநயம் இருக்கும். திரும்பவும் அதே வரிகள் - பாருங்கள் - வேறு மாதிரியான அபிநயம் மற்றும் பாவனை - ஆனாலும், அந்தக் கருத்துகேற்பத்தானிருக்கும்! "கொடுத்தால் தானே வாங்கிச் செல்ல தடுத்தால் தானே விழித்துக் கொள்ள" என்று இரண்டு முறை சொல்லும் போதும், வலது கையை உயர்த்தி இரண்டு முறையும் இரண்டு விதமாகச் சொல்லும் விதம்! இப்போது, கேமரா டாப் ஆங்கிளில் இருக்கும்!!

"எங்கே கால் போகும் போக விடு முடிவைப் பார்த்து விடு; காலம் ஒரு நாள் கை கொடுக்கும் அது வரை பொறுத்து விடு" எனும் போது, நடனமாடாமல், இப்போது வேகமாக நடக்கத் துவங்கி விடுவார் - அதுவும் படு ஸ்டைலாக. இப்போது முதலில் வந்த ஹம்மிங் மறுபடியும் "லா லா ... யா ய யா யா" - முதல் சரணத்துக்கு முன், இதே ஹம்மிங்கிற்கு ஆங்கில பாணியில் அபிநயித்து இலேசாக நடனமாடியவர், இப்போது அதே ஹம்மிங்குக்கு, ஒரு மாதிரி ஸ்டைலாக நடந்து கொண்டே வருவார் - மற்ற இருவர் மட்டும் ஹம் பண்ணுவார்கள். ஏனென்றால், இந்த ஹம்மிங்குக்கு முன் தான் வேகமாகப் பாடிக் கொண்டே நடந்து வருவார். இந்த ஹம்மிங் உடனே வருவதால், அந்த நடையின் வேகத்தைச் சிறிதே குறைத்து, மற்ற இருவரையும் ஹம் செய்ய விட்டு, நடு நாயகமாக, அனாயாசமாக நடந்து வருவார். மீண்டும், பல்லவி "நெஞ்சிருக்கும் எங்களுக்கு..." என்று துவங்கும் போது, அந்த வேகமான நடையுடன் கூடிய அபிநயத்துக்கு வந்து விடுவார். ஆங்கிலத்தில், 'follow through' என்று சொல்வார்கள். இதை நடிகர் திலகத்தைப் போல், பூரணமாகச் செய்து காட்டியவர் இன்று வரை ஒருவரும் இல்லை; இனி ஒருவர் பிறக்கப் போவதும் இல்லை!

திரும்பவும், இப்போது, இரண்டாவது சரணத்திற்கு முன் வரும் துள்ளல் இசைக்கு ஏற்ற படி, கைகளையும் கால்களையும் ஒரு வித தாள கதியுடன் மற்ற இரண்டு பேர்களின் கைகளைக் கோர்த்துக் கொண்டு ஆங்கில பாணியில் நடனமாடிக் கொண்டே வருவார்.

இப்போது இரண்டாவது சரணம் - "துணிந்தால் தானே எதுவும் முடிய தொடர்ந்தால் தானே பாதை தெரிய" எனும் போது, மறுபடியும் இரண்டு கைகளையும் லூசாக, ஆனால், இப்போது வேறு மாதிரி அபிநயித்துக் கொண்டே வருவார். "சிரித்தால் தானே கவலை மறைய" என்று முதல் முறை சொல்லும் போது, வலது கையை உயர்த்தி சொல்லும் போது, அவர் முகத்தில் தோன்றும் அந்த பாவம் - சிலிர்க்க வைக்கும்! (மனுஷன் எல்லா போஸ்களிலும் அழகாக இருந்தாலும், அந்த சைட் போஸ் மட்டும் - அடிச்சுக்க முடியாது!). மீண்டும் மறு முறை இதேயே சொல்லும் போது "இரண்டு கைகளையும் மேலே தூக்கி "எங்க சிரிக்கறோம்" எனும் போர்வையில் (ஆங்கிலத்தில் wry ஸ்மைல் என்பார்கள் அது போல் - ஒரு வித வறண்ட புன்னகை) அபிநயிப்பார்.

கடைசியில், "நெஞ்சிருக்கும் எங்களுக்கு" என்று மீண்டும் பல்லவி துவங்கும் போது மூவரும், அங்கிருக்கும் வட்ட வடிவ நீரூற்றின் மேலே ஏறி பாடிக் கொண்டே போய் (இதற்குப் பக்கத்தில் தானே நீ இன்று சிலையாய் இருக்கிறாய் கலைக் கடவுளே!), கீழே இறங்கி அந்த வேகத்தை மெல்ல மெல்ல குறைத்து, "லா ல லா லா" என்று ஹம் செய்த படியே முடிக்கும் போது, அடடா, இவ்வளவு சீக்கிரத்தில் பாடல் முடிந்து விட்டதே என்று தோன்றும்!

பாடல் எழுதிய கவிஞர் வாலியின் நோக்கத்தைப் புரிந்து, இப்படித் தான் எடுக்க வேண்டும் என்று நினைத்த இயக்குனர், நடன இயக்குனர் மற்றும் ஒளிப்பதிவாளர் ஆகியோரின் இதயத்திற்குள் நுழைந்து, அருமையாக இசையமைத்த மெல்லிசை மன்னர் மற்றும் அற்புதமாகப் பாடிய டி.எம்.எஸ்ஸின் வித்தைக்குத் தலை வணங்கி, இந்தப் பாடலை மறக்க முடியாத பாடலாக்கிய பெருமை, நடிகர் திலகம் ஒருவருக்கு மட்டுமே சேரும்.

இத்தனைக்கும் இந்தப் பாடல், சுட்டெரிக்கும் வெய்யிலில் மெரீனா கடற்கரைச் சாலையில் படமாக்கப் பட்டது. எனக்குத் தெரிந்து, இந்தப் பாடலை ஒரே நாளில் எடுத்து விட்டார்கள். என்ன, கூட நடித்தவர்கள் இவர் அளவிற்கு இயைந்து நடிப்பதற்கு நேரம் பிடித்திருக்கும் என்பதால், நிறைய டேக்குகள் போயிருக்கும். இருப்பினும், காலில் செருப்பில்லாமல் நடித்திருப்பார்கள், நடிகர் திலகம் உட்பட!

நினைவு தெரிந்து இந்தப் படத்தை முதலில் ஒரு டூரிங் டாக்கீஸில் ஒரு வார நாளில் - அதுவும் - மதியக் காட்சியில் - பார்த்த போது (அரங்கம் நிரம்பி வழிந்து, ப்ளாக்கில் டிக்கெட் வாங்க வேண்டியதாகி விட்டது!), இந்தப் பாடலில், நடிகர் திலகம் ஒட்டு மொத்த மக்களையும் ஆர்ப்பரிக்க வைத்தது பசுமையாக நினைவில் உள்ளது - நிறைய பேர் ஆபரேட்டரிடம் சென்று, "ஒன்ஸ் மோர்" கேட்டு, மறுபடியும், இந்தப் பாடல் போடப் பட்டது - இதெல்லாம், வேறு எந்த நடிகருக்கும் சாத்தியமா?

நடிகர் திலகத்திடம் இந்தப் பாடல் நெடுகக் கொப்பளிக்கும் குதூகலம், நளினம், நம்பிக்கை, இவை அத்தனைக்கும் மூல காரணங்களான அவரது அசாத்திய, அபாரமான கற்பனை வளம் மற்றும் அர்பணிப்புக்கு முன் கலை வாணியே மயங்கித் தான் தீர வேண்டும் எனும் போது, பார்க்கும் கேவலம் மனித ஜென்மங்களாகிய நாம் என்ன செய்ய முடியும்? அவரைப் பார்த்து வாய் பிளந்து பிரமிப்பதைத் தவிர!

[JamesFague]

Thanks to Mr Parthasarathy

"எல்லோரும் கொண்டாடுவோம்" படம்:- பாவ மன்னிப்பு (1961); பாடியவர்கள்:- டி.எம்.சௌந்தரராஜன், நாகூர் ஹனீபா மற்றும் குழுவினர்; பாடல் ஆசிரியர்:- கவியரசு கண்ணதாசன்; இசை:- மெல்லிசை மன்னர்கள் விஸ்வநாதன்-ராமமூர்த்தி; இயக்கம்:- ஏ.பீம்சிங்; நடிப்பு:- நடிகர் திலகம் சிவாஜி கணேசன்/சித்தூர் நாகையா மற்றும் குழுவினர்.

நீண்ட நாட்களுக்குப் பிறகு, என்னுடைய பாடல் ஆய்வினைத் தொடர சந்தர்ப்பம் அளித்த இறைவனுக்கு முதற்கண் நன்றி.

இந்தத் தொடர் நடிகர் திலகத்தின் புதிய வித்தியாசமான முன்னோடி முயற்சிகளை எடுத்துக் கொண்டிருக்கிறது என்பதை மறுபடியும் குறிப்பிடுகிறேன்.

சுற்றிப் பின்னப்பட்ட சதி வலையால், குழந்தையாய் இருக்கும்போது, ஒரு இஸ்லாமியப் பெரியவரிடம் வளர்ந்து வரும் ரஹீம் (நடிகர் திலகம்) வரும் அறிமுகக் காட்சி. ஒரு பாடலோடு நடிகர் திலகம் அறிமுகமாகும் இந்தக் காட்சியை ஒவ்வொரு முறை இந்தப் படத்தைப் பார்க்கும் போதும் தவற விட்டதில்லை. அந்த முதல் காட்சியிலேயே, ஒரு இஸ்லாமிய சகோதரர் எப்படி இருப்பார் என்ற இலக்கணத்தையும், ரசிகனின் கற்பனை மற்றும் எதிர்பார்ப்பினையும் நூறு சதவீதம் பூர்த்தி செய்திருப்பார். ஆக, தோற்றத்தின் மூலம் அந்தக் கதாபாத்திரத்துக்குள் முதலில் முழுமையாக நுழைந்து, பார்க்கும் ஒவ்வொருவரையும் அவருள் நுழைத்துக் கொண்டு விடும் (வழக்கம் போல்) நடிகர் திலகம், கையில் உள்ள மேளத்தை இலாகவமாகவும் தேர்ந்த கலைஞரைப் போலும் சர்வ சாதாரணமாக அதே நேரத்தில், உயிர்ப்புடனும் தட்டிக் கொண்டு துவங்கும் அழகு!

இந்தப் பாடலில் பொதிந்துள்ள அழகு வேறெந்தக் கலைஞருக்கும் கிட்டாதது.

இந்தப் பாடல் மற்றப் பாடல்களைப் போல வாயசைப்பு மற்றும் அதற்கேற்ற பாவனைகள் இல்லாமல், இசைக் கருவியையும் சேர்த்து இயக்கிக் கொண்டே பாட வேண்டிய கட்டாயம் கொண்ட பாடல்.

முதலில் வாயசைப்பு:-

“எல்லோரும் கொண்டாடுவோம்” என்று துவங்கி "அல்லாவின் பெயரைச் சொல்லி" எனும் போது கோரஸோடு பாடும் போது, சாதாரணமாக இருக்கும் அவரது வாயசைப்பு, க்ளோசப்பில், அவரை மட்டும் காண்பிக்கும் போது, தனியாக அவர் மட்டும் "அல்லாவின் பெயரைச்சொல்லி நல்லோர்கள் வாழ்வை எண்ணி" என்று முடிக்கும் போது மட்டும் இலேசாக வாயசைப்பில் ஒரு அழுத்தம் பெறும். அந்த இடத்தில் அழுத்தம், பாடியவர் கொடுத்ததால், அந்த வரிகளுக்குத் தேவைப் படுவதால். அதுவும் மிகச் சரியாக க்ளோசப்பில் அவரது முகம் வரும் போது இது இன்னும் கூடுதல் கவனம் பெறுகிறது. அதனால், அந்த வரிகளுக்கே ஒரு வசீகரம் வருகிறது. இப்போது முதல் சரணம், "கல்லாகப் படுத்திருந்து களித்தவர் யாருமில்லே... என்று கூறி “கல்லாகப் படுத்திருந்து” என்று அவர் நிறுத்த, "களித்தவர் யாருமில்லே" என்று கூட்டத்தில் ஒருவர் (நகைச்சுவை நடிகர் மற்றும் எழுத்தாளர் ஏ.வீரப்பன் அவர்கள்) சத்தமாக முடிப்பார். இப்படிப் போய் "இன்று போல் என்றும் இங்கே ஒன்றாய் கூடுவோம்" என்று முடியும் போது, இந்த முதல் சரணத்தில் மட்டும் ஒரு நார்மலான வாயசைப்பு இருக்கும். இரண்டாவது சரணம். தொகையறாவில் தொடங்கும். "நூறு வகை பறவை வரும்... ஆடவரும் அத்தனையும் ஆண்டவனின் பிள்ளையடா ஆ..ஆ..ஆ" என்று முடிக்கும் போது ஒரு தேர்ந்த பாடகனுக்குரிய வாயசைப்பு. "முதலுக்கு தந்தை என்போம் முடிவுக்கு அன்னை என்போம்" எனும்போது அழுத்தம் தரும் வாயசைப்பு. மூன்றாவது சரணம். மறுபடியும் தொகையறாவில் தொடங்கும். "ஆடையின்றிப் பிறந்தோமே...ஆடி முடிக்கையிலே அள்ளிச் சென்றோர் யாருமுண்டோ ஒ..ஒ..ஒ.." என்று மறுபடியும் தேர்ந்த பாடகருக்குரிய வாயசைப்பு. "எடுத்தவன் கொடுக்க வைப்போம் கொடுத்தவன் எடுக்க வைப்போம்" என்று முடிக்கும் போது அழுத்தம் கொடுக்கும் வாயசைப்பு.

அடுத்தது, முக பாவம்:-

பாடல் துவங்கும் போது, "எல்லோரும் கொண்டாடுவோம்" என்று கூட்டமாகச் சேர்ந்து வரும் போது தெரியும், ஒரு இலேசான குதூகலம். அப்படியே மேளத்தை இசைத்துக் கொண்டே, பாடிக் கொண்டே, தந்தையாரை பார்த்து பாவத்திலேயே acknowledge செய்யும் அழகு. முதல் சரணத்தில் அந்த வரிகளின் பொதுவான கருத்துகளுக்கேற்ப சாதாரணமான (normal) பாவம். “வந்ததை வரவில் வைப்போம் செய்ததை செலவில் வைப்போம்” எனும் போது கொடுக்கும் அழுத்தம். இரண்டாவது சரணம் – “நூறு வகை பறவை வரும்……… ஆடவரும் அத்தனையும் ஆண்டவனின் பிள்ளையடா" என்ற தொகையறாவில் கொடுக்கும் ஒரு விதமான தெய்வீக பாவம். மூன்றாவது சரணம். "ஆடையின்றிப் பிறந்தோமே" என்று துவங்கி, "ஆடி முடிக்கையிலே அள்ளிச் சென்றோர் யாருமுண்டோ" எனும் தொகையறாவில் இலேசாக கண் கலங்கி கண்களில் கண்ணீரைத் தேக்கி வைத்துக் கொண்டே பாடும் போது, பார்க்கும், ஏன் பாடல் இயற்றியவனே கண் கலங்கியிருப்பானே! உடனே, “எடுத்தவன் கொடுக்க வைப்போம் கொடுத்தவன் எடுக்க வைப்போம்” எனும் போது சுதாரித்துக் கொண்டு, அந்த வரிகளுக்குத் தேவைப்படும் அந்த அழுத்தம் கலந்த சூளுரையைக் காண்பிக்கும் விதம்!

இப்போது, மேளம் தட்டும் அழகு.

பாடல் துவங்கி மேளம் அடிக்கத் துவங்கியவுடன், அவரது கைகள் மேளத்தில் நர்த்தனம் ஆடும் அழகு; லயம். அப்படியே போய், அந்தத் தாளம் முடிந்து, நாகைய்யாவைப் பார்த்துக் கொண்டே, அவரை acknowledge செய்து கொண்டே, தாளம் அழுத்தமாக முடியும் போது, அதே அழுத்தத்தைக் காட்டி முடித்து, "எல்லோரும் கொண்டாடுவோம்" என்று துவங்கும் அழகு. முதல் சரணம் துவங்குவதற்கு முன் வரும் இசை மற்றும் தாள கதிக்கேற்ப இவர் மேளத்தைத் தட்டி கொண்டே இருப்பார். இசையும் தாளமும் முடிந்து முதல் சரணம் துவங்கும் போது, மேளத்திலிருந்து கையை எடுத்து, "கல்லாகப் படுத்திருந்து" என்று துவங்கும் போது, சரியாக மறுபடியும் தாளத்துடன் பாடி/தட்டிக் கொண்டே துவங்குவார். பாடிக் கொண்டே, "இன்று போல் என்றும் இங்கே ஒன்றாய் கூடுவோம்" என்று ஒவ்வொரு வார்த்தையின் அழுத்தமான தாளத்துடன் ஒன்றி மேளத்தை அழுத்தமாக அதே தாள கதியில் அடித்து/ பாடிக் கொண்டே முடித்து, மறுபடியும் அனு பல்லவி வேறொரு தாளத்தில் வலுவாகத் துவங்கும் போது, உடனே, அந்த தாள அழுத்தத்தை மேளத்தில் தட்டித் துவங்குவார். இந்த கையசைப்பை, ஒவ்வொரு முறை சரணம் முடிந்து அனு பல்லவி துவங்கும் போதும், சரியாகச் செய்திருப்பார். பாடல் நிறைவடையும் போது, கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அந்தத் தாளம் அந்த வலுவைக் குறைத்துக் குறைத்து முடியும் அழகை, தன்னுடைய விரல்களில் மிகச் சரியாகக் காட்டிக் கொண்டே முடிப்பார்.

ஆக, ஒரு பாடலுக்கு ஒரு மிகச் சிறந்த நடிகன் காட்டும், இரண்டு பாவங்களையும் - அதாவது, வாயசைப்பு, பாடும் வரிகளுக்கேற்ப பாவத்தை முகத்தில் காண்பிப்பது. இவற்றைக்காட்டியாகி விட்டது. எப்பேர்ப்பட்ட நடிகனும் இரண்டு விஷயங்களைக் கஷ்டப்பட்டு செய்து விடுவான். ஆனால், மூன்றாவதாக, ஒரு கருவியை இசைத்துக் கொண்டே வாயசைப்பையும், வார்த்தைகளுக்கேற்ற பாவங்களையும் சுருதி கொஞ்சமும் பிசகாமல் செய்வது பிரம்ம பிரயத்தனம். இது கூட உலகில் விரல் விட்டு எண்ணக்கூடிய மிக மிகச் சிலரால் முடியும்.
ஆனால், மேற்கூறியவை மட்டுமல்லாமல் பாடல் நெடுக, நடிகர் திலகம் அவரது பிரத்தியேக ஸ்டைலில் தலையை ஒருவாறு மிதமாக ஆட்டிக் கொண்டே பாடுவதும், அவ்வப்போது தந்தையாரையையும் மற்றவரையும் acknowledge செய்யும் விதமும்! எப்படி இந்த மனிதர் ஒரே நேரத்தில், இத்தனை விஷயங்களை, ஒன்றோடொன்று அழகாக இணைத்து, காட்சியையும், பாடலையும், வேறொரு உயர்ந்த நிலைக்குக் கொண்டு சென்றார் என்பது இன்று வரை புரியாத புதிராகத் தான் இருக்கிறது.
இந்தப் பாடல் மற்றும் நடிகர் திலகத்தின் பல பாடல்கள் மற்றும் படங்கள்/காட்சிகளைப் பார்க்கும் போதெல்லாம் பல வருடங்களுக்கு முன்னர் திரு முக்தா சீனிவாசன் அவர்கள் கூறியது நினைவுக்கு வருகிறது. "சதை படர்ந்த அந்த முகத்தில் ஒவ்வொரு அணுவும் நடிக்கும், முகம் நடிக்கும்; முகத்தில் உள்ள முடியும் நடிக்கும்".
ஒரு படத்தில், பாடலில், எத்தனையோ நடிகர்கள் இசைக்கருவிகளை வாசித்துக் கொண்டே நடித்திருக்கிறார்கள். நான் மேற்கூறிய முதல் மூன்று பாவங்கள் - வாயசைப்பு, வார்த்தைகளின் அர்த்தங்களுக்கேற்ற பாவம், மற்றும் இசைக்கருவியையும் கூடவே பிசிறில்லாமல் வாசிக்க வேண்டிய கட்டாயம். இவைகளை கோர்வையாக, மிகச் சரியாக செய்தது மட்டுமல்லாமல், கூடவே ஒரு வித ஸ்டைலையும், சுற்றி இருப்பவர்களை கவனித்தல்/மற்றும் acknowledge செய்தல், இவைகளையும் கோர்வையாகச் செய்து, இந்தப் பாடலைக் காட்சிப்படுத்திய வகையில், இந்தப்பாடல் முன்னோடி மட்டுமல்ல. இனி வேறொருவரால் வெற்றிகரமாக செய்வதைப் பற்றி நினைத்துக்கூடப் பார்க்க முடியாத ஒன்றாகிறது.

இந்தப் பாடலின் வெற்றிக்கு அரும்பாடுபட்ட அத்தனை கலைஞர்களையும் எவ்வளவு பாராட்டினாலும் தகும். ஒரு கோரஸ் பாடலில், கூட்டத்தில் இருக்கும் ஒவ்வொருவரும் சரியாகப் பங்களித்து பாடலை மேலும் ரசிக்கும்படி செய்திருப்பார்கள். இந்தப் பாடலில் தான் படத்தில் வரும் பிரதான பாத்திரங்கள் அறிமுகப்படுத்தப்படுவார்கள் (ஜெமினி கணேசன், சாவித்திரி மற்றும் தேவிகா).

[JamesFague]

Thanks to Mr Parthasarathy

"எங்கே நிம்மதி" படம்:- புதிய பறவை (1964); பாடல்: கவியரசு கண்ணதாசன்; பாடியவர்கள்:- டி. எம். சௌந்தரராஜன் மற்றும் குழுவினர்; இசை:- மெல்லிசை மன்னர்கள் விஸ்வநாதன்-ராமமூர்த்தி; இயக்கம்:- தாதா மிராசி; நடிப்பு:- நடிகர் திலகம் சிவாஜி கணேசன், சௌகார் ஜானகி மற்றும் சரோஜா தேவி.
இந்தப் பாடல் தமிழ்த் திரையுலகுக்கு மிகவும் புதிய முறையில் அளிக்கப் பட்ட பாடல். பொதுவாக, கனவுப் பாடல்கள் பெரும்பாலும் டூயட்டுகளாகவே இருக்கும் நிலையில், ஒரு மனிதனின் வாழ்க்கையில் நடக்கும் போராட்டங்கள் அவனை நிம்மதி இல்லாத மன நிலைக்கு இட்டுச் செல்ல, அவன் நனவுலகத்திலிருந்து விலகி, கனவுலகத்திற்குச் சென்று அங்கும் அல்லல் படுவதை, ஒரு வகை "fantasy " என்று சொல்லக் கூடிய முறையில் எடுத்திருப்பார்கள்.

இதற்கு முன்னரே, "நிச்சய தாம்பூலம்" படத்தில், "படைத்தானே" பாடலில் இந்த முறையை நடிகர் திலகம் சிறப்பாகக் கையாண்டிருந்தாலும், அந்தப் பாடலை விட, "எங்கே நிம்மதி" பாடலை இன்னமும் செம்மைப் படுத்தியிருந்ததால், இந்தப் பாடலை ஆய்வுக்கு எடுத்துக் கொள்கிறேன்.

இந்தப் பாடலின் பல்லவியான "எங்கே நிம்மதி" வரிகள் முதலில் கவியரசருக்குக் கிடைக்கவில்லை எனவும், கவியரசு, மெல்லிசை மன்னர் விஸ்வநாதன் மற்றும் நடிகர் திலகம் மூவரும் பாடல் எடுப்பதற்கான ஆயத்தங்கள் அனைத்தையும் செய்த பின்னரும் அந்த முதல் வரி எதிர்பார்த்தபடி கிடைக்கவில்லை என்று ஏமாற்றத்துடன் (ஏனென்றால், கவியரசு எப்போதுமே முதல் வரியிலேயே மொத்தப் பாடலின் காலத்திற்கு அவரும் சென்று கேட்பவரையும் அழைத்துச் சென்று விடுவார், நடிகர் திலகம் நடிப்பில் காட்டுவது போல் - "கண்ணா கருமை நிறக் கண்ணா உன்னைக் காணாத கண்ணில்லையே" என்று ஒரு கரிய நிறம் கொண்ட பெண்ணின் இறைவன் கண்ணனை நோக்கிய முறையீட்டில் தந்தவர். இது ஒரு சிறிய ஒரு உதாரணம். இது போல் பல உதாரணங்கள் கூறலாம்.), வீடு சென்றதாகவும், நள்ளிரவில், திடீரென்று நடிகர் திலகமே, அந்த வரிகள் மனதில் வரப் பெற்று, மற்ற இருவருக்கும் தொலைபேசி செய்து, அன்றிரவே, பாடலைப் பதிவு செய்ததாகவும் பல வருடங்களுக்கு முன்னர் படித்திருக்கிறேன். பொதுவாக, நடிகர் திலகம் பிற துறைகளில் அதீதமாகத் தலையிட மாட்டார் என்று பொத்தாம் பொதுவாகச் சொல்வார்கள் என்றாலும் இந்தக் கூற்று உண்மையல்ல. இந்தப் பாடலே அதற்கு உதாரணம். இது போல் பல படங்களைச் சொல்லலாம். அவர் அதீதமாகத் தலையிட மாட்டாரே தவிர, படம் முழுமையாக வர, அவரது ஆலோசனைகளை வழங்கி, முழு ஈடுபாட்டினையும் காட்டித்தான் வந்திருக்கிறார் - சக கலைஞர்களின் பங்களிப்பையும் பட்டை தீட்டுவது உட்பட.

இந்தப் பாடல் பல ஆண்டுகள், உலகின் எந்த மூலையில் மெல்லிசைக் கச்சேரி நடந்தாலும் மறக்காமல் முயற்சி செய்து பாடப்பட்ட பாடல். இன்றும் இது தொடர்கிறது. மெல்லிசை மன்னர்களின் மிகச் சிறப்பான டியூனும், எண்ணற்ற வாத்தியக் கருவிகளின் ஆர்ப்பரிப்பும், இன்றளவும் ஒவ்வொரு இசையமைப்பாளரையும் இன்னமும் வியக்க வைத்துக் கொண்டிருக்கிறது. பாடல் வரிகளோ கேட்கவே வேண்டாம். முக்கியமாக, "கண்ணைப் படைத்து பெண்ணைப் படைத்த இறைவன் கொடியவனே" சிரஞ்சீவித்தன்மை பெற்ற வரிகள். டி.எம்.எஸ்ஸின் அற்புதப் பங்களிப்பில், பாடல் எடுக்கப்பட்ட விதமும், அதில் நடித்த அனைத்து கலைஞர்களின் நடிப்பும் இன்றளவும் புதிதாகத் தோற்றமளிக்கிறது.

இப்போது, நடிகர் திலகத்தின் வித்தியாசமான முயற்சிக்கு வருவோம். இந்தப் படத்தை முதலில் பார்த்தபோது, நடிகர் திலகம் அவருடைய முயற்சியில் தோற்று (சௌகாரின் கை ரேகையை பிரதி எடுக்க முயன்று தோற்று, நடிக வேள் எம்.ஆர். இராதாவால் மேலும் மனம் உடைந்து போயிருப்பார்) மிகுந்த மன உளைச்சலுடன் படுக்கையில் புரளுவார் - "என் நிம்மதியே போய்டும் போலிருக்கே!" - அப்போதே, திரை அரங்கம் ஆர்ப்பரிக்கத் துவங்கி விட்டது. அப்போதே எனக்கும் விளங்கி விட்டது - படத்தின் மிக முக்கியமான highlight பாடலான "எங்கே நிம்மதி" வரப் போகிறதென்று.

இந்தப் பாடல் முழுக்க நடிகர் திலகத்தின் உடல் மொழி கொடி கட்டிப் பறக்கும். பாடல் முழுவதிலும், அவரது கைகளும், கால்களும் காண்பிக்கும் அபிநயங்களை வேறெந்த நடிகன் முயற்சித்திருந்தாலும், நகைப்புக்கிடமாகத்தான் போயிருக்கும். எந்த விஷயத்தையும் பரீட்சித்துப் பார்ப்பதில் (சோதனை முயற்சி சில முறை ஜெயிக்கலாம் சில முறை தோற்கலாம். ஆனால் அதைப் பற்றி என்றுமே கவலைப் படாமல், கடைசி படம் வரை, வித்தியாசப் படுத்தி நடிப்பதில் பிடிவாதம் காட்டியவரல்லவா?) முனைப்பு காட்டும் நடிகர் திலகம் இந்த முறை, ஏற்கனவே "படைத்தானே" பாடலில் செய்த சோதனை முயற்சியை விட பல படிகள் முன்னே போய், அவரது நம்பிக்கைக்குரிய குழுவின் மூலம் (கவியரசு/டி.எம்.எஸ்./மெல்லிசை மன்னர்கள் - "படைத்தானே"வும் இதே குழு தான்!) ஒரு பரீட்சார்த்த பாடல் முயற்சியை செய்திருப்பார்.

அந்த மெல்லிய வெள்ளை சட்டை, முழங்கைக்கு மேல் மடித்து விட்ட விதம், அந்த வெளிர் நீல பாண்ட், சரியாக சவரம் செய்யப்படாத முகம் - இவைகளை மட்டும் வைத்துக் கொண்டே, துவக்கத்திலேயே, அந்தப்பாடலின் சூழலுக்கு உடனேயே சென்று, பார்க்கும் அனைவரையும் இழுத்துச் சென்று விடுவார் வழக்கம் போல்.

பாடல் துவங்கி கேமரா கீழே படுத்துக் கொண்டிருக்கும் அவர் மீது zoom செய்யப் பட, கோரஸில், பலர் "ஒ..." என்று கூவத் துவங்கும்போதே, அவர் எச்சிலை மிடறு விழுங்கி அந்தச் சூழலின் பயங்கரத்தைக் காண்பிப்பார். உடனே தொடரும் ஒரு அதிரடி இசைக்கு சட்டென பின்னோக்கி நடக்கும் போது அரங்கம் அதிரத் துவங்கும்.

"எங்கே நிம்மதி" எனப் பல்லவி பாடும் போது, இரண்டு கைகளையும் ஒரு விதமாக relaxed - ஆக stretch செய்து, மிகுந்த மன உளைச்சலில் இருப்பவனின் ஆயாச உணர்வினை எடுத்துக் காட்டும் விதம் பிரமிக்க வைக்கும்; கூடவே அரங்கமும் அதிரும்.

பல்லவி முடிந்தவுடன் சௌகார் மற்றவர்கள் சகிதம் வந்து அவரை இம்சை செய்யத் துவங்கியவுடன், அந்த இம்சையை எதிர் கொள்ளும் விதம்!

இப்போது சிறிய சரணம். அந்தக் கூட்டத்திடமிருந்து விலகி ஓடி வந்து, வலது கையை மட்டும் ஸ்டைலாக மேலே பின்னோக்கித் தூக்கி "எங்கே மனிதன் யாரில்லையோ" என்று சொல்லி இப்போது இடது கையைத் இலேசாக மேலே தூக்கி "அங்கே எனக்கோர் இடம் வேண்டும்" என்று பாடுவார். இதற்கும் அரங்கம் அதிரும்!

இப்போது சரணம். "எனது கைகள்" எனும்போது, இடது கையை மேலே தூக்கி, "மீட்டும் போது வீணை அழுகின்றது" எனும் போது வலது கையை இடது கை அருகாமையில் கொண்டு சென்று வீணை போல் மீட்டி, "எனது கைகள் தழுவும் போது" என்று கூறும் போது, கைகளை உடனே X (எக்ஸ்) போல் ஆக்கி, தழுவுவது போல் வித்தியாசமாய்க் கைகளைக் கையாண்டிருப்பார். பொதுவாகத் தழுவுவது என்பது கைகளை நேரிடையாகத் தழுவுவது போல் தான் வரும். இருப்பினும் அதற்கு முன்னர் இரண்டு கைகளையும் வைத்துக் கொண்டு வீணை வாசிக்கும் பாவனையைக் காட்டிக் கொண்டே, அதே கோணத்தில், எதிரிடையாக X (எக்ஸ்) குறியில், தழுவும் பாவனையைக் காண்பித்திருப்பார். (ஆங்கிலத்தில், follow through என்று கூறுவார்களே, அது தான் இந்த நடிகர் திலகத்திடம் எத்தனை முறை பாடம் காண்பிக்கப்பட்டிருக்கிறது!) அப்படியே, பின்னோக்கிப் போய்க் கொண்டே "கண்ணைப் படைத்து பெண்ணைப் படைத்த இறைவன் கொடியவனே; ஓ! இறைவன் கொடியவனே" எனும் போது மேலே தூக்கிய இரண்டு கைகளையும் சட்டென்று கீழே இறக்கி "இறைவன் கொடியவனே" என்று சரியான follow through முறையில் கீழே கொஞ்சம் வேகமாகவும், ஒரு வித அலுப்பு கலந்த வன்மையோடும் கீழே இறக்கி அந்த வரிகளுக்கு அதாவது "இறைவன் கொடியவனே" என்ற அந்த வரிகளுக்குரிய வன்மையைக் காட்டியிருப்பார்.

முதல் சிறிய சரணம் முடிந்து அனு பல்லவியில் "எங்கே நிம்மதி...எங்கே நிம்மதி...அங்கே எனக்கோர் இடம் வேண்டும்" என்று அந்த மேல் நோக்கிச் செல்லும் வழியில் ஏறும் போது, அலுப்பையும் ஆயாசத்தையும் நடையில் காட்டிய நடிப்புலக மன்னர் மன்னன், இந்த இரண்டாம் சரணம் முடிந்து - அதாவது "எனது கைகள் மீட்டும் போது..." என்கிற சரணம் - ஒரு வித வேகத்துடன் "எங்கே நிம்மதி? எங்கே நிம்மதி" என்று இரு புறமும் திரும்பித் திரும்பி நடித்திருப்பார் - ஏன்? முதல் முறை, ஆயாசத்தையும், இரண்டாவது முறை, வேகத்தையும், பாடிய டி.எம்.எஸ். தந்ததால்!

மூன்றாவது சரணம் - "பழைய பறவை போல ஒன்று பறந்து வந்ததே" சரோஜா தேவி அருகில் வந்ததும், பாலைவனத்தில் சோலையைக் கண்ட மன நிலையுடன், ஒரு வித ஆயாசம் கலந்த relief-உடன் சென்று, அவரை முழுமையாகத் தழுவாமல், "உன்னிடம் தஞ்சம் புகுந்தேன்" என்ற மன நிலையில் கண்ணியத்துடன் தழுவி நடந்தவுடன், திரும்பவும் "பழைய பறவை போல ஒன்று" என்று அதே சரணம் இரண்டாவது முறை வரும் போது, உள்ளே இருந்து சௌகார் வேகமாக வந்தவுடன், அந்த வேகத்துக்கு ஈடு கொடுத்து, ஸ்டைலாக பின்னோக்கி செல்லும்போது, மீண்டும் அரங்கம் அதிரும்! மறுபடியும் சரோஜா தேவி வந்தவுடன், "என்னைக் கொஞ்சம் தூங்க வைத்தால் வணங்குவேன் தாயே என்று வேதனையுடன் (அளவான) கூறி அப்படியே கீழே உட்கார்ந்து, அவரது மடியில் படுத்து, "இன்று மட்டும் அமைதி தந்தால் உறங்குவேன் தாயே" என்று கூறி, "எங்கே நிம்மதி? எங்கே நிம்மதி?" என்று படுத்துக் கொண்டு சரோஜா தேவியைப் பார்க்கும் போது, அப்போது தான் முதன் முறையாக அவரது முகத்தில், ஒரு வித relief தெரியும்! சௌகாரின் இம்சை போய், காதலி சரோஜா தேவியைப் பார்த்த திருப்தியில்!

மீண்டும் அனு பல்லவி துவங்கி, பலர் சௌகாருடன் சேர்ந்து அவரை இம்சித்து, அப்படியே, நடிகர் திலகம் சௌகாரின் பிடியில் freeze ஆகி நிற்பது போல் முடியும்.

நடிகர் திலகம் வேறொரு உலகத்திற்குச் சென்று, பார்க்கும் எல்லோரையும் அந்த உலகிற்கு அழைத்துச் சென்றிருப்பார்! பாடல் முடிந்து, நனவுலகதிற்குச் சென்று மீண்டும், அவரது முகம் க்ளோசப்பில் காட்டப்படும் போது, அவர் முகத்தில் தெரியும் ஆயாசம் கலந்த அதிர்ச்சி நம்மையும் தொற்றியிருக்கும்!!

அந்தப் பாடல் முடியும் போது இருக்கும் shot - சௌகாரின் பிடியில் freeze -ஆகி நிற்கும் காட்சி - ஆங்கில நாடகங்களில் பாலே போன்ற நடன நாடகங்களின் inspiration தெரியும்! இந்தப் படத்தின் ஒவ்வொரு காட்சியும், பாடலும் (இந்தப் பாடலையும் சேர்த்து!), அரங்க அமைப்பும், நடை/உடை/பாவனைகளும், களமும், கலைஞர்களின் உழைப்பும் (நடிகர் திலகம் துவங்கி), ஆங்கிலப் படங்களுக்கு நிகராக இருக்கும்.

கிட்டத்தட்ட ஐம்பது வருடங்களுக்கு முன்னரே, "ahead of times" என்று கூறிய, இன்றும், படத்தைப் பார்ப்பவர்கள் (இன்றைய தலைமுறையினர் உட்பட) வாய் பிளந்து அதிசயிக்கும் இந்தப் படத்தை, almost ghost direct செய்தது நடிகர் திலகமே தான் என்று கூறுவார்கள். பின் எப்படி, அவருக்கு சினிமா என்ற ஊடகத்தில், பிற துறைகள் அந்த அளவிற்குத் தெரியாது என்று சொல்லப் போயிற்று?!!!!

[JamesFague]

Thanks to Mr Parthasarathy

அந்த நாள் ஞாபகம்"; படம்:- உயர்ந்த மனிதன் (1968); பாடல்:- வாலி; பாடியவர்கள்:- டி.எம்.சௌந்தரராஜன் மற்றும் மேஜர் சுந்தரராஜன் (வசன நடை); இசை:- மெல்லிசை மன்னர் எம்.எஸ்.விஸ்வநாதன்; இயக்கம்:- கிருஷ்ணன்/பஞ்சு; நடிப்பு:- நடிகர் திலகம் சிவாஜி கணேசன் மற்றும் மேஜர் சுந்தரராஜன்.

இந்தப் பாடலை இயற்றியது வாலியா அல்லது கவியரசா என்றொரு குழப்பம் இருந்தது. அதைத் தீர்த்த டிக்ஷனரி திரு. முரளி அவர்களுக்கு முதற் கண் நன்றி தெரிவிக்கிறேன். இதற்கு முன் பதிவிட்ட "மாமா மாப்ளே" (பலே பாண்டியா படம்) பாடலில் நடிக வேளுக்குக் குரல் கொடுத்தது எம்.எஸ். ராஜு என்று கூறிய திரு. ராகவேந்தர் அவர்களுக்கும் நன்றி கூறக் கடமைப்பட்டுள்ளேன்.

இன்னும் எத்தனை வருடங்கள் உருண்டோடினாலும், ஒவ்வொரு தமிழனும், தன்னுடைய வாழ்க்கையைப் பின்னோக்கிப் பார்க்கும் போதும், கடந்த கால நினைவுகளை அசை போடுவது எந்த ஒரு ஊடகத்தில் விவாதிக்கப் பட்டாலும், மேற்கோள் காட்டப்பட்டாலும், மேற்கூறிய வரிகள் "அந்த நாள் ஞாபகம்" - உடனேயே ஒவ்வொருவராலும் எடுத்துரைக்கப்படும். ஒருவராலும் தப்பிக்க முடியாது. அந்த அளவுக்கு, காலத்தால் அழிக்க முடியாத வரிகள்.

இரு நண்பர்கள் - சமூகத்தில், அவர்கள் வேறு அந்தஸ்தில் இருந்தாலும், அடிப்படையில் நண்பர்கள். இதில், ஏழை டிரைவர் அந்த அளவுக்கு வாழ்க்கையில் அடிபடா விட்டாலும், பணக்காரன் மட்டும், எவ்வளவு முடியுமோ அவ்வளவு அனுபவித்து விடுகிறான். அந்தப் பணக்காரன் பல வருடங்களுக்குப் பிறகு சிறு வயதில், அவனும் அவனது காதலியும் பழகிய ஊட்டிக்குச் செல்ல நேரும்போது (அந்தக் காதலியை ஒரு கோர தீ விபத்தில் இழந்து விடுகிறான் - அவனது பணக்காரத்தந்தை திட்டம் போட்டுச் செய்த கொலை - காரணம் ஏழை என்கிற அந்தஸ்து பேதம்!), தன்னை அறியாமல் அவனது கடந்த கால ஞாபகங்கள் அலை மோதுகிறது. அப்போது, அவன் அந்த நினைவுகளைக் கூறும்படியாக அமைகின்ற பாடல்.

இந்தப் பாடலின் ஒவ்வொரு வரிகளும் ஒவ்வொருவரையும் சென்று சேரும் வரிகள். "அந்த நாள் ஞாபகம் நெஞ்சிலே வந்ததே நண்பனே, நண்பனே; இந்த நாள் அன்று போல் இன்பமாய் இல்லையே; அது ஏன்? ஏன்? நண்பனே!" அவனது இந்த நாள் அனுபவங்கள் கசப்பாக உள்ளன என்பதை உடனே எடுத்துரைக்கும் வரிகள்!

முதல் சரணத்தில், பள்ளி வாழ்க்கையை இலேசான நகைச்சுவையுடன் எடுத்துரைக்கும் வரிகள் "உயர்ந்தவன் தாழ்ந்தவன் இல்லையே நம்மிடம்" அன்று போல் இன்று இந்த சமூகத்தில் பழக முடியவில்லையே எனும் ஏக்கம். அந்த மனிதனின் உண்மையான குணாதிசயத்தை இயம்பும் வரிகள்.

இரண்டாவது சரணம் இலேசான சோகம் - பள்ளிப்பருவம் முடிந்த பின்னர் நடந்த நிகழ்வுகள். கடமையும் வந்தது; கவலையும் வந்தது - என்ன ஒரு அனுபவபூர்வமான வரிகள். எல்லா வசதிகளும் எல்லா சொந்தங்களும் வந்த பின்பும் அமைதி மட்டும் இல்லை என்னும் கூற்று நிறைய பேருக்குப் பொருந்தும்.

மூன்றாவது சரணம் - பல நாட்கள் வானொலியில் வராமல் இருந்தது. இப்போதெல்லாம் வருகிறது. அந்த மனிதனின் கடந்த கால சோகம் தெறித்து விழும் வரிகள். "தவறுகள் செய்தவன் எவனுமே தவிக்கிறான் அழுகிறான்." தன் காதலியைக் காப்பாற்ற முடியாமல் போனதை நினைத்து நினைத்துத் துடிக்கும் அந்த மனிதனின் குமுறல்கள் வெடிக்கும் வரிகள். வாலி அவர்கள் எழுதிய அத்தனை பாடல்களிலும் இன்றளவும் அவர் பேர் சொல்லும் முதல் இரண்டு பாடல்களில் இது ஒன்று எனலாம்.

இப்போது பாடியவர். முதலில் நடிகர் திலகம் ஓட்டப் பந்தயம் வைத்து, ஓடி முடித்து, நின்று, மூச்சு வாங்கிக் கொண்டே பாடத் துவங்குவதாக ஆரம்பிக்கும் போது, அந்த மூச்சிரைப்பைக் கண் முன் நிறுத்த ஆரம்பிப்பவர், அந்தப் பாடலில் தெறிக்கும், அத்தனை உணர்வுகளையும், அற்புதமாக வடித்திருந்தார். மறுபடியும், நடிகர் திலகம் தான் பாடினார் என்கிற அளவுக்குப் பாடிய திரு. டி.எம்.எஸ்ஸைப் பாராட்ட வார்த்தைகளே இல்லை.

அடுத்தது இசை. கொஞ்சம் அசந்தாலும், வெறும் வசனமாகி விடக்கூடிய பாடல். இந்தப் பாடலின் தன்மையை அழகாகப் புரிந்து கொண்டு, நகைச்சுவை வரும்போது ஒரு இசை, சோகம் வரும்போது ஒரு இசை, மிடுக்கு வரும்போது ஒரு கம்பீர இசை என்று மிக லாகவமாக இசை அமைத்து, இடையிடையே, மேஜர் அவர்கள் பேசுவதைக் கொஞ்சம் கூட அந்த இசை பிசகா வண்ணம் அமைத்து, அவரையும் மிகச் சரியாக குரல் கொடுக்க வைத்து, இந்தப் பாடல் முழு வெற்றியடைய வைத்து விடுகிறார்.

அடுத்து இயக்கம். நண்பர்கள் ஊட்டிக்குச் செல்லுவதாகக் கதையமைத்து, உடனேயே, ஒரு பாடலையும் அமைத்து, பழைய நினைவுகளை அசை போடுவதாக வைத்து, அந்தப் படத்தின் சுவாரஸ்யம் மேலும் மெருகேற வழி வகுத்து, முழு வெற்றி அடைகிறார்கள் இயக்குனர் இரட்டையர்கள் கிருஷ்ணன் பஞ்சு அவர்கள். அப்போதெல்லாம், ஒரு படத்தின் இடைவேளைக்குப் பின் வரும் பாடல்கள் படத்தின் வேகத்தையும் சுவாரஸ்யத்தையும் அதிகரிக்கச் செய்தன. ஆனால், இப்போதோ?

இப்போது நடிப்பு. இந்தப் பாடலைப் பொறுத்தவரையில் இயக்கமும் சற்றேறக்குறைய நடிகர் திலகம் தான் செய்தார் எனலாம் (இன்னும் இது போல் பட படங்கள்; காட்சிகள்; பாடல்கள் உண்டு என்றாலும்!). பல வருடங்களுக்கு முன்னர் ஒரு இதழில் வெளி வந்த கட்டுரையில் படித்தது. முதலில், இந்தப் பாடலை நடிகர் திலகமும் மற்றவர்களும் காரில் போய்க் கொண்டே பாடுவதாகத் தான் வைத்தார்களாம். நடிகர் திலகம் தான், "வேண்டாம் இந்தப் பாடல் சிறு வயது நினைவுகளை அசை போடுவதாக வருகிறது. சிறு வயது என்பதால், ஏதோ ஒரு விளையாட்டை விளையாடுவதாக வைத்தால் பொருத்தமாக இருக்கும். என்னைக் கேட்டால், ஓட்டப் பந்தயம் வைத்து, கடைசியில், மூச்சு வாங்கிக் கொண்டே பாடுவதாய் ஆரம்பித்தால் நன்றாக இருக்கும்" என்று செட்டியாரிடம் சொல்ல, அவரும் தயங்காமல் ஒப்புக்கொண்டாராம்.

தனக்கேயுரிய ஸ்டைலில் ஓடத் துவங்கி, மூச்சு வாங்கிக் கையிலுள்ள தடியை ஒரு வித சுழற்று சுழற்றி அதை மேஜரின் மார்பில் வைத்து எடுக்கும் விதம் அற்புதம் என்றால்; முதல் சரணத்தில், புத்தகம் பையிலே புத்தியோ பாட்டிலே, பள்ளியைப் பார்த்ததும் ஒதுங்குவோம் மழையிலே என்று சொல்லி சிரிக்கும் விதம் அதியற்புதம். நித்தமும் நாடகம் நினைவெல்லாம் காவியம் என்று சொல்லி வேகமாய் நடந்து அந்தப் பாடலின் டெம்போவை எகிறச்செய்யும் விதம்; உயர்ந்தவன் என்று சொல்லி தடியை வானுக்கு உயர்த்துபவர்; ஒரு வித ஸ்டைலுடன் தாழ்ந்தவன் என்னும் போது சிலிர்க்கும்!! (இந்த ஒரு விதத்தைப் பார்த்தால் தான் புரியும்!)

இரண்டாவது சரணம் - பாசமென்றும் - ஒரு வித ஸ்டைல்; நேசமென்றும் - வேறொன்று; வீடு என்றும் - இன்னும் ஓர் ஸ்டைல்; மனைவி என்றும் - பிய்த்து உதறுவார்; நூறு சொந்தம் வந்த பின்பும் தேடுகின்ற அமைதி எங்கே என்று இலேசாக துயரத்தை வெளிப்படுத்துவார். உடனேயே, சமாளித்துக் கொண்டு வேகமாக அந்த நாள் ஞாபகம் என்று நடை போடத்துவங்கும் சரளம் பிரமாதமாக இருக்கும்.

மூன்றாவது சரணம் - பெரியவன், சின்னவன், நல்லவன் ஒவ்வொன்றுக்கும் ஒவ்வொரு வகையான பாவம், கடைசியில், கெட்டவன் என்னும்போது கையை ஒரு மாதிரி அசைப்பார் - மற்றொரு இலக்கணம். எண்ணமே சுமைகளாய் (வலது புருவத்தை தனக்கேயுரிய பாணியில் உயர்த்துவார்), இதயமே பாரமாய் - ஒரு மாதிரி. மறுபடியும், சோகம் - தவறுகள் செய்தவன் எவனுமே தவிக்கிறான், அழுகிறான் எனும்போது எப்படி அவர் முகத்தை சோகம் கவ்வுகிறது! மறுபடியும், சமாளித்து, பல்லவி, அந்த நாள் ஞாபகம் என்று கடைசியில், கைத்தடியை லாகவமாக சுழற்றியபடியே செல்லும்போது, மேஜர், சிவகுமார், பாரதி மட்டுமல்லாமல், பார்க்கும் அனைவரும் அல்லவா வியந்து மெய் மறக்கிறார்கள்!!

இந்தப் பாடலில், மேஜர் அவர்களும், நடிகர் திலகத்திற்கு ஒத்துழைப்பு கொடுத்து நடித்து, இந்தப் பாடலுக்குப் பெருமை சேர்த்திருப்பார் என்பதை மறக்க முடியாது. எனக்குத் தெரிந்து, இப்படத்திற்குப் பின்னர் தான், இவர்களின் காம்பினேஷன் தொடர்ந்து வரத் துவங்கியது.

இந்தப் பாடலும், ஒரு சிறப்பான பாடலுக்குரிய அனைத்து அம்சங்களிலும் முதல் இடத்தைப் பிடித்து, பாடல் வெளி வந்த நாள் முதல், இன்று வரை, அனைவராலும் ஒரே மாதிரி ரசிக்கப் படுவதால், இந்தக் கட்டுரையில், அதாவது நடிகர் திலகத்தின் படங்களில் இடம் பெற்ற சிரஞ்சீவித்துவம் பெற்ற பாடல்களில் இடம் பெறுகிறது.

[JamesFague]

Thanks to Mr Parthasarathy

பட்டத்து ராணி பார்க்கும் பார்வை"; படம்:- சிவந்த மண் (1969); பாடல்:- கவியரசு கண்ணதாசன்; பாடியவர்:- எல்.ஆர்.ஈஸ்வரி; இசை:- மெல்லிசை மன்னர் எம்.எஸ்.விஸ்வநாதன்; இயக்கம்:- ஸ்ரீதர்; நடிப்பு:- நடிகர் திலகம் சிவாஜி கணேசன் மற்றும் காஞ்சனா.

மறுபடியும் நடிகர் திலகம் இடம் பெறும் பாடல்களில், அவர் பாடுவதாக வராது போனாலும், அவரது தன்னிகரற்ற உடல் மொழியால், அனைவரின் கவனத்தையும், தன் மீதும் நிலை நிறுத்திய பாடல்.

படத்தின் நாயகன் பாரத் (நடிகர் திலகம்), தாய் நாட்டை மாற்றானிடம் விற்று விடத் துடிக்கும் சர்வாதிகார திவானிடமிருந்து (எம்.என்.நம்பியார்), தாய் நாட்டைக் காப்பாற்ற, அவனைக் கொல்வதைத் தவிர வேறு வழியில்லை என்று தீர்மானித்து, அதற்காக வகுக்கும் பல திட்டங்களில் ஒன்றாக, அவனை ஒரு மேல் நாட்டு நடனக் காட்சிக்காக வரவழைத்து, அவனைக் கொல்வதற்காக வடிவமைக்கப்பட்ட பாடல்.

இந்தப் பாடலுக்குப் பல சிறப்புகள் உண்டு. இருப்பினும், முதன்மையானது - பாடல் முழுவதும் நிறைந்திருக்கும் அந்தப் பரபரப்பு மற்றும் சஸ்பென்ஸ். இத்தனைக்கும், பாடல் துவங்குவதற்கு முன்னர், நாயகன் நடிகர் திலகத்தை எம்.என். நம்பியாரிடம் அறிமுகப்படுத்தும்போது, நம்பியார் அவரது வலது கரத்திலுள்ள தழும்பைப் பார்த்து விடுவார். ஏற்கனவே ஒரு முறை இருவருக்கும் நடந்த சண்டையின் போது, நடிகர் திலகத்தின் கரத்திலுள்ள தழும்பைப் பார்த்திருப்பார். அதை வைத்து, அங்கு வந்திருப்பது விடுதலைக்காக தலை மறைவாக இருந்து, தன்னுடன் போர் புரியத் திட்டமிட்டிருக்கும் கும்பலின் தலைவன் பாரத் - அதாவது நடிகர் திலகம் தான் என்று தெரிந்து கொள்வார். மேலும், பாடல் துவங்கும்போது, நடிகர் திலகத்தின் கையிலுள்ள துப்பாக்கியையும் பார்த்து விடுவார். உடனே, தன்னுடைய கைத்துப்பாக்கியையும் எடுத்து மறைவாக வைத்துக் கொள்வார். ஆக, எதற்காக அந்த நடனத்தை ஆரம்பிக்கின்றார்களோ, அந்தத் திட்டம் துவக்கத்திலேயே தெரிந்து விடும். அந்த சஸ்பென்ஸ் முதலிலேயே உடைந்தும், அந்தப் பாடல் முழுவதும், கொஞ்சம் கூட தொய்வு ஏற்படா வண்ணம் எடுத்திருப்பார் இயக்குனர் ஸ்ரீதர். அதனால், இந்தப் பாடலின் ஆணிவேரான ஸ்ரீதரே இந்தப் பாடலின் முதல் நாயகன்.

இரண்டாவது, அரங்க வடிவமைப்பு. பங்களிப்பு - ஸ்ரீதரின் ஆஸ்தான கலை இயக்குனர் கங்கா. என்ன ஒரு கற்பனை வளம். எகிப்து நாட்டையே கண் முன் கொண்டு வந்து நிறுத்திய அந்த பிரமிடுகளும், பிரமிக்க வைக்கக் கூடிய மற்ற அரங்குகளும், சுழலும் தட்டும்! பாடல் துவங்கும் போதே, களை கட்டத் துவங்கி விடும்.

மூன்றாவது, பாடல் வரிகள். மறுபடியும், ஒரு சூழ்நிலை அதற்கேற்றாற்போல் பார்க்கும் ஒவ்வொருவரையும், அந்தச் சூழலுடன் இணைத்துக் கொண்டுவிடும் வரிகள். சாட்டை கொண்டு பாடச் சொன்னால் எங்கே பாடும் பாடல், தட்டித் தட்டி ஆடச் சொன்னால் எங்கே ஆடும் கால்கள் - துடித்து எழுந்ததே, கொதித்து சிவந்ததே, கதை முடிக்க நினைத்ததே என்னும் போது, உடனே, அந்த வரிகளை சரியாக நம்பியார் புரிந்து கொள்வார். இப்படி பாடல் முழுவதும், சூழலுக்கேற்ற வரிகள். இனி ஒருவன்தான் பிறக்க வேண்டும் கவியரசுக்கு இணையாக - அது குதிரைக் கொம்புதான்!

இப்போது பாடியவர். எல்.ஆர்.ஈஸ்வரியின் பாடல் வாழ்க்கையில், அவருக்கு மிகப் பெரிய புகழ் சம்பாதித்துக் கொடுத்த பாடல். அதிலும், குறிப்பாக, அஹ்... அஹ்... அஹ்... என்று விம்முவது அற்புதம். இந்தப் பாடலின் ஹிந்தி வடிவத்தில், ஆஷா போன்ஸ்லேயால் இந்த விம்மலை சரியாக செய்ய முடியாமல் போக, ஈஸ்வரி அவர்கள் அவருக்கு உதவி செய்ததாகக் கூறுவர். இருப்பினும், அவரால் ஈஸ்வரி அளவுக்குப் பாட முடியாமல் போனது. கதாநாயகியின் அந்தக் கொலை வெறித் திட்டம் அவரது நடனத்திலும், முக பாவங்களிலும் எந்த அளவுக்குப் பிரதிபலித்ததோ, அதற்கு ஈடாக அவருக்குப் பாடிய ஈஸ்வரியின் குரலும் சவால் விட்டது.

அடுத்தது இசை. இந்தப் பாடல் வந்த புதிதில், நிறைய இசைக்கருவிகளை உபயோகித்து இசையமைக்கப் பட்ட பாடல்களில் இதுவும் ஒன்று என்று மெல்லிசை மன்னர் கூறியிருந்தார். இந்தப் பாடலில், நாயகனின் கொலை வெறித் திட்டம், நடனங்களில் தெறிக்கும் நளினம் மற்றும் பாவங்கள், பாடல் நெடுகிலும் தேவைப் படுகின்ற பரபரப்பு மற்றும் சஸ்பென்ஸ் மற்றும் அந்த பிரம்மாண்ட அரங்கத்துக்கேற்ற மிக பிரம்மாண்டமான இசை - அத்தனையும், தெறிக்க வேண்டும்; பார்ப்பவரைப் பற்றி தொற்றிக்கொள்ள வேண்டும். அந்த சாதனையை நிகழ்த்திக் காட்டினார் மெல்லிசை மன்னர் எம்.எஸ்.விஸ்வநாதன்.

இப்போது, நடிப்பு. காஞ்சனா மேலே கூறியபடி, அத்தனை உணர்வுகளையும், காட்டியிருப்பார். இந்தப் பாடலில், அவர், கொலை வெறித்தனத்தையும் காட்டியாக வேண்டும்; சாட்டையால் அடி வாங்கும் போது வேறு விதமான பாவனையையும் காட்ட வேண்டும். அதாவது, பார்ப்பவர்களை, இது வெறும் பாட்டு தான் அதற்கு என்னுடைய நடனம் ஒரு நடிப்பு தான் என்றும் சொல்லியாக வேண்டும். அதே சமயம் அவருடைய மனதிலிருக்கும் கொலை வெறித்தனத்தையும் தன்னை அறியாமல் வெளிப்படுத்த வேண்டும். மிக அருமையாக இதை பேலன்ஸ் செய்திருப்பார். நம்பியார் இந்தப் பாடலுக்கு மேலும் சுவை சேர்த்திருப்பார். துவக்கத்திலேயே, அவர் இந்த நடனம், தன்னைக் கொல்ல வந்ததன் திட்டம் என்று அறிந்து கொண்டு, ஒவ்வொரு கட்டத்திலும், குறிப்பாக "கதை முடிக்க நினைத்ததே" என்ற வரிகள் பாடப் படும் போதெல்லாம், ஒரு மாதிரி முகம் முழுக்க வேர்த்து விறுவிறுத்து, அட்டகாசமாக, "உனக்கு நான் ஒன்றும் இளைத்தவன் இல்லை, என்னிடமும் துப்பாக்கி இருக்கிறது" என்றும் பாவனையால் கூறிக்கொண்டிருக்கும் விதம் அட்டகாசமாக இருக்கும்.

கடைசியில், நடிகர் திலகம். இதில், அவருடைய ஒப்பனையும், ஆடை அலங்காரமும் மட்டுமே, அவரை நூறு சதவிகிதம் வெற்றியடைய வைத்து விடும். அந்த அளவுக்கு ஒரு கன கச்சிதமான பொருத்தம். இதற்கு மேல், அவருடைய உடல் மொழி வேறு. முகத்தில் ஒரு வித இறுக்கம், வாயில் எதையோ வைத்து மென்று கொண்டே தன்னுடைய திட்டத்தில் குறியாக இருக்கும் கவனம். Focussed attention with single minded devotion and concentration. இது ஏற்கனவே குறிப்பிட்டது தான். மேடையில் உள்ள இரண்டு தட்டுக்களில் வெளிப் பக்கம் இருக்கும் தட்டில் நடப்பார். இதில் விசேஷம் என்னவென்றால், அந்தத் தட்டு எந்தப் பக்கம் சுழலுகிறதோ, அதற்கு எதிர்ப்புறம் வேகமாகவும், லாகவமாகவும் நடப்பார். இத்தனைக்கும், அந்தத் தட்டின் அகலம் வேறு குறைவு. இந்த ஒரு நடைக்கே இந்தப் பாடல் இன்றளவும் நடிகர் திலகத்தின் ரசிகர்களால் ரசிக்கப்படுகிறது. இந்தப் பாடலில், நடிகர் திலகத்தின் பாத்திரத்துக்கு தேவைப்படுகின்ற மேற்கூறிய உடல் மொழிகள் அல்லாமல் அசாத்திய வேகமும் (quick reflex and swiftness) தேவைப்படுகிறது. அதுவும் நடிகர் திலகத்திடம் நூறு சதவிகிதம் வெளிப்படும். இந்தப் பாடலும், நடிகர் திலகம் பாடாமல் வெறுமனே உடல் மொழியை வைத்துக் கொண்டே பார்க்கும் எல்லோருடைய கவனத்தையும் தன் மீதும் தக்க வைத்துக் கொண்ட பாடல்.

சென்ற வருடம் விஜய் டிவியில் இடம்பெற்ற ஜூனியர் சூப்பர் சிங்கர் நிகழ்ச்சியில் கடைசி ஆறு பாடகர்களில் ஒருவரான நித்யஸ்ரீ இந்தப் பாடலை - அதுவும் அந்த விம்மலை நுணுக்கமாகப் பாடி எல்லோருடைய பாராட்டுதல்களையும் பெற்றார். அன்றிலிருந்து இன்று வரை எங்கெல்லாம் இந்த இளம் பாடகி பாடுகிறாரோ, அவரை இந்தப் பாடலைத் தவறாமல் பாடும்படி மக்கள் கேட்கின்றனர். அதற்கு ஆவன செய்தது இந்தப் பாடலின் சிறப்பு தான்.

இந்தப் பாடலும், இன்றளவும் அனைத்து மக்களாலும், இன்றைய தலை முறையினராலும் விரும்பி ரசிக்கப் படுகின்றது. அதனால் தான், இந்தப் பாடலும், இந்தக் கட்டுரையில் இடம் பெறுகிறது.

[JamesFague]

Thanks to Mr Parthasarathy

"வாராய் என் தோழி வாராயோ"; படம்:- பாச மலர் (1961); பாடல்:- கவியரசு கண்ணதாசன்; பாடியவர்:- எல்.ஆர்.ஈஸ்வரி மற்றும் குழுவினர்; ; இசை:- மெல்லிசை மாமன்னர்கள் விஸ்வநாதன் / ராமமூர்த்தி; இயக்கம்:- ஏ. பீம்சிங்; நடிப்பு:- நடிகர் திலகம் சிவாஜி கணேசன், நடிகையர் திலகம் சாவித்திரி, சுகுமாரி மற்றும் குழுவினர்.

இந்தப் பாடலை எப்போது கேட்டாலும், அந்த வைர வரிகளுக்காக சிலிர்க்கும்; எப்போது பார்த்தாலும், அதை எடுத்த விதத்துக்காகவும், அதில் நடித்த நடிக/நடிகையர்களின் நடிப்புக்காகவும், புல்லரிக்கும். இப்போதெல்லாம், கான்செப்ட் சாங், தீம் சாங் என்று என்னவெல்லாமோ சொல்லுகிறார்கள். இந்தப் பாடலைப் போல ஒரு கான்செப்ட் சாங்கை ஐம்பது வருடங்களுக்கு முன்பே யோசித்து அதைக் கச்சிதமாக எடுத்ததற்கு இந்தத் தமிழ் சமுதாயம் என்றென்றைக்கும் இந்தக் குழுவிற்கு நன்றிக் கடன் பட்டிருக்கிறது என்று தான் சொல்ல வேண்டும்.

இந்தப் பாடல் வந்த புதில் இருந்து, இன்று வரை, ஏன் என்றென்றும் திருமணப் பந்தல்களில், நிரந்தரமாகக் குடியேறி விட்டது என்று தான் சொல்ல வேண்டும். மற்றொரு பாடல், (அதுவும் நடிகர் திலகம் தான்; வேறென்ன சொல்வது, எந்த நிகழ்ச்சிக்கும், நினைவு கூறுதலுக்கும், அது கோவில் திருவிழாவாகட்டும், திருமண விழாவாகட்டும், இந்திய சரித்திரத்தை நினைவு கூறுவதாகட்டும் - சுதந்திர எழுச்சி உட்பட - யாருக்கும், இவரது படங்கள்/காட்சிகள்/பாடல்களை விட்டால் வேறு கதியே இல்லை - அப்படி தமிழர்களின் வாழ்வில் ஊனும் உயிருமாய்க் கலந்து விட்ட யுக, மகாக் கலைஞன்.) பூ முடிப்பாள் இந்தப் பூங்குழலி - ஆனால், இந்தப் பாடல் சோக ரசத்துடன் இருப்பதால், வாராய் என் தோழி வாராயோ அந்தப் பாடலை முந்துகிறது. இந்தப் பாடலை மிகச் சரியாக யோசித்து, அதை கவனத்துடன் செதுக்கி அந்தப் பாடலின் சூழலுக்கு மிகப் பொருத்தமாக நுழைத்து மாபெரும் வெற்றி கண்ட இயக்குனர் ஏ.பீம்சிங் அவர்கள் தான் இந்தப் பாடலின் முதல் நாயகன்.

அடுத்து, வரிகள். எப்பேர்ப்பட்ட அர்த்தம் தொனிக்கும் வரிகளையும், சூசகமாகக் கையாள்வதில் சூரன் கவியரசு என்பதை நிரூபித்த பாடல். இந்தப் படத்தில் இடம் பெற்ற மற்றொரு பாடல் மயங்குகிறாள் ஒரு மாது பாடலிலும், இதே வித்தையை அற்புதமாக செய்தார். ஒரு மங்கல நிகழ்ச்சியில் இடம் பெறுகின்ற பாடல் - ஆனால், தோழி பாடுகின்றாற்போல் வருகின்ற பாடல் என்பதால், வெறுமனே, மங்களமான வார்த்தைகள் மட்டுமே வருவதாக எழுத முடியாது. இது சினிமா என்கின்ற பொழுதுபோக்கு ஊடகம் அதில் சொல்லப் படுபவை வெகு ஜனங்களுக்காக என்கின்ற உண்மையைப் புரிந்து கொண்டு எந்த இடத்திலும், டாகுமெண்டரி உணர்வு யாருக்கும் வராவண்ணம் வார்த்தைகளை எழுதி, அதாவது, தன்னுடைய உயிர்த்தோழியை இலேசான குறும்புடன் சூசகமாக சில வார்த்தைகளை வைத்துப் பாடுவதாகவும் எழுதி, பாடலின் கண்ணியத்தைக் கடைசி வரை காப்பாற்றிய - அதன் மூலம், மொழியின் கௌரவத்தையும், கண்ணியத்தையும் நிலை நாட்டிய எழுத்து வேந்தர், கவியரசு கண்ணதாசனை எப்படி பாராட்டுவது - இந்த யுகக் கவியை நாளும், பொழுதும் நினைத்து நினைத்து கர்வப்படுவதை விட வேறென்ன வேலை ஒவ்வொரு தமிழனுக்கும்?

அடுத்து பாடியவர். மறுபடியும் எல்.ஆர். ஈஸ்வரி. இந்த அற்புதப் பாடகியை உலகத்திற்குப் பெரிய அளவில் வெளிக்காட்டிய பாடல். இவரது முதல் மூன்று முத்தான பாடல்களில், ஒரு பாடலை இப்போது தான் எழுதினேன்; அடுத்த பாடல், இப்போது இடம் பெறுகிறது. ஆக, ஒவ்வொரு கலைஞனின் சிறந்த முதல் ஐந்து படைப்புகளை குறிப்பிடச் சொன்னால், அதில் குறைந்தது அறுபது சதவிகிதம், நடிகர் திலகம் நடித்த படங்களில் இருந்து தானே வருகிறது? இந்தப் பாடல் நெடுக வரும் அந்தக் குறும்பை, கொப்பளிக்கும் எனர்ஜியை, வேகத்தை, ஆரவாரத்தை, ஈஸ்வரி அவர்களை விட எந்தப் பாடகியும் இந்த அளவிற்குச் சிறப்பாகக் காட்டியிருக்க முடியாது.

இப்பொழுது இசை. ஒரு விழாப் பாடலுக்குத் (மங்களகரமான பாடலும் கூட) தேவைப்படுகின்ற வேகம், எனர்ஜி மற்றும் ஆர்பரிக்கும் சந்தோஷ உணர்வு அத்தனையும் இதில் காட்டியாக வேண்டும். இந்த உணர்வுகளை மெல்லிசை மன்னர் தந்த விதம் அருமை. குறிப்பாக இரண்டு விஷயங்கள் இந்தப் பாடலின் இசையமைப்பில் கூறியாக வேண்டும். ஒன்று, குழுவினரின் சிரிப்பொலி அந்தப் பாடலின் பின்னணி இசையோடு இயைந்து வரும் (மூன்றாவது சரணம் - இரவோடு இன்பம் உருகாதோ இரண்டோடு மூன்றும் வளராதோ! என்னும்போது). அடுத்து, சமஸ்கிருத வேதங்கள் அடங்கிய - திருமணம் நடைபெறும்போது புரோகிதர்களால் ஓதப்படுகின்ற வரிகள் - பாடலோடு மீண்டும் இயைந்து வருகின்ற விதம். இந்த இரண்டு சங்கதிகளும் மிக முக்கியமாக - பாடலின் அடிப்படை விஷயமான அந்த வேகம் / டெம்போவைக் கொஞ்சமும் குறைக்காமல், மேலும் மெருகூட்டிச் செல்லும் அந்த விதம். நிறைய பேர் இந்த விஷயத்தைக் கவனித்திருக்கக் கூடும். இல்லையென்றால், ரசித்து இன்புறலாம்.

கடைசியில் நடிப்பு. சுகுமாரி எனக்குத் தெரிந்து இந்தப் படத்தில்தான் முதன் முறையாக நிறைய நேரம் வருவார் - இந்தப் பாடலைப் பாடுவதன் மூலம் (பின்னாளில் இவர் இயக்குனர் பீம்சிங்கின் மனைவியானது வேறு விஷயம்.). மிக அருமையாகவும் அதே சமயம் அளவோடும் பாடி நடித்து - யார் இந்தப் புதுமுகம் என்னும் அளவுக்குப் பெயர் வாங்கினார். என்றுமே, இது போல் ஒரு பாடலுக்கு நடனம் மற்றும் பாடி நடிப்பவர்கள் பெரிய அளவுக்கு உடனே பெயர் வாங்குவதில்லை. (உதாரணம் ஏ.சகுந்தலா - அவருமே கூட இந்தப் பாடலில் குழுவினரோடு நடனம் ஆடியிருப்பார். இது போல் இன்னும் சில நடிகைகளும் உண்டு.). நடிகையர் திலகம் சாவித்திரி அவர்களுக்கும் இந்தப் பாடலில் பெரிதாக வேலை இல்லை. இருப்பினும், இந்தப் பாடலில் அவ்வப்போது வரும் சில வரிகளுக்கேற்ப, அவருடைய நாணத்துடன் கலந்த முக பாவங்கள் இன்னமும் யாருடைய கண்களை விட்டும் அகல மறுக்கின்றன.

கடைசியில், நடிகர் திலகம். இந்தப் பாடலிலும், - அதாவது இது ஒரு குழுவினர் ஆக்கிரமிக்கும் பாடல். இந்தப் பாடலிலும், நடிகர் திலகம் அற்புதமாக சில பல ரீயாக்ஷன்களைக் காண்பித்து, பார்ப்பவர்களின் கவனத்தை தன் மீதும் தக்க வைத்துக் கொண்டார். இது எல்லோரும் அறிந்த ஒன்று. மேற்கூறிய வரிகள் வரும் போது, சாவித்திரி ஒரு வித நாணத்துடன் போகும்போது, அந்த இடத்தில் நிற்கும் நடிகர் திலகம் தானும் ஒரு வித பாவத்துடன் - கண்ணியம் தென்படும் ஒருவித பாவம். அதற்கு ஒரு இலக்கணத்தை அன்றே வகுத்துச் சென்றிருப்பார்! அதிலும், அப்போது வரும் இலேசான காற்றில் அவருடைய தலை முடி ஒரு விதமாக ஆடும். அவரது முடி கூட நடிக்கும்!! இந்தக் குறிப்பிட்ட போர்ஷனை பின்னாளில் வந்த ஒரு சினிமாவில் மொத்தமாகப் பயன்படுத்தி, இந்த ரீயாக்ஷனை நகைச்சுவை நடிகர் செந்திலை விட்டு செய்யச்சொல்லியிருப்பார்கள். நல்ல வேளை, அவர் பெரிதாக நையாண்டி செய்யாமல், நகைச்சுவையோடு மட்டுமே அணுகியிருப்பார் - இந்நாட்களில் நடிக்கும் நடிகர்களைப் போல் இல்லாமல்! அடுத்து, கடைசியில் மாங்கல்ய தாரணம் நடக்கும் போது, கையில் இருக்கும் அட்சதையை கண்களில் நீரைத் தேக்கி வைத்து மணமக்கள் மேல் போடும் இடம். தங்கையின் வாழ்க்கையில் நடக்கும் முக்கியமான தருணத்தில் ஒரு அண்ணன் எப்படி உணர்வானோ, அதை நூறு சதவிகிதம் நடித்துக் காண்பித்து பார்ப்பவர் அத்தனை பேரின் கண்களிலும் - முக்கியமாக, ஒவ்வொரு தகப்பன், தாய் மற்றும் சகோதர சகோதரிகளின் கண்களில் இருந்தும் கண்ணீரை வரவழைத்த அற்புதத் தருணமல்லவா அது! இது வெறும் ஒரு நொடியில் காட்ட வேண்டிய காட்சி தானே. இது போல், எத்தனையோ படங்களில் எத்தனையோ நடிகர்களுக்கும் இது போன்ற வாய்ப்பு கிடைத்திருக்கிறது - அது எப்படி, இவர் ஒருவர் மட்டும், அந்த ஒரு நொடிப் பொழுதையும் வீணாக்காமல், தன்னுடைய நூறு சதவிகித அற்பணிப்பைத் தந்தார்? ஆம், இந்த ஒரு காரணத்தினால் தான், அவர் மட்டுமே நடிகர் திலகமானார். உலகம் உள்ளளவும், இந்தப் பட்டத்துக்குச் சொந்தக்காரராகிறார்!

நமது நண்பர்கள் மற்றும் ஏனையோர் இந்தக் கட்டுரையில் இது வரை இடம் பெற்ற பாடல்களையும், இந்தப் பாடலைப் பற்றிய கட்டுரையைப் படிக்கும் போது, சிலருக்கு பாடல்களைத் தேர்வு செய்ததில் மாற்றுக் கருத்துகள் இருக்கலாம். சிலரது பார்வையில் வேறு சில பாடல்கள் இவைகளை விடச் சிறப்பாக அமைந்திருக்கலாம். இருப்பினும், என்னுடைய பார்வையில் இந்தப் பாடல்கள் மற்றவைகளை முந்துகின்றன என்பதற்கு அடிப்படைக் காரணம் ஒன்றே ஒன்று தான். இவை, இன்றளவும், எல்லோராலும், இன்றைய இளம் தலை முறையினராலும் ரசிக பேதமின்றி ரசிக்கப் பட்டு சிலாகிக்கப்பட்டு கேட்பதற்கு மட்டுமல்லாமல், பார்பதற்கும் விரும்பப்பட்டு அனைவராலும் பாராட்டப்படுகின்றது. அதற்குக் காரணம் ஒரு சிறந்த பாடலுக்குத் தேவைப் படுகின்ற அத்தனை அம்சங்களும் நூறு சதவிகிதம் வெற்றிகரமாக அமைந்து, அந்த குழுப்பணி (டீம்வொர்க்) முழுமையாக நிறைவேறியது. அதனால் தான் இந்தப் பாடல்களை சிரஞ்சீவித் துவம் பெற்ற பாடல்கள் என்று தலைப்பு கொடுத்தேன்.

இந்தத் தொடரில் நான் அவ்வப்பொழுது எழுதி வந்த பாடல்களைப் பற்றிய என்னுடைய கட்டுரைகளுக்கு உடனுக்குடன் என்னைப் பாராட்டி அங்கீகரித்த, அனைத்து நண்பர்களுக்கும் என்னுடைய கோடானு கோடி நன்றிகளைக் காணிக்கையாக்குகிறேன்.

[JamesFague]

Thanks to Mr Murali Srinivas

பாலும் பழமும் படத்திற்கு மனதில் ஒரு தனி இடம் உண்டு. அந்த வருடம் வெளியான மூன்று பா வரிசை படங்களில் பாலும் பழமும் படமும் சரி, நடிகர் திலகத்தின் பாத்திரப் படைப்பும் சரி class என்று சொல்வோமே அந்த வகையில் அமைந்திருக்கும். அவரது நடிப்பை பற்றி சொல்ல ஆரம்பித்தால் முதலில் மருத்துவமனையில் நடந்து வரும் ஸ்டைல், நர்ஸ் சாந்தியின் அறிவு, அவரது தொழில் பக்தியை கவனிப்பது, அவர் மேல் உண்டாகும் பரிவு, ஒரு நாள் கிளம்புவதற்கு நேரமாகிவிட, shall I drop you, if you dont mind? என்று கேள்வி கேட்கும் நேர்த்தி, நான் பேச நினைப்பதெல்லாம் பாடலில் வெறும் ஹம்மிங்கிலேயே அசத்துவது, அதிலும் குறிப்பாக இரண்டாவது சரணத்தில் ஒன்றோடு ஒன்றாக உயிர் சேர்ந்த பின்னே! உயிர் சேர்ந்த பின்னே என்ற வரியை சரோஜாதேவி பாடியவுடன் ஊஹுகும் என்ற ஹம்மிங்க்கு வாயசைத்தவாறே அந்த இடது புருவத்தை மட்டும் ஏற்றி இறக்குவாரே, ஆஹா!, அது மட்டுமா?

அது போல மாலையில் சீக்கிரம் வருகிறேன் என்று மனைவியிடம் சொல்லும்போது மனைவியை டா போட்டு பேசுவார். இன்றைக்கு பெண்களை பார்த்து ஆண்கள் மிகவும் common ஆக உபயோகிக்கும் இந்த வார்த்தையை 50 வருடங்களுக்கு முன்பு ஆரம்பித்து வைத்தவர் நடிகர் திலகம். சோகத்தின் கனம் முகத்தில் தெரிய மனைவியை சக்கர நாற்காலியில் வைத்து தள்ளிக் கொண்டே பாலும் பழமும் கைகளில் ஏந்தி என்று பாடும் அந்த பாவம் [13 வருடங்களுக்கு பின்னால் அதே போல் ஒரு காட்சியமைப்பு என்றாலும் கூட சுமைதாங்கி சாய்ந்தால் பாடலில் சோகத்திலும் ஒரு கம்பீரத்தை காட்டி அந்த மாறுபாட்டை வெளிப்படுத்துவார். என்ன இருந்தாலும் அது எஸ்.பி. சௌத்ரி அல்லவா!]. படத்தின் உயிர்நாடியான பாடலைப் பற்றி சொல்லவே வேண்டாம். அந்த மலை பாதையில் அந்த நடை! அந்த முகம்!

கண் பாதிக்கப்பட்டு முடிந்து கட்டோடு படுத்திருக்க அப்போது நர்சாக சேரும் சரோஜாதேவியின் குரல் கேட்டு சாந்தி என்று எழுந்திருப்பாரே! எப்படி அதை வர்ணிப்பது? அந்த நேரத்தில் விரித்து வைக்கப்பட்டிருக்கும் அவரது இரண்டு கால்களுக்கு நடுவில் காமிரா கோணம் வைக்கப்பட்டு படமாக்கப்பட்டிருக்கும் அழகை என்னவென்று சொல்வது?என்னை யாரென்று பாடல் மட்டும் குறைந்ததா என்ன? சரோஜாதேவி கையைப் பிடித்துக் கொள்ள வேகமாக நடக்கும் அந்த நடை! இப்படி சொல்லிக் கொண்டே போகலாம்.

படத்தில் போனால் போகட்டும் போடா பாடலின் அதே உயரத்திற்கு வரும் ஒரு பாடல் இருக்கிறது. காதல் சிறகை காற்றினில் விரித்து பாடல். மன்னர்கள், கவியரசர், இசையரசி மூவர் கூட்டணி அந்த பாடலை எங்கேயோ கொண்டு போய் விடுவார்கள்.

முதல் நாள் காணும் திருமணப் பெண் போல்
முகத்தை மறைத்தல் வேண்டுமா
முறையுடன் மணந்த கணவன் முன்னால்
பரம்பரை நாணம் போகுமா

என்ற வரிகளும் சரி அதற்கு பிறகு வரும்

பிரிந்தவர் மீண்டும் சேர்ந்திடும் போது
அழுதால் கொஞ்சம் நிம்மதி
பேச மறந்து சிலையாய் நின்றால்
பேச மறந்து சிலையாய் நின்றால்
அதுதான் தெய்வத்தின் சன்னதி
அதுதான் காதல் சன்னதி

என்று சுசிலா பாடும் போது அதிலும் குறிப்பாக காதல் சன்னதி என்ற வார்த்தையை அவர் உச்சரிக்கும் விதம் இருக்கிறதே காதலிக்காதவர்களை கூட காதலின் பால் ஈர்த்துவிடும்! அந்த வரி முடிந்தவுடன் ஒரு ஹம்மிங் வரும் அதை சுசிலா பாடியிருப்பதை கேட்கும் போது இதை விட இனிமை வேறு உண்டா என்று தோன்றும். இந்த இடத்தை குறிப்பிட்டு வைரமுத்து சொல்வார். அந்த ஹம்மிங்கை கேட்கும் போதெல்லாம் என் உயிர் கூட்டை விட்டு பறந்து போய் விட்டு ஹம்மிங் முடிந்தவுடன் மீண்டும் உடலில் வந்து உட்கார்ந்து கொள்ளும் என்பார்.

தினசரி அருந்தினாலும் உட்கொண்டாலும் எப்படி பாலும் பழமும் நமக்கு அலுப்பதில்லையோ அது போலதான் பாலும் பழமும் படத்தை எத்தனை முறை பார்த்தாலும் அதை பற்றி பேசினாலும் நமக்கு அலுப்பதில்லை.

[JamesFague]

Thanks to Mr Raghavendar

பாடல் - செந்தூர நெற்றிப் பொட்டின் திலகம்
படம் - சித்ரா பௌர்ணமி
வரிகள் - கவியரசர் கண்ணதாசன்
இசை - மெல்லிசை மன்னர் எம்.எஸ்.விஸ்வநாதன்

குரல்கள் - டி.எம்.சௌந்தர் ராஜன், பி.சுசீலா


இந்த தலைமுடி ஸ்டைலிலேயே படம் முழுதும் நடிகர் திலகம் வந்திருந்தால் ... சித்ரா பௌர்ணமி இன்னொரு நூறு நாள் படமாகியிருக்குமே என்ற ஏக்கம் ஒவ்வொரு ரசிகரின் நெஞ்சிலும் ஏற்படுவது தவிர்க்க முடியாதது. இந்தப் பாடலின் ட்யூனாகட்டும், வரிகளாகட்டும், குரல்களாகட்டும் வாத்தியக் கருவிகளாகட்டும் ... அத்தனையும் சேர்ந்து மிக உயர்தரத்தில் உருவாகி விட்டன. அப்படிப் பட்ட மேன்மையான பாடலை திரை வடிவில் தரும் போது எவ்வளவு சிரமமும் சிரத்தையும் எடுக்க வேண்டும், திரையில் தோன்றும் கலைஞர்கள் அதற்கு எப்படி ஜீவன் கொடுக்க வேண்டும் ... என்பதற்கு இப்பாடலை உதாரணம் சொல்லலாம்.

அது என்னவோ தெரியவில்லை நடிகர் திலகத்துடன் ஜோடியாக நடிக்கும் போது அந்த நடிகையரின் தனித் திறமை மிளிர்வதை நம்மால் காண முடிகிறது. இப்பாடலில் ஜெயலலிதா அவர்களை விட்டு வேறு யாரையும் கற்பனை செய்ய முடியவில்லை. பாடலின் துவக்கத்தில் கோட் அணிந்து முடிந்த வுடன் திரும்பி அவரை நடிகர் திலகம் பார்ப்பார் அதில் துவங்கி பாடல் முடியும் வரை ஸ்டைல் ராஜ்ஜியம் தான் ... குறிப்பாக அந்த வெள்ளை உடை அணிந்து கீழே இறங்கி வந்து நிற்கும் இடம் ...

Style defined ... Simply Superb ....

அதுவும் ஒவ்வொரு உடையும் அவருக்கு அவ்வளவு அழகாகப் பொருந்துவதைப் பார்க்கும் போது ...

கொடுத்து வைத்தவர் நடிகர் திலகம் ... இப்படி ஒரு உடையலங்கார நிபுணர் அவருக்குக் கிடைத்ததற்கு ..

கொடுத்து வைத்தவர் அந்த உடையலங்கார நிபுணர் - இப்படி ஒரு பொன்னான வாய்ப்பினை வாழ்நாள் முழுதும் பெற்றதற்கு ..

கொடுத்து வைத்தவர் அந்த ஒளிப்பதிவாளர் இயக்குநர் மற்றும் தொழில் நுட்பக் கலைஞர்கள் ... இந்தக் காட்சியை நேரில் காணும் வாய்ப்பினைப் பெற்றதற்கு ..

எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக..

கொடுத்து வைத்தவர்கள் சிவாஜி ரசிகர்கள் .,...

விளக்கம் வேண்டுமோ...

[JamesFague]

Thanks to Mr Dhanusu

1. பாட்டும் – நடிப்பும்

நாடகம் என்பது நடிப்பும் – பாட்டும் ஆகும். அதுவே கூத்து. சிலபத்திகார் கூறும் சாந்திக்கூத்து மற்றும் வினோதக் கூத்துகள் பாடல் கலந்து ஆடப்பெற்றவைகளே என்பதை மூன்றாம் இயலில் விரிவாகக் கண்டோம். கதை தழுவாது பாட்டின் பொருள்பற்றி அபிநயிக்கும் கூத்து ‘அபிநயக்கூத்து’. ஒரு கதையைத்தழுவி நடிக்கும் கூத்து ‘நாடகக்கூத்தாகும்.

ஆக, திரைப்படம் என்பது நம்மைப் பொறுத்தவரை ‘அபிநயமும் – நாடகமும் இணைந்து ‘நாடகக்கூத்து’ என்ற பெயர் கொண்ட ஒன்று என்று கொண்டால் தவறாகாது.

உலகின் முதல் நாகரீகம் கண்டவன் தமிழன் என்ற இறுமாப்புடன் மகிழ்ச்சியுடனும், இசையிலும் பாட்டிலும் சிறந்தவன் தமழனே எனக் கூறலாம். சிலப்பதிகாரக் காலத்தில் தனித்தமிழ் இசை வழங்கியது. அவ்வாறே, கடைச் சங்கத்தில் நாட்டியக் கலை அடைந்திருந்த பெருமையை சிலப்பதிகாரத்தின்’ ‘அரங்கேற்றுக்காதை’ நன்கு விளங்கும்.

நடனமாதின் இலக்கணம், ஆடலாசிரியன் அமைதி, இசையாசிரியன் அமைதி, முழவாசிரியன் அமைதி, முழலோன் அமைதி, அரங்கின் அமைதி, கூத்திலக்கணம் ஆகியவற்றை அரங்கேற்றுக் காதை விளக்குகிறது. அமைதி என்ற சொல்லுக்குத் தன்மை என்று பொருள்.

“உள்ளத்தில் ஓங்காரமாய் நின்ற ஐயா” என்று இறைவனை வாழ்த்துகிறார் மாணிக்கவாசகப் பெருமாள். அந்த ஓங்காரத்தின் விரிவே நாதயோகமான இசைக்கலை. உயிரும் உலகும் நாதக் கடலிலே மிதக்கின்றன. ஓமே எல்லாம்ந அதுவே உள்ளொலி; அதனின்றும் சத்தம் பிறந்தது; அதனின்று எழுத்து; அதனின்று சொல் தொடர்; மொழிகள், நூல்கள், காவியம், சங்கீதம் எல்லாம் உண்டாயின.

கீதம், வாத்தியம், நிருத்தம் (நடனம்) ஆகிய மூன்றும் சேர்ந்தது சங்கீதம்.

நாததிலிருந்து இசையொலி (சுருதி) இசையொலியிலிருந்து இசை (ஸ்வரம்); இசையிலிருந்து பண் (இராகம்); பண்ணிலிருந்து பாட்டு(கீதம்) உண்டாகிறது.

சங்கீத்ததிற்கு தாய் இசையொலி; (சுருதி அல்லது அலகு); தந்தை தாளம் ஆகும்.

ஆன்மாவிலிருந்து பாட்டு வருகிறது. அதுவே பொறிகளை (காணங்கள், இந்திரியங்கள்) ஏவி, ஒரு தீயை, ஓர் ஆர்வத்தை உண்டு பண்ணுகிறது. அந்த ஆர்வத் தீ காற்றை உந்துகிறது. காற்று, நாபி, இதயம், பண்டம், உச்சி, மூக்கு, இதழ், நா, பல், அண்ணம் (உண்ணாக்கு, மேல்வாய்) இவற்றைத் தொழிற்படுத்துகிறது. அதனால் உயிர்மெய் ஆகிய எழுத்துக்கள் உண்டாகின்றன.

உயிரெழுத்துக்களும், இடையின எழுத்துக்களும் கழுத்திற் பிறக்கும். மெல்லெழுத்துக்கள் மூக்கையும், வல்லெழுத்துக்கள் மார்பையும் இடமாகக் கொண்டு பிறக்கும். எழுத்துக்கள் அளபெடுத்து ஆலாபனமாய் நீண்டு இசையாகிப் பண்ணாகும்.

நெஞ்சு, கழுத்து, நாக்கு, மூக்கு, மேல்வாய் (அண்ணம்), உதடு, பல, தலை ஆகியவை நாதம் பிக்கும் எட்டுப் பெருந்தானங்களாகும் (இடங்கள்)

எனவே, பாட்டு நம் திரைப்படங்களில் இடம் பெறுவது நமது கலாச்சாரத்தின், இலக்கியத்தின் நீண்ட வரலாற்றுப் பின்னணியோடு பிணைந்த ஒன்று. பாட்டு பிறக்கும் இடம் எதுவாக வேண்டுமானாலும் இருக்கலாம். ஆனால் எதனை அடிப்படையாகக் கொண்டு பாட்டுபிறக்கிறதோ அவ்வாறு பிறந்த பாட்டு அந்தச் சூழலில் பாடப்படுவது இயல்பான ஒன்றா என்ற ஆய்வுக்குள் செல்லாது இடம் பெற்ற ஆடல் காட்சிகளில் நடிகர்திலகத்தின் நடிப்பிலக்கணத்தை எவ்வாறு வரையறை செய்து தர வேண்டும் என்பதே நோக்கம்.

பாடகன்

பண்டைய நிருத்தங்களில், கூத்துகளில் பாடகன் ஒருவன் இசைப்பதற்கென்றே இருந்திருக்கிறான் என்பதை சிலப்பதிகாரத்தின் ‘அரங்கேற்றக் காதை’யிலிருந்து நம்மால் அறிய முடிகிறது அவன், யாழ், குழல், தாளம், ணீர், வாய்ப்பாட்டு, சன்னக்குரலுடன் அமைப்பாக வாசிக்கும் மத்தளம், முன்னே சொன்ன கூத்தின் வகை – இவற்றுடன் இசைந்த பாடலை இனிமையாக, இசையொலி (சுருதி) தாளங்களுடன் (லயம்) பொருந்தப் பாடவேண்டும். வரிப்பாட்டிற்கும், ஆடலுக்கும் உரிய பொருளை இலக்கி (விளக்கி) இயற்சொல், திரிசொல், திசைசொல், வடசொல், ஆகிய சொற்களின் ஓசைகளைச் சுத்தமாகக் கடைப்பிடித்து, அந்த ஓசையின் இலக்கணங்களையெல்லாம் குற்றமறத்தெரிந்த அறிவாளியாயிருக்க வேண்டும் பாடகன், என்பது இசையாசிரியன் தன்மை.

ஒவ்வொரு நடிகனுக்கும் ஏற்றபடி தன் குரலை மாற்றி மாற்றிப் பாடிய ஒரு பாடல் கலைஞனைக் கூடத் தமிழகமேதான் கண்டிருக்கிறது ஒரு பாடல் சங்கம் வைத்துத் தமிழ்வளர்த்த மதுரையிலே பிறந்த டி.எம். சௌந்தர்ராஜன் என்ற திரைப்படப் பாடகர். ஆரம்பகாலங்களில் இவர் தம் வளமான – இனிமையான – காந்தம் போன்ற குரலால் பொதுப்படையாகப் பாட ஆரம்பித்தாலும் நடிகர் திலகதின குரல் வளமும், இவரின் குரள்வளமும் ஒன்றாக அமைந்தது விந்தையிலும் விந்தை. ச்ற்று மிகைப்படுத்திச் சொல்வதென்றால் இப்படித்தான் சொல்ல வேண்டும். இவர் குரலால் நடித்து நடிகர் திலகத்தை உடலால் நடிக்கச்செய்தார். பாடலுக்கு நடிப்பது என்ற பகுதியில் இருவரையும் தனித்தனியே பிரித்துப் பார்ப்பதென்பது இயலாத செயலாகும்.

மேலும் இவர் மட்டுமல்ல. சிதம்பரம் சி.எஸ். ஜெயராமன், சந்திரபாபு, கண்டசாலா, ஏ.எம். ராஜா, சீர்காழி கோவிந்தராஜன், மலேசியா வாசுதேவன், என்ற தமிழகத்தின் அருமையான பாடற் கலைஞர்களின் பாட்டுக்கும் நடிகர் திலகம் சிவாஜி கணேசன், அவரவர்களின் குரல்வளத்திற்கேற்ப, தன் முகத்தோற்றத்தை மாற்றி மாற்றி நடித்திருக்கிறார்.

இவருக்குப் பின்னும், இவர் திரையுலகில் சுறுசுறுப்பாக நடித்துக் கொண்டிருந்த காலங்களிலும், பாட்டுக்கு ஏற்ப வாயை அசைப்பது, பாடலின் பொருளுக்கேற்ப, காட்சியின் தன்மைக்கேற்ப நடிக்கும் நடிகர் எவரும் இன்னும் தோன்றவில்லை. இன்னும் சொல்லப்போனால், இவ்வகையான நடிப்புத்திறனை ஒரு நடிகன் வெளிப்படுத்த உதவும் வண்ணம், இப்பொழுதெல்லாம் காட்சிகளும் அமைக்கப்படுவதே இல்லை. பாடலை உருவாக்கும் போதே இது வாயசைப்பிற்கு அல்ல, இது வாயசைப்பிற்கு என்று இருவகைப் பாடல் கட்சிகளைப் பிரித்துவிட்ட நிலையில், இது வாயசைப்பிற்உக (For Lip Movement) என்று உருவாகும் பாடல்களே தற்போது இல்லை என்று திட்டவட்டமாகக் கூறலாம்.

கல்தோன்றாக்காலத்தே முன்தோன்றினாலும், கண்டகண்ட மொழிகளின் பாதிப்புக்கு ஆளாகி கன்னித் தமிழாகவே இருந்துவரும் நம் தமிழுக்கு, சமீபகாலமாக திரைப்படங்களின் மூலம், அதன் பாடல்களில் மூலம் , ஆங்கிலேயர் நம்மை அடிமை கொண்டிருந்தபோது கூட அடிமையாகாத தமிழும் – அதன் கவிதையும் இன்று ஆங்கில மயமாக்கப்பட்டு வருவது ஆபத்தானது என்பதை அறிஞர்கள் ஒப்புக்கொள்வர்.

தமிழ் அதன் இளமை, அதன் இனிமை உலகம் முழுவதும் பரவ வேண்டும் என்பதில் எந்தத் தமிழரும் ஆர்வமே கொள்வர். ஆனால் ஆர்வம் என்பது தவறானு முறையைத் தேர்வுசெய்யும் முறையாக அமைந்துவிடக்கூடாது.

ஒரு மொழியை, அதன் இலக்கியத்தை, அதன் இசையை அதன் இயல்பான வழியில் நின்று பேசி, படித்துப்,பாடினால்தான் அது அம்மொழிக்குச் செய்யும் பெருமையாகும். மாறாக, ஒரு மேலைநாட்டு தாளகதியில் (Rhythm) நம் தமிழ்ப்பாடலொன்றை அமைத்து, அதை வேற்று மொழியினர் எளிதாகப் பாடக் கொற்றுவிடுகின்றனர். என்று வைத்துக்கொள்வோம். அது…. ‘பார்த்தீர்களா என் இசையால் உலக மக்கள் அனவரும் நம் தமிழைப்பாடும் வண்ணம் செய்துவிட்டேன் என்று பெருமை பேசினால் அதனினும் அறியாமை, அறிவீனம் வேறொன்றுமிருக்க முடியாது. மாறக தமிழை இப்படித்தான் பேசவேண்டும் – பாட வேண்டும் போலிருக்கிறது’ என்று எண்ணி புதிதாக ஒரு மொழியைக் கற்றுக்கொள்ள ஆர்வம் காட்டுபவனுக்கு, அது ஒரு தவறான வழிகாட்டுதலாகும்.

இந்த நிலையில், பாடல் காட்சிகளிலும், தொல்காப்பியம் கூறிய ஒன்பான் சுவைகளின் வழியே பாடல் வடிவங்கள் நடிகர்திலகம் எவ்வாறு உருவாக்கித் தந்துள்ளார் என்பதைக் கண்டு வழங்கினால் எதிர்காலக் கலைஞர்களுக்கு அதுவே ‘இலக்கணமாக’ அமையும்.

1. நகைச்சுவைப் பாடல் நடிப்பு

அ. எள்ளல் (பிறரை இகழ்ந்து பாடல்)

தன் ஒரே தங்கையின் திருமணம், தாய்நாட்டைக் காணப்போகிறோம் என்ற தனியாத ஆவலில் கனவுகள் தரைமட்டமாகிப் போகின்றன. படுக்க இடமும் பசிக்கு உணவும் தர மறுக்கிறது பாசமுள்ள தாய்நாடு. ஏமாற்றுபவனுக்கு இடமென்று தெரிந்து கொள்கிறான். பைத்தியக்காரனாக வேடம் புனைந்து தன் தேவைகளை நிறைவேற்றிக் கொள்கிறான். அப்போது பிறக்கும் பணம் பற்றிய பாடலில் பணம் என்று அலைவோரை எள்ளி நகையாடுகிறான். பாடல்மூலம். அது…

“தேசம் ஞானம், கல்வி, ஈசன் பூசையெல்லாம்
காசு முன் செல்லாதடி – குதம்பாய்
காசு முன் செல்லாதடி
ஈசனும் ஈசனார் பூசையும் – தேசத்தில்
காசுக்குப் பின்னாலே ….
……………………………………” என்று

கேலி செய்யும் பாடலில், அப்பாடலின் ஒவ்வொரு வரியின் பொருளும் அவன் முகத்தில் அவ்வப்போது மாறிமாறத் தோன்றி மறையும். நடிகர் திலகத்திற்கு முதன் முதலில் குரல் கொடுத்துப் பெருமை பெற்றவர். சிறந்த இசையறிஞரான சிதம்பரம் சி.எஸ். ஜெயராமன்

அவ்வாறே……

“சாப்பாடு இல்லாம தவிக்குதுங்க
ஜனம்
கூப்பாடு போட்டுமனம் குமுறுதுங்க
உயிர்
காப்பாத்த கஞ்சி தண்ணி ஊத்துங்க
என்றால்
தாப்பாளைப் போடுறாங்க பாருங்க
அந்தச் சண்டாளர் ஏங்கவே
தன்னலமும் நீங்கவே
தாரணி மீதிலே பாடுங்க
ராகம் கா.. கா….”

இப்பாடல்களையும், கதை – வசனத்தையும் தந்தவர் கலைஞர் மு. கருணாநிதி – படம் பராசக்தி (1952).

[JamesFague]

Thanks to Mr Dhanusu

ஆ. இளமை

(இளமை கண்டு எள்ளல்) தன்மை ஒரு ஓட்டுநர் எனத் தவறாகப்புரிந்து கொண்ட பெண்ணை அவள் அறியாமையை எண்ணி அவள் இளமையை (அறிவு முதிரா தன்மையை) எள்ளிப் பாடும் பாடலின் வடிவத்தை அன்னை இல்லம் (1963) படத்தில்,

“நடையா – இது நடையா
ஒரு
நாடகமன்றோ நடக்குது
இடையா – இது இடையா
அது
இல்லாத்து போல் இருக்குது(நடையா)
……………………..

என்ற பாடலில் காணலாம். கண்ணதாசனின் கவிதை இது. குரல் தந்தவர். டி.எம். சௌந்தர்ராஜன்.

இ. பேதமை (அறிவின்மை)

சட்டாம்பிள்ளையின் மகன் விரித்த வலையில் விழுந்த அரண்மனைப் பெண்கள், நடுராத்திரியில் கோவிலுக்கு வந்து அவனுக்காகக் காத்திருக, அவர்கள் அறியாமையை எண்ணி எள்ளிப்பாடும் பாடல் தூக்குத்தூக்கி (1954)யில் டி.எம். எஸ். குரலில் -

“ஏறாத மலைதனிலே
ஜோரான கௌதாரி ரெண்டு
தாராளமா இங்கே வந்து
ததிங்கிணத்தோம் தாளம் போடுதய்யா
ததிங்கிணத்தோன் தாளம் போடுதய்யா.

தொகையறா

கல்லான உங்கள் மனம்
கனிஞ்சு நின்று ஏங்கையிலே
கண்கண்ட காளியம்மா
கருணைசெய்வ தெக்காலம்.?!

கோமாளி உடையுடன் , தனது குண்டு குண்டான கண்களை உருட்டி உருட்டி பாடலுகேற்றவாறு ஒரு சின்ன நடனமு ஆடும் இடமே பேதமையின் பாடல் வடிவம்.

ஈ. மடன் (தன் மடமை பற்றித் தோன்றுவது)

தற்கொலைக்கு முயன்றவனைத் தடுத்து நிறுத்தி ‘வாழ நினைத்தால் வாழலாம். ஆசையிருந்தால் நீந்திவா’ என்று அழைத்தவளின் காதலுக்குத் தந்தை ஒரு தடையாக இருக்கிறார். வீரம் விவேகம், கலையில் விற்பன்னாக உள்ளவனுக்கே தன் மகள் என்ற தந்தை, சங்கீதப் போட்டியில் தன்னோடு பாட அழைக்கிறார்.

“நீயே என்றும் உனக்கு நிகரானவன்” – என்று பாட்தொடங்கி அவர் இசையில் இழுத்த இழுப்புக்கெல்லாம் ஆடி அவரை மகிழ்விக்கிறாள். அவர் தந்தையின் இசை வெறியைக் கண்டவன் பாடப்பாட தன் தலையில் அடித்க்கொள்கினாற் பாண்டியன்; தன் மடமையை எண்ணி. நடிகவேள் எம்.ஆர். ராதா நடிகர் திலகத்திற்கு இப்பாடல் காட்சியில் துணையாக வருவது பலேபாண்டியாவில். (1962).

2. அவலச் சுவை பாடல் நடிப்பு

அ. இளிவு (இகழப்பட்டதால் வந்தது)

‘பறவைகள் பலவிதம் – அவை ஒவ்வொன்றும் ஒருவிதம்’ எனப் பாடித்திரிந்தவனின் பார்வையில் மாடப்புறாவொன்று படுகிறது. மணமாலை சூட்டுகிறேன் என்கிறான். கறை படிந்த உன் காதலைக் குப்பையிலே போடு என்கிறான். ஆனால் உண்மையான மனமாற்றத்திற்கு உள்ளனவன், தான் திருந்தி வாழ மாடப்புறாவை மனையாளாக்குமாறு பெற்றவளை வேண்டுகிறான். மகனின் வாழ்வை எண்ணி, விரும்பாத அவளை மகனுக்குமணம் முடித்து வைக்கின்றனர். ஆனால் அவள் உள்ளமோ அவன் கடந்த காலக் கறைபடிந்த வாழ்வை எண்ணி எண்ணி இகழ்ந்து அவனோடு ஒட்டாது உறவாடாது வாழ்கிறது. வீணானது வாழ்வு என்று விழிநீர் சிந்துகிறது மாடப்புறா. முற்றிலுமாக மாறிய கணவன் கேட்கிறான்……

“ஏனழுதாய் ஏனழுதாய்
என்னுயிரே ஏனழுதாய்
நானழுது ஓய்ந்ததற்கு
நன்றி சொல்லவோ அழுதாய்.!…ஆனவரை சொல்லி விட்டேன்
அழுதழுது பார்த்து விட்டேன்
தாய்மொழியில் வார்த்தையில்லை
வாய்மொழிக்கும் வலிமையில்லை. (ஏனழுதாய்)

என்வழக்கில் சாட்சியில்லை
எனதுபக்கம் யாருமில்லை
சட்டம் தரும் சலுகைகூட
சமுதாயம் தரவில்லையே!…..(ஏனழுதாய்)
………………..”

என்று மனைவியின் இகழ்ச்சிக்கு ஆளானதை எண்ணிப் புலம்பும் இச்சுவையின் வடிவம், இருவர் உள்ளம் (1963) படத்தில் கண்ணதாசன் கவிதையை டி.எம். எஸ். குரலில் பாடுகையில கிடைக்கும்.

[JamesFague]

Thanks to Mr Dhanusu

ஆ. இழிவு (உயிராவது பொருளாவது இழத்தல்)

கட்டிய மனைவியைத்தவிக்க விட்டு, பரத்தையின் பஞ்சணையில் படுத்துப் புரண்டு, முடிவில் கண்ணைப் பறிகொடுத்து விட்டு வந்து கட்டிய மனைவியின் காலடியில் விழுகிறான். மனைவி தவிக்கிறாள்.

தொகையறா

“ஈடற்ற பத்தினியின் இன்பத்தைக்கொன்றவன் நான்
அவள்
இதயத்தில் கொந்தளித்த எண்ணத்தைக் கொன்றவன் நான்
வாழத்தகுந்தவனை வாழாமல் வைத்துவிட்டு
பாழும் பரத்தையினால் பண்பதனைக் கொன்றவன் நான்
அந்தக் கொள்கைக்கே ஆளாய் இருந்து விட்டேன்
இனி
எந்தக் கொலை செய்தாலும் என்னடி என் ஞானப் பெண்ணே!

பாடல்

“தவறுக்கும் தவறான தவறைப் புரிந்து விட்டு
தனிப்பட்டுப் போனவன் ஞானப்பெண்ணே
பதறிப் பதறி நின்று கதறிப்புலம்பினாலும்
பயன்பட்டு வருவானோ ஞானப்பெண்ணே”

(“ஐயோ… அத்தான்! உங்கள் கண்கள் எங்கே அத்தான்… எங்கே?” கதறுகிறாள் மனைவி.)

“கண்ணைக் கொடுத்தவனே பறித்துக்கொண்டாண்டி
மானே வளர்த்தவனே வெறுத்துவிட்டாண்டி”

- என்று கதறிப்புலம்பும் வடிவத்தை மக்கள் கவிஞன், பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரம் கவிதைவரிகளுக்கு சி.எஸ். ஜெயராமன் குரல்கொடுக்கும் தங்கப்பதுமை (1959)யில் காணலாம்.

இ. அசைவு (தளர்ச்சி)

தாயோடு அறுசுவை போகும்;
தந்தையோடு கல்வி போகும்
சேயோடு இன்பம் போகும்;
நல்ல
மனைவியோடு எல்லாம் போகும்!;

மனைவி இறந்துவிட்டாள். மகனோ குற்றவாளி தானோ…. கடமையே கண்ணெனக்கருதும் காவலதிகாரி. அடிமேல் அடி விழுந்தால் ஆடாதார் யார்?

“சோதனை மேல் சோதனை
போதுமடா சாமி
வேதனைதான் வாழ்க்கையென்றால்
தாங்காதுபூமி (சோதனை)
…………………………………………….
…………………………………………….
தானாடவில்லையம்மா சதையாடுது
அது
தந்தையென்றும் பிள்ளையென்றும் உறவாடுது
பூவாக வைத்திருந்தேன் மனமென்பதை
அதற்குள்
பூநாகம் புகுந்துகொண்டு உறவென்றது
அடிதாங்கும் உள்ளமிது இடிதாங்குமா
இடிபோல பிள்ளை வந்தால் மடிதாங்குமா”

வீரமான உள்ளத்தின் தளர்ச்சியைப் படம்பிடித்துக் காட்டும் வரிகள், குரல் வளம், குணச்சித்திர நடிப்பு. கண்ணதாசன், டி.எம். எஸ். கணேசன் இவர்கள் பின்னணியில் இசையமைப்பாளர் எம்.எஸ். விஸ்வநாதன் இணைந்தளித்த இவ்வடிவம் தங்கப்பதக்கம (1974).

ஈ. வறுமை(பொருளின்மை)

ஏற்கனவே குறிப்பிட்டதுபோல், நடிகர் திலகம் வறுமையில் வாடும் நாயகனாக வேடமேற்றது ஒன்றிரண்டு படங்கள்தான். செல்வம். அதன் மதிப்பு குறித்து தன் மகனை முன்னிலைப்படுத்திப் பாடி வறுமையை வெளிப்படுத்திய வடிவம் ‘நான் பெற்ற செல்வம்’ (1956) படத்தில் கிடைக்கும். பாடலுக்குக் குரல்தந்தவர் டி.எம்.எ. , பாடல்,

“வாழ்தாலும் ஏசும் தாழ்ந்தாலும் ஏசும்
வையகம் இதுதானடா.(வாழ்ந்தாலும்)
வாழ்ந்தாரைக் கண்டால் மனதுக்குள் வெறுக்கும்
தாழ்ந்தாரைக் கண்டால் வாய்விட்டுச் சிரிக்கும்
இல்லாது போனால் ஏளனம் செய்யும்
இருப்பவன் கேட்டால் நடிப்பென மறுக்கும்”

[JamesFague]

Thanks to Mr Neyveli Vasudevan

"உன்னை ஒன்று கேட்பேன். உண்மை சொல்ல வேண்டும்"..

புதிய பறவை திரைக் காவியத்தில் இரண்டாவது முறையாக வரும் 'உன்னை ஒன்று கேட்பேன்' பாடலில் தான் எவ்வளவு மென்மை! எவ்வளவு இனிமை! என்ன ஒரு மனதை வருடும் மெல்லிசை! மிக அழகாக நகரும் உணர்வுபூர்வமான காட்சிகள். தன்னையே மறந்து, காதல்வயப்பட்ட உணர்வுகளின் சங்கமத்தால் தவிக்கும் நடிகர் திலகம்.. அதே மனநிலையில் அபிநய சரஸ்வதி. கப்பலில் பாடிய அதே பாடலை அவர் விரும்பிக் கேட்க, காதல் உணர்வுகளை அற்புதமாய் சரோஜாதேவி அவர்களும் பாடலின் மூலம் பிரதிபலிக்க ....மனதில் கொழுந்து விட்டு எரிந்து கொண்டிருக்கும் காதல் தீயை அங்கே குளிர் காய்வதற்காக எரிந்து கொண்டிருக்கும் விறகுக் கட்டைகள் சாட்சியமாய் சொல்ல, நாற்காலியில் தலை சாய்த்தபடியே பாடலின் இனிமையில் நடிகர் திலகம் உறங்கிப்போக ஒரு காதல் உருவாகி காவியமாக ஆகத் தொடங்கும் அந்த அமைதியான அழகான இரவுப் பின்னணிக் காட்சி...அற்புதத்திலும் அற்புதம்.
முதல்பாடல் ஆர்ப்பாட்டமும்,அளப்பரையும் என்றால் பின்னது அமைதியும் மென்மையும் குடி கொண்டது.

மெல்லிசை மன்னரின் மிக மெல்லிய மனதை வருடிக் கொடுக்கும் மெல்லிசையும், இசைக்குயிலின் இன்னிசைக் குரலும் நம்மைத் தென்றலாய்த் தாலாட்டுகின்றன.

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=9o6Ja9XXvuk

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=Xuqcf72OPdo

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=rbcV4_Fzm58

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=DAf4xFxVSsU

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=PuD5y0kY4RY

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=nlwqwn793Xk

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=YfcTQzxzgYs

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=yOoguw_wQ7Y

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=8Fzm8HVzge0

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=uckFlXsmneU

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=rzQbrBIJEXk

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=sHWZbgTR1n8

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=aEdtvDLbRMc

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=ED0bwUuSQMg

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=aHR0BfPNF7U

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=9fHV2XL2gFc

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=G9BPzusiYJY

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=5WKtmwRtoXY

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=YN_bt0WuODE

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=45sjbjyko5I

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=o0RJaSg_0eE

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=8ffOiZUNIIQ

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=bzRQIs5OIuA

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=KjiypVreKhs

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=p0k_vXT-3zs

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=zkTZUSTmGsw

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=s27e7mLvKwc

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=f6efkuqrka4

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=X8PaAR6GbV0

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=TE3IWXWmEWg

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=Y-78SiZynzw

[Russellbpw]

https://www.youtube.com/watch?v=ORM86VivNUM

[JamesFague]

Thanks to Mr Raghavendar

இளமை வேகத்தில் ஆசை அறுபது நாள் மோகம் முப்பது நாள் என்று வாழ்க்கையை அவசர கதியில் துவக்குவது, பின் குழந்தைகள் வளர்ப்பு, அவர்களுக்கு வாழ்க்கை அமைத்துக் கொடுப்பது போன்று கடமைகளை முடித்த பின்னரே தம்பதிகள் தங்களுடைய வாழ்க்கையின் பொருளை புரிந்து கொள்ளத் துவங்குகின்றனர். அப்படிப் பட்ட காலத்தில் தான் அந்நியோன்யம் என்றால் என்ன என்று புரிகிறது. கணவன் மனைவி இருவருமே தாங்கள் அப்போது தான் ஒருவரை ஒருவர் ஆழமாக அன்பு செலுத்தத் துவங்குகிறார்கள். உண்மையான காதல் வாழ்க்கையில் புரியும் வயது ஐம்பதிற்குப் பிறகு தான். Romance என்பதன் பொருளே புரிந்து கொண்டவர்கள் ஒருவர் மீது ஒருவர் வைக்கும் அன்பைத் தான். காதலர்களிடம் வருவது புரிந்து கொண்ட அன்பு அல்ல. இதனை வித்தியாசப் படுத்தாமலே நடித்தவர்கள் தான் காதல் மன்னர்கள் என்றும் காதல் இளவரசர்கள் என்றும் அழைக்கப் படுகிறார்கள். வாழ்க்கையில் எப்படிப் பட்ட குணம் கொண்டவர்களும் காதல் வசப் பட்டதுண்டு. அவர்கள் தங்கள் காதலை வெளிப்படுத்தும் போது அது நிச்சயம் அவரவர் குணாதிசயங்களுக்கேற்றவாறே இருக்கும். மென்மையான இசையும் மென்மையான பாடலும், மென்மையான குரலும் காதலை மென்மையாக காட்டுமே தவிர உண்மையாக சித்திரித்து விடாது. இப்படி பாத்திரமறிந்து பிச்சையிடு என்பதற்கேற்ப, காதலை அந்த பாத்திரத்திற்கேற்றவாறு உருவகப் படுத்தி உயிர் கொடுத்தவர் நடிகர் திலகம்.

அந்த ஐம்பது வயதில் வரும் புரிந்துணர்வின் அடிப்படையிலான உண்மையான அன்பினையும் காதலையும் வெளிப்படுத்த இந்தப் பாடல் மிகச் சிறந்த உதாரணம். இளைய ராஜா ஒருவரைத் தவிர மற்றவர்கள் அனைவரும் இந்தப் பாடலின் போது ஐம்பது வயதைத் தாண்டியவர்கள். ஆனால் இந்தப் பாடலின் ஜீவன் ... அதற்கு வயதே இல்லை.

ROMANCE என்ற வார்த்தைக்கு விளக்கமே இந்தப் பாடல் தான் ...

ஐம்பதிலும் ஆசை வரும்,
ஆசையுடன் பாசம் வரும் - இதில்
அந்தரங்கம் கிடையாதம்மா
நாள் செல்ல நாள் செல்ல
சுகம் தானம்மா

பாடல் வரிகளைப் பாருங்கள். கவியரசரின் வரிகளில் ... அந்த ஐம்பது வயதில் மனிதன் உடலில் ஏற்படக் கூடிய மாற்றத்தை இரண்டே வார்த்தைகளில் சொல்லி விட்டார். அந்தரங்கம் கிடையாதம்மா..

ஒரு ஐம்பது வயதில் மனிதன் காதல் வசப்படும் போது ... கணவன் மனைவி இருவருக்கிடையில் வெளிப்படக் கூடிய அந்நியோன்யத்தை இதைவிட சிறப்பாக இது வரையில் தமிழ்த் திரைப்படத்தில் சித்தரித்ததாக எனக்குத் தோன்றவில்லை. ஸ்கூல் மாஸ்டர் படத்தில் தன்னந்தனிமையிலே பாடல் ஓரளவிற்கு இந்தக் கருத்தைக் கூறலாம் ஆனால் முழுமையாக அல்ல, காரணம், அந்தப் பாடலில் அந்தப் பாத்திரத்தின் பொருளாதார நிலை, குடும்ப சூழ்நிலை போன்ற துன்பங்களையும் துயரங்களையும் சேர்த்து வெளிப்படுத்தும்.

ரிஷிமூலம் படத்தில் இடம் பெற்ற இப்பாடலை பார்ப்போமா..

குரல் சௌந்தர்ராஜன்
வரிகள் கண்ணதாசன்
இசை இளையராஜா
நடிப்பு நடிகர் திலகம், கே.ஆர்.விஜயா

[JamesFague]

When the picturaisation of this song to take place in Singapore during the month of May and they are waiting for for the kavignar to give the song so that

they can finish the shooting in the month of May. When they are pointing out to this to kavignar that the song to be shooted in the month of May because of

the sun light and for that the kavignar replied how many May you want and now we are watching this wonderful song from the movie

Avan Than Manithan. This was the story behind the birth of this Superb Song.




http://youtu.be/twb3fk1FMlw

[RAGHAVENDRA]

Sivaji Ganesan - Definition of Style - 1

Style என்கிற வார்த்தை இடத்திற்கு இடம் Contextஐப் பொறுத்து பல்வேறு விதமான Interpretationகளில் அர்த்தம் செய்து கொள்ளப்படுகிறது. சரியாக சொன்னோமானால் BAணி என்பதைக் கொள்ளலாம். ஆனால் நடிப்பைப் பொறுத்தவரையில் நடிகர் திலகம் தனக்கென எந்த ஒரு பாணியும் கடைப்பிடிக்கவில்லை. தொலைக்காட்சிகளிலும் மேடை நிகழ்ச்சிகளிலும் செய்யப்படும் மிமிக்ரியில் நடிகர் திலகத்தைப் போல் செய்ய முயன்று தோல்வி கண்டவர்களே அதிகம். வெற்றி பெற்றோர் ஒருவர் கூட இல்லை என்பதே உண்மை. அதிக பட்சம் அவருடைய குரலை வேண்டுமானால் செய்திருக்கலாம்.

இவ்வாறு யாராலும் கடைப்பிடிக்க முடியாத ஸ்டைலை செய்ததினால் தான் இன்று வரை அவர் இமயமாய் உயர்ந்திருக்கிறார்.

அவருடைய உடல் மொழியில் அவர் செய்து காட்டும் ஒய்யாரங்கள் மக்களிடம் மிகப் பெரிய ஈர்ப்பையும் பாதிப்பையும் ஏற்படுத்தியுள்ளன. அவரைப் போல் உடையலங்காரம், நடை, பார்வை கையசைவு போன்றவை அவருடைய ரசிகர்களால் இன்றளவும் பின்பற்றப்படுகின்றன. இதை மிமிக்ரி என கொச்சையாகக் கொள்ள முடியாது. அவருடைய பாதிப்பின் விளைவே இதைப் போன்ற செய்கைகளில் ரசிகர்களின் ஈடுபாடு.

இந்த உடல் மொழியில் அவருடைய ஒய்யாரங்களே மக்களிடம் சிவாஜி ஸ்டைல் என்று மிகப் பரவலாக சென்றடைந்து, கலாச்சாரத்தின் இலக்கணமாகவே மாறியுள்ளன என்றால் மிகையில்லை.

இந்த அளவிற்கு தாக்கம் ஏற்படுத்திய அவரது ஒய்யாரமான உடல் மொழிகளடங்கிய காட்சிகள், குறிப்பாக பாடல் காட்சிகளை இத்தொடரில் நாம் கண்டு மகிழலாம். ரசிக்கலாம்... மகிழ்ச்சியைப் பகிர்ந்து கொள்ளலாம்.

மங்களமான குங்குமத்துடன் துவங்குவோமே...

அந்தக் காலத்திலிருந்து இந்தக் காலம் வரை எந்தக் காலமானாலும் சரி, இரு கைகளையும் பாக்கெட்டுகளில் நுழைத்து வைத்துக் கொண்டு ஒய்யாரமாய் நடந்து வந்தால் பாருய்யா, சிவாஜியாட்டம் ஸ்டைல் காட்டுகிறார் என்று கமெண்ட் வருவது சகஜம். இந்த ஸ்டைலை அவர் தன் முதல் படத்திலேயே காட்டி விட்டார். என்றாலும் இது மிக மிக பிரபலமானது இந்தப் பாடலுக்குப் பிறகு தான்.
பருத்திக் காட்டில் பழம் கிடைக்கும் பசி தீரும் என்று எண்ணி... இந்த வரிகளில் அவர் காட்டும் ஸ்டைல் இருக்கிறதே.. இன்றும் தியேட்டர் இரண்டு படும் அளவிற்கு அளப்பரை எழும். ஸ்டைல் என்றால் சிவாஜி என்பதற்கு இன்னொரு உதாரணமாய்த் திகழும் இப்பாடலை என்றும் ரசிகர்கள் விரும்பிப் பார்ப்பார்கள்..
சூப்பர் ஸ்டைல் மன்னன். நடையைப் பாருங்களேன்.. கண்ணடிப்பதும் தலையை ஒய்யாரமாய் ஆட்டி வருவதும்..
வர்ணித்துக் கொண்டே இருக்கலாம்.. பார்த்து மகிழுங்கள்..

https://www.youtube.com/watch?v=FN-foH6RGOo

[RAGHAVENDRA]

Sivaji Ganesan - Definition of Style - 2

ஸ்டைல்.. இது உருவத்தில் மட்டுமல்ல... உடல் மொழியில் மட்டுமல்ல. தன் குரலிலும் கூடகொண்டு வர முடியும் என்பதற்கு ஒரு சான்று.. இப்பாடல் காட்சிக்கு முன் வரும் உரையாடலைக் கேளுங்கள். கண்களை மூடிக் கொள்ளுங்கள்.. கேட்கும் போதே மனம் நெகிழும் காதல் உணர்வு... இதுவும் யாராலும் இமிடேட் செய்ய முடியாத அசல் ஸ்டைல்... அந்த முகத்திலுள்ள வசீகரம்... அந்த முகத்திற்கு ஈடு செய்யும் அந்த நாயகியின் Reciprocation...அந்த உடையலங்காரம் அந்த சூழலை மிகவும் தத்ரூபமாக பிரதிபலிப்பதும் ஒரு ஸ்டைல் தான்.. The body language is reflective of the inner self...இரு கைகளையும் இருபுறமும் விரித்து அனாயாசமாக அந்த சூழலை அனுபவித்து ஒரு காதலின் மனோநிலையை அருமையாக பிரதிபலிக்கும் இந்த ஸ்டைல்.. காதலர்களின் அடையாளச் சின்னமாக இப்பாடலை காட்டுகின்றன.

ஆஹா... எங்கள் தேவிகா அண்ணிக்குப் பிறகு ரசிகர்களின் நெஞ்சில் கூடாரம் போட்டு அமர்ந்து மற்றவர்கள் அனைவரையும் துரத்தியடித்து விட்ட நாயகி வாணிஸ்ரீ..

அது என்னமோ சிவாஜி வாணி என்றாலே எனக்கு முதலில் பிடித்தது சிவகாமியின் செல்வன் தான்.. மாளிகை அப்புறம் தான்..

போதும் போதும் என்கிறீர்களா..

பார்த்து மகிழுங்கள் பாடல் முழுதும் ஸ்டைலின் இலக்கணத்தை..

https://www.youtube.com/watch?v=YUxky21-Ybk

முக்கியமான பின்குறிப்பு..

வழக்கமான ஸ்டைலான நடை பற்றி நாம் சிலாகித்து எழுதக் கூடிய பாடல்களுக்கான தொடரல்ல இது ... நடிகர் திலகத்தின் நடிப்பில் அமைந்துள்ள பல்வேறு பாத்திரங்கள் அவற்றின் குணாதிசயங்கள் அவற்றில் அவர் பிரயோகித்துள்ள ஸ்டைலையே இது குறிக்க உள்ளது. எனவே பாப்புலரான பாடல்களை அதிகம் எதிர்பார்க்க வேண்டாம்.

[RAGHAVENDRA]

Sivaji Ganesan - Definition of Style - 3

கடலில் படகு அல்லது கப்பல் கவிழ்ந்து அதிலிருந்து உயிர் பிழைத்து தனியே கரையில் அலைகளால் ஒதுக்கித் தள்ளப்படும் மனிதன் Castaway எனப்படுவான் என அகராதி சொல்கிறது. அவ்வாறு வாழ்க்கை அலைகளால் ஒதுக்கித்தள்ளப்படும் மனிதனின் மனநிலையில் ஒரு Castaway யாக உணர்கிறான். குறிப்பாக இலக்கின்றி சுற்றித் திரிந்தவன் வாழ்க்கையில் திடீரென தென்றலாய் மலர்ந்த ஒரு காதல் உணர்வு அவனுள் ஒரு வாழ்க்கையில் ஒரு பிடிப்பை ஏற்படுத்த அதைப் பற்றிக் கொண்டு கரையேற முயலும் போது அந்தக் காதல் எனும் படகு கவிழ்ந்து அவனை மூழ்கடித்து கரையில் தனியே தள்ளி விடுவதாக உணரும் போது அதைப் பாடல் மூலம் வெளிப்படுத்துகிறான். ஆனால் அந்தப் படகு கவிழவில்லை, அவன் காதலும் தோல்வியடையவில்லை, ஆனால் அவன் ஒதுக்கித் தள்ளப்படுவதற்கு அவனையும் அறியாமல் அவனே காரணமாயிருக்கிறான் என்பதாக அவன் காதலி உணர்ந்து அவனை சற்றே ஒதுக்கி வைக்கிறாள்.

இந்த மாதிரியான சூழலில் வரும் இப்பாடலில் புதுமையான காட்சியமைப்பில் நடிகர் திலகம் மிகவும் அனாயாசமாக நடித்திருப்பது அவருடைய ஆளுமையைக் காட்டுகிறது. பாடலின் துவக்கத்தில் அவர் கைககளைக் கட்டும் போதே அந்தப் பாத்திரத்தின் மனோநிலையை பிரதிபலிக்கும் ஸ்டைல் துவங்குகிறது. தன்மேல் தவறில்லை என ஆணித்தரமாக நம்பும் அந்தக் கதாபாத்திரம் இதனை உறுதிப்படுத்தும் விதமாகத் தன் கருத்துக்களை வெளிப்படுத்தியிருக்கிறது. இந்த வரிகளில் கவியரசரின் புலமையும் பாடகர் திலகத்தின் குரல் வளமையும் இளையராஜாவின் படைப்பில் மிளிர்கின்றன. இவர்கள் கூட்டணியில் மேலும் பல பாடல்கள் வந்திருக்கக் கூடாதா என்கிற ஏக்கத்தையும் ஏற்படுத்துகின்றன.

இவர்கள் அனைவரது கூட்டணியில் உருவான அந்த அற்புதமான படைப்பைத் தூக்கி நிறுத்துவது நடிகர் திலகத்தின் ஸ்டைல், வழக்கம் போல.

இரண்டு கைகளையும் பாக்கெட்டில் வைத்து நடப்பதை முன்பொரு பாட்டில் பார்த்தோம். அதே ஸ்டைல் இப்பாடலில் வேறு விதமாக வெளிப்படுவதைப் பாருங்கள். கைகள் முழுதும் பாக்கெட்டில் நுழையாமல் விளிம்பைப் பிடித்துக் கொண்டு மிக இயல்பாக தன் மனநிலையை வெளிப்படுத்தும் விதமாக நிற்பதைப் பாருங்கள்.

நிற்பதில் கூட ஆயிரம் அர்த்தங்களைத் தரும் உலகப் பெரும் நடிகர், நடிகர் திலகம் மட்டுமே என்பதை நிரூபிக்கும் தோற்றம்

பாடல் முழுதும் நின்று கொண்டே அந்தப் பாத்திரத்தின் உணர்வுகளைப் பிரதிபலித்திருக்கும் விதம் இன்னும் எத்தனை நூற்றாண்டுகளானாலும் இவரை மிஞ்ச யாராலும் முடியாது என்பதற்கு அத்தாட்சி.

இப்பாத்திரத்தின் உடல் மொழியில் குறிப்பிடத்தக்க விஷயம் தோள்களைச் சிலுப்பும் முறையை நடிகர் திலகம் பிரயோகிக்கவில்லை என்பதே. பாத்திரத்தின் தன்மையறியாமல் பணக்காரன் ஏழை என யாராக இருந்தாலும் தோளை சிலுப்பிக் கொள்ளும் நடிகர்கள் இதைப் பார்க்க வேண்டும். இப்பாடலில் பல இடங்களில் இந்த உடல் மொழிக்கு வாய்ப்புள்ளது. வேறு யாராவது நடித்திருந்தால் பாடலில் பல முறை இரு தோள்களையும் சிலுப்பியிருப்பார்கள். ஆனால் ஒரு கடற்கரையோர கிராமத்து இளைஞனின் illiterate தன்மையைக் கருத்தில் கொண்டு இப்பாடலில் நடிகர் திலகம் மிகவும் எச்சரிக்கையாக அவ்வுணர்வைத் தவிர்த்திருப்பார்.

இவையெல்லாம் அவர் ஒருவர் மட்டுமே கொண்டுவரக் கூடிய ஸ்டைல்..

ஸ்டைல் என்கிற வார்த்தைக்கு அர்த்தம் நடிகர் திலகம்..



https://www.youtube.com/watch?v=3euUGyKp7_4

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு-1
------------------
ஒரு கச்சேரி நிகழவிருக்கிற
சபை.

பருத்த உடலும் தடிமனான
கண்ணாடியுமாய்
பார்வையாளர்
வரிசையில் ஒரு பாகவதர்.

பக்கத்தில் வந்தமரும்
போலீஸ்காரருக்கு
வணக்கம் சொல்கிறார் பவ்யமாய்.

குயில் கூவலாய் ஒரு பெண்
பாட கச்சேரி துவங்குகிறது.

அழகாய்ப் பயணப்படும் அந்தப்
பாடலின் வழியில் ஒரு வேகத்
தடை.
அந்தப் பெண் திக்குகிறாள். திணறுகிறாள்.

பாட்டறிந்த பாகவதர்
மேடையேறுகிறார்.

பாடுகிறார்.

இனிக்கப் பாடுகிறார்.

இதயங்கள் நெகிழப் பாடுகிறார்.

அப்பப்பா...!

அந்தப் பாடலென்ன?
பாவனைகளென்ன?
அசைவுகளென்ன?
அபிநயங்களென்ன?

அணிந்திருக்கும்
மூக்குக்கண்ணாடிக்குள்
அழகாய் மிளிரும்
கண்களிலே,
அனைத்தும் உணர்ந்ததன்
விளக்கமென்ன..?

பாடும் உதடுகள் மீதினிலே
புன்னகை அமர்த்தும்
பழக்கமென்ன?

தன் திறம் காட்டுதல் மட்டும்
இல்லாமல், உடன் கலை செய்வோரையும்
உயர்த்தும் தன்மை என்ன?

ஓங்கி உயர்த்தி
குரல் தருதல்,

உடல் நிமிர்த்தியும்,
தளர்த்தியும்
அசைவுறுதல்,

தூய இசையோடு ஒன்றி
விடல்,

தொடையில் அழகாய்த்
தாளமிடல்..

அனைத்திலும் தெரியும்
உண்மையென்ன..?

பாடல் தொடர்கிறது.

தொடர்ந்து நகர்கிறது.

நகர்ந்து முடிகிற நேரத்...
..முதுகில் பிடுங்கிய
மூட்டைப் பூச்சி
நினைவூட்டியது..

அமர்ந்திருப்பது
திரையரங்கமென்றும், அந்தக்
கச்சேரி 'குங்குமம்' படக்
காட்சியென்றும்,

அந்தப் பாகவதர் நம் நடிகர்
திலகமென்றும்!

https://youtu.be/mS_DsFaQl28

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு-2
-----------------
"ஏங்க.. மதியச் சாப்பாட்டுக்கு
சாம்பார் வைக்கட்டுமா.. ரசம்
வைக்கட்டுமா?" என்று
கேட்டாள்..சரிவர சமைக்கத்
தெரியாத மனைவி.

கணவன்,அமைதியாகச்
சொன்னான்.. "முதல்ல
ஏதாவது வை.சாப்பிட்டுப்
பாத்து பேரு வச்சுக்கலாம்"
என்று.
*****

சமைக்கத் தெரியாத
பெண்களைக் கிண்டலடிக்கிற
விதமாய் அமைந்த அந்த
நகைச்சுவைத் துணுக்கு,
சிரிக்க வைத்தாலும், பசித்தும்
நல்ல உணவை உண்ண முடியாத அந்தக் கணவனுக்காகக்
கவலைப்படவும் வைக்கிறது.
*****

பசி பொல்லாதது.

மனிதனின் வாழ்வில் எண்ணற்ற உணர்வுகள்,கடமைகள்,செயல்கள் உண்டு.

அவை அத்தனையையும்
மறக்கடிக்கச் செய்து,மனிதன்
தன்னை மட்டுமே நினைக்குமாறு செய்ய
வல்லது இந்தப் பசி.
*****

"பாபு" என்கிற திரைப்படம்.

"வரதப்பா..வரதப்பா"என்று
அதில் ஒரு பாடல்.

உழைத்துப் பசித்தவர்களின்
உணவு நேர சந்தோஷத்தை
இந்தப் பாடல் போல் எந்தப்
பாடலும் காட்டியதில்லை.

கலைப்பசியில் சுருண்டு
கிடக்கும் நமக்கு இப்படி நடிகர்
திலகம் போல் வேறு யாரும்
நடிப்புச் சோறு ஊட்டியதில்லை.
*****
பசியாறியவர்களின் வயிறு
குளிர்வது போல,
பார்ப்பவர்களின் நெஞ்சு
குளிர்கிறது.

பளிங்கு போன்ற முகம்.படிய
வாரிய தலைமுடி பாதி வரை
மறைத்திருக்கும் நெற்றி.அதன்
கீழ் உருண்டோடும் அந்த
இரண்டே கண்களுக்குள்
இன்னும் நூறு தலைமுறைகள்
தாண்டி வருபவனையும் தன்
வசம் வசம் ஈர்க்கும் சக்தி
இருக்கிறது.

பிள்ளையார் அமர்ந்த மரத்தடி,
மாடில்லாத மாட்டு வண்டி
என்றிருந்த ஒரு இடம்,சாப்பாடு
கொணரும் அழகான
பெண்ணொருத்தியால் களை
கட்டி விடுகிறது.

"சமையல் எல்லாம் கலக்குது.
அது,சமத்துவத்தை
வளர்க்குது.. சாதி சமய
பேதமெல்லாம்
சோத்தைக் கண்டா பறக்குது."
-மை ஊற்றினால் எழுதும்
பேனாவினால், உண்மையை
ஊற்றி எழுதியிருக்கிறார் அமர
கவி.அய்யா.வாலி.

'வீரலட்சுமி,விஜயலட்சுமி' என
வரிசைப்படுத்திப் பாடி
விட்டு,

"எத்தனை லட்சுமி பாருங்கடா"
என்று நீளமாய்ப் பாடும்
போது,பெண்கள் கூட்டமொன்று வந்து முறைக்க,"உங்களை இல்லம்மா"என்று சைகையால்
சொல்லிக் கொண்டே,
பாடலுக்கு வாயசைப்பதையும்
அழகுறத் தொடரும் அய்யா
நடிகர் திலகத்தின்
நடிப்பழகிற்காகவே,இந்தப்
பாடலைப் பார்க்கலாம்..

பத்தாயிரம் தடவை.

https://youtu.be/H8VkUxkMu8c

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு- 3
------------------

05.09.2015.

இன்று-

கண்ணன் எனும் இதயத்
திருடனின் பிறந்த நாள்.

கவலை மறந்த உள்ளங்கள்
கண்ணனை மறந்து விட
முடியாது.

கிறுக்கனின் மேல்சட்டையாய்
கிழிந்து போயிருந்த மனித
நேயத்தை கிருஷ்ணனின்
கீதைதானே ஒட்டுப் போட்டது?

அவன் உலகத்தையே வாய்க்குள் காட்டிய பிறகுதானே நாம் உல்லாசப்
பயணங்களை ஒத்திப் போட்டது?
-------

நம் இதய சிம்மாசனத்தில்
வீற்றிருந்து நம்மை ஆளும்
நடிக மாமன்னன்,

கண்ணனுக்குக் கோயிலெழுப்ப
திருடப் போகும் மன்னனாக
வந்த "திருமால் பெருமை"
பாடலிது.

மூன்றே நிமிஷத்துக்குள்
முடிந்து போகிற பாட்டுக்குள்
மிகச் சில முறைகளே நடிகர்
திலகம் காட்டப்படுகிறார்.

அதற்குள்தான் எத்தனை
முகபாவங்கள்..?

எத்தனை அர்த்தமுள்ள அங்க
அசைவுகள்..?

நடிப்பில் எப்படியொரு
உயிர்ப்பு..?
-------

மனசு கவர்கிற மாயமெல்லாம்
அந்த சின்னக் கடவுளுக்குத்தான்
தெரியுமா..?

இந்த சினிமாக் கடவுளுக்குத்
தெரியாதா..?

https://youtu.be/qeOPR2QNVF8

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு-4
-----------------

மனசு மறக்காத பாட்டு.

எண்பதுகளில் வீசிய
காற்றுக்கு இனிமை சேர்த்த
பாட்டு.

அமரர் மலேசியா வாசுதேவன்
அவர்களின் இனிய இசைக்குரல், நம் நடிகர் திலகத்தின் சிம்மக்
குரலோடு கச்சிதமாய்ப்
பொருந்தி வியப்பூட்டிய
பாட்டு.

தன்னுடன் பிறவாதவளை
தங்கையாக ஏற்றுக் கொண்டு,
அவளது பிள்ளைக்கு மாமனாக
தன்னை வரித்துக் கொண்டு,
அந்தக் குழந்தையின்
நல்வாழ்வைக் கனவு காணுகிற
ஒரு மாமனிதனின் பெருமை
பேசும் பாட்டு.

கருகருவென அடர்ந்து செரிந்த
இரு புருவங்களுக்கும் ஒரு
மெல்லிய இணைப்புக்
கொடுத்து ஒப்பனை செய்தால்
பளீரென்று ஒரு இஸ்லாமியர்
வந்து நிற்கிற அதிசயம்..
நடிகர் திலகத்தால் மட்டுமே
நிகழ்கிறது.

துவங்கிய பாடல் முடியும்
வரைக்கும் நடிகர் திலகத்தின்
முகத்தில் நீடித்துத் தொடரும்
கனிவு..
அழகோ அழகு.

"கருணை பொங்கி வரும் எனது
காவல் தெய்வம்"-என்று
தங்கைக்காரி பாடும் போது
புன்னகை முகம் காட்டும்
பெருமிதம்..
அதை விட அழகு.

"தீபம்" எனும் சிறு
வார்த்தையை சங்கதிகளோடு
பாடும் போது, நடிக
மாமேதை தோள் குலுங்கச்
செய்கிற
வாயசைப்பு..
அழகுக்கெல்லாம் அழகு.

ரவிவர்மன்தான் வரவேண்டும்..
அந்த அழகுகளையும் வரைய.

https://youtu.be/xgmURKkz_zE

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு- 5
-------------------

( 08.09.2015 அன்று எழுதியது. )

வார்த்தைகளில் இருக்கிற
தெளிவை ஒரு வாத்தியத்தில்
கொண்டு வந்த இசை வித்தகர்,
வயலின் மேதை
அமரர்.குன்னக்குடி
வைத்தியநாதன்
அவர்களின் நினைவு நாள்
இன்று என அறிந்த நிமிஷத்தில்
பளீரென்று நினைவுக்கு
வந்தது
இந்தப் பாட்டு.

கம்பீரம்,கம்பீரம் என்கிறோமே..
அதன் பொருளை இந்தப்
பாடலில் அறியலாம்.

அதிரும் அந்தக் குரலில் கம்பீரம்.

தெளிவான பாடலின்
தெளிவான இசையில் கம்பீரம்.

நல்ல தமிழ் வரிகளில் கம்பீரம்.
நடந்தாலும்,
படி இறங்கினாலும்,
படி ஏறினாலும்,
கொஞ்சமும் சாதாரண
மனிதனின் தளர்வுத் தோற்றம்
காட்டாத அய்யா நடிகர்
திலகத்தின் அசைவுகளில் ராஜ
கம்பீரம்.

"நாட்டையும் தமிழையும்
வாழ வைத்தான்" என்று
அருகில் நிற்கிற தமக்கை பாட, உணர்ச்சிவசப்பட்டு,உதடுகள் சுழித்து,விழிகள் மலர்த்தி நம் நடிகர் திலகம் காட்டும் பாவங்களுக்கு புல்லரிக்காத உடம்புகளை..

கண்ணம்மாப் பேட்டைகளும்
மதிக்காது.
-------

நடிகர் திலகமெனும் மாபெரும்
கலைஞன், நாட்டையும்,தமிழ
ையும் வாழ வைத்து,

நமக்கென உள்ளதை வழங்கி
விட்டு,தலை நிமிர்ந்து
நிற்கிறான்..
தஞ்சை பெரிய கோயில் போல.

அவனுக்கென உள்ள
மரியாதையையும்,
கௌரவத்தையும்..
எப்போது,எப்படி
தரப்போகிறோம்..நாம்..?

https://youtu.be/0kFijxungwE

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு-6
------------------

தாளமும்,வேகமுமாய்
மனுஷனை அசத்திய பாடலிது.

"லட்சுமி வந்தாச்சு"படம் எங்கள்
ஊரில் வந்த போது,
இதன் இயக்குநரான
அமரர்.ராஜசேகர் இயக்கிய
"மாவீரன்",இன்னொரு திரையரங்கில் ஓடிற்று.

ஒரே ஒரு தெரு தாண்டி
கொஞ்ச தூரம் நடந்தால் வந்து
விடுகிற திரையரங்கில் ஓடிய
மாவீரனுக்குப் போகாமல்
இரண்டரை கி.மீ.தாண்டி நான்
போய் லட்சுமி வந்தாச்சு
பார்த்ததற்கு..படம் பரிசாயிற்று.

இந்தப் பாட்டு- கூடுதல்
சந்தோஷம் தந்த பரிசாயிற்று.
--------

மிகச் சிரமப்படுத்தும் நீளமான
ராகப் பாதையில் கவனமாய்ப்
பயணிக்கும் அமரர்.மலேஷியா
வாசுதேவன் அவர்களின்
கம்பீரக் குரல்..

மழைக்குப் பிறகான
மண்வாசனை தரும் இதத்தை
மனதுக்குத் தந்த ரவீந்திரன்
அவர்களின் இனிய இசை..

ஜெயசித்ராவும்,ரேவதியும்
பச்சை பரப்பிய புல்வெளியில்
சுழன்றாடும் நாட்டியம்..

நாயகராய் நம் நடிகர் திலகம்..

வெற்றிக் கூட்டணியில்
ஜெயிக்கிறது பாட்டு.
-------

குதிக்கும் உடம்பும்,கொத்து
முடி சதிராட்டமும், தாளம்
போகிற போக்கிற்குத் தானாய்
மாறும் முகபாவமுமாய்..
பின்னுகிறார் நம்மாள்.

"நீ ஒரு"-வலது கையால்
அழகான அபிநயம்.

"பிருந்தாவனம்"- இரண்டு
கைகளாலும் ஒரு
புல்லாங்குழலைக்
கற்பித்து,கிருஷ்ணன் போல்
வாசித்து, முகத்தில் ஒரு நடன அசைவு.

ஒரே ஒரு வார்த்தை.

ஒரு நூறு விளக்கம்.

அய்யன் தரும் ஆச்சரியங்கள்
எங்களுக்குப் பழக்கம்.

https://youtu.be/9f2zX0QWtAA

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு- 7
-------------------

அந்த
எட்டையபுரத்தான் போல்
முறுக்கி விட்ட
மீசையில்லை.

அந்தப்
பாட்டுக் கோயிலின் மேல்
வெண் கோபுரமாய் எழுந்த
முண்டாசில்லை.

அவனைப் போல்
எப்போதும்
கண்களில் கோபமில்லை.

கனல் பறக்க
அவன் எழுதிய காலத்தில்
இவரில்லை.

அவனைப் போல
கவியெழுதும் தொழில்
இவருக்கில்லை.

"சிந்து நதியின் மிசை"
பாடுவதாய்
சினிமாத் திரை காட்டிய
அந்த ஒரு பாடலன்றி,
வேறெந்தப் படத்திலும்
இவரை,
அவனாகப் பார்த்ததில்லை.

ஆனாலும்...

தேனிலுஞ் சிறந்த
தமிழை வளர்த்ததிலும்,

தேசத்தின் செழுமை காண
நெஞ்சு துடித்ததிலும்,

பசியை, வறுமையை
கலை கொண்டு
ஜெயித்ததிலும்..

மாசற்ற திறமைகளால்
மக்கள் மனம்
நிறைத்ததிலும்..

அந்த
மகாகவி போலத்தானே
எங்கள்
மதிப்புக்குரிய
அய்யாவும்..!?

https://youtu.be/AKLzxSGhVyw

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு-8
-----------------

"ஆ..ஆஆ"...

சுசீலாம்மாவின் தேன் குரல்
செய்யும் ராக ஆலாபனையோடு துவங்கும்
இந்தப் பாடல்...

என் சிறு வயது ஆச்சரியம்.

பாட்டு,இசை, வரிகளின் அர்த்தம் என்று எதுவும் தெரியாது போனாலும், இனிமையால் மட்டுமே
இதயம் குடியேறிய ஆச்சரியப்
பாட்டு.

விபரமறிந்த வயசில் கேட்ட
போது, இன்னும் வியப்பு
கூடிற்று.

அருமையான இந்தக் காதற்
பாடலின் வரிகளில் சூசகமாய்
நுழைந்திருக்கிற காமம்,
காட்சிப்படுத்தலில் காணாமலே
போயிருப்பது வியப்பு.

"மாப்பிள்ளை,பெண்ணுக்கு"
என கண் சுழற்றி,கலைச்செல்வி
பாடிக் காட்ட அப்படியே ,அசத்தலான அதே பெண் பாவத்தில் நடிகர்
திலகம் செய்து காட்டுவது
வியப்பு.

காலங்களைக் கடந்து இன்று
வீசுகிற புதிய காற்றிலும்
இந்தப் பாடல் இனித்தொலிப்பது
வியப்பு.

ஆடிப் பாடித்தான் ஒரு
பாடலை வெற்றியடையச் செய்ய வேண்டுமென்பதில்லை.

கதாநாயகியுடன் செய்யும்
குறும்புகளைக் கூட ஒரு
பாடலின் வெற்றிக்குக்
காரணியாக்கலாம் என்று நம்
நடிகர் திலகம் நிரூபித்திருப்பது
வியப்பு.

ஒரு குழந்தையின் ஈரமான
முத்தம் போல காலகாலமாய்
இந்தப் பாடல் நினைவில்
நிற்பது வியப்பு.

https://youtu.be/PgBAx_bl1YE

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு-9
-----------------

"ரசத்தில் உப்பில்லை..
கணவன் அடித்தான்.
மனைவி அழுதாள்.
அவள் கண்ணீரில் இருந்தது..
ரசத்தில் இல்லாதது".

-புரிதலற்ற கணவனிடம்
சிக்கிச் சீரழியும் ஒரு அப்பாவி
மனைவியின் கண்ணீர் குறித்த
எனது பழைய கவிதை,அது.
---------

இதோ..
நான் பகிர்ந்துள்ள
இந்தப் பாடலிலும்
ஒரு கணவன் உண்டு.

மனைவி சிந்தும்
கண்ணீர் உண்டு.

அந்தக் கவிதை காட்டிய
பெண்ணின் கண்ணீருக்குப் பின்
ஒரு புரியாத்தனமிருக்கிறது.

இந்தப் பாடலின் நாயகி சிந்தும்
கண்ணீரில் புரிதலின் உச்சமாய்
ஒரு தெளிவிருக்கிறது.
-----------

நம்பிய உறவுகளால்
வஞ்சிக்கப்பட்டு,
வாழ்க்கை தந்த வெறுமைத்
தனிமையில் கலங்கி நிற்கும்
அகவை முதிர்ந்த
கணவனும்,மனைவியும்
தோன்றுமிந்தப் பாடல்..
ஒரு நல்ல தம்பதி
இப்படித்தானிருக்க வேண்டும்
என்று போதிக்கிறது.
----------

"பேருக்குப் பிள்ளை உண்டு.
பேசும் பேச்சுக்கு
சொந்தம் உண்டு.
என் தேவையை யாரறிவார்?"

-தள்ளாடி,தளர்ந்து நடந்து
வந்து,தனக்கென விரிந்த
மனைவியின் மடி கிடந்து,
அந்தக் கிழவர் விரக்தி வினா
எழுப்ப,

அதிர்ந்து போகும்அந்தக்
கிழவியின் முகத்தில்
தோன்றும் சோகக் குறிகள்
துடைத்து..

"உன்னைப் போல்
தெய்வமொன்றே அறியும்"
-என்று அவரே பாடி
முடிக்கையில், ஒரு நிம்மதிப்
பெருமூச்சுடன் அந்தக் கிழவி
சிந்தும் கண்ணீரை,

நம் இதயப் பாத்திரங்கள் இன்னும் சேமித்துக் கொண்டே தான் இருக்கின்றன.

https://www.youtube.com/watch?v=NC3QQL3cMlg&feature=youtube_gdata_player

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு-10
--------------------

ஆர்வமாய் தேடித் தேடி..

ஓடி ஓடி..

அய்யா நடிகர் திலகத்தின்
படங்களாய்ப் பார்த்த காலமது.
(இன்னமும்தான் என்பது
வேறு விஷயம்.)

வழக்கமாக, ஒரு படத்துக்கு
நான்கு இடைவேளைகள்
விடும் அந்த டூரிங்
திரையரங்கில், பழைய
படங்களெனில் ஏழெட்டு
இடைவேளைகள் விடப்படும்..
படம் அறுந்து போவதால்.

அங்கே அதிசயமாக
நல்லவிதமாக முழுசாய்ப்
பார்த்த படம் "தூக்கு தூக்கி".

பழைய பாடல்களே மூன்று
நிமிஷத்தில் முடிந்து
விடுபவை. மோசமான
பிரிண்டுகளாயிருந்தால், அந்த
ஒரு பாடலிலேயே முந்நூறு
வெட்டு விழும்.

இந்தப் பாடல் திரையில் வந்த
போதும், ஒரு ஓரத்தில் மின்னல்
போல் வெட்டத் துவங்கிற்று.
புள்ளிப் புள்ளியாய் மழை
போல, நட்சத்திரங்கள் போல பாடல்காட்சி முழுதும் படம்
அறுந்து விடுவதற்கான அபாய
அறிவிப்புகள் நிறைய
இருந்தாலும், தெய்வாதீனமாக
அறுந்து போகவில்லை.

"கண் வழி புகுந்து
கருத்தினில் கலந்த
மின்னொளியே ஏன் மௌனம்?"

அய்யா மருதகாசியின் பாடல்
வரிகளில் மட்டும் கேள்வி
இல்லை.

இசை மாமேதை ஜி.ராமநாதன்
அவர்கள் அமைத்த இந்த மெட்டே ஒரு கேள்வி போல்
இருப்பதை உணர்ந்தேன்.

பாடல் பிடித்துப் போயிற்று.

அந்தப்புர நந்தவனத்தில் அன்பு
மனைவியைக் கொஞ்சிப்
பாடும் அழகுப் பேருருவமாய்
நம் நடிகர் திலகம்.

நடையிலும், பாடும்
பாணியிலும் புன்னகைப்பதிலும், கரும்பு,
குறும்பு என மனையாளைக்
கொஞ்சி விளையாடுவதிலும்,
அமுதமெனத் தான்
எண்ணியிருக்கும் இவள்
விஷம் என்பதறியாத அந்த
அப்பழுக்கற்ற முகம் அழகு
பாவங்கள் காட்டுவதிலும்
லயிக்காதிருப்ப்வனை அந்தப்
பாடலின் இரண்டாம் வரியே
கேலி செய்கிறது..

"வேறெதிலே உந்தன் கவனம்?
வேறெதிலே உந்தன் கவனம்?"

https://youtu.be/hadECUynFsE

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு-11
------------------

அன்பு-
இந்தப் பாடலின்
ஆதார ராகம்.

பரிவு-
பாடலின் மொழி.

உள்ளம் புகும் பாட்டு
வெளிக் கொணரும்
உருக்கம்-
பாடலின் தாளம்.

நிமிர்த்தி வைத்த
துப்பாக்கி போல
கம்பீரமாயிருந்த கணவன்,
நேசமிகு மனைவியின்
நலிவு கண்டு
நனைத்த துணியாய்த்
தளர்கிறான்.

குடும்பம் விளங்க
வளைய வந்தவள்,
கை ,கால் விளங்காமல்
திண்டாடும் நிலை கண்டு
துயருறுகிறான்.

கலைந்த கூந்தல்
காணப் பொறுக்காமல்,
வாரி, பொட்டிட்டுப்,பூச்சூடி
பணிவிடை புரிகிறான்.

கணவனின் முகஞ்சுளியாப்
பணிவிடைக்குக் கூசிக்
குறுகும் நடிப்பில் புன்னகை
அரசியின் திறமை ராஜாங்கம்
விரிகிறது.

கடமையில் விறைத்த
மனசுக்குள்ளிருக்கும் கனிவு
அத்தனையும் வெளிப்படுத்தும்
நம் நடிகர் திலகத்தின்
கண்களுக்கு,இயற்றி,இசை தந்து,பாடவெல்லாம் தெரிகிறது.

ஆணென்கிற மமதை கொண்டு
பெண்ணை இம்சிக்கிறவர்களு
க்காக,இந்தப் பாட்டு ரகசிய சாட்டை வைத்திருக்கிறது.

அவர்களை..
இந்தப் பாட்டு, அடிக்கும்.

அன்பான ஆண்களுக்கும்,
கனிவு மிகுந்த பெண்களுக்கும் என்றும் இந்தப்
பாட்டு...

பிடிக்கும்.

https://youtu.be/9XIGbiMx0ck

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு- 12
-------------------

"அம்மாவுடன்
கோயிலுக்குப் போனேன்.
கோயிலில் தெய்வம்
என் எதிரில் இல்லை.
என் கை பிடித்து
அருகில் நின்றது."
-அன்னையைக் குறித்த
என் கவிதை இது.
------------

"செக்கச் செவேலென
அழகான பெண் குழந்தை..
எங்கள் தெருமுனை
குப்பைத் தொட்டிக்கு."
-இதுவும் என்னுடையதுதான்.
-----------

ஒரு ஒப்புமைக்காகக் கூட இந்த
இரண்டையும் பொருத்திப்
பார்க்க மனம் அஞ்சுகிறது.

தன்னைத் தெய்வமென்று
பிள்ளையைச் சொல்ல
வைத்தவளும்,தொட்டிலிலிட
வேண்டிய செல்வத்தைக்
குப்பையில் வீசிப் போனவளும்
தாய்மை பொங்கும்
பெண்ணினத்தவர்தானே?

கோயிலுக்குப் போன
குழந்தைக்குக் கிட்டிய நல்ல
அன்னை,அந்த குப்பைத்தொட்டிக் குழந்தைக்கு
ஏன் கிடைக்காமல் போனாள்?

கேள்விகள்-

வேறு வேறு வடிவங்களில்
இறைவனை நோக்கிப்
போய்க் கொண்டே
இருக்கின்றன.

கோயில்களுக்கும்,
குப்பைத் தொட்டிகளுக்குமாய்
குழந்தைகள் போய்க் கொண்டே
இருக்கின்றன.
------------

குற்றமற்ற
குழந்தைப் பூக்களை,ஒரு
பாசத் தோட்டமமைத்துப்
பராமரிக்கிறவராய்
நடிகர் திலகம் தோன்றிப்
பாடுமிந்த "எங்க மாமா" பாடல்,
கவியரசர் வழியாக காற்றில்
வந்த கடவுளின் அறிக்கை.

அன்பென்கிற விஷயம் உள்ள
வரை யாரும் இங்கே
அனாதையில்லை என்கிற
நம்பிக்கை.
----------

இந்த
செல்லக் கிளிகளாம்
பாடல் கேட்டு,

குழந்தைகளோடு,
குழந்தைகளாய்..

நாமும் உறங்குகிறோம்-
நிம்மதியாக.

https://www.youtube.com/watch?v=SXyrrFIdQbs&feature=youtube_gdata_player

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு-13
-------------------

கலையரசரும்,கவியரசரும்
கைகோர்த்து ஜெயித்த
எண்ணற்ற பாடல்களில் இதுவும் ஒன்று.

விறகுவெட்டியாக மாறி
வரும் இறைவன், வீதியில் வந்து பேசும் எளிமைத் தத்துவம் இப்பாடல்.

மனிதர்களை வாழ்விக்கிற
மகேசன், மனிதர்களின் உலகத்தில் கலக்கிற அதிசயம்
பேசுகிறது, இந்தப் பாடல்.

ஒன்றில் சந்தன வாசனை,
ஒன்றில் ஜவ்வாது வாசனை
என்று தலைவர் தலை சுமந்து
வரும் விறகுகள் போலே பாடல் வரிகளும், ஒன்றில் சிந்தனை வாசனை,ஒன்றில்
தத்துவ வாசனையென்று
மணக்கின்றன.

"பத்துப் பிள்ளை பெத்த
பின்னும் எட்டு மாசமா?
இந்தப் பாவி மகளுக்கெந்த
நாளும் கர்ப்ப வேஷமா?"
-பிரசவ வலி காணுதலே
தொழிலெனக் கொண்டோர்..
குறும்பான இந்தப் பாடல் வரிகள் தரும் ரகசிய வலியையும் தாங்கித்தான்
தீர வேண்டும்.

தன்னுடன் ஆடும் இளமங்கை,
பாடல் முடியும் தருவாயில்
கை பிடித்திழுத்து காதலுங்
காமமுமாய்ப் பார்க்க...

பாடல்வரிகளிலிருந்து கவனம்
மாறாமல், "எனக்கு மணமாகி
இரண்டு மனைவியருண்டு.
என்னை விட்டு விடம்மா" என
சைகையிலேயே நடிகர்
திலகம் சொல்வாரே..
அதற்காகவே இந்தப்பாடலை
ஆயிரம் முறை காண வேண்டும்.

இந்தப் பாடல் -ஆணி.

நம் இதயம்- பசுமரம்.

https://youtu.be/3Fu0546rs1g

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு-14
-------------------

அகத்தின் சாயல் கொண்டு
அசத்தும் முகம்...
இந்த அழகு முகம்.

ஆயிரமாயிரம்
கதைகள் பேச வல்ல
அந்த விழிகள் இரண்டும்
ஆசைப்பட்டு வசிக்குமிடம்...
அந்த அழகு முகம்.

கோடிக் கோடி
மனித முகங்களில்
மலர்ச்சியைக்
கொண்டு வந்த முகம்..
இந்த அழகு முகம்.

கொட்டி வைத்த வைரமென
மின்னும் முகம்...
இந்த அழகு முகம்.

காத்திருக்கும் கனவுகளை
அழகாக நிரப்புமிந்த
அழகு முகம்.

கண்ணாடிகள்
பெருமிதமாய்க்
காட்டும் முகம்...
இந்த அழகு முகம்.

பார்த்துக் கொண்டே
இருக்கச் செல்லும் முகம்...
இந்த அழகு முகம்.

பரம ஏழைக்கும்,
பணக்காரனுக்கும்
பிடித்த முகம்
இந்த அழகு முகம்.

இதயத்தோடு இன்பத்தை
இணைத்த முகம்...
இந்த அழகு முகம்.

இன்னும்...
இன்னும்...
இன்னும்...
பேச வைக்கும்
அழகு முகம்.

https://youtu.be/PECnWGMNa3A

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு-15
-------------------

காதல் மட்டும்தான்.. எச்சிலை
முத்தமாக்குகிறது.

காதல் மட்டும்தான்.. நடக்கும்
போதே பறக்கிற பிரமையைத்
தருகிறது.

நம் காதலுக்குரிய நடிகர்
திலகத்தின் எண்ணற்ற காதல்
பாடல்களில்., எனக்கு மிகவும்
பிடித்த பாடல்களில் ஒன்று-
இந்தப் பாடல்.

அந்த மென்மையிலும்,
மென்மையான புன்னகை
ஒன்றை மட்டும் வைத்தே
உறுதியாகச் சொல்லலாம்..நம்
நடிகர் திலகம்.."ரோஜாவின்
ராஜா"தானென்று.

கனவுப் பாடலிது.

கனவுகள்,இங்கிதமில்லாதவை.

எப்போதும் கண்ணியமாகவே
இருக்கக் கூடிய உத்தரவாதம்
இல்லாதவை.

ஒழுக்கம் உணர்த்த வேண்டிய உலக நிர்ப்பந்தங்களுக்காக ஒளித்து வைத்திருந்த அடி மனசின் அழுக்கு எண்ணங்களையும் அதிரடியாய் வெளிப்படுத்த வல்லவை.

ஆனால்,இந்தப் பாடல் போல
கனவு வந்தால்..அது வரம்
நமக்கு.

பள்ளிக் குழந்தைகளை
ஏதேனும் நல்ல காரியத்துக்காக
ஊர்வலமாய் அழைத்துப்
போவார்களே..!? அந்த ஊர்வலக் குழந்தைகளின் ஒழுங்கில் காணும் அழகை..
நடிகர் திலகத்தின் பாவனைகளில் காணலாம்.

கனவுதானே என்று சும்மா
பிதற்றாமல் பாடலுக்குள் ஒரு
கவித்துவம் புகுத்தியிருக்க
ிறார்கள் ..பாடலோடு
சம்மந்தப்பட்ட எல்லோரும்.

சில நிமிடங்களில் பாடல்
முழுவதுமாய் முடிந்த
பிறகு..

மனசு பாடத் துவங்குமே..

அது..

பாமர ரசிகன், மெல்லிசை
மன்னருக்குச் செலுத்தும்
ரகசிய அஞ்சலி.

https://youtu.be/lORp7dvVNsg

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு-16
------------------

*குழந்தைப் பேறில்லாதவள்
வருஷக்கணக்கில்
காத்திருக்கிறாள்..
மாசமாக".

* ஞாயிற்றுக்கிழமை
கடைவீதியாய் வெறிச்சோடிக்
கிடக்கின்றன..
குழந்தை இல்லாத வீடுகள்.

-இவையெல்லாம், ஒரு
குழந்தைக்காக ஏங்கிக்
கிடப்போரின் மனநிலையைக்
கற்பனை செய்து நான் எழுதிய
கவிதைகள்.

உலகத்திலேயே மிகக் கொடிய
சோகம்,குழந்தைப் பேறு
இல்லாதவளின் சோகமென்றால்..
உலகத்திலேயே மிக உயர்வான
சந்தோஷம்,
தாய்மையடைந்தவளின்
சந்தோஷம் எனலாம்.

போற்றி மதிக்கும் அன்புக்
கணவனிடம், மனைவி அவனது காதல்மிகு பரிசு
தன் வயிற்றிலிருப்பதைத்
தெரிவித்து மகிழ்வதாய் வரும்
"தியாகி" படப்பாடல் இது.

"வலது கையில் தாய்
படுத்தால் ஆம்பளைப் பிள்ளை.
மாங்காய் தின்னா,சாம்பல்
தின்னா பொம்பளைப் பிள்ளை.
இதில் சந்தேகம் இல்லை"

-என்று பாடுகையில்
குறும்பும்,தகப்பனான
பெருமிதமும் காட்டும் அந்த எழில் முகம்..

"அட..சும்மா போங்க
நீங்க ஒன்னும்
மருத்துவரில்லை.
தொட்டதுதான் உங்க சேவை..
மத்தது இல்லை".

-என்று மனைவியும்
குறும்பாய் மடக்க..
நாக்கு துருத்தி பொய்க் கோபம் காட்டும் அந்த திறமை முகம்..

நடிகர் திலகத்தின் அன்பு முகம்
கண்டு,தாம் மலர்ந்த
முகங்கள்தாம் எத்தனை கோடி?

"எப்போ..எப்போ?" என்று
ஆர்வமாய்க் காத்திருந்து..
தடைகளை நொறுக்கியெறிந்து விட்டு இந்தப் படம் வந்து
பார்த்த நிமிடம்..

நம் இதயமும்தானே
துள்ளலாய்ப் பாடிற்று..?

"இந்த யோகம்..
நல்ல யோகம்!"

https://youtu.be/Jl4O6bpklj0

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு-17
------------------

அரங்கம் ஆலயமாக..

அன்றொருநாள் ஒலித்தது இந்த
ஆன்மிகக் குரல்.

கலை தெய்வத்தை தரிசிக்கப்
போன இடத்தில், காது
குளிர்வித்தது இந்த தெய்வீக
கானம்.

பாடும் திறமையுடைய என்
நண்பனுடைய பக்திப் பாடல்
தொகுப்பிற்காக நான் எழுதிக்
கொடுத்த ஒரு பாடலினூடே
எழுதியிருந்தேன்...
"கல்லுக்குள்ள சாமிய வச்சது
நம்பிக்கைதானம்மா!"-என்று.

ஆழ்ந்து மனம் ஒன்றி இறை
வணங்கும்போதெல்லாம்,
இந்த நம்பிக்கையை நான்
உணர்ந்தேன்.

..கிறேன்.

...வேன்.
------

"எங்கும் இனிதாக,
எல்லாமும் நலமாக,
பொங்கும் அருட்கடலே..
புண்ணியனே அருள்புரிவாய்.
கண்ணுள் ஒளியானாய்.
கனிவின் வடிவானாய்.
ஹரிசிவன் மகனே நீ
கரையேற வரம் தருவாய்."

-அருளே வடிவான அய்யப்பனில் கரைந்துருகி ஒரே ஒரு முறை நானும் சபரிமலைக்கு விரதமிருந்து சென்றதுண்டு.

களைக்கக் களைக்கக்
கல்லிலும்,முள்ளிலும் நடந்து
சென்று கடவுள் அய்யப்பனைக்
கண்ட போது அடைந்த
பேரின்பத்தை விட, மாலை
அணிந்த நாள்தொட்டு தினமும்
கோயிலில் மாலை நேரத்தில்
நடக்கும் பஜனையின் போது
நானடைந்த பரவசம் அதிகம்.

இறைவனை அடைய செல்லும்
வழிகளில் இசையின் வழியே
சிறப்பென்றுணர்ந்த சிலிர்ப்பான
தருணங்கள் அவை.

"வாழ்க்கை" திரைப்படத்தில்
வரும் இந்தப் பாடலைக்
கேட்கவும், பார்க்கவும் நேர்ந்த
தருணங்களிலும் அது
மாதிரியான சிலிர்ப்பை
உணர்ந்திருக்கிறேன்.

காவி வேஷ்டியும், கருப்புச்
சட்டையும், இடை இறுக்கிய
சிவப்புத் துண்டுமாய்..
நம் நடிகர் திலகம்-
கடவுளை வணங்கும் கடவுள்
போல் ஒரு கம்பீர அமர்வு.

முன்னே துணி விரித்து,
முடியாத பிள்ளையைக்
கிடத்தியிருக்க..
சேர்த்த கரம் பிரிக்காது
சேவித்திருப்போர் கூட்டத்தின்
இசை உருக்கம்...

இதயத்துள் இறை நிறுவும்
இசைஞானி...

பாட்டு வரிகளால் மனம்
நிறைகிற அய்யா.
பஞ்சு.அருணாசலம்..

அய்யா நடிகர் திலகத்தின் இசைக் குரலாகவே மாறி நின்ற
அமரர். மலேஷியா
வாசுதேவன்...

எல்லோரும்..

மறக்க முடியாதவர்கள்.

மறக்கக் கூடாதவர்கள்.
---------

"சும்மா ஒரு
வாயசைப்புதானே"
என்கிற அசட்டை கிடையாது.

கதைச் சூழலைத் தாண்டிய
சுய திறமை வெளிப்பாடு
கிடையாது..நம்மவரிடம்.

நன்றாகக் கவனித்தால்
தெரியும்.

கதைப்படி அத்தனை
மருத்துவர்களும் கைவிட்டு
விட்ட தன் பிஞ்சு மகனின்
உயிர் பிழைப்பை கடவுளிடம்
மட்டுமே எதிர்நோக்கியிருக்கிற
ஒரு அபாய சூழல். அம்மாதிரிச்
சூழலில் ஒரு அழுத்தமான
சோகம் ஒரு தகப்பனைக் கவ்விக் கொள்வது தவிர்க்கவே
முடியாதது.

பாடலை முழுமையாக
கவனித்துப் பாருங்கள்.

கண்களில் நிரந்தரமாய்ப்
படிந்திருக்கும் கவலையும்,
ஆண்டவனை இறைஞ்சிப்
பாடும் அவரது முகத்தில்
சூழலின் இறுக்கமும்..
அழுது வீறிட்டுக் குழந்தை
பிழைக்கும் வரைக்கும்
மாறவே மாறாது.
------

நமக்குப் பழகிய கலையின்
தெளிவு விரவிய முகம்
பக்கவாட்டில் பிரம்மாண்டமாய்
காட்டப்பட ..நம் நடிகர் திலகம்
வாயசைத்துப் பாடிக்
கொண்டிருக்கிறார்.

அவரை வியக்கும் நம்
உள்ளமோ..அந்தப் பாடலின்
வரிகளைக் கொண்டே அவரைப் பாடிக் கொண்டிருக்கிறது.

"உயிருக்குள் உயிராக
விளையாடும் ஜோதி.
உலகத்தின் அசைவுக்கு
நீதானே ஆதி."

(நல்ல சமயத்தில் பாடலை
நினைவூட்டிய, நட்புமிகு
திருச்சி.திரு.பொன்.ரவிச்சந்திரன் அவர்களுக்கு
நன்றி.)

https://youtu.be/Bahd1mbA5SQ

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு-18
------------------

படகு.

ஒரு சின்னப் பழுதுமின்றி பல
கோடி உள்ளங்களை
வெகுகாலமாய் சுமந்து
செல்லும் படகு.

இசைப் படகு.

ரசனை சமுத்திரம் தாண்டி
நம்மை இன்பக் கரையேற்றும்
படகு.

கொஞ்ச காலத்துக்கு முன்
மதுரையின் திரையரங்கொன்றில் மக்களின்
உற்சாக வெள்ளத்தில்
ஆர்ப்பாட்டமாய் நீந்தி வந்த
ஆனந்தப் படகு.

----------

நடந்து செல்லும் பொருட்டு
இறைவன் கொடுத்த கால்களின் கீழ் சக்கரம் கட்டிக்
கொண்டு விரைந்து வரும்
நடிகர் திலகத்தைப்
பார்த்தவுடன், வருஷத்துக்குப்
பத்துப்படம் நடித்து, காலில்
சக்கரம் கட்டிக்கொண்டு
வெற்றிப் பாதையில்
விரைந்தோடியவர்தானே இவர்
என்று மனதில் தோன்றுகிறது.

கண்கள் இடுக்கிச் சிரித்து
வரும் அந்தச் சிரிப்பு..

"படகு..படகு" என்று சொல்லச்
சொல்ல முகத்தில் காட்டும்
அந்தச் சிலிர்ப்பு..

இருக்கையை மறந்து எழுந்து
ஆட்டம் போட்டு, உடலில் உள்ள காற்றையெல்லாம்
சீழ்க்கையடித்துச் செலவழிக்கும் ரசிகனுக்கு
இது போதாதா?
---------

போதாது என்கிற முடிவெடுத்து
மஜ்னுவாக மாறுகிறார்
அடுத்த நிமிஷமே.

பாலைக் காற்றில் முடி பறக்க,
பல்லக்கில் அழுது செல்லும்
பிரியமானவளை நினைந்துருகிப் பாடுகையில்
அந்த காதல் பித்தனை கண்முன் நிறுத்துகிறார்.

காதலென்றால் இதுதான் என
நம் உள்ளம் உற்சாகமாய்
நிச்சயிக்கிறது.
---------

"இது மட்டுந்தானா காதல்..
இன்னும் பார் " என்று மெத்தை
யிட்ட கட்டிலில் அமர்ந்து
கொண்டு மேன்மைக்குரிய
காதல் இதுதானெனக்
காட்டுகிறார்..சலீமாக மாறி.

"அனார் என்றால் மாதுளம்"
எனப் பாடுகையில்,
வலக்கையை ஒயிலாய் உயர்த்தி, தலையை ஒருபுறமாய் அசைத்து, வலது
தொடை மெல்ல உயர்த்தி,அதில் அழகாய்த் தாளமிட்டு
அவர் செய்யும் பாவனையைப்
பார்த்து பாடத் தோன்றுகிறது..
"உங்கள் அழகுக்கு சலாமு
அய்யா!"
---------

"அனார்.."

அடித்தொண்டையிலிருந்து
சலீமுக்காக எஸ்.பி.பி.
சொல்வதை, ஒலி வடிவமாய்க்
கேட்டாலும் மனக்கண்ணில்
ஒரு நொடி நடிகர் திலகம்
வந்து போவார்.
--------

படகு...

நம்மைச் சுமந்து கொண்டு
ஆனந்தமாய் மிதந்து கொண்டே
இருக்கும்..

ஆயுசுக்கும்.

https://youtu.be/ruUSzvl1TME

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு- 19
-------------------

ஏற்றமிகு தமிழ்த் திரையுலகின்
எழுச்சிக் காலத்தில், எழுபதில்
வந்த இந்த "எங்கிருந்தோ
வந்தாள்" படப் பாடல், என்னைப்போன்ற கோடிக்கணக்கானோரின்
இதய சிம்மாசனங்களில்
நிரந்தர வீற்றிருப்பு
செய்கிறது.

இன்றும் கூட இந்தப் படம்
பார்த்து விட்டு வருகிற
முகங்களில் "பார்த்தோம்,வந்
தோம்" என்கிற அலட்சியத்தைப் பார்க்க முடியாது. ஒரு முழுமையான
கலைப்படைப்பு தந்த
பெருமிதத்தையும்,முதிர்ந்த
ரசனையையும் அந்த
முகங்களில் நாம் காண
முடியும்.

நாளைக்குப் பரீட்சையென்றால்
.. இன்றிரவு (நல்ல)மாணவன் படிப்பில் காட்டுகிற அக்கறையை, நாம் நடிகர் திலகத்திடம் காணலாம்..
எப்போதும் போல் இந்தப்
பாடலிலும்.

சிரிப்போடு தொடங்கும் இந்தப்
பாடல், நம் சிரிப்பை வாழ
வைக்கிற வேலையை
முப்பத்தைந்து வருடங்களாகத்
தொடர்கிறது.

தமிழ் சினிமாவில் காதல் எனில் இதுதானென நிச்சயிக்கப்பட்ட
விஷயங்களையெல்லாம்,
நம் நடிகர் திலகமும்,நடிகர்
திலகத்தின் படங்களுந்தான்-
அர்த்தமுள்ளதாய்.. அழகாய்
மாற்றி எழுதியிருக்கிறார்.
மாற்றி எழுதின.

சிரிப்புக்கு ஸ்வரம் பிரித்த
அமரர் எம்.எஸ்.வி, இசையாகவே சிரித்துப் பாடிய
சுசீலாம்மா, என் உயரம்
எனக்குத்தான் என்று ஓங்கி
ஒலிக்கும் குரலுக்குரிய
தெய்வீகப் பாடகர், அமரர் அய்யா டி.எம்.எஸ்., கதாநாயகியாய் சும்மா அழகு வலம் வராமல் தன் இருப்பைத் தெளிவாய்த் தெரிவிக்கும் கலைச் செல்வியின் அற்புத நடிப்புப் பங்காற்றல்..

சிறப்புக்கெல்லாம் சிகரம்
வைக்கும் நம் சிங்கத் தமிழன்..
வேறென்ன வேண்டும்?

பாடலுக்கு வயசு, வருஷக்
கணக்கில் இல்லை...யுகக்
கணக்கில் நீளும்.

காதலும்,கவிதையுமாய்
பழைய வருஷங்களிலிருந்தவன்,
காதலியைப் பிரிந்த சோகத்தில் பைத்தியமாய் மாறிப் போகிறான்.

அன்புடனும்,அக்கறையுடனும்
அவனைப் பராமரிப்பதற்காக
அமர்த்தப்பட்ட இளம் பெண்ணுடன் ஆடிப் பாட வேண்டிய கதைச் சூழல்.

கத்தி மேல் நடப்பது போல்
ஜாக்கிரதை காட்ட வேண்டிய
சூழல் இது.

கத்தி மேல் நடனமே ஆடுகிறார்..நம்மாள்.

நல்ல தமிழில் எழுதப்பட்ட
பாடல் வரிகளுக்கு
வாயசைப்பதற்குக் கூட ஏற்கனவே கவிஞனென்பதால்
தமிழ்ப் புலமை மிக்கவன்
என்கிற காரணத்தைச் சொல்லி
விடலாம்.

ஆனால், சுவாதீனத்துடன்
இருந்த பழைய கால
மேதமையை, நடிப்பில் எந்த இடத்திலும் காட்டி விடக்
கூடாது.

அதற்காக என்னென்னவெல்லாம்
செய்கிறார்..? தலைமுடி
கலைவது குறித்த அக்கறையே
இல்லாது,குதித்துக் குதித்து
முடி கலைக்கிறார்.

பளீரென்று சிரிக்கிற நாயகியின் இதழ்களின் கீழ் கையேந்தி புன்னகையைப் பிடிக்கிறார்.

பிடித்த புன்னகையை
பட்டாம்பூச்சி போல் பறக்க
விடுகிறார். கை நழுவிப்
பறந்த புன்னகைப் பூச்சியை
குதித்துப் பிடிக்கப் பார்க்கிறார்.

முயற்சி தோற்க "பொத்" என்று
புல்தரையில் விழுந்து
புரள்கிறார்.

கச்சிதமாயில்லாத காவி
ஜிப்பா,வெள்ளை பைஜாமா அணிந்த இருபது வயதுக் குழந்தையாய் ஓடுகிறார். ஆடுகிறார்.

சிரிக்கிறார். குஷியாட்டம்
போடுகிறார்.

முகத்தை முன் நீட்டி, கைகள்
இரண்டையும் பின் இழுத்து,
சின்ன வார்த்தைக்கும்
பெரிதாய் வாய் திறந்து,
மிக அகலமாய் கண்கள்
அகட்டி, குழந்தை போல் கைகள்
கொட்டி, சரிந்திறங்கும்
திண்டிலிருந்து, கால்கள்
மட்டும் "கிடு கிடு"வென இறங்க..

உடலின் மற்ற பாகங்களில்
ஒரு அசைவும் காட்டாமல்
வியப்பூட்டி..

என்னென்னவெல்லாம்
செய்கிறார்?

"நிலவென வளரட்டும் கவிதை
உள்ளம்" என நாயகி
பாடுகையில், ஒரு கட்டத்தில்
நமக்கு முதுகு காட்டித்தான்
நிற்கிறார். அப்போதும் அவர்
ஏதோ பாவங்கள் காட்டிக்
கொண்டுதானிருக்கிறார்
என்பதை அவரின் முதுகின்
அசைவுகள் உணர்த்துகின்றன.

அட..

முதுகையும் நடிக்க
வைத்தார்..
நடிகர் திலகம்.

( இந்தப் பாடலைப் பற்றி
எழுதுங்கள் என்று என்னை
அன்புடன் பணித்த அன்புமிகு
திரு.V.C.S அவர்கள்,
இந்தப் பாடலில் நடிகர் திலகம்
செய்யும் சில அற்புத
பாவனைகளை "சிப்பிக்குள்
முத்து" படத்தின்'துள்ளி
துள்ளி' பாடலில், கமல் அவர்கள் அப்படியே செய்திருக்கிறார் என்றும் தெரிவிக்கிறார்.)

https://youtu.be/NSN1vlRGy6k

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு-20
-------------------

கரும்பு தின்னக் கசப்பதில்லை.

'எனக்குப் பிடித்த இந்தப்
பாடலைப் பற்றி எழுதுங்கள்'
என்று என்னிடம் அன்பு
வேண்டுகோள் விடுத்திருந்த
அன்புமிகு திரு.பொன்.
இரவிச்சந்திரன் அவர்களின்
வேண்டுகோளுங்கிணங்கி
எழுதும் பொருட்டு,
"என் தம்பி"யில் வரும்
"முத்துநகையே" எனும்
இசைக் கரும்பை இரண்டு,
மூன்று முறை தின்றேன்.
--------

நான்கைந்து நிமிடங்களே
போதுமானதாயிருக்கிறது-
நடிகர் திலகத்துக்கு.. நம்மை
உணர்வுப் பிழம்பாய்
மாற்றுவதற்கு.

நான்கைந்து நிமிடங்களே
போதுமானதாயிருக்கிறது-
மெல்லிசை மாமன்னருக்கு..
ஒரு பாசக் கதையே பாட்டுவழி
சொல்வதற்கு.

நான்கைந்து நிமிடங்களே
போதுமானதாயிருக்கிறது-
தெய்வீகப் பாடகருக்கு..
காலமெல்லாம் நிலைத்து
நிற்கும் தன் குரலினிமையை,
இந்த கானத்தோடு
கரைப்பதற்கு.
---------

கவியரசரைக் கையெடுத்துக்
கும்பிடத் தோன்றுகிறது...
எளிமை சரித்திரமாய் நம்
முன்னே இந்தப் பாடல்
விரியும் பொழுது.

"தென்மதுரை மீனாள்
தேன் கொடுத்தாள்.
சித்திரத்தைப் போலே
சீர் கொடுத்தாள்.
என் மனதில் ஆட
இடம் கொடுத்தாள்.
இதுதான் சுகமென
வரம் கொடுத்தாள்."
ஒரு பாடலை நமக்குப் புரிகிற
மாதிரி அருமையாய் எழுதியது
மட்டுமல்ல.. அந்தக்
குழந்தைக்கே புரிகிற
மாதிரி எழுதிய கவியரசரை கும்பிடத்தானே வேண்டும்?

தென்மதுரை மீனாள்,நமக்குக்
கவியரசரையும்தான்
கொடுத்துப்
போயிருக்கிறாள்.
----------

தமிழ்த் திரைப்பாடல்களில்
ஒரு விஷயம்
கவனித்திருக்கிறேன்.

ஒலி வடிவிலே நாம் கேட்டு
மிகவும் ரசித்தவொரு
திரைப்பாடலைக் காட்சி
வடிவிலே காண நேர்கிற
போது, அந்தப் பாடல் மீதான நமது மதிப்பான அபிப்ராயம்
அப்படியே நீடிப்பது கிடையாது.

ஒலி வடிவிலே நாம் ரசித்த
அதே பாடலைக் காட்சி
வடிவிலே பார்க்கப்
பிடிக்காமல்கூட போவதுண்டு.

இந்தக் குறை வைக்காத
பாடல்கள்,நடிகர் திலகத்தின்
பாடல்களே.

இந்தப் பாடலையே எடுத்துக்
கொள்ளலாம்...

போற்றி வளர்த்த,தன் மீது மிகப்
பாசம் கொண்ட
பெண்குழந்தையைப் பார்த்து
அவளது உடன்பிறவாச்
சகோதரன் பாடுவதாய் அமைந்த பாசப் பாடல்.. இது.

கவித்துவம் மிகுந்த
எளிமையான பாடல் வரிகள்,
கனிவான இசை,இதமான குரல்
என்று ஒலி வடிவிலே நம்
நெஞ்சள்ளிப் போன இந்தப்
பாடலையே, காட்சி
வடிவிலே பார்க்கிற போது,
பாடல் மீதான நம் பெருமதிப்பு
நடிகர் திலகத்தால் அதிகமாகிறது.

திரைப்படத்தின் காட்சி
வரிசைப்படி படப்பிடிப்பு
செய்யப்படுவதில்லை என்பது
நாமறிந்ததே. ஊனமுற்ற அந்த
சிறுமி இளம்பிள்ளைவாதத்தால்
அவதியுறும்போது, அவளுக்குத்
தாய்க்குத் தாயாய் இருந்து
காத்தவன் கதாநாயகன்தான்
என்பது விளக்கப்படும்
பாடலுக்கு முந்தைய
காட்சியும், பாடற் காட்சியும்
அடுத்தடுத்து படம்
பிடிக்கப்பட்ட காட்சிகளல்ல.

இருப்பினும், தொடர்ச்சியாய்
எடுக்கப்பட்டது போல் ஒரு
தோற்றத்தை அழுத்தமாக
உருவாக்கி விடுவது, நம்
நடிகர் திலகத்தின் சிறப்பு.
---------

ஓடி,ஒளிந்து விளையாட்டுக்
காட்டும் குழந்தையோடு,
இதழ்களோடு சேர்ந்து
கண்களும் புன்னகைக்க
நம் திலகம் பாடும் அழகு,
கோடி பெறும்.

அவர் 'ஆஹா,ஓஹோ' சொல்லும் அழகு பார்த்தாலே..
நம் வருத்தங்கள் ஒடி விடும்.
-----------

கண்ணழகையும்,
கையழகையும் புன்னகையோடு
பாடிக் கொண்டிருப்பவர்,
அன்பின் வேகத்தில் "காலழகு"
என்று தவறிச் சொல்லி விட்டு,
சூம்பிய குழந்தைக் கால்கள்
பார்த்த முகத்தில் புன்னகை
துரத்தி, சோகம் சூடி..

நடிகர் திலகம்- எவராலும்
புறக்கணிக்க முடியாத
புனிதம்.
----------

"மலர்ந்தும் மலராத" போன்றே
மறக்க முடியாத வெற்றியைப்
பெற வேண்டிய இந்தப்
பாடல், அந்தளவுக்கு
பேசப்படாதது குறித்து
என்னிடம் வருந்திப் பேசினார்..
திரு.பொன்.இரவிச்சந்திரன்.

அன்பின் பொன்.இரவி...
இந்த இனிமைப்பாடல் வந்த
சமயத்தில்,நீங்கள் சிறு
குழந்தையாயிருந்திருப்பீர்கள்.
நான், கைக்குழந்தையாய்
இருந்திருப்பேன்.

நம்மைச் சூழ்ந்த காற்றோடு
கரைந்த இலட்சக் கணக்கான
பாடல்களில், இதைத் தேர்ந்து
நீங்கள் சொல்ல..நான் எழுத..
இந்தத் தலைமுறைக்கும்
இனிக்க,இனிக்கப் போய்ச்
சேர்கிற இந்தப் பாடல் -
எப்போதும்..எந்நாளும்
தோற்காது..நண்பரே!

https://youtu.be/f2gQqwbeJRM

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு- 21
-------------------

வெறும் பாட்டல்ல.. இது!

அழகான வாழ்க்கைத் தத்துவம்
எளிதாக விளக்கப்படும் இசைப் பாடம்.

கற்றுச் சிறந்த ஞானத்திற்கும்,
கர்வத்திற்கும் நடக்கும்
சங்கீதச் சண்டை.
-----------

கர்வம் பொல்லாதது.

'என்னால் முடியும்' என்கிற
நம்பிக்கை, "என்னால் மட்டுமே
முடியும்" என்கிற நிலைக்கு
மாறும் போது, அங்கே கர்வம்
என்பது வந்து விடுகிறது.

எதிலும் தன்னையே
முன்னிலைப்படுத்தி, எப்போதும் தன்னையே
பெரிதெனச் சொல்லும்
மனிதரின் குடுமி,கர்வத்தின்
கையிலிருக்கிறது என்று
பொருள்.
----------

மற்றவரை மட்டம் தட்டி
இன்பம் காணுவோரின் கர்வம்
அடக்கப்படும் என்பதற்கு
உதாரணமாய் ஒரு கதை
கேட்டதுண்டு.

ஒடுங்கிய பாலமொன்றில்
நல்லவனொருவன் நடந்து
வந்து கொண்டிருந்தான்.
எதிரே, கர்வம் பிடித்தவன்
ஒருவன் வந்து
கொண்டிருந்தான்.
வந்தவன்,நல்லவன் செல்ல
வழியில்லாமல் பாதையை
அடைத்துக் கொண்டு நின்றான்.

நல்லவன் அமைதியாகக்
கேட்டான்.."எனக்கு வழி
விடுகிறாயா?"

கர்வி கொக்கரித்தான்.. "நான்
முட்டாள்களுக்கு வழி
விடுவதில்லை.."

நல்லவன் அமைதியாக..
"ஆனால்,நான்
முட்டாள்களுக்கு வழி
விடுவதுண்டு" என ஒதுங்கி
நின்றான்.
---------

கதையின் நல்லவனைப்
போலவே இந்தப் பாடலில்
நடிகர் திலகம், திறமையால்
கர்வம் அடக்கும் அழகை
சுவாரஸ்யமாக ரசிக்கலாம்.

மின்னும் ரோஸ் நிறச்
சட்டையும், மீசை இல்லாத
உதடுகளில் திறமைப்
புன்னகையும், அட்டகாசமான
அமர்வும், தோள்கள் உருட்டி,
திசைகள் அத்தனைக்கும் தன்
திருமுகத்தின் பாவனைகள்
காட்டும் பேரழகும்..

நடிகர் திலகம், வெகு சுலபமாய்
நம் நெஞ்சில் குடியேறுகிறார்.

உதடு பிதுக்கி, முகத்தைக்
கோணலாக்கிக் கொண்டு
"குப்பா.. முனியா" என்று
அடியாட்களை அழைக்கும்
வழக்கமான வில்லத்தனங்கள்
இல்லாத, வித்தியாசமான
வில்லன் பாத்திரங்கள்,அமரர்
நம்பியார் சாமிக்கு நடிகர்
திலகத்தின் படங்களில்தான்
கிட்டின என்றே சொல்லலாம்.

"இதில் தேவை என்ன
பக்கமேளம்?" - ஆணவ த்வனியில் நம்பியார் பாட..

வாசிப்பை நிறுத்தி,
மிருதங்கத்தை நிமிர்த்தி
வைத்து விட்டு, வெற்றிலைச்
செல்லம் திறந்து சாவகாசமாய்
பாக்கு மெல்லும் அழகு..

வேறு யார் செய்தாலும்
வராது..
நடிகர் திலகம் தவிர்த்து.
---------

கர்வங்கள் ஒடுங்கிய நாளைய
சுத்தமான காலவெளியில்
கேட்கத்தான் போகிறோம்..
அய்யாவின் நம்பிக்கை
வாசிப்பை..நிரந்தரமாய்.

https://youtu.be/grg1KgK0r8I

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு-22
-------------------

நெருக்கியடிக்கும் திருவிழாக் கூட்டத்தில் வெயிலில் அலைந்த களைப்பு தீர
மரத்தடி நிழலில் நின்று பருகும் இளநீர் தரும் ஒரு
குளுமையை...

சத்தம், சாப்பாடு,சந்தோஷம்
எல்லாமே கொஞ்சம் அதிகமாக
காணப்படுகிற கல்யாண வீட்டு
களேபரத்திலும், பெண்ணைப்
பெற்றவனின் மனம் காணும்
நிம்மதி மிகுந்த மௌனத்தை..

மடித்துக் கட்டிய வேட்டியும்,
பனியனை வெளிக் காட்டும்
மெல்லிய ஜிப்பாவும், கண்களில்
கனலும், நீட்டி முழக்கிப் பேசும்
பேச்சுமாய் நடிகர் திலகம்
வாழ்ந்த "கருடா சௌக்கியமா"
படத்தின் வேகப் போக்கினூடே
இந்த மென்பாடலைப் பார்த்த
போது உணர்ந்திருக்கிறேன்.

சில வருத்தங்கள் நம் மனதோடு தங்கி விடுகின்றன.

"வேறு மாதிரியான நல்ல படம்" என்பதற்கான மிகச்
சிறந்த உதாரணப் படமாய்
அமைந்த இந்தப் படம் ஏன்
அதிகமாகப் பேசப்படவில்லை..
போற்றப்படவில்லை..?
- என்கிற வருத்தத்தைப் போல.

ஒரு படம்.அதற்குள் பாடல்களைத்
திணிக்கிற கதைச் சூழல்கள்..

இதெல்லாம்
மீறி இந்தப் படத்தின் கதையோடு
ஈஷிக் கொண்டு
வருகிற இந்தப் பாடலின்
சூழல் அற்புதமானது.

சதையைப் போற்றும் சராசரிப்
பாடல்களிலிருந்து தூரமாய்
விலகிக் கொண்டு, காதலைக்
கண்ணியமாய்ப் பேசுகிறது..
இந்தப் பாடல்.

மெல்லிசை மாமன்னர் இந்தப்
பாடலின் மென்மையில்
வாழ்கிறார்.

அரிதான, இனிமையான
சசிரேகாவின் குரலை
நமக்கும், காற்றுக்கும் மிகவும்
பிடிக்கிறது.

"பாடும் நிலா" என்று எஸ்.பி.பி
அவர்களை அழைப்பது சரிதான்
என்று அழுத்தமாய்
நிரூபிக்கிறது இந்தப் பாடல்.

இசை வெளிச்சமற்று இருண்டு
கிடக்கிற நம் இதயங்கள்
ஒளிர, ஒளிர "நிலா" பாடுகிறது.

ரௌடிக் கட்டு விடுத்து,
கண்ணியமான அந்த வேட்டிக்
கட்டல், அடர் நீலச் சட்டை
அணிந்து நடந்து வரும் அழகு,
நடிகர் திலகத்திற்கு மட்டுமே
வாய்த்த அழகு.

" சந்தன மலரின் சுந்தர வடிவில்"என்று பாடத்
துவங்குகிற நிமிஷத்தில்,
மனைவியின் முன் நின்று
ஓர் வளர்ந்த குழந்தை போல்
சட்டையின் கீழ்ப்புறமாய்
நீவி விட்டுக் கொண்டு பாடும்
நடிப்பை இந்தத் தலைமுறை
நடிகர்களெல்லாம் பார்த்துப்
பார்த்துக் கற்றுக் கொள்ள
வேண்டும்.

ஊரையே பயந்து மிரள
வைக்கும் "தீனதயாளு" தன்
அன்பான மனைவிக்கு மட்டும்
தனது சுயரூபம் காட்டாது,
மென்மையானவனாய்க் காட்டிக் கொள்கிற கதைச் சூழலை உள்வாங்கிக் கொண்டு
அவர் வெளிப்படுத்துகிற
நடிப்பில் அசந்து போகிறோம்.
-----------

"மு த் து க் கி ரு ஷ் ணா.."
என்று விரல் சொடுக்கி
அழைப்பதிலும், சிரித்த முகம்
மாற்றாமல் கானம் பாடி
நடப்பதிலும் மயங்கிக் கிடக்க
நாமிருக்கிறோம்.

எது வேண்டுமென்று நாம்
நினைக்கிறோமோ.. அதை
அப்படியே தருவதற்கு அவர்
இருக்கிறார்.

பிறகென்ன..?

https://youtu.be/-FWGP3ubDus

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு- 23
--------------------

கலைத் தாயே...!

கைகூப்பிச் சொல்வோம்..
நன்றிகளுனக்குக் கோடி.

நீ அருள் தந்தாய்.. உன்னதக்
கலைஞனே மகனாய் உனக்கு
வாய்த்தானடி.

அற்புத நடிப்பைக் கொடுத்துக்
கொடுத்து, அனைவரையும்
தன் பக்கம் சாய்த்தானடி.

சத்தியக் கலைஞனுக்குச்
சாவில்லையென்றிருந்தோம்.
ஒரு ஜூலை-21 ல் ,அதில்
மட்டும் ஏய்த்தானடி.
-----------

இதோ...
உன் தெய்வ மகன் வந்தாடும்
ஓர் திரைப்பாடல் கண்டோமடி.

திரைப்பிம்பம்தானே என
எண்ணாமல், தொட்டுக்
கண்ணிலொற்றிக்
கொண்டோமடி.

ஆயிற்று.. ஒரு நூறு முறை..
இந்தப் பாடலைப் பாடிப் பாடி.

எம் செவிகள் அலைகின்றன..
இப்பாடலையே தேடித் தேடி.

செந்நிற ஆடையில் சிரித்த
முகம் காட்டி,
வெண்ணிற ஆடையில் வந்து
எமது வேதனைகளை தூரம்
ஓட்டி,
கருப்புஞ் சிவப்புமாய் அணிந்த
உடையில் கண் நிறைந்த
எழில் காட்டி..
உன் மைந்தன் வந்தானடி.

இந்தப் பாட்டு போல்
இன்னும் பல பாடல்களில்
மஞ்சுளா ஜோடி.

மன்னவன் அவனுக்கு மயக்கும்
அவன் அழகுதானே
எப்போதும் ஜோடி?

காமமற்ற காதல் காட்டி,

கண் சுருக்கியும், விரித்தும்
கலைகள் காட்டி,

உதடு சுழித்து, உடலை
நிமிர்த்தி,

கைகள் முன்னே நீட்டி,

பூமுகத்துப் புன்னகையால்
நம் துயர்கள் விரட்டி,

புதிது புதிதாய் கலை
செய்து
எங்கள் அன்பைத் திரட்டி...

கலைத் தாயே..!
கைகூப்பிச் சொல்வோம்...
நன்றிகளுனக்குக் கோடி.

உன்னருளால் எங்கள்
சந்தோஷ பூமிக்கு...
தேவன் வந்தான்டி.

https://youtu.be/DngO2_1GL6M

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு- 24
-------------------

பாடலென்கிற பேரில் வந்த ஒரு
கவிதைக்கு, நடிகர் திலகம்
என்கிற கவிதை வாயசைத்து
நடித்த அதிசயம் 1987-ல்
நடந்தது.

தந்தைக்கும்,மகளுக்குமான
அதீத பாச உணர்வுகளை
மையமாகக் கொண்ட படங்கள்
ஜெயிக்கிற காலத்தில்
இருக்கிறோம். ஒரே ஒரு
பாடலுக்குள்ளேயே அத்தகைய
உணர்வுகளை உள்ளடக்கி
நம் இதயம் வென்ற இப்பாடல்
வியப்புக்குரியது.
------------

நடிகர் திலகத்தின் மனத்தின்
நிறம் கொண்ட தூய வெள்ளைக் கால்சட்டை, அடர்சந்தன நிறத்தில் அதனுள்
நுழைத்த மேல்சட்டை, நடிகர்
திலகத்தின் துணையோடு
நடக்கும் அவரது வாக்கிங்
ஸ்டிக்...

மாறிக் கொண்டேயிருக்கிற
காலத்திற்கேற்றாற் போல்
தன்னைப் புதுப்பித்துக்
கொண்டேயிருந்திருக்கிறார்..
நடிகர் திலகம்.

அதனால்தான் கடினமான தமிழ்
மற்றும் இசை இலக்கணத்திற்கு உட்பட்ட
பழங்கால நாடக,திரைப்படப்
பாடல்களுக்கு வாயசைத்து
நடித்த அவரால், இந்தப்
புதுக்கவிதைக்கும் கூட
அழகூட்ட முடிந்திருக்கிறது.
--------------

இறந்த காலத்தில் இருந்ததாய்
கதையில் சொல்லப்படும் ஒரு
இறக்காத இல்லற வாழ்வின்
அன்பை ஒரு அழகான
கவிதைக்குள் சுருக்கி விட்ட
கவிப்பேரரசு வைரமுத்து,

இனிமையாய் இசையூட்டிய
சங்கர்-கணேஷ்,

அப்பாவும், பெண்ணுமாகவே மாறி விட்ட எஸ்.பி.பி-ஷைலஜா...

மகளாக நடித்த நதியா..

எல்லோரும் வியப்புடன்
வாழ்த்துவதற்குரியவர்கள்.
-----------

"அன்புள்ள அப்பா..
உங்கள் காதல் கதையைக்
கேட்டால் தப்பா?"

-தந்தையென்றாலும்
பண்போடு அனுமதி கோரும்
மகளை, கேட்பது காதல் குறித்து
என்பதால் "பொல்லாத
பெண்ணப்பா" என்று
செல்லமாகக் கடிந்து கொள்வது
ஒரு அழகு.
--------------

மகள் கேட்கிறாள்..

"அப்பா..
நீங்கள் அம்மாவைப் பார்த்தது
எப்போது?
ஞாபகம் உண்டா இப்போது?"

ஆர்வமாய் பதில் சொல்கிறார்
தந்தை...

"முதல் முத்தத்தையும்
முதல் காதலையும்
மறக்க முடியாது மகளே..
அவளை நான் பார்த்தது
மலர்கள், வண்டுகளுக்குப்
பேட்டி கொடுக்கும்
ஊட்டியில்."

"அவளை நான் பார்த்தது.."
என்று துவங்கி, "ஊட்டியில்"
என்று முடிக்கும் வரைக்கும்
இடைவிடாமல் பாடல்
பாடப்படுகிறது.. ஆனால்..
அதிலும் 'எங்கே முதன்முதலில் பார்த்தோம்?'
என்று யோசிப்பதாய் அவர்
காட்டும் பாவனை ஒரு அழகு.
--------------

"அந்த மலர்க்காட்சியில்
அழகான பூவே
அவள் மட்டுந்தானே"
எனும் போது காட்டும்
பெருமிதம் ஒரு அழகு.
--------------

"பூக்களெல்லாம்
அவள் கனிந்த முகம் காண
நாணிக் கோணி
குனிந்து கொண்டன."

-எனப் பாடுகையில்
நாணியும்,
கோணியும் இவர் செய்யும்
அசைவுகள் அழகு.
-------------

"உங்கள் மணவாழ்க்கையில்
மலரும் நினைவுகள் உண்டா?"
-மகள், பழைய நினைவுகளைத்
தட்டி எழுப்பி விடுகிறாள்.

"நான் தாயிடம் கூட
பார்த்ததில்லை அந்தப் பாசம்.
அவள் நினைவுகளே
என் சுவாசம்."
-எனும் போது தனக்குள்
தானே கரைந்து போய்..
"அன்புள்ள அப்பா" எனும்
மகளின் குறும்புக் குரல்
கேட்டு சோகத்திலிருந்து உடனே தன்னை விடுவித்துக்
கொள்வது ஒரு அழகு.
----------------
"அப்பா..
அம்மா உங்களை
நல்லா கவனிச்சுக்கிட்டாங்களா?"
-மகளின் ஆசைக் கேள்வி.

துள்ளிக் குதித்து வரும்
பதில்..

"சேலையில் எனது
முகம் துடைப்பாள்
நான் சிணுங்கினால்
செல்ல அடி கொடுப்பாள்.
விரல்களுக்கெல்லாம்
சுளுக்கெடுப்பாள்.
என் நகக்கண்ணில் கூட
அழுக்கெடுப்பாள்."

-சுளுக்கெடுப்பதையும்,
அழுக்கெடுப்பதையும் கூட
அந்தந்த வரிகளைப்
பாடுகையில் மகளிடம்
ஆர்வமாகச் செய்து
காட்டுவார்.

எப்படி சுளுக்கெடுப்பது,
எப்படி அழுக்கெடுப்பது
என்றெல்லாம் தெரியாத
வயதில்லை..மகளுக்கு.

இருப்பினும், மனைவியால்
தான் பெற்ற மகிழ்வான
அனுபவங்களை மகளுக்கு
விளங்கச் செய்வதில் இருக்கும்
குழந்தைத்தனமான வேகம்
ஒரு அழகு.
---------------

இரண்டே கண்கள்.

"தாயாய் அவளைப்
பார்த்ததுண்டு" -என்று
பாடினால், அவற்றில் தாய்மை
ததும்புகிறது.

"ஒரு தாதியாய் அவளைப்
பார்த்ததுண்டு"- என்று
பாடினால், அவற்றில் கருணை
கசிகிறது.

"ஒரு தேன் குடமாய்
அவளைப் பார்த்ததுண்டு"
-என்று பாடினால் அவற்றில்
இனிமை வழிகிறது.

ஆச்சரியத்துக்குரிய அந்தக்
கண்கள் அழகு.
---------------

அன்பான மனைவியைப்
பிரிந்த வேதனை தாங்காமல்
அவர் அழுதுகொண்டே பாடும்
பாடலின் கடைசி வரிகள்..

"என் வானத்தில்
விடிவெள்ளி எழுந்தது..
வெண்ணிலவு மறைந்தது."

இறைவா...!

நடிகர் திலகமென்கிற
வெண்ணிலவையும்
பறிகொடுத்து விட்டு
பரிதாபமாய் இருண்டிருக்கும்
எங்கள் வானத்தில்
எப்போது விடியல் தருவாய்?

https://youtu.be/yXnbMxFpT7A

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு- 25
-------------------

* "அமாவாசை எப்போ.?"
என்று பாட்டி கேட்ட போது
உன்னைத்தான்
நினைத்துக் கொண்டிருந்தேன்
நிலவே..!"


* " நேரங்கெட்ட நேரத்தில்தான்
வந்து தொலைக்கிறது
இந்தக் காதல்..
நூலக அமைதியில்
தும்மலைப் போல.

- இந்த மாதிரி நிறைய காதல கவிதைகள் எழுதியிருக்கிறேன்.

நிறையப் பேர் பாராட்டியிருக்கிறார்கள்.

" நீ போட்ட காதல் வகுத்தலில்
எனக்குக் கிடைத்த
ஈவு : கண்ணீர்.
மீதி : உயிர்."
-என்கிற என் கவிதையைப்
படித்து விட்டு, ஒரு சிலர்
"உனக்கு காதல் தோல்வியா?"
என்று கூடக் கேட்டிருக்கிறார்கள்.

காதலை எழுதி, எழுதி.. எனக்கும் காதலுக்குமான
காதல்தான் அதிகமாயிற்றே
தவிர, என் காதல் படித்துக்
கோபமுற்று "ராஸ்கல்" என்று
பல் கடித்து, செருப்பு கழற்றிக்
காட்டுவதற்குக் கூட ஒருத்தி
எனக்கு வாய்க்கவில்லை.

மென்மையும்,மேன்மையுமாய்..
இனிமையும், இதமுமாய்..
இந்தப் பாடல் பார்க்கக் கிடைத்த போது, இப்படிப் பாடிய
சந்தோஷிக்கவாவது ஒருத்தி
எனக்குக் கிடைத்திருக்கலாம்
என்று ஏக்கமாய்ச் சிந்தித்திருக்கிறேன்.
------------------------------

இருளில் மிதக்கும் இரவு.

இரவில் மிதக்கும் நீர்நிலை.

நீர்நிலையில் மிதக்கும் படகு.

படகில் மிதக்கும் காதல்.

காதலோடு அதில் மிதக்கும்
காதலர்கள்.

அழகே உருவாக கலைச் செல்வி.

அசத்துவதன்றி வேறொன்றறியாக் நடிகர் திலகம்.

கண்களைச் சிரிக்கச் செய்து
விட்டு, நம்மை வேடிக்கை
பார்க்கிற அவரது குறும்பு.

மெல்லிசை மாமன்னர் தந்த,
இனிப்புச் சாறு உள்வைத்த
பாட்டுக் கரும்பு.

இந்தப் படத்தில்தான் இந்தப்
பாடலென்பதறியாமல்
"தர்மம் எங்கே" படத்தினூடே
இந்தப் பாடல் பார்த்த சந்தோஷம்...

கடிதத்தை எதிர்பார்த்துக் காத்திருக்கையில், தபால்காரர்
"மணி ஆர்டர்" தந்தது போன்ற
சந்தோஷம்.

https://youtu.be/XiSD-cp9KgU

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு-26
------------------------------

"என் மகன்" படத்தில் எனக்கு மிகவும் பிடித்த காட்சி ஒன்று உண்டு.

படத்தின் கடைசியில், திரையை உற்றுக் கவனித்துக் கொண்டிருக்கும் நமக்கெல்லாம் நடிகர் திலகம் அழகாய் "டாட்டா" காட்டிக்
கொண்டிருக்கையில், "வணக்கம்" என்ற வார்த்தை
வண்ணமாய் வந்து குறுக்கே நிற்கும்.

ஜெயிக்கிற விஷயத்தில் எனக்கு வணக்கமே கிடையாது என்கிற கருத்தில் நடிகர் திலகம்
அந்த வணக்கத்தை நிறுத்திப் பிடித்து வந்த வழியே தள்ளி விடுவார்.

ஆம்.

ஜெயிக்கிற விஷயத்தில் அவருக்கு வணக்கமே கிடையாது என்பதை இந்த "உத்தமன்'பாடலும் ஒரு முறை நிரூபிக்கிறது.

ஒடுங்கிய வாசலோடு உசரத்தில் இருக்கும் கோயிலின் படிகளில் இருந்து அழகுத் துணையோடு இறங்குவதில் துவங்கி, இன்னொரு அழகான இடத்தின் படிகளில் ஏறுவதோடு முடியும்
இந்தப் பாடலும் முடியும் நிமிஷத்தை வெறுக்க வைக்கும்.

பின்னங்கை கட்டிக் கொண்டு எந்தப் பிடிப்புமில்லாமல் அந்தரத்தில் ஒரு கால் உயர்த்தி நிற்பது அழகு.

கேமராவை நோக்கி சிரித்தபடி திரும்புகையில் கொஞ்சம் கூட செயற்கை சேர்க்காத அந்தப்
புன்னகை முகம் அழகு.

கொஞ்சம் பின் நகர்ந்தால் பாதாளம் காட்டுகிற உயரமான அந்த சதுரப் பரப்பில் காதலி
வெட்கத்தால் ஓடுகையில் குறுக்கே கால் நீட்டி மறித்து அவள் வேகம் மட்டுப்படுத்துகிற குறும்பு அழகு.

"பூமியெங்கும் பச்சைச் சேலை"பாடத் துவங்கும் போது தலை சிலுப்புவது அழகு.

கழுத்து சுற்றிய வெளிர் நீல நீள் துண்டு அழகுக்கு அழகு சேர்க்க, ஒயிலாய் உடல் வளைத்துக் குனிந்து காதலியின் கால், கையென தாளம் இசைப்பது அழகு.

வளைந்து, நெளிந்து நடந்து வந்து, தலை ஒருபுறமாய்ச் சாய்த்து, ஆளை அப்படியே
தூக்கிக் கொண்டு போகிற ஒரு சிரிப்பைத் தனது இதழ்களிலே தவழ விடுவதும்...

கழுத்துத் துண்டின் நீளமான ஒற்றை முனையைப் பற்றிச் சுழற்றிக் கொண்டு வேக நடை
நடப்பதும் அழகு.

அழகென்ற சொல்லுக்கு இலக்கணமாக அய்யன் நடிகர் திலகத்தை ஆண்டவன் படைத்தது அழகு.

அந்த அழகு முகத்தை ஆயுசுக்கும் ரசிப்பதற்கு அந்த ஆண்டவனே நம்மைப் படைத்ததும் அழகு.

http://youtu.be/yvf6SCQQA3A

Sent from my P01Y using Tapatalk

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு- 27
-------------------------------

முல்லா கதைகளில் படித்த ஞாபகம்.

எதற்கெடுத்தாலும் சந்தேகப்படும் மனைவி,
வேலை முடித்துத் தினமும் மாலையில் வீடு திரும்பும் கணவனுக்கும், வேறொரு பெண்ணுக்கும் தொடர்பு இருக்குமோ என்று சந்தேகிக்கிறாள்.

அதற்கு ஏதேனும் ஆதாரம் கிடைக்கக் கூடும் என்று தினமும் கணவன் கழற்றிப் போடுகிற உடைகளைக் கவனமாக ஆய்வு செய்கிறாள்.

கணவனுக்கு முடி கொட்டும் வியாதி உண்டு. அவனது வெள்ளைச் சட்டையில் விழும்
கறுப்பு நிற தலைமுடியை வைத்து சந்தேகத்தை உறுதி செய்து வசவு பாடத் துவங்கினாள்.

கணவன் ஜாக்கிரதையானான்.

தினமும் வேலை முடித்துக் கிளம்பும் போது சட்டையைக் கழற்றி கறுப்பு முடி ஒட்டிக்
கிடக்கிறதா என்று நன்கு பரிசோதனை செய்த பிறகே புறப்பட்டான்.

அவனுடைய போதாத வேளை,ஒருநாள் அவனது நரைமுடி ஒன்று அவனது வெள்ளைச் சட்டையில் விழுந்து, அவனும் கவனிக்காமல் வீடு வந்து சேர்ந்தான்.

மனைவிக்காரி பார்த்து விட்டுப் பத்ரகாளியானாள்.

"போயும் போயும் ஒரு வயதான பெண்மணியுடனா தொடர்பு வைத்திருக்கிறாய்...?"

கணவன் நொந்து போனான்.

மறுநாள் மிகக் கவனமானான்.

வெள்ளைச் சட்டையைக் கழற்றி அங்குலம், அங்குலமாய்ப் பரிசோதித்து,பத்து முறை சட்டையை உதறி, சட்டையில் கறுப்பு முடியோ,
நரை முடியோ இல்லையென்று உறுதி செய்த பிறகே வீடு திரும்பினான்.

மனைவி வழக்கம் போல சட்டையை ஆய்வு செய்தாள்.அங்குலம், அங்குலமாக ஆராய்ந்தாள். உன்னிப்பாய் உற்றுப் பார்த்தாள். சட்டையில்
எந்த முடியும் இல்லையென்று அறிந்தாள்.

கண்களில் கனல் தேக்கி கணவனை ஏறிட்டுப் பார்த்தாள். கேட்டாள்.

"இப்போது ஒரு மொட்டைத்
தலைப் பெண்ணோடு உறவு
வைத்திருக்கிறாய்..இல்லையா?"

*******
சந்தேகம் மட்டுமல்ல, தவறான புரிதல், பிடிவாதம், கர்வம் என்று மோசமான குணமுள்ளவள் மனைவியாக வாய்த்தால், அந்த ஆண்மகனின் வாழ்க்கை அவலப்பட்டுப் போகிறது.

பெய்த பெருமழையில் கரையுடைத்து ஓடும் வெள்ளமாய் வாழ்வோடு ஓடிக் கொண்டிருந்தனை கல்யாணம் பண்ணிக் கொண்டு வந்தவள்
கதறக் கதறக் கலங்கடிக்கும் போது, காயப்பட்ட மனசிலிருந்து பீறிட்டுப் பாயும் கவலை ரத்தம் இந்தப் பாடல்.

ஏட்டுப் படிப்பில்லாத அப்பாவித்தனத்தையும், நற்குணங்களால் நல்லவற்றைப் படித்துத் தேர்ந்த
முதிர்ச்சியையும் ஒரே முகத்தில் பிரித்துக் காட்டுவதற்கு நடிகர் திலகத்தால் மட்டுமே முடியும்.

"காட்டு மானை வேட்டையாடத்
தயங்கவில்லையே..
இந்த வீட்டு மானின் உள்ளம்
ஏனோ விளங்கவில்லையே."

ஏகப்பட்ட பயங்கரங்கள் பல்லிளிக்கும் காட்டுக்குள்ளேயே சாதித்து வந்தவன், வீட்டுக்குள் ஒரு அழகான பெண்ணிடம் பயந்து, அவமானப்பட்டுக் கூனிக் குறுகிக் கிடக்கிற அவலத்தை ஒரு நான்கு நிமிஷப் பாடலுக்குள் விளக்கி விடுவது, நடிகர் திலகம் தவிர வேறு
யாராலும் சாத்தியமானதல்ல.

அந்த திறமை முகத்தில் மனைவியால் பட்ட அவமானத்தை அப்பட்டமாய்க் காட்டும் வருத்தமும் தெரியும்.

"அவள் மேல்தான் தவறு. நான் நல்லவன். கூனிக் குறுக எனக்கு அவசியமில்லை"- என்பதான ஒரு ஆண்பிள்ளைத் திமிரும் தெரியும்.

பாடலின் இடையில் ஒரு முறை எழுந்து நின்று "ஆ..ஆ" என்று சோம்பல் முறித்து, கைகள் நீட்டி வளைத்து, உடம்பை நெளித்து...

இது போன்ற பாவனைகளுக்கு முற்றுப்புள்ளி வைப்பது போல் பின்புறத்தை கேலியாக ஆட்டிச்
செல்வது...

அவரைப் பிடிக்காதவர்கள் அவர் மேல் வைக்கும் விமர்சனங்களுக்கு, அவர் காட்டும் பழிப்பு.

கலையுலகில் படிந்த இருட்டையெல்லாம் அவரது
திறமை வெளிச்சம் பாய்ந்து செய்யும் அழிப்பு.

அய்யா நடிகர் திலகம் சார்ந்த அத்தனை உன்னதங்களையும் விளக்கி விட...

"நான் கவிஞனுமில்லை.
நல்ல ரசிகனுமில்லை."

http://youtu.be/o17JQ6TWP30

Sent from my P01Y using Tapatalk

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு-28
------------------------------

இதோ...

திருட்டுப் பயல் பிறக்கிறான்.

செப்பு வாய் திறந்து சிரிக்கிறான்.

கண்ணன் என்கிற கிருஷ்ணன் என்கிற கோவிந்தன் என்கிறகோபாலன் என்கிற மாதவன்
என்கிற முகுந்தன் என்கிற ரமணன் என்கிற மதுசூதனன் என்கிற...

அந்த மாயவன்-

யுகம் யுகமாய் நீண்டு கொண்டே போகும் கடவுளுக்கும்,மனிதருக்குமான இடைவெளியை இல்லாதொழித்தவன்.

அவனது திருக்கரங்கள் சும்மா மாய மந்திரம் செய்து கொண்டிராமல், தன் பாதத்தில் விழுந்து வேண்டியவனின் தோளில் சிநேகமாய் விழுந்தவை.

மற்ற கடவுளரெல்லாம் வேதப் புத்தகம் போல்,பாடப் புத்தகம் போல் மிரட்டலாய் நின்றிருந்து பயங்காட்ட, இவன் சுவாரஸ்யமான கதைப் புத்தகம் போல் எல்லோருக்கும்
பிடித்துப் போனான்.

கண்ணன்-

குழந்தையாய்க் குறும்பு, வாலிபனாய்க் காதல் சேட்டைகள், அகம்பாவங்களை அறிவாயுதம் கொண்டு சாய்க்கிற புத்திசாலித்தனம் என்று இயல்பு விலகாமல், யதார்த்தம் சிதையாமல், வித்தை காட்டாமல் நம் மனம் நிறைந்த கடவுள்.

வாயெல்லாம் வெண்ணெய் வழிய தவழ்ந்த நிலையில் இவன் சிரிக்கும் படம் பார்த்தால் கும்பிடக் கூடத் தோணாது மனம் நிறையும்.

அவன் சிரிக்கிற சிரிப்பே நம்
மனக்கஷ்டங்களை "லபக்"
என்று விழுங்கி விடும்.

******
'தெய்வமென்றால் இப்படித்தான் இருக்க வேண்டும்' என்று நாம் கண்ணனைக் கொண்டாட...

'நடிகனென்றால் இப்படித்தான் இருக்க வேண்டும்' என்பதான அடையாளமாயிருக்கிற நம் நடிகர் திலகம், கண்ணனைக் கொண்டாட...

அழகான பாசுரம், அருமையான பாடலாயிற்று.

நிமிர்ந்து அமர்ந்திருக்கிற அமர்வே கம்பீரந்தான். பலகையிட்டு அமர்ந்ததில் இன்னும் கொஞ்சம் உயரப்படும் போது.. கம்பீரமும் உயர்கிறது.

நடு நெஞ்சில் கைகள் குவியும் கும்பிடல், அய்யனுக்கொன்றும் புதிதில்லை. "வெற்றி வடிவேலனே" பாடும் கட்டபொம்மன் கிட்டத்தட்ட
இப்படித்தான் கும்பிடுகிறார்.

ஒரே விதமான கும்பிடலை கட்டபொம்மனுக்கு வீரமாகவும், விப்ர நாராயணருக்கு பக்தியாகவும்
வித்தியாசப்படுத்தி செய்வது நடிகர் திலகத்தால் மட்டுமே ஆகிற காரியம்.

அழகென்பது ஒப்பனையால் மட்டும் உண்டாவதா? இல்லை என்கிறது அள்ளி முடித்த கொண்டைச் சிகை விட்டுத் துள்ளி நெற்றியில் சுருளும்
ஒற்றைக் கொத்து முடி.

"ஆ..ஊ" என்று கத்தி ஆர்ப்பாட்டம் பண்ணினால்தான் ஒரு நடிகன், பல கோடி ரசிகர்களைத் தன் வசம் ஈர்க்க முடியுமா? இல்லை.. ஒரு ரெண்டு நிமிஷப் பாசுரத்துக்கு அமைதியாக, அம்சமாக வாயசைத்தே ஈர்க்கலாம் என்கிறார் அய்யன்.

ஆண்டவன் அடியவர்களின் நடையழகும் அழகு மங்கையரை வியந்து வணங்க வைக்குமா..? 'வைக்கும்' என்கிறது... "காரொளி வண்ணனே" என்று பாடி வருகையில் அய்யன் புரியும்
நளினத்தையும், ராஜம்பீரத்தையும் சமவிகிதத்தில் கலந்து செய்த அந்த அழகு நடை.
******

இதோ..

திருட்டுப் பயல் பிறக்கிறான்.

செப்பு வாய் திறந்து சிரிக்கிறான்.

அன்பு தெய்வமவன், துணைக்கொரு கலை தெய்வத்தையும் கூட்டி வந்து, பாடலென்கிற பேரில், வைகுண்ட ஏகாதசி இல்லாமலே சொர்க்க வாசல் திறக்கிறான்.

http://youtu.be/Pfgfff_MZ00

Sent from my P01Y using Tapatalk

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு-29
------------------------------

இனிப்புப் பண்டங்கள் விற்பனை செய்யும் ஒரு கடைக்கு "இனிப்புக் கடை"என்றே பெயரிருப்பதை எங்கோ பார்த்தேன்.

அழகான ஒரு திரைப்பாடல் "அழகே வா" என்றே துவங்குவதை "ஆண்டவன் கட்டளை"யில் கேட்டேன். பார்த்தேன்.
******

ஒரு இளம் பெண், அந்த வயதிற்கே உரிய வேக, தாகங்களோடு பாடும் மென்பாடல்களென்றால் எழுபதுகளின் இறுதியில் உருவான இசைஞர்கள் உருவாக்கிய பாடல்கள்தாம் என்கிற கருத்தே என் காலத்தில் ( வதந்தியாய் ) பரவியிருந்தது.

அதற்கு உதாரணமாக அவர்கள் சுட்டிக்காட்டிய பாடல்களில் மெட்டும்,இசையும் என்னவோ
பிரமாதப்பட்டாலும், பாடலின் காட்சிகள் சகிக்க முடியாமலே இருந்தன.

குளத்தோரமாய் ஒரு குடம் தண்ணீர் மொள்ள வந்தவள் காரணமே இல்லாமல் கவர்ச்சியாயிருந்த கண்றாவித்தனங்கள் ஒரு இனிமையான மெட்டைப் போர்த்தி மறைக்கப்பட்டன.

காற்றை விட மென்மையான ஒரு சங்கீதக் குரல் பின்னொலித்த பாடலில், கணவனை விடுத்து கண்டவனோடு காட்டுக்குள் அலையும் ஒரு அபத்தப் பெண்ணே காட்சிப்படுத்தப்பட்டாள்.

ஒரு திரைப்படத்தின் வணிக ரீதியான வெற்றிக்காக, கதையும், காட்சிகளும் பாடலின்
போக்கில் திசைமாறி அலைந்த கொடுமைகளும் நிகழ்ந்தன.

அப்படிப்பட்ட பாடல்களுக்கெல்லாம் பழிப்புக்
காட்டியது... இந்த "அழகே வா" பாடல்.
******

பசித்த பின் உணவருந்துவது போன்ற ஒரு முறையும், ஒழுங்கும்... கதைக்கேற்றபடி
பாடல் உருவாக்குகிற மெல்லிசை மன்னரிடமே இருந்ததென்பேன்.

கதாநாயகன் வாலிபன். என்றாலும் ஒழுக்கசீலன்.
கற்றறிந்த பண்டிதன். நிறைய மாணவர்களுக்கு பாடம் போதிக்கிற ஆசிரியன்.

கதாநாயகி இளம்பெண். கல்லூரி மாணவி. ஆசிரியராயிருக்கிற நாயகனிடமே பயில்கிறவள்.

ஒழுக்கக் கட்டுப்பாடுகளோடு உயர்ந்த வாழ்க்கை வாழும் நாயகன், தன்னிடம் பயிலும் மாணவியின் வசம் தன்னை கொஞ்சம், கொஞ்சமாய் இழப்பதை அழகாகச் சொல்கிறது இந்தப் பாடல்.

கொஞ்சம் அசந்தால் நாயகியை அலைகிறவளாகவும், நாயகனை வழிகிறவனாகவும் காட்டி விடுகிற கதைச் சூழல்.
காட்சிச் சூழல்.

காவியமாக்குகிறார்கள்...நடிகர் திலகமும், தேவிகாவும்.

கடற்கரையைக் கல்லூரியாக்கி மாணவி, ஆசிரியருக்குப் பாடம் நடத்துகிறாள்.

"அழகே வா" என்று தேன் தடவி நீளும் குரலில்தான் இறைவன் வாழ்கிறான்.

வேறு விதமாய் கண்ணியமாய் வாழ்ந்தவனை இன்றைய காதல் பாடாய்ப் படுத்துவதை
அப்பட்டமாய்க் காட்டுவதற்கு நடிகர் திலகத்தின் கண்களைத் தவிர வேறு கண்களுக்குச்
சக்தி கிடையாது.

ஒரு உயரமான பாறை. அதன் பின்னே உயர்ந்து வளர்ந்த தென்னை மரம். பாறையில் இறுகிய, குழம்பிய நடிப்பு பாவங்களுடன் நடிகர் திலகம்
நிற்கிறார். சட்டென்று தென்னை மரத்தை விட அவரே உயர்ந்து தெரிகிறார்.

பழைய ஒழுக்கமான வாழ்க்கையா..? பாழாய்ப் போன காதலா..? என்று மனம் கொள்ளும் தடுமாற்றமென்பது பாவனைகளால் விளக்கி விட
முடியாத உணர்ச்சி.

பூதம் பார்த்து மிரண்ட ஒரு குழந்தையின் பயந்த பார்வை, பின் திரும்பி நின்று முதுகு காட்டி நிற்கையில் ஒரு தீர்மானத்துக்கு வர முடியாததை வெளிப்படுத்தும் விதமாய் வலது கையை மூடி
இறுக்கி தன் தொடையில் குத்திக் கொள்வது, அழகானவள் அழகாய்ப் பாடிக் குளித்துக்
கொண்டிருக்க, விலகி நடக்க முன் வைத்த காலும், தயங்கி மீண்டும் பின் திரும்பும் காலுமாய் ஒரு பாவனை...

இப்படி சின்னச் சின்ன பாவனைகள் கொண்டே அந்த உணர்ச்சியை விளக்கி விடுவது... நடிகர் திலகத்தின் மூலமாக நமக்குக் கிடைக்க வேண்டும், கிடைக்கும் என்பது..

ஆண்டவன் கட்டளை.


http://youtu.be/3lIpebdRTw0

Sent from my P01Y using Tapatalk

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு-30
-------------------------------

என்னை அழ வைத்த கவிதைகள் ஏராளமாயிருக்கின்றன.

என் கவிதை, நண்பரொருவரை அழ வைத்தது.. எனக்கே வியப்பு.

என் தந்தை மறைந்து ஏழெட்டு வருடங்களுக்குப் பிறகு, அவரது நினைவு நாளில் ஒரு கவிதை எழுதியிருந்தேன்.

அவரைக் குறித்த என் நினைவுகளோடு நீண்ட அந்தக் கவிதையை இப்படி முடித்திருந்தேன்...

"ஜென்மமெனும் பாத்திரத்தில்
ஒரு பிச்சையாய் விழுந்தது
உன் மரணத்தின் கௌரவமாயிருக்கலாம்.

ஆனாலும்..
அப்பா..!
இன்று... இப்போது
நீ
ஒரு விதவையின்
புருஷன்தானே..?"

-கவிதை எழுதிய காகிதத்தை அந்த நண்பரிடம் வாசிக்கக் கொடுத்த போது, உள்ளூர எனக்கு "திக் திக்".

காரணம்... அந்த நண்பர் நல்ல கவிஞர். மிகச் சிறந்த இலக்கியவாதி. தேர்ந்த விமர்சகர். என்னத்தையோ எழுதி அவரிடம் பாராட்டெல்லாம் வாங்கவே முடியாது.

நீண்ட நேரமாக கவிழ்ந்த தலையை நிமிர்த்தாமல் படித்துக் கொண்டிருந்தவரை குனிந்து உற்றுப் பார்த்தேன். அதிர்ந்தேன். அவர் அழுது
கொண்டிருந்தார்.

அழுது முடித்து ஆசுவாசப்பட்ட பிறகு அவரே அழுகைக்குக் காரணம் சொன்னார்.

"உங்கள் கவிதையின் ஏக்கத்தில், கோபத்தில் இருக்கிற நிஜம்தான் என்னை அழ வைத்தது."

நிஜமான கலைவடிவங்களுக்கு கிடைக்கிற மரியாதை அலாதியானது.

நிஜத்தைப் பாடல் வடிவமாக்கிக் கொண்ட இந்த
"முத்துக்களோ கண்கள்" அதற்கு ஒரு உதாரணம்.
******

"டிங்.. டிங் டிங்..டிங்
டிங்.. டிங் டிங்..டிங்"
- ஒரு சின்ன எதிரொலியோடு இனிமையாய் வந்து விழும் துவக்க இசையே, காதலில் வீழ்ந்த ஒரு ஆடவனின் கனவுத் துவக்கம் என்று நிச்சயப்படுத்த மெல்லிசை மாமன்னரால் முடிகிறது.

இரவில் இந்தப் பாடலோடு தூங்கினால், காலைப் பொழுதும் இந்தப் பாடலுடனேயே விடிகிறது.
*******

கனவு காணும் நாயகன், ஏழை. சாதாரணனுக்கும் கீழான சாதாரணன். வாழ்க்கை, வறுமைக் கரங்கள் கொண்டு அவனது உடைகளைக் கிழித்தாலும், அவனது உடைக் கிழிசல்களுக்கூடாக அவனது நம்பிக்கை சிரித்தது.

அவன் நல்லவன். கனவிலும் யாருக்கும் தீங்கு நினையாதவன். கனவில் வரும் நாயகி இவனுக்கு மாலை சூட்டுகிறாள். அவள் தோளில் கிடக்கும் மாலையை அவளேதான் சூடிக் கொண்டிருக்கிறாள்.

நாயகன் கண்ணியமானவன். கனவிலும் யாருக்கும் தீங்கு நினையாதவன்.
******

சர்க்கரை டப்பா காலியாய்ச் சிரிக்க, கசப்புக் காப்பி குடித்து முடிக்கும் தருவாயில், தம்ளர்
விளிம்பில் ஒட்டிக் கிடந்த ஒரு சீனித் துணுக்கு நாக்கில் பட்டு கொடுக்கிற இனிப்பாய்..

நாயகனின் நீளமான கசப்பு வாழ்க்கைக்கூடே இந்தக் கனவுக் காதல்... கொஞ்சமாய்த்
தித்திப்பு.
******

வியர்வை மினுக்கும், யதார்த்த வாழ்வின் அடையாளங்களாய் நமக்குப் புலப்படும் இந்த இருவரின் ஒப்பனையற்ற முகங்கள்... வழமையான தமிழ் சினிமா கனவுப் பாடல்களை
விட்டு வெகுதூரம் தள்ளி நின்ற
அறுபதுகளின் ஆச்சரியம்.
******

ஒரு நல்ல நடிப்புக்கலைஞனின்
கலையொழுக்கத்திற்கு எல்லையோ, முடிவோ இல்லை என்பதற்கு இந்தப் பாடலில் ஒரு உதாரணம் வைக்கிறார்... நடிகர் திலகம்.

பாடலின் துவக்கத்தில் ஒரு முறை மல்லாந்து படுத்துக் கொண்டு, புன்னகை அரசியின்
பக்கம் முகம் திருப்பி "முத்துக்களோ கண்கள்" என்று பாடுகிறார்.

படுத்துக் கொண்டு பாடும் போதும் அத்தனை தத்ரூபமான வாயசைப்பு.
******

பாடல் முழுதும் நடிகர் திலகம் காட்டுகிற உற்சாக முகபாவங்கள், இதழ் விட்டு நீங்காத அற்புதப் புன்னகை...

எல்லாமே, நம்மையும் ஒரு காதல் உலகம் நோக்கி கைபிடித்து அழைத்துச் செல்பவை.
******

புன்னகை அரசியை முன் நிறுத்தி, இழுத்து அணைத்துத் தன் நெஞ்சோடு இறுக்கிக்
கொள்கிற நடிகர் திலகத்தின் நடிப்பு வெளிப்பாட்டில், வாராது வந்த மாமணியான தன் காதலை நழுவ விடப் பிரியமில்லாத ஒரு எளியவன் நமக்குக் காட்சிப்படுகிறான்.
******

கனவுக் காதலியின் தாவணி உருவிய வெற்றி மதர்ப்புடன் கூடிய நடிகர் திலகத்தின் புன்னகைக்கும், ஒரு தேர்ந்த மீனவனின் லாவகத்துடன் தாவணியை வலை போல் வீசுகையில் அவர் புரியும் ஆனந்தப் புன்னகைக்கும்..

குறைந்தபட்சம் நூறு வித்தியாசங்கள்.
******

பாடலின் நடுவே, தன் நெஞ்சோடு கவிழும் புன்னகை அரசியின் பூவிருக்கும் கூந்தலில் அழுந்த ஒரு முத்தம் தருகிறார்... நடிகர் திலகம்.

அந்த கூந்தல் பூ வாடியிருக்கலாம்.

ஆனால்... அந்த வாசனை முத்தம் மணத்திருக்கும்...

இந்தப் பாடல் போலப் பல நூற்றாண்டுகளுக்கு.

https://youtu.be/ED0bwUuSQMg

Sent from my P01Y using Tapatalk

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு- 31
------------------------------

ஆணுக்கு பெண் மீதான மோகமும், பெண்ணுக்கு ஆண் மீதான அளவு கடந்த காதலும்..
கிட்டத்தட்ட விஷம் போலத்தான்.

அப்படியே உறைந்து போக வைக்கிற விஷம்.

தன்னைத் தவிர அத்தனையும் மறக்கடிக்கிற விஷம்.

ஆபத்து, அபாயங்களை எல்லாம் அலட்சியம் செய்யும் இரண்டு அன்புள்ளங்களுக்குள் ஒரு பாம்புக் கொத்தலுக்குப் பிறகானது போல் "சுர்" என்று ஏறுகிற விஷம்.

கொல்லாமல் கொல்லுகிற விஷம்.

அதனால்தானோ என்னவோ விஷத்தோடு தொடர்புடைய பாம்போடு தொடர்புடைய ஒரு
இசையின் சாயலோடு இந்தக் காதல் பாடல் துவங்குகிறது.
*******

"இதை ஆனந்தன் கடைல குடுத்துடு. இந்தா.. இதை ஜாஹிர் உசேன் கடைல குடுத்துடு. பாக்கியில்லே.. முழுசாக் குடுத்தாச்சுன்னு அப்பா சொல்லச் சொன்னாருன்னு சொல்லிக் குடுத்துடு."- என்னுடைய சின்ன வயசில் வந்த சில முதல் தேதிகளில் பணத்தைக் கட்டுக் கட்டாய்ப் பிரித்து, ரப்பர் பேன்ட் போட்டு அப்பா என்னிடம் கொடுத்து விட்டதுண்டு.

சின்னதான சட்டை பணக்கற்றைகளால் நிரம்பி வழிய, கடைகளை நோக்கி தார்ச்சாலையில் நடந்து போக.. அத்தனை பெருமை..அந்த வயசில்.

பிறகு, வருஷங்கள் உருண்டோடி, நானும் வேலைக்குப் போய், முதல் சம்பளம் வாங்கின சாயங்காலம் வீடு திரும்பும் போது மனசில் வந்த கர்வமிகு சந்தோஷம்,சின்ன வயசுச் சந்தோஷத்தை சின்னதாக்கி விட்டது.

ஏதோ ஒரு ஈர்ப்பினால் ஒரு ஆண், அழகான பெண்ணொருத்தியுடன் அறிமுகமான கையோடு அன்பு கொண்டு காதலாவது... அப்பன் காசோடு ஆனந்தமாய் நடப்பதைப் போல.

ஆசையாய் நேசித்தவள் தனக்கே தனக்கென்று வந்து விட்ட பொழுதில், மகிழ்வான மகிழ்வாய் காதலாகிக் கசிந்துருகும் சந்தோஷம்... சுயமாய் உழைத்துச் சம்பாதித்த காசோடு கர்வமாய் நடப்பதைப் போல.

இந்தப் பாடலில், சுய சம்பாத்தியத்தோடு நடந்து
போகிற சந்தோஷத்தைப் பார்க்கலாம்... நடிகர் திலகத்தின் முகத்தில்.
******
பிரமிப்பாகத்தான் இருக்கிறது...

சோகப் பாடல்களென்றால், இரும்பாய்,பாறையாய் இறுகிப் போகிற அதே முகத்தில், இந்த மாதிரி காதல் பாடல்களுக்கு நந்தவனத்தையே உருவாக்குகிற நடிகர் திலகத்தை.. நினைக்க, நினைக்க.

அய்யா நடிகர் திலகத்தின் புன்னகை ஒரு புது மொழி.

மரபுக் கவிதை போல் இலக்கணமாகவும், புதுக்கவிதையாய் கட்டுடைத்த வடிவமாகவும் அந்த மொழி நம்மை இனிதே சேர்கிறது.

"பெண்ணே... நீ தலை முதல் கால் வரை பரவ விட்ட அழகை, நான் உதட்டின் மேலேயே உட்கார வைத்து விட்டேன்..பார்த்தாயா?" - என்று அந்தப் புன்னகை மொழி, நாட்டியப் பேரொளியிடம் கேலி பேசுகிறது.

அந்த மொழி மௌனப்படும் வேளையிலும் ஆயிரம் அற்புதங்களைப் பேசுகிறது.
******

நடிகர் திலகத்திற்காகப் பாடப்பட்ட பாடல்களில் பெரும்பாலானவற்றை தெய்வீகப் பாடகர் அமரர் அய்யா டி .எம் .எஸ். அவர்களே பாடி விட்டதால், வேறு குரலை அய்யனுக்குப் பொருத்திப் பார்க்க மறுப்போர் உண்டு.

அது,நியாயம்.

வேறு எந்தப் பாடகர் நடிகர் திலகத்துக்குப் பாடினாலும், அநியாயத்துக்கு மறுப்போர்
கூட்டமும் உண்டு.

அப்படிப்பட்டோரின் வாயடைத்த அற்புதப் பாடல்களின் பட்டியலில் ஆரம்பத்திலேயே வருகிற பாடலிது.

பாடல் வரிகளுக்கு மிகச் சரியான உதட்டசைவு மட்டுமே நடிப்புப் புலமையாகாது என்பதை நடிகர் திலகம் கற்றுக்கொடுக்கிறார்..இந்தப் பாடலில்.

"பொன்னே சொல்..ஏன் த்யானம்?" என்று பாடினால் வாயசைப்பில் ஒரு கேள்வி வந்து நிற்கிறதே... அது புலமை.

நிலவடிக்கும் மொட்டை மாடியில் தன்னை விட்டு நழுவி ஓடும் மனைவியிடம், "வெட்கம் ஏனோ.. வா என் பக்கம்."-எனப் பாடுகையில் ஒரு ஏக்கம் த்வனிக்கிறதே... அது புலமை.

தென்னங்கீற்றுகளை வகுந்து கொண்டு, அந்த மொட்டை மாடியின் இன்னொரு நிலவு போல புன்னகை முகம் நீட்டி, "போனால் வராது... இது போலே காலமினி" என்று பாட..

'உண்மைதான். உங்கள் காலம் இனி வேறு யாராலும் வராது' என்று எங்களை அந்த "தெய்வப் பிறவி" எதிர்ப் பாட்டு பாட வைத்தாரே... அது புலமை.

https://youtu.be/shPRgjoiJhw

Sent from my P01Y using Tapatalk

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு-32
-------------------------------

கண்ணம்மாள் என்று பெயர் என் பாட்டிக்கு. என் அம்மாவின் அம்மா. கண்ணுப் பாட்டி என்போம் நாங்கள். பாசக்காரி.

பள்ளி விடுமுறையில் அவளிருந்த கிராமத்துக்குப் போனால் சற்றே பருமனாக்காமல் ஊர் திருப்ப
மாட்டாள். வயிற்றுக்கோ, பிற மனிதர்களுக்கோ வஞ்சகம் நினைக்காத நல்ல மனசுக்காரி.

காது சுத்தமாகக் கேட்காது. வாய்ப் பேச்சும் வராது.
மிகச் சிரமப்பட்டுப் பேசினாலும் வார்த்தைகள் சரியாக வந்து விழாது.

ரொம்பவும் கஷ்டப்பட்டவள். அவள் கணவர், என் தாத்தா.. எங்கள் காலத்தில் என்னவோ கண்ணுப் பாட்டியை சீரும், சிறப்புமாய் வைத்துக் காப்பாற்றினார்தான். ஆனால், என் அம்மா,சித்தி, மாமாக்கள்எல்லோரும் வளர்ந்து கொண்டிருந்த காலத்தில்,சொல்லாமல், கொள்ளாமல் சில
வருடங்கள் தன் பிழைப்பைப் பார்த்துக் கொள்ள
ஒடி விட்டாராம். அந்தக் காலகட்டத்தில் அவள் பட்ட வேதனையும், அவமானங்களும் தந்த நெருப்பு
கடைசி வரை அவளிடமிருந்தது.

அந்த நெருப்பில், தன்னிடம் எந்தக் குறைபாடுமில்லாமல், கணவன் என்ன தவறிழைத்தாலும் பொறுத்துப் போகும் சராசரிப் பெண்களுக்கான சூடு இருக்கும்.

மூன்று ஆண்பிள்ளைகள், இரண்டு பெண் பிள்ளைகளோடு அவள் வாழ்க்கையை ஜெயித்த
கதையை, அவளது தத்துப் பித்துப் பேச்சிலேயே நான் புரிந்து கொண்டிருக்கிறேன்.

"ச", "ர".. இப்படி என்ன எழுத்தானாலும் அவள் உச்சரிப்பில் "க" என்றே ஒலிக்கும்.

நான் கூட வேடிக்கையாகச் சொல்வதுண்டு. " நான் இப்பகொஞ்ச நாளாத்தான் கவிதைல்லாம் எழுதுறேன்.ஆனா..நான் பொறந்ததுல இருந்தே என்னை "கவி"ன்னு சொல்றது (ரவி -கவி) கண்ணுப்பாட்டிதான்".

அம்மா கண்ணில் நீர் வரச் சிரிப்பாள்.

உடலில் ஏதோ ஒன்று குறைந்து மற்றவர்களிடமிருந்து வித்தியாசப்படுத்தினாலும்,
செயலால் மற்றவர்களை விட உயர்ந்து நிற்பவர்களை எனக்கு மிகவும் பிடிக்கும்.
******

ஒரு அலுவலகத்தில், ஒரு விண்ணப்பம் எழுத வேண்டிய சூழலில் ஒரு வெள்ளைக் காகிதம் தேவையாயிருந்தது.

அருகிலிருந்த மேஜைக்குப் பின்னே இருந்தவரிடம் கேட்டேன். இரண்டு காகிதங்கள் இணைந்த ஷீட் ஆகக் கொடுத்தார்.

"ஒரு பேப்பர் போதும் சார்" என்றவுடன் அவர் சிரித்த போதுதான் கவனித்தேன்... அவரது இடது தோளுக்குக் கீழ் கையே இல்லை என்பதை. ஒரு
கையே இல்லாதவர் காகிதத்தை எப்படி ஒற்றையாகக் கிழிப்பார்?

கேள்வியோடு நான் தவித்தேன். அவர் ஷீட்டை எடுத்து மேஜை மீது வைத்து, வலது கை விரல்களால் அதன் மடிப்பில் கூராக நீவிய பின், வெள்ளை ஷீட்டை விரித்து, கூராக நீவியதின் முனையில் லேசாக கிழித்து விட்டுக் கொண்ட பின், இரண்டு விரல்களால் காகிதத்தை அழுத்தி நகர்த்திக் கொண்டே வந்தார்... தையல் இயந்திரத்தில் ஒரு துணி நகர்வதைப் போல.

மிகச் சில நொடிகள்...

அவர் என்னிடம் தந்த ஒற்றை வெள்ளைத்தாளில் கிழிக்கப்பட்ட ஓரம் எது என தேடுகிற மாதிரி அந்தக் காகிதக் கிழிப்பில் ஒரு இயந்திர நேர்த்தி.

இரண்டு கைகள் கொண்ட நாமெல்லாம் கண்ணில் விளக்கெண்ணெய் விட்டுக் கொண்டு கவனமாய் காகிதம் கிழித்தாலும் ஏதோ ஒரு இடத்தில் கோணலாய்க் கிழிகிறது.

இவரால் எப்படி முடிகிறது என்கிற என் அன்றைய ஆச்சரிய விழி விரிப்பு இன்னமும் நீடிக்கிறது.

உடலில் ஏதோ ஒன்று குறைந்து மற்றவர்களிடமிருந்து வித்தியாசப்படுத்தினாலும்,
செயலால் மற்றவர்களை விட உயர்ந்து நிற்பவர்களை எனக்கு மிகவும் பிடிக்கும்.
******

கன்னையனை எனக்கு மிகவும் பிடிக்கும்.

சிவகங்கையில் அமுதா என்றொரு திரையரங்கம் இருந்தது. மனித வாழ்க்கையை, அதன் இன்ப, துன்பங்களை கண்ணாடியில் பார்த்துக் கொள்வது போல எல்லோரையும் பார்த்துக் கொள்ள வைத்த நடிகர் திலகத்தின் படங்களையும் அந்த திரையரங்கம் காட்டியது.

அந்த வரிசையில் அது "பாகப்பிரிவினை"யைக் காட்டிய போதுதான் கன்னையன் என் கண்களின் வழியாக மனசுக்குள் வந்தான்.

நடிகர் திலகம் என்கிற மகாகலைஞனிடமிருந்து வெளிப்பட்டு, தனது தனித்தன்மையை இழந்து விடாமல் ரங்கனாய், ராமனாய் நம் மனதில் சிரஞ்சீவியாய் வாழ்பவர்களில் இதோ.. இந்த
கன்னையனும் ஒருவன்.

திறமையாளர்களால் கற்பிக்கப்பட்ட ஒரு கதாபாத்திரம், காலத்தை மீறி ஏதோ நம் நெருக்கமான சொந்தக்காரன் போல் வாழ்நாள் முழுதும் நம்முடன் வரும் அதிசயம், நடிகர் திலகத்தால் மட்டுமே நிகழ்வது.

கன்னையன் தன் ஊனத்தை நினைத்து வெகுவாக வருந்துகிற போதும், சூடான பானம் தரப்பட்ட ஒற்றைக் கையின் சூடு தாங்காமல் தவிக்கிற போதும், அவனுடைய வேகத்திற்கு அவனது ஊனமே தடை போட்டாலும், அதையெல்லாம் தாண்டி அவனது நம்பிக்கை அவனை வேகமாக செலுத்துவதும், "நம்பிக்கையோடு இருங்கள். ஜெயிக்கலாம்" என்று கன்னையன் உணர்த்துவதும் அந்தச் சின்ன வயதிலிருந்தே எனக்கு புரிதலானது. பிடித்தமானது.

திருவிழா என்று ஆட்டமும்,பாட்டமுமாய் ஊர் ரெண்டுபட, இயலாமையை முன்னிறுத்தி
வீட்டோடு முடங்கி விடாது,மடங்கிப் போன இடது கையும், இயங்காமல் விறைத்துப் போன
இடது காலும் ஒரு புது வித நடனம் உண்டு பண்ண, தானும் களமிறங்குவதோடு மட்டுமல்லாமல், வழக்கம் போல் இந்தக் களத்தையும் தனதாக்கிக் கொள்கிற என் கன்னையனை மிகவும் பிடிக்கும்.

உடலில் ஏதோ ஒன்று குறைந்து மற்றவர்களிடமிருந்து வித்தியாசப்படுத்தினாலும்,
செயலால் மற்றவர்களை விட உயர்ந்து நிற்பவர்களை எனக்கு மிகவும் பிடிக்கும்.

http://youtu.be/0zGNRIswveM

Sent from my P01Y using Tapatalk

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு- 33
--------------------------------

கொஞ்சமும் எதிர்பார்த்திராத நேரத்தில், கலங்க கலங்க நம்மை அழ வைப்பவர்களை நமக்குப் பிடிப்பதில்லை.
******

அருகிலிருந்த மாணவன் செய்த குறும்பைக் கண்டித்த என்னை, நான் தவறு செய்து விட்டதாகக் கருதி, இரண்டு காதுகளையும்
பிடித்து தன் தலைக்கு மேலே தூக்கிய என் இரண்டாம் வகுப்பு ஆசிரியரின் மேல் இன்று வரை கோபமிருக்கிறது எனக்கு.

அவர் உயரத்தில் தூக்கிய போது நான் கீழே உணர்ந்த அவமானப் பள்ளம், மிக ஆழமானது. அந்த அவமானத்தில் உந்தப்பட்ட என் கண்ணீர், வருஷங்கள் தாண்டி நீளமானது.

கொஞ்சமும் எதிர்பார்த்திராத நேரத்தில், கலங்க கலங்க நம்மை அழ வைப்பவர்களை நமக்குப் பிடிப்பதில்லை.
******

ஆனால்...

திரைப்படம் என்கிற பெயரில் ஒரு மகாகலைஞனின் மாசற்ற திறமைகளை நமக்கு முன் திரையிட்டுக் காட்டிய "தெய்வ மகன்" பார்த்த போது...

அதில் "கண்களால் பேசுதம்மா" என்கிற உன்னதப் பாடலைப் பார்த்த போது...

"அழ வைப்பவர்களைப் பிடிக்காது" என்கிற எனக்குள் திண்மையாய் இறுகிக் கிடந்த அனுபவ தத்துவம், தூள் தூளாய் நொறுங்கிப் போனது.

ஒற்றை ஆள் ஒரு முறை அழ வைத்தாலே ஜென்மத்துக்கும் பிடிக்காமல் போகுமே.. முன்பெல்லாம்? இங்கே... ஒருவரல்ல.. இருவரல்ல..ஆறு பேர் நம்மை கதறக் கதற அழ வைக்கிறார்கள்.

ஆனால்... அத்தனை பேரையும் பிடிக்கிறது.

'காலம் சென்ற' அல்ல... 'காலம் வென்ற' நம் கவியரசர் தன் இதயப் பேனாவுக்குள் உண்மைப் பாசத்தை மையாய் ஊற்றிக் கொண்டு எழுதி, எழுதி அழ வைக்கிறார். பிடிக்கிறது.

பாடலில் காட்டப்படும் விரிந்து பரந்த அந்த ஆலயத்தில் ஒரு அன்னையின், ஒரு பிள்ளையின் மனசுகளை இசையால் பேச வைத்து, மெல்லிசை மன்னர் அழ வைக்கிறார். பிடிக்கிறது.

"பெண்ணோடு பேசுதம்மா..பெற்றெடுத்த வயிறு.." -அந்த "வயிறு" எனும் சொல்லைப் பாடும் போது நடுங்க விடும் குரலில், "இனம் புரியா.." என்று
உச்சஸ்தாயியில் உயர்த்தும் குரலில் அமரர் சீர்காழியார் அழ வைக்கிறார். பிடிக்கிறது.

இப்படி ஒரு உணர்ச்சிமயமான உருக்கும் பாடலை, கற்பனை செய்ததோடு நிறுத்திக் கொள்ளாமல், அதைக் காட்சியாக நம் கண்களில் விரித்து இயக்குநர் அமரர் ஏ .சி . திருலோக்சந்தர் அழ வைக்கிறார். பிடிக்கிறது.

அம்மா வேஷமே போடுவதால் "பண்டரிபாய்" இல்லை, " பண்டரித்தாய்" என்று நண்பர்கள் சிலர் கேலி செய்வார்கள். இந்தப் படம் பார்த்த பிறகு அவர்களைக் கண்டித்திருக்கிறேன். சொல்லத் தெரியாத பிள்ளைப் பாசத்தை,நொண்டியடிக்கும் ஒரு தவிப்பு நடையால் விளக்கி பண்டரிபாய் அம்மா அழ வைக்கிறார். பிடிக்கிறது.

ஊமையில்லை.. ஆனால் பேச, பாட வார்த்தையில்லை. ஒரு இயக்குநரின் சிந்தனையில் உதித்த பாத்திரத்தை அப்படியே
தன்னிலிருந்து வெளிக்காட்டும் திறமைக்கு ஈடு இணையில்லை. நம் நடிகர் திலகம்- படத்தின் தலைப்பை நிஜமாகவே நிரூபிக்கும் தெய்வ மகன்.

தெய்வ மகன்- பிறப்பிலிருந்தே பெற்ற தாயைப் பிரிந்திருக்கிறவன் இவ்வாறுதானிருப்பான் என்று காட்டுகிறார். பிடிக்கிறது.

அகல விரித்த கண்களின் வழியாக, அன்பே உருவான அன்னையை விழுங்கப் பார்க்கும் செயலால் அய்யன் அழ வைக்கிறார். பிடிக்கிறது.

சுடர் மினுக்கும் தூணுக்குப் பின்னால் நின்று உதடு பிதுக்கி அழுது அழ வைக்கிறார். பிடிக்கிறது.

அய்யன் தன் முகத்தை ஒரு பாத்திரம் போலாக்கி, அன்பை யாசித்து அழ வைக்கிறார். பிடிக்கிறது.

வரிசையில் கடைசியில் நின்று கை நீட்டி யாசிக்கையில், அன்னை கை நிறைய அள்ளித்
தந்த நாணயங்களை சிதற விட்டு, அன்னையின் திருமுக அழகை மனசுள் சேகரிக்கிற பாச யதார்த்தத்தில் அய்யா அழ வைக்கிறார். பிடிக்கிறது.

http://youtu.be/5Gflh-H2Mzc

Sent from my P01Y using Tapatalk

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு -34
----------------------------------

"வெள்ளிக் கிண்ணந்தான்" -

இவர்கள், பாடிக் காதலிக்கிறார்கள்.

நாம், பாடுபவர்களைக் காதலிக்கிறோம்.

பாடலைக் காதலிக்கிறோம்.
*****

நாயகரின் கம்பீர வீற்றிருப்பை ஒரு நாற்காலி
ஏந்தியிருக்கிறது.

கால் மேல் கால் அணிந்து நாற்காலியில் அமர்ந்திருக்கும் கலை நாயகர், காதல் நாயகியின்
வரவு கண்டு மலர்ந்து, மெல்லக் கால்கள் பிரித்து,
லாவகமாய் நாற்காலியின் கைப்பிடியில் கையூன்றி எழுவதாய் பாடலின் துவக்கத்திலே
ஒரு பாவனை.

அதைப் பார்த்ததும் எனக்குத் தோன்றியது..
அய்யன் தன்னை விலகி எழுந்து போனதும் அந்த
நாற்காலி இவ்வாறு புலம்பியிருக்குமோ?

"தெரியாத்தனமாக நான் சிக்கி விட்டால், ஆண்டாண்டு காலங்களாய் என் மீது ஏறிக் கொண்டு, நான் அழுக்காகி, தேய்ந்து, உடைந்து போகிற வரைக்கும் என்னை விடாதவர்கள் எண்ணற்றோர். அவர்களுக்கெல்லாம் என் மீது
இருந்த பற்று, அவர்கள் மீது எனக்குக் கொஞ்சமும் கிடையாது. நான் விரும்பும் தலைவா..
எனக்குப் பெருமையான உன் சில நிமிட அமர்வு
காலகாலத்திற்கும் எனக்குக் கிடைத்து விடலாகாதா?"
*****

நல்லவர்களிடம் ஆசை இருக்கும். பேராசை இருக்காது. "எனக்கு.. எனக்கு" என்கிற அலையல்
இருக்காது.

தனக்குத் தேவையானது தவிர்த்து வேறெதையும்
விரும்பாத நல்ல காதலனாய் இதில் வரும் நடிகர்
திலகத்திடம் இவற்றை உணரலாம்.

வெள்ளிக் கிண்ணங்களில் பால் நிரப்பிக் கொண்டு காதல் மனைவி சிரித்து வருகிறாள்..
முதலிரவு அறைக்குள். அவன் முன் அவள் நீட்டிய
வெள்ளித் தம்ளர் பாலை அவன் ஏறெடுத்தும்
பார்க்கவில்லை. தனக்கு எதையோ தந்தாளே..
அதை வாங்கி ஓரமாய் வைத்தோமே.. அது என்ன?
..ம்ஹூம்.. அந்த மாதிரிக் கேள்விகளை அவன்
சிந்தனையில் சேர்க்கவில்லை.

அவனுக்குத் தேவையில்லை பால் என்கிற திரவம்.
அவன் விரும்புவது திரவம் சுமந்து வரும் அழகான
உருவம்.
*****

முகத்தில் செயற்கையாக ஒப்பனை போலில்லாமல், கண், மூக்கு, உதடு போன்று
ஒரு அவயமாகவே புன்னகையைப் பொருத்துவது
நடிகர் திலகத்தாலேயே ஆகும். இந்தப் பாடலிலும்
ஆக்கியிருக்கிறார்.
*****

கட்டில் உண்டு். கட்டிப் பிடித்தல் உண்டு. கன்ன
முத்தம் உண்டு். மறந்தும் காமமாகி விடாத மகத்தான வியப்பு மட்டுமே அத்தனையிலும் உண்டு.
*****

நீர் நிலைக்கு மேலே ஒரு பாலம். பாலத்தின் மீது
காதலர் இருவர். அவர்களும் உருவாக்குகிறார்கள்
ஒரு நேசப் பாலம். அதில் காதல் நடக்கிறது.
*****

அவசியத்திற்கென்று வந்ததும் அழகாகிறது அய்யனிடம். குளிருக்கென்று அணியும் ஸ்வெட்டர்
நம் கண்களுக்குக் கொண்டு வருகிறது குளிர்ச்சி.
*****

கைகளைக் கத்தி போல் நீட்டிக் கொண்டு ஒரு
ஒயிலான முன் பின் நகர்தலோடும், மெலிதாய்ச் சுழன்று தோள் குலுக்கலோடும் ஆடும் பாடலின் இடையிசைக்கான நடனம், காதல் பாடல்களுக்கு
இப்படித்தான், இவ்வளவுதான் ஆட வேண்டும்
என்பதான அறிவுறுத்தல்.
*****

பாத்திரம் நிறைய பாயசம் இருந்தால்தான் தம்ளர்களில் நிரப்பி அடுத்தவர்களுக்குத் தர முடியும். ஆயிரம் ரூபாய் வைத்திருப்பவனாலேயே
பணம் கேட்டவனுக்கு ஐநூறாவது தர முடியும்.
சொல்வதற்கு இன்பமான விஷயங்கள் ஏராளமாக
வைத்திருப்பவனாலேயே "இன்னும் சொல்லவோ"
என்று ஆனந்திக்க முடியும். "இன்னும் சொல்லவோ" என்று அய்யா பாடும் போது முக
நிறைவைக் கவனியுங்கள்.. புரியும்.. நிறைய வைத்திருப்பவனின் நிறைவு.
*****

"காலத்தை நில்லென்று சொன்ன மாயம் என்ன?"
ஒரே வரி.

தன்னுடையவள் காலத்தை நிறுத்திப் பார்க்கிற மாயக்காரி என்பதைச் சொல்ல வருகிற ஒரு பெருமித பாவனை.

காலத்தையே நில்லென்று சொல்லி விட்டவள்
தன்னுடையவள் என்று கண்களால் காட்டுகிற
கர்வ பாவனை.

ஒரே வரி். இரண்டு பாவனை.

உயரக் கை தூக்கிக் குவித்து வணங்குகிறேன்..
என் உள்ளக் கோயில் வாழ்கின்ற தேவனை.


http://youtu.be/4J52KO9Is7o

Sent from my P01Y using Tapatalk

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு - 35
---------------------------------

வீணை இசை என்ன இத்தனை இனிக்கிறது
என்று விசாரித்தால், வீணை பலா மரத்தில்தான்
செய்யப்படுகிறதாமே?

அதுவும் "வாணி"யே மீட்டினால்.. இனிமைக்கா
பஞ்சம்?
*****

மிதமிஞ்சிய ஒப்பனை அழகு. கற்பழிக்க விரட்டும்
தடியர்களிடமிருந்து காப்பாற்றும் கதாநாயகனின் மீது காதல். நாலு ஜோடிப் பாட்டு. நடிப்பதற்கே
வாய்ப்பில்லாத காட்சிகள்... இப்படியான கதாநாயகி நடிகர் திலகத்தின் படங்களில் காணக்
கிடைக்க மாட்டாள்.

நவராத்திரியில், பாசமலரில் - நடிகையர் திலகம்,

நெஞ்சிருக்கும் வரை, இரு மலர்களில் - புன்னகை
அரசி,

பாலும் பழமும், ஆலயமணியில் - அபிநய சரஸ்வதி,

அவன்தான் மனிதன், எங்கிருந்தோ வந்தாளில் -
கலைச் செல்வி,

வசந்த மாளிகையில், சிவகாமியின் செல்வனில் -
வாணிஸ்ரீ...

சராசரி நாயகிகளில்லை.. சாதித்த நாயகிகள்.

நடிப்பென்பதின் மனித உருவமாய்த் திகழ்ந்த
எங்கள் நடிகர் திலகத்தின் நேர் நின்று, பேர் வென்று சாதித்த நாயகிகள்.
*****

" ல(த்)தா"-

மறக்க முடியாத பெயர்.

கதவிடுக்கில் சிக்கிய பல்லியாய் அன்றாடங்களின் பிடியில் சிக்கி அல்லலுறும்
மனிதர்களுக்கு சினிமாக் கொட்டகைகள் ஆறுதல் தளமாகின்றன.

எல்லோருக்குமே சினிமா என்பது பொழுதுபோக்கில்லை. தன்னை, தன் கஷ்ட நஷ்டங்களை திரையும் உலவும் பிம்பத்தோடு
பொருத்திப் பார்த்துக் கொண்டு, ஒப்பிட்டுக் கொண்டு சந்தோஷிக்கவோ, வருந்தவோ செய்யும்
சாதாரணர்களுக்கு சினிமா ஒரு திருத்தலம்.

வழக்கமான தமிழ் சினிமா கதாநாயகி் போல்
அலங்காரப் பதுமையாக மட்டும் வளைய வராமல், நடுத்தரக் குடும்பங்களில் திடீர் திடீரெனச் சூழும் இருளை விரட்டும் சுள்ளென்ற சூரியப் பெண் ல(த்)தாவை தமிழ் மக்கள் வசந்த மாளிகையில் கதாநாயகியாகப் பார்த்தார்கள்.

ஒரு அடிமைத் தனம் கிடையாது. பிறையில் ஏற்றி
வைத்த தீபமாட்டம் அழகில் அலப்பல் கிடையாது.
காசென்றால் வாய் பிளக்கும் கேவலம் கிடையாது.
எந்தவொரு சூழலிலும் தன் கம்பீத்தை சிறிதும் இழக்காத கதாநாயகி, தமிழ்த் திரைகள் பழகாத புதுசு.

அன்புக்கு சந்தனமாய் குழைவதும், அதிகாரத்தை
திராவகமாய் பொசுக்குவதுமாய் ஒரு குணம்.

தன்மானத்தைச் சீண்டிப் பார்க்கிறவன் காதலனே ஆனாலும், அவனே தனக்கு சம்பளம் கொடுக்கிற முதலாளியாய் இருந்தாலும், துணிந்து நெற்றிக் கண் திறக்கிற ல(த்)தா என்கிற கதாநாயகியை, நான் வசந்த மாளிகையை முதன் முதலாகப்
பார்த்த அந்தச் சின்ன வயசிலேயே பிடித்துப் போனது.

"ல(த்)தா"-

மறக்க முடியாத பெயர்.

( தலைவர், "லத்தா" என்று அழைத்து அழகாக்கிய
பிறகு "லதா" வாவது..? "லத்தா" தான்! )
*****

அந்தக் கால இரவுகளில் என்னோடு அதிக நேரம் வசித்த வானொலிப் பெட்டியிலிருந்து "அடுத்ததாக வசந்த மாளிகை படத்திலிருந்து ஒரு பாடல்" என்று குரல் வந்தால், எம். ஆர். ஆர். வாசு அறைக்குள் நுழைந்து உருட்டிய சத்தம் கேட்டு, கண் தெரியாத தவப்புதல்வன் நிர்மல் காதோடு
கை குவித்து கவனமாதல் போல நானும் ஆவலோடு காது தீட்டிக் காத்திருப்பது... இந்தப்
பாடலுக்காகத்தான்.

நன்றிகளுக்குரிய கவியரசர் நடிகர் திலகத்தை
வீணையாக உருவகப்படுத்திய போதே பாடல்
ஜெயித்து விட்டது.

"கலைமகள் கைப்பொருள்" கலைமகளின் மடிமீது
கிடக்கிறது.. குழந்தை போல. மடி கிடத்திப் பார்த்த
கலையன்னைக்குத் தன் திறமை நாதத்தால் பெருமை சேர்த்த குழந்தைதானே நம் நடிகர் திலகம்?

"கவனிக்க ஆளில்லையோ"...

கவனிப்பு - அன்பு மிகுந்த அக்கறை.

சரியான விரல்களால் மீட்டப்படாத அற்புதமாய்
நாயகன். நாதம் நிரம்பிய வாத்தியம் நல்லிசை
தாராமல் வீணாகிறதே என்கிற நாயகியின் கவலை, பாடலாகியிருக்கிறது.

கவலை எவ்வளவு இனிமை கேளுங்கள் என்கிறார்
திரை இசைத் திலகம்.

நாயகன் குறித்த நாயகியின் கவலையை மூன்று
பகுதிகளாகப் பிரிக்கிறார்கள் .. கவியரசரும், திரை இசைத் திலகமும்.

"உன்னிடம் ஆயிரம் ராகங்களே - என்றும்
உனக்குள் ஆயிரம் கீதங்களே..
இசையறிந்தோர்கள் மீட்டுங்களேன் - இல்லை
எனக்கேனும் வழிகாட்டுங்களேன்!?"

- அக்கறை. காதல் மிகுதியில் கசியும் கரிசனம்.
கெட்டழியும் காதலனை நல்வழிப்படுத்த வேண்டும்
என்கிற துடிப்பு. தானே அந்த நல்ல காரியத்தைச்
செய்ய வேண்டுமென்பதுதான் நினைப்பு. இசையறிந்தோர்கள் மீட்டுங்களேன் என்பதெல்லாம் சும்மா நடிப்பு.

"நான் யார் உன்னை மீட்ட?
வரும் நன்மைக்கும் தீமைக்கும் வழிகாட்ட?
ஏனோ துடிக்கின்றேன்..
அதன் இனம் புரியாமல் தவிக்கின்றேன்..!"

- சுய பரிசீலனை. காதலனை நல்வழிப்படுத்தும்
யோக்கியதை தனக்கிருக்கிறதா என்று தனக்குத்
தானே கேட்டுக் கொள்ளும் கேள்வி. தனது தவிப்பையே தன் கேள்விக்குப் பதிலாகத் தரும்
பரிதாபம்.

"சொர்க்கமும், நரகமும் நம் வசமே.
நான் சொல்வதை உன் மனம் கேட்கட்டுமே.
சத்தியம், தர்மங்கள் நிலைக்கட்டுமே.
இது, தாய்மையின் குரலாய் ஒலிக்கட்டுமே."

- ஏக்கத்தையும், கவலையையும் அறிவுரையாக மாறும் உரிமை. தன் நேசத்திற்குரியவன் மேல்
தான் கொண்ட அன்பெல்லாம் திரட்டி தாயாகி
நிற்கிற பெருமை.
*****

சுசீலாம்மா ஆயிரம், ஆயிரம் என்று பாடும் போது
அந்த "ரம்", உள்ளே சிவப்பு பரவிய அறையில்
தலைவர் ஊற்றி, ஊற்றிக் குடிக்கும் மதுவை விட
போதை.
*****

சிவப்பு வெல்வெட் விரித்த மாடிப் படிகளில் ஊன்றி, ஊன்றி நடந்து வரும் அழகை வி்டுங்கள்..

வெளிர் நீல உடையணிந்த மெழுகுச் சிலை போல
நிற்கும் அழகை விடுங்கள்..

"இது தாய்மையின் குரலாய் ஒலிக்கட்டுமே" என்று
வாணிஸ்ரீ பாட, உதடு சுழித்துச் சிரிக்கிற அழகை
விடுங்கள்..

"ஏனோ.. துடிக்கின்றேன்" என்று அழுது பாடும்
பெண் குரல் கேட்டதும், நின்று நிமிர்ந்து திரும்பிப்
பார்க்கும் ஒரு பார்வை போதாதா.. எங்கள் தலைவனை நினைத்து, நினைத்து நாங்கள்
கொண்டாட..!?

http://youtu.be/hx8VqmStqaE

[Russellsmd]

சிவாஜி பாட்டு -36
--------------------------------

ரசிக்கத்தக்க நல்ல பாடல்கள், அழகான குழந்தைகளைப் போல.

எந்தக் குழந்தையும் "என்னைக் கொஞ்சு" என்று
விளம்பரப் பலகை வைத்துக் கொண்டு கெஞ்சுவதில்லை.

கொஞ்சத் தூண்டும் அதன் அழகே, 'வேறு வழியில்லை.. கொஞ்சியே ஆக வேண்டும்' என்கிற அந்த அழகின் கர்வமிகு நிலைப்பே நாம்
கொஞ்சுவதற்கான அழைப்பாகிறது.

இந்தப் பாடலும் ஓர் அழகான குழந்தை. நம் நினைவு வாசல்களில் ஆர்ப்பரித்து விளையாடும்
குழந்தை. குறும்பு மாறாத, துள்ளலும், வேகமும் மிகுந்த குழந்தை.

"கொஞ்சாமல் போய் விடு.. பார்ப்போம்" என்று
செல்லமாய் மிரட்டும் குழந்தை.
*****

"தன் நிழலையும்
தள்ளாட வைக்கிறான்...
குடிகாரன்"
- முன்பு நானெழுதிய கவிதை.

பெரிசாய் தாடி வளர்த்துக் கொண்டு, எந்நேரமும்
சோகித்துக் கொண்டு, எதையோ பறிகொடுத்தாற்
போல் எப்போதும் விட்டம் வெறித்துக் கொண்டு
இருப்பதற்காகத்தான் குடிக்கிறார்கள் என்று நான்
நினைத்திருந்தது இந்தப் பாடல் பார்த்து மாறியது.

உறவென்று யாருமற்ற வேதனையை, நல்லதெது,
கெட்டதெது என்று எடுத்துச் சொல்ல ஆளில்லாமல்
வளர்ந்த கொடுமையை, மதுப் புட்டி, லாரி, இரவு
ராணிக்காக தியாகித்த இரவுகள் என்று தன்னைச்
சுற்றி ஒரே மாதிரியாகச் சுழலும் உலகத்தினின்றும் தன்னைத் துண்டித்துக் கொள்ளவும், அதற்காக இனிமையாகத் தன்னை தண்டித்துக் கொள்ளவும் கூட குடிப்பார்கள் என்பது
இந்தப் படம் பார்த்து புரிந்தது.
*****

"ஒரு இளைஞன் குடித்திருக்கிறான். அத்துடன்
விடாமல் விலைமாது வீட்டுக்குப் போகிறான் .. ஆட்டம் போடுகிறான்" என்றொரு பாட்டுச் சூழலை
ஒரு இயக்குநர் சொல்லி, பெண்கள் மிகுதியாகப்
பார்க்கும் தன் படத்தில் அதை இடம் பெறச் செய்ய
ஒத்துக் கொண்டு, கொஞ்சமும் விரசமின்றி அதை
வெற்றியாக்கிச் சாதிக்க நடிகர் திலகமன்றி யார்
இங்கே?
*****

இசைக்கேற்றாற் போல் ஆடுவதும், பாடல் வரிகளுக்குச் சரியாக வாயசைப்பதும் மட்டுமே
போதும் என்று நாயகன் இருந்திருந்தால் இந்தப் பாடல் ஜெயித்திருக்காது.

அந்த அழகியோடு அங்கே பாடி, ஆடுவது சும்மா
ஒரு பொம்மையல்ல. உணர்வுகள் மிகுந்த ஒரு
உயிர்ப்பான மனிதன். தன்னுடைய வாழ்வின்
வெம்மைக்காக கவலை கொண்டு சோர்ந்து
போகாத, தன்னை நோக்கி வரும் இன்ப நிமிஷங்களை வீணாக்கப் பிரியமில்லாத புத்திசாலி. வாழ்வின் கோர முகங்களையும் சந்தித்து வந்த அனுபவசாலி. இரவில் விழித்து
ஆர்ப்பரிக்கும் ஒரு வீட்டுக்குள்ளிருந்து இந்த
அவல உலகை விமர்சிக்கும் தைரியசாலி.

சும்மா ஆடுகிற, பாடுகிற கதாநாயகன் இங்கே
தேவைப்படமாட்டான்.

அந்தப் பாடலில் நடிக்க ஒரு வேகம் வேண்டும்.

வாழ்க்கை மீதும், சக மனிதர்கள் மீதும் பெரிய
மரியாதை ஏதும் வைத்திராத ஒரு அலட்சியம்
அந்த முகத்தில் தெரிய வேண்டும்.

குடியும், காமமும் அப்படியொன்றும் தப்பில்லை
என்று சொல்ல வருகிற துணிச்சலைக் காட்ட வேண்டும்.

தனக்குப் பழக்கமான அவலமான வாழ்வை கிண்டலாகவும், கர்வமாகவும் ஆராயும் திறமை
காட்ட வேண்டும்.

ஒரு தேர்ந்த கஜல் பாடகனின் கையசைப்பு பாவனைகள்..

வாழ்வின் மீது எவ்வித மரியாதையும் இல்லாததை
உணர்த்தும் அந்தக் கர்வக் கண்கள்...

தன்னுடைய தீய பழக்கங்கள் குறித்து கவலைப்படாததைக் காட்டும் அந்த முகத்தின்
அலட்சியங்கள்...

துள்ளலான அந்த ஆட்டத்தின் மூலம் வெளிப்படுத்தும் ஒரு கதாபாத்திரத்தின் முழுமைத்
தன்மை ...

இவற்றை வைத்துக் கொண்டு நம்மை இந்தப்
பாடல் வழி வசீகரிக்க ஒரே ஒரு நடிகர் திலகம்
இருக்கிறாரே..?

அந்த நாயகனின் ரசிகரென்கிற பெருமை நம் ஆயுசுக்கும் வேண்டும்.


http://youtu.be/tmnhS1KSK9k